We hadden een onrustige nacht. Alleen van de forse wind ging de boot heen en weer, want last van golven hadden we niet in deze beschutte haven.
Laat ik nog maar even een foto zien van de stuwsluis. Kan je zien hoe hoog de dijk is die rondom de haven ligt.
En zo werd het plan: rustig aan doen vandaag. Na 2 gezellige avonden met vrienden was ook Joost daaraan toe. We zouden wel zien of we nog zouden gaan varen. Al snel wordt duidelijk wat voor een dag het echt wordt: de begin van de vakantie migraine dag van Joost. Hij kan het blijkbaar uitstellen tot het gewoon kan. Ik vind een dagje hier blijven en doen waar ik zin in heb ook wel fijn. Dus loop ik naar de havenmeester om te kijken of onze plek voor de komende nacht ook nog vrij is. Gelukkig, de vaste ligplaats houders komen nog niet terug.
Na douche, ontbijt en het volgen van de kerkdienst via internet loop ik Brouwershaven in voor nog wat boodschappen. Weer op de boot zet ik koffie. Ik ben verbaasd dat Joost ook koffie wil. Even later heb ik nog maar net op tijd de puts te pakken waarin Joost zijn maaginhoud ledigt.
In de middag trekken er buien over waarbij het binnen heerlijk lezen is. Als het droog is verwissel ik vast van 1 raampje de rubbers. We hebben nieuwe gekocht omdat de oude er steeds uitgewerkt worden. We hopen dat dat komt doordat het oude rubber geen veerkracht meer heeft.
Van de door mij met liefde bereidde maaltijd eet Joost nauwelijks. We gaan daarna toch maar even een wandeling maken van een uur. Joost ziet er op de foto minder zielig uit dan hij zich voelt.
Thuis gekomen duikt hij zijn bed in terwijl ik het blog schrijf. Ik ben benieuwd of het hem lukt de hele nacht door te slapen.
Op vrijdag zouden we op vakantie gaan. Maar toen was er nog een werkafspraak en nog wat ander werk gedoe. Maar toch, om half twee stonden we met twee rugzakken en twee roltassen bij de tramhalte.
Want ja, de boot ligt in Port Zélande. Maar van daar willen we verder trekken. De auto daar neerzetten is dan dus niet handig. En dus met de tram naar Station Lelylaan. Daar een trein naar Schiphol waar we met Intercity Direct verder reizen naar Rotterdam Centraal. Daar wachtte de metro naar Spijkennisse Centrum.
Het laatste stuk, ruim een uur, moeten we met de bus. Druk op de weg – maar wij rijden veelal op een vrije busbaan. Eerst over het (voormalig) eiland Voorne om voorbij Hellevoetsluis de Haringvlietdam over te steken. Als we daar langskomen vaart net de sluis vol terwijl we er aan de Oostzijde nog ongehinderd langskunnen. Dan over Goeree-Overflakkee naar Ouddorp waar we bij de vuurtoren de Brouwersdam oprijden. En op die dam ligt de ingang naar Port Zélande!
Een klein stukje lopen van de bushalte naar de steiger. Daar blijkt opeens een hek met een code de steiger te beveiligen – maar dat lossen we via het havenkantoor op. En dan blijkt de Aquamarijn er nog te liggen en zij wij na de drieënhalve uur reis in de warmte wel toe aan een verfrissing!
Ellen had thuis al een vierpersoons maaltijd bereid die we delen met Henriette en Kees die deze dag de trip van Monnickendam naar Port Zélande afronden. Na de gezamenlijke koffie met appelgebak is er nog enige tijd om in de ondergaande zon op een warme avond te lezen!
Na een goede nachtrust en wat boodschappen is het dan tijd om een stukje te gaan varen over het Grevelingenmeer. Achteruit de box uit met een lijn om de achterkant tegen de wind (en schroefwerking) in de goede kant op te krijgen. De behulpzame Duitser die maar steeds die lijn wil losgooien kijkt zijn ogen uit!
We willen niet zo ver, naar Brouwershaven, maar we hebben wel tijd om een stukje om te varen. Eerst een stukje laveren naar het Noorden en dan voor de wind terug.
Ellen doet rustig aan dus ik vaar de boot vrijwel alleen. Toch als we op de kaart terug kijken gaat het kruisen toch best netjes. Wel opletten hier, want Grevelingen kan als oud zee-arm, erg diep zijn maar er zijn ook stukjes waar we niet kunnen komen.
Als we langs Ouddorp varen, bijzonder voor iemand die in dezelfde plaatsnaam met één ‘d’ heeft gewoond, blijkt het dorp vooral achter de dijk te liggen.
En dan voor de wind het rondje om de Hompelvoet afmaken en via de Paardengeul naar het Zuiden. We kunnen ‘Vlinderen’.
En dan met halve wind – we gaan opeens 6,5 knopen, naar Brouwershaven. We strijken de zeilen en varen de smalle geul in. Nog voor de sluis hebben we via Marifoon contact met de Havenmeester die ons een plaatsje wijst. Dat blijkt in de smalle haven nog niet zo eenvoudig om de box in te varen, ook door de straffe zijwind die vanaf de Grevelingen door de sluis heen blaast, maar we slagen er in zonder grote problemen.
En dan moet er natuurlijk nog weer van alles gebeuren om klaar te zijn voor de nacht. Ondertussen trekt de wind verder aan, halen we boodschappen in het dorp en maken een foto van de ‘zeedijk’ van de haven.
Ada en Herman komen op de borrel. Met de camper hebben zij – op weg naar Frankrijk – een plekje in de buurt gevonden. We kletsen over van alles bij – het is gezellig! Samen eten we ook in het Swarte Schaep. Het was er lekker – zeker ook het toetje!
Bij ontwaken werd er al flink aan onze boot getrokken door mijnheer de wind. Fijn dat we al in Port Zelande zijn en we rustig aan kunnen doen. Astrid en Hendrik Jan komen ons vanuit Rotterdam ophalen.
Maar eerst hebben we de tijd om rustig op te staan en daarna wat klussen te doen. Ik ga het beddengoed wassen bij de wasserette in de haven. Daarna ons bed weer opmaken. Hebben we aan het begin van onze vakantie over 2 weken een schoon bed en hoeven we de lakens niet eerst naar huis te brengen. Joost repareert nu eindelijk het touwtje van de lazy jacks. En we zetten de kajuittafel weer goed vast. De schroefgaten waren lam geworden en ik had op internet een eenvoudige oplossing gelezen: Sateprikkers in het gat stoppen en dan de schroef er weer indraaien. Voor nu zit de tafel in ieder geval weer goed vast.
We zijn net klaar als Astrid en Hendrik Jan zich melden. Voor bij de koffie waar we allen aan toe zijn hebben ze heerlijk gebak meegenomen. En dan krijg ik mijn al lang aangekondigde verjaarscadeau: door Astrid geweven thee- en keukenhanddoeken met daarin zeer ingenieus de naam Aquamarijn. Als je inzoomt op de theedoek zie je dat op de theedoek Aquamarijn vele malen schuin geschreven staat.
Bijna te mooi om te gebruiken, maar niet gebruiken is ook zonde. Dus hangen ze ook schoon klaar voor onze vakantie.
We hebben dit weekend wel voor het eerst dit vaarseizoen veel regen. En regen was vroeger op de boot met de kinderen voor hen een feest. Dan gingen we spelletjes doen en pannenkoeken bakken. Nu bakken we voor het eerst pannenkoeken op deze boot terwijl het met bakken uit de hemel komt. Ook wij vinden dat gezellig.
Daarna afwassen en als alles opgeruimd is sluiten we de boot en stappen we in de auto van Astrid en Hendrik Jan. Ze zetten ons af bij station Schiedam. Na 1.5 uur zijn we thuis.
Al vroeg ging de wekker. De grote brug bij Dordrecht gaat maar 8 keer per dag open en op 3 voor negen wilden wij er door. En daarvoor moesten we natuurlijk wel de haven uit zijn – en de boombrug gaat twee keer per uur. En zo gooiden wij om kwart over 8 de lijnen los en voeren wij niet helemaal volgens plan maar zonder grote problemen de drukke haven uit.
En dan kom je op het kruispunt van de Beneden Merwede, de Noord en de Oude Maas. Wij gingen bakboord uit de Oude Maas op. Stroomafwaarts naar de brug. Daar ben je dan dus zo. Voor de brug zou een wachtaanlegplaats zijn maar die leek ons niet zo comfortabel. Dan maar rustig voor de brug heen en weer varen. En kijken naar het ontwakende Dordrecht, waar honden worden uitgelaten, gestofzuigd en gevist.
Nadat de brug voor ons is geopend steken we na een vrachtschip terug naar stuurboordswal. Daar varen we achter een ander recreatievaartuig naar een drukke splitsing waar wij linksaf de Dordtse Kil op moeten. Schepen bij deze driesprong geven op het blokkanaal aan wat ze gaan doen. Zo horen we tot 2 keer toe vermeld dat wij er varen. En dan steken we zelf over tussen twee schepen door. Ja, hier is het erg druk!
Op de Dordtse Kil hebben we weer stroom mee. Dat schiet lekker op. Voor dat we het weten kunnen we al weer stuurboord uit het Hollands Diep op. Wel even achterom kijken naar de bruggen over het Hollands Diep; doordat ze niet open kunnen, kunnen wij hiervandaan niet naar de Biesbosch.
Ook het weer, wij hadden op een hele dag regen gerekend, valt alleszins mee. Het is lekker warm en door wat heiige bewolking schijnt de zon. Aangenaam! We varen langs de jachtbetonning maar steken onderwijl wel de brede stroom over. En aan de andere kant ligt Willemstad.
Een punt van zorg bij deze tocht is dat we bij de Volkerraksluizen en de Krammersluizen gebruik moeten maken van de jachtensluis. Daar zit een vaste brug bij – die kan dus niet open. Nu is de brug bij normale waterstanden wel 18,5 meter hoog. En volgens de informatie van de vorige eigenaar steekt de Aquamarijn 16,5m de lucht in. Maar ja klopt dat wel. Enigszins gespannen varen we daarom de Volkerraksluis in.
Lang verhaal kort – het past! Opgelucht varen we verder over het Volkerrak. We eten een boterham met karnemelk. Enige tegenvaller: het begint te regenen. We varen lekker verder maar hebben dus wel inmiddels een regenjas aan. Ook in de Krammersluis.
En dan varen we op zout water: De Zijpe – een uitloper van de Oosterschelde. Maar dat is van korte duur want Bruinisse is dichtbij. Weer een sluis naar de Grevelingen. Ook zout water – ondanks de regen die er nu in valt. In de sluis zien we al wat kwallen.
Regen en heiig is het op de Grevelingen. Wij doen de navigatielichten aan. We kunnen net één à twee boeien vooruit zien. Maar met onze kaarten (ook elektronisch) lukt het ons de Grevelingen over te varen naar Port Zélande. Vandaag al ons einddoel omdat het morgen hard gaat waaien (wellicht zelfs windkracht 7). We vinden de plek waar we de Aquamarijn twee weken achter zullen laten voordat we aan onze zomervakantie beginnen.
Wij drogen wat op. En eten daarna in de jachtclub. Een drukke gezellige tent waar we ook Duits en Frans horen. Uiteindelijk valt het vooral niet mee om een toetje te kiezen. Moet het nou ijs worden met aardbeien of boerenjongens? Daar weet onze gastvrouw wel een oplossing voor!
Dit Pinksterweekend willen we de boot maar Zeeland brengen, naar Port Zelande. Hier kan onze boot gratis twee weken liggen vanwege de samenwerking met onze haven in Monnickendam. Na die twee weken begint onze vakantie van 3 weken die we in Zeeland en misschien ook nog buitengaads willen doorbrengen.
Vorige week hebben we op zondag de bus en trein naar huis genomen vanuit Alphen aan de Rijn. Gisteravond hebben we ons door Lukas met de auto laten brengen. We wilden namelijk nog een extra zeil op de boot mee hebben voor de komende vakantie.
Lukas hielp nog even Joost in de mast hijsen omdat het lijntje van de lazy jack toch nog niet goed zat. Daarna wilde hij snel naar huis want het Nederlands elftal speelde Dus van een afstand geen bye, bye, zwaai, zwaai meer.
Vandaag varen we even na 8 uur uit de gastvrije haven. We hebben in dit deel van de staande mastroute veel bruggen voor de boeg ( weer een uitdrukking uit de scheepvaart). De bottle neck zit hem in de spoorbrug bij Gouda. Deze wordt maar eens in de twee uur bediend. We willen graag de opening van 10.30 halen.
De meeste bruggen liggen in Alphen aan de Rijn. Ze gaan vlot achter elkaar open. We passeren Avifauna. En de eerste hefbrug ligt ook nog in Alphen. Vervolgens passeren we de hefbruggen van Boskoop en Waddinxveen.
Wat een timing: we zijn een kwartier voor het openen van de spoorbrug Gouda daar aanwezig. Bij openen gaan wij zoals het hoort er snel doorheen. De brugwachter komt naar buiten om de tegenliggers te manen vaart te maken. Brugwachter: een relaxt beroep? Ik denk het toch niet. Er zal maar alweer een trein aankomen.
Het volgende obstakel is de Julianasluis. Hier moeten we even wachten omdat net de andere kant bediend wordt. Na de sluis komen we op de Hollandse IJssel en hebben we een tijd lang geen bruggen. We passeren na Moordrecht allerlei plaatsen met ‘aan de IJssel’ in hun naam. Hoe verzinnen ze het.
Voordat de IJssel in de Nieuwe Maas stroomt is daar de Stormvloedkering bij Krimpen a/d IJssel. Deze staat open. Ook de sluis ernaast die we moeten nemen. Op de sluis een brug. Die wil maar niet open. We horen over de megafoon waarom niet. Een fietser is blijven staan aan de verkeerde kant van de slagboom en het duurt een tijd voor deze besluit zijn fiets over de boom heen te tillen om terug te keren. ‘U houdt de boel wel vreselijk op’.
Dan komt het spannendste stukje tot nu toe. We moeten vlak voor de van Brienoordbrug linksaf de Nieuwe Maas opdraaien.
Hier varen veel grote boten. Maar op onze AIS kunnen we goed de boten zien en hun snelheid zodat we het juiste moment kunnen kiezen om over te steken. Het valt reuze mee, er is ruimte genoeg om over te steken. Even verder waar de Lek overgaatin de Nieuwe Maas houden wij stuurboordwal en varen zo het Noord op, het vaarwater richting Dordrecht.
Er zit ons nog 1 brug dwars, de Alblasserdambrug. Deze draait pas om 14 uur terwijl we er al om 13.30 zijn. Er is geen aanlegplaats. Zodoende varen we wat rondjes en hebben alle tijd een superjacht te bewonderen en erover te lezen. Over deze Y720 van jachtbouwer Oceanco wordt beweerd dat Steven Spielberg de eigenaar wordt. Wij zullen nooit in zijn films voorkomen, maar zijn boot wel in ons blog samen met onze boot. Vertel dat maar eens na! En evident wiens boot de mooiste is.
Hier wordt overigens ook het super zeiljacht gebouwd voor Jeff Bezos waarover zo’n ophef is omdat de Rotterdamse brug de Hef tijdelijk ontmanteld moet worden om deze boot naar zee te kunnen laten varen.
Tot nu toe was het vrij fris maar met Dordrecht in het zicht komt ook de zon tevoorschijn.
We varen recht op de Boombrug af waarachter de Wijnhaven. Even wachten voor het open draaien en uitgaande boten voor laten gaan. We mogen in box 3 gaan liggen die wat groot is en onhandige hoge palen heeft waar je geen lijntje over kan gooien, maar een lijn moet oppikken. Dat hadden we niet op tijd door. Maar in deze verenigingshaven is iedereen hulpvaardig en komt het goed. Helaas verzoekt de havenmeester ons vriendelijk naar een andere box te verhuizen omdat de eigenaar van deze box vervroegd thuis komt. Goed voor Joost zijn stuurmanskunst en deze keer is hij geheel geslaagd.
Het is opeens hoogzomer warm in de haven. Joost heeft tijdens zijn wandelingetje door Dordrecht, niet zo vreemd, voor vanavond bij een Griek gereserveerd. Voor we hier aanvallen verkennen we ook nog samen Dordrecht. Een hele mooie gezellige stad. Jammer eigenlijk dat we morgen weer verder moeten.
