Nadat de campground in de Grand Canyon Village vol bleek, zijn we beland in Ten X, een National Forest Campground, een kleine 10 mijl van de zuidelijke canyon rand (south rim). Dat bleek overigens zo slecht nog niet; het was er goedkoop ($10), ruim en lekker rustig. En de canyon is op rijafstand.

Voor morgen toch maar weer het zekere voor het onzekere nemen en de KOA camping in hartje Las Vegas reserveren. Bellen dus (want we hadden gelukkig bereik). En al hebben we inmiddels enige ervaring het blijft bijzonder! Zo ook dit keer.

De eerste keer dat we belden kregen we een bandje: Welcome to KOA at Las Vegas Circus Circus. Nou ja, ze waren dus allemaal even bezig en ik zie er maar vanaf om mijn Nederlandse nummer in te spreken – ze zijn immers tot 10 uur vanavond open.

Nu heeft mijn telefoon nummerherhaling maar toch krijg ik een aantal maal een ander bandje dat me zegt dat het nummer niet klopt. Na een paar herhaald keer bellen word ik weer vanaf een bandje welkom geheten in Las Vegas.

De aanhouder wint dus krijg ik spoedig een echt mens aan de telefoon en ja, er is nog plek. (Een dag later blijkt het lang niet vol.) Vroeg of laat komt dan de vraag “What is your last name?” Met, na een helder en duidelijk antwoord, de vervolg vraag “Can you spell that?”

Dat blijkt ook niet altijd tot een helder resultaat te leiden. Dus heb ik maar een fonetisch spelalafabet uit mijn hoofd geleerd. “Kee” as in Kilo, Ooh as in Oscar, …

En daar staan we al weer op een mooi plekje. Dit keer in Bryce Canyon National Park.
In zo’n park kun je niet reserveren maar wel vroeg terecht. Je dient dan zelf de registratie te verzorgen en het verschuldigde bedrag in een envelop te stoppen. Niet duur overigens; 15 $ per nacht. En dat is inclusief toiletgebouw ( geen douche) en privé kampvuurplaats.
Het bezoek aan een National park kost overigens veelal 25$ voor een paar dagen; wij hebben in Washington State al 80$ betaald voor alle parken voor een heel jaar.
Nu is het tijd om te beginnen met de voorgenomen wandeling!

Tijd om ons weer eens te verplaatsen. Van Grand Teton National Park naar Salt Lake city. Een weg, door de staten Wyoming, Idaho en Utah, die een tijdje voert langs de Snake river; maar die loopt op een gegeven moment weer naar het noorden om in Washington state in de oceaan te stromen.

(Interessant weetje: De Snake river begint vlakbij de oorsprong van de Yellowstone river – zeg maar aan de andere kant van de berg. De Yellowstone river komt echter, via de Missouri en Mississippi in “onze” Atlantische oceaan terecht. De Amerikanen noemen die waterscheiding “Continental divide” en geven die met borden duidelijk aan. Wij zijn er de afgelopen dagen een paar keer overheen gereden. Deze waterscheiding ligt dus behoorlijk westelijk!)

In Yellowstone en Grand Teton zit je behoorlijk op hoogte, al gauw boven de 7000ft. En hoewel we vaak mooi weer hebben wordt het ’s avonds fris. Tijd voor trui, lange broek en kampvuurtje. En als je niet goed onder een warme deken lag kon je in de nacht wakker worden van de kou. Maar nu zijn we behoorlijk wat gedaald en naar het zuiden gegaan. Gelijk behoorlijk veel warmer – gelukkig kon vannacht op onze camping met elektriciteit de airco aan!

Maar eerst gingen we eens lekker de stad in. Belangrijk point of interest natuurlijk het tempelplein van de Mormomen die deze stad (Zoutermeer) hebben opgericht. Omdat deze beweging ook nog missionaire bedoelingen heeft regelen ze een gratis busje de stad in waar wij natuurlijk graag gebruik van maken. Op het tempelplein stonden de missionarissen ons al op te wachten voor een korte rondleiding. Dat bleken twee jonge dames uit Nieuw-Zeeland (als ik het goed heb onthouden) en Zambia die ons vertelden over de wonderen die de volgelingen van Joseph Smith hebben meegemaakt bij de reis naar deze plek en de bouw van de tempel. Ook het inkijkje in een model van de tempel – echt een huis voor God dus met wat ik maar een gezellige huiskamer noem – mocht niet ontbreken. Keurig werd na de afgesproken 45 minuten, nadat we waren voorzien van wat aanvullend materiaal met ondermeer de visie van de huidige profeet over familiezaken, afscheid van ons genomen.

Wij nog een modern nieuw winkelcentrum in (City creek) waar Mirjam een hippe tas kocht en we lekker buiten, dus niet in de koude airco, hebben gegeten bij de Cheese cake factory. Nachos – met kip als appetizer – daarna ieder zijn eigen aangeklede pasta en een pizza voor de oudejaarsavond vierende Lukas.