De nacht was onrustig. Ons anker lag als een huis maar door de (conform verwachting) opgekomen Oostenwind gingen we flink gieren. En het uiteinde van de draaicirkel geeft de ketting een ruk aan de boot die flink wat lawaai geeft. Dus toen de wekker om kwart voor acht ging waren we nog niet helemaal uitgerust.

We stonden op tijd op omdat we een lange tocht voor de boeg hadden. Vandaag namelijk de overtocht terug naar Duitsland. En daarvoor moesten we nog onze weg vinden over de goed betonde ondiepten tussen de eilanden Tasinge, AEro en Langeland. Een mooi gebied, smalle wateren en dus erg druk: het lijkt wel varen bij de Waddeneilanden.   Hoewel we waren opgestaan met een lekker windje nam die na de ondiepten – waar we meer tijd nodig hadden dan gedacht – wel af. Na nog anderhalf uur zeilen moest de motor er definitief bij (om voor het donker binnen te zijn. En dus volle kracht vooruit over het Oostelijke deel van de Kieler bocht naar de Fehmarn brug. Dat ging best lekker – we hadden dan ook gedurende lange tijd een passagier aan boord. De grote boten op de Kieler-Oostzee route hadden het zo uitgemeten dat ze allemaal ruim achter ons langs gingen.

In rechte lijn voor de brug stak de wind weer op uit het Oosten dus pal tegen. Daar konden we geen gebruik van maken. Na de brug moesten we nog een stukje omvaren om veilig de haven in te kunnen varen. Na een windstille dag hadden we bij het aanleggen juist last van een stevige zijwind. Ondanks een klein foutje met een achterlijn kwamen we gecontroleerd en rustig op ons plekje terecht.

Burgtiefe was ons vorig jaar voor laatste avond goed bevallen: veel plaats en goede voorzieningen. En ruimte om de boot een beetje te fatsoeneren. De havenmeester was om half acht al weg; betalen kon via een App (GoMarina) waarmee we ook de code voor de toiletgebouwen kregen. Werkte goed!

Na het eten – zelfde als gisteren en smaakte weer goed – al vast begonnen met het opruimen en inpakken. Ook de kajak nog even te voorschijn gehaald, schoon gespoten en over de giek te drogen gehangen. Daarna nog even tijd voor een avondwandeling langs de haven en de strandboulevard. Er is en wordt hier het nodige vernieuwd en dat moeten we natuurlijk even bekijken. Ook was er op Ellen’s oudejaarsavond tijd voor een romantische foto met bijna volle maan.

“Het was een dag van grote hitte en de lucht was drukkend zwaar”. Zo zou dit verslag over vandaag hebben kunnen gaan. Maar we zaten niet op een diligence en we zijn ook niet met negen. Maar mooi warm weer met maar af en toe een verfrissend vlaagje wind was het wel.

Dat was al gelijk bij het opstaan te merken. Even voor half negen kwam de havenmeester langs met de vraag hoe laat we weg gingen. De nieuwe gasten voor onze plaats kwamen in de loop van de dag en voor ons vertrek moest de brug weer open. We hadden gisteravond 11 uur bedacht…

We konden uitslapen omdat we gisteravond al hadden gedoucht en de was hadden gedaan. Nu hoefden alleen nog de boodschappen. En omdat we vanuit de haven de kortste weg in Rudkøbing inmiddels weten was ook dat snel gedaan Hadden we nog even tijd om door de straatjes te lopen, te kijken naar de opbouw van de kraampjes voor de “jaarmarkt” en koffie te drinken.

Op tijd terug in de haven voor een aantal lastige manoeuvres. Allereerst moesten we uit de box terwijl daar achter niet een hele bootlengte beschikbaar was. Kalmpjes aan en met het geluk dat er nauwelijks wind stond kregen we dat met zijn tweeën voor elkaar. Daarna even “los” stil liggen in een heel klein stukje haven. Tenslotte door de smalle brug die inmiddels door de havenmeester geopend was gevaren. Nu we zo lekker bezig waren konden we ook wel even aanleggen om te tanken. Met een ruime 60l extra brandstof komen we de komende windstille dagen door en zijn we ook op tijd terug!

Doel van vandaag was Svendborg weer op Funen. Dat ligt eigenlijk recht tegenover Rudkøbing op Langeland. Daartussen ligt echter het eiland Tåsinge dat er voor zorgt dat er smalle waters voor zowel Rudkøbing  als Svendborg liggen. En door Eb en Vloed verschillen ontstaat hier stroming – kan zo maar een knoop zijn. Stroming kan nog versterkt of verzwakt worden door de windrichting (doordat, zeg maar, de Oostzee of de Grote Belt door de gaatjes worden geduwd) . Men spreekt tot wel 5 knopen! Gister en vandaag hebben wij (netto) effecten gezien van zo’n anderhalve knoop. Gister naar Rudkøbing hadden we de stroom tegen; vandaag vanuit Rudkøbing  en naar Svendborg hadden we de stroom twee keer mee!

Tussendoor stak na de brug bij Rudkøbing en windje uit het Zuidwesten op. Konden we op het ruimere water mooi anderhalf uur zeilen! Daarna waren de waterwegen op weg naar Svendborg erg leuk. Huizen met de achterkant naar het water gebouwd. Vaak een bootje achter de tuin. Zag er erg leuk uit.

In de Noordehaven vonden we een plek voor een grote boot – daar konden wij dus ook liggen. Moesten wel nog via Internet reserveren. Daarna snel de stad in om de winkeltjes te bekijken en te lunchen.

Na een rustpauze met boek en fris een tweede wandeling langs de haven. Er is en wordt van alles opgeknapt. Ziet er leuk uit en het is hier levendig! Gedurende de tweede wandeling komen we langs Taverna Kreta; daar eten we eens lekker Grieks!

Terug op de boot is het aangenaam; we kunnen nog wel even buiten zitten.Onze hut en kooi zal wel warm blijven. We denken vast aan die stijve nuf: pf!

De dag begon weer met zon. Na het ontbijt op weg naar de winkel voor de uitgestelde boodschappen. Tot onze verassing voelden we een fris windje uit het Noorden komen. Dat hadden we niet verwacht.

Nadat we de boodschappen binnen hadden, afscheid genomen van onze Duitse buren die hadden geholpen met de stroom en ook de havenpas hadden ingeleverd verlieten we foutloos onze box. Toen we op het ruimere water voor Nyborg kwamen bleek de wind (vooralsnog) een blijvertje. Toch maar snel de fok, en even later het grootzeil, opgezet. Niet veel later zeilden we de Grote Belt weer op.

Doel van de dag was het eilandje Omø. Dat kleine eilandje ligt, voor Seeland, aan de andere kant van de Grote Belt. Die moesten we dus oversteken. En dat ging met deze wInd prima. Wel nam de windkracht gedurende de tocht af van 3 naar 2 en daarmee ging ook de sneheid omlaag. Op zich geen probleem; aan de “achterkant” (Oostzijde) van Omø kan je goed ankeren – en dat was ons plan. Wel moesten we aan het eind nog een vaste vaarroute van de beroespvaart passeren. Daar gingen we – met enige hulp van moterkracht – op onze koers tussen twee schepen door.

Hierna tussen Omø en het wat grotere eiland Agersø door en dan naar stuurboord richting de ankerbaai. Er lagen al een paar bootjes maar na ons kwamen er nog een paar bij. Meest opmerkelijk een echt skutsje dat zijn anker 100m van ons vandaan liet vallen.

Wij waren ondertussen lekker aan het zwemmen en de onderkant van de boot aan het inspecteren. Daarna was het tijd voor een biertje en een goed boek. We aten de restanten van de pasta van eergisteren. Er was meer dan genoeg.

Na het eten wilden we ook het eiland nog even zien. Dus kajak weer opgepompt, te water gelaten en koers gezet naar het strand. Door zand met kiezels en zeewier liepen we op onze blote voeten naar een picknick tafel. Daar deden we onze schoenen aan.

Met de klok mee liepen we het halve eiland rond dat vooral gevuld is met graanvelden. Halverwege de haven. Daar konden we – na 21uur(!) – nog een schepijsje krijgen. Dat aten we op zittend bij de oude haven waar ook de rode Noordkaper, die met ons bij Stauns fjord in Sammsø voor anker lag, een plaatsje had gevonden. Het tweede deel van de wandeling  bracht ons op de berg van Omø. Daar hadden we mooi uitzicht op de zonsondergang, de beide Grote Belt bruggen en (aan de andere kant) de baai waarin we voor anker lagen.