Beetje afhankelijk van de vakantie, de chauffeur of schipper. In het bezit van gitaar, spiegelreflex camera, laptop en vaarbewijs.
En de persoon die er voor mag zorgen dat blog.koedijk.net functioneert.
Ook deze ochtend kunnen we rustig aan doen. Ellen heeft een croissant gehaald en broodjes voor de lunch. Tussen ontbijt en lunch doen we niets anders dan wat lezen en een puzzeltje. Twee keer naar het zonnige buiten, waar het door de wind fris is, om een achterbuurman en een buurman langszij te helpen met aanleggen. Gaat verder helemaal goed.
Geeft wel aan dat de haven volloopt. En dat de meeste boten ook echt voor Oerol komen. Ondertussen is onze muziek voor zondag uitgezocht; wat ik vooraf nog niet wist wordt op de wal voor me geprint en meegenomen. Ook het digitale postertje voor ons ‘optreden’ wordt al meer verspreid!
Na de lunch neemt de wind wat af en wordt het lekker in de kuip, ook doordat met laag water er in de haven wat luwte is. We verplaatsen ons met onze boeken naar buiten. Ik lees momenteel ‘Koers Oostzee’ van Clemens Kok. Gaat deels over vaargebieden die we kennen maar ook over plekken waar we nog op eigen kiel naar toe zouden willen. Kok schrijft vlot grappig en slaat daarbij de wat minder gelukkige schipperskeuzes niet over. Dat relativeert maar weer als wij weer eens in de problemen komen.
Als het echt bijna laag water is vertrekken we voor een wandeling over het groene strand. Nog niet al het water blijkt teruggestroomd naar zee – we lopen toch maar naar een brug om een kreek te passeren.
Daar stroomt het water ook over heen en de brug blijkt glad; aan mijn glijpartij houd ik gelukkig niet meer over dan waterspetters op mijn broek en een half natte sok.
De beelden zijn mooi. Zeker als, naast verschillende zeilboten, ook de veerboot langskomt. Op het strand veel open gepikte schelpen – de vogels hebben hier flink gefoerageerd.
We lopen terug langs de veerhaven waar het een drukte van belang is. Iedereen krioelt door elkaar heen op weg naar huurfiets of bus. Wij wandelen naar de haven waar we in de kuip met een frisdrankje onze leesactiviteiten vervolgen. We helpen ook nog een derde boot in de rij met een extra lijn en een elektriciteitssnoer voor walstroom.
We hebben gereserveerd bij Flamand naast de Brandaris; reserveren blijkt inmiddels wel nodig. Terwijl Ellen een lamspoot soldaat maakt geniet ik van klassieke mosselen. Uiteraard met een toetje – voor mij een lekker groot ijsje.
Terug op de boot is het tijd om binnen gezellig een muziekje te luisteren en de exit poll eens op te zoeken.
Toch maar een blog schrijven. Maar wat valt er te melden?
Allereerst dat we, dromend en nagenietend van de mooie tocht van gisteren een gat in de dag sliepen. Na zonsondergang aanleggen betekent natuurlijk ook tot ver in het donker opruimen en dan nog wat drinken. En natuurlijk met een tevreden gevoel over het bereikte doel!
Na het late ontbijt klusjes opgepakt. Zo moest de genua nog in de rolfokhoes en ook de stuurautomaat behoefde onderhoud.
Ondertussen komen er ook de nodig boten binnen en moet er hier en daar geholpen worden bij het aanleggen. In principe zou dat beperkt moeten zijn tot het aanpakken (of opvangen) van een lijntje en die om de – hier op Terschelling – best wel kleine paaltje te leggen. Maar het werd ook een beetje trekken aan lijnen en duwen tegen rompen; het zet je eigen vaarprestaties wat in perspectief. Daar moet wel bij gezegd worden dat er vandaag meer dwarswind stond dan gisteren.
Ook maar vast de vouwfiets uitgepakt en in elkaar gezet. Daarvoor ook houders voor de lichten toegevoegd. Dat ging vlot – samen zetten we de fiets op de steiger om later in de fietsenstalling te zetten.
Na de thee wandelen we naar het dorp. Zin in een borrel bij de Walvis – misschien wel de tent met het mooiste uitzicht en onze favoriet. Maar helaas – vanwege voorbereidingen voor Oerol gingen ze vandaag al om 17uur dicht. Iets te vaak gaan we daar onverrichter zake weer weg.
Bij Zeezicht kwamen we echter ook aan onze trekken!
Na de Pasta maaltijd, en afwas, maken we nog een paar sudoko’s en lezen we nog wat. En er wordt een blog geschreven!
Gisteren vanwege de noordenwind uitgeweken naar de Marker wadden. Met de gedachte dat we dan met weer noordenwind snel in Enkhuizen zouden zijn – waarna we onze reis gemakkelijk naar Den Oever zouden kunnen vervolgen.
Maar helaas – de wind is gedraaid naar de noordwesthoek. En dat kleine verschil maakt op een zeilboot veel uit. Zeker als je een een goede uitgangspositie wilt verwerven om naar Terschelling te varen. Met geulen en tij geeft dat toch weer extra dimensies waarmee rekening moet worden gehouden.
Maar goed het werd dus een dagje laveren. Wel met lekkere lange slagen en, omdat er nog steeds een ruime windkracht vijf stond, met twee riffen in het zeil. Dat ging qua snelheid als een zonnetje – veelal lag die ergens tussen de 5 en 6 knopen.
Maar op het IJsselmeer, en zeker ‘in de buurt’ van Stavoren, zijn er ook hoge golven. En golven verzetten je koers naar lij en/of halen de vaart er een beetje uit. Dat geeft ons dan ook wat extra tijd om van de wolkenluchten te genieten.
Zo aan de wind gaat de Aquamarijn scheef en is op de been blijven al best een toer. Ellen brengt dit naar een hoger niveau door tegen de avond ons te voorzien van een kop warme soep. De kombuis is aan de hoge kant – een hele toer om dan iets gedaan te krijgen.
En dan komt de karakteristieke toren van Hindelopen in zicht. Voor het stadje rollen we de Genua in. Maar dan gebeurt iets onbestaanbaars; de schoten komen los van de Genua. We trekken dus niet meer aan het eind van het zeil bij het inrollen. Op het woelige IJsselmeer komen we niet verder dan een zeilbandje om de Genua wat vast te zetten. In de haven lossen we het wel op.
Met de wind in de rug de haven in. Dat geeft wat extra vaart. Dit keer zoeken we ook direct een plaatsje in de oude vissershaven. Uiteindelijk blijkt een box met de kop op de wind de beste plek.
Na 9 en half uur varen zijn 45,5 mijl afgelegd (en een sluis gepasseerd). We ruimen de boel en warmen de nasi van gisteren op. Ellen maakt nog een mooie overzichtsfoto van de haven. Nog een plan voor morgen maken – en dan kunnen we gaan uitblazen!
Na het mooie Hemelvaart weekend de hele week naar de weersverwachting gekeken. We gaan graag weer een lang weekend weg! De paar verwachtte buitjes kunnen we hebben. Wel lastig dat er het hele weekend Noordenwind wordt verwacht. Dat hadden we vorige week ook al en maakt vanuit Monnickendam het varen een rondje lastiger.
Vrijdagavond eten we nog thuis maar daarna pakken we snel de auto in. Het is weer een hele berg; de eerste vakantiespullen gaan ook al mee.We rijden Monnickendam binnen en dan bedenken we dat we het fototoestel dit weekend helaas thuis hebben gelaten. Na deze tegenvaller ook gelijk een meevaller: de lazybag die ons grootzeil moet beschermen is aangepast en nu klaar voor gebruik!
In de avond zitten we op ons vertrouwde plaatsen in de kajuit onze gebruikelijke dingen te doen. We bellen wat, we mailen wat, lezen wat en lossen een puzzeltje op. Was kennelijk ook een best vermoeiende week want we gaan vroeg naar bed!
De volgende ochtend moet Ellen natuurlijk langs de bakker op de markt! Met brood, broodjes, croissants en verse bitterkoekjes komt ze terug. Na het ontbijt in de zon ruim we de kuiptafel op en doen we de schoten aan de zeilen. Probleemloos varen we de haven uit. Omdat het een kalme Noordoostenwind blijkt te zijn kunnen we voor Marken al de zeilen hijsen en varen we kalmpjes de Gouwzee uit. Het gaat lekker tot voor de kust van Wijdenes: de wind wordt wat minder en komt meer uit het Oosten. We kruisen nog twee slagen maar dan is het echt windstil en is er geen golfje meer op het water.
Uiteindelijk dan toch maar de motor aan om de reis naar Enkhuizen te vervolgen. Nadat we zonder problemen de sluis hebben gepasseerd, wat overigens niet voor iedere zeilboot in onze schutting gold waarbij als complicerende factor mag gelden dat het nu weer een kleine windkracht 4 waait, varen we tegen 18 uur de Buitenhaven van Enkhuizen binnen. Die is al behoorlijk vol. Wij vinden nog een plaatsje, als vierde van een pak, aan hogerwal (de Noordzijde). We leggen, een handje geholpen door enkele van de 8 bemanningsleden van de buur- en huurboot, probleemloos aan. En dan is het tijd voor een (alcoholvrij) biertje in de zon.
Tijdens de stamppot raapstelen – dat eten we niet vaak aan boord – vertelden de buren ons dat ze de volgende ochtend om 8uur wilden vertrekken. Dat is even slikken. Maar het weerhoudt ons niet van een avondwandelingetje langs verschillende havens van Enkhuizen. In de Buitenhaven kunnen we natuurlijk niet anders dan foto’s nemen van de Aquamarijn die mooi aan de buitenkant ligt te pronken.
Bij het lichtbaken komen we ook nog een poes tegen die duidelijk op jacht is. Kennelijk is het een watersportpoes – hij heeft al een reddingvest aan.
Als je een wekker zet is het geen moeite om op tijd op te staan. Voor achten varen we weg en worden we uitgezwaaid door de ook al wakkere buren. Op het IJsselmeer staan al snel de zeilen. We willen richting Urk – maar dan moet je eerst een ondiepte ontwijken voordat je naar het Oosten kunt. Netjes aangegeven met tonnen. Maar die koers is, met nog een noordnoordoosten wind kracht 3 a 4, net wel/net niet bezeild. En als je dan gaat knijpen schiet het helemaal niet op.
Dus gaan we overstag en varen een stukje noordnoordwest. Varend aan de wind ontbijten we ook – dat is een hele toer op nu ook wat onrustig water. Na een klein half uur gaan we weer overstag en kunnen nu een wat ruimer aandewindse koers zetten recht op Urk af. Gelijk is de boot ook rustiger wat fijn is bij het koffie zetten. En 2 uur later is Urk in zicht.
We leggen weer aan de dam achter het strand. Het is nog vroeg – 11 uur – dus nu zijn we nog alleen. In de loop van de middag wordt het iets drukker en legger er twee met elkaar bevriende Duitse boten langszij. Wij helpen wat en krijgen, weliswaar wat overdreven, als dank een fles (Italiaanse) wijn.
Op zondag komt er op Urk natuurlijk geen havenmeester. Maar de elektronica en het internet werken wel zodat we met een mobiele telefoon wel netjes ons havengeld kunnen voldoen. Krijgen we daarna per e-mail de toegangscodes van het toilet!
Betalen doe je natuurlijk meteen na aankomst. Was het op het water in de wind nog fris en deden we truien en lange broeken aan. Hier op Urk gaat dat allemaal weer uit en lopen we al snel weer in korte broek en T-shirt.
Om de zon en de warmte wat te ontvluchten zoeken we voor de lunch de schaduw op van het terras van ‘De Kaap’. We moeten even wachten voor een vrij plaatsje maar dan zitten we koel over het water uit te kijken. Bijkomend voordeel is dat we hier kunnen betalen met het diner cadeau dat ik vorig seizoen van AMVJ zaterdag 3 cadeau kreeg voor het fluiten. Mannen, hartelijk dank. Het smaakte ons goed!
Terug op de boot vermaken we ons met een puzzel, middagdutje, een boek en de Groene Amsterdammer. Op zondag is het hier langs de kade ook voor Urkers een mooie plek om te flaneren. Tot onze verbazing wordt er veel klederdracht gedragen. Maar ook de Urkers, en zeker ook de (jonge) vrouwen, die passeren en geen klederdracht dragen zijn duidelijk van de toeristen te onderscheiden. Hier is men vandaag op Pinksterbest gekleed!
Na een lekkere mie-maaltijd en nog wat gesudoku kan Ellen het niet laten om nog een foto te maken van de zonsondergang. Mooi over het strand zien we ook de vuurtoren aangaan!
Na de zomerse Pinksterzondag valt tweede Pinksterdag al gauw tegen. Maar toch we kunnen buiten ontbijten en een krantje lezen.
Het is een eindje varen naar Monnickendam dus we willen ook niet te laat vertrekken. We hebben aan onze twee Duitse buren doorgegeven om 10uur te willen vertrekken. Dat was akkoord en inderdaad vertrekken we alle drie na elkaar rond 10uur. Daarna met een rustig windkrachtje drie, soms terugvallend naar kracht twee, haast voor de wind richting de Houtribsluizen bij Lelystad. Ook onze Duitse buren moeten daarnaar toe; Lelystad Haven is hun thuishaven. Doordat ze aan de buitenkant lagen hadden ze een kleine voorsprong maar langzaam halen we ze in. Snel gaat het allemaal niet; tussen de twee of drie knopen.
Het is druk bij de sluis maar wij blijken het zo gepland te hebben dat we meteen de stuurboordkolk in kunnen varen. Komen we weer achter onze buren te liggen die eerder op de motor verder waren gegaan.
Het is druk op de weg – dus de brug gaat even niet open. Wachten dus terwijl we al wel op Markeermeerpeil zijn. Gelukkig is er ter vermaak een dwarsligger. Als goed excuus geld dit keer dat er ‘aan de overkant’ een Duits sprekende sluis steward staat te schreeuwen. Dat helpt natuurlijk niet.
Na de sluis gaat het opeens wel snel. We hijsen beide zeilen en met ongeveer halve wind spuiten we richting de Gouwzee. Snelheid komt niet onder de zes knopen! De Gouwzee is al in zicht als we in een bui terecht komen. Regen valt er niet maar de wind wordt wel onaangenaam hard. Al zeilen leggen we een rif in het grootzeil – dat blijkt heel soepel te gaan. Ook de Genua rollen we een stuk in. Dan gaan we weer lekker maar op nog meer windvlagen reageren we om de Genua maar helemaal in te rollen. Nog steeds met ruim vijf knopen varen we de Gouwzee op waar we nog een stormrondje varen om niet te hoeven gijpen.
We strijken voor Marken en varen dan op de motor naar de haven. Probleemloos leggen we aan en ruimen we op. Tot slot voor het eerst na de verfbeurt weer de kuiptent opgezet; blijkt dat de schilders twee houders verkeerd om terug hebben gemonteerd. In een klein halfuur lossen we dat op waarna de kuiptent weer perfect staat.
Op naar huis waar we met de kinderen om half acht een eetafspraak hadden.
Een perfect weekend met twee dagen zomers weer en sowieso geen regen. Niet helemaal wat je verwacht bij Noordenwind maar dat maakt ons niet uit. Het was weer fijn!
De boot was goed een week in Warns of we werden gebeld – wanneer komen we eens kijken? Ellen gelijk zorgen – er zou toch niet iets mis zijn?
Zo wij eind februari in de auto naar Warns. Op een frisse dag kwamen we naar een goede anderhalf uur aan bij Rainbow jachtschilders. Bleek er vrij weinig aan de hand. Boot was inmiddels behoorlijk geschuurd en dat moest getoond. Op een paar plekjes moest de ondergrond worden bijgewerkt maar ook dat mocht, zo vond Koos, eigenlijk geen naam hebben. Trots liet Koos het werk zien. Blij ook dat ze deze mooie boot in de hal hebben; ook de vorige eigenaren waren al even komen kijken.
Wel een discussie over de lak in de kuip. Moet dat wel gebeuren was de vraag. Want ja, dat geeft veel (jaarlijks) onderhoud en problemen. Kaal is dit teak ook mooi. Met een bouwlift omhoog omdat eens van boven te bekijken. Het blijft een vraag om nog eens over na te denken.
Verder zat er wat speling in het roer; daar zou een specialist van de bouwer naar komen kijken. Na ook nog met een timmerman over een kast in de kajuit aan stuurboord te hebben overlegd gingen we weer op huis aan. In Lemmer aten we nog een avondhap in een gezellig maar door toeristen verlaten eetcafé. Waarna we snel verder reden met een tussenstop om de auto op te laden in de Noord Oost Polder.
In de week voor 7 april kregen we bericht dat het verven van de romp klaar was. Wij weer naar Warns – nu om de naam weer op de boot te plakken.
Op de heenweg tijd voor een wandeling in de zon bij de Oostvaardersplassen. Aangenaam weer – dat vonden ook de watervogels die op ons pad kwamen.
In Warns knipte Koos wat bescherm plastic weg zodat we mooi geverfde romp konden zien. Niet alleen aan de achterkant – maar ook een stukje aan bakboordzijde. Ziet er mooi glimmend uit! Trots nam Koos de complimenten in ontvangst.
Het roer is inmiddels gerepareerd. Qua verven moet de bovenkant (inclusief dekhuis) nog een keer, net als de waterlijn. Verder is de verf (anti-fouling) er nog niet voor het onderwaterschip. Omdat dan ook weer alles gemonteerd moet worden is de Aquamarijn dus volgende week nog niet klaar.
Wij daarna aan de klus van de dag. Koos liet ons daarvoor al snel met rust; hij besteedt dit soort werk liever uit. Maar met passen en meten en veel ellengeduld kregen we het toch mooi in een uur voor elkaar.
En zeg nou zelf ziet het er niet goed uit? Ook van een afstandje spiegelt de spiegel mooi!
Op de terugweg weer een laadstop in de polder. Op tijd thuis voor Podium Klasiek. Mirjam heeft voor ons het diner bereid!
