Op ons blog van gisteren reageerde Christa met dat we toch kanjers zijn omdat we door weer en wind varen. Vandaag geen kanjers. We hadden nog wel het plan opgevat om vandaag naar Terschelling te zeilen. Het wad op en naar een waddeneiland doen we toch het liefst. Maar de windvoorspelling was best fors, maar nog net te doen. Met een zuiden wind en windkracht 5 tot 6 zouden we op ons fokje kunnen gaan voor de wind en stroom mee. Moet lukken. We moesten dan wel weer op tijd weg om rond hoog water bij Kornwerderzand te zijn. Deze nacht waaide het weer fors. Niet alleen buiten spookte het maar binnen was Joost ook aan het spoken. Hij was al een hele tijd wakker toen hij om zes uur zich aankleedde om naar buiten te gaan voor de wc. En daar bleef het niet bij. Meerdere keren ging hij naar buiten om over de zee-railing te hangen. Zeeziek zijn terwijl je aan de wal ligt, kan dat ook? Maar gezien de bijkomende forse hoofdpijn was de diagnose natuurlijk weer ‘vakantie-migraine’.

Zo voeren we om 8 uur niet uit, maar ging Joost z’n kooi weer in en was ik klaarwakker. Dat ik toen opeens alle tijd had om de krant te lezen en een boek is natuurlijk niet heel erg. Maar niet naar Terschelling gaan terwijl de twee dagen daarna echt te harde wind wordt voorspeld is wel zuur. Het was ook nog eens zonnig met een stralend blauwe hemel.

Ik vermaakte me deze dag met boodschappen doen, in de kuip in het zonnetje lezen en later toen het te koud werd weer in de kajuit. Er kwam weer een klipper met jongelui aanleggen. Die hadden het even zwaar met het oprollen van het zeil onder deze wind.

Rond een uur of vier kwam Joost z’n kooi uit, niet meer misselijk, dus werd eerst een kopje thee geprobeerd wat erin bleef. Om vijf uur zijn we maar eens aan de wandel gegaan. Dit keer het hele vakantie eiland voor Makkum verkent. Het staat er vol met vakantiewoningen, stacaravans en een paar grote jachthavens. Allemaal vanwege dat ene Makkumerstrand. Vooral voor surfers een waar genoegen bleek. Verder was alles zo georganiseerd dat het wel een Duits strand leek met (wat natuurlijk wel fijn is) een toiletgebouw. Ik wordt nooit zo vrolijk van het massatoerisme. Zeker niet in dit jaargetij waarbij het ook nog erg verlaten is. En ik moet natuurlijk niet neerkijken op massatoerisme, ook wij zijn toeristen. Mocht je het nog niet gelezen hebben Ilja Leonard Pfeiffer schrijft erover in Grand Hotel Europe en confronteert je ermee. Op de terugweg kwamen we langs een uitkijktoren, dat heb je in zo’n toeristisch gebied. Die moest natuurlijk beklommen en van daaruit hadden we een mooi uitzicht op onze haven voor het dorp Makkum. Een volledige regenboog omgeeft het pittoreske plaatje. Ingezoomt kan je onze boot zien liggen tussen de grote Klippers.

Terug op de boot zal ik later gaan koken en smaakt het Joost gelukkig weer. We maken plannen voor morgen voor als het weer te hard waait.

In de loop van de middag hadden we nog een zeiljacht langszij gekregen. Wij waren wandelen in de stad en ook daarna de bemanning niet gesproken. Wij wilden echter rond 8 uur vertrekken; aan het einde van de dag werd harde wind voorspeld. Nu maar hopen dat we een beetje op tijd contact konden krijgen. Gelukkig kwam buurvrouw om half acht terug uit het toiletgebouw: uiteraard wilden ze ons om 8 uur wel de gelegenheid geven om te vertrekken!

Nu was er verder niet al te veel activiteit op de buurboot. Dus rustig aan troffen we de laatste voorbereidingen. Hieronder viel ons in een regenpak hijsen; het zou tot 3 uur ’s middags regenen. En zo moesten wij ons opeens haasten toen klokslag 8 uur onze buren tevoorschijn kwamen en losgooiden. Niet veel later volgden wij probleemloos – onze reddingvesten deden we in het Krabbersgat wel aan. Op het IJsselmeer snel de zeilen omhoog en de motor uit. Met ruime wind naar het Noorden richting Makkum.

Met uitzondering van de regen was het aangenaam rustig weer. Windkrachtje 3, nauwelijks golfslag dat is best rustig varen. Beetje fris was het natuurlijk ook wel maar daar zijn we op gekleed. Verder verzorgen we de inwendige mens goed onder meer met de specialiteit van de bakker op de zaterdag markt in Monnickendam.

Nu werd het zo waar al voor 12en droog. Dat kwam echter samen met minder wind. Het schoot dus niet echt op. Maar omdat het zicht inmiddels wel weer redelijk was (voor het oog – niet voor de fotocamera) konden we ons vergapen aan de “skylines” van Stavoren, Medemblik, Hindeloopen en Workum.

Net toen we goed de hallen bij de scheepswerf (voor grote plezierjachten) bij Makkum goed konden zien werd het zicht fors minder en begon het weer te regenen. Maar omdat we inmiddels bij het windpark voor Makkum waren hadden we aan de draaiende wieken ook externe verificatie dat het harder waaide. En op een zeilboot betekent dat ook dat je harder kunt.

Bij de vaargeul naar Makkum ruimde we de zeilen weer op en legden we het laatste stukje af op de motor. We kennen het hier inmiddels goed dus we varen zo naar onze favoriete plek toe. Ruim keuze in plaatsen overigens – er zijn vandaag vrijwel geen passanten (later komt er nog een boot bij). We liggen goed als we de Onverwacht aan horen komen. Op dek een blaasband met lekker vrolijke muziek. Daar blijf je wel even naar kijken en luisteren!

Een plek om te douchen, nog wat werk af te maken, aalscholvers te kijken en na de borrel even langs de dijk te lopen voor de zonsondergang.

Daarna eten in de gezellig kombuis. De afwas is daarna wel een dingetje. Dat daarbij ook nog het water opraakt zorgt voor een vrolijke onderbreking. Niets leuker dan water vullen bij deklichten en een lantaarnpaal.

En zo liggen we weer fijn bij de grens tussen IJsselmeer en Waddenzee. Wel even naar het weerbericht kijken om te zien of we morgen verder kunnen.

We begonnen onze vakantie met weer een restaurant in Monnickendam te testen. Dit keer ‘de Ouwe Blauwe’, vlak bij het karakteristieke ophaalbruggetje bij de Gemeente haven. We hadden gereserveerd en dat bleek ook echt nodig, om 19 uur zat het al bomvol en het was er ook gezellig. We werden verrast door de soorten bier. Joost smaakte een Hop 24 heel goed en ik laafde mij aan een Woeste golf. Die laatste zou smaken als een Skuumkoppe werd mij vertelt en dat klopte ook. Na wat speurwerk op internet bleek het bier gebrouwen in Utrecht. Zouden ze het recept op Texel gestolen hebben? Het eten was uitstekend, zodanig dat Joost ook zin in appeltaart kreeg met ijs. Het was een toetje voor wel 2 personen. Jammer voor hem dat ik juist nu geen trek in een toetje heb. De volgende ochtend zat hij er nog vol van.

Maar hij sliep nog toen toen ik in de mist naar de markt liep voor brood en fruit. Groot was dan toch mijn verbazing, toen ik weer op de steiger liep, Joost op het dek bezig te zien met de zeilen uitpakken. Kon ik mooi het ontbijt klaarmaken. En na het ontbijt brak de zon opeens door en trok de mist op.

Om 10 uur voeren we weg met een heerlijk zonnetje. Plan was naar Enkhuizen te zeilen en daar voor de buien en de storm in de middag aan te komen, er stond een zuiden wind die toe zou nemen. Daarom hesen we alleen de fok en gingen daarmee zo’n 4.5 knoop. We voeren zo’n 2 uur in het zonnetje waar we van genoten.

Daarna trok het steeds meer dicht. Voor de wind gaan is bij warm weer een warme koers. Maar met deze koude wind een koude. Je kan je niet tegen de wind beschermen. Zodoende trokken we meer kleding aan waaronder ons zeilpak. Verder wel relaxt zeilen zo op het fokje, dus koffie en later de lunch konden makkelijk gemaakt worden. Rond half 2 bereikten we het naviduct bij Enkhuizen. We hadden geluk en konden zo de sluis invaren en om half drie lagen we langszij in de buiten haven van Enkhuizen.

En dan is het fijn om in de benen te gaan. Vanwege de verwachtte regen trekken we onze wandelschoenen aan. Eerst gaan we op weg naar de watersportwinkel Joosten. Voor we daar zijn zien we een zeilboot met een leeuw op z’n zeil. Laat ik nu zelf ook een leeuw zijn.

In de watersportwinkel kopen we van alles.

Oa voor mij warme sokken voor in de laarsen en Joost iets warms voor rond zijn nek. Tja, de herfst is echt begonnen!

We lopen de winkelstraat door naar de AH voor een paar boodschappen en reserveren bij de Italiaan aan de haven voor vanavond. Uiteindelijk hebben we zo’n 2 uur rond getippeld. Lekker uitrusten op de boot, Joost door een uiltje te knappen en ik met een boek op de bank.

In de regen lopen we om 19 uur naar de Italiaan. We worden bediend door een charmante dame waarvoor het overduidelijk haar eerste dag is. Later krijgen we de bevestiging in een gesprek dat ze heeft met onze buren. Het is haar eerste dag en ze heeft nog nooit in de horeca gewerkt. In het restaurant hangt een levensles.

We worden, als we het restaurant verlaten, toch nog verrast door de storm en regen. Ja, dit is herfst. We trekken ons terug op ons gezellige bootje en doen de verwarming aan. De regen tikt op het dak en de boot deint flink heen en weer. En onder een relaxt muziekje (Kisses on the bottom, Paul McCartney) schrijf ik dit blog.

Wij gaan graag vrijdagavond al naar de boot. Maar door drukke werkzaamheden en een verre en drukke autoreis (voor werk) uit Limburg deze vrijdag maar even thuis uitgerust. Maar wel een wekker gezet om op tijd naar de Aquamarijn te gaan. Immers om 10 uur konden we Dick en Juliette op de steiger verwachten om lekker twee dagen mee te varen.

Ellen had, ook omdat we gasten gingen ontvangen een nieuw opstapje gekocht; paar weken terug was ik iets te wild afgestapt waardoor een poot in tweeën was gescheurd. Dat opstapje moest natuurlijk op tijd geplaatst worden. Nadat dat was gebeurt en de spullen aan boord waren ging Ellen naar de markt voor lekker vers brood en ging ik de boot vaarklaar maken.

Klokslag 10 uur kwamen Dick en Juliette aan. Ze waren een beetje bang het koud te krijgen en hadden ook spullen genoeg bij zich. Maar dat kon allemaal mee waarna snel de trossen los gingen. Ondanks wat tegenslag bij het loskomen van de lijnen voeren we soepeltjes de box en daarna de haven uit. Hierna gingen snel de zeilen omhoog.

Lekker weer met niet teveel wind uit Zuidwestelijke richting. Tijd voor koffie! Met deze rustige omstandigheden kan dat prima al varend gezet worden. Het weer bleek meer zeilers in dit eerste herfstweekend naar de Gouwzee getrokken te hebben. Niet vaak troffen we voor Volendam zoveel bootjes aan. Maar daarna kozen velen toch een eigen koers – wij op weg naar de Markerwadden!

Snelheid was met deze windkracht natuurlijk niet hoog. Was ook een beetje heiig zodat er weinig te zien was. Geen Paard van Marken, skyline van Almere of de televisietoren van Lelystad. Voor de gasten wel bijzonder en voor het eerst: zeilen op een koers zonder te zien waar je heen gaat. Maar verder scheen het zonnetje en had Dick bananenbrood meegebracht. Meer dan genoeg om van te genieten!

Op een mooi tijdstip kwamen we aan op het hoofdeiland van de Markerwadden. Er was nog een enkele box leeg waar we snel aanlegden. Na de administratieve havenhandelingen en het versterken van de inwendige mens was het tijd voor de lange wandeling rond dit mooi aangelegde eiland.

Eerste stop natuurlijk het vogelhuis waar de sportieven direct naar boven klimmen. Foto’s nemen is mooi met het zonlicht aan het einde van de middag. Dat wordt dan ook gedaan.

Daarna lopen we rustig de 7.5 kilometer verder. Zien nog wat mooie ankerplekken waar bij zuidwesten wind aan de lijzijde van de Markerwadden in de luwte kan worden geankerd. En nog een paar vogels waaronder, besluiten we, een witte reiger!

Terug op de boot drinken we in de kuip een borrel met hapjes waarna een nasi maaltijd op tafel verschijnt. Dat smaakt allemaal goed na een dag buiten! Als het wat donkerder wordt gaan we in de kajuit nog even spelletjes spelen. We bouwen treinlijnen in “Ticket to ride” en leggen mozaïeken in “Azul”. In beide spellen eindig ik op de tweede plaats.

Na een voor de meesten goede nachtrust bleek het fris bij het ontbijt in de kuip. Daar kan je je echter op kleden en het drukte de pret dan ook niet. Na de afwas verlieten we de haven en hesen buitengaats weer snel de zeilen. Wind bleek iets minder Zuid-Oostelijk dan gewenst. Dit leidde tot een aan-de-windse koers en dan maar zien hoe goed we uit zouden komen. Maar ook verder prima omstandigheden om Juliette en Dick eens rustig aan het roer te laten en, meestal in het zonnetje, te ervaren hoe de Aquamarijn zeilt.

De wind bracht ons ter hoogte van Edam zodat we nog een paar slagen kruisten om op de Gouwzee te komen. Voor Volendam maar de zeilen gestreken en op de motor verder. Met zulke ervaren roergangers aan boord even tijd om, nadat de zeilen waren opgevouwen, eens vanuit een ander perspectief de omgeving te bekijken.

Mooi voor vijven lag de Aquamarijn weer op zijn vaste plek na weer een weekend lekker zeilen!

Het plan was dat zaterdag Ruud en Christa weer eens een dagje mee zouden zeilen. Na een schitterende nazomerweek was was de voorspelling voor zaterdag niet meer goed. Kouder, te veel wind en regen. Niet de omstandigheden voor een rustige warme tocht. Dus een ander plan gemaakt.

Op vrijdagavond haalden we Ruud en Christa op om in Monnickendam uit eten te gaan op het overdekte terras van De Waegh, hartje Monnickendam. Een mooie nazomeravond met heerlijk eten en goed gezelschap: wat wil je nog meer! Oh ja, dat ze op tijd waarschuwen dat de keuken gaat sluiten om nog een nagerecht te bestellen. Dan maar een Irisch coffee, dat was ook niet verkeerd.

Voordat Joost Ruud en Christa naar huis brengt zet hij mij vast af op de boot met onze spullen. Zo kan ik de boel vast luchten en de spullen uitpakken. Wanneer Joost gearriveerd is moet hij het krantje voor de kerk nog maken. Daarna zijn we wel toe aan onze kooi.

Het is westenwind kracht 3 tot 5 waarmee we nu eindelijk Hoorn wel eens kunnen aandoen. Na er vorig jaar twee dagen verwaaid te hebben gelegen vanwege een zomerstorm zijn we er niet meer geweest. Joost heeft deze dag twee keer een ‘call’ van zijn werk. We willen dan al de Gouwzee af zijn. Dat lukt niet. Precies als we op het punt zijn om te gijpen of een stormrondje te varen begint zijn ‘call’. Ik aan het roer, Joost oortjes in en met gebarentaal kiezen we voor het stormrondje (er lagen te veel boten in de weg) en bedient Joost toch de zeilen. Even een high five toen het gelukt was en hij gaat door met zijn call. Het begin van de tocht is het rustig weer en niet koud. Zo hadden Ruud en Christa best mee kunnen varen zeggen we nog. Maar dan trekt het dicht, trekt de wind flink aan en gaat het regenen. Vlak voor Hoorn is de volgende call en willen we over stag om ruimte en tijd te hebben voor het bellen. Het over stag gaan valt weer niet mee, maar de derde poging lukt en Joost verdwijnt naar binnen. De call is verplaatst naar later op de middag en dus gaan we weer over stag om op Hoorn aan te varen. Het is droog als we Hoorn binnen varen en het zal die middag niet meer regenen. Het is drie uur en tot onze verbazing is het al behoorlijk druk in de binnenhaven. We leggen aan langs een motorjacht.

Van de havenmeester hoort Joost dat het zo druk is vanwege Monumentendag. Op internet kijken we even wat er te doen is. We kunnen de toren van de Grote kerk beklimmen maar daarmee wordt ons niet een groots uitzicht over de haven (en onze boot) en het IJsselmeer beloofd dus gaan we Hoorn maar horizontaal verkennen. We moeten even wennen aan de drukte. Markt en zaterdagmiddag is een combi die veel mensen op de been brengt. Hoewel we hier vorig jaar waren toen ook gewoon de winkels en restaurants open waren is het nu veel drukker. Men durft dus weer en eerlijk gezegd is het daardoor toch ook gezelliger. We ploffen neer op een miniterras voor een kop thee met uitzicht op de snoepkraam. We kunnen weer ouderwets mensen kijken.

Na wat boodschappen gedaan te hebben vinden we het tijd voor een biertje. Hierbij hebben we zicht op een monumentaal pandje. Deze sluit net z’n deuren voor monumentendag en we zien hoe de kist met verkleed kleren, waarin net nog een man gasten ontving, in een auto gepakt wordt.

De door mij gemaakte stamppot kunnen we nog buiten nuttigen. Achter ons hebben ze pizza’s besteld. De koerier had toch moeite de goede boot te vinden.

Bij een mooie avond hoort een avondwandeling. Vanaf de haven is naar het oosten een mooi groen natuurgebied waar we langs het water kunnen lopen, terug komen we langs de brandweerkazerne waar een feestje aan de gang is. Brandweerauto’s eruit en alle mensen erin. Gezien het weer had het best andersom gekund. We lopen verder terug eerst door de nieuwbouwwijk met mooie nieuwbouwflats (echt heel mooi) met haventje erbij en daarna langs onze kade nog door naar de Hoofdtoren en de kade met alle charterboten.

Het is op de bootjes een drukte van belang. Ook zijn er twee lange rondvaartboten aangemeerd die hun passagiers spuwen. Zo ontstaat er in Hoorn nog een echte flaneerboulevard. We strijken op het terras aan onze kade neer voor koffie en genieten van de uitgelaten vakantiesfeer die er heerst. Gelukkig ligt onze boot iets verderop, want om dat nu de hele avond voor je kajuitdeur te hebben is net even iets te gezellig.

We slapen lekker uit en komen pas rond 10 uur uit onze kooi. Dat lukt ons haast nooit. Het is prima weer om buiten te ontbijten en lekker te kijken naar alle vertrekkende bootjes. Achter ons wil de binnenste boot van 3 vertrekken. Er wordt druk met elkaar overlegd in het Engels want op de middelste boot zitten Zweedse mensen. De tweede boot wordt losgemaakt waar de derde boot nog aan vast zit en gaat met hulp van z’n boegschroef iets opzij. De motorboot die weg moet is niet heel handig bezig maar vaart er dan uiteindelijk met hulp van z’n boegschroef tussenuit. De andere twee boten proberen met behulp van de boegschroef en mensen aan de kant die aan de lijnen trekken weer aan de kant te komen. Dat lukt prima zonder enige stress. Maar er staat dan ook nauwelijks wind in deze beschutte haven. Dit soort manoeuvres gaat ons niet lukken zonder boegschroef. Maar dat hoeft ook niet. We hebben niemand naast ons gekregen en onze buren wilden niet eerder weg. We hoeven alleen los te maken en de boot af te duwen en we gaan. We varen door de smalle ingang van de binnenhaven naar buiten langs de Hoofdtoren en verder naar buiten. Hoorn, wat ben je toch mooi!!

We kunnen in één lange slag met halve wind naar huis varen. Er zijn veel zeilboten op het water. De lucht trekt steeds meer open.

Om 3 uur leggen we weer aan in Monnickendam. In het zonnetje gaan we rustig lunchen. We nemen de tijde om de boot op te ruimen. Joost gaat het dek een sopje geven terwijl ik in het zonnetje dit blog afschrijf.