Als je een nacht achter het anker doorbrengt haal je met de kajak alleen de hoogst nodige boodschappen. En ook op een dag banjeren langs museum en bibliotheek worden er geen boodschappen gedaan. En dus kwam de bodem van onze koelkast in zicht. En dat moet je letterlijk nemen – de opening van de koelkast zit aan de bovenkant. En dus werd besloten dat ik nog voor het ontbijt, met alleen een blikje fris, aan de wandel zou gaan om boodschappen te doen.

De winkel is wel een goede 20 minuten lopen. In de tijd dat ik weg was kon Ellen ondertussen wat schippelijke dingen doen. Belangrijkste onderdeel: de was – uiteraard heeft een grote jachthaven daarvoor prima voorzieningen. Maar ook voor andere dingen, zoals het luchten van het beddegoed en het vullen van de watertank, was tijd. Zo waren we zo’n beetje tegelijk klaar om het fris, bier, koffie, brood, aardbeien, Griekse yoghurt avondeten en cruesli op te ruimen. En konden we gaan ontbijten.

Nu hadden we niet zo’n haast om weg te komen. Er is mooi weer voorspeld – en dat was er deze ochtend ook al – maar ook weinig wind. Ons reisdoel, Mårup op het eiland Samsø, lijkt ook niet al te ver weg. Nadat we de haven dan toch maar verlaten hadden bleek de zee spiegelglad en de enige frisse wind die er was werd veroorzaakt door de vaarsnelheid op de motor.

Maar na een mijl of vijf leek er toch iets van wind te komen. Niet veel – hooguit kracht twee – maar we besloten wel te gaan zeilen. We konden niet helemaal recht op ons doel af maar aan de wind kwam er gelijk ook een aangenaam fris windje over onze kuip. Het werd gelijk aangenaam om te lezen en samen te lunchen. De wind trok nog iets door dus we konden geruime tijd tussen de 3 en 4 knopen varen. Wel een enkele keer overstag om bij ons doel te komen en tegelijkertijd ondiepten en het eiland Tunø te ontwijken. Doordat de wind wat kromp konden we ook mooi in de slagen wat extra meters maken.

Zo’n drie mijl voor het einddoel viel de wind weer weg. Nog even proberen maar dan toch maar de motor aan. De haven van Mårup ziet er vol uit. Als de boot voor ons het al bij de haveningang opgeeft om een plek te vinden (ze hebben niet echt gezocht) is dat ook voor ons aanleiding om terug te keren door de vaargeul en in de baai voor anker te gaan. Er liggen nog een paar boten en we zijn beschut voor de huidige NoordOosten- en de voor morgenochtend verwachte NoordWestenwind.

Dit brengt voor Ellen de gelegenheid voor een primeur. Voor het eerst zwemt ze vanaf de boot in de Oostzee. Naast het goede weer geeft ook ons mooie (uitklapbare) zwemdek daarvoor uitstekende gelegenheid. Het water is eerst wat fris maar al snel zwemt ze een paar rondjes rond de boot. Daarna kan ze achter op het zwemdek warm douchen.

Tijd voor een borrel in de zon. Niet veel later is ook het eten klaar. Het heeft iets weg van Provençaalse goulash met rijst .Lekker!

Na de afwas nog alle tijd om verder in onze boeken te lezen… En van het uitzicht te genieten.

De voorspelling voor vandaag bevatte mooi weer en weinig wind. We deden dan ook kalm aan en genoten van de warme douches in de haven van Assens. Ondertussen letten we niet erg op. Uit het dok naast ons, waar gister nog hoog en droog werd gewerkt (zie de lunch foto van gisteren) is opeens de Atlas gevaren. Hij wordt even aan de kant gelegd – maar vaart later weg (en is zelfs even oploper).

Wegvaren uit een box zonder wind is niet heel ingewikkeld. Kalmpjes verlaten we de haven. En inderdaad: ook buitengaats geen wind. Wel is het bijzonder warm. Pff. Met een kalm vaartje (zo’n 4,5 knopen) tuffen we om de ondiepten van de Klein Belt heen. Af en toe even naar binnen, zogenaamd om op de kaart te kijken of het logboek bij te werken, maar in werkelijkheid om even uit de brandende zon te zijn.

Met dit weer wil je zwemmen. Daarom de ankerplaats Laenkevig opgezocht aan de Oostkant van het kleine eiland Faenø  en onder de plaats Middelfart op Funen. Maar waar we gisteren al veel kwallen zagen – vandaag zijn het er wel heel erg veel. Dat is iets teveel van het goede – we blazen het zwemmen maar even af.

We liggen hier goed – zeker als rond half vijf er een briesje opsteekt en er af en toe een wolkje voor de zon gaat. Op het eilandje zien we een kudde reeën en horen we de vogels fluiten.

We kijken naar de route – we gaan morgen verder naar het Noorden en onder twee bruggen door. Ellen maakt onze maaltijd klaar, we eten lekker buiten op het dek. En we lezen verder in onze boeken (of de krant per Internet). En we drinken nog een drankje.

Gisteravond het plan gemaakt – we gaan via de Westelijke route naar het Noorden. Dat past mooi bij de verwachte Oostenwind van de komende dagen. En het is ook een heel mooi stuk! Iets kortere tochten leek ons ook verstandig – dan hebben we niet de hele tijd haast en zijn we ook ruim voor het eten binnen. Op 34 mijl ligt Mommark (Denemarken). Daar waren we eerder maar leek nu weer de perfecte stop op weg naar “boven”.

Toen we wakker werden was de Westenwind inderdaad gaan liggen – een Oostenwind was er nog niet. Maar na het inleveren van de toiletsleutel, de laatste boodschappen (vooral yoghurt) en het ontbijt was er toch een Oostenwindje te voelen. We waren om kwart voor tien nog niet helemaal wakker dus duurde het dit keer iets langer voordat we de box uit konden varen. Maar daarna snel op de motor in Oostelijke richting naar de boei die we moesten ronden om de ondiepten bij Strande te ontlopen.

Daar de zeilen gehesen. Het bleek inmiddels windkracht 4 en inderdaad uit het Oosten. Nog even wat trimmen en daarna was de boot op snelheid. Zo rond de zes knopen. Soms kwam er een bootje achterop, we haalden er ook twee in en er waren ook twee tegenliggers. Maar we voeren vooral lekker door. Het enige dat ons wat verbaasde was dat het geen warme maar een frisse Oostenwind was.

De golfslag veroorzaakte een zeldzame spetter. Was wel net teveel om even fijn binnen lunch te maken. Dus brood en beleg naar buiten – in het tafelkastje. En daar smeerden we dan ons brood kaas respectievelijk salami. Met een blikje Fanta dit keer.

Om goed om de punt van Als (het eiland waar Mommark op ligt) te kunnen varen moesten we een beetje oploeven. We moesten toch echt om een Oostkardinaal heen varen. Ellen ging nog even met volle maag een dutje doen. De Notos rondde de boei, viel weer wat af en parallel aan de kust van Als gingen we op ons doel af. Wel even opletten – om netjes de haven in te komen moeten we eerst even doorvaren en dan terug steken.

Om half vier konden de zeilen al neer. En achter een vissersbootje aan gingen we de haven. Niet heel veel plek maar we konden mooi tussen twee boten in vastknopen. Nu met de achterkant naar de wal wat af en opstappen op de lage steiger vereenvoudigt. Dan een frisdrankje en genieten van de bootmensen die er liggen (waaronder een meisje van nog geen 2 dat best alleen van haar zeilboot wil klimmen) en de boten die na ons komen. Eén zeilboot vaart nogal hard tegen de kant – kennelijk doet de achteruit het niet. En de vlag van het gastland in het wand gehesen. Bij het aanmelden gelijk in het restaurant gereserveerd voor de avondmaaltijd. We kunnen daarna op het achterdek gaan lezen, even douchen of een dutje gaan doen.

Het helemaal niet grote restaurant is helemaal vol als we om 7 uur aanschuiven. Ter verhoging van de feestvreugde gaat de eigenaar verhaaltjes vertellen (hij zou Louis Armstrong hebben leren zingen) en zingen. Naast enkele Deense klasiekers passeren onder meer “A Wonderfull world”, “A teenager in love”, “I’m gonna love you just a little bit more” en “Green green grass of home”. Snel is op één of andere manier duidelijk dat wij geen Duitsers zijn. Het mag de pret niet drukken. De eenvoudige doch voedzame maaltijd (Zalm en Hamburger) smaakt goed en de stemming is prima.

Op de boot nog koffie en het WK volgen we via Nu.nl. Jammer voor België. Wij gaan morgen weer verder en hopen met Mirjam op een Kroatisch feestje.

Vandaag gaat de reis echt beginnen. Wel een kleine “maar”; de afgelopen dagen werd windkracht 5/6 uit Westelijke richting voorspeld. Dat is wel een beetje fors op een eerste dag. Maar deze ochtend was de verwachting terug naar 5/4 uit West later Noordwestelijke richting. Precies een mooie wind om naar de Kieler bocht (toch vooral in Westelijk richting) te zeilen.

Rond 10 uur waren ontbijt en overige voorbereidingen gedaan en konden we van wal. Van de rij charterboten waren we de eerste dus werd er met spanning gekeken of we achteruit varend met beetje schuine wind achter de box wel konden verlaten. Maar door jarenlange oefening lukte ons dat probleemloos; enigszins teleur- of gerustgesteld werd een aantal armen ten afscheid geheven.

Eenmaal buitengaats konden we op deze nieuwe boot met rolgrootzeil toch vrij vlot de zeilen hijsen en met halve wind richting Fehmarn brug. Dat ging vlot. Omdat we onder de brug pal wind tegen hadden moesten de zeilen weer neer (beter gezegd “ingerold”) en gingen we op de motor verder. Stroom en wind tegen; dan gaan we niet zo hard. Wel tijd om lekker in het zonnetje van de vers gezette koffie te genieten.

We zijn al een paar keer onder de Fehmarnbrug doorgevaren. Blijft toch elke keer bijzonder – er is ruimte (meter of 10 boven de mast) zat toch lijkt het altijd krap. Dit keer wel extra genieten dat er net een trein overheen reed.

Onder de brug door bleek de wind nog niet erg Noordwestelijk. Toch maar hijsen en aan de wind verder. Na even zoeken hoe alles precies werkt konden we – met volle zeilen want windkracht 5 was het niet meer – we een kleine 5knopen aan de wind zeilen. Dat ging een uurtje of twee lekker zo door maar doordat de wind maar nauwelijks naar het Noordwesten draaide gingen we nog niet recht op ons doel af. En de wind nam verder en verder af. Toen de snelheid helemaal uit de boot was verdwenen bleek dat we op de motor – recht op ons doel af met 5 knopen – nog wel zo’n 3 uur varen nodig hadden. De zee was vlak en de zon scheen – om beurten deden we een dutje.

Het laatste uur trok de wind weer aan. Pal tegen – nog steeds uit het Westen. We konden dus niet veel anders dan door moteren; door de tegenwind gingen we wel iets minder snel.Nadat we twee ferry’s hadden ontweken kwam dan toch de haven van Strande in zicht. Even zoeken naar een box. En toen die gevonden was bleek het met smalle vaart en dwarswind niet eenvoudig om achteruit in te varen. Vooruit varend was het echter geen probleem. Snel eerst de achterste lijn aan de hoge kant om de paal leggen en daarna voor vastknopen. Het ging bijna perfect..

Even na achten een hapje eten bij de jachtclub uit Kiel. En nog rondje over de strandboulevard van Strande. Tot slot lekker in de kajuit lezen en schrijven met een lekker muziekje (best of Simon en Garfunkel vanavond).