Vandaag begint onze vakantie op eigen kiel. Doordat we voor deze vakantie geen (voor ons) geschikte huurboot in Nederland konden vinden kwamen we via internet deze boot tegen. We zeggen nog vaak, is het wel echt waar? Maar steeds ligt de Aquamarijn trouw op ons te wachten. Zonder stress vertrekken we vandaag naar onze boot. Niemand die op ons wacht op een bepaald tijdstip om alle formaliteiten af te handelen en de boot ‘uit te leggen’. Misschien vond Joost het toch jammer dat we niet ver hoefden te rijden, want we gingen met zijn spiksplinter nieuwe elektrische auto (van de zaak) om hem 3 weken op de prive parkeerplaats van de haven achter te laten. Dat is nog eens milieubewust!

Wanneer Joost de boot zeilklaar maakt loop ik nog even het dorp in voor brilstoppers. Ik was een van de twee verloren. Dit zijn hele handige opzetstukje voor aan je bril achter je oren zodat je bril niet af kan vallen. Geen gedoe meer met brillentouwtjes. Ik ga nog even langs het havenkantoor om een wat leeggelopen fender op te laten pompen. Ik meld me tegelijk af voor drie weken. Ze kunnen onze plek dan voor passanten gebruiken. Als dank krijg ik daarvoor een fles rosé, dat is toch aardig. Nog een kopje koffie en we kunnen gaan.

Sinds twee weken is het koude weer opeens omgeslagen in heel mooi en warm weer. Maar na forse onweersbuien gisteravond en een tornado in Leersum is het een stuk afgekoeld. Zo’n 19 graden is het en een windje 3 a 4. Maar tot onze verbazing voelt het helemaal niet koud aan. Zo warm hebben we het tot nu toe nog niet gehad. Ja, de zon gaf soms nog wel warmte maar de wind was altijd koud. Nu niet en we begrijpen het als we via de marifoon horen dat de watertemperatuur van het IJsselmeer 22 graden is. Dat was een paar weken geleden 12 graden en toen we voor het eerst met onze boot overstaken was het 8 graden. Wat een verschil.

We zeilen met een ruime wind richting Enkhuizen wat ons eerste doel is. Als ik 1.5 uur het roer in handen heb gehad en Joost voor een lunch heeft gezorgd, voel ik me erg slaperig worden. Joost neemt het roer over en ik ga even ‘onder zeil’ op de bank in de kajuit. Wat is er fijner dan wegdommelen door het wiegen van de boot.

Na een half uur ben ik helemaal weer boven Jan. Dan is het in de kuip weer lekker bootjes kijken.

De sluis voor Enkhuizen wordt zonder problemen genomen en om 5 uur liggen we langszij een groot Duits aluminium zeiljacht. We zijn zeer tevreden over deze aanleg manoeuvre. Het is al een drukte van belang in de haven en er komen nog steeds boten bij. De boten liggen weer driedubbeldik. Bij ons komt er niemand meer langszij en zodoende hebben we mooi uitzicht over de haven.

We gaan op tijd passagieren. Het eerste vakantiebiertje smaakt altijd het best. We kunnen daar meteen op het terras eten en dat is nog heel goed te doen, ook zonder zon. Alweer genieten we van asperges, nu met garnalen, ook een heerlijke combinatie. Een scroppino met ijs maakt mij vrolijk.

Het is even wennen een terras met druk pratende mensen waarbij het niet lukt te negeren wat ze allemaal vertellen. Een tafel maakt het wel heel bont met heel veel gemopper over hun kinderen. Nou wij hebben helemaal geen klagen!!

We maken een kort rondje door de havens, altijd leuk: bootjes kijken. De zon komt zelfs door. Terug op de boot denk ik nog even in de zon te gaan zitten lezen, helaas er komt weer een dikke wolkenband aan en daar gaat de zon. Toch is het nog lekker.

Als het toch te koud wordt gaan we naar binnen. Werk aan de winkel want ons bed moet nog opgemaakt en dat is best een uitdaging. Maar dan liggen we uiteindelijk heerlijk te slapen in een schoon bed.

Een verlaat bericht. We kwamen 6 juni laat thuis na een schitterende dag. Geen puf meer voor een blog. De volgende dag had ik voor het eerst weer orkest dus ook geen tijd. Joost had wel een blog kunnen schrijven maar dat zou niet zo’n vrolijk beeld geven. Hij had nl zijn migraine dag.

Maar wat mij betreft begon de dag vrolijk met een stralende zon. Lekker lopen over de steiger naar het douchegebouw: vakantiegevoel! Om 10 uur kwamen onze gasten van vandaag: Paulien en Henk met iets lekkers bij de koffie.

Dus eerst in de kuip koffie gedronken. Kwart over 11 voeren we de haven uit. Twee mensen op een kleinere boot – Victoire (ook door Koopmans ontworpen) bewonderden onze boot. Ze gingen nog even verder sparen riepen ze jaloers. We konden meteen al de zeilen hijsen.

Joost ging plat en wij gingen het eiland verkennen. Eerst de plaatselijke uitbating bezocht voor een lunch. De keus was niet enorm: tosti of tosti. Dus we kozen tosti. Het was uit de wind zelfs wat te warm. Het strandje voor onze neus was heel rustig. Hoe zal het vandaag in Zandvoort zijn denk ik dan en voel me zeer bevoorrecht.

We maken een wandeling rond het eiland. We hebben er erg van genoten. De foto’s spreken voor zich. Behalve dat ik voor de niet-vogel kenners moet vermelden dat de gefotografeerde vogel een kluut is. Wij wisten ook niet zo veel maar konden spieken op de folder over het eiland.

Terug op de boot Joost wakker gemaakt. We verorberen een doosje aardbeien en kersen. Joost lijkt ook weer wat trek te hebben. Om half zes varen we uiteindelijk weer weg. Onze plannen om thuis met de eigen gezinnen te eten hebben we dan al gewijzigd en berichten naar huis gestuurd dat de kinderen voor zichzelf moeten zorgen. Het is ook veel te mooi weer om vroeg weer thuis te zijn. De koers terug naar Monnickendam is nu rustiger, misschien staan er ook niet meer zulke golven. Toch moet Joost nog een keer over de railing hangen. Verder genieten we vaak stilletjes van de zon, zee en het zeilen. Het is al een stuk rustiger op het water, de meeste mensen willen blijkbaar wel op tijd thuis zijn.

Om half negen leggen we aan in de haven. We hadden al een discussie gehad over ons avondeten. Omdat Joost nog steeds geen eten kan verdragen gaan we niet een restaurantje zoeken. Terwijl Joost de boot buiten opruimt bak ik eieren met spek voor op brood die we in de kuip nog opeten. Daarna koffie en thee met wat lekkers en dan moeten we er voor deze dag ook weer tegen kunnen. Voldaan verlaten Pien en Henk de boot en een klein uurtje later wij ook. Thuis duikt Joost meteen zijn bed in. Voor hem niet de beste zeildag, hoewel hij zei er toch van genoten te hebben. Dat kwam zeker door het gezelschap.

Soms heb je gewoon pech. Dan is het super zeilweer, lekker warm, een zonnetje en ook nog goede wind en dan heb je bereikbaarheidsdienst. Maar dat vorige weekend is goed besteed aan werken in de tuin, vrienden in de tuin ontvangen en de verjaardag van Ruud. Tussendoor moest ik ook nog zo’n 6 uur naar mijn werk om medicijnvoorschriften te controleren omdat we overgingen van het ene naar het andere voorschrijfsysteem. Alles gaat automatisch over maar moet door een dokter gecontroleerd worden. En dan haal je toch nog fouten uit het systeem.

Na een prachtig warme week gaan we vrijdag naar de boot, meteen toen Joost klaar was met werken. We hadden eten mee om eventueel te koken, maar als er nog ergens een plekje op een terras was zouden we dat niet laten schieten. De laatste avond dat het terras maar tot 20 uur open mag zijn. Om half 7 zitten we dan lekker op het terras van Joon, het restaurant in onze haven. Dat is wel een heel lekker begin van een zeilweekend. Het eten smaakt zeer goed. Voor herhaling vatbaar.

We maken ’s avonds nog een wandelingetje door Monnickendam en zien dat we nog heel wat restaurants kunnen uitproberen.

De volgende dag zouden Nora, Astrid en Hendrik Jan onze boot komen bewonderen. Een eerder bezoek was vanwege slecht weer uitgesteld. Nu was het weer ook een stuk minder dan de vorige dagen. En de moeder van Hendrik Jan is deze week overleden en dus komen zij niet. Nora wilde toch wel komen. Maar eerst moeten we nog wat boodschappen doen. Joost gaat met de auto naar de Deen en ik loop Monnickendam in voor o.a. brood, want ik hou van dit soort ochtendwandelingetjes. Het is een gezellige drukte omdat er markt is. Iedereen staat heel netjes in de rij voor iedere marktkraam. Ik hoop zo dat dat blijft en dat we over een tijd niet weer hoeven te dringen om geholpen te worden. Met brood, wat lekkers en lekker fruit loop ik terug naar de boot. Joost is even later terug.

We hebben net koffie ingeschonken als Nora komt. Voor haar een kop thee. Ze heeft een keer de boot op een avond gezien, maar ze heeft nog niet mee gezeild. Ze heeft een cadeau voor de boot voor ons van haar en Astrid en Hendrik Jan. Het is een mooie vlag met het teken van Amsterdam erop en de naam van onze boot en Monnickendam. Hoewel Joost aarzelt omdat zo’n vlag niet in het want hoort hijssen we hem daar toch in. En kijk hoe mooi hij wappert.

Het is grijs weer, maar er staat wind en het zou droog blijven. We vertrekken voor een niet te groot rondje want Joost moet rond 17 uur terug zijn om te vertrekken naar Afas Life voor een 1e vaccinatie. Het toeristische rondje is dan de Gouwzee uit zeilen en dan naar het Paard van Marken en weer terug.

Met windkracht drie is het prima zeilen, nu geen zeilpakken meer nodig, maar misschien hadden we het daardoor toch weer koud. Nora had zelfs handschoenen van Joost nodig.

Bij dit grijze weer maakt een boot met een kleurige spinaker het uitzicht wel wat mooier.

Om half 5 liggen we weer in de haven. Na wat opgewarmd te zijn in de boot vertrekt Nora naar huis en Joost naar Afas Life. Ik begin vast aan het blog en als Joost appt dat hij op weg terug is ga ik koken.

Deze avond moeten we nogmaals naar onze marifoon kijken. Nadat deze het een keer niet deed en we de oorzaak niet hebben gevonden, deed ie het opeens weer. En dan weet je het eigenlijk wel: op een dag doet hij het opeens weer niet. En die dag was vandaag. Morgen krijgen we weer gasten: Pien en Henk. Tenminste als Joost niet ziek wordt van z’n vaccinatie.

Hier een kort filmpje: https://youtu.be/kqyxrgAR7rE

De vermoeienissen van gisteren zorgden ervoor dat we pas laat wakker werden. Het regende en we deden rustig aan. Ik heb een halogeenlampje in het plafond vervangen. De eigenaren hadden nog keurig reservelampjes liggen op de boot. Meteen even de maten genoteerd. We willen uiteindelijk alle lampjes vervangen door ledlampjes.

Na de lunch gaan we weg. Het is zuidenwind en de haven ligt in de luwte zodat we geen problemen hebben om uit de box te komen. Met deze zuidenwind kunnen we onze tocht naar huis richting noordwesten prima op het fokje doen. We gaan dan nog 5.5 knoop. En zo komt het Paard van Marken snel dichterbij. We zitten eerst nog in de zon en zien voor ons enorme buien overtrekken. We krijgen nog wel wat spatten over ons heen, maar dat mag geen naam hebben. Het is wel altijd heel indrukwekkend om te zien die lucht met buien en opklaringen.

Hoewel we op de Gouwzee de wind tegen hebben gaan we toch proberen te kruisen met enkel de fok. Ook dat lukt met deze boot. Als we de vaargeul naar Monnickendam inslaan is de wind net wat gedraaid en moet toch de motor aan. De zon breekt door en we varen een zonovergoten haven binnen. Een aalscholver zit in het zonnetje zijn vleugels te drogen.

Het is er verder heel stil. Blijkbaar hebben de meeste mensen dit Pinksterweekend al afgeschreven. Te slecht weer. In een zonnetje en onder vogelgetjilp ruimen we de boot op en drinken we nog even wat in de kuip. Zo’n grote haven en zoveel rust! Hoe zou het zijn met mooier weer?

Wanneer we naar Amsterdam rijden zien we boven Amsterdam de nieuwe buien alweer aankomen. We krijgen dat nog net op ons dak inclusief hagel. Thuis hoor ik op het nieuws dat het water tekort van afgelopen jaren er niet meer is. Het grondwaterpeil is weer op niveau. Mijn regenton van 300 liter zit ook vol. Ben benieuwd wanneer ik dat water nodig zal hebben voor de tuin.

Te veel wind en kou dit Pinksterweekend om er ook 3 dagen op uit te gaan. Zaterdag ook echt te veel wind. We gaan wel even naar de boot om te kijken hoe het met haar is. Het vorige weekend ontdekten we aan het eind opeens dat op een plek in de kajuit vlak naast de wc de vloerbedekking erg nat was. We hadden geen tijd om er nog naar te kijken en hebben de vloerbedekking rechtopgezet om te drogen. Op de boot gekomen ontdekten we al gauw dat onder de vloer van de wc water stond. Even wegpompen met de bilgepomp. Dat werkte niet. We hebben heel wat vloerdelen en kasten open getrokken om overal onder te kunnen kijken waar de slang van de bilgepomp heen liep en of er op meer punten water stond. Zo leer je je boot wel kennen. Verder nergens water, gelukkig! We dachten met onze losse douchepomp het water op te pompen, maar deze was niet opgeladen. Uiteindelijk gaat het makkelijker met eruit scheppen en het laatste dweilen.

Toch 3 emmers water kwam er onder vandaan. We denken dat een van boven overlopende wc de oorzaak is geweest. De wc stond een keer boordevol na een vaartocht. We waren vergeten de sluiters dicht te doen. We hadden toen niet door dat er al zoveel naar onderen gelekt was. Nog even de wc doorgepompt om te zien dat het lek niet uit de slangen komt. Verder wilde ik de vloerbedekking even zuigen met de kruimeldief. Een week vakantie met deels veel gasten had deze behoorlijk vies gemaakt. De kruimeldief was al snel leeg en moest ook opgeladen worden. Nu vraag je je misschien af, wat doet een vaste vloerbedekking op een boot? Tja, het lag er al in, alleen in het ‘salon’gedeelte. Maar met kou is daardoor dat deel van de boot het minst koud en het staat best gezellig.

Terug naar huis om samen met de kinderen een ouderwets avondje Songfestival kijken. De door Mirjam aangeraden vegetarische bitterballen smaakten opperbest daarbij.

Op zondagmorgen vertrekken we naar de boot. Vandaag zou het de beste dag zijn wat weer betreft. Niet te harde wind en ook niet zo koud. Terwijl Joost de boot klaarmaakt zuig ik de vloer nog even schoon. Wanneer we willen vertrekken komt er een bui langs. Dan eerst maar rustig koffie drinken en krantje lezen. Om 1 uur varen we weg. Vanwege de westenwind kunnen we direct gaan zeilen richting Marken. Als we uit de luwte van Hemmeland zijn krijgt de boot de volle laag wind en we gaan zo hard als we niet eerder gingen. We schrikken toch wel even, hadden we er toch een rif in moeten zetten? Na een stormrondje varen we noordwaarts richting Volendam. Op het Markermeer aangekomen trekt de wind nog meer aan. De boot is veel te loefgierig en zwaar te sturen. We besluiten tegen de wind in te gaan liggen en toch een rif erin te zetten. En daarna stuurt de boot ook beter. We gaan naar het zuidoosten naar een haventje tussen de Oostvaarders en de Lepelaarsplassen in genaamd WSV de Block van Kuffeler. Niet een verre tocht, zo’n 7 mijl. We zijn er nog nooit geweest en een wandeling daar lijkt ons ook leuk. Een ligplaats hebben we al telefonisch gereserveerd. De verwachting was afnemende wind van 5 naar 4. Daar lijkt het helemaal niet op. We krijgen forse dwarse golven. De wind bleek achteraf kracht 6 met vlagen naar 7. Op andere boten liggen we met zo’n wind en koers te rollen of te klappen op de golven. Daar is nu geen sprake van, wat doet ze het toch goed! Als de bemanning het nu ook maar kan! We zijn blij dat we met deze wind met z’n tweeën zeilen en geen gasten hebben. Na drieën strijken we en varen de vluchthaven in. Meteen is het daar een stuk kalmer. We maken de boot klaar voor aanleggen. We hebben om een ruime plek gevraagd omdat we niet makkelijke kunnen manoeuvreren. De wind staat pal op de box. joost stuurt de boot goed de box in en ik leg de spruit over de eerste paal. Dat geeft altijd rust, want dan liggen we in ieder geval zonder dat er wat kan gebeuren. Fenders tussen de buurboot en de onze gegooid want de boot wordt daarheen geblazen. De spruit is net te kort om goed de kant te halen in de grote box. Joost klimt op de buurboot om aan wal te gaan. We leggen de voorlijnen vast, maar de boot krijgen we nog niet dicht genoeg bij de kant. Maar Joost kan er ook niet meer op. Ik probeer van alles, maar ik krijg geen lijnen om de andere achterste paal die ver weg is. De boot maar weer naar de buurboot trekken zodat Joost weer op de boot kan en we samen het wel voor elkaar krijgen. He, he, een te grote box is dus ook niet alles. Maar er is hier wel een vorstelijk trappetje vast aan de stijger waar we dankbaar gebruik van maken.

Om half vijf lunchen we pas. Daarna ons snel aangemeld bij de havenmeester. Het is een vereniging dus er is geen echte havenmeester maar verenigingsleden die dit om toerbuurten moeten doen.

We gaan aan de wandel want bij zo’n late lunch moeten we nog niet aan avondeten denken. We willen de wandeling rondom de lepelaarsplassen maken, 12 km. We worden begroet door heel veel vogelgeluiden, het fluitekruid staat hoog, de wind is gaan liggen en de zon komt door: schitterend!

We lopen naar een vogelobservatiepost. We zien ganzen, eenden, meerkoeten, futen en een zwarte zwaan. Helaas geen lepelaars en geen ijsvogel. Wel een bever.

We lopen verder. We gaan het bos uit en lopen verder langs weiden en het water rond Waterwijk in Almere.

Hier zien we heel wat villa’s met boten voor hun huis. En dan denken we weer aan de vorige eigenaren, dat toen ze woonden bij hun boot haast niet meer gingen varen.

Op de dijk zien we het Paard van Marken liggen. Echt niet ver weg!

Het laatste stuk over de dijk terug naar de haven was niet meer zo aangenaam door zwermen muggen. Doen muggen eigenlijk nog iets goeds voor deze wereld? Joost mist de zwaluwen die ze wel lusten, maar in de haven blijken ze wel rond te vliegen. Een hele geruststelling. Na drie uur wandelen zijn we behoorlijk moe. Joost kookt een snelle hap. Verwarming maar weer aan en dan zitten we er weer warmpjes bij.