In de vakantietijd gaan veel mensen naar allerlei pretparken. Grootste attractie veelal de achtbaan, of een variant daarvan, waarin de vakantiegangers eens lekker door elkaar worden geschud. Niet echt iets voor ons die drukte en lange rijen. Wij zoeken liever de rust op.

Dat lukte vanochtend niet helemaal. Allereerst begon het om 6 uur te regenen. Ellen gelijk wakker en in actie om het luik dicht te doen. Maar een paar druppels binnen – wel alle twee vroegtijdig wakker. Ik slaap dan echter wel weer in.

Verder vertrokken stuurboordburen ’s ochtends vroeg. De bakboordburen hadden plannen om een uur of 9 en omdat we met ons 3-en tussen 2 vingerpieren lagen wilde Ellen ons tijdig verleggen naar de stuurboordpier. Omdat ze al wakker was maar gelijk, nadat ze gedoucht had, om 8 uur. Er zou toch maar een ander bootje gaan liggen.

Op deze manier was het niet verwonderlijk dat we na ontbijt toch maar om 10uur, een uur voor hoog water en een uur eerder dan gepland, kalm en beheerst ons mooie plekje verlieten. Bakboordburen nog gewoon op hun plaats.

Het Westgat kronkelt echt naar de Noordzee toe. Ondanks de Westenwind is het eerste stuk wind tegen, en omdat we voor hoog water vertrokken, ook nog een beetje stroom tegen. Maar daar weet onze motor wel raad mee. En het uitzicht op Schier, de Engeslmanplaat en het rif is mooi. Zeker als ‘de boot’ naar Schier langskomt.

Na een bocht in de geul kunnen de zeilen omhoog. Nog even met wat motor hulp om de volgende ton te halen. Maar daarna kunnen we echt zeilen en inmiddels staat de stroom ook mee. Tijd voor koffie met koek – en daarna gaat Ellen liggen voor haar 20 minuten rustmoment.

Dan moeten we weer de bocht om in het Westgat. Pal wind tegen! Met de motor ploegen we ons er door heen. Op een drempel in het Westgat met wind tegen stroom staan hier nu wel pittige golven. De Aquamarijn gaat er een dolfijn zo soepel doorheen. Wel een paar keer de punt diep in de golven, goed dat ons opstapje met een touwtje vastzit, maar verder geen problemen. Tenminste, behalve dan voor Ellen op bed. Naar eigen zeggen kwam ze wel 20 cm los van het matras.

Een bochtje verder en twee tonnen later zijn we het zeegat uit en kunnen we gaan genieten van het rustige zeilen op zee. Eén boot gaat, alleen op de fok, dezelfde kant op. Blijkt dat we de hele dag in elkaars buurt zijn!

Ondertussen tijd voor lunch. En daarna, omdat we niet twee dingen tegelijk kunnen, een glas karnemelk. Het pak moet leeg – dus ik wordt gelijk Joost drie pinter genoemd.

En dan is het alweer tijd voor het volgende zeegat: de Westereems. Mogelijk wilder, maar zeker langer en groter dan het Westgat. Deels omdat het een riviermonding is en ook omdat de Dollard via dit gat vol- en leegstroomt. En omdat we iets te vroeg zijn hebben we het eerste stuk stroom tegen – en dus hebben we flinke golven. Geen probleem voor de Aquamarijn – die danst er over heen. Maar de zeilers worden flink heen en weer geschud.

Dat wordt nog maar eens duidelijk als we echt in de buurt van de zeiler op de fok komen. Midden in de hier brede vaargeul moet hij eigenlijk wijken omdat wij onze zeilen over bakboord hebben staan (en hij de fok over stuurboord). Dat lijkt hij ook te proberen maar dat gaat niet zo vlot en hij komt wel erg vervaarlijk dichtbij. Met een snelle gijp (ondanks de ruime windkracht 4) voorkomen we problemen.

Niet veel later horen we iemand op de marifoon ons oproepen. Blijkt de Seabed Explorer te zijn die ons (op kanaal 06) vraagt wat naar het Noorden te sturen zodat we achterlangs gaan.

Dat doen we natuurlijk. Doel was om de Wind Osprey te ontwijken – een joekel van een schip met windmolen benodigdheden in de vaargeul. Was volgens mij ook wel gelukt zonder extra manoeuvres – maar toch fijn om de marifoon ook zo te gebruiken!

Niet veel later komt dan de Noordzeezijde van Borkum in zicht. (Helaas is de haven helemaal aan de andere kant.)

Maar dat varen we ook probleemloos verder. We strijken en steken de geul over waarbij de golfslag ook nog even lekker dwars staat. In tegenstelling tot 2008 gaan we nu in de tweede haven liggen. Ook daar is het druk – we liggen hier drie dik.

Als we eenmaal goed liggen is het tijd voor een gastenvlaggetje. (Ik vind het Engelse ‘courtesy flag’ nog mooier.) In een optimistische bui hadden we eens een hele verzameling vlaggen gekocht waarvan we het niet erg zouden vinden als de wind ons daar eens met de Aquamrijn brengen zou.

Nu dus tijd om de Duitse vlag in het (stuurboord!) want te hijsen.

Van al dat door elkaar schudden zijn we behoorlijk moe. Het is ook al kwart voor acht. We gaan dan ook snel op zoek naar een restaurant en kunnen terecht bij de andere haven. In het restaurant is daar sinds 2008 niets veranderd. Het eten staat, met een echt getapt biertje, snel op tafel.

Wij wandelen daarna door het industriegebiedje van Borkum terug naar de boot. Daar kijken we tevreden terug op de vandaag afgelegde 44 nm. En we weten dat om eens lekker door elkaar geschud te worden niet naar een pretpark hoeven. Een zeegat, of twee, is veel leuker!

We hadden de wekker op kwart voor zes gezet. Toch werd ik pas om kwart over zes met een schok wakker. Meteen Joost wakker geschud. Snel eruit om toch maar weg te zien komen. Om half zeven voeren we rustig weg om niet de buren wakker te maken. Daarna op max vermogen richting de Lorentzsluis.

We kunnen meteen de sluiskolk invaren waar al twee andere zeilboten liggen en na ons sluiten nog twee boten de rij. Het is bijna hoog water dus het duurt even voor het water gerezen is. Nog even wachten voor de brug die toch rond half 8 voor ons open draait. De meeste boten gaan daarna blijkbaar een tijstop maken. Wij varen door want je kan beter te vroeg dan te laat bij het wantij zijn.

Een botter vaart met ons op en Joost maakt een praatje en ze maken over en weer foto’s van de boten. Ze zullen ze delen op de faceboekpagina ‘ElkaarsZeilbootjesSchieten’.

We gaan weer als een speer terwijl het heel relaxt varen is. Met harde wind ga je net zo hard maar is het veel zwaarder. Als we bij het Fransche gaatje zijn horen we over de marifoon dat de havens van Terschelling en Vlieland vol zijn. Je wordt dan geacht niet meer hierheen te vertrekken. Als je al onderweg bent kan je de gok wagen. Er gaan namelijk altijd ook wel weer boten weg uit de haven. Maar we hebben eigenlijk geen zin in zoveel gedoe en een overvolle haven. Het is pas half 12 en we gaan rekenen of we over zee naar Lauwersoog zullen gaan. Borkum zou ook mooi zijn. Het is namelijk schitterend zeilweer met een zuidenwind kracht 4. 
Borkum gaan we niet halen, dan komen we om 1 uur ‘s nachts aan. We willen nog niet in het donker ergens binnenvaren waar we het niet (meer) kennen. Lauwersoog zou kunnen, dan zijn we er rond half 10, net na zonsondergang. We besluiten dat te doen. Heerlijk een dag op zee!

We moeten eerst na het zeegat het Stortemelk over bij Vlieland. Je steekt dan eerst een stuk naar het westen terug voor je weer naar het oosten kan steken. Zo zien we Vlieland langstrekken met de vuurtoren op Vuurboetsduin.

Daarna Terschelling met de Brandaris. Nu doe je er wel 3 uur over om langs Terschelling te varen. We vermaken ons prima met in de verte staren en tussendoor eten en drinken en even plat gaan. Wanneer de vuurtoren van Ameland in zicht komt neemt de wind steeds meer af.

Als onze snelheid onder de 4 knopen zakt zetten we toch maar de motor bij. Om ons doel op tijd te halen moeten we gemiddeld 5 knopen blijven varen. Jammer, want we hadden net de stroom mee gekregen op zee.

Op de marifoon is weer van alles te beleven. Een oudere man te water naast zijn kano door een zeilboot gespot op de Boontjes (tussen Harlingen en Kornwerderzand). Het lukt de zeilers niet om de man binnenboord te hijsen. De vrouw is in paniek en de kustwacht moet moeite doen om de noodzakelijke gegevens te bemachtigen. We horen dat de KNRM onderweg is en later dat de man het redelijk maakt maar dat er een ambulance onderweg is. Als we Schiermonikkoog naderen horen we dat een zwemster in de problemen is aldaar. Van alles is onderweg zelfs een heli. Ondertussen blijkt de vrouw al op het strand en met de politie en brandweer in gesprek.

Mooi hoe je de beide vuurtorens van Schiermonnikoog al kan zien. De een rood en de andere wit.

Joost warmt de overgebleven nasi van gisteren op en maakt er verse pindasaus bij. Zo eten we weer heerlijk. Dan steken we het Westgat in richting Lauwersoog. Het is dan nog 10 mijl, zo’n twee uur varen. We zitten helemaal op schema.

De wind is echt weggevallen, het water is vlak en dan steken meerdere zeehonden nieuwsgierig hun koppies boven water.

We varen klokslag 21.09 de tijd van zonsondergang de haven binnen. De zon is voor ons dan al achter de bewolking verdwenen. Er is buitengaats een kleine haven waar gelukkig nog plek is. Het ligt vol met zeilers die morgen ook weer verder willen blijkt als we tussen tweeboten in steken. De ene wil kwart over acht weg, de andere een uurtje later.

Er is voorlopig nog 1 dag westwind en daar willen we morgen nog wel gebruik van maken om oostelijker te komen, bv bij Borkum. We zullen dus niet zo laat vertrekken, maar gelukkig niet zo vroeg als vandaag. Terwijl het donker wordt zitten we bij windstil weer buiten in de kuip met een biertje het blog (af) te schrijven en van foto’s te voorzien.

Om 8 uur werd ik wakker, ik dacht nog even wakker te liggen, was het toch opeens half 10. Snel er maar uit voordat de buurboten boos op onze boot kloppen dat ze willen vertrekken. De buurman blijkt inderdaad om 10 uur te willen vertrekken. Dat wordt dus niet eerst rustig ontbijten, maar meteen de stroomkabel opruimen over 4 boten en de lange lijn binnen vissen.

Van deze plek varen we wel heel makkelijk weg. We varen via het Krabbersgat het IJsselmeer op. Veel boten hijssen al in het Krabbersgat, wij kiezen liever het ruime sop waar de helft van de boten koers zetten naar Lemmer en de andere helft richting afsluitdijk. Het is best alweer druk.

Nog even omkijkend heb je mooi zicht op Enkhuizen. Met het nieuwe objectief met grote zoomlens van Joost voor mijn verjaardag gekregen, kan ik Enkhuizen mooi dichtbij halen. Zie de mooie toren van de Zuiderkerk waar ik gisteren het concert bijwoonde.

Op de I-pad kunnen we nu ook de gegevens van de AIS laden zodat we buiten ook zicht hebben op de boten om ons heen.

Het blijft opletten want niet alle boten hebben AIS. Er staat weer een heerlijke wind kracht 5 uit het zuidwesten en daarmee koersen we heel gemakkelijk naar Makkum, waarbij we meestal rond de 6 knopen varen. Opeens klappert de genua enorm. Gaan we al te veel voor de wind? Dan blijkt opeens dat de genua los is geschoten van de beide schoten waarmee het zeil bediend wordt. Deze keer geen kapot harpje (want dat zit daar niet) maar een touw-verbindingsstuk is losgeschoten. (Zie foto’s later) Eerst maar de genua ingerold en de schoten binnen gehaald. Met een ruime koers kan je best wel alleen op het grootzeil varen, maar dat scheelt toch net wat snelheid. Joost wil de boel toch repareren en dat kan toch het beste onder zeil omdat de boot dan veel stabieler is. Joost zijn trapezewerk onder de snelheid van 6 knopen is uitmuntend. Wat denk je dat hij vroeg toen hij terug in de kuip was? ‘Heb je er wel een foto van gemaakt?’

Tijdens de lunch probeer ik de bramenjam van Martine uit. Echt heerlijk, Martine!

Misschien lijkt het op de foto’s geen lekker weer, maar het is heerlijk zeilweer. Slechts af en toe krijgen we een fijne regenbui over ons, te weinig om regenkleding aan te doen. Dit soort weer levert schitterende luchten op waar ik erg van geniet.

Vier uur na ons vertrek uit Enkhuizen gaan we de zeilen strijken om de vaargeul naar Makkum in te varen. Zo snel hebben we het nog nooit gedaan. In de gemeentehaven van Makkum is altijd plek zelfs in het hoogseizoen. Om half 3 liggen we. Genoeg tijd om rustig aan te doen. Wel willen we nog wat boodschappen doen zodat we voor de komende dagen genoeg eten hebben. Helaas vergeten we de lege blikjes. Onze luieremmer van weleer doet dienst als afvalbak voor blikjes. Maar deze moet nodig geleegd. Loop ik later toch nog een keer naar de winkel.

Na een heerlijke nasimaaltijd moet de afwas van de hele dag nog gedaan worden. En Joost repareert de verbinding tussen genua en schoten. Tja, je blijft zo wel bezig!

Noodverbinding

Nieuwe verbinding

Ook morgen gaan we niet rustig opstaan. Het is namelijk rond 9 uur hoog water en dan willen we al bij het wantij zijn voor ons tocht over het wad naar Terschelling. De Lorenzsluis die we eerst moeten nemen gaat voor ons niet open tussen 7 en 9. We zullen dus voor 7 uur door de sluis moeten. Plan is om 6 uur te vertrekken. Nu dus maar gauw naar bed.

Al een tijdje de laatste voorbereidingen aan het treffen om op vakantie te gaan. Onze elektronicaman, van RoBie Nautical Service, installeerde een handige uitbreiding zodat we nu ook de AIS signalen op de I-Pad kunnen inzien. Daarnaast repareerde hij onze tweede muziekbox en hing onze bakboordlamp op. Ook zelf de nodige karweitjes gedaan. We hebben onze zwemtrap gerepareerd en Ellen heeft fenders van nieuwe ventielen voorzien. De fenders zijn nu ook allemaal weer op de goede druk!

En na weer een goede medische uitslag, met het doktersadvies om toch vooral regelmatig rust te nemen, konden we dan ook nu echt vertrekken. Op vrijdagavond nog even bij mijn ouders langs en toen naar Monnickendam. Op zaterdag zouden Jan en Martine meevaren om zo een langdurende belofte in te vullen. We hoopten daarom op mooi weer. Na een goede nachtrust was de kuip kletsnat en kwam de regen rechtstandig naar beneden.

Buienradar en Windfinder beloofden echter betere tijden. Dus Jan en Martine opgehaald in Amsterdam-Buitenveldert, waar ze hun auto achterlaten. Komen ze vanavond met het OV wel weer terug. Aangekomen in Monnickendam werd het weer al beter. Ellen had de koffie klaar en Martine had appelflappen gebakken – dat was genieten in de kajuit.

Ondertussen was het droog geworden en gingen we de boot vaarklaar maken. Soepeltjes voeren we daarna de haven uit waarna we al snel tegen de wind in konden varen om het zeil te hijsen. (Dat is makkelijkst; het zeil klappert wel een beetje maar blijft wel recht achter de mast.) Vanwege de windverwachting (later op de middag kracht 4 a 5) kozen we voor een rif in het zeil. Draaien naar voor de wind en daarna twee keer gijpen en we varen op de Gouwzee. Martine neemt de helmstok in handen; eens kijken of Martine na haar ervaring in de Fidelio (een Varuna 500) 40 jaar geleden het zeilen nog niet verleerd is.

Hoewel de telescooparm even wennen was ging dat toch helemaal niet gek. Keurig voeren we, met Volendam al in de zon, de Gouwzee uit. Voor het gemak dan toch maar de stuurautomaat aangezet – we moeten immers nu een hele tijd dezelfde koers (zo’n 30 graden) varen. Wel blijven opletten want het is soms in de buurt best wel druk.

Ja, het wordt voor ons wat wennen. We gaan nooit zo in het hoogseizoen op vakantie. Maar laten we ons bij één ding tegelijk bepalen. Nu is het tijd voor de lunch – en dat is lekker en leuk!

De snelheid ligt zo tussen de 4,5 en 5,5 knopen met zeker aan het eind, als de wind wat aantrekt, uitschieters naar boven de 6 knopen. We genieten!

En zo zijn we toch nog voor vier uur bij het Naviduct. De sluisdeur gaat voor ons open en we varen als tweede de sluis in. Probleemloos leggen we aan. Dat kunnen we niet zeggen van twee solozeilers die niet erg voorbereid de sluis in blijken te komen. Ellen voorkomt nog dat er één van achter bij ons binnenvaart. Maar uiteindelijk is de sluis schadevrij vol. Martine ziet in de andere kolk nog een motorboot dwarsliggen – dat hoort er natuurlijk wel bij!

Ook in de buitenhaven is het druk. Maar de havenmeester wijst ons een plekje langszij een andere boot – we zijn de vijfde vanaf de kant. We leggen probleemloos aan. Daarna brengen we een lange lijn aan de kant om voor extra stabiliteit te zorgen. Jan zorgt nog voor enige opwinding door – bij een overstap – bijna tussen twee boten in het water te belanden. Met alleen een schaafwond, veroorzaakt door een zeereling, op zijn arm redt hij zichzelf! Als ook de stroom is aangesloten is het tijd voor een drankje. We verbazen ons over de manoeuvres van boten die nog weer na ons komen. Ook hele grote boten proberen tegen beter weten in aan het einde van de haven nog een plekje te vinden en moeten dan keren.

Bij de wandeling naar het restaurant kijken we nog even aan de overkant naar de Aquamarijn die aan de buitenkant ligt.

In het restaurant gaat het vlot. We hebben nauwelijks tijd om van de mooie plafondlamp te genieten. Tot genoegen hebben ze mosselen! Maar er blijkt voor ieder wat wils; ook bij het toetje!

Na het eten lopen we nog even Enkhuizen door. Bij de Zuiderkerk ziet Ellen dat er een concert is met orgel en cello – daar heeft zij wel zin in. Ik loop met Jan en Martine door naar het station waar net hun trein binnenrijdt. Hoewel het nog zeker 10 minuten duurt voor deze weer vertrekt haasten ze zich toch naar binnen – de trein zou toch zonder hen vertrekken.

Terug op de boot weten we dat Ellen heeft genoten van het (meeste van het) concert. tevreden kijk ik ook nog even op de gevaren route. Morgen moeten we – als buitenste in een lange rij – vast vroeg op. Komt goed uit – wij willen ook verder!

Vroeg uit werk. Ellen al aan het koken, of althans de voorbereidingen aan het treffen. Zullen we toch maar niet vanavond al gaan varen? Nu schijnt de zon nog! En ook – voor zondag is zoveel wind voorspeld dat we dan niet kunnen zeilen!

En zo zitten we om kwart over vijf in de auto naar Monnickendam. En dan moet er natuurlijk nog van alles voordat de boot zeilklaar is. Ellen maakt een praatje met beide buren; onze vaste buurman gaat naar Terschelling – de passanten aan stuurboord genieten van een weekje varen in Nederland. Vaarklaar maken doen we ondertussen in recordtijd zodat we al voor zeven in het Monnickendammergat varen. Bij de scheidington naar Marken hijsen we de zeilen. Wel met een rif erin – want er staat een best windje (uit het zuidwesten).

We willen naar Flevoland – naar de haven van de watersportvereniging ‘de Blocq van Kuffeler’. Dat is een fijne haven en goed bezeild. Wel willen we op enige afstand onder Marken door om de waterplanten te missen. Dus we varen nadat we de Gouwzee uit zijn nog een tijdje met het zeil over stuurboord door. Maken dan een stormrondje en zetten met ruime wind koers naar de haven.

En dan is er koffie en genieten we van de zon en de fraaie luchten!

Met een rif en de zeilen goed ga je bij deze wind nog best hard. Regelmatig meten we een snelheid van 7 knopen over de grond; onze snelheidsmeter door het water moeten we wel weer eens nodig ijken.

Het duurt dan ook niet lang of we zijn het Paard van Marken voorbij. De skyline van Amsterdam is vandaag ook goed zichtbaar. De windmolens, voor ons een echt oriëntatiepunt staan aan het begin van de dijk naar Marken.

Na een goede twee uur varen is de haven bereikt. We strijken buitengaats en tuffen dan lekker de haven in naar de ons telefonisch toegewezen box. Op de steiger is er hulp en een stuurmens aan de wal. Zonder problemen leggen we op onze wijze aan.

Dan, tegen tienen, is het tijd voor de avondmaaltijd en een drankje.

De volgende ochtend geen haast. Na het ontbijt wandelen we ‘even’ naar de vogelhut bij de Lepelaarsplas. Op het smalle, onverharde pad, zien we veel bramen. In Trouw van vandaag lezen we dat deze plant echt in Nederland thuis hoort. En ook op dit nieuwe land zijn ze dus al. Enkele bramen zijn al rijp en ook goed eetbaar.

Helaas krijgen we ook een bui op ons dak. Geen onweer dus we kunnen veilig onder een boom schuilen terwijl het water om ons heen neerklettert. Jammer dat we nog niet bij de nog beter overdekte vogelhut zijn.

Na de bui lopen we door en bereiken we de vogelhut. Top attractie deze morgen de familie Zwaan. De kinderen, keurig opgevoed, volgens netjes in een rij hun ouder.

We lopen over het verharde fietspad terug naar de haven. Dat gaat toch wel een stuk sneller. Natte schoenen en sokken uit en tijd voor koffie. Bij de laatste slokken komt de havenmeester naar onze plannen informeren: ‘we maken ons klaar voor vertrek’!

De windverwachting is een beetje minder wind dan gisteren – maar nog altijd een goede kracht vier. We hijsen, nog in de havenkom, ons zeil met weer een rif er in. Buitengaats ook weer een niet geheel uitgerolde Genua erbij. En de stuurautomaat op een noordwestelijke koers en we varen weer lekker. Anders dan gisteren krijgen we af en toe buiswater over ons heen en ook de snelheidsmeter geeft zelfs soms 7,5knopen aan. Het waait dus, anders dan voorspeld, ietsje harder dan gisteren. Dat blijkt ook te kloppen als we achteraf de waarnemingen van ‘Markermeer Midden’ nakijken – tussen 14 en 17 wind tussen kracht 5 en 6!

Maar de boot doet het goed en wij hebben controle en zeilen kruisend de Gouwzee binnen waar we, weer in de buurt van de scheidingston, moeten strijken omdat we daarna echt tegen de wind in moeten.

Weer op onze plek ruimen we de zeilen op waarna we gaan avondeten. Buiten klettert de regen op het dek maar wij zitten lekker droog.

Na weer een goede nacht proberen we tijdens het ontbijt voetbal te kijken maar daarvoor is de techniek niet goed genoeg. De kerkdienst doet het wel. Er is koffie met een koek, een tijdschrift en diverse elektronische apparaten. Komt de zon er ook nog door?