Categorie archieven: Onderweg

Reisverslagen, points of interest, etc.

Weer verder (28 mei 2022)

Geplaatst op door

Na een goede nachtrust en een ontbijtje uit de wind en in de zon was het tijd om na alle ontwikkelingen weer plannen te maken. Extra reden: onze gasfles was gisteravond na de thee en voor de afwas leeggeraakt en de reserve sluiten we liever niet aan. De afwas hadden we met warm water uit de douche weggewerkt maar thee of koffie zetten zat er vanochtend niet meer in. En dus trokken we voor het plannen maken naar het eetcafé op het haventerrein.

We willen naar een plek waar we makkelijk 1) onze reis naar het zuiden kunnen voortzetten, 2) met de auto kunnen komen en 3) ook onderweg nog even onze gasfles kunnen wisselen. Via een tip havenmeester voor gas weten we dat we naar het Braassemermeer moeten omdat we aan de zuidkant kunnen bunkeren en een gasfles vinden. Via Internet vinden we daarna veel havens waar we niet terecht kunnen maar een telefoontje naar de Watersportvereniging Alphen aan de Rijn (www.wvalphen.nl) levert ons een plek voor een week op!

Omdat we hopen een stukje op de genua te kunnen varen plaatsen we weer de schoten. En hoewel we haast aan lager wal liggen komen we toch met een achterspring goed weg. En al snel varen we door echt Hollands landschap.

Na twee bruggen gaan we bij Oude Wetering, wat een leuk dorpje aan het water, stuurboord uit. Een mooie gelegenheid om de Genua uit te rollen.

En zo varen we het Braassemermeer op. Daarna weer snel strijken want we moeten aanleggen bij de bunkerboot van Van Leersum. Aanleggen valt aan lager wal niet mee. Maar als dat is gelukt blijkt er ruim 100l in onze dieseltank bij te passen – dat is meer dan wat we dachten. Goed dus dat we hebben bijgevuld! Ook de gasfles kan probleemloos worden verwisseld.

Wegvaren gaat wel weer probleemloos. En binnen de kortste keren vragen we netjes per marifoon of ook de Woubrugse brug kan worden geopend.

Op 0,7 mijl aan bakboord ligt de bestemming van vandaag. De kleine brug gaat al snel open en een enthousiaste havenmeester verwelkomt ons en wijst ons een plek waar een ander al op ons staat te wachten.Onze aanlegmethode met spruit oogst bewondering en verwondering maar al snel liggen we op onze mooie plek!

Het welkom is haast ongekend. Nadat Ellen is gaan betalen komt de havenmeester nog drie keer langs. Als oud zeiler, hij vindt zich zelf met 80 jaar te oud, vind hij dat we een mooi schip hebben. En wij weten inmiddels ook van alles over bushaltes en winkelcentra in de buurt. Mooi is ook de informatieve folder die aan passanten wordt uitgereikt. Daarin wordt duidelijk dat er twee restaurants zijn in Woubrugge (waarvan één een Chinees) en een Chinees en fastfood zaak in het winkelcentrum op ongeveer gelijke afstand. Misschien iets voor vanavond. Maar eerst zitten en liggen we in de kuip in de zon te genieten van een boek en het uitzicht.

We besloten, omdat het een leuk dorpje is, naar Woubrugge te lopen voor het avondeten. Polder rechts behoorlijk stuk lager – de boeren prijzen langs de dijkweg hun waren aan: melkproducten, rabarber, tuinplanten. Onderweg ook het oude gemaal (uit 1879) op de foto gezet.

Blijkt er, na ruim 20 minuten wandelen langs het water, nog maar één restaurant in Woubrugge te zijn en dat is nagenoeg vol. De chinees blijkt – via Internet – sinds 2021 al vertrokken. (Terug op boot blijkt de folder van de haven in 2020 gedrukt; er waren er vast nog wat over door alle corona jaren.) Er zit niks anders op dan koers te zetten naar het Chinees restaurant in het winkelcentrum. Nog een tippel van 3 kwartier. Maar de Chinees is een typische Nederlandse Chinees – waar we nog net binnen komen voordat de gasten voor ons vertrekken. Heel stil. Maar wel met Haaienvinnensoep! Lekker!

Met een zeer gevulde maag lopen we terug naar de haven. Die ligt er mooi bij in het late zonlicht. (De Aquamarijn ligt rechts van het vierkante appartementsgebouw!)

En ook de Aquamarijn doet het goed bij dit licht!

Amsterdam by night en Corona in de morgen (27 mei 2022)

Geplaatst op door

Opnieuw gaat de wekker. En nu op een tijdstip dat je denkt, ik wil er helemaal niet uit. Het regent ook nog. Dapper hijsen we ons in onze zeilpakken. Maar als je dan in de buitenlucht staat in verlicht Amsterdam is het toch genieten.

De spoorbrug gaat open en eerst komt het konvooi van de andere kant, slechts 2 boten. Daarna mogen wij, met 4 boten. Wij als soort van aanvoerder. We hadden begrepen dat we hard genoeg moeten varen, zo’n 9 km per uur. Er wordt dan gezorgd dat je bij alle bruggen meteen door kan varen. Normaal mag je pas door de brug varen als het roodgroene licht groen is geworden. Er werd ons toegeroepen dat we daar niet op moeten wachten, doorvaren a.u.b. Het is werkelijk wonderbaarlijk hoe als een geoliede machine alle 11 bruggen over de Singelgracht, de Kostverloren vaart en de Schinkel midden in de nacht voor ons open gaan, en bij elke brug staat een brugwachter! Er is overigens geen bruisend nachtleven meer. Enkele fietsers die moeten wachten roepen naar Mirjam, die vrolijk terug zwaait.

Het fotograferen is ook een sentimental journey. Het straatje waar ik zoveel jaar in fietste naar het Bonaireplein en straat.

De fietsers die bij de Overtoom staan te wachten. Ik heb daar zo vaak midden in de nacht gestaan, net niet thuis en dan gaat de brug nog open voor zo’n konvooi (meestal veel groter dan vandaag) en dat het dan ook nog begint te plensen.

De tramremisie bij de Havenstraat hebben we nog nooit gezien zo vol met trams.

Tot slot de Nieuwe Meer sluis en de Schinkelbruggen die bestaan uit 2 snelwegdelen en 2 spoordelen.

Allemaal gaan ze gratis en voor niets voor ons open. Niet helemaal waar, we hebben dit jaar (voor het eerst nodig) een vaarwatervignet moeten kopen a 40 euro om door Amsterdam te mogen varen. Dat mogen we dan wel 3 jaar lang doen. In een uurtje zijn we erdoorheen en we leggen om 02.30 aan op de steiger in het Nieuwe Meer. De wekker gaat op vijf uur. De dappersten, Joost en Mirjam varen dan weg voor de Schipholbrug die gedraaid wordt tussen 5 en half 7. Even 20 minuten wachten en dan wordt deze ook voor ons gedraaid.

Om 07.30 hopen we dat de Leimuiderbrug open gaat. Helaas, voor sportboten wordt deze pas om 9 uur bediend. Ik ga weer mijn kooi in. Joost blijft op. Nog een paar bruggen en een aardig aantal mijl over de ringvaart voordat we om half 11 aanleggen bij Kaag eiland. Met een straffe wind viel dat niet mee. Joost is dan wel toe aan een tijd pitten en Mirjam ook. Lukas is zijn kooi niet meer uit geweest sinds hij er bij het Nieuwe Meer inging. Hij leek de hele tijd te slapen, maar dat was maar schijn. Hij heeft nauwelijks geslapen, hoofdpijn, oorpijn en is verkouden. Gelukkig hebben we twee testen aan boord. En tja, hij is Corona positief.

En dat gooit roet in het eten voor de plannen van de komende dagen. We zouden ons traditionele zeilweekend met de van Osnabrugges dit jaar op de Kagerplassen houden. Marjolijn en Antonella zouden vandaag komen. Die bellen we af, zij willen geen risico lopen opnieuw besmet te worden. Zo zijn we wel de rest van de dag bezig met plannen te maken en weer om te buigen. In Coronatijd ook heel normaal maar we hoopten dat dat voorbij was. We hadden slechts twee testen aan boord. Joost had al een paar dagen een vreemde hoest. Goede kans dat hij ook besmet is. Voor wie gebruiken we dan de tweede test? Mirjam heeft volgende week examen en wil heel graag Coronavrij zien te blijven anders mag ze het tentamen niet doen. Zij wil weten of ze al besmet is, zo niet dan wil ze naar huis. Ze blijkt negatief. Alleen blijkt na 3/4 uur bij de bushalte te hebben gestaan dat er helemaal geen bus gaat hier. Zeer vreemd. Marjolijn gebeld om te vragen of ze met Joost zijn auto Mirjam op wil halen. Dat gebeurt. Ze neemt ook twee testen voor mij en Joost mee. Tegen mijn verwachting in zijn wij allebei negatief. Vervolgens wil Lukas het liefst naar huis om ons niet te besmetten (en om in zijn eigen bed te kunnen slapen). Hij heeft er veel voor over en wil wel bijna 5 uur gaan wandelen of 2 uur fietsen. Dat lijkt met een Coronabesmetting niet een slim plan. Dan blijken Martine en Pien (altijd in voor een leuk uitje) Lukas te willen ophalen. Wij snel koken en eten want dat hebben zij al gedaan. Met mondkapjes en nog meer testen komen ze bij Kaag eiland aan. Ze willen nog wel even wat drinken op de boot (het is ten slotte een uitje). Lukas wacht zo lang in de auto, arme ziel. En dan blijkt ook de reden dat ze het eiland op wilden pas echt.

Na ze weer uitgezwaaid te hebben zitten we opeens weer heel rustig met z’n tweeën op de boot. Er moet nog wel een afwas van de hele dag gedaan worden en verder wat troep geruimd.

We verheugen ons op een lange ononderbroken nacht. Morgen zien we wel weer wat we verder gaan doen.

Kruisen naar het IJ (26 mei 2022)

Geplaatst op door

Na een goede nacht scheen de zon. Het was aangenaam in onze haven in Monnickendam. Maar toch gaan we hier voor een flink aantal weken weg – dit Hemelvaartweekend nemen we de eerste etappe naar het Zuiden (van Nederland). Vandaag naar Amsterdam. We hebben ons gister door Marjolijn naar de haven laten brengen – een auto laten we hier nu niet achter!

Nu het avontuur lonkt gaan Lukas en Mirjam met ons mee. Gezellig! En met wat inschikken slapen we alle 4 comfortabel in ons schip. Terwijl Lukas nog even lekker blijft liggen ontbijten wij buiten in de kuip – het zonnetje schijnt! Het is lekker druk in de haven – er gaan meer mensen een lang weekend weg. Een scheepshond 2 boten verder blaft van enthousiasme bij elke nieuwe gast. Waarna weer een helder ‘sst’ klinkt van de bazin.

Ook wij verlaten om 11 uur onze box soepeltjes en hijsen al vlot de zeilen. Helaas blijft er weer een zeillat in de lazy jacks hangen. Iets te enthousiast lostrekken zorgt ervoor dat de onderste lijn van de lazy jack breekt. Eerst maar het zeil omhoog en dan het lijntje binnenhalen. Halverwege de mast slingert het ‘ophangoog’ aan zijn lijntje. Ongeveer ter hoogte van de eerste zaling. Maar hopen dat die niet verder omhoog gaat.

Er is ons windkracht 4 voorspeld uit het westen. We doen dus toch maar het eerste rif in het zeil. De Genua doen we ook niet helemaal uit om het aangenaam te houden. Maar toch vliegen we met ruim zes knopen de Gouwzee uit. Niet veel later zien we dat het Paard van Marken bijna uit de stijgers is. Alleen op het achterste gedeeld wordt kennelijk nog gewerkt!

Die Westenwind blijkt een Zuidwestenwind. En dat betekent dat we moeten kruisen naar het IJ-meer. Boot ligt dan een beetje schuin en met de inmiddels windkracht 5 en vlagerige wind is er ook een beste golfslag. Lukas wil dan ook best wel even aan het roer. En zo kruisen we tussen Almere en de oude Zuiderzeedijk naar het Zuiden. In de vaargeul (die we steeds over moeten) is best nog wel wat vrachtverkeer maar wij kunnen daar mooi door heen. Ellen verstrekt, als de kombuis aan de lage kant is, ons ondertussen brood met kaas; boter zit er met deze golfslag even niet in!

Bij Pampus neemt de wind verder toe. Ook omdat we nu pal tegen de wind moeten reden om te strijken. De Genua kost wat kracht; het grootzeil zakt daarna vloeiend naar beneden. Dansend op de golven, met uitzicht op IJ-burg, het vuurtoreneiland en Durgerdam, gaan we richting de stad.

Van deze kant zien we Amsterdam niet vaak. Vlotjes passeren we de Zeeburgertunnel; daar rijden we toch vaker in. De wachtsteiger van de Schellingwouderbrug is aan lager wal. Op dringend advies van Ellen leggen we niet aan. Als we 10 minuten door de brug mogen, waarbij wij heen en weer hebben gevaren, bleek dat een goed idee. Een grote Bavaria, met zo te zien niet een te ervaren bemanning, komt niet los van de steiger.

Wij varen ondertussen door naar de Noordersluis van de Oranjesluizen. Wij kunnen aan de hoge kant aanleggen. En dan gaan de deuren open en varen we het IJ op. En varen we langs de mooie stad.

Vannacht willen we doorvaren naar de Nieuwe Meer. Spoor- en snelwegbruggen gaan alleen ’s nacht open! Bij de Westerkeersluis steken we, net voor het Pontsteiger gebouw, de stad in. De eerste brug gaat voor ons open – daarna mogen we aan stuurboordswal aanleggen om te wachten op de Singelgrachtspoorbruggen.

We ruimen vast wat op en in laat me door Lukas en Ellen in de mast hijsen om de bovenste lijn van de lazy jack naar beneden te halen. Dat lukt. Daarna snel eten in de Spaarndammerstraat bij restaurant Freud. Een werkervaringsplek wat bediening betreft – maar ook prima eten!

En dan snel naar de boot en, tevreden met wat we al bereikt hebben, nog een paar uur slaap proberen te pakken. Om 23:15uur zijn we wakker om naar de berichten op de marifoon te luisteren. Een paar minuten later is het duidelijk – de Singelgrachtspoorbrug draait om 1:30uur. Wij gaan nog wat rusten!

Vriendinnen (21 en 22 mei 2022)

Geplaatst op door

Onze nieuwjaarskaart met een explicite uitnodiging om dit jaar met ons mee te varen leidde tot een afspraak met een vriendinnengroep uit mijn studententijd. Sommigen zagen elkaar nog wel eens, en anderen alleen bij festiviteiten ter ere van allerlei jubilea. Altijd was het leuk om elkaar weer te zien, maar het leven te druk om vaker af te spreken.

Als een stel pubers begroeten wij elkaar enthousiast, het lijkt wel op een scene uit Mama mia. Wij zijn dan wel de moeders. We hebben er enorme zin in. Joost zal onze schipper zijn, de boot naar Enkhuizen varen, daar de trein naar huis nemen en de volgende dag weer op komen draven om de boot naar huis te varen. Ik heb een gouden vent die begrijpt dat wanneer 4 vriendinnen van vroeger elkaar weer eens zien ze genoeg aan elkaar hebben. Wij kunnen alleen niet zonder schipper.

De boot wordt volgeladen met slaapspullen en eten en drinken. Als de boot door iedereen bewonderd is drinken we koffie met wat lekkers. Ook wij geven dan uitleg over do’s en don’ts op een boot. Wij zijn streng: een reddingsvest moet aan.

Voor we afvaren roept Rianne luidkeels: We gaan nog even plassen! Ik zie andere schippers op boten vermakelijk naar ons groepje uitgelaten vrouwen kijken. We varen af en kunnen vanwege westenwind buiten meteen in het Monnickendammergat de zeilen hijsen. Een rif erin vanwege windkracht 4 a 5.

Ik kan geen twee dingen tegelijk. Gezellig kletsen en de boot ook nog sturen, dat gaat niet goed. Dus Joost doet bijna alles in zijn eentje. We gaan zo’n 6 knopen met deze wind. Er staat een aardige golfslag waardoor Aly en Ivonne toch wat stiller worden. Rianne die nergens last van heeft blijft lekker kletsen, daar was ze altijd al goed in. Na een paar uur varen treed er toch wat gewenning op en kunnen we in de kuip broodjes smeren. Daar knapt iedereen van op.

Als we de sluizen naderen heeft iedereen weer praatjes en komt in actie.

Na de sluis varen we Enkhuizen binnen waar het druk is. We mogen van de havenmeester in het rommelhoekje gaan liggen. De hoek waar de charters liggen die nu in het weekend weg zijn.

We hebben nog niet eerder hier gelegen, maar het bevalt ons prima. We hebben direct zicht op de Drommedaris en een mooie rij bomen. De wc is wel even een stukje lopen. Leuk om de vriendinnen zo enthousiast over Enkhuizen te horen. Zij gaan meteen aan de wandel, Joost gaat naar huis en ik ga liggen voor mijn broodnodige rust. Mentale en fysieke problemen eisen dat. Ik kan er nog niet aan wennen maar wordt wel steeds iets wijzer hierin.

Na het rusten doe ik de afwas in mijn eentje met een muziekje aan. Ik ben net klaar als de druktemakers terug zijn. Tijd voor een borrel op de boot. Binnen maar want de wind is fris. Maar ook daar is het gezellig. We verplaatsen ons tegen half acht naar een restaurant.

Wat hebben we elkaar toch veel te vertellen en zo komen we pas om 23 uur weer aan op de boot. Maar ik ben dan niet de enige die doodop is, ouderwets doorzakken zit er niet meer in. We duiken direct allemaal in onze kooi en vallen in een diepe slaap.

Aly was er als eerste uit en op deze zonnige morgen aan de wandel, ook voor een paar boodschappen en ansichtkaarten voor de ‘jongens’. De ‘jongens’ zijn de mannen die op de kring Troevaije (soort dispuut maar kleiner) zaten waar wij elkaar van kennen. Wie weet hebben ze belangstelling voor een reünie met z’n allen. We zitten nog heerlijk aan het ontbijt als Joost aankomt.

Hij gaat dan nog even ‘zijn’ bootje fotograferen uit verschillende gezichtshoeken.

En dan varen we weer uit.

Het is heel mooi weer, maar de wind valt tegen. Na de sluis gaan we wel hijsen, maar we komen steeds minder vooruit. Maakt eerst niet uit, we vermaken ons wel, en niemand is nu misselijk.

Als ik even op de plotter/AIS kijk zie ik dat in de verte La Boheme is voorbij gevaren is. Dat is toch haast geen toeval.

Rond een uur of drie gaan we toch maar de zeilen strijken en de motor aan. Het heeft tot voordeel dat we niet meer in de schaduw van de zeilen zitten. We doen een potje klaverjassen en dan blijkt Ivonne opeens bloedfanatiek.

Was dat vroeger ook al? Joost weet naast het schipperen ook deze of gene van commentaar te voorzien over diens kaartkeuze.

Opeens denkt Joost een drenkeling te zien. We varen erheen. Het blijken ballonnen te zijn. Een omgekeerde reddingsactie wordt het. Het water redden van de vervuiling.

We nemen nog een borrel en eten de borrelhapjes op. De meiden doen de afwas, ik wordt ontzien.

Een paar dikke knuffels als afscheid ook voor Joost als schipper. Wat een heerlijk weekend hadden we met elkaar!

Familiedag (15 mei 2022)

Geplaatst op door

Dit jaar zou het er eindelijk weer van komen: de Koedijk familiedag. Joost en ik mochten het dit keer organiseren. Wij wisten meteen wat we wilden: varen natuurlijk. Zo togen we in januari met veel plezier al naar Monnickendam om de Klipper te bezichtigen en afspraken te maken. Zo zaten we gezellig binnen in hun boot waar ze ook in woonden. Naast het verkennen van de de mogelijkheden natuurlijk ook zeilverhalen uitgewisseld. En het bezichtigen van de grotere klipper De Vriendschap die geschikter bleek voor onze groepsgrootte.

We hadden niet kunnen vermoeden dat nadat Aad vorig jaar overleden was nu ook Marike in de week voor de familiedag kwam te overlijden. De uitvaart zou de dag erna zijn. Na overleg met iedereen besluiten we het door te laten gaan, geheel in de geest van Aad en Marike. Max en zijn gezin zullen begrijpelijkerwijs verstek laten gaan.

Het weer vandaag is uitmuntend, 24 graden en windkracht 3-4. Wij hoeven alleen maar op tijd bij De Vriendschap te zijn om iedereen te verwelkomen. Jaap, de accordeonspeler en Shantizanger zorgt voor de muzikale omlijsting.

Als de laatsten ook gearriveerd zijn kan het feest echt beginnen.

Iedereen heeft er zo te zien enorm veel zin en plezier in. Koffie en thee wordt ons aangereikt door aardige hulpen Sorry, namen vergeten)

Jos de Schipper legt ons de ‘do and don’ts’ op een schip uit.

Na de uitleg kunnen we starten met de lunch dat binnen in de kajuit klaar staat.

Onder aanmoediging van Jaap en onder leiding van …… gaan we met velen de zeilen hijsen. Eh, hup, eh hup, eh hup. Na het grootzeil nog de fok.

En dan hebben we alle tijd om bij te praten afgewisseld door het zingen van een lied en het eten van bitterballen.

We gedenken Aad met het zingen van zijn lievelingslied: Love is all. En Marike met een lied van Guus Meeuwis (Het dondert en het bliksemt). Wat kunnen we beter dan op deze dag de levensgenieters in hen te gedenken. Een foto van hen wanneer ze een lied zingen voor Ruud zijn 80e verjaardag houden we erbij.

Ook bij het strijken is er weer spierkracht nodig.

Om vijf uur stipt meren we weer aan in Monnickendam.

Bloemen zijn er voor Joke en Christa. en dan blijken de pioenrozen de lievelingsbloemen van Aad te zijn!

We hoeven maar 1 bruggetje over om in het restaurant de Oude Blauwe te komen waar we de dag dag afsluiten met een diner.

Enkelen gaan nog even mee onze boot bezichtigen. Na een val gisteren is de stap de boot op net te groot voor Joke. We kunnen gelukkig net voorkomen dat ze te water gaat.

De volgende dag gaan velen van ons naar de uitvaart van Marike. Het is een mooi afscheid waar een mooi beeld werd gegeven van wie Marike was met passende liederen. Wij nemen ook afscheid van onze trouwe blogvolgster. Marike stelde altijd leuke enthousiaste vragen over het zeilen waar Joost dan gretig op antwoordde. En zij liet haast altijd weten dat ze het weer een leuk verhaal vond. We zullen haar missen!