Categorie archieven: Onderweg

Reisverslagen, points of interest, etc.

Relaxt begin

Geplaatst op door

(02 augustus 2019, Nijverdal- Sittensen (Duitsland) 250 km)

Ik hoorde op de radio een schrijver vertellen over zijn boekje getiteld: Een betere toerist. Hij legde uit dat hij niet bedoelt beter als tegenhanger van slecht, maar dat je beter kon worden in toerist zijn. Nou dat je daar een boek over kan schrijven…

Zonder dat boek is het ons gelukt. De avond voor ons vertrek heel relaxt en gezellig doorgebracht in Marjolijn haar nieuwe huis, waar ze eindelijk die dag de sleutel van had gekregen. De weg daar naartoe was minder relaxt, daar zullen we hier maar niet over verhalen. Des te vreugdevoller deze avond waarbij we het huis gedoopt hebben in de champagne en voor onszelf nog wat overhielden.

De planning was om vandaag om 11 uur te vertrekken en dat lukte met gemak. Eerst nog even langs mijn moeder gereden om met haar te lunchen en gedag te zeggen. In Woudenberg deed Joost als volleerde fouragemeester inkopen. Daarna op naar Nijverdal waar onze camperverhuurder zit. Dit jaar geen zeiltocht helaas vanwege mijn rug die wel herstellende is maar niet sterk genoeg om op zee klappen op te te vangen. Nu leek het mij altijd wel leuk om eens met een camper Scandinavie te verkennen, dus goed om dat dit jaar te doen. Altijd een goede stoel en een bed bij de hand is ook zo gek nog niet.

Half vier stapten we de camperverhuur binnen, een grote ruimte met ontelbare campers vooral voor de verkoop. Heel relaxt kregen we van een gemoedelijke twentenaar uitleg over de camper. Nadat we onze spullen van de auto naar de camper hadden verhuisd vertrokken we met Kiel als eindbestemming voor morgen, waar we eind van de middag de ferry nemen naar Goteborg (Zweden).

Even wennen zo’n groot ding, vooral dat je zo hoog boven de gewone auto’s uit torent. Maar de stoel zit fantastisch, daar ben ik erg blij mee. Forse buien en wegwerkzaamheden bertraagden de rit. Om 21 uur kwamen we (geholpen door de campersite app) bij een piepklein camperplaatsje (voor max 6 campers) in een dorpje bij een watermolen. Gelukkig was er nog plek, na ons kon er nog 1 bij. Camper 7 tot en met 11 moesten een ander heenkomen zoeken.

Inmiddels fors honger gekregen de pasta opgezet en de meegenomen saus opgewarmd. Ondertussen vast kastjes gaan vullen. Na het eten daarmee doorgegaan. De camper is een stuk kleiner dan we in Amerika hadden, we hoeven er ook maar met z’n tweeen in. Maar alles zit erop en eraan, alles past precies. En wel een lekker ruim en lang genoeg bed. Even nog een avondwandelingetje door het parkje, een blog en een biertje en dan duiken we zo het bed in.

Hiep, hiep, hoera (Burgtiefe-Grossenbrode, 9,2nm, 27 juli 2018)

Geplaatst op door

Om twaalf uur ’s nachts zaten wij nog naar de maan te staren toen opeens ergens in de haven mensen ‘happy birthday’ gingen zingen. Joost feliciteerde me en ik vond dat hij dat goed geregeld had. Nu denk je vaak ’toevallig er is nog iemand jarig’, maar dat is helemaal niet toevallig. 1 op de 365 mensen zijn op 27 juli jarig. Je moet je feestje niet met al die mensen willen vieren.

Vandaag zou het verder toch een gewone laatste zeildag worden met in de middag de boot inleveren en naar huis rijden. Na een rustig ontbijtje met een gekookt eitje gingen we verder opruimen, om de beurt een douche nemen en Joost de boot schoonspuiten. Naast ons lag een boot met een echte schipper die we ook duidelijke instructies hoorden geven. De anderen leken vrij onervaren. Ondertussen hadden we in de boxen een krachtige wind van opzij wat het uitvaren uit de veel te grote box moeilijk maakt. De schipper bereidde z’n afvaart goed voor met lijnen goed klaar leggen en uitleg. Daardoor dachten wij ook meteen, oh, ja, we moeten voor een hele lange lijn hebben liggen. Wij begonnen ook met de voorbereidingen toen opeens de Schipper door z’n rug ging. De boot was al een stukje van de kant. Hij ging naar binnen om te liggen en pijnstillers in te nemen, zijn bemanningsleden verschrikt achter latend. Je zag ze denken: wat moeten wij zonder schipper? Drie stoere mannen van een motorbootje wilden gaan helpen de boot weer aan de kant te krijgen. Een was het toch al gelukt op de boot te springen. Maar de schipper riep vanuit de kuip: alles zo laten. En inderdaad als je goed met lijnen werkt ligt de boot ook nog goed als je al een beetje uit de box aan het varen was. Uiteindelijk ging het niet beter met de schipper en stelden de mannen voor hem naar een kliniek te brengen, een zou er ook in die kliniek werken. Ze hebben de schipper met z’n drieën van de boot getild. Ze overlegden ook nog of ze hem niet meteen naar het ziekenhuis moesten brengen (?). Je begrijpt dat ik mijn beroep en mijn adviezen voor me heb gehouden. Voor de achterblijvende bemanningsleden had ik wel een woord van troost: gelukkig gebeurde het niet op volle zee.

Ondertussen hadden we niet stilgezeten en waren we bezig onze boot stukje bij beetje op lijnen uit de box te trekken. Als laatste kon de hele lange lijn los getrokken worden en weer binnen gehaald. Het opruimen van alle lijnen en de fenders deed ik terwijl Joost rondjes voer in de haven. Daarbuiten stond al zo’n golfslag dat je dat daar liever niet doet.

Op zee dus een forse golfslag, de windkrachtteller gaf windkracht 5 aan. De wind kwam uit het oosten en zo konden we nadat de zeilen met moeite gehesen waren, wel met een rif, met ruime wind naar onze thuishaven varen. Dit soort golven hadden we de hele vakantie nog niet gehad. Zo konden we laten zien dat we het ook onder deze omstandigheden nog kunnen. Verder was het nog even warm en zonnig. Zeilend, maar met bijstaan van de motor (het was ten slotte lager wal en daar wil je niet aan raken) de betonning ingevaren. Je komt dan eerst op een binnenmeer. Hier waren kite surfers gevaarlijke toeren aan het uithalen. Ze vliegen zo hoog dat ze net zo goed in onze zeilen hadden kunnen landen.

In de haven eerst langs het tankstation en daarna de boot in de juiste box gelegd. De wind stond pal tegen, de makkelijkste wind voor deze klus. Om half drie lagen we. Nadat we onze spullen uit de boot hadden gehaald hebben we onze noodmaaltijd, een blik ravioli, genuttigd. Een eindcontrole van de boot en daarna de logboeken inleveren. De schipper (Joost dus) moest vervolgens nog bij elke dag een handtekening zetten. Ja, grundlich blijven die Duitsers! Daarom huren we daar ook graag een boot. Het materiaal bleek ook dit jaar helemaal in orde. Tegen half vijf reden we daar weg. We komen er vast nog wel eens.

Op de terugweg raakten we verzeild op de camping in Landsmeer waar Nora haar verjaardag vierde met wat vrienden. Lukas en Mirjam troffen we daar ook. De maansverduistering was daar helaas slecht te zien. Om 1 uur bereikten we de Orehof en hebben we geprobeerd zo stil mogelijk de auto leeg te halen. Een biertje en dan naar bed

Een eind varen (Drejø-Burgtiefe, 51,6nm, 26 juli 2018)

Geplaatst op door

De nacht was onrustig. Ons anker lag als een huis maar door de (conform verwachting) opgekomen Oostenwind gingen we flink gieren. En het uiteinde van de draaicirkel geeft de ketting een ruk aan de boot die flink wat lawaai geeft. Dus toen de wekker om kwart voor acht ging waren we nog niet helemaal uitgerust.

We stonden op tijd op omdat we een lange tocht voor de boeg hadden. Vandaag namelijk de overtocht terug naar Duitsland. En daarvoor moesten we nog onze weg vinden over de goed betonde ondiepten tussen de eilanden Tasinge, AEro en Langeland. Een mooi gebied, smalle wateren en dus erg druk: het lijkt wel varen bij de Waddeneilanden.   Hoewel we waren opgestaan met een lekker windje nam die na de ondiepten – waar we meer tijd nodig hadden dan gedacht – wel af. Na nog anderhalf uur zeilen moest de motor er definitief bij (om voor het donker binnen te zijn. En dus volle kracht vooruit over het Oostelijke deel van de Kieler bocht naar de Fehmarn brug. Dat ging best lekker – we hadden dan ook gedurende lange tijd een passagier aan boord. De grote boten op de Kieler-Oostzee route hadden het zo uitgemeten dat ze allemaal ruim achter ons langs gingen.

In rechte lijn voor de brug stak de wind weer op uit het Oosten dus pal tegen. Daar konden we geen gebruik van maken. Na de brug moesten we nog een stukje omvaren om veilig de haven in te kunnen varen. Na een windstille dag hadden we bij het aanleggen juist last van een stevige zijwind. Ondanks een klein foutje met een achterlijn kwamen we gecontroleerd en rustig op ons plekje terecht.

Burgtiefe was ons vorig jaar voor laatste avond goed bevallen: veel plaats en goede voorzieningen. En ruimte om de boot een beetje te fatsoeneren. De havenmeester was om half acht al weg; betalen kon via een App (GoMarina) waarmee we ook de code voor de toiletgebouwen kregen. Werkte goed!

Na het eten – zelfde als gisteren en smaakte weer goed – al vast begonnen met het opruimen en inpakken. Ook de kajak nog even te voorschijn gehaald, schoon gespoten en over de giek te drogen gehangen. Daarna nog even tijd voor een avondwandeling langs de haven en de strandboulevard. Er is en wordt hier het nodige vernieuwd en dat moeten we natuurlijk even bekijken. Ook was er op Ellen’s oudejaarsavond tijd voor een romantische foto met bijna volle maan.

Swimming in the rain? (Svendborg – Drejø , 29,2nm, 25 juli 2018)

Geplaatst op door

Voordeel van het warme weer hier is dat de nachten goed te doen zijn. Zelfs een nacht in een stad viel mee, maar ons ontbijtje in de kuip was bijna te warm dus wilden we daarna ook snel weg. Svendborg: een leuke stad om binnen te varen, een leuke stad om weg te varen.

We varen over de Svendborg Sund verder door naar het westen. Hier ligt wel de goudkust van Denemarken. Enorme villa’s, enorme jachten. Wanneer het water ruimer wordt en naar het noordwesten buigt kunnen we de met een zuidwesten wind de zeilen hijsen. Maar al gauw wordt de wind meer west en moeten we gaan kruizen. Dat is best wel weer eens leuk. Er staat meer wind dan verwacht en daar worden we dan weer overmoedig van. Eigenlijk weet je wel dat de wind met dit warme weer in de middag gaat afnemen. We hadden ons helaas toch rijk gerekend en toen we dachten tussen het eiland Avernakø en Lyø weer terug te steken naar het oosten en de wind in de rug te hebben moesten we gaan motoren. We wilden deze avond voor anker en omdat er voor de nachten een noord tot noordoostenwind met kracht 3 tot 4 was voorspeld zochten we een baai met beschutting naar het noordoosten. Op het laatst zagen we een betere plek dan we hadden bedacht. Het eilandje Drejø had precies een goede ankerbaai en er lagen ook al wat bootjes. Ondertussen zagen we in het Zuiden de lucht zich verdichten, het leek wel mist.

Toen we eenmaal voor anker lagen zagen we dat er zich in het zuiden buien hadden ontwikkeld. De zon was helaas al weg, maar we namen toch nog een verkoelende duik. We waren nog maar net uit het water of het begint uit het niets heel hard te waaien en er ontstaan golven. De baai zou wel beschutting geven voor de komende nacht maar niet niet voor deze bui die langs kwam uit het zuiden. In de verte zagen we het regenen. Oh ja, zo ziet een bui er uit.

Alle bootjes lagen enorm te schudden en dan is het spannend om te kijken wiens anker wel en wiens anker niet houdt. De boot ‘Spring’ spong uit z’n anker en ging opnieuw proberen z’n anker vast te krijgen. Een catamaran dacht liever een veiliger haven op te zoeken. De rest overleefde.

De wind nam eerder af dan de golfslag en regen kwam er niet. Ik had nog wel gedacht m’n belofte van zingen en dansen in de regen in te ruilen voor zwemmen in de regen, maar dat ging helaas niet door. Dan maar koken. Tijdens zonsondergang zaten we te eten. Het was overal rustig geworden alleen wat vogels gingen van de opwinding nog te keer.

Zo zaten we tot in de laatste uurtjes te genieten van de rust en te kijken hoe het donker werd. De bui had in ieder geval de warmte niet verdreven.

Het was een dag van grote hitte (Rudkøbing – Svendborg, 9,6nm, 24 juli 2018)

Geplaatst op door

“Het was een dag van grote hitte en de lucht was drukkend zwaar”. Zo zou dit verslag over vandaag hebben kunnen gaan. Maar we zaten niet op een diligence en we zijn ook niet met negen. Maar mooi warm weer met maar af en toe een verfrissend vlaagje wind was het wel.

Dat was al gelijk bij het opstaan te merken. Even voor half negen kwam de havenmeester langs met de vraag hoe laat we weg gingen. De nieuwe gasten voor onze plaats kwamen in de loop van de dag en voor ons vertrek moest de brug weer open. We hadden gisteravond 11 uur bedacht…

We konden uitslapen omdat we gisteravond al hadden gedoucht en de was hadden gedaan. Nu hoefden alleen nog de boodschappen. En omdat we vanuit de haven de kortste weg in Rudkøbing inmiddels weten was ook dat snel gedaan Hadden we nog even tijd om door de straatjes te lopen, te kijken naar de opbouw van de kraampjes voor de “jaarmarkt” en koffie te drinken.

Op tijd terug in de haven voor een aantal lastige manoeuvres. Allereerst moesten we uit de box terwijl daar achter niet een hele bootlengte beschikbaar was. Kalmpjes aan en met het geluk dat er nauwelijks wind stond kregen we dat met zijn tweeën voor elkaar. Daarna even “los” stil liggen in een heel klein stukje haven. Tenslotte door de smalle brug die inmiddels door de havenmeester geopend was gevaren. Nu we zo lekker bezig waren konden we ook wel even aanleggen om te tanken. Met een ruime 60l extra brandstof komen we de komende windstille dagen door en zijn we ook op tijd terug!

Doel van vandaag was Svendborg weer op Funen. Dat ligt eigenlijk recht tegenover Rudkøbing op Langeland. Daartussen ligt echter het eiland Tåsinge dat er voor zorgt dat er smalle waters voor zowel Rudkøbing  als Svendborg liggen. En door Eb en Vloed verschillen ontstaat hier stroming – kan zo maar een knoop zijn. Stroming kan nog versterkt of verzwakt worden door de windrichting (doordat, zeg maar, de Oostzee of de Grote Belt door de gaatjes worden geduwd) . Men spreekt tot wel 5 knopen! Gister en vandaag hebben wij (netto) effecten gezien van zo’n anderhalve knoop. Gister naar Rudkøbing hadden we de stroom tegen; vandaag vanuit Rudkøbing  en naar Svendborg hadden we de stroom twee keer mee!

Tussendoor stak na de brug bij Rudkøbing en windje uit het Zuidwesten op. Konden we op het ruimere water mooi anderhalf uur zeilen! Daarna waren de waterwegen op weg naar Svendborg erg leuk. Huizen met de achterkant naar het water gebouwd. Vaak een bootje achter de tuin. Zag er erg leuk uit.

In de Noordehaven vonden we een plek voor een grote boot – daar konden wij dus ook liggen. Moesten wel nog via Internet reserveren. Daarna snel de stad in om de winkeltjes te bekijken en te lunchen.

Na een rustpauze met boek en fris een tweede wandeling langs de haven. Er is en wordt van alles opgeknapt. Ziet er leuk uit en het is hier levendig! Gedurende de tweede wandeling komen we langs Taverna Kreta; daar eten we eens lekker Grieks!

Terug op de boot is het aangenaam; we kunnen nog wel even buiten zitten.Onze hut en kooi zal wel warm blijven. We denken vast aan die stijve nuf: pf!