Gisteravond inderdaad plannen gemaakt. We wilden deze vakantie graag eens van de Noordzee proeven. En toch hadden we ook wat koudwatervrees. We hebben dan wel op veel zeeën gevaren (Waddenzee, Middellandse Zee, Oostzee), maar de Noordzee met de zeegaten en rondom zandbanken, druk scheepbaartverkeer en ook echte zeedeining wordt als toch de moeilijkste gezien. En het Noordzeeboek wat we recent kochten maakt je alleen maar banger daarvoor. Naar huis over de Noordzee gaat niet lukken met de voorspelde wind. Maar als we nu eens van Stellendam (Haringvliet) over de zee naar de Oosterschelde varen. Dit is een route waarbij je geen drukke scheepvaartroute hoeft over te steken. De windverwachting voor morgen is windkracht drie uit westen tot noordwesten. Misschien moeten we een beetje kruisen. Maar met deze wind is er geen probleem in de zeegaten.

We hebben dan nog wel boodschappen nodig en zo lopen we na de Griek nog naar een Albert Hein die tot 22 uur open is.

Op de boot bereiden we de tocht goed voor met de stroomatlas en de getijden tabellen erbij. Het liefst heb je natuurlijk het zeegat uit de ebstroom mee en het zeegat weer in de vloedstroom. Het plan is dat we om 8 uur gaan vertrekken.

En dat lukt prima. Het is een half uur varen naar Stellendam waar we de sluis door moeten.

We zijn de enige boot in een hele grote sluis. Om half 10 varen we dan het ruime sop op. Eerst op de motor door het Slijkgat, een betonde geul waar aan beide zijden veel ondieptes liggen. Bij een ondiepte zien we de golven er op breken. En wat zien we daar. Zeehonden die veel plezier blijken te beleven aan het spelen in de branding.

Het is overigens heerlijk weer, op zee een zonnetje terwijl wolken het land in trekken. Er is ook heel goed zicht zodat we de betonning goed kunnen volgen.

Het zicht op de Maasvlakte is ook indrukwekkend.

En de vrachtschepen die van en naar Rotterdam varen.

Aan het eind van het Slijkgat varen we naar een lichtopstand. Daar hijsen we de zeilen. We kunnen niet helemaal de koers varen die moet, dus kruisen we een keer. We liggen lang voor op ons schema maar in de middag neemt de wind af en varen we nog nauwelijks 4 knopen dankzij de stroming. Maar we genieten van het uitzicht op de eilanden en van de weidsheid van de zee.

Er is nauwelijks deining. Deze eerste tocht is niet moeilijk en zo moet het natuurlijk ook. Het smaakt ook naar meer. Zullen we maar doorvaren naar Dover?

Af en toe steekt er nog een zeehond zijn neus boven het water.

Rond vijf uur komen we aan bij de Roompotsluis waar we weer als enige boot in gaan. Een ligplaats in de Roompot Marina hebben we al geregeld.

Een mooie zonnige dag is het vandaag. Voor het ontbijt haalt Joost brood bij de bakker en nog wat boodschappen bij de plaatselijke Jumbo. Wat dat betreft wordt Willemstad meer bewoont dan Veere. Het was dus even wachten bij de bakker, en daarna bleek de Jumbo nog niet eens open en moest hij weer wachten.

We wilden op tijd weg om de opening van de Haringvlietbrug om 11 uur te halen. De brug gaat gewoonlijk maar 2 keer per dag open en in het weekend 3 keer per dag. Zo lagen we natuurlijk ruim een half uur voor tijd al rondjes te draaien voor de brug. Je wil het niet missen. Het is zaterdag en mooi weer dus er verzamelden zich steeds meer bootjes voor de opening.

En toen eindelijk de brug open ging gaven al die bootjes gas om zich door het gat te persen. Dat gaat dan toch wel goed.

Iedereen meteen linksaf om tegen de wind de zeilen te hijsen. Ons doel was maar 3 mijl verderop dus hijsen we alleen de genua.

We hebben geen haast en zien alle boten in de verte verdwijnen. Wij willen graag aanleggen op Tiengemeten een groot eiland in het Haringvliet en in beheer van natuurmonumenten. Er is een kleine steiger en het is er max 1.50 m diep. Je mag er niet overnachten. Voor ons zien we twee boten er achteruit invaren, het is er namelijk ook niet breed, keren is blijkbaar geen optie. Eerst onze kiel opgehaald en dan varen we er toch maar gewoon vooruit in. Een schipper die meteen aan het begin zijn boot heeft neergelegd kijkt ons verschrikt aan. Ik leg hem uit dat we maar 1 meter diep steken. Na ons komen er nog 2 boten en zo ligt de steiger meteen vol.

We gaan met gesmeerde broodjes en drinken op weg voor een wandeling. Ook hier weer grote grazers in dit geval Schotse hooglanders om te zorgen dat het eiland niet dichtgroeit.

Er zouden bevers zitten en de zee-arend is er vaak te gast. Wij zien alleen een zilverreiger en ganzen. Maar de wandeling van een uur bevalt ons prima.

Joost vaart de boot achteruit het haventje uit. Draaien lukt pas bij de ingang waar het net wat breder is. De kiel mag weer naar beneden en dan gaan we zeilen met beide zeilen. Een eind voorbij Tiengemeten keren we en varen naar het haventje van Den Bommel, dit ligt ten zuiden van Tiengemeten. We lezen dat het een rustig haventje is voor rustzoekers. Helaas is vandaag dan wel net de barbecue van deze verenigingshaven. Het is er gemoedelijk en we hebben er niet echt last van.

Nadat Joost een eenvoudige doch voedzame maaltijd heeft klaargemaakt en we dit verorbert hebben, moeten we nog even Ollie B Bommel gaan bekijken in het dorp. Ze hebben hem hier opge-eist blijkbaar. Er staat hier een standbeeld van hem, de basisschool heet zo en de watersportvereniging heeft hem ook gekozen voor hun vlag. Verder hebben ze niets met elkaar van doen. En wat heeft Joost ermee van doen? Heren van stand!

Ook hier klinkt ’s ochtends carillonspel. En als we door de deur naar buiten kijken is het uitzicht fraai. Ee mooie plek om eens een dag door te brengen.

Tijd voor een wasdag. Dus we nemen een lekkere warme douche en stoppen de vuile kleren in de wasmachine en droger..Dan ook nog even tijd om wat aan de boot te poetsen en stof te zuigen. Maar als de schone was gevouwen in de kast ligt is het tijd om Willemstad te gaan verkennen. Allereerst op zoek naar een plek voor koffie met appelgebak.

Willemstad, door zijn zoon Maurits genoemd naar De Zwijger, was al in de tachtigjarige oorlog een vestingstad. Net gelegen in Brabant toch vooral bedoeld voor de bescherming van Holland. En de vestingwerken zijn goed bewaard gebleven. Wij lopen na de koffie een rondje om de stad.

En daarna, in omgekeerde richting, in de stad een rondje op de wallen. Bij het Mauritshuis, Prins Maurits heeft flink bijgedragen aan de opbouw van de vesting, loopt net een bruiloft op het einde.

Aan het einde van de wandeling hebben we ook nog mooi zicht op het Hollands Diep en Moerdijk.

Dan is het tijd voor boodschappen en aanverwante klussen. Daaronder ook water vullen. Daarvoor kun je hier een bijzondere waterhaspel bij de havenmeester lenen.

Dan nog even verkleden en de oud-collega’s, Peter en Jantine, ontvangen die we de boot laten zien en waar we daarna mee gaan eten in het ‘Wapen van Willemstad’. Veel bijgepraat over kinderen, werk, vakantieplannen en andere belangwekkende zaken.

Op de terugweg naar de boot steekt een egeltje voor ons over en verdwijnt onder een heg. Willemstad was het bezoek meer dan waard!

Iedereen weet dat je jezelf niet moet vastknopen in een sluis….

Maar ik loop op de zaken vooruit. Ik ben weer als eerste wakker en zodoende ga ik me aanmelden bij de havenmeester en onze schuld voldoen en loop ik door naar de bakker in het dorp.

Daarna ontbijten in het zonnetje dat al behoorlijk brandt. Maar in de middag gaat het betrekken en komt er afkoeling en regen. We zullen zien. We willen vandaag naar Willemstad. Daarvoor moeten we eerst 2 sluizen door en vlak voor Willemstad nog de Volkeraksluizen.

Onze ligplaats in de haven geeft mooi zicht op de Grevelingensluis zodat we pas los hoeven te gooien als scheepvaart uit de sluis komt. Tijd genoeg om de sluis te halen.

Appeltje, eitje, sluizen kunnen we nu wel als onze broekzak. We wisten van gisteren dat deze sluis best lang duurt. Ik heb voor vast en Joost achter. Op een gegeven moment gaat de voorkant steeds meer naar buiten zonder dat ik er wat aan kan doen. Ik kijk naar Joost. Hé, zit je lijn niet vast? Ja, hoor, Joost zat te dromen en de lijn die hij eerst nog steeds had laten slippen had zich vast getrokken. En een lijn waar een boot aan hangt krijg je niet meer los, dat weten we allemaal. Ik zet mijn lijn met ruimte vast en loop naar Joost. Gauw de bakskist ingedoken voor de grote kabelschaar. Eerst een nieuwe lijn over de bolder gegooid en daarna knipte Joost de lijn door. En daar werden we te water gelaten. En dat is best een zachte landing. Gelukkig kwamen we daar zonder kleerscheuren vanaf, alleen met een kapotte lijn.

Wat waren wij blij dat we de laatste keer bij de watersportwinkel deze kabelschaar hebben gekocht. Hij is bedoelt voor situaties die je nooit mee hoopt te maken. Dat je mast breekt, en je boot dreigt te zinken doordat de mast nog vast aan de verstaging zit en de boot omtrekt. Als je dan de stag doorknipt red je je boot tegen zinken. Maar dat we nu deze schaar zo goed konden gebruiken bij een wel heel domme fout hadden we nooit gedacht. Een ander stel op een jacht heeft er leuke foto’s of een filmpje aan over gehouden.

We trillen nog wat na als we de volgende sluis invaren. Maar een ezel… en verder gaat het water hier omhoog en dan heb je dat probleem niet.

We varen nu in het Volkerak en daar is het echt heel druk met vrachtschepen.

Aan de overkant probeert een zeilboot er een beetje tussendoor te kruisen. Wij blijven aan de kant met een jachtenstrook ver van de grote jongens. We passeren heel veel zwanen. Zijn dit ook al kuddedieren? Het weer is grijs geworden en dat worden de foto’s dan ook.

Bij de Volkeraksluis is er een speciale sportbotensluis. Toch mag hier ook een klein vrachtschip eerst in. De twee motorjachten dralen zo met invaren dat we ze voorbij gaan. Blijkbaar erg bang voor de draaiende motor en dito water verplaatsing van het vrachtschip, waar je inderdaad niet bovenop moet gaan liggen.

Uit de sluis gekomen moeten we nu wel het vaarwater van de grote vrachtschepen oversteken om bij Willemstad te komen. Onze AIS helpt om het goede moment te bepalen. We krijgen van de havenmeester die mooi in een uitzichttoren zit een plaats aangewezen in de gemeentehaven. Als ik terugkom van ons aanmelden barst de bui los. We kunnen niet van een bui spreken want het regent een paar uur door. Zijn we maar mooi op tijd binnen weer waar we ons verder vermaken met een boek en een gezellig muziekje op. We warmen de pastamaaltijd van gisteren op en als de regen bijna over is gaan we Willemstad verkennen. Daarover morgen meer (maar wat een juweeltje!). We blijven hier namelijk nog een dag. Morgenavond komen twee oudcollega’s (stel) van Joost ons opzoeken en dan gaan we hier uit eten. Het restaurant hebben wij vanavond vast uitgezocht. En Joost heeft een Bosche bol geprobeerd. Ja, we zijn hier in Brabant!