Met een Koningsdag op donderdag heb je zo maar een lang weekend van vier dagen voor de boeg (want vrijdag verplicht vrij). En dat brengen wij natuurlijk liefst varend door. En dus zeggen we woensdagavond na het avondeten Lukas gedag en rijden naar Monnickendam. Best fris aan boord dus snel de kachel aan. Muziekje op, puzzeltje maken, krant en tijdschrift lezen. We komen de tijd tot bedtijd wel door!

In de nacht werd het – met de kachel uit – toch weer fris aan boord. Zo werd het niet helemaal de rustige nacht die we hoopten. Maar uiteindelijk kon ik toch ook nog een beetje uitslapen en energie verzamelen voor een nieuwe dag. Want direct na het ontbijt, nog voor we het ruime sop konden kiezen, hadden we een klusje te klaren. We wilden, met weinig wind verwacht, onze high-aspect fok vervangen door de nieuwe genua die we deze winter door Halvert Sails hebben laten maken.

Ik ging aan de slag met het uit de beschermingshoezen halen van de zeilen. Ik was net klaar met de voorbereidingen of Ellen kwam met een havenkarretje op de steiger voorrijden. De high-aspect fok is dan wel kleiner dan de Genua; het is nog best een groot zeil. Omdat op te rollen/vouwen heb je wel een pleintje nodig. Dat is er wel in de haven en voor het transport is dan een havenkarretje handig. Het zeil kwam vlot naar beneden – de zwaartekracht hielp ook mee – en in het karretje. Opvouwen vroeg wat meer overleg en pogingen maar toch stond niet veel later de high-aspect fok in zijn eigen zak in de kuip!

En toen moest het nieuwe zeil omhoog. Dat ging eigenlijk ook betrekkelijk eenvoudig. Ellen stond voorop om de genua goed in de daarvoor bestemde rail te krijgen. Ondertussen trok ik in de kuip aan de val. Met goede communicatie was het zeil snel in de top.

De genua ingerold en de schoten vastgemaakt en we konden vertrekken. Probleemloos verlieten we de haven en voeren we de Gouwzee op. Op het laatste stuk richting Marken hesen we het grootzeil en rolden de genua uit. We gingen meteen ruim vier knopen. En dat zeil staat mooi!

We voeren nog snel voor de ‘Jan Smit’, schip van de Volendam-Marken express, langs. Snel daarna zakte de wind in. Wij hebben geen haast dus dobberen we vrolijk voor Volendam op de Gouwzee. Ellen zet lekker koffie die we drinken met ieders eigen favoriete koek. Toen ook onze hoop vervloog dat voorbij het uiterste puntje van Marken meer wind zou zijn zetten we de motor maar bij.

We zijn op weg naar Enkhuizen. Een mooi doel met de voorspelde oostenwind. Maar als na de lunch een windje opsteekt komt die als het ware uit Enkhuizen. Een zeilboot waar we mee opzeilen kiest daarom een ander doel en zeilt achter ons langs.

Wij varen maar door. Rollen al snel de genua op. Moet de volgende keer wellicht wat strakker. Zeker als we de rolfokhoes eromheen willen hijsen.

Na enige tijd komt de sluis in zicht die we professioneel passeren. Ook leggen we zonder problemen langszij een andere zeilboot aan in de Buitenhaven Zuid (met aan de overkant de Dromedaris). Nadat de boot klaar is voor de nacht hebben we trek. We lopen door het wat onrustige Enkhuizen, er is nog een festivalletje gaande, naar ‘Grand café restaurant Van Bleiswijk’ waar we een plaatsje krijgen aan het raam, een lekker biertje en een smakelijke en voedzame maaltijd.

Na nog wat boodschappen bij de AH wandelen we terug naar de boot waar we na een praatje met de buren weten dat zij ook niet vroeg willen vertrekken. Muziekje op, puzzeltje maken, krant en tijdschrift lezen. We komen ook deze avond de tijd tot bedtijd wel door!

Een weekend met warm weer voorspeld. Daar reken je eind oktober, als de wintertijd al weer in gaat, niet echt op. Dus hadden Ellen en ik voor zaterdag al activiteiten gepland. Maar op zondag konden we toch mooi gaan zeilen.

Daarbij lijkt het aantrekkelijk om door de wintertijd een uurtje langer te gaan slapen. Maar dat is wellicht toch niet zo’n goed idee. Want wintertijd betekent ook dat de zon een uur eerder ondergaat. Sowieso is er nog maar kort daglicht. Dus om een beetje lekker weg te kunnen en voor het donker, en de daarbij horende kilte, terug te zijn moet je op tijd vertrekken.

We hadden een wekker gezet. Bleken toch niet zo vlot in de zeilkleren maar vertrokken voor tien uur naar Monnickendam. Met de boot zeilklaar maken zijn we inmiddels zo ervaren dat dat ook snel gaat en zo voeren we letterlijk onder Monnickendamse klokslag 11uur de haven uit!

Heerlijk weer, in een truitje op dek. In het rak richting Marken hesen we – in een aan de windse koers- de zeilen. En daarna voeren we voor de wind de Gouwzee uit. Aan de lekkere temperatuur droeg ook bij dat er maar weinig wind stond over het frisse water (dat volgens de Centrale Meldpost IJsselmeer 13,5graden Celsius warm is). Weinig wind weerhoudt anderen er ook niet van om de zeilen te hijsen. Velen nemen deze mogelijke laatste kans voor een warme zeildag!

De wind neemt in de middag wel erg af. Gaan we net van de Gouwzee nog vier knopen al snel is daar nog maar een knoop van over. Het mag onze pret niet drukken. We genieten van de koffie, wat later van een boterham met ei en van de rust. Alleen af en toe verstoord door een pruttelende motor (en stemmen van bemanningsleden die daar overheen een gesprek willen voeren).

Als het zo rustig is kan je ook karweitjes doen. Ellen pakt de puts en de poetsbezem en gaan ons dekhuis ontdoen van vogelpoep en vieze voetstappen. Ook maakt ze de spuirand aan bakboord schoon. Zeer tevreden gooit ze daarna het poetswater overboord. Helaas gaat het schoonmaakdoekje dat nog in de puts zat mee. Het doekje drijft niet.

Ondertussen zijn we al weer kalmpjes op de terugweg. Langzaam komt er iets meer wind. Zouden we dan toch tot in de Gouwzee kunnen zeilen. Jawel, de wind draait naar het westen en neemt iets verder toe. Gelijk een beetje frisser dus doen we een jas of vest aan. We gaan voor Volendam overstag en varen een vlot rak de Gouwzee in.

Met wat bewolking wordt het in het laatste uur voor zonsondergang toch wat schemerig. Wij doen onze navigatielampen aan. We zijn niet de enige – ook een tegenligger heeft zijn lichten aan. Toch is er iets raars – weet de lezer wat er bij de tegenligger niet klopt?

Ja, dat is vaarbewijs kennis. Ellen en ik overleggen er even over en genieten van dit mooie rak.

Maar het einde van de tocht nadert. We slaan zo rechtsaf naar Monnickendam en dan moeten de zeilen gestreken. We beginnen maar vast met de rolfok.

Als alles weer omlaag is en ook de lijnen en fenders weer klaar liggen om aan te leggen is bijna 17:15uur – het moment van de zonsondergang. En ja, ondanks de bewolking is die mooi!

Na het aanleggen ruimen we alles weer op. We doen de deklampen aan om er voldoende licht bij te hebben. Dat helpt en zo gaat het lekker vlot. Alleen de kuiptent, als de boot al dicht is en alle lampen uit zijn, neemt iets meer tijd dan anders. Maar toch verlaten wij om kwart over zes de haven.

Nog een en driekwart maand en de dagen gaan weer lengen!

Hoe verzinnen ze het! Het is het weekend van de Koude oorlog. Wij doen daar niet aan mee. Het is overigens niet eens koud. Maar op vrijdagavond nog net fris genoeg om op de boot de dieselkachel aan te steken. Met een hele nieuwe fles met aanmaakbrandgel en nu wel de knop van de carburateur goed bediend krijgen we hem zo aan. En dan is het aangenaam warm voor biertje, boek en bugles

We staan de volgende dag op tijd op want we krijgen gasten. Wanneer ik naar de markt loop, gaat Joost nog wat probleempjes oplossen.

Ada en Herman komen met hun kleinkinderen. Het zijn de kinderen van Jochem die vroeger nog op Lukas heeft gepast. Als ze er zijn gaan we eerst langs het havenkantoor om reddingsvestjes voor ze te lenen. Wat een fijne haven dat dat gewoon kan! Het waterpeil van het Markermeer is al op winterstand. Dat maakt de opstap naar de boot een stuk lager en makkelijker. David klimt er zelf op, zijn zusje Thura moet wel even geholpen worden.

Dit bezoekje aan onze boot was ontstaan omdat David wel eens een boot van binnen wilde zien. Dus gaan we eerst naar binnen en drinken daar koffie en eten we door Herman gemaakte perenflappen.

Het blijkt dat David en Thura op de Aquamarijn school zitten. Dat is natuurlijk erg grappig. Er moet dus straks nog wel een foto gemaakt worden van de kinderen met de achterkant van de boot erop. We leggen nog uit dat als ze in het water vallen ze op het fluitje van het reddingsvest kunnen blazen. Maar je moet vooral ‘plons’ zeggen als je in het water valt, vul ik aan. En dan blijkt David op de zwemschool ‘Plons’ te zitten. (Of zitten ze ons wat wijs te maken?)

En dan willen de kinderen naar buiten en is het natuurlijk heel leuk om door alle raampjes naar binnen te kijken.

We gaan ook nog een stukje varen met ze. De motor wordt gestart en de navigatie-apparatuur gaat aan. Dat moet door de mannen goed bekeken worden.

Een klein stukje richting Marken. De punt van de boot vinden de kinderen de beste plek om uit te kijken.

Maar op de terugweg is dat met de tegenwind toch een beetje koud en komen ze in de kuip staan. We varen naar het centrum van Monnickendam om pal voor de Ouwe Blauwe aan te leggen. Hier kan de foto met de bootsnaam Aquamarijn goed genomen worden.

En dan is het zwaaizwaai. Zij gaan daarna naar de film. Tja, die goeie opa’s en oma’s, voor kinderen een feest!

Wij varen door naar de hijskraan van de haven waar we kunnen tanken. Voor de winter moet de dieseltank vol om te voorkomen dat er condens in de tank komt.

Twee weken geleden tijdens onze vakantie deed de Eberspacher verwarming (werkt op diesel en electra en hoef je niet aan te maken, maar alleen aan te zetten) het opeens niet meer na een lange dag motoren. Mijn diagnose was dat het dieselpijl in de tank misschien te laag geworden was voor de toevoer naar de kachel. Maar we dachten nog een halve tank vol te hebben. Ik ben door de week naar de boot geweest om Jan erbij te halen. Ik kon hem vertellen dat de dieseltank niet meer lekte maar dat we nu een nieuw probleem hadden. Na alle onderdelen nagekeken te hebben was als laatste de dieseltank aan de beurt. En wat bleek: Er zat nog maar weinig diesel in de tank, geschat 20 a 25 liter en het slangetje van de kachel zat niet tot onder in de tank. Mijn diagnose klopte dus. Maar wat vreemd was dat er zo weinig diesel in de tank zat terwijl wij dachten nog zo’n 120 liter te hebben. Jan heeft gezorgd voor een langer slangetje en toen deed de verwarming het weer. Het raadsel van het tekort aan diesel loste zich vandaag op. We tankten 126 liter en toen was hij vol. Dat betekent dat de inhoud van onze tank slechts 150 liter is ipv de bij de verkoop beloofde inhoud van 250 liter. Alle keren dat we tankten dachten we nog ruim voldoende te hebben maar zaten we dus al gevaarlijk dicht bij een lege tank. De indicatorlichtjes voor de tank die we beschouwden als niet goed werkend blijken dat toch wel te doen.

We varen de boot terug naar onze ligplaats. Na de lunch maak ik een wandelingetje en doet Joost een dutje en ruimen we langzaam alles weer op en gaan op weg naar huis.

We zijn niet voor niets gisteren naar Lelystad gevaren. Vandaag werd namelijk een zuidenwind verwacht en dan kan je vanaf hier beter zeilend thuiskomen dan vanuit Enkhuizen.

Het zonnetje scheen bij ontwaken weer uitbundig. We hadden geen haast want met de verwachtte windkracht 3-4 zouden we in een aantal uren thuis zijn. Het zonnetje nodigde uit om het dek wat te schobben. Niet te hard want dan poets je je teakdek weg. Het zoute water van eerder heeft de algen als het goed is gedood en dit was dan de finishing touch. Dan ook nog maar de zijkant een poetsbeurt geven.

Ondertussen heb ik de pot van de dieselkachel schoongemaakt. Stap 1 dachten we in zorgen dat deze kachel het weer gaat doen. En dan bedenkt Joost dat hij laatst de regelknop van de carburateur niet goed had aangezet (niet uitgetrokken) en dat dat mogelijk de reden was dat hij het niet deed. We moeten nog maar een keer op een koude dag op de boot gaan zitten.

Maar nu drinken we nog even koffie in het zonnetje waarna we ons klaarmaken voor vertrek. De riffen uit het zeil gehaald en dan varen we al weer snel 5 knopen. Je hoeft niet perse harde wind te hebben om hard te gaan. Er staat nauwelijks een golfslag, dat helpt ook. We hebben dit traject trouwens nog geen een keer met goede wind gevaren, dus hebben we een soort van primeur. Dus glijden we door het water en staren naar de horizon. Nog even genieten van het zeilen wat de komende maanden zullen missen. De boot blijft dit jaar in het water, maar of we dan nog gaan zeilen blijft de vraag.

We varen de Gouwzee op en kunnen deze kruisend met 1 slag varen. Er zijn best veel zeilboten die aan het kruisen zijn. Meer dan anders? Tja, als je nog in oktober aan het zeilen bent ben je een echte zeiler, niet zo’n mooi weer zeiler die als het even moeilijk wordt de motor aanzet.

Zo zeilen we helemaal tot de haveningang.

Aanleggen en opruimen: na een week toch iets meer werk dan na een weekendje weg. Maar we weten dat Lukas straks een maaltijd voor ons klaar heeft staan. En dan hebben we weer een hele fijne week achter de rug. Met onze boot als ons varend thuis waardoor je op iedere plek uit en thuis bent. Maar ik geloof dat ik in herhaling val en blaas het verhaal maar uit.