Na wat dubben besloten we om vandaag naar Vlieland te gaan. Het is een wat korte tocht, maar we willen wel erg graag naar Vlieland en we kunnen met een omweg via het Fransche gaatje gaan in plaats direct via het zeegat over te steken. De wind is Oost dus alle bestemmingen naar het oosten vallen ook even af. Ook Vlieland is een zeer gewilde ligplaats dus het is zaak daar niet te laat aan te komen. Mocht er toch geen plaats zijn in de haven kunnen we nog voorbij het dorp voor anker gaan.

Eerst het gebruikelijke ontbijt en daarna alles klaarmaken voor vertrek. Onze buurvrouw wil nog graag een blik in onze boot werpen, om te zien hoe de Vissersman uitvoering van de Noordkaper eruit ziet. Het bijzondere van deze boot is dat je 3 gedeeltes hebt. De kuip van waaruit je zeilt, het middengedeelte (zie foto) met een overkapping, een tafel en 2 banken die als slaapplaats kunnen dienen, en de kajuit met nog eens 2 slaapplaatsen en eventueel 2 als je de zithoek ombouwt.

Om 10 uur varen we de haven uit, tegen de wind de zeilen hijsen en varen maar. Echter voor de wind varend met eerst nog stroom tegen in het Schuitengat en maar weinig wind moeten we toch de motor bijzetten om vooruit te komen. We zien dat alle boten dat moeten doen. Eenmaal in de Vliestroom krijgen we de vloedstroom mee zoals de bedoeling is en kan de motor uit. Dat is toch het fijnst.

Zo zeilen we mooi richting de ingang van het Fransche gaatje langs het eilandje de Richel. Om 12.30 bij hoog water passeren we het wantij. Wat is onze planning toch goed! Bij een wantij komen 2 vloedgolven bij elkaar. Richting het wantij kan je het beste de vloedstroom mee hebben en voorbij het wantij de ebstroom mee. Dus dat lukt als je met hoog water (dus bij de kentering) op het wantij bent.

We gaan dan vervolgens met halve wind meteen een stuk sneller met soms wel 6 knopen en zo worden we bijna de haven van Vlieland in gespuwd. Toch maar eerst de zeilen gestreken en de havenmeester via de marifoon opgeroepen, want de rode vlaggen hingen uit ten teken dat de haven vol zit. Het is dan pas 13.30! We mogen van de havenmeester naar binnen, wat minder makkelijk is dan het lijkt want er staat een forse dwarsstroom in de haven. Binnen moeten we een tijdje wachten. Maar dan brengt de havenmeester ons naar een tijdelijke plek. Als er een plek vrij komt brengt hij ons er heen. Ondertussen horen we via de marifoon dat de havenmeester best nog veel boten binnenlaat terwijl we geen boten zien vertrekken. Na een paar uur horen we dat we op onze plek mogen blijven liggen, inmiddels ook al buren gekregen. Ondertussen hebben we ons dan al vermaakt met een lunch, Joost wat werken en ik de krant lezen.

Om 16.30 pakken we een rugtas met zwemspullen en gaan we aan de wandel. Het is dan nog behoorlijk warm hier, de oostenwind geeft nauwelijks verkoeling. Eerst van de haven naar het dorp gelopen voor een pilsje op een terras en toen via de badweg naar het strand. Ondertussen halen we zeer goede herinneringen op aan onze eerste vakantie op Vlieland toen Lukas 1 jaar was en Joost net terug uit Boston. Toen hadden we ook zo’n mooi weer. Het verbaast ons wel hoe rustig het op de badweg is en op het strand. Ik ga lekker zwemmen, Joost kan ik niet overhalen.

Daarna gaan we bij de strandtent eten. Met een mooi uitzicht op het strand zitten we daar voortreffelijk. Ze hebben er ook een heerlijke vegetarische maaltijd en een vegan toetje.

De weg terug nemen we via de dijk om te zien of er boten voor anker zijn gegaan. Dat blijken er heel veel. Sommigen voor anker in dieper water en sommigen liggen droog gevallen. Het verbaasd ons dat aan de kist geen bijbootjes liggen. Gaat niemand dan zijn boot af? Nu is het weer opkomend tij en het waait best flink, dus misschien wel verstandig om op je bootje te blijven.

Thuisgekomen in de haven neem ik een heerlijke douche nagenietend van deze prachtdag!

Na een lange dag zeilen, en weer een lange nacht slapen, is ook goed om van de bestemming te genieten. Vandaag dus Terschelling-dag en dat doe je op de fiets. Dus na de warme douche op naar Jonker voor het huren van twee fietsen (inderdaad een dames- en een herenfiets- dat raadde de verhuurster ook al). Koffie zouden we wel in Midsland drinken.

En zo zaten we al voor 11 uur op de fiets. Even stoppen voor een foto van de boot in de haven en daarna het fietspad langs het wad volgen. Het was hoog water dus het water klotste lekker tegen de dijk. En met de westenwind in de rug trapten we lekker door. Dus toen we het waddenfietspad verlieten om bij Midsland een kopje te drinken bleken we al in Lies te zijn; inderdaad Midsland ver voorbij. Dan nog maar even doorgefietst naar Oosterend – wellicht konden we op het terras van De Heeren van de Schelling terecht. Maar helaas – dinsdag is hun rustdag. Op het terras van restaurant De Boschplaat was echter ook goed toeven en de koffie en het appel-cranberry gebak met slagroom smaakte ons goed.

Via de Lijkweg langs het huisje waar we vorig jaar een weekje zaten (en waar Sil de strandjutter is opgenomen). Daarna via het fietspad door bos en duinen naar Midsland om op aanraden van Nora in een winkel naar een jurkje te kijken. Zo gezegd – zo gedaan. Tot een aankoop leidde dit niet.

In november hadden we op dit eiland een weekje bij West aan Zee in een huisje vakantie gevierd. De lokale strandtent beviel ons daar goed. Toen hadden wij er ons over verbaasd dat er een groter exemplaar in aanbouw was. Die wilden we nu wel eens zien. Dus op de fiets via Midsland aan Zee naar West aan Zee. Op het strand waren we wat verrast. De nieuwe strandtent is nog niet af – misschien gaan ze er volgende week open. Wel dus erg druk bij de oude strandtent waar ook wij nog net een tafeltje in het zand vonden. De hamburger en bieten carpaccio smaakte uitstekend.

Daarna de laatste kilometers naar de Brandaris en West-Terschelling om in de Spar een paar boodschappen te doen. En daarna de gebruikelijke vakantie dingen. Lezen, dutje doen, drankje drinken, genieten van het warme weer, plannen voor morgen maken, gitaarspelen en een hapje eten.

Mijn dag kon niet meer stuk toen de buurman, waar wij langszij liggen, mij bedankte voor het gitaarspel. Hij had er van genoten!

Na wat uitzoekwerk gisteren lag ons tijdschema voor vandaag vast. Tijdschema en vakantie, gaat dat samen? Ja, zeker als je het ritme van het wad wil volgen en niet tegen de stroom in wil gaan. Om 11 uur wilden we door de sluis van Kornwerderzand zijn zodat we voor hoog water aan onze zeiltocht naar Terschelling zouden kunnen beginnen. Dat betekent 09.30 vertrekken. Daarvoor wilden we nog even wat boodschappen doen en langs de schipperswinkel in het dorp die om 9.00uur open zou gaan. We moesten namelijk een lamp kopen die we in de mast kunnen hijsen als ankerlicht.

Het was een stralend zonnige dag en heerlijk om zo vroeg door Makkum te lopen, door een vrij uitgestorven Jumbo, de bakker en de schipperswinkel. Gisteren hadden we al gezien dat tijdens een ommetje van slecht 500 meter wel 4 kapperszaken waren. Nu kwamen we ook nog langs de hondentrimsalon. Het is wel duidelijk wat hier telt: als je haar maar goed zit! Ik hou het hier bij de natuurlijke coupe, dagelijks gevarieerd waarbij coupe zomerbriesje en coupe zuidwester aan beide einden van een spectrum zitten.

Zowaar vertrokken we om 09.30. Veel boten trokken op naar de sluis. We konden gelijk mee, dat was wel fijn. In de sluis de gebruikelijke lol. Wij hadden deze keer alles op orde. Twee Duitsers naast ons waren aan het klunzen, waarbij de schipper zich wel schattig excuseerde: we hebben geen ervaring. Dat weerhield hen er niet van alle goede aanwijzingen van alle boten in de buurt in de wind te slaan.

Om 11 uur konden we de zeilen gaan hijsen. Toen die stonden bleek de wind net uit iets noordelijker richting te komen dan verwacht en was het begin van onze route niet bezeilbaar. Motor bijgezet en de zeilen laten staan. Het wantij passeerden we mooi met hoog water. Na 2 uur motoren konden we de motor uitzetten en was het de rest van de tocht heerlijk zeilen.

Het weer kon niet beter, zon en perfecte wind, waarmee we met zo’n 5 knopen vooruit gingen. Langzamerhand zie je weer meer zandplaten verschijnen nu het tij afneemt. Het laatste stuk naar Terschelling voor de wind en stroom tegen, dat kan niet anders. De eerste zeehond werd gespot. Die lag zo gauw als het kon op de zandplaat lekker lui te wezen in z’n eentje.

Het aanvaren van Terschelling is altijd weer een prachtig gezicht. We hadden zin om hier te zijn en hoopten maar dat er in de haven nog plek voor ons zou zijn. Vanwege Corona zouden ze minder boten in de haven toelaten en op de site stond dat er vandaag zeer beperkt plaats zou zijn. We werden opgevangen door de havenmeester die ons meteen naar het einde van de haven stuurden waar de platbodems lagen, het deel wat we goed kenden van vroeger. Kiel meteen omhoog gedaan zodat we dat ook echt waren en niet vast zouden lopen. Voor 17 uur lagen we dan langszij een andere boot. Waar ze anders wel boten stapelen tot 3 a 4 langszij, mogen er nu maar 2 naast elkaar liggen en beiden met de kajuit aan de andere kant. Toch ziet de haven er zo ook al heel vol uit.

We wilden ons meteen gaan melden bij de havenmeester, maar het havenkantoor bleek om 17 uur gesloten. Ambtenaren!! We besloten door te lopen naar het dorp West-Terschelling voor een biertje. Bij de Walvis, een populaire tent met uitzicht op het wad en Leffe van de tap veroverden we een tafeltje. Joost koos voor de Terschellinger Schoemrakker. Zeer tevreden genoten we daar van het bier, de zon en het uitzicht.

Deze oversteek leek niet zo groot en heftig als de eerste keer dat we dat deden met een platbodem. We hebben daar wel van geleerd. Niet te lang doormodderen als er geen goede wind is om te zeilen. Onze bevoorrading is nu ook beter op orde. Toen hadden we bij aankomst om 22 uur ’s avonds geen eten meer aan boord en konden alleen nog een patatje krijgen. Nu ging Joost heerlijke nasi koken op de boot. Na het heb ik de Corona bestendige douches uitgeprobeerd. Verder lijkt hier alles vrij normaal.

Morgen blijven we lekker hier, dus even geen tijdschema.

Het was een goede eerste nacht. Het voor het op de boot aangeschafte IKEA matrasje lag goed en vookomt ook het gekraak van de onderliggende kussens bij een kleine beweging. Pas na negen uur werd ik wakker en dat zonder merkbare stijfheid en rugpijn. Snel aan het ontbijt. Zoals thuis youghurt met cornflakes – en liefst wat suiker. Volgens Ellen hadden we wat suiker van vorige huurders ge-erfd; in de koffiepot. Nog even twijfelen of ik niet gewoon onze eigen basterdsuiker in een De Ruyter blikje zou pakken – maar ach deze suiker moet ook op. Helaas bleek het bij de eerste hap zout. Dat werd een hartig ontbijt.
Bij controle gisteravond was gebleken dat ons ankerlicht niet aan ging (ons driekleurenlicht doet het wel). Nog even met de verhuurder gebeld – maar dit probleem zit waarschijnlijk bij het lampje boven in de mast. En daar is nu even niets aan te doen (want de mast laten zakken is niet eenvoudig). Omdat wij nog wel wat ankerplannen hebben zullen we dus op zoek moeten naar een oplossing.
Na de afwas was het tijd voor vertrek. De landvast voor, aan loefzijde, trok zich echter vast (achter de lijn van de buren) dus zo kwamen we niet ver. Dus van boord en even een andere lijn vastleggen en daarna de vastgetrokken lijn, toen er geen spanning meer opstond, losgemaakt. Konden we daarna probleemloos vertrekken.

Op naar Stavoren. De brug en sluis passeerden we zonder incidenten. En daarna konden we voor de wind op de fok een Noordelijk koers zetten naar Makkum. De laatste IJsselmeerhavenplaats voor de sluizen bij Kornwerderand. En ook aantrekkelijk omdat we er nog nooit, in ieder geval met een boot, in deze stad zijn geweest. En dat ging best lekker met het zwaard helemaal opgetrokken en een gangetje tussen de 3 a 4 knopen met alleen af en toe wat golven die aan het roer rukten.

Een mijl of zes voor de haven verlijerden we op eens gevaarlijk dichtbij richting een boei. Snel wat zwaard gestoken verhielp het probleem. Maar ook bleek de wind wat gedraaid – we voeren inmiddels halve wind. Dat deed ons besluiten om ook het grootzeil, met een rif, te hijsen. Deze actie verliep niet helemaal vloeiend; laten we zeggen dat we wat les hebben genomen over de volgorde der dingen. Maar we gingen zeilend wel zes knopen en de roerganger kreeg zelfs buiswater over zich heen. Dat droogt met windkracht 4 ook wel weer snel!
Bij het begin van de vaargeul naar Makkum gingen de zeilen, nu wel weer vloeiend, naar beneden. We voeren door tot de dijk en konden daar, netjes met de kop op de wind in een box aanleggen. Lagen we keurig met een mooie afstap naar een zij-steiger. Bewonderend keek de buurman ook nog toe hoe we netjes de achterlandvast aan lijzijde in 1 keer om de paal wierpen.
Op naar de havenmeester en een rondje door het stadje. Op het plein terrassen. En om de plaatselijk horeca te steunen gingen we daar maar even zitten voor het eerste tapbier sinds maart. Wel even onder een parasol – want we voelden wat spetters. Het beviel ons zo goed dat we ook maar reserveerden om ’s avonds binnen te eten.

Eerst een middagdutje doen terwijl ondertussen het IJsselmeer met een forse bui werd bijgevuld. Daarna soep, een uitgebreide hoofdmaaltijd en koffie. En natuurlijk ter steun ook wat extra fooi – ook omdat we voor een nagerecht geen ruimte meer voelden.
En nu weer in de kajuit onder het genot van wat muziek lezen, werken aan ons blog en onze tocht over de wadden voorbereiden. Lastig vraagstuk daarbij – wat is het alternatief als de haven bij aankomst vol blijkt…

Morgen meer!

3 weken varen in Nederland. Dat is niet onze Corona beperking, maar onze vrije keus! In het najaar bedachten we dat we wel weer eens op Het Wad willen varen en vond Joost een verhuurder van een Noordkaper, een boot waar hij al heel lang eens mee wilde varen. Het is oneerbiedig gezegd een kruising tussen een platbodem en een scherp jacht. Met beide boten hebben we ervaring, het heeft allebei voor en nadelen. Nu hopen we dus van beide de voordelen te hebben. De boot heeft een ophaalbare kiel waardoor je er mee kan droogvallen. De kiel zorgt er ook voor dat je er wat makkelijker mee kan zeilen dan met een platbodem. Met Hemelvaart hebben we de ‘Myrthe’ al 4 dagen uitgeprobeerd. En dat beviel uitstekend.

We waren pas om 17.30 welkom op de Mirthe. Dat gaf een hele ontspannende dag met inpakken. Het enige spannende was of alles wel mee kon in de auto. Maar dat is toch weer gelukt, zelfs Joost zijn gitaar kon mee. Er was ook nog genoeg tijd om aan die dingen te denken die je vergeten was als je met haast was vertrokken. Door de kinderen uitgezwaaid en na 1,5 uur rijden waren we al bij de boot. Ook dat is best weer eens lekker, geen lange autoreis.

De boot lag klaar en inladen maar. Joost heen en weer met een bagagekar en ik alles inruimen. Makkelijk, omdat ik door de vorige keer precies wist waar ik alles wilde hebben. We waren nog net niet klaar toen de verhuurder ons kwam begroeten. We hadden nog enkele vragen over de motor, maar het meeste had hij al de vorige keer uitgelegd. Daarna pasta gekookt en de pastasaus opgewarmd en toen zaten we om 20 uur zowaar in het zonnetje en met windstilte te eten. Eigenlijk een beetje saaie dag want alles was zo perfect. Totdat Joost de kan met koffie met grof gemalen koffie over de grond van de kajuit gooit. Nou iedereen weet hoe moeilijk je koffiekorrels opdweilt, of niet soms. Tijdens dat klusje, wat Joost graag uit handen gaf, werd ik wel getrakteerd op gezellige zang en gitaarmuziek.