De bedden in kamer 117 van Motel One Bremen waren goed genoeg om ons tot na 8-en te laten slapen. En ook na het ontwaken bleven we even liggen en lekker douchen voor we naar het ontbijt afdaalden. Onder de lekkernijen dit keer (chocolade) croissants, half zacht gekookte eitjes, fruitsalade, broodje kaas en veel jus. En we konden buiten in de binnenplaats van het hotel eten – wel met vest aan. De koffie aan het eind was Duits.
Nu kalm aan de auto uit de parkeergarage ophalen. Ik moest nog nieuwe slippers en die tijdens de korte wandeling ook op ons gemak gekocht. Op de 9e verdieping stond onze auto zoals we hem hadden achtergelaten. Na wat gedraai en gecirkel konden we de garage verlaten en even later betaald voor ons hotel parkeren. Tassen ophalen, uitchecken en de auto in.

Pas bij Lubeck kwamen we file tegen. We hebben tijd genoeg dus even een stukje binnendoor – dat bracht ons zelfs door een toltunnel onder de Trave. In Heiligenhafen nog even getankt en zo reden we kwart voor drie het bekende terrein van de jachthaven op.Van alle administratieve en technische handelingen is vermeldenswaard dat onze boot dit jaar Notos heet. Even opgezocht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Notos): Notos is in de Griekse mythologie een van de windgoden en representeert de Zuidenwind. Die zullen we vermoedelijk zelf de komende dagen niet ondervinden.

Een tweede dingetje is dat een wat kleinere gezellige nieuwe boot is. Maar de diepgang blijkt toch 2,02m – dat is een halve meter dieper dan we wilden. Daar zullen we met de toerplanning verder rekening mee moeten houden.

Nadat we ook een kugelfender voor achterop hadden gekregen konden we de spullen naar de boot brengen. We liggen met de kop naar de kade dus dat is best onhandig bagage overzetten. Maar dat krijgen we met ons 2-en wel gedaan: het meeste ging direct het luik het vooronder in.

Na al deze vermoeienissen terug naar Heiligenhafen voor avondeten en boodschappen. Even na 6-en zaten we op een terrasje met een Konings biertje. Niet veel later komen er schnitzels met friet. Met een volle maag doen we de boodschappen; er komt nog veel lekkers in ons karretje terecht.

Terug op de boot wordt er nog wat uitgepakt, vla met (van huis meegenomen) rabarber gegeten en bij gezellige kajuitlampjes gewerkt aan ons blog. Het is met de wind pal op het achter dek buiten te fris.

Na een goede nachtrust en een rustig ontbijt eerst maar eens onze spullen inpakken. Het was een zonnige ochtend met nog weinig wind. Dan koffie zetten en voor het laatst het weerbericht checken. Windkracht vier uit het Zuidwesten met af en toe een buitje. Dat betekent dat we niet in één keer naar Großenbrode kunnen steken maar gezien de beperkte afstand is dat ook geen probleem.

Na een kopje koffie steken we van wal en na zorgvuldig de vaargeul te hebben gevolgd hijsen we vol de zeilen. We zetten koers naar het Zuiden en nemen de tijd voor een tweede bakje koffie in de zon.

Maar bij het kloppen van de melk in de kombuis merkt Ellen dat er iets veranderd. En nee, dat heeft niets met zeilstand of koers te maken (menselijke invloeden dus), maar het toenemen van de wind. We gaan iets schuiner en hebben opeens meer golven. Dat maakt het inschenken van koffie niet eenvoudig.

Even later neemt de wind weer wat af. Maar als de wind weer begint toe te nemen besluiten we toch maar een rif in het grootzeil te leggen. Dat zeilt wat relaxter. De rolfok krijgen we door het korte lijntje niet wat kleiner; na minuten geklapper laten we dat maar even – zo hard waait het nu ook weer niet.

En nadat we koers hebben gezet naar Großenbrode en de wind weer is afgenomen van een ruime vier naar een goede drie zien we donkere luchten op een afstandje mooi langs ons heen trekken. Zou het droog blijven?

Van het een op het andere moment neemt de wind fors toe (kracht ruim zes) en waait die opeens pal uit het Noordwesten. Nu trekt ons die grote fok wel teveel aan de boot. Even de motor starten, kop in de wind en strijken dat ding. Daarna vervolgen we op het gereefde grootzeil, inmiddels scherp aan de wind, zeilend onze koers.

Op tijd hebben we ook onze regenkleding aan; vlak voor de betonde geul bij Großenbrode barst de regen los. De wind is inmiddels wel weer afgenomen; zeilboten in de buurt trekken de schoten weer aan en vervolgen hun tocht. Wij strijken de zeilen, varen de haven binnen en tanken 119liter diesel. Voor drie weken varen valt dat nog mee.

Na het aanleggen in de stromende regen eerst even lunchen – broodje ei. Daarna is het gelukkig droog als we de boot leegmaken en de bagage in een aantal keer op een karretje naar de auto rijden. Eindcontrole en uitchecken zonder problemen (geen schade; aan de radarreflector konden wij niets doen) – om 5 uur verlaten we Großenbrode om nog even in Heiligenhafen te tanken.

De autotocht verloopt voorspoedig. Wegens drukte en werkzaamheden bij Bremen worden we door Waze via Groningen geleid. Ellen leest een tijdschrift en zo gaan we pas rond 9-en bij de Poort van Groningen (in Nederland dus) een hapje eten. De kipsaté met friet smaakt goed en veel beter dan we voor een wegrestaurant verwacht hadden.

Om kwart voor twaalf rijden we de straat in. De kinderen zijn nog wakker en helpen met uitladen. Nog even samen een biertje drinken!

We gingen naar bed met een matige weersverwachting. De hele ochtend windkracht 5 met uitschieters naar boven en regen. Maar toen we wakker werden was het echt lichter dan de dag ervoor en ook de windverwachting bleek naar beneden bijgesteld. Vanaf een uur of 11 konden we met een Noordenwind wel varen waarbij we de eerste uren wel hoge golven moesten verwachten omdat de storm nog wat moest uitdoven.

Wel eerst boodschappen doen en daarvoor moesten we met de pont de Warne over naar het dorp Warnemunde. Zagen we en passant de Warnemunde zeilschool, net naast de vaargeul waar de Ferries gewoon doorvaren, oefenen. In het dorp was het druk; omdat er een bruiloft was (we staan als passant ook vast op de foto) maar ook omdat iedereen blij was dat het droog was en men lekker naar buiten kon. Terug in de haven bleek ook die ontwaakt. Mensen waren weer buiten bij hun bootjes en er werden weer trossen los gegooid.

Ondanks de dwarse wind kwamen wij (dankzij wekenlange oefening) zonder problemen uit de box. Buiten de haven inderdaad forse golven. Vlot de zeilen omhoog waar we voorzichtigheidshalve het tweede rif in hadden laten zitten. Dat gaf wel erg weinig vaart dus snel op maar 1 rif verder. Aan de wind op een Noord-Weste koers richting het eiland Fehmarn. Lekker zes knopen. En even harder als we iets moeten afvallen om een geankerd schip voor de rede van Rostock te ontwijken.

Maar na een uurtje begon de snelheid te dalen. Dat lag niet aan de zeilstand, de stroom of de golven. Nee de golven vielen zelfs erg mee. Maar de wind nam af. Snel dus ook het eerste rif uit het zeil getrokken. En toen nog wat afvallen om snelheid te houden; zo kwam Fehmarn wel wat langzamer dichterbij.

De zee werd steeds vlakker omdat de wind steeds meer afnam. Dat geeft natuurlijk wel de gelegenheid om foto’s te nemen van passerende mooie bootjes. Maar toen de snelheid beneden de twee knopen dreigde te zakken moesten we besluiten om de motor aan te zetten; anders waren we niet voor het donker in een haven.

Op een vlakke zee zie je van alles. Ook dit keer, net als toen we van Ystad aar Bornholm motorden, even de karakteristieke vinnen van bruinvissen gezien. Van verre zie je de Fehmarn brug. En drie piekjes op het eiland die pas van dichtbij zijn te herkennen als flatgebouwen.

Burgtiefe is een echte badplaats met aan de achterkant een mooie ruime jachthaven. Moeten wel weer nauwkeurig de geul volgen maar leggen daarna op ons gemak achteruit aan (in weer een forse box). Na het opruimen van de zeilen en het vullen van de watertank delen we een Lübzer biertje (uit Lübz) en eten daarna Schol en Zigeunersnitzel in het jachthavenrestaurant. Dan nog een wandeling langs de strandboulevard (en de drie flats); een Duits strand vol met korven en ook veel binnenvertier is toch bijzonder anders dan bij ons.