Bij wakker worden was er geen enkel geluid dat wees op aanwezige wind. Een stap uit de kajuit de kuip in, bevestigde mijn vermoeden. Een rimpelloos water, in de haven, maar ook buiten op het wad.

De verwachting is wel dat een wind uit Oost gaat waaien kracht 3. Prima wind om naar Vlieland te zeilen. Van Terschelling naar Vlieland is altijd ingewikkeld, hoewel niet ver uit elkaar, je hebt met tegen gestelde stromen te maken. Als we vanaf Terschelling de stroom mee hebben, hebben we naar Vlieland de stroom tegen. Maar omdat we gisteren gemerkt hebben dat we met deze boot ook bij tegenstroom nog wel een vaartje houden en de wind gunstig staat, besluiten we rond 10 uur bij hoog water weg te gaan.

De buren staan ons nog bij bij de afvaart, maar nergens voor nodig, het gaat zeer eenvoudig dankzij weinig wind. Buiten de haven hijsen we de zeilen en zo varen we op de ebstroom over het Schuitengat terwijl het waterige zonnetje steeds meer kracht krijgt. We varen weer een warme koers, ruime wind, af en toe even gecontroleerd gijpen. Aangekomen bij de Vliestroom moeten we eerst noordelijker wat de zee op steken om vervolgens te keren en de Vliesloot in te steken. De zee is enorm kalm. Zo kunnen we wel naar Engeland varen grap ik. Nu we de stroom tegen hebben gaan we wat langzamer, zo’n 2 knopen. We hebben geen haast dus laten we dit zo en genieten van dit mooie stukje wad. We varen vlak langs het strand van Vlieland, waar veel wandelaars zijn en hebben ook zicht op een restaurantje.

En aan de andere kant is Terschelling ook nog steeds te zien met de Brandaris overal bovenuit stekend. In de buurt van de haven van Vlieland passeert de Noordkaper van de ex-Koopmans vaarder. Hij vaart op de motor behoorlijk door en duikt het Vlielander Balg in. Hij gaat vast voor een drooglig plek die je daar hebt.

Wij gaan voorbij de haven strijken en alles gereedmaken voor het aanleggen in de haven. Voor de haveningang staat altijd een dwarse stroom, maar deze viel nu erg mee, zodat we makkelijk naar binnen konden varen. De havenmeester opgeroepen, we mochten gaan liggen aan de E steiger. Een plek waar we gewoon rechtdoor in konden varen lieten we links liggen omdat leek dat het te smal was. Daardoor een moeilijke bocht en weinig ruimte om een andere plek in te komen. Tot onze schrik geen gewone boxen, waar we op hadden gerekend, maar lage vingersteigers. Kortom: niet goed voorbereid om hier aan te leggen. Gelukkig met hulp van beide buren liggen we uiteindelijk toch. Met bezorgdheid denken we aan morgen hoe hier weer uit te komen want de manoeuvreer mogelijkheid is niet groot. De buurvrouw zegt, morgen is morgen, en dat is dan ook wel weer zo. Als je ziet hoe makkelijk anderen hun boot manoeuvreren (ook zonder boegschroef) zijn we daar wel jaloers op. Maar wie weet doen we dat over een paar jaar ook op ons duimpje. De eerste makkelijke plek bleek achteraf natuurlijk breed genoeg.

In de haven is het heerlijk warm, dus gauw zeilkleding en nog wat lagen uit. Ik maak een lunch en we eten in de kuip. Dan maken we plannen voor de middag. Omdat het eind van de middag gaat regenen willen we snel op pad voor een wandeling, een terras en wat boodschappen. Zo lopen we om 3 uur de Kampweg in door het bos en richting het strand. Toch even de zee zien denk ik dan, en dat is natuurlijk vreemd als je net van zee komt. Maar het is natuurlijk het omgekeerde perspectief. Voor het terras bij de strandtent moet je in de rij staan waar we geen zin in hebben. Dus lopen we via de Badweg naar het dorp waar genoeg plek op het terras is. Wel een plek onder een parasol gekozen, want de regen dient zich aan in miezer regen. Voor Joost het ultieme genot, een tapbiertje op een terras na een zeildag. Deze keer besteld hij een Springtij van dezelfde brouwerij (Texel) waar mijn Skuumkoppe vandaan komt.

Terwijl Joost boodschappen bij de Spar haalt, koop ik warme sokken met antislip voor ons beiden. Lekker voor op de boot. De vloer van de boot is in dit voorjaar nog behoorlijk koud.

Langs het wad terug naar de boot. Die wereld ziet er nu heel anders uit dan in de ochtend. Alles grijs, behalve Joost zijn leuke vest. In de verte zien we de Noordkaper nog steeds op het wad liggen (als je goed kijkt op de foto ook te zien).

Eenmaal op de boot verandert de miezer regen in een echte langdurige regenbui. Goed voor de natuur denken we, wij zitten toch gezellig binnen. Het wordt wel weer kouder binnen. Als het koken van Joost nog niet genoeg warmte geeft zetten we toch maar weer de verwarming aan. Muziekje op, boek en blog. ‘Ut en Thus’ stond er op een duinhuisje. Dat is ook wel op onze boot van toepassing.

Vroeg opstaan vandaag. Want als je naar een eiland wil dan vertrek je bij voorkeur bij hoog water – en dat was vandaag om 10uur bij Kornwerderzand. En daarvoor wilden we nog ontbijten, boodschappen en boot klaar maken.

Ellen slaapt tegenwoordig gewoon door wekkers heen. Maar door daarna een lekker muziekje en thee te zetten komt toch redelijk snel er beweging in. Niet zo fijn was dat de windverwachting wat was toegenomen; we konden op de tocht kracht 5 met vlagen 7 verwachten. Beslissing over wat te doen stelden we maar even uit tot na de boodschappen. Omdat we toch boten zagen vertrekken en we onderweg stroom en wind voornamelijk mee hadden besloten we te vertrekken.

En zo voeren we, ondanks straffe zijwind, om 9 uur keurig uit onze box en zetten naar volle kracht vooruit naar de Lorentz sluizen. We konden meteen de sluis in varen en legden achteraan aan. Om onduidelijke reden ging de sluis niet meteen draaien en moesten we een minuutje of 10 wachten waarna zonder extra boten wij naar het zee-peil werden gebracht.

We wilden via het Zuidoostrak en Inschot naar Terschelling. Daarom na de brug eerst bakboord uit het Boontjes op. Even op de motor tegen de wind naar de Zuid-kardinaal van het Verversgat. Gelijk worden al onze goede voornemens op de proef gesteld. Regen en de bij de bui horende harde wind. Bij de Zuid-kardinaal gaat de fok uit en vallen we af. We gaan best schuin en door de regen kunnen we nauwelijks twee tonnen vooruit kijken. Toch vinden we het Zuid-Oostrak. Gelijk merken we dat we tussen de platen doorvaren want de golfslag is toch minder. En het houdt op met regenen en de wind zakt ietsje af naar een goede 4.

Tussen de platen door betekent ook dat je over een wantij – een ondiepte – moet. Met platbodems en de Noordkaper deden we dat al maar zelfs als we het zwaard intrekken steken we circa 1,05 diep; toch al gauw 30 tot 40 cm dieper. Volgens de berekeningen moet het makkelijk kunnen; het ondiepste punt van het Zuidoostrak steekt 50cm boven het reductievlak (LAT voor de liefhebbers) uit. Met hoogwater staat daar dan ruim 2m water. Als we er binnen het uur zijn is daar vast nog wel 1,5 van over. En als we dan met opgetrokken zwaard over het wantij varen lijkt het – als we onze dieptemeter mogen geloven- erop dat er zelfs meer water staat; die ‘ziet’ nooit minder dan 1m onder de boot! En omdat we met de ruime wind ook een lekker vaartje hebben is dit “spannende” moment ook weer zo voorbij.

En dan varen we het Inschot op.Het zonnetje schijnt en inmiddels is het helder met zeer goed zicht. De vuurtoren van Vlieland, op Vuurboetsduin zien we goed liggen!

Aan het einde van het Inschot zien we de veerboot uit Terschelling nog voor ons het Pannengat invaren. Wij kiezen voor de route richting de Noordzee over de Vliestroom naar het Schuitengat. Stroom mee gaan we zomaar 7 knopen.

Bij de ingang van het Schuitengat een bijzonder moment want we krijgen de stroom tegen en we moeten gijpen. Maar over een knobbelige zee halen we nog de vier knopen, ook omdat de wind weer wat aantrekt en komt de Brandaris best snel dichtbij. We halen nog een andere zeilboot in en Ellen ziet zeehonden door de verrekijker. En dan strijken we de fok en komt aan deze heerlijk zeildag een einde.

In de haven staat de wind dwars en moeten we langszij aanleggen. Omdat de kade helemaal vol ligt moet dat bij een andere boot. Maar het is er best smal en ik krijg de boot met de dwarswind niet goed gekeerd. We komen met veel moeite aan lager wal langszij maar dat is gewoon niet ideaal. Dus op zoek naar een volgende plek en die vinden we aan hoger wal naast een grote motorboot. Dankzij de hulp van de schipper (die ons lijntje snel vastlegt) en een sterke schippersvrouw die ons langszij trekt liggen we eindelijk op een goede plek. Buurman heeft net de waterslang aan boord dus vullen wij ook gelijk onze tank bij.

Nadat we zijn bekomen en hebben opgeruimd gaan we kijken of we in West-Terschelling een terras kunnen vinden voor een late lunch. Het blijkt hier druk en ook allemaal kinderen in schoolgaande leeftijd; de meivakantie is nog niet voorbij. Bij ‘De Walvis’, een favoriete plek, staat een rij. Wij lopen daarom maar even terug naar het plein bij de Brandaris voor een tosti, een uitsmijter en 2 Schoemrakkers bij het terras van Hotel Nap: dat smaakt.

Terug op de boot tijd om wat te lezen en te dutten. Dankzij ons biologische groentepakket eten we bloemkool – voor het eerst bloemkool op een boot denk ik. Het smaakt net als thuis.

Na afwas en koffie ook nog even langs bij de boot waar we even langs lagen. We blijken ze toch wat geraakt te hebben met wat poetsschade als gevolg. Verder leren we dat mevrouw op een Koopmans nooit zeeziek werd. Dat is toch fijn om te horen.
Dan een wandelingetje om de haven en een duin op. Mooie foto’s en tijd voor een selfie.

En na het douchen (mijn douche was niet echt warm) komen we op de steiger nog de eigenaar tegen van de Koopmans die we niet gekocht hebben. Hij is hier met zijn Noordkaper 31c. Als we hem goed begrijpen is een Koopmans de betere zeiler. Maar hij is blij met de ruimte binnen in zijn Noordkaper en vast ook met de droogval mogelijkheden.

En dan is heet tijd voor een muziekje, een boek en een drankje!

Wakker worden op de Aquamarijn is hemels. Of te wel: we kunnen meteen naar boven kijken wat voor weer het is. Er zijn mensen die niet houden van wakker worden door het licht, maar wij vinden het heerlijk om meteen naar buiten te kunnen kijken. Maar ik wordt dan ook nooit wakker van het licht, maar door mijn wisselende biologische klok of een wekker. Vandaag rond 9 uur en de hemel was stralend blauw.

We kunnen zowaar voor het eerst buiten ontbijten, met nog wel wat extra kleding aan.

We verwachten wel regenbuien rond 11 uur. Komt goed uit want dan willen we de kerkdienst volgen waar ik een bijdrage aan geleverd heb. Eerst gaan we nog even op stap, ik richting Albert Hein voor een paar boodschappen en Joost naar Joosten, een watersportwinkel voor een spanningsmeter. De marifoon deed het gisteren opeens niet meer en we hebben geen idee waardoor. Een wandeling door Enkhuizen op een zonovergoten zondag, heerlijk. Maar op de terugweg zag ik al donkere wolken samenpakken. Terug bij de haven bleken al veel boten vertrokken. Ik tref de buren die blij zijn dat wij nog niet weg willen. Zij willen ook nog naar Joosten. Een gezellig gesprekje met hen, waarbij zij onze boot bewonderden en ik te horen kreeg dat zij wedstrijdzeilers zijn geweest en dat hun zoon nu in Medemblik traint en zijn Olympische deelname al bijna is verzekerd. Omdat ik niet heel veel van wedstrijdzeilen weet vraag ik maar niet door, grote amateur die ik mij dan voel. Maar dan wel een met een mooie boot! Joost is niet voor de bui binnen maar nog net op tijd voor het begin van de kerkdienst. Ondertussen blijkt onze marifoon spontaan het weer te doen. Joost zet tijdens de kerkdienst koffie zodat we tijdens het digitale koffiedrinken ook koffie hebben. Met een niet zo grote groep is het gezellig napraten over de dienst. Aan het einde geef ik via de i-pad een rondleiding over onze boot eindigend op het zonovergoten dek.

Joost gaat gauw de boot klaarmaken en we vertrekken rond 1 uur met bestemming Makkum, 20 mijl noordelijk. Gelukkig lag er bijna geen boot meer in de haven, want het achteruitvaren wat Joost wil proberen mislukt behoorlijk, waarbij ons anker zelfs nog de kant raakt. Tja, dat is je boot beter leren kennen, wat kan wel en wat kan niet.

Met een zuid tot zuid zuid westenwind kracht 3 varen we zeer comfortabel 5 soms 6 knopen.

Tot er wolken samenpakken tot buien en de wind wegvalt. Dan liggen we een tijdje te dobberen en horen we in de verte onweer. Echte regen komt pas als de wind alweer aantrekt.

Maar niet voor lang. De rest van de tocht zitten we wisselend in de zon. Bij Stavoren trekt de boot steeds richting Stavoren alsof ze haar oude stal ruikt, maar wij willen verder, ook Hindeloopen laten we rechts liggen. En dan komt langzamerhand Makkum in zicht. Met alleen een fok zeilen we de vaargeul in, wat bijgestaan door de motor. Om half zeven liggen we in de gemeentehaven op onze favoriete plek. Het is er erg rustig, wat zeilboten betreft, schapen, ganzen en futen maken een lawaai alsof zij ook de eerste zomerdag vieren. Wij doen het met een biertje in de kuip.

We vergeten op tijd naar het havenkantoor te lopen. Blijkt dicht als Joost er na zeven uur komt. Ondertussen kook ik pasta voor de saus die we gisteren voor 2 dagen hebben gemaakt. Lekker makkelijk. En dan kunnen we ook het avondeten voor het eerst buiten nuttigen.

Het mag dan wel wat temperatuur betreft niet een echte zomerse dag zijn geweest (max 17 graden hier), het gevoel was er wel naar, zeker vergeleken met alle koude dagen die we gehad hebben. De dag sluiten we af met een klein avondwandelingetje door Makkum.

Met een zonnetje en een matig windje ging om 7 uur de wekker. Vroeg opstaan want in de middag zou het gaan regenen en harder gaan waaien. Maar natuurlijk wel eerst ontbijten, kuiptent opruimen en hoesje van de fok.

En daarna afvaren met een spruit (lijn dit keer vast op voorpunt en middenkikker). Daarmee lig je wel lekker stabiel in de box en dat kwam goed uit want er gingen wat trossen te vlot los. We zijn er nog niet helemaal uit hoe we handig omgaan met de schroefwerking. Maar goed, een beetje afduwen op de bovenwindse paal is te doen. En daarna draaiden we een mooie grote boog achteruit ons vak uit waarna we verder vooruit de haven uit konden varen.

Rustig schoon schip maken op het eerste stuk van de vaargeul. Gelijk opvarend met de “Black money”, een grote Bavaria, onder Duitse vlag. Bij de scheidingston voor de vaargeul naar Marken gaan wij linksaf verder de Gouwzee af en ontrollen wij de fok (de Genua ligt inmiddels wel weer op de boot). En daarna met ruime wind een koers van ongeveer 30 graden naar het Naviduct bij Enkhuizen. Bij Volendam is er al koffie.

De te overbruggen afstand is zo’n 15 mijl. Met een snelheid tussen de 4,5 en 5 knopen duurt dat dus ruim 3 uur. Lekker rustig zeilen; met af en toe wat opletten bij wat grote golven die vaak in groepjes voorbij komen. En al die tijd is de “Black money” in zicht; ze gaan meestal harder (langer, meer zeil). Maar ze zijn wat minder koersvast; dus dan halen we weer wat in.

En bij de boei die bij de ingang van de kom bij het naviduct ligt moeten we zelfs wat inhouden om ze voor te laten gaan. Maar daarna gaat het soepel; zonder oponthoud kunnen we zo de sluis in; en omdat de “Black money” achteraan is gaan liggen varen we er weer voorbij en liggen derde in de sluis. Na ons nog 3 boten en dan schutten. Inmiddels begint het te motregenen.

Als we de sluis uitvaren zien we weer een grote ‘Van der Wees’ boot liggen. Nu met dikke bekabeling. Uiteraard nemen we weer een foto.

Verder rechtdoor de buitenhaven van Enkhuizen in (aan de voet van de Dromedaris). Over de marifoon horen we van de havenmeester dat ze hier alleen maar mooie plekken hebben. En dat klopt!

Bij het aanleggen laten we ons toch weer verleiden om te luisteren naar hulp op de kant. Hierna volgt een tweede poging waarna we met een spring van de kikker in het midden van de boot aan de kant komen. Niet veel later liggen we vast op een mooi plek; enige minpunt een nogal gladde balk waarover we naar de kant moeten stappen.

En dan is het één uur en tijd voor lunch. Tegelijk begint het echt te regenen en harder te waaien. Heel goed weer voor een lekker muziekje, een boek en een middagdutje.

We zitten net klaar om te beginnen aan de avond pasta met saus als er een Dehler 38 langszij wil komen. Ook zij hebben – overigens ook zonder echte problemen – twee pogingen nodig. Maar dan liggen zij ook stevig vast. Bij het naar de kant brengen van de stroomdraad glijd – ondanks waarschuwing – buurvrouw uit over de gladde balk. Gelukkig weet ze zich op te vangen voordat ze echt tussen wal en schip terecht komt.

Na het avondeten doen we nog een wandeling van 7km om Enkhuizen heen. Langs Dromedaris, Compagniehaven en Zuiderzeemuseum. Maar ook langs het strand en als we uit het Strandpad komen blijkt dat we ook om Sprookjeswonderland lopen. Het was nu gesloten dus we weten niet of Rosalinde inmiddels haar bord leegeet.

En verder gaat de wandeling door groen Enkhuizen.

Aan het einde door het Snouck van Loosenpark – een van de eerste sociale woningbouwprojecten in Nederland (https://nl.wikipedia.org/wiki/Snouck_van_Loosenpark). Het is er erg mooi!

En dan terug naar de boot. Koffie, muziek internet, ons blog en hierna een biertje. De vakantie is begonnen!

Voor het eerst echt een weekje vakantie vieren op onze boot, daar keken we wel naar uit. De weersverwachting voor komende week is wisselvallig met soms ook erg veel wind. De temperaturen gaan eindelijk wel wat omhoog. In ieder geval geen saai weer waarbij je dagelijks je plan moet trekken. En dat maakt zeilen dan ook zo leuk.

Vandaag was ik al vrij terwijl Joost nog moest werken. Kon ik boodschappen doen en de spullen pakken. We hadden eerder gezegd: voortaan hoeven we alleen maar 2 tassen kleding mee. Op een of andere manier werd dat toch weer veel meer. Mijn oplegmatras die ik altijd meenam vanwege harde matrassen in huurboten had ik nu niet nodig, maar Mirjam klaagde over een te hard matras waar zij sliep, dus gaat het oplegmatras mee voor een gast, komende week Marjolijn. Ook nemen we een extra voorzeil mee, namelijk de genua. Als het een keer niet zo hard waait kunnen we die eens uitproberen. Ook moet er een gitaar mee. Dat wordt de Terschelingse gitaar. Die blijft waarschijnlijk voortaan op de Aquamarijn. We eten nog thuis met Lukas en als de auto volgeladen is, brengt Lukas ons naar Monnickendam. Zo kan hij de auto weer mee naar huis nemen.

In deze week valt Hemelvaart en dat is traditioneel ons valkjes trek weekend in Friesland met de van Osnabrugges. Wij zullen ons dan mengen tussen de twee valkjes die gehuurd zijn voor onze en Marjolijn haar kinderen. Ha, ha, de senioren gaan dan op de comfortabele boot.

Op de boot aangekomen, gaan we uitpakken. Heerlijk die kledingkasten. We hebben heuse hangkasten! Joost vult de watertank die vorige week net leeg was. Dan kan ik meteen koffie zetten. Koelkast vullen. Joost moet nog even werken, voor hij dan echt vakantie heeft en lekker onderuit kan zitten.

Het plan is om morgen naar Enkhuizen te varen. Er komt al snel harde wind morgen, dus gaan we op tijd opstaan. En dan nogmaals naar de weersvoorspelling kijken voor het definitieve plan. Nu is het overigens windstil. De stilte voor de storm blijkbaar.