Na een dag varen en uit eten sliepen we als een roos. Ik ga als eerste eruit om naar de winkel te wandelen voor een paar boodschappen en croissantjes voor het ontbijt. Op de terugweg loop ik langs het vrouwtje van Stavoren die uitkijkt over onze haven.

Is Joost al uit z’n nest gekomen? Ja, dat valt weer mee. we kunnen gaan ontbijten.

Onze enige buren vertrekken vlak voor ons. En dan gooien wij ook los. De weg naar buiten is kort, maar we zijn zo vlot met opruimen van de fenders dat we de haven uitvarend meteen kunnen hijssen. Vandaag geen klotsbak want er staat niet veel wind. De windverwachting via Windfinder was de hele dag windkracht 3, maar over de marifoon krijgen we te horen 1-3. Dat is wel wat anders. We willen naar Harlingen en met een noordwestenwind goed te bezeilen. Maar we gaan slechts 1.5 tot max 3 knopen. Dat stuurt onze planning in de war. Willen we met de laatste vloedstroom nog naar Harlingen varen dan moeten we om half 3 wel door de Stevin sluizen zijn. We zeilen eerst 2 uurtjes heel rustig aan. Het mooie rustige weer nodigt uit om lekker een boek te lezen terwijl Joost het verkeer in de gaten houdt. Daarna starten we de motor en ruimt Joost ondertussen de zeilen op. Op naar de sluis.

Om kwart over twee varen we de sluis uit en het wad op. Tot onze verbazing is hier nog minder wind dan op het IJsselmeer. Het water is helemaal vlak. Helaas, geen zeiltochtje over het wad maar motoren. Joost gaat het dek maar eens overgieten met emmers zout water. Goed tegen de groene aanslag op het dek en heel milieuvriendelijk. Ondertussen dwingt een achteropkomende vissersboot ons naar de andere zijde van de vaargeul. Hij vist aan stuurboordzijde van de vaargeul. Zouter heb ik het nog niet gehad. Het levert wel een mooie foto op.

Voor we Harlingen binnenvaren probeer ik de havenmeester te bellen om te weten te komen of er plek is in de Noorderhaven. De brug wordt namelijk maar 2 keer per uur geopend. Zonde als we er voor niets ingaan. Ik krijg echter voicemail. Dan maar gewoon proberen. In de oude buitenhaven moeten we 15 minuten wachten voor de brug naar de Noorderhaven open gaat.

Gelukkig is er nog een plekje in een box aan de drijvende steiger. Joost betaalt via een digitaal systeem.

Dan wordt ik opeens gebeld. Het is de havenmeester die gezien heeft dat ik belde. Ik vertelde hem dat we wilden weten of er plek is maar dat we inmiddels al liggen. ‘Maar waar ligt u dan?’, vraagt hij. ‘In de Noorderhaven’. ‘Maar dat kan niet want ik sta bij de brug en ik zie u niet. U ligt vast in de andere haven, de Marshaven’. Ik laat Joost die buiten in de kuip staat nog even zwaaien. Nee, hij ziet het niet. ‘We komen hier vaker en dit is toch echt de Noorderhaven’, probeer ik nog. Maar de havenmeester is er zeker van dat we ergens anders liggen en dat is van een andere exploitant. We blijven beiden uiterst vriendelijk en hangen dan op. Ik begrijp er niets van. Dan kijk ik naar de website waar ik het telefoonnummer van de havenmeester heb opgezocht. Het blijkt de Noorderhaven in Zutphen te zijn. Ik SMS nog maar even een excuus voor mijn vergissing en dat wij in Harlingen zijn. Hij antwoord gevat: ‘Vandaar dat ik u niet kon zien, dat is wel heel ver weg’.

We gaan Harlingen in, doen een paar boodschappen en willen enkel een biertje drinken in een poffertjestent. Dan worden we toch door de geur verleidt en bestellen een portie voor ons samen. Later zie ik dat ze hier een aanbieding hebben voor 60 plussers. Een extra klein portie??

Voorlopig hebben we dan nog geen trek en als de trek er wel is warmen we de tweede helft op van het eten van zaterdagavond. Lekker makkelijk.

We buigen ons over plannen voor morgen. We hoopten dat de voorspelde harde wind voor de rest van de week nog afgeblazen zou worden. Helaas niet. Dat betekent niet naar de Waddeneilanden en zelfs het IJsselmeer niet op. We gaan Friesland maar weer eens van binnenuit verkennen. Morgen op weg naar Leeuwarden.

Wij lagen nog maar net te kooi of er kwam een bui over. Regen kletterde op het dek. Ook een enkele donderslag. Dat valt dan overdag niet. Maar het leidde tot een wat onwennige nacht waarna we pas om 9 uur weer in onze kleren schoten.

Na ontbijt en boot vaarklaar maken vertrokken we toch nog netjes om half elf. Direct buiten de haven konden we in het Monnickendammergat al de zeilen hijsen. Met Ellen aan het roer voeren we de Gouwzee af.

Wind was West tot Noordwest 4 soms 5. Omdat in de haven nog wat in de luwte zaten niet gereefd. En dat bleek prima te kunnen. Wel was de snelheid veelal tussen de 5 en 6 knopen. Al snel zagen we dan ook het puntje van de Dam van Marken achter ons.

De kombuis aan de hoge kant en na de Gouwzee toch wat hogere golven. Koffie zetten is dan een balanceeract. Maar Ellen kreeg het gedaan – er was na alle boodschappen van gisteren ook een gevulde koek bij!

Min of meer ruim aan de wind voeren we vlot naar de Krabbegatsluizen bij Enkhuizen. Die stad lieten we dit keer letterlijk links liggen – we willen immers verder! Dus direct na de sluis de zeilen weer omhoog zodat we in het Krabbegat aan stuurboordswal naar het IJsselmeer konden zeilen.

Op het IJsselmeer wel iets meer golven. Dat doet iets met de snelheid. Ook nog enige twijfel of we richting Den Oever moeten. Dat blijkt echter niet bezeild. Al nadenkend over ons einddoel voor de dag worden we opgelopen door de Spirit. Mooie boot!

En toen kregen we al gauw de geest – Stavoren moest het worden. Nog wel een keer overstag om het Vrouwenzand te ontlopen. Maar na een volgende slag ligt Stavoren al gauw aan stuurboord.

We gaan dit keer eens in de Oude Haven liggen – daar hebben we nooit eerder zelf aangelegd. Bij het strijken van de zeilen blijkt het hier voor Stavoren weer klotsbak maar alles, vooral ook onze eigen botten, blijft heel! En zo varen we rustig langs het havenlicht op de bakboordswal.

Blijkt plek zat. We leggen probleemloos aan in een soort van box. En het zonnetje schijnt terwijl we de boot opruimen en klaar maken voor de nacht.

Ellen reserveert het Schotse restaurant in Stadsboerderij de Koebrug. Toen we twee zomers terug met de Myrthe waren aten we hier voor het eerst. En dat beviel. En ook vanavond smaakt het ons zeer!

Terug op de boot kijken we terug op de mooie tocht van de dag. En maken plannen voor de komende dagen. Wel enige zorgen over de windverwachtingen. Daarvan komt in het tweede deel van de week mogelijk teveel van het goede uit een lastige hoek. En we willen graag onze vakantie in Monnickendam beëindigen.

Morgen in ieder geval verder Noordwaarts!

We hebben nog een week vakantie, een heerlijk vooruitzicht. Om te beginnen gaan we vrijdagavond weer eens met de kinderen uit eten bij Royal Fook Long. Voor Mirjam hebben ze tegenwoordig ook wel aardig wat vegetarisch. Gezellig was het.

Zaterdagmorgen gaan we rustig op weg naar Monnickendam. Op de boot gekomen met al onze spullen, moeten we weer het een en ander terugplaatsen. Vorige week, toen we de boot even gingen inspecteren bleek er in het ruim naast de motor weer vloeistof te staan. En nogal ruikend naar brandstof. Dat is niet goed natuurlijk.

Onze monteur kon gelukkig afgelopen week op onderzoek uit. Er bleek een lek vanuit de dieseltank precies op een lasnaad. De tank is van aluminium en al 42 jaar oud. Waarom nu dan daar een lek? Russen? In ieder geval wist onze monteur het te maken. Daarvoor moest de diesel eerst uit de tank gepompt worden. De tank zag er verder gelukkig goed uit. Het is hem gelukt het gat te dichten. De dieselgeur hing nog wel fors in de boot. Dus eerst maar even alles open zetten.

Omdat de wind harder was dan verwacht en wij nogal moe waren besloten we vandaag niet uit te varen. Gewoon een heel relaxte dag houden, helemaal niet verkeerd. Na de koffie ga ik een rondje Hemmeland lopen waar de herfst zijn intrede heeft gedaan.

Op de terugweg binnen door de haven heb je een mooi zicht op de ‘skyline’ van Monnickendam.

Joost gaat nog wat boodschappen doen en langs de zeilmaker. Zijn deur stond open en zo kon hij de zeilmaker even echt spreken ipv alleen mailcontact. Onze genua hadden we daar ingeleverd met de vraag of het nog zinvol was deze te repareren. Nee, zoals we al verwachten had dat had geen zin meer. Hij gaat een offerte maken voor een nieuwe genua. Het heeft geen haast. We varen nu gewoon met onze high-aspact zeil. Het oude zeil levert hij in zodat het gerecycled wordt. Daar worden we dan weer blij van.

Voor de lunch lopen we Monnickendam in, even ons bezondigen aan iets vets. Daarna langs de markt voor wat boodschappen en loopt Joost nog voor de 2e keer naar de Dekamarkt voor toch nog een vergeten boodschap.

In de middag is het nog heerlijk weer om buiten in de zon te lezen.

Daarna relaxt koken met de radio aan. En dan bedenk ik dat we het gehakt thuis hebben laten liggen en kan Joost voor de 3e keer naar de Dekamarkt. Alles heel relaxt hoor, deze keer maar wel met de auto waar hij langer in kon blijven zitten omdat een korte maar hevige bui losbarstte.

De avond was verder ook heel relaxt.

De tochtplanning voor deze week valt niet mee omdat de weersvoorspelling nogal veranderlijk is. Morgen maar weer kijken. Het wordt Den Oever of Makkum afhankelijk van de uiteindelijke windrichting.

Nadat we vrijdagavond rustig thuis hebben gegeten stappen we de auto in naar Monnickendam. Mooi op tijd komen we aan zodat we nog met zonlicht de kuiptent kunnen oprollen. Mooi weer ook voor een wandeling door de stad. We lopen anders, dan anders en komen zo op plekjes waar we niet eerder waren. Het is er, op een straatfeest na, rustig; slechts een enkel ander wandelend stelletje.

Terug op het schip nemen we nog een drankje, lezen de Zeilen en de Groene Amsterdam en praten wat na over de foto’s die vorige week vanaf de Josephine van de Aquamarijn zijn genomen. Mooie blauwe luchten met een enkel wolkje. En wat is die mast van ons toch best hoog!

De volgende ochtend bij het zeilklaar maken spreken we nog even met de eigenaren van het anker (en het daaraan vastzittende schip) waar we 2 weken geleden in vast kwamen te zitten. Schade hebben zij gelukkig niet. Verder blijken ze ook al een tijdje in de haven te liggen maar hadden ze ons nog niet echt zien liggen. Tja, wij trekken er graag op uit.

Weer Noordenwind en dat betekent tegenwind op de Gouwzee. Omdat we naar Hoorn willen, en dus toch al wat moeten kruisen, gaan we het eerste stuk op ons gemakje op de motor. Worden we opgelopen door de ‘Vriendschap’ die weer eens met een ander gezelschap uitvaart. Vast om dezelfde reden (niet willen kruisen op de Gouwzee) zijn ook de hier de zeilen nog niet gehesen!

Voor Volendam hijsen we dan de zeilen. En dan zetten we eerst maar eens koers naar het Noordoosten. Zo’n beetje richting Lelystad. Er staat daarbij een lekker windje – veelal kracht 4 – zodat we met rif toch nog best een aardig vaartje krijgen. De stuurvrouw geniet!

We gaan eerst naar het Oosten omdat we het Hoornse hop aan de Zuidkant willen mijden. Daar zitten immers veel waterplanten – en die vermijden wel liever. Betekent wel een flinke omweg. Het kruisen gaat ons echter best aardig af en zo halen we meestal snelheden van ruim vier knopen. En zo varen we, na vier slagen, rond half vijf de haven van Hoorn binnen. Het is er druk maar langszij motorschip de Minstreel vinden we nog een fijne plek! (Enige minpunt is een festival verderop het strand met nogal dreunende muziek. De Havenmeester beloofd dat het om 24:00uur stopt; dat blijkt later die avond ook precies te kloppen.)

We drinken een drankje, doen een dutje en koken ons potje. Daarna nog een avondwandeling voor de verandering eens naar het Westen. Helaas is het wandelpad langs het water van het Hoornse hop afgesloten – ook hier wordt de dijk verhoogd! We zetten, terug op de Aquamarijn, een muziekje op om het festival te overstemmen. En kijken nog eens vol plezier de haven rond.

De volgende ochtend moeten we er op tijd uit want de buren van de Minstreel willen om 9 uur weg. Met wat getrek aan lijnen liggen we even later zelf aan de Kade. Tijd om, net als aan de wal, het terras klaar te maken voor ons ontbijt.

Het zonnetje schijnt lekker en zo zitten wij heerlijk in Hoorn. Na het ontbijt ook nog koffie. En zo zien we ook het terras vollopen. Waaronder een brommerclub op toertocht met ouwe Zundapps. Wij hebben inmiddels onze truien uit en ik mijn zonnebril op.

Om half 12 vertrekken we dan op ons gemakje. Buiten blijkt het opeens druk met zeilboten. Het is dan ook heerlijk weer – en iedereen wil aan de Noordkant blijven om de waterplanten te ontlopen. Met nog steeds Noordenwind kracht vier betekent dat we nu, ook met 2 slagen omdat we niet recht voor de wind willen, met ruime wind terug varen. En dat betekent, met rif, hoge snelheden tot wel 7 knopen!

Op de Gouwzee moeten we wel voor de wind en dat willen we dan liefst op de genua (onze grote fok) doen. Geïnspireerd door een YouTube filmpje gaan we eerst op de genua aan de wind varen. Als we dan grootschoot laten vieren gaat het grootzeil wapperen in de wind. We kunnen het grootzeil, doorvarende op de genua, strijken en opbergen. En omdat we de stuurautomaat laten sturen, zodat het gelijk een oefening voor solozeilen is, kan Ellen er ook foto’s van nemen.

Met nog steeds ruim vier knopen varen we de Gouwzee op. We horen het vuurwerk bij de start van de wedstrijd Volendam – Twente. Wij varen lekker verder en liggen kort 3-en weer op onze plek. Rustig de tijd om de zeilen in te pakken en op te ruimen. Thuis wacht Lukas, terug van vakantie, met lekker eten!

Zaterdagochtend staat Joost al om half 6 op om Lukas, Mirjam en Nora naar het station te brengen. Zij gaan met de trein naar Praag en ook treinen vertrekken vaak erg vroeg. Hierna duikt hij weer voor een paar uurtjes zijn bed in. Zo vertrekken wij in de loop van de ochtend naar de boot.

Onze zeereling en 3 scepters (staanders) zijn vernieuwd. We zijn blij hoe mooi strak het er weer uitziet. De reling is van wat dikker staaldraad en voelt minder scherp. Deze winter toen Rene onze verstaging vernieuwde wilde hij deze ook al vernieuwen. Vond ik niet nodig en achteraf een goede keus, want anders was vorige week de nieuwe stuk gegaan. Nu maar alles heel zien te houden.

De wind komt uit het westen dus hijssen we meteen bij wegvaren. Lastig van westenwind daar is dat je dan pal de wind mee hebt en het dus een gijpkoers is. (Bij gijpen pakt de wind van achteren opeens je zeil aan de andere kant waardoor het zeil overklapt naar de andere kant). Het beste is, als het nodig is, het zeil gecontroleerd te gijpen. Dan verander je langzaam je koers, haal je het zeil naar binnen en breng je het zeil rustig naar de andere kant. Dat is in theorie heel mooi, maar zo lukte het vandaag niet. Feit was dat Joost wel het zeil vast had, maar dat er verder niets gecontroleerd ging. Zo zeilde hij met zeil en al over en werd op de kuiprand gelanceerd. Aauuuuuuwww. Hoewel schreef stonden zijn bril en zonnebril nog wel op zijn neus. De schade betrof een grote jaap op Joost zijn onderbeen. Pijnlijk, maar geneest wel vanzelf. Kon de boot dat maar!

We zetten koers naar Enkhuizen. Een heerlijke wind en gelukkig niet meer zo warm als vorig weekend.

Tegen half vijf gaan we strijken om de sluis te kunnen nemen. In de sluis zijn twee mannen vreselijk aan het klunsen. Joost heeft nog even een lijntje aangepakt maar daarna wisten ze toch weer van de kant af te raken. En die boegschroef maar laten loeien. Wij gaan deze keer naar de Compagniehaven in Enkhuizen. We willen wel graag rustig in een box liggen. Echter om half zes blijkt deze enorme haven al vol. We mogen aan de meldsteiger liggen en daar wordt dan het commando stapelen uitgevoerd. Wij liggen aan de steiger maar krijgen nog twee boten langszij. Zo ook voor en achter ons. De buren hebben allen moeite om rustig over ons dek te lopen en gewoon over onze reling te stappen in plaats van er tegenaan. Ach ja, we kunnen niet allemaal Femke Bolletjes zijn.

We liggen mooi op tijd om de uitvaartdienst van de moeder van een vriendin in Suriname te bekijken. Dat dachten we tenminste. Het begint 1.5 uur later en het is een avondvullend programma. Wat een verschil met bij ons. Iedereen wordt herkenbaar in beeld gebracht (hoewel niet iedereen Gerda herkende) en zo swingend de kist uitdragen heb ik nog nooit meegemaakt en ik vond het prachtig! Maar dan heb je het ook wel over iemand die 102 is geworden.

We doen nog een avondwandelingetje door Enkhuizen. We zien dat de oude haven ook erg vol ligt. Daar wel 5 rijen dik gestapeld. Ach ja, Enkhuizen is denk ik ook wel de mooiste watersportplaats van Nederland. Harlingen komt voor mij op een goede tweede plaats.

Terug op de boot drinken we nog een biertje in de kuip. Het is best nog onrustig in de haven. Toch slapen we opperbest en worden pas ‘s ochtends weer wakker van mensen die over onze boot lopen. Ontbijtje en koffie in de zon en dan zien we alle buren vertrekken en is voor ons ook de weg vrij om te gaan.

De wind is eerst nog wat zuid zodat we moeten kruisen. Joost is heel tevreden dat we voor op een andere boot blijven. Zo ziet dat eruit.

We zien onderweg mooie en vreemde boten.

De wind draait steeds meer naar west zodat we na 4 uur zo de Gouwzee inzeilen. Een uurtje later ligt de Aquamarijn weer netjes in haar box. Volgend weekend mogen we weer. Ons verveeld het nooit.