18augustus 2019, Bergen – Garen, 169 km

Wakker worden door tram 1. Thuis lukt dat niet, maar hier is de tram wel heel dichtbij. We ontbijten weer binnen in de camper, het is meestal nog te fris om dat buiten te doen. Daarom maakt het ook niet zoveel uit dat we op een ongezellige parkeerplaats staan. We rijden al rond half 10 weg en onze plaats wordt meteen weer door een nieuwe camper ingenomen. In het begin hebben we nog wel eens een bui, maar het lijkt steeds meer op te klaren. We rijden vandaag langs de noordoever van de Hardangerfjord richting het nationale park Hardangervidda. Voor we bij de Hardangerford aankomen hebben we al weer een heleboel tunnels gehad. De weg is weer een toeristische route. Het is behoorlijk druk op de weg, mogelijk ook Noren die op zondag een uitstapje maken. We passeren meerdere watervallen. Bij een stoppen we voor een foto en om lekker zelf koffie te zetten.

Verder rijdend hebben we prachtige uitzichten op de Hardangerfjord en ook op een gletsjer, de Folgefonna. Indrukwekkend dat je hier de gletsjers vanaf zeeniveau kan zien. Deze gletsjer ligt op 1600 meter. Niet gek dat als we even wat hoger komen het snel weer koud hebben.

Aan het einde van deze fjord splist deze zich in twee vertakkingen. Aan het einde van de ene vertakking gaan we een tunnel in, we komen bij een tunnelrotonde, we gaan rechtsaf en vanuit die tunnel komen we direct op een brug over de 2e vertakking van het fjord en duiken meteen weer een tunnel in. De weg klimt nu omhoog, we gaan de bergen weer in, we gaan een tunnel in met in de tunnel meerdere keerlussen om op een kort oppervlak hoogte te winnen. We blijven ons verbazen over de bouwkunst van de Noren. Is dat wel wereldwijd bekend?

We komen nu al gauw bij de camping die ik uit had gezocht omdat je vandaaruit wandelingen kon maken in het Nationale park Hardangervidda. In feite zitten we hier net niet in het park, er lopen geen autowegen door het park. Het is een hoogvlakte (wij zitten nog in een dal), de grootste van Noord Europa. De camping is vrij rustig, er staan wel wat kleine tentjes en verder zijn er veel vreemde vaste plaatsen: een huisje met daar tegenaan een caraven. Alsof het huisje de voortent van de caravan is. Geen idee welk voordeel dit heeft, warmte misschien, want het is hier best koud. Wat dat betreft hebben we wel bewondering voor de mensen die hier een klein tentje induiken.

Na van oud brood wentelteefjes gebakken te hebben gaan we op weg voor een wandeling. De campingbaas gaf een tip en we konden een foto van haar kaart maken waar de wandeling op stond, De wandeling zou echter goed aan gegeven staan. De route is eerst vrij gemakkelijk, maar we moeten steeds verder klimmen over drassige paadjes en het begint ook nog te regenen. Toch zien we nog steeds routeaanwijzingen. Toch nog eens naar de foto van het kaartje gekeken en de hoogtelijnen bekeken. We blijken veel te ver doorgeklommen te zijn. We hebben ondertussen wel een blik op de gletsjer de Hardanger Jokulen kunnen werpen. Dan maar weer terugglibberen en de goede weg nemen. Na bijna 3,5 uur zijn we terug op de camping. Een mooie wandeling, maar we zaten echt nog niet op de hoogvlakte.

Nat en koud geworden gaan we douchen en zetten ondertussen de verwarming in de camper maar eens aan. We zijn blij met deze luxe en zijn niet jaloers op de mensen in de tentjes. Brrrr.

Mooie foto’s uitzoeken voor het blog valt vandaag niet mee, de gletschers zijn er niet op te zien. Het was blijkbaar geen fotogeniek weer.

(17 augustus 2019, Flåm-Bergen, 165km)

Geen mooi weer vanochtend. Nee, stromende regen. Toch op tijd opstaan om ons op deze grote camping in het campingleven te storten en op tijd te vertrekken.

Eerst dus maar douchen. Dat kan leiden tot wisselende ervaringen. In elk geval hoefden we niet lang te wachten. Loop je vrolijk, in je camping smoking, met je handdoekje over het campingterrein wordt je met een fris “Goedemorgen” begroet. Oh ja, die tas van Albert Heijn verraad iets.

Daarna in de camper rij voor het legen en vullen van tanks. Voor ons een Noorse camper met Italianen. Veel kabaal en overleg op hoge toon – weinig voortgang. Sterker – ze reden zo maar een paar meter achteruit. Gelukkig hadden we niet aangesloten en wat ruimte overgelaten. Met ons tweeën hadden we de helft van de tijd nodig om dezelfde doelen te bereiken.

En toen reden we Flåm uit en gelijk weer een tunnel in. Vandaag ook weer veel tunnels op de weg die vooral het spoor tussen Oslo en Bergen volgde. Een weg ook langs beken en bergdalen tot we weer bij een fjord waren. De langste tunnel was 11km waarbij bijzonder was dat ze daar bezig waren aan het wegdek: geen belijning en veel hobbels met een maximumsnelheid van 50km. De kortste nog geen 20m – maar ook daarvoor stond vooraf netjes een bord met de lengte.

Onderweg werd het wel steeds lichter maar helemaal droog was het niet toen we de buitenwijken van Bergen inreden. We vonden de camping, beter parkeerplaats voor campers, en konden onze camper op de laatste vrije plaats parkeren. Wat een geluk! En daarna met sneltram lijn 1 naar het centrum van Bergen. Twee dagen achterheen railvervoer – het kan niet op! Wel jammer dat we één voor één de kaartjes (met een credit card) moesten kopen. De tram reed net weg toen we pas 1 kaartje hadden gekocht. De volgende tram kwam echter al binnen vijf minuten.

Eenmaal in het centrum bleek het gezellig druk. Het was ook wel eens tijd voor een lunch. We liepen net de vismarkt op waar we letterlijk in eettentjes kunnen eten. Met special voor de locatie gemaakt bier, met maar een beetje alcohol (2,5%), aten we respectievelijk Zalm en Mosselen. Lekker en fijn met uitzicht op de haven waar de nodige passanten hun (zeil)schip aanlegden.

Daarna de wijk Bryggen verkent. Ook Bergen kent een Hanse verleden en dat is daar nog terug te zien. Een bruidspaar dat net de Mariakerk uitkwam deed ons weer terugdenken aan Trondheim toen we wel 5 bruidsparen zagen. Alle gasten ook bijzonder goed gekleed – de kerk op zaterdag niet te bezichtigen. Verder wel veel leuke winkeltjes waar naast veel toeristische spullen en Kerstballen ook warme gebreide truien te koop waren.

Daarna was het tijd voor een drankje. Inmiddels scheen zelfs de zon een beetje en dus gingen we op een terras zitten met ons getapte lokale Hansa biertje. Maar daar kwam toch weer een bui aan. Gelukkig kon het dak worden dichtgeschoven – toe dat net was afgerond barstte de bui pas echt los. Blij dat we binnen zaten.

Daarna, toen het weer droog was, ook nog even naar de Johanneskerk geklommen en daarna via de Grieghallen, het Bergense Concertgebouw genoemd naar componist Edvard Grieg, de Domkerk gezien.De Grieghallen bleken het meest bijzondere gebouw.

Toen was het weer etenstijd. In de reisgids waren meerdere aanbevelingen – de eerste twee van onze keuze waren echter vol en konden ons deze avond niet meer hebben. Bij het Ridder restaurant aan de Kong Oscars Gate (1a) konden we wel terecht en werden we gelijk gastvrij ontvangen. Bij weer een Hansa biertje aten we Kabeljauw en Spagetthi met garnalen. Net onvermeld mogen de toetjes blijven Gebakken appelschijven met kaneel en Warme rode vruchten, beide met vanilleijs!

Na het eten teruglopen, het was al weer nagenoeg droog, naar Byparken voor de sneltram naar onze halte Sletten (Noors voor Schilden). Net als thuis met lijn 1.

14 augustus 2019, Hellesylt (Geiranger-Hellesylt) 0 km

Brrrr, dat was een koude nacht. Nachtkleding en een slaapzak waren niet genoeg om de nacht door te komen, dus ’s nachts nog maar wat meer aangetrokken. De wekker ging deze keer want we wilden de boot van 09.30 nemen. Door ons voorraam zagen we dat er al een cruiseschip was gearriveerd. Deze bleef op afstand en er kwamen meerdere bootjes vandaan met heel veel mensen. We zagen ze in massa’s aankomen. Wat moeten die hier eigenlijk gaan doen in dit gat vroegen wij ons af. Maar we zagen al gauw dat ze afgevoerd werden met bussen. Geheel vrijwillig nemen wij toch aan.

Het geplande ontbijtje werd niets omdat de yoghurt bevroren bleek te zijn. Dan alleen wat drinken en op naar de ferry. Op de boot eerst lekker binnen gaan zitten en een koffie en pannekoekje genomen als ontbijt. De boot vertrok toch nog niet.

Toen we eenmaal voeren naar het dek gegaan. We konden nog even zwaaien naar onze camper. Op het dek was het best druk. Wat bleek, die bussen met mensen van het cruiseschip waren vervolgens op onze ferry gereden en hadden daar al die mensen weer uitgespuugd. Terwijl wij enorm van het uitzicht genoten van het fjord aller fjorden (Geiranger fjord) liep een host van het cruiseschip maar te zoeken naar mensen van hun bus en was ze bezig te vertellen dat voordat de boot aankwam ze allemaal aan de rechterkant moesten verzamelen om de bus in te gaan. Er schort iets aan de organisatie dachten we maar waren ook blij dat wij alleen op elkaar hoefden te passen.

Het fjord is zo bijzonder omdat de hellingen erg steil zijn, er nauwelijks wegen langs lopen en er geen mensen meer wonen. Toch was er een boerenfamilie die er tot 1961 zat met wel 100 geiten en heel veel vruchtbomen. Ze moesten dagelijks het water voor de geiten en zichzelf over de berg vervoeren werd er verteld. Dat vraag ik me dan weer af, want er stromen zoveel watervallen van deze bergen, een aftappinkje en je hebt je stromend water toch gewoon?

De boottocht was wel aardig maar niet uitzonderlijk. Terwijl ik van uitzichten hou. Maar misschien kwam het wel omdat we eigenlijk het uitzicht zelf waren, als je begrijpt wat ik bedoel. Grappig was dat ik op de boot nog even naar de wc ging en ik tot mijn verrassing een wc met uitzicht had. Ik kon het niet laten daar nog even een foto van te maken.

Na een uur varen kwamen we aan in Geiranger. Er bleken hier wel 2 cruiseschepen te liggen. Onze boot legde aan en wij begaven ons naar het autodek. Een aparte uitgang voor passsagiers te voet hadden ze niet. We stonden heel lang te wachten tussen de auto’s geklemd toen bleek dat de bootdeur niet open wilde. Ondertussen kwam de host van het cruiseschip onze kant op en maande op een boze manier twee mensen achter ons dat ze al lang in de bus hadden moeten zitten. Het gezicht van die host deed meerdere mensen aan hun schoolreisjes terugdenken waardoor we gezamenlijk in de lach schoten. De deur ging inmiddels open en we konden het toeristische plaatsje inlopen waar je vooral verleid werd allerlei andere dingen te gaan doen dan wandelen.

Het was even goed zoeken voor we een wandelkaart hadden bemachtigd en voor we de goede weg naar boven hadden gevonden. We kwamen langs een mooi kerkje waarvan je ook al een mooi uitzicht op het fjord had. Rondom graven en dan denk ik opeens, als je dood bent heb je hier ook een mooi uitzicht.

De wandeling was een grote steile klim naar boven. Het had 2 dagen geregend dus het was ook nog vrij glibberig. Na een dik half uur klimmen en zweten zagen we een bankje, hier helaas nog geen uitzicht. Een Engelse vader en zoon boden aan een foto van ons samen te maken en wij maakten er een van hen.

Daarna gingen zij echter meteen weer naar beneden. Ze hadden nog helemaal niets kunnen zien en wel 300 meter geklommen! Tja, misschien was er wel een host met schooljufachtige kwaliteiten waarvan ze weer op tijd in de bus of boot moesten zitten. Wij liepen door, het tweede gedeelte was een stuk lichter en we werden beloond met een van de meest fantastische uitzichten die ik ooit heb gehad. En dan schieten woorden te kort en hoop ik dat de foto’s dat over kunnen brengen.

Na flink genoten te hebben van deze plek gingen we terug. Een vrouw die nogal strompelend liep nog op weg naar het uitzichtspunt vroeg hoe ver het nog was. Een tijd is dan moeilijk aan te geven, maar ik kon alleen maar uitbrengen: “You have to see this”, waarbij haar man dankbaar naar mij lachte.

Voor de afdaling in te zetten hebben we op een terras geluncht. We besloten niet dezelfde weg terug te nemen maar de gemakkelijke weg, meer kilometers maar minder steil dalen. Het laatste deel ging langs een waterval met allemaal trappen. 3,5 uur nadat we onze wandeling waren begonnen waren we weer terug in het dal. We namen een pilsje en dat is hier gezien de prijzen van alcoholische dranken een ware traktatie. Op de boot terug waren we erg moe en rossig. We hebben alleen maar lui binnen in de salon gehangen. Uitrusten in de camper, het eten dat we van gisteren over hadden opgewarmd, afwassen en een heerlijk warme douche genomen. We hebben een fantastische dag gehad, droog en soms wat zon. En nu lijkt het een stuk minder koud dan gisteravond. Dan zullen we vast lekker slapen.

(13 augustus 2019, Ålesund -Hellesylt, 88km)

Gewekt door de grasmaaier die de perkjes op ons parkeerterrein kort hield konden we rustig gaan ontbijten. En zo vertrokken we voor een kort ritje naar het centrum van Ålesund. Nou ja, we reden niet helemaal naar het centrum; we parkeerden net buiten het centrum op een parkeerterrein van een supermarkt. Volgens Ellen’s campergroepapp was dat een handig idee en geen probleem. Inderdaad was er plek genoeg en konden we de 10 minuten wandeling naar het centrum aanvangen.

Nu verwacht je op dinsdagmorgen met niet zo fraai weer (droog maar koud en bewolkt) even na tienen dat het niet zo druk is. Dat bleek een misrekening. Twee cruiseschepen hadden net hun passagiers uitgespuugd. Wat zijn die schepen groot: van zeg maar haast van onze parkeerplaats tot voorbij het centrum. En daar komt dan ook van alles uit: we hoorden onder meer Spaans, Italiaans, Engels, Frans en Duits.

En die mensen moeten natuurlijk allemaal ook wat doen en Ålesund is niet zo groot dus het is meteen ook druk. En dan blijkt dat mensen soms kuddedieren zijn. Dus als wij even een dood eindje inlopen om over het water te kijken staan er zo tien mensen om je heen. Maar natuurlijk kun je je ook op andere manieren vermaken. Er is een Viking die in het Engels uitlegt hoe je over de zee vaart en daarna een bijl hanteert. Je kan als groep een witte helm op doen en gaan fietsen. Of je gaat kanoën of suppen in de haven – vooral dat laatste is met deze temperaturen als je het voor het eerst doet best een moedige actie. Brr.

Zoals Ellen gister al schreef is de stad begin 20e eeuw herbouwd na brand. En dat is toch wel te zien. Hierbij wat plaatjes. Of de toeristen uit de cruiseboten daar allemaal oog voor hebben gehad is zeer te betwijfelen; die kwamen voor de winkeltjes.

Na alvast boodschappen bij de supermarkt van ons parkeerterrein te hebben gedaan gingen we weer op pad. Ålesund uit naar weer een veer en dan door de bergen naar Hellesylt. Mooie uitzichten op bergen in wolken met veel vallend water.

Onderweg begon het weer te regenen. Maar toch zagen we een waarschuwing voor weer nieuwe dieren: Schapen. En dat was dit keer niet voor niets – een paar kilometer na het bordje zagen we vrij een paar schapen lopen. Wel keurig links van de weg.

In de regen kwamen we aan in Hellesylt. Een mooie camping met alle voorzieningen aan het Sunnylvsfjord (een zij-arm van de grote Storfjord).

Wij parkeerden onze camper tussen een rijtje met uitzicht door het voorraam op het fjord. Wellicht wat krap tussen twee campers in maar dan hadden ze ook maar niet zo inefficiënt moeten parkeren! Maar naast dat rijtje van zo’n 8 campers is het erg rustig: nog een enkele caravan of camper op deze camping met zo’n 75 plaatsen.

Morgen is een boottochtje over het Geirangerfjord (een andere zij-arm) naar Geiranger gepland. Het weer is dan, naar verwachting, in de ochtend zonnig en de Geirangerfjord schijnt een van de mooiste te zijn over water. Wij gingen vast op onderzoek uit waar we dan heen moesten. Kwamen we langs de mooie waterval van Hellesylt. En zagen we, dat ondanks het slechte weer, de boot gewoon over het fjord heen en weer vaart!