Vrijwel direct uit kantoor gingen we door naar de boot. Het wordt heel warm dit weekend en dan is op het water zijn de beste plek. We maken de boot zeilklaar en vertrekken ontspannen uit de box.
Iets te ontspannen blijkt al snel. We liggen aan lager wal en de bocht naar bakboord is altijd ruim. Omdat, zo blijkt later, we het zwaard niet hebben uitgestoken verlijeren we meer dan anders. En zo komen we vlak langs de “buurboten” aan onze steiger. De laatste steekt een beetje uit en haar anker raakt verstrikt in onze zeereling. Omdat de Aquamarijn doorvaart en de reling niet mee kan buigen scepters door en rekt van alles uit. Met wat duwen en trekken, en hard geluid van staal op staal komen we toch los. Ravage aan stuurboord bij de achterkant van onze zeereling. Veel mensen in de haven komen even kijken.
Beduusd varen we even verder en leggen langszij een steiger aan. Op de boot van het uitstekende anker is niemand “thuis” dus laten we, ondanks dat we geen schade zien, een briefje achter. En dan varen we toch maar de Gouwzee op. Zeilen doen we niet meer; maar achter de dam bij Marken gooien we het anker uit.
Dan eten we de opgewarmde nasi en gaan langzaamaan genieten van de rust. Volle maan! En achter de dam zien we soms ook nog het licht van het Paard van Marken.
Na het ontbijt gaan we de zeereling wat fatsoeneren. Een scepter breekt nu echt af maar met een houtje houden we dat op zijn plek. Van grote afstand zie je er misschien niets van. Maar de reparatie is sowieso meer voor het zicht dan voor de veiligheid.
En dan is er koffie. Tevreden kijkt de werkman, onder het genot van een kano, naar de resultaten van zijn inspanning.
Dan gaan we ankerop, varen richting vaargeul en al snel gaat het ankeralarm weer af. Die doet het dus prima! Buiten de Gouwzee hijsen we de zeilen en gaan opkruisen naar de Markerwadden. Heerlijk weer, zeker zolang het waait. De zon schijnt misschien wat fel maar dat is geen beletsel om een beetje bij te slapen.
Midden op de dag valt de wind weg en dan blijkt heel erg warm. Maar tegen de avond komt de wind, uit een iets gunstiger hoek, terug en varen we mooi naar de Markerwadden. We hebben wat moeite met ankeren; maar na drie pogingen liggen we toch muurvast op onze plek. Fijn!
In de avond, na de raasdonders met spek, wordt het lekker wat koeler. Weer genieten van een zonsondergang.
Ook zetten we ons personeel, die voor ons muggen vangen, eens op foto.
En als de zon onder is komt even later de maan weer op. En ja, dan heeft ook bijna iedereen zijn ankerlicht weer aan. Het is best druk hier!
De volgende ochtend doen we kalm aan. Ellen zwemt een rondje, we ontbijten en drinken koffie.
Daarna hijsen we de zeilen. Eigenlijk moeten we voor de wind terug naar de Gouwzee. Maar dat is een veel te warme koers. Dus sturen we met ruime een stuk ten oosten van de ingang. En, na driekwart van de afstand, verleggen we de koers naar het westen en varen over de andere boeg weer met ruime wind de Gouwzee in. Zo houden we lekker een beetje frisse wind over de boot.
Ellen vindt ondertussen tijd om het blog van Pauline en Henk (en hun kids) op te zoeken. Die reizen momenteel met een camper door het westen van de Verenigde Staten. Ellen leest het verhaal van de dag voor. En we halen herinneringen op aan onze reis door die gebieden. De reis waarmee dit blog begon!
Op de genua zeilen we de Gouwzee op. Het laatste stukje natuurlijk op de motor; probleemloos leggen we weer aan. Zeilen in de hoezen, afval van boord. En natuurlijk de was mee naar huis.
