Vroeg uit de veren want een groot deel van ons rijtje wil om 7 uur weg. Wij ook zodat we met opkomend tij ons nieuwe reisdoel kunnen aanlopen. Wel jammer voor de buitenste boot die gisteravond in het donker aansloot. Ze zijn echter gewaarschuwd.

Het is heerlijk zonnig. En het is helder met goed zicht. Er is maar één ding mis vandaag met het weer – er staat nauwelijks wind. Komt ook niet later – en omdat we ook vaart moeten houden wordt het een dagje motoren. In het ochtendlicht kijken we nog eens terug naar Helgoland.

Eén van de redenen dat we vaart moeten houden is dat we allerlei vaarroutes in de Duitse bocht moeten oversteken met daartussen vakken waar de beroepsvaart voor anker gaat. En wij, wel geholpen door de AIS waardoor al die schepen, met snelheid en koers, op de iPad komen, moeten daar tussendoor.

Het is duidelijk drukker dan afgelopen zaterdag – het kustverkeer houdt kennelijk ook weekend! Eén schip dat ons tegemoet komt roept ons per marifoon op. Op ons antwoord wordt niet meer gereageerd; kennelijk is onze (kleine) koerswijziging voldoende. Voor het oversteken van een vaargeul varen we een schip tegemoet en steken daarna achterlangs. Op ons routekaartje zijn deze manoeuvres allemaal goed te zien.

En ja, ook als je ze ruim passeert lijken ze toch behoorlijk dichtbij!

Als we alle vaargeulen zijn gepasseerd zetten we koers naar de buitenste tonnen van het Otzumer Balje – het zeegat dat naar het eiland Spiekeroog leidt. Een boot komt ons snel achterop varen maar eenmaal in de geul minderen zij vaart. Toch halen ze ons in – het zijn de Seenotretter, de Duitse KNRM. Vrolijk zwaaien ze naar ons (wij hoeven vandaag niet gered). Daarna krijgen we op hun boeggolf buiswater in de kuip.

Met een flinke stroom mee naderen we de smalle geul naar de haven. We minderen wat vaart om de passagiersboot voor te laten maar dan gaan ook wij door de ondiepe geul naar binnen. In de haven staat bij eb maar decimeters water maar dat is voor ons geen probleem. Zeker ook omdat er zachte modderige bodem is.

Na aanleggen en lunch gaan we in warm zonnig zomerweer het eiland verkennen. We waren hier in 2008 toch ook? We herkennen veel maar toch is het ook drukker. Wellicht komt dat door een andere tijd in het seizoen?

De katholieke kerk zagen we al van zee. Die wil ik wel van dichtbij, en van binnen, bekijken. En uiteraard steken we bij Maria een kaarsje op.

We lopen verder richting strand. Op een bankje, er zijn er hier veel, pakt Ellen haar rust. Uitkijkend over het strand zien we nog boten voor anker liggen die wij ook al passeerden.

Na een kleine omwandeling komen we terug in het dorp. We hebben wel wat te drinken verdiend en van een wandeling van ruim 6km krijg ik ook wel honger. De wafel met appelmoes gaat spreekwoordelijk erin als ‘Gods woord in een ouderling’.

Terug gelopen na de haven moeten we ons nog aanmelden. Dat kon alleen tussen 17 en 18 uur. De havenmeesteres van dienst neemt er de tijd voor. Het gevolg is wel dat er een hele rij ontstaat. Daar sta ik zeker een half uur in! Samen met nog twee mannen met een ‘Gill’ zeilpetje!

Maar daarna kunnen we rusten, wassen, het eten opwarmen en allerlei batterijen opladen. Ellen vouwt de was, doet de afwas en ik schrijf een blog. Daarna tijd voor een drankje. Morgen is er weer eens niets waarvoor we voor een bepaalde tijd op moeten staan. En de weersverwachting voor de komende dagen: Zomers!

We blijven hier nog wel even!

Een nieuwe dag met nieuwe kansen. De zon schijnt uitbundig! Gisteren vond ik Helgoland niet echt mooi, eigenlijk lelijk en saai. Wie weet is dat overdag met een zonnetje erbij heel anders.

Helaas moeten er eerst uit onze rij mensen weg. Ze vertrekken ook nog allemaal een uur na elkaar, de eerste om 8 uur. Niet fijn. De voorstelling pirouetjes draaien in de haven is begonnen.

Ook uit andere rijen zijn er boten die weg moeten en die willen blijven. Wij leggen eerst weer aan in onze rij, maar als blijkt dat, wanneer de volgende boot om 9 uur vertrekt, de volgende en juist de allereerste boot pas om 10 uur wil vertrekken zijn we het zat. Naar de mensen van de eerste boot was ik blijkbaar nogal verontwaardigd waarop de vrouw luid zei dat dat niet verboden was.

Wij gaan ons in een andere rij voegen. We hadden ondertussen vast plannen voor morgen gemaakt zodat we weten wanneer wij morgen willen vertrekken. We leggen aan naast Nederlanders die morgen om 7 uur willen vertrekken. Ons plan was 8 uur, maar een uurtje eerder vinden we prima. Ik maak meteen een papier klaar waarop ik schrijf wat onze vertrektijd morgen is en hang het aan de buitenrailing. Zo zullen wij anderen niet teleurstellen.

Dan vertrekken we om eerst vooral het boveneiland te verkennen. Via een trap komen we boven vanwaar je ver over zee uitkijkt en over Helgoland.

Daar zijn aan de westkant ook de bekende kliffen waar de Jan van Genten broeden en de zeekoeten, vogels die op pinguins lijken. Ik las erover dat ze er vooral in het broedseizoen zijn en dan veel toeristen trekken. Geen idee hoe het nu zou zijn.

We komen eerst een (zielige?) duif tegen die zo dicht naar mij toe loopt zodat ik hem bijna kan aaien. Gewend aan te bedelen en genoeg te krijgen?

Op de uiterste rotsen zit toch een hele kolonie Jan van Genten (en mensen).

De jongen ertussen zijn te herkennen aan hun bruine kleur. De vogels zijn de mensen blijkbaar wel gewend. Het pad loopt vlak langs hen. Met mijn nieuwe zoomlens ben ik blij en ik kan niet stoppen met foto’s maken. Wat een mooie vogels, wat vliegen en landen ze mooi. Hier een impressie.

Ondertussen hebben we al lang op onze benen gestaan dat we naar het plaatsje lopen en op zoek gaan naar een kofiietent.

Een heel klein schattig tentje buiten het drukkere gebied op weg naar de kerk kan ons bekoren. Alsof de eigenaar aan mijn neus kan zien dat ik zo van de Jan van Genten heb genoten geeft hij mij een sticker met daarop de Jan van Genten. Dan moet ik mij wel zo blij voelen als een kind.

De kerk is helaas dicht. We lopen langs de, volgens Google, enige supermarkt die hier vandaag op zondag open is. Maar daar is niet veel te krijgen. We lopen verder naar beneden naar het onderste deel. Lopen we opeens langs een grote supermarkt die open is. We doen daar nog meer boodschappen. Ons bevalt het rondslenteren hier prima, het is niet te druk, maar wel gezellig. Wel overal souveniers winkels en tax-free winkels, die laten we links liggen. Helgoland blijkt een bestemming voor dagjesmensen die dan blijkbaar met de snelboot komen anders heeft het geen zin. Op een aardig pleintje strijken we neer voor de lunch. Joost zegt nu terug naar Nederland te kunnen omdat hij en schnitzel en currywurst heeft gegeten.

Moe en voldaan komen we weer aan op onze boot. Het is stukken rustiger in de haven dan gisteren. Het weekend is nu al blijkbaar voorbij. We rusten uit en zitten lekker op ons bootje te lezen in de zon.

Voor ons legt een soort wedstrijd zeilboot vol met jongelui aan. Grappig om te zien hoe ze alles doen rond aanleggen. Ze vragen heel netjes aan ons of onze elektriciteitssnoer naar een andere paal kan, want hun snoer is te kort. Joost haalt samen met die jongens ons snoer uit de knoop.

Ik kook en we eten buiten terwijl de zon bijna ondergaat. Heel graag was ik nog naar boven gelopen om de zonsondergang bij de vogelkolonie te zien. Maar we hebben beiden niet genoeg energie daarvoor. Maar ook zonder dat vonden wij Helgoland wel de moeite waard!

Op tijd naar bed want vroeg uit de veren. We willen met de ebstroom, dus stroom mee, Norderney verlaten en moeten dan 2 uur voor laag water wel vertrekken. Dat is zo rond half negen dus om half zeven moeten de trossen los.

Dat lukt ons! Wel is de wind nog in het noordoosten, in plaats van het verwachtte (zuid)oosten. We motoren dus eerst maar anderhalf uur het zeegat uit. Met mooi ochtendlicht, tegen de verwachting in zitten er geen wolken voor de zon, maakt Ellen foto’s van Norderney.

Bij rood-witte verkennerston hijsen we dan toch de zeilen. We kunnen niet helemaal de koers zeilen die we willen maar aan de wind blijven wel uit de buurt van de verkeerscheidings-stelsels. Wel moeten we later op een iets breder stuk de vaargeul naar de Jade oversteken. Voordeel is wel dat we iets meer aan de rand van een ankergebied uitkomen. Varen tussen grote stilliggende schepen mag wel maar is weinig relaxt.

Bij de Jade staan er opeens flinke golven. Ons opstapje, geplaatst op het voordek, spoelt overboord. Gelukkig zit er een touwtje aan dus we zijn niks kwijt. Maar daardoor slaat het opstapje nu wel steeds tegen de boeg. Omdat we gisteren veiligheidslijnen hebben geplaatst kan ik aangelijnd naar voren. Wel eerst even mijn zeilbroek en laarzen aan om een beetje droog te blijven. Ik schuifel naar voren, ga op het kletsnatte voordek zitten en haal het opstapje weer binnen.

Tevreden keer ik weer terug naar de kuip.

Er blijkt nauwelijks beroepsvaart in de geul naar de Jade en daarna naar de Weser. Wij kunnen nu, omdat de verkeerscheidings-stelsels hier zijn opgehouden, rechtstreeks koers naar Helgoland zetten. Dat betekent een flink ruimere koers en daarmee ook wat rustiger varen. En dat terwijl de snelheid wat hoger ligt. We hebben trouwens al bijna vanaf het begin van het zeilen een knoopje stroom in de rug mee!

Omdat de boot nu zo rustig op het water ligt durft Ellen het wel aan om als lunch een boterham met gebakken ei aan te bieden. Er is nog een plakje ham bij van het eten van gisteren. Maar Ellen is wat overmoedig en schuift het eerste gebakken ei niet op een boterham maar achter de koelkast.

Ze kan er zelf om lachen! En omdat er nog een ei en een plakje ham is komt niemand wat tekort!

Na zo’n acht uur varen doemt Helgoland op uit de heiigheid. Tja, wat moet je er van zeggen – het is net een puist in zee.

Het is rustig buiten op zee, weinig wind, en om niet op gijpkoers de haven in te hoeven zeilen strijken we op zee (en niet in de ruime voorhaven). In de haven moeten de boten, een beetje op grootte, bij elkaar langszij. We vragen nog hulp van de havenmeester maar het komt er op neer dat we het zelf maar moeten uitzoeken.

Dat lukt ons prima. We liggen als zesde in een pak waar later nog weer een motorboot langszij komt. Wij spannen ons in om een elektriciteitssnoer (van het achterdek) en een landvast (van het voordek) naar de wal te brengen. Behoorlijk wat klauteren over alle dekken heen. En alvast één tegenvaller. Dat de eerste twee boten morgen om 9 uur weg willen valt mee te leven. Dat de vierde boot al om 8 uur weg wil is een beetje jammer!

We puffen een beetje uit. Werken het logboek bij en pakken een rustmoment. En kijken nog even terug op de route:

We doen verder kalm aan en eten pasta met de overgebleven saus. Daarna nog een avondwandelingetje. Hier beneden veel appartementen en hotels – maar veel te beleven is er niet. Wel kun je een blik op de vuurtoren werpen.

Na een blokje vergeefs zoeken naar een tent voor koffie komen we terug bij de haven. Als wij het goed begrijpen is het nu rustig:

Ons wacht nog een klauterpartij over vijf boten naar onze rustplaats!

De buren wilden tot onze opluchting pas om half 11 weg. We konden dus eindelijk uitslapen. Maar dat lukt dan natuurlijk niet. Dus loop ik al op tijd in het zonnetje naar de douche. Een man waarschuwde me al, de douche is koud. Maar ik ben dapper en daarna extra opgefrist. Goed voor een mens! Als ik terug kom blijkt er voor ons een vrije plek zodat we vast kunnen verliggen. De buurmannen die later vanochtend willen vertrekken helpen met onze boot verleggen. Daardoor zitten we even later echt rustig aan het ontbijt in het zonnetje.

Vandaag hebben we wat te vieren. Lukas is jarig. We gaan op weg naar het restaurant waar we gisteravond aten voor ‘Kaffee mit Kuchen’. De foto’s hiervan worden naar Lukas geappt met daarbij onze felicitaties.

We informeren waar we hier fietsen kunnen huren, de bus gaat namelijk eens in de 1.5 uur. Dit restaurant verhuurt fietsen! Even later zitten we op de fiets richting Borkum centrum. De haven ligt namelijk 7.5 km van het centrum vandaan. Een fietspad loopt door een mooi natuurgebied. Bijna bij het centrum zoek ik een plek om even te kunnen liggen. 2 uur op en 20 min liggen bevalt me erg goed om beter de dag door te komen.  Zie daar, we zijn in Duitsland, dus we lopen zo een Kurpark in. Het lijkt er wel voor bedoelt om even te gaan liggen.

In het centrum aangekomen stallen we de fietsen en gaan we verder met de benenwagen. We herkennen wel weer meer van de eerste en laatste keer dat we op Borkum waren, 15 jaar geleden. O.a. de trein waarmee we toen vanaf de veerhaven naar het centrum zijn gegaan. Ook de strandtent is nog hetzelfde. We hebben aan de boulevard een mooi uitzicht over strand en de zee waar we gisteren voeren. Er blijken op een zandbank, dus dicht bij de mensen een hele groep zeehonden te liggen en te zwemmen.

Ondertussen zijn we wel toe aan een feestlunch in de geest van Lukas: pizza met een biertje. Het is hier wel druk op het strand maar in de strandtent is ruimte genoeg. Fijn dat we de hoogseizoen drukte van de Nederlandse waddeneilanden konden ontlopen.

Het is ook leuk om weer buiten Nederland te zeilen na 3 coronajaren. Alles is hier toch anders. De gezondheidscultuur van Duitsland met zijn ‘Kurorden’ zie je hier ook. Aan de boulevard een ‘Nordseeklinik’. Overal bordjes met allerlei heilzame zaken. Kunnen we hier niet op kosten van de zorgverzekeraar een tijdje aansterken?

Ach, we doen het toch maar liever op onze manier. Het zeilen is wel inspannend, maar ook ontspannend en de vrijheid die het geeft zeker ook.

De vuurtoren die we 15 jaar geleden beklommen nu alleen op de foto gezet.

We doen nog een paar boodschappen en fietsen weer naar de boot. Nog wel even een restaurant in het havengebied, op het oude marineterrein, gereserveerd. Je zoon is maar 1 dag in het jaar jarig!

We eten daar uiteindelijk een heerlijke tapasmaaltijd. De koffie nuttigen we in het zeilcafe van onze haven waar we ook nog een waterkaart van de Duitse waddeneilanden kunnen bemachtigen. 

Terug op de boot de gebruikelijke small talk met nieuwe bootburen. En dan nog even de tocht van morgen voorbereiden.