Van Waren naar Rechlin, 26km, geen sluizen.

Rustig staan we na ons extra nachtje Waren op. Er wordt gedoucht en rustig ontbeten. Na de koffie en het terugbrengen van het geleende walstroomverlengsnoer gaan we rustig op pad. Kan er ook nog een foto van de havenplaats worden gemaakt!

Na een paar kilometer draaien we echt de Müritz op. Een heel groot meer, het grootse binnen Duitsland, en dat in een gebied waar al zoveel water is!

We moet er in de lengte, zo’n 18 km, overheen. Maar juist op die route is een ondiepte dus we houden de oostoever wat aan. Wel kunnen we zo goed de kardinale betonning bestuderen die de ondiepte markeert.
Het is wat frisser vandaag en de stevige noordoostenwind waait over dek. Het is met deze temperatuur wel duidelijk; op de Müritz wordt NIET de laatste duik van de vakantie genomen. Als we echter, vlak bij ons einddoel van vandaag, de Kleine Müritz opdraaien wordt in de beschutting toch een ankerplek gezocht. De jongste twee wagen, stoer!, een duik. Daarnaast wordt noodproviand, soep en worstjes, samen met brood als lunch verstrekt. Daarna varen we naar de haven van Rechlin, waar we binnen een mooie plaats vinden in een box met een t.o.v. de wind hoge zij-steiger. Daarna wordt het weer snel minder; naast regen wordt zelfs een enkele donderklap gehoord.

Het restaurant bij de haven heeft een eenvoudig menu – met gerechten die goed worden klaargemaakt. In dit dorp, eigenlijk bestaande uit Oostblokflats en villa’s, waar geen historisch centrum meer is een bijzonderheid.
’s Avonds worden de flessen leeggemaakt en intensief geklaverjast waarbij opmerkelijk veel pitten worden gespeeld. Aantrekkende wind en regen zorgen voor een enkele onrustige nacht; het blijkt echter dat een boot die vlakbij, maar buiten, langszij de steiger in de wind ligt het bonkend geluid veroorzaakt.

Winterberge – Eldena, 68km, 4 sluizen

Vroeg in de ochtend bracht de Havenmeester van Winterberge de broodjes aan boord. Wij snel daarna even omvaren om onze tank te legen. Dat nam eventjes; de tank was vol. Toch draaiden we om kwart voor 10 de Elbe op om onze tocht voort te zetten.

We hadden ons dan ook voorgenomen een flink eind te varen; om te beginnen 50km over de Elbe. Daar staat behoorlijk stroom en die hebben we mee. Omdat er ook geen sluizen zijn kunnen we een flinke vaart ontwikkelen. Om half 1 draaiden we dan ook al de Elbe in Dömitz af.

We zijn iets meer boten tegengekomen dan de dag ervoor. Vooral zijn ons, met gezwinde spoed en hoge golven, een paar speedboten tegemoet gevaren. Het aantal mogelijke aanlegplaatsen is dan ook laag; voor boten als de onze is er tussen Winterberg en Dömitz niets; boten tot een meter of 10 kunnen in nog twee gehuchten terecht….

Beroepsvaart was er dit keer helemaal niet. Hierbij speelt mee dat de Elbe nogal eens kampt met lage waterstanden. Wij maten nu ook meestal maar 2 meter onder onze kiel. Daarnaast lag de Elbe lange tijd in Oost-Duitsland. Hierdoor zijn er alternatieven ontwikkeld die nog steeds makkelijk te gebruiken zijn!

Voor ons lekker rustig genieten van het brede water. Hier en daar een kudde koeien; soms een aardig dorpje achter de dijk. Verder is er een fris windje en genieten we van het lekkere weer.

Dat wordt in Dömitz anders. Om te beginnen is het zeer onduidelijk hoe we in de sluis, die vlak achter een brug ligt, komen. De sluiswachter neemt de telefoon op het ons bekende nummer niet op. Wij zetten daarom Ellen op de wal om eens te informeren. Uit haar telefonisch verslag blijkt dat ze niet bij de sluis komt, maar wel kan zien wat er gebeurt. Nadat er twee boten uit de sluis zijn gekomen volgen we een brutale boot uit de buurt die de sluis invaart. Dat blijkt ook de bedoeling!

We gaan gelijk meters omhoog en komen terecht in de Elde-Müritz Wasserstrasse die naast de “Alte Elde”, een riviertje dat naar de Elbe stroomt, is neergelegd. Veel tussen bomen en we mogen en kunnen niet hard varen en dus wordt het door het ontbreken van een frisse wind al gauw bijzonder warm! Na nog vier sluizen zijn we zo’n tien meter hoger en komen we in Eldena terecht op de camping annex jachthaven waar we ook kunnen wassen. De blonde vlijtige havenmeesteres wijst ons direct een plaats aan en assisteert daarna bij het wassen.

Het door het boek beloofde restaurant, op 500m, wordt door Ellen en Mirjam niet gelokaliseerd. En dus is er sprake van een topavond: we eten zuurkool (met worst en puree). Verder is het een pechdag; er raken zaken kwijt en stuk en scherven brengen geluk. Met twee spelletjes klaverjassen en afsluitend 31-en keert de goede stemming snel!

Van Havelberg naar Winterberge, 40 km, 1 sluis
Nadat Ellen al weer vroeg de broodjes, dit keer per fiets, bij de bakker had opgehaald konden we, na ook een ontbijt op achterdek (voor de 4 oudsten) al om 10 uur vertrekken. We gingen snel de Havel verlaten omdat we net op tijd gezien hadden dat de benodigde Havel sluis tot 2015 in onderhoud is. En inderdaad, er stond bij de splitsing een klein bordje op de linkeroever terwijl we voor de Havel rechtsaf moesten. Goede kans dat als we dit niet op de kaart hadden gezien we de foute afslag hadden genomen (waarna we terug hadden moeten varen).
Nu konden we gelijk een grote sluis in; samen met een riviercruiseschip en een 3-persoons kano. Na de sluis kwamen we snel op brede duidelijk stromende rivier. Deze rivier mochten we nu zo’n 35 km stroomafwaarts volgen.

En dat deden we. Onderweg kwamen we een aantal kudden koeien tegen, een aantal dames lekker fris met de poten in het water, een stel vissers en een eenzame zwemster. Maar vooral weinig mede waterweggebruikers. We hebben 1 vrachtschip gezien dat ons opliep en bij passeren vrolijk toeterde. Verder, totdat we om even na enen de haven van Winterberge binnendraaiden, vijf tot zes andere sportboten. We zitten duidelijk in een rustig deel van ons rondje; ook in de haven is het niet druk (de 3 keer voorbij varende waterpolitie niet meegeteld). Toch wel bijzonder als je weet dat je op de Elbe van Hamburg naar Praag kan varen; dan zou je toch iets meer verwachten!
Aan de kop van de haven zit restaurant “Zum Fährman” waar we de lunch gebruikten. De middag werd besteed aan zwemmen in de Elbe (C, E, L & M), wandelen op zoek naar “Bahr Geld” (R), het bijvullen van de watertank, het op de fiets wat rondrijden en doen van enkele boodschappen (E & J) en douchen (allen). Ook hebben we ons verbaasd over de kano die ’s ochtends met ons in de sluis voer en in de middag ook de haven kwam binnen zetten; met 2 personen gingen ze verder terwijl er voorlopig verder stroomafwaarts geen aanlegplaatsen zijn.

Er werd wat verder gelopen voor een restaurant voor het diner; toen daar de wachttijd minstens een uur bedroeg werd teruggekeerd naar de veerman. Het eten, inclusief 2 forellen en een toetje met chocolademousse en Himberen (frambozen) smaakte ons goed! Na het eten pakten Ellen en Mirjam nog snel even de badminton spullen; nu was het windstil.
En nu zitten we, na een warme drukke dag, op ons inmiddels lekker koele achterdek. Af en toe springt er een vis uit het water of rijdt er een goederentrein over de lange brug (er zijn ook hier brede uiterwaarden). We gaan zo vast lekker slapen!