De bedden in kamer 117 van Motel One Bremen waren goed genoeg om ons tot na 8-en te laten slapen. En ook na het ontwaken bleven we even liggen en lekker douchen voor we naar het ontbijt afdaalden. Onder de lekkernijen dit keer (chocolade) croissants, half zacht gekookte eitjes, fruitsalade, broodje kaas en veel jus. En we konden buiten in de binnenplaats van het hotel eten – wel met vest aan. De koffie aan het eind was Duits.
Nu kalm aan de auto uit de parkeergarage ophalen. Ik moest nog nieuwe slippers en die tijdens de korte wandeling ook op ons gemak gekocht. Op de 9e verdieping stond onze auto zoals we hem hadden achtergelaten. Na wat gedraai en gecirkel konden we de garage verlaten en even later betaald voor ons hotel parkeren. Tassen ophalen, uitchecken en de auto in.

Pas bij Lubeck kwamen we file tegen. We hebben tijd genoeg dus even een stukje binnendoor – dat bracht ons zelfs door een toltunnel onder de Trave. In Heiligenhafen nog even getankt en zo reden we kwart voor drie het bekende terrein van de jachthaven op.Van alle administratieve en technische handelingen is vermeldenswaard dat onze boot dit jaar Notos heet. Even opgezocht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Notos): Notos is in de Griekse mythologie een van de windgoden en representeert de Zuidenwind. Die zullen we vermoedelijk zelf de komende dagen niet ondervinden.

Een tweede dingetje is dat een wat kleinere gezellige nieuwe boot is. Maar de diepgang blijkt toch 2,02m – dat is een halve meter dieper dan we wilden. Daar zullen we met de toerplanning verder rekening mee moeten houden.

Nadat we ook een kugelfender voor achterop hadden gekregen konden we de spullen naar de boot brengen. We liggen met de kop naar de kade dus dat is best onhandig bagage overzetten. Maar dat krijgen we met ons 2-en wel gedaan: het meeste ging direct het luik het vooronder in.

Na al deze vermoeienissen terug naar Heiligenhafen voor avondeten en boodschappen. Even na 6-en zaten we op een terrasje met een Konings biertje. Niet veel later komen er schnitzels met friet. Met een volle maag doen we de boodschappen; er komt nog veel lekkers in ons karretje terecht.

Terug op de boot wordt er nog wat uitgepakt, vla met (van huis meegenomen) rabarber gegeten en bij gezellige kajuitlampjes gewerkt aan ons blog. Het is met de wind pal op het achter dek buiten te fris.

We hebben gisteravond beiden nog de laatste zaken van ons werk afgerond. Daarnaast de laatste was gedaan. Vandaag alle tijd om te pakken. We zijn van plan om naar Bremen te rijden en het hotel is al geboekt. Het is maar 3,5 uur rijden, dus we kunnen rustig aan doen en zelfs uitslapen. Maar dat lukt mij dan juist niet. Op tijd was ik al aan het pakken. Rustig koffie gedronken en nog de laatste spullen. Als we wat vergeten zijn kopen we het wel, dachten we. Zo zitten we, na Lukas gegroet te hebben, toch al om 12 uur in de auto. We nemen de route via Groningen, lekker rustig, en genieten van een lunch bij de Poort van Groningen. Verder rijden en dan schiet je opeens te binnen wat je vergeten bent: m’n portemonnaie. Is te kopen, maar niet de pasjes die erin zitten. Opeens bedenk ik dat ik een pasje en m’n rijbewijs eerder die week in het hoesje vn m’n telefoon heb gestopt. Ben ik gelukkig niet helemaal afhankelijk van m’n man! Nog later bedenk ik dat ik m’n oplegmatras vergeten ben. Valt ook niet zomaar te kopen. Nu maar hopen dat het matras in de boot niet keihard is.

Plein in Altstad Bremen

Tegen vijf uur rijden we Bremen in en het hotel is snel gevonden. Op de hotelkamer even uitrusten en ondertussen hebben we Frankrijk het 2e doelpunt tegen Uruquay zien scoren. We brengen daarna de auto naar een parkeergarage en verkennen de oude binnenstad van Bremen. Tussen de mooie oude (vanaf 15e eeuw) gebouwen ontdekken we al snel ‘die Bremer Stadtmusikanten’. Het beeld naar een sprookje van Grimm komt bekend vertrouwd voor en ik moet er van Joost bij poseren voor de foto.

Die Bremer Stadtmusikanten

Je kan je afvragen wie van de vijf de beste stadsmuzikant is. Eerder vroeg men zich af waarom deze dieren die balken, blaffen, miauwen en kraaien muzikanten worden genoemd. Het verhaal gaat dat de mensen in Bremen zo weinig muzikaal waren dat het geluid van deze dieren hen als muziek in de oren klonk.

Een biertje op het mooie marktplein luidt echt de vakantie in! Daarna volgt een wandeling langs de Weser promenade. Daarboven vele biergarten met tv schermen voor het WK. Arme Duitsers! Een Franse touriste loopt met de vlag van Frankrijk om haar heen vrolijk te zijn. Wij lopen naar het oudste wijkje van Bremen, Schnoor genoemd. Kleine smalle straatjes met kunstenaarswinkeltjes. Samen met het mooie weer doet het ons ook wel aan Split denken waar Mirjam nu is. We vinden snel een gezellig tentje om te eten. We drinken er bier bij dat zo ‘lokal’ is dat het alleen in dit restaurant te krijgen is. We wandelen langs de stadwal door het groen terug naar ons hotel. Na nog een drankje in de hotellounge rollen we zo ons bed in.

Na een goede nachtrust en een rustig ontbijt eerst maar eens onze spullen inpakken. Het was een zonnige ochtend met nog weinig wind. Dan koffie zetten en voor het laatst het weerbericht checken. Windkracht vier uit het Zuidwesten met af en toe een buitje. Dat betekent dat we niet in één keer naar Großenbrode kunnen steken maar gezien de beperkte afstand is dat ook geen probleem.

Na een kopje koffie steken we van wal en na zorgvuldig de vaargeul te hebben gevolgd hijsen we vol de zeilen. We zetten koers naar het Zuiden en nemen de tijd voor een tweede bakje koffie in de zon.

Maar bij het kloppen van de melk in de kombuis merkt Ellen dat er iets veranderd. En nee, dat heeft niets met zeilstand of koers te maken (menselijke invloeden dus), maar het toenemen van de wind. We gaan iets schuiner en hebben opeens meer golven. Dat maakt het inschenken van koffie niet eenvoudig.

Even later neemt de wind weer wat af. Maar als de wind weer begint toe te nemen besluiten we toch maar een rif in het grootzeil te leggen. Dat zeilt wat relaxter. De rolfok krijgen we door het korte lijntje niet wat kleiner; na minuten geklapper laten we dat maar even – zo hard waait het nu ook weer niet.

En nadat we koers hebben gezet naar Großenbrode en de wind weer is afgenomen van een ruime vier naar een goede drie zien we donkere luchten op een afstandje mooi langs ons heen trekken. Zou het droog blijven?

Van het een op het andere moment neemt de wind fors toe (kracht ruim zes) en waait die opeens pal uit het Noordwesten. Nu trekt ons die grote fok wel teveel aan de boot. Even de motor starten, kop in de wind en strijken dat ding. Daarna vervolgen we op het gereefde grootzeil, inmiddels scherp aan de wind, zeilend onze koers.

Op tijd hebben we ook onze regenkleding aan; vlak voor de betonde geul bij Großenbrode barst de regen los. De wind is inmiddels wel weer afgenomen; zeilboten in de buurt trekken de schoten weer aan en vervolgen hun tocht. Wij strijken de zeilen, varen de haven binnen en tanken 119liter diesel. Voor drie weken varen valt dat nog mee.

Na het aanleggen in de stromende regen eerst even lunchen – broodje ei. Daarna is het gelukkig droog als we de boot leegmaken en de bagage in een aantal keer op een karretje naar de auto rijden. Eindcontrole en uitchecken zonder problemen (geen schade; aan de radarreflector konden wij niets doen) – om 5 uur verlaten we Großenbrode om nog even in Heiligenhafen te tanken.

De autotocht verloopt voorspoedig. Wegens drukte en werkzaamheden bij Bremen worden we door Waze via Groningen geleid. Ellen leest een tijdschrift en zo gaan we pas rond 9-en bij de Poort van Groningen (in Nederland dus) een hapje eten. De kipsaté met friet smaakt goed en veel beter dan we voor een wegrestaurant verwacht hadden.

Om kwart voor twaalf rijden we de straat in. De kinderen zijn nog wakker en helpen met uitladen. Nog even samen een biertje drinken!

Ach ja, dat moet ook vaak gebeuren: jarig zijn in de vakantie. Tenminste als je op 27 juli jarig bent.  Jarig zijn en jarig voelen zijn ook twee dingen. In ieder geval heeft Joost gisteravond rond 24 uur al voor me gezongen en hoefde dat vanochtend niet meer. We hebben heerlijk rustig ontbeten met verse aardbeien want daar had ik zelf voor gezorgd.  M’n moeder was de eerste om mij telefonisch te feliciteren! Daarna maar eens gaan melden bij de havenmeester, zijn kantoor was gisteravond namelijk al dicht, en gaan douchen. Het plan voor vandaag was om naar het plaatsje Burg te lopen zo’n 3.5 km hier vandaan., het middelpunt van dit eiland. Het was een echt vakantiestadje met alle drukte van vakantiegangers die zich eigenlijk vermaken met niets als het weer te slecht is om op het strand te zitten. We hebben daar in een Konditorei natuurlijk  verjaardagstaart gegeten. Ondertussen een telefoontje van Mirjam en Lukas waarmee het vejaardagsgevoel wat toenam. Ook nog appjes van anderen en veel felicitaties van de facebook vrienden van Martine omdat zij haar felicitaties had gepost op Joost z’n feestbook (oeps ik verschrijf me).

Nog even het plaatsje door, maar het was er vreselijk druk ook met autoverkeer zodat we er snel genoeg van hadden. Teruggelopen via het havenplaatsje Burgstaaken. Daar hebben we een lunch gebruikt op een terras. De temperturen vandaag zijn zeer wisselend, zo heb je het veel te warm en zo heb je het weer koud. In deze haven ligt een onderzeeër, hier U-boot genoemd. Nu wilde ik altijd nog graag eens een U-boot van binnen zien, waarom dan niet vandaag. Mijn fantasie slaat toch altijd op hol bij verhalen over dit soort boten. Met mijn vrouwenbrein zie ik wel een heel kleine ruimte voor me, maar wel redelijk gezellig met aan beide kanten banken en ergens een eettafel. De werkelijkheid is heel anders. De U-boot bestaat voor het grootste deel uit apparaten, snoeren, buizen, metertjes, handels, sturen, torpedo’s. Een heel klein gedeelte is bestemd voor slapen en zitten, vergelijkbaar met een nachtreincoupee voor 6 personen maar dan veel en veel kleiner. Op mijn 56e verliet ik met weer een illusie armer de U-boot.

Teruggelopen naar onze gezellige boot. Heerlijk een paar uren om de benen te strekken bij onze boeken die we nog steeds niet uit handen voordat we op weg gingen voor mijn verjaardagsmaal. In een wat luxer hotel aan de boulevard hadden we gereserveerd. Het was er niet erg druk maar wij hebben er heerlijk en gezellig gegeten.