Weer een rustige ochtend. Wij lagen nog lekker in onze slaapzak toen onze buren al vertrokken. Veel geraas van de boegschroef maar verder toch rustig.

Na het ontbijt maakten wij ook los voor allereerst een tochtje door Sneek. Ik wil toch graag met de Watertoren op de foto. Dat betekent drie bruggen en met de wind en het wat onberekenbare gedrag van (andere) motorboten valt dat niet altijd mee. Maar de bruggen zijn vandaag allemaal bemand – dus we kunnen ook weer vrolijk zwaaien naar de brugwachters.  Ook langs de vaart van Sneek naar IJlst wordt nog mooi aan stadsverbetering gedaan. Mooie nieuwe panden aan bakboordsoever. Bij IJlst is, na de brug, ook van alles aan architectuur te bewonderen. Grote huizen en niet allemaal even mooi. Een villa heeft zelfs, kennelijk vooruitlopend op de klimaatverandering, al palmen in de tuin staan. Vandaag zonder de daarbij horende temperaturen.
Een andere villabewoner roept ons op de lofzang uit Jesaja 12 aan te heffen.
Tenslotte staat er ook een echt jaren 70 pand te koop; kennelijk niets meer aan gedaan. Ellen zoekt het op – huisje van 13 kamers (en 0,3hectare grond) kost wel 1,5miljoen euro. Niet alleen omdat het ook van binnen nog echt jaren 70 is zijn we niet geïnteresseerd.

Wij draaien naar bakboord de Wijde Wijmerts op naar Offingahuizen. En dan als maar rechtdoor, de Jeltesloot overstekend, kom je uit bij Woudsend. Opeens komt de stevige wind niet van voren maar van opzij. De gevoelstemperatuur, op deze nagenoeg geheel bewolkte dag, daalt enkele graden. Na de brug van Woudsend wacht het Slotermeer. Ik had al een zeilbroek aangedaan maar voor het meer trek ik ook een zeiljas aan. Geen overbodige luxe. Aan de lage kant van het meer zijn er beste golven en er komt het nodige buiswater ook in de kuip terecht.

Na het meer varen we naar Sloten. Bij de brug een primeur – we moeten voor het eerst bruggeld betalen. En daarna ligt al gelijk het doel van de dag – jachthaven Lemsterpoort. Omdat de aanmeldsteiger bezet is, en er geen havenmeester te bekennen is gaan we maar gelijk in een box liggen met een groen bordje.

En dan de stad in. We vonden het pannenkoekenweer – maar het pannenkoekenrestaurant bij de Koepoort blijkt dicht. Komen we voor de lunch terecht op het terras van de Zeven Wouden. En naast wat te drinken en te eten kijken we onze ogen uit naar opvallende kledingcombinaties (toppunt roze langkorte broek en tot net onder de knieën opgetrokken gifgroene kousen) en mensen die letterlijk zuchten onder overgewicht. De netjes om 4uur door buienradar aangekondigde regen komt op tijd maar mag geen naam hebben. Wij vermaken ons prima!

Na het avondeten op de boot gaan we de benen strekken en lopen een stukje van het Sint Odulphuspad naar Wijckel. En het laatste stuk voor de wind terug. Om negen uur terug op de boot waar de afwas op ons wacht. Ondertussen waait de wind door de bomen, de masten en het wand. Ja, zelfs hier in de boot waait de wind. We zitten lekker in de kajuit met een biertje en muziekje aan. Maar langzaamaan wordt het weer tijd voor zeilplannen.

Deze ochtend kon er rustig aan worden gedaan. Vanwege de voorspelde regen en vooral harde wind hadden we besloten Friesland in te gaan. En daarmee hoefden we geen rekening te houden met tij. Maar na een bezoek aan de bakker en de koffie wilden we toch graag de opening van 11:55uur halen van de Prins Hendrikbrug. En daarvoor moest de havenmeester eerst even voor ons de Raadhuisbrug opendraaien.

Met de wind op de kop ging dat allemaal voorspoedig. Door de direct achter de Prins Hendrikbrug liggende Sasbrug (bij de keersluis) kwamen al wat tegenliggers maar daarna konden wij er ook direct door.

Dan rechtsaf langs de veerboten naar Vlieland en Terschelling op de Tjerk Hiddemasluizen af gevaren. Ook daar mochten we vrijwel gelijk in de kleine sluis varen. Omdat er een beweegbare brug over het achterste deel van de sluis ligt moest een moterboot (die daar onder past) ons tot enig ongenoegen voor laten gaan. We misten even bij het aanleggen in de sluis het paaltje waar onze lijn omheen moest maar met wat motor power kwam dat zonder kleerscheuren goed.

En dan vaar je op het Harinxma kanaal. Niet het mooiste stukje vaarwater in Friesland. Tot aan Leeuwarden vooral weiland, wat industrie, een stadje (Franeker), een paar dorpen en bruggen. En vrijwel al die bruggen worden op afstand bediend.

Dus roepen we met de marifoon de brugwachter op op het kanaal dat op een blauw bord langs de kant staat. Als er contact is vragen we vriendelijk om de brug te openen. Het is vandaag naar zeggen druk waarbij de brugwachter aangeeft dat we even moeten wachten. Maar na het wisselen van vriendelijkheden en groeten gaat toch vrij vlot – naast het rode licht – een groen licht aan ten teken dat de procedure voor het openen van de brug in gang is gezet en niet veel later kunnen we verder.

Bij Leeuwarden ook twee spoorbruggen. En als treinliefhebber is het dan toch leuk als we even moeten wachten om de trein voorrang te geven.

Voorbij Leeuwarden varen we niet naar Wartena maar via Warga “achterlangs” naar Grou. Deze staandemast-route, die we nog niet eerder hadden gevaren, voorkomt dat we 1) over het Prinses Margrietkanaal moeten, waar veel beroepsvaart is, en 2) dat er bruggen voor ons open op drukke doorgaande wegen.

Al met al tellen we vandaag 16 bruggen die voor ons zijn open gegaan. Het feit dat er ook 5 aquaducten – Friezen schrijven akwadukt – onder onze route lagen betekent dat het drukste verkeer niet op ons hoefde te wachten.

Het weer was ondertussen wisselend. Zonnig en windstil, maar ook buiig met wind. Halverwege heb ik mijn natte schoenen en sokken verwisseld voor mijn slippers. En in de Pikmeerhaven in Grou hadden we net vastgeknoopt toen er weer een bui losbarstte. Bij het Theehuis konden we alleen op het terras (zonder parasol/plu) terecht en dat leek ons toch iets te gewaagd. Maar de pasta met saus lieten wij ons in de kuip in het avondzonnetje goed smaken. Maar voor de koffie hadden we weer toevlucht gezocht in onze tent.

Gisteravond nog tot in de kleine uurtjes buiten gezeten, lekker lezend, verlicht door onze in Makkum aangeschafte toplicht. We werden daardoor pas om 9 uur wakker, maar wilden wel rond 10 uur vertrekken. Nog even de watertank bijgevuld. Deze was zo weer vol. Ons keukentje heeft een voetpomp voor het watergebruik en dat is heel zuinig. Zouden ze in alle huizen moeten plaatsen!

Veel boten zagen we al vertrekken. Het is opkomend tij en iedereen wil van de vloedstroom profiteren om ergens anders heen te gaan. Onze bestemming vandaag is Harlingen. Daar hebben we wel weer even over moeten dubben. Heerlijk, zeilen, zeg ik altijd, dat is vrijheid. Maar aan die vrijheid zitten helaas toch ook wat beperkingen. We wilden naar Texel, je zou denken met oostenwind prima te doen, maar je moet eerst een heel eind richting Harlingen en daarna weer naar het noordoosten vanwege de geulen. Je kan ook met een platbodem niet zomaar over de platen varen. Het zou een lange tocht worden. Daar kwam bij dat het weerbericht na deze dag niet veel goeds voorspelt. Vooral te harde wind en we wilden niet in Texel verwaaid komen te liggen. We kiezen dus voor Harlingen. Kunnen we, als inderdaad het slechtere weer doorzet, van daaruit Friesland in waar de wind altijd iets minder is en we in ieder geval ons kunnen verplaatsen.

Buiten de haven zijn we wat aan het klungelen met de zeilen hijsen. Ondertussen heeft de vloedstroom ons een heel eind opzij gezet. De geul voor Vlieland weer even motor erbij om vaart te houden tegen de stroom in. In de Vliestroom de motor uit. Als we de koers naar het zuiden inzetten blijkt dit niet goed bezeilbaar, de oostenwind is al te veel naar het zuiden gedraaid. Ook nam de wind steeds meer af. Zo hebben we 3 uur gemoterd tot onze koers oosterlijk werd. We hebben de laatste 2,5 uur gezeild, met slechts een snelheid van 3 knopen. Maar het is toch te warm om vroeg in de haven aan te komen. Rond half 5 varen we dan Harlingen binnen en dat is een feest op zich. Zeker met dit mooie weer. Wat is Nederland toch mooi.

We moeten nadat de eerste brug voor onze neus opengaat wachten voor de 2e brug. de brugwachter moest eerst de de brug naar de Zuiderhaven openen en weer sluiten en dan naar de brug van de Noorderhaven lopen en deze openen. Ondertussen zagen we dat hij rustig allerlei mensen de weg wees. Rondom overal terrassen met mensen. In de Noorderhaven worden we meteen begroet door een aardige havenmeester. We kunnen over een kwartiertje door de volgende (draai)brug want daarachter heeft hij nog boxen vrij. We vonden het al niet druk in de Noorderhaven, we hadden zo langszij gekund, maar dit was wel zo fijn te liggen aan een drijvende stijger. Deze haven is namelijk gewoon een getijdehaven.

Als we goed liggen, gaan we meteen even op pad voor een tapbiertje. Voor Joost is dat heilig en 10 keer lekkerder dan een gewoon biertje. Of overdrijf ik nu? Zoals ik al zei, de terrassen zitten hier vol met vrolijke mensen, iedereen wil weer, zeker met dit weer. We gaan terug naar de boot om te eten. We hebben nog een rest van gisteren en verder heeft geen enkel restaurant zo’n mooi uitzicht als vanaf onze boot! Daarna gaan we weer op pad om boodschappen te doen bij de Appie en een ijsje te eten als toetje. Op de boot m’n boek uitgelezen, heerlijk.

Het is inmiddels windstil geworden en nog vrij warm. Om 22 uur is het nog licht en maken we een wandeling door Harlingen. Wat kan je veel doen op een avond in Harlingen! En nu zitten we weer bij ons lampje te lezen en ons blog bij te werken terwijl de straatlantaarns branden en een klein maantje te zien is. We houden het weer van alle bootgangers het langste buiten uit.

Om onze tocht langs “memory lane” te vervolmaken moesten we op Vlieland natuurlijk ook nog nog even naar het Posthuys fietsen. Dus wij, nadat we hadden geregeld dat we nog een nachtje in de haven konden blijven liggen, fietsen gehuurd.

Voor hen die Vlieland niet kennen: als je vanaf het dorp (Oost-Vlieland genaamd) een wat langer rondje wil fietsen zijn er eigenlijk twee opties eerst langs het wad, of eerst langs de duinen. In beide gevallen ligt zo’n beetje halverwege (op circa 10km) het Posthuys waar je wat kunt eten en drinken. Wij kozen er net als op Terschelling voor om eerst langs het wad te fietsen .En omdat de wind inmiddels uit het oosten waait hadden we hem weer langs het wad in de rug.

Bij het verlaten van het dorp nog wel een even een foto nemen van de schattige kleine vuurtoren van Vlieland. Omdat hij bovenop het hoogste duin, het Vuurboetsduin, van Vlieland staat is hij toch vanaf Texel en Terschelling te zien. Niet veel later hadden we, kijkend over de Vliehors, de vuurtoren van De Cocksdorp (Texel) al in beeld.

Het belangrijkste van deze onderneming was natuurlijk de koffie met appelgebak, cranberry saus en slagroom in het Posthuys. Ik werd niet teleurgesteld!

Hierna een stuk langs de duinen gefietst en een ommetje gemaakt om ook nog een stukje door de bossen te fietsen. Maar al vlot fietsen we de Badhuisweg af, stalden onze fietsen en gingen ons een paar uur met een (puzzel)boek vermaken op een strandbed met windscherm en parasol. Zomer op Vlieland!

Door de goede wind uit het oosten moest de parasol aan het windscherm zijn vastgemaakt. (Om te voorkomen dat, zoals even verderop gebeurde, de parasol wegwaaide en pas 500m verderop kon worden tegengehouden.) Dat beperkte de schaduwwerking en tegen halfvijf leek het ons dan ook verstandig om de schaduw van de boot weer op te gaan zoeken.

Boodschappen, eten koken, eten, plannen maken voor morgen. En toen nog even op de fiets naar strandtent Oost om de ondergaande zon te zien. En daarna terug naar de haven voor een douche; er kan wel zand en zout van ons lijf!