Er is altijd iets van spanning als je lekker ligt te slapen achter het anker. Zal, als je wakker wordt, de boot (of beter het anker) nog op dezelfde plek liggen? Voor het eerst achter een anker op stromend water – toen ik vannacht wakker werd moest ik toch even kijken of nog goed lagen. Nog donker, beetje heiig was alleen het licht van onze buurman (catamaran paar honderd meter verderop), Den Helder en Lange Jaap (de vuurturen van Kijkduin) te zien. Verder dreven we nog dus het zou wel goed zitten. Maar toen het licht was moest ik toch voor het ontbijt me even goed oriënteren.

Nou was er bij weer laag water sowieso genoeg te zien. Leek wel iets minder vogels dan gisteravond maar de zeehond lag op dezelfde plek. En een collega zwom ook even voorbij.

Ontbijt in de kuip in de zon. En plannen maken voor de dag – om te beginnen op het fokje voor de wind de geul uit (met opkomend tijd uiteraard met stroom tegen). En dan de boot klaar maken voor vertrek waarbij we genietend van de zon – nog voor we de ankerbol weghalen – een foto van onze schaduw maken.

Het anker kwam met wat zeewier boven water. Het meeste viel er tijdig af, het laatste werd met de bezem tijdig verwijderd. En dan varen we rustig weg. Blijkbaar iets te dicht langs de boei – de bank heeft zich een paar meter verplaatst. Achteruit op de motor komen we los waarna we iets verder van de boei wel op het fokje verder komen varen.

Met weinig wind en tegenstroom komen we op de fok maar langzaam het Amsteldiep uit. We zien nog tweemaal een zeehond, herkennen Aalscholvers en heel veel meeuwen. En dan kunnen we de “ondiepe” nevengeul, over de Wierbalg – in naar Den Oever. Nog steeds weinig wind maar nu natuurlijk stroom mee dus we gaan al gauw drie knopen. Niet heel spectaculair – wel heerlijk dobberen. En alle tijd om te proberen om de kerk van Oosterland (die kerk met dat zwaard) waar we langsvaren op de foto te zetten. Dat valt niet mee – vooral ook omdat waar wij de zon zitten Wieringen constant last heeft van wolken.

Na de vlot gepasseerde Stevinsluizen – omdat we met een tiental plezierjachten wel in de kolk pasten hoefden we niet te wachtten – ging op het IJsselmeer het grootzeil weer omhoog. Nog steeds in de zon voeren we op gepaste afstand – met ruime wind- langs de dijk van de Wieringermeerpolder. Dankzij buienradar wisten we inmiddels dat het bij onze eindbestemming ging regenen. En inderdaad na een gijp (vanwege de bocht in de polderdijk) zien we donkere wolken boven Medenblik. Toch zijn de kerken en stadhuis duidelijk herkenbaar.

De laatste mijlen regent het en hebben we inmiddels regenjassen aan. Via de marifoon hebben we vrolijk contact met de havendienst. Er is ruimte in de Westerhaven, we mogen aan de kop van steiger drie liggen en natuurlijk wordt ook de burg opengedaan. Na een misverstand over wat “voor” een boot is leggen we in de stromende regen langszij de steiger aan waarbij we onze voorligger niet raken. Na wat gedoe liggen de lijnen ook goed en hebben we weer walstroom.

Via de havenmeester naar Hof van Medemblik waar we voor ons laten koken – het was veel. Terug op de boot kijken we nog even naar de kerkdienst van vanochtend en lezen de krant en/of een boek!

Nog een warme dag was voorspeld, met wind uit het Oosten in de loop van de dag afnemend. Als je dan op Texel zit kan je niet zoveel kanten op. Maar de afnemende tot weinig wind de komende nacht deed ons het plan maken om richting Den Oever te zeilen en daarvoor in het Amsteldiep bij het Balgzand te gaan ankeren en misschien wel ankerend te overnachten. Het is eigenlijk een zandplaat voor het oude eiland Wieringen tussen Den Helder en Den Oever in.

We maken geen haast want het is geen verre tocht. Dus ontbijten we nog lekker in het zonnetje en neem ik tijd voor een douche en brood halen. De boot naast ons vertrekt al. Dat geeft ons meer ruimte. Helaas is de Westenwind waarmee we hier aan kwamen veranderd in een Oostenwind zodat we als het ware aan lager wal liggen. Een aardige buurman wil ons komen helpen, maar het wegvaren gaat prima. Helaas lukt het Joost niet onze spiegel op tijd door de wind te krijgen en worden we dwars tegen een andere boot geduwd. Gelukkig zitten onze fenders ertussen en de buurman helpt nog even mee, en dan komen we toch weer los. Dit was nu zo’n aardige buurman. Zegt nog even: blijft lastig hè met die wind, vinden wij ook. En we worden vriendelijk uitgezwaaid.

Het is een stukje varen langs een verenigingshaven en de vissershaven van Oudeschild voor je de zee opvaart. We willen net naar buiten varen als Joost een grote vissersboot om het hoekje binnen ziet varen. Hij draait razendsnel de boot om terug de haven in. We hadden de havendienst eigenlijk uit moeten luisteren om dit te voorkomen. We weten niet of de vrouw van de havendienst voor ons haar uitkijkpost uit kwam en met handen in haar zij stond te kijken. We voelden ons wel een beetje schuldig.

We hebben eerst de vloedstroom tegen en halve wind, als we de stroom mee krijgen moeten we toch weer gaan kruisen. We worden er wel bedreven in. We bereiken de ingang van de smalle betonde geul van het Amsteldiep. Daarvoor gaan we de zeilen strijken en op de motor varen we daar naar binnen.

Het blijft altijd wat vreemd als je op de kaart geulen ziet als een soort van straten, maar die in werkelijkheid niet kan zien. Tegenwoordig is het wel makkelijk met de navigatie via gps. We zien op de kaart gewoon waar we varen en dat is netjes in de geul. Maar ook gele boeien wijzen hier ons de weg.

Op de plek waar we willen ankeren ligt al een catamaran voor anker. Maar er is genoeg plek en wij laten ons anker zakken en liggen al snel stil.

Het is nog heerlijk warm, maar helaas is het overwegend bewolkt met soms een doorbrekend zonnetje.

We lunchen door dit alles wel pas om 4 uur. Maar verder prima weer om een middagje buiten een boek te lezen en langzaam af te wachten tot het water zakt. Je krijgt een ark van Noach gevoel. Hoewel… we zien in de verte heel duidelijk Den Helder liggen en ook torentjes van kerken op Wieringen.

Rond 22 uur zou het laagste punt bereikt zijn, maar vanaf 20.30 vallen hele stukken droog. Je hoort het vooral aan het toenemen van de vogelgeluiden. Joost kookt ondertussen snel nasi en tijdens het eten zitten we eerste rang voor de voorstelling ‘Vogels op het wad’.

In de hoofdrol lepelaars die net zo gulzig eten als wij. Helaas alleen door de verrekijker goed te zien en niet zo duidelijk op de foto. Een zeehond ligt een eind verderop helemaal in zijn eentje.

Regenbuien zorgen dat we verder toch binnen gaan zitten, maar vanuit onze raampjes kunnen we ook nog wel wat zien. Gelukkig bleven voorspelde onweersbuien uit.

Helaas door de wolken geen mooie zonsondergang op het wad. Wie weet is er morgen een mooie zonsopkomst. Maar of we dan al wakker zijn is de vraag. Slapen op een boot die geankerd ligt vind ik heerlijk, je wordt vanzelf in slaap gewiegd.

Trusten.

Na een lange nacht rustig opstaan met ontbijt in de kuip. Vandaag schijnt de zon en er is matige wind voorspeld – perfect weer om te gaan fietsen. Een mooie gelegenheid om ook weer eens buiten Oudeschild iets van Texel te zien.

Dus na het ontbijt fietsen gehuurd en eerst maar eens boodschappen gedaan. Onze voorraad fris en bier diende nodig te worden aangevuld. En bij de lokale Spar konden we een heel doos blikken Skuumkoppe meenemen; wij kunnen voorlopig weer even toe. Toen we dit in de boot hadden opgeruimd was het natuurlijk tijd voor een kopje koffie in onze eigen kuip in ieders zon.

Daarna de fiets opgestapt en zoals zo vaak eerst maar eens langs de Wadden – dit keer in Noordelijke richting. Bij het fietsen huren hebben we een handig kaartje gekregen waarop de fietsknooppunten vermeld zijn. Zo raken we de weg niet kwijt!

Eerste “point of interest” langs de dijk is de IJzeren Kaap uit 1854. Vanuit zee goed te zien en inderdaad ook als baken voor de Texelstroom bedoeld – samen met de Kerktoren van Oosterend vormt deze kaap een rechte lijn. Omdat er geen licht (of vuur) in de Kaap en kerk zit wel alleen maar voor overdag.

Hierna slaan we even het binnenland in naar Oosterend. Daar drinken we een tweede kopje koffie. Ook bezoeken we de dorpskerk (de Maartenskerk) waar een ijverige lokale kerkbewaarder ons van alles verteld over deze oudste kerk van Texel en het eiland in het algemeen.

We lopen nog een rondje om de kerk en stappen weer op de fiets en rijden door het dorp langs het voetbalveld terug naar de Waddendijk.

Verder naar het Noorden. Als we even aan de binnenkant fietsen zien we allemaal kleurige bloemen om het akkerveld heen staan. En in de verte zien we De Cocksdorp en de Eierlandse vuurtoren liggen.

Weer op de dijk kijken we uit over kwelders en zee en zien Vlieland liggen.

Op het Noordelijkste punt, bij de reddingbootschuur en de veerdienst naar Vlieland, eten we onze lunch bij Kaap Noord.Er blijkt nog een brouwerij op Texel te bestaan en hun blond biertje ‘Eilandkriebel’ smaakt ons prima!

Daarna fietsen we naar De Cocksdorp waar Ellen in een winkel, waar ik zo’n 20 jaar geleden een fijne blauwe fleece trui kocht, een mooi winddicht vest koopt. Langs de Krimweg fietsen we richting Duinen waarna we langs de Zeedijk richting De Koog fietsen.

En dan via Ecomare onder Den Burg langs naar de Hoge Berg. Niet echt een hoge berg maar wel duidelijk enige glooiing; een overblijfsel van de ijstijd. We fietsen weer via het Skillepaadje dat ons terugvoert Oudeschild waar we direct weer de haven opzoeken. Tevreden, meer dan 45km gefietst met heerlijk korte broeken weer!

Gisteren hebben we het plan opgevat om vandaag weer te gaan zeilen. We hadden gisteren maar een kort stukje gezeild en daardoor ook zin gekregen in weer een langere tocht. Met wind uit het NNW zouden we prima over het wad naar Texel kunnen zeilen. Je moet daarvoor wel een wantij over. Een ondiepte op het wad waar de vloedstromen elkaar tegen komen. Het beste passeer je deze met hoog water. We hebben uitgerekend dat we een uur voor hoog water er ook nog prima over kunnen en anders kunnen we ons zwaard nog ophalen zodat we maar 1 meter diep steken. Nadat ik broodjes bij de havenwinkel heb gehaald kunnen we vertrekken. Het wegvaren was weer een hele klus, terwijl het niet hard waaide. Het was best goed gegaan als niet allerlei booteigenaren zich ermee gaan bemoeien en aan onze lijnen gaan trekken.

We vertrekken om 10 uur bij opkomend water zodat we de vloedstroom mee hebben naar het wantij. We hijsen pas de zeilen als we de vloedstroom en de tegenwind richting Vlieland hebben gehad. Met de stroom mee varen we de Vliestroom op om de Richel heen. Ik vraag me steeds af waar dat huisje voor dient op de Richel. Er staat nu in de kaart dat het er is tot nov 2021.

We zien op het wad steeds meer het zonnetje tevoorschijn komen.

We halen soms de 8 knopen stroom en wind mee. Daardoor zijn we al 2 uur voor hoog water bij het wantij. Maar ook dat moeten we kunnen halen. We halen niet het zwaard op tot mijn teleurstelling. Waarvoor hebben we dan deze boot als het zo makkelijk gaat. Aan de andere kant van het wantij hebben we nu helaas nog 2 uur stroom tegen. De Aquamarijn komt tegenliggers tegen met de naam Aquarel en Aquarus. De derde boot geeft ons geen voorrang terwijl we die volgens de regels (varend rechts in de vaargeul en het zeil over bakboord) wel moeten hebben. De schipper van die boot bleek niet in de gaten te hebben dat hij fout zat, ging ons nog de les lezen.

We varen niet meer erg snel met de tegenstroom. Dat komt wel na de kentering, dachten we. Helaas werd het nog slechter. De golven hielden ons tegen. De wind bleek helaas meer naar West doorgedraaid te zijn en dan heb je stroom tegen wind en dat maakt vervelende golven. En omdat ons doel Texel ook nog naar het westen ligt moeten we gaan kruisen. Een doel tegen de wind in moet je als het even kan vermijden schreef Joost laatst nog! Ach ja, dat hoort bij zeilen. En zo gaan we de laatste uurtjes van onze tocht steeds overstag. Veel boten halen ons in en daar heeft Joost dan de pest in. Wat doen we niet goed dat we nu geen vaart hebben? Tja, waarschijnlijk toch omdat die boten nog wat scherper kunnen varen.

Het laatste uurtje wordt het kouder. Rond zes uur leggen we aan in de haven van Oudeschild waar heel veel plek is. Er zitten wel heel veel mensen nog lekker in het zonnetje op hun boot. Het is er meteen lekker warm, zodat we in het zonnetje een biertje drinken. De foto met de zelfontspanner daarvan is helaas mislukt en ook van Joost zijn gitaarspel daarbij. Ik ga lekker koken en we kunnen nog buiten eten. Dan is bijna iedereen naar binnen of vertrokken van zijn boot want we horen alleen nog maar de vogelgeluiden.

Soms is alles klaar en zit je alleen nog te kijken of je nog een bladzijde zult lezen of naar bed zult gaan. En dan na elven, terwijl het regent, komen er op eens lichtjes op je boot af. Een grote catamaran wil nog langszij. Dat mag natuurlijk maar ik trek toch even mijn schoenen aan om een handje te helpen.

Blijkt de catamaran onder Zwitserse vlag te varen met allemaal jongelui aan boord. Duidelijke taakverdeling – wel vier jongens houden stootwillen tussen de catamaran en de Aquamarijn. Spreken onderling een soort van Duits, maar met mij wordt Engels gesproken. Pak een lijntje aan en geef een lijntje door en vertel dat we morgenochtend willen vertrekken. Niet veel later staat niets een ongestoorde nachtrust in de weg.

Volgende ochtend blijkt pas hoe groot en dan vooral breed de Catamaran is. Blijkt van het project oceanyouthsailing.com die vanuit Lelystad opereren. Nadat wij onze fietsen hebben weggebracht, water bijgevuld en de Aquamarijn zeilklaar is gemaakt blijkt de bemanning ook wakker. Keurig gaan ze opzij zodat we nog voor tienen rustig in zijn vooruit de Terschellinger steiger kunnen verlaten.

Buiten de haven is het opkomend tij bij nog steeds Noordenwind. De wind voel matig maar omdat we in de beschutting van het eiland zitten laten we toch een rif zitten. Het grootzeil gaat weer snel omhoog en zeilend met nog een beetje motorsteun gaan we de haveningang weer voorbij. Ter hoogte van het groene strand staat de fok ook uit, is er iets meer wind en kan de motor uit. Heerlijk zeilen we over het Schuitengat. Dat we stroom tegen hebben verlengt alleen maar het plezier. Water is hier ook rustig dus wordt koffie gezet en gedronken. We kijken nog even naar het duin waar we gisteren opstonden.

De bocht in de vaargeul kunnen we zeilend nemen; wel moeten we oploeven. Maar dan kunnen we met halve wind vanuit het Schuitengat de Vliestrroom op varen richting het Stortemelk. De golven zijn hier hoger en lijken uit twee richtingen te komen. Maar de golfsnelheid is niet hoog en de Aquamarijn vaart er gemakkelijk doorheen. Wel moeten we rekening houden met de stroom – het opkomend tij zet ons naar stuurboord en om niet op de Richel te belanden sturen we een Westelijker koers dan we daadwerkelijk varen. Maar zonder problemen bereiken we de Vliesloot waar we aan de kant moeten voor de veerboot maar verder rustig onze zeilen kunnen strijken. We varen daarna probleemloos de haven in en, geleerd van eerdere ervaringen, zoeken een plaatsje bij de wat grotere boten.

En dan liggen we net na enen al op onze plek; best een vlot einde van deze mooie zeildag. Was het echter tijdens het zeilen onverwacht droog, nu we in de haven liggen gaat het toch regenen. Maar goed, tijd even om te lunchen, te douchen een een krantje te lezen .

Eind van de middag wordt het droog en wandelen we even heen en weer naar het dorp Oost-Vlieland. We eten vanavond in het Badhuys dat aan het Noordzeestrand ligt (ter hoogste van het Zuider Stortemelk. We wandelen er naar toe via het bos – en komen ook langs camping Stortemelk.

We eten lekker en ook het bier smaakt goed. De bediening is vriendelijk; wel misschien een idee om bij de Spaghetti Vongole een bordje te geven voor de schelpen?

Als we het restaurant verlaten zien we dat de Brandaris zijn licht heeft ontstoken.

Omdat we via de Badweg (met een kleine ‘sentimental journey’ omweg langs appartementscomplex Eureka) teruglopen kunnen we ook controleren of het licht op Vuurboetsduin brand.

Even later zien we ook nog de Vuurturen van Eierland (bij de Cocksdorp, Texel) verlicht en een helikopter landen. Maar dat wil niet meer zo mooi op de foto!