Bij wakker worden is het grijs en mistig, maar als we hebben ontbeten en naar buiten gaan zijn er opklaringen naast buien en dan kan je over de steiger onder de regenboog lopen.
We willen rond 12 uur vertrekken en hebben nog tijd voor een wandeling. We gaan splitsen. Joost gaat naar de winkel, toch zo’n 20 minuten lopen en ik ga lekker over de Oeverdijk lopen.
Het is laag water dus op het wad zijn veel vogels. In de verte gaat een zeilboot, daar willen wij straks ook varen.
Ik zie in de verte een grote vogel, heel anders dan de andere vogels. M’n lens maximaal ingezoomd kan ik hem beter zien.
Mijn vogelkennis wordt groter door vooral iets op te merken en dan later op te zoeken wat het is. Het is een bergeend.
Niet heel bijzonder in Nederland, Duitsland en Engeland. Wel bijzonder gedrag. Ze broeden hier in juli en vertrekken dan allemaal naar Hegoland, behalve de jongsten die blijven hier als in een crèche begeleidt door een paar oudere eenden.
Na een uur zijn we allebei weer op de boot terug. We bespreken nog even het plan om naar Texel te varen. Het moet lukken met de noorderwind. Eerst via het Visjagersgaatje noordwestelijk en dan via de Texelstroom noordoostelijk. Om 12 uur vertrekken we. Het is weer heerlijk zeilweer, we hebben niet te klagen. Goede wind en scherp aan de wind varen gaat ook goed. We moeten wel 2 keer overstag maar we hebben genoeg ruimte nog buiten de vaargeul waar het diep genoeg is om te varen. Een grote aluminium Bestevaer haalt ons in, gaat bijna 2 keer zo snel. Maar hij houdt wel de vaargeul aan en vaart een stuk om. Je denkt, zo’n grote boot kiest wel het ruime sop, maar hij slaat ook rechtsaf de Texelstroom in om naar Texel te varen. We krijgen af en toe een bui over ons heen. Voor Texel zien we weer een mooie regenboog.
Of Joost de fotograaf aan boord wil plezieren? Daarvoor haalt hij wel een waagstukje uit. Hij gaat vlak voor een ‘voor anker liggend’ onderzoeksschip langs terwijl hij scherp aan de wind vaart en de boot benedenwinds ligt.
Als het mis gaat lig je aan zijn ankerketting, wat niet de bedoeling is. Hij krijgt van de fotograaf op z’n sodemieter, maar het levert wel mooie plaatjes op.
We varen de haven van Oudeschild binnen en leggen in de passantenhaven aan. Het is er redelijk rustig. De Bestevaer ligt er al. Ach, eigenlijk te groot voor deze haven.
Voor het avondeten lopen we naar restaurant de Kombuis voor een eenvoudige maaltijd. Het is daar altijd goed en gezellig. Daar maken we ook de plannen voor de komende dagen.
We worden wakker in een herfstig Enkhuizen. Op wat miezer na is het droog. Maar de bomen zijn in de herfstkleuren. En de blaadjes vallen ook. De scheepsdekken in de haven liggen vol. Veel bemanningen, met name het vrouwelijk deel, is druk de blaadjes in het water te krijgen. Wij gaan er vooralsnog vanuit dat de blaadjes (grotendeels) wel wegwaaien.
Zoals jullie weten volgen we nogal wat scheepsreizen op YouTube. Eén van de schepen is de Dixbay uit Enkhuizen (https://www.youtube.com/@Dixbay) – vooral ook vanwege de fijne muziek bij de beelden. Deze zomer is de Dixbay naar Spitsbergen gevaren. Maar het schip is terug en ligt nu haast naast ons. En dus moeten de schepen samen op de foto!
We vertrekken even na half elf – mooi op tijd – en hijsen de zeilen als we het Krabbersgat uit zijn. Het is best druk met klippers die nog met groepen een weekje weggaan – het is herfstvakantie in het zuiden en vast ook wel ergens in Duitsland. Met de mooie luchten, het is in de ochtend vooral grijs, geeft dat af en toe een mooi plaatje.
De verwachting is noordoosten- tot noordenwind. Niet ideaal om naar de Waddenzee te komen. Daarbij waait het soms maar weinig met vlagen waardoor we dan niet zo scherp gaan. We gaan dus al kruisend onze weg. Beetje lettend op de wind – is de wind meer naar het noordoosten gedraaid dan gaan we liefst naar het noordwesten – zodat we zoveel mogelijk opschieten richting Den Oever. Verder kunnen we niet natuurlijk over land en moeten we ook rekening houden met ondieptes (zoals het Vrouwenzand en later Oude en Nieuwe Zeug voor de Wieringermeerpolder).
Gelukkig trekt in de middag de wind iets aan (naar een kracht drie) en kan de stuurautomaat het werk goed doen en halen we ook snelheden tussen de 4 en 5 knopen. Voor Ellen tijd om in het boek Overstag te lezen; het moet toch uit voordat iemand het wil lenen.
De Noordenwind is fris. Maar we zijn goed aangekleed en in de middag schijnt de zon!
Tegen de avond zakt de wind iets in. Dat komt eigenlijk wel goed uit want we slapen het liefst in de waddenhaven van Den Oever. En de brug in de Afsluitdijk draait pas na 19uur weer voor pleziervaart. Dus we hoeven niet te vroeg aan te komen.
Maar als we de sluis naderen en met de marifoon de sluiswachter oproepen gaat er gelijk een groen licht branden ten teken dat hij al met de voorbereiding van onze sluispassage is begonnen. En zo passeren wij vlot de sluis waarna ook bij de brug een groen licht brandt. Al snel draait de brug en worden we zelfs aangemoedigd om even door te varen (om het autoverkeer zo min mogelijk te hinderen). En zo zijn we net na 19uur op zout water.
De haven is dichtbij. We leggen met een spring aan aan een vingerpier aan bakboord. En controleren even of al onze navigatielampen wel goed branden.
Terwijl ik de zeilspullen op ruim gaat Ellen even kijken hoe we ons moeten melden. Mooie gelegenheid voor haven overzichtsfoto.
Tegen achten is het diner tijd. En om half tien is de afwas gedaan. Morgen kunnen we rustig aan doen; het is om 8:40uur laag water.
Met redenen hebben we wel 4 weken niet gezeild. Dus gaan we nu meteen maar een week. Ook op zaterdagochtend nog activiteiten, maar ’s middags rijden we dan toch echt naar Monnickendam. Terwijl ik de meegenomen spullen opberg en het bed opmaak rijdt Joost naar de AH voor boodschappen. Omdat Joost een heel drukke week achter de rug had, varen we vandaag niet meer uit. Laat er nou ook helemaal geen wind zijn. We hebben onze Oude Blauwe ook te lang niet gezien dus hebben we daar alvast een tafeltje gereserveerd. Het is er warm, gezellig druk en het eten smaakt weer uitstekend. Een goed begin van de vakantie.
Terug op de boot gaat de verwarming aan. Dat heb je zo in deze tijd. We zitten er al een tijd behaaglijk bij als er opeens een stinkende walm in de boot staat. We schrikken ons naar zetten het luik open en gaan meteen op zoek naar de oorzaak. Komt het nou bij de koelkast vandaan? Nee, we zien opeens dat de verwarming uit is gegaan. De walm werd door de boot verspreidt via de luchtgaten van de verwarming. We zijn waarschijnlijk gered door het springen van een zekering. Maar wat er nu met de verwarming mis is gegaan begrijpen we niet. Het ruikt naar gesmolten plastic. Maar waar de verwarming zit in de bakskist zien we niets bijzonders. Nu was het toch tijd om naar bed te gaan, warm worden we wel in bed.
Na een windstille nacht is het nog steeds windstil. Na het ontbijt ga ik toch nog vergeten boodschappen doen terwijl Joost de boot vaarklaar maakt. Om half twaalf varen we en gaat het ook opeens waaien. De hele week wordt een noordenwind voorspelt, maar nu is het nog even noordwest en zodoende kunnen we mooi de 30 graden halen die we moeten aanhouden om in Enkhuizen te komen. De wind trekt later ook nog aan zodat we heerlijk gaan. Er zijn wel veel en dikke wolken, maar hoe dichter we bij Enkhuizen komen hoe vaker er een zon doorbraakmomentje is.
En daar moet je dan even van genieten, liefst uit de wind.
Via de marifoon werd gewaarschuwd dat er vanwege een klipperrace bij Enkhuizen mogelijk minder ligplaatsen voor passanten zijn. Het is zondagmiddag en we vermoeden dat er alleen maar meer ruimte komt. Er liggen nog best veel klippers maar er zijn heel wat boxen vrij waar wij we een van nemen. De zon laat de mooie herfstkleuren extra uitkomen.
Een meegebrachte maaltijd van huis is makkelijk opgewarmd. Ondertussen probeert Joost de 2e kachel aan boord aan te steken. Een dieselkachel waar je in de pot eerst met brandgel een vuurtje moet stoken waarna de diesel kan gaan branden. We hebben echter een warm voorjaar gehad en deze kachel lang niet aan gehad. Hij lijkt het goed te doen, maar als de brandpasta op is gaat het vuurtje uit, ook na nog een poging. Mogelijk is doordat we hem weinig gebruiken de dieseltoevoer verstopt. En we hebben geen idee hoe dat op te lossen. Maar we hebben nog een derde troef: een keramische kacheltje, die we aanzetten. Hij doet het 10 minuten en dan gaat hij opeens uit. Wel alle machtig!! Hoe is het mogelijk. Hij wil niet opnieuw aan. We hebben ons al verzoend met het kouder worden als ik opeens een idee krijg. Is de walstroom misschien op? De kachel heeft vast 220 (dus walstroom) nodig. En je moet hier de walstroom met een kaart opwaarderen. Dat blijkt inderdaad zo. Even opwaarderen en hij doet het weer.
We hebben ons altijd afgevraagd waarom onze boot wel drie kachels heeft. Dat weten we nu.
En terwijl in de haven de feestverlichting al brand zitten wij er warmpjes bij.
Vrijdagavond na het eten trekken we weer naar Monnickendam. De extra file omdat de Coentunnel is afgesloten is tegen achten nagenoeg voorbij. En zo zijn we met weer mooi weer op de Aquamarijn met ruime tijd voor puzzels, boeken en het KG-Krantje.
Voor het ontbijt gaat Ellen nog even naar de markt voor brood en croissants. Daarna in het zonnetje aan tafel in de kuip ontbijten. We hebben geen haast. Met de verwachtte kalme zuidoostenwind hebben we voor Enkhuizen gekozen. Daar hebben we wel weer eens zin in, het is vandaag bezeild en ook morgen moeten we met de verwachtte (dan weer) zuidoostenwind makkelijk terug kunnen komen.
Motorend verlaten we de haven waarna we doorvaren tot voor Marken. Daar hijsen we de zeilen en doen we de motor uit. Wat een rust. Kalmpjes, met een snelheid tussen de twee en drie knopen, varen we de Gouwzee af. Ondertussen genieten we van koffie met koek.
Ook buiten de Gouwzee is er voldoende te zien. Kermis in Volendam. En natuurlijk andere zeilschepen zoals The Difference, Blauwe Iris en een victoire met ons onbekende naam.
Het is warm, de zon schijnt en het deert ons dus nauwelijks dat de wind niet uit zuid- maar noordoosten komt. En met af en toe vlaagjes verlijeren we ook nog wat. We moeten dus twee keer overstag en omdat de wind ietsje aantrekt en naar het oosten draait halen we het verder in één slag en varen we rond 18 uur de sluizen bij Enkhuizen binnen. Een half uur later liggen we (als kleine boot) derde in een rij zeilboten met verder een Belgische en Duitse vlag. Dat de Belgen aan de walzijde de volgende ochtend om 6:30uur willen vertrekken hindert ons niet.
Na een wandelingetje door Enkhuizen schuiven we om half acht aan bij de Enkhuizer Visafslag – gewoon buiten op het terras. Tijd voor zalm en mosselen terwijl een muzikant live zijn covers speelt. We zitten lekker uit de (wat aangetrokken) wind en het is lekker warm. We nemen zelfs een toetje. Er staat ‘Dirty dame blance’ op de kaart; ijs met chocola en advocaat. Dat kan Ellen niet laten staan.
Terug op de boot blijkt het aan onze kant van de haven wat frisser. Snel naar binnen. We zetten lekker een muziekje op. Op tijd gaan we naar bed.
Midden in de nacht (nou ja, even voor half vijf) maakt Ellen ons verschrikt wakker: we zijn door de wekkers heen geslapen. Maar nee, die hadden we om kwart over zes gezet zodat we om half zeven even konden verliggen voor onze Belgische buren. Niks gemist dus, de ogen konden nog een klein uur dicht.
Om kwart over zes dus wel uit bed en snel in de kleren. Nog even tijd voor een foto en dan losgooien, even drijven, wachten en dan weer vast maken aan onze Duitse buren. En daarna konden we zowaar tot half tien slapen!
Dit keer ging ik broodjes en croissants halen bij de Albert Heijn. Daarna weer ontbijt in de zonnige kuip. De wind is daadwerkelijk naar het zuidoosten gedraaid en ook een stukje warmer. En harder – we maken voorbereidingen voor een rif in het grootzeil.
Even na elven gooien we los. Bij het aanvaren van de sluis moeten we even wachten. We waaien in eerste instantie een beetje weg bij de bovenwindse wachtsteiger en varen dan maar weer een rondje. De tweede keer lukt wel.
Na de sluis eerst even de fenders opruimen en daarna nog in de havenkom het grootzeil hijsen. Met deze wind heeft dat als voordeel dat er hier nog niet veel golfslag is. (Bijna) Iedereen doet het zo en daarom zeilen we in de drukte, met ook nog wat tegenliggers, naar buiten. Inderdaad meer golfslag maar ook de Gouwzee in één slag bezeild.
In een volle sluis lagen we met twee schepen die de hele dag bij ons varen. Het zijn de Florijn, een mooie rode aak, en de Einder, een kleiner schip wat meer gebouwd voor snelheid. Alle drie ‘vliegen’ we met meestal meer dan zes knopen en juist in de Gouwzee zijn we weer dicht op elkaar.
Ook andere schepen maken gebruik van de ideale zeilcondities. Zie bijvoorbeeld de Zonnewind, de KroonJuweel, de Scarabee, de Fortuna en een schip met een W en een streep in het zeil. Allemaal aan het genieten.
Bij de Reiger (een betonblok in de Gouwzee) strijken we aan de wind het grootzeil en gaan op de Genua verder. Dan nog tikken we, door wat vlagen, de zes knopen aan en kunnen we voor de ‘Marken Express’ de vaargeul oversteken. Vlak voor de haven gaat de motor aan en rollen we de genua in.
Even later liggen we al om 15uur op onze plek. Ja, dat was een snelle oversteek. Ellen gaat even het ‘nieuwe’ huis bekijken van een vriendin die in Monnickendam is komen wonen terwijl ik rustig opruim. Als Ellen terug is is het tijd voor een borrel en daarna het avondeten. Na de afwas gaan we op weg richting Amsterdam – dit keer langs de Markermeer dijk.
Bij het Kinselmeer parkeren we en klimmen we de verhoogde dijk op. Er is namelijk een maansverduistering verwacht, zo las Ellen in een nieuwsbrief van Scheepswijs.nl, en op de dijk kunnen we die wellicht goed zien. Er is wel wat bewolking – maar we zijn niet de enige die hopen een glimp op te vangen. Sommigen hebben zelfs de kijker al klaar gezet.
(Ja, het wordt mooi die nieuwe dijk met het fietspad bovenop!) Duurt, mede door de wolken in het oosten, natuurlijk altijd wat langer voor je wat ziet dus we lopen wat heen en weer. En schieten een plaatje van de skyline van Amsterdam.
En ja, dan zie ik de maan. Ook de meiden met de kijker slaken een vreugde kreet!
En al niet veel later valt er al weer wat meer zonlicht op de maan.
Op de weg naar huis, als de maan alweer een sikkel heeft die lijkt op het laatste kwartier, leg ik Ellen nog even uit dat in het laatste kwartier de maan alleen maar aan het einde (en dus niet aan het begin) van de nacht zichtbaar aan de hemel staat. Geen verwarring mogelijk dus – dit was een maansverduistering!
Thuisgekomen lopen we met de bagage de straat in. De maan staat achter de boom van onze buren en is al haast half verlicht.
Weer eens een weekend zonder gasten. Onze week was druk genoeg en dan is het ook wel weer eens lekker rustig. Een rustig zeilweekend heb je niet altijd in de hand met zeilen. Maar deze keer blijft het, ja spoiler, rustig. Een rustige nacht op de boot van vrijdag op zaterdag, alleen de regen valt op ons dak. We gaan al op tijd weg naar de Marker Wadden. Onderweg zien we meer varend erfgoed dan anders. Mogelijk Sail bezoekers.
Er staat wel een aardig windje die ook nog toeneemt. En we zien buien die ergens anders vallen. Ja, ik ben altijd in de wolken met wolken. Het maakt fotograferen zoveel mooier op het water.
We zijn best wel snel op De Marker Wadden. Nog zat plekken vrij in de haven. Lunchen in het zonnetje, boekje lezen en andere boten binnen zien komen. We gaan pas eind van de middag aan de wandel. De dagjesmensen zijn weg en hier dus ook weer rustig. En een mooi tijdstip om te fotograferen.
De zilverreiger wil wel een modelvlucht maken. Hartelijk dank!
Terug op de boot zitten we nog lekker in de kuip. Op alle boten is men rustig en tevreden. Zelfs de kleinste kinderen blèren niet. Effect van einde van de vakantie? We eten binnen want het wordt wel al snel fris. En daarna nog wat stadse sentimenten bij het Prinsengrachtconcert met Amsterdam Sinfonietta. Wat spelen ze toch goed!
Volgende ochtend, weer geen spannende zaken. Rustig ontbijt en koffie in het zonnetje. Bij uitvaart komen ons kanoërs tegemoet.
Het moet wel rustig weer zijn, anders red je het niet in de golven. Terug hebben we eerst weinig wind en dobberen we nogal. Onze steigergenoten van de Sailrose, een Victoire (ook Koopmans) die ook op de Marker Wadden lagen weten ons in te halen. Ja, er zijn boten die sneller varen bij weinig wind.
Rond zes uur varen we de haven binnen. Inpakken en op de terugweg even langs de Chinees voor bami rames om dat thuis rustig op te eten.
