Vandaag wilden we weer verder trekken. Oostwaarts, naar Bornholm. De weersverwachting sprak over regen en westenwind kracht 4. Dat kunnen we aan. Maar bij ontbijt, zoals het hoort, de laatste verwachtingen checken; ai kracht 6 (uitschieters 7) met veel regen (en dus slecht zicht. Vooral ook in de periode dat we (de aanloop naar) een druk verkeersscheidingsstelsel moeten oversteken. Die reis gaan we vandaag niet maken; morgen is het beter weer!

Maar wat ga je dan doen? De achtbaan in Tivoli is met die regen ook niet alles. Bleek dat Ellen’s favoriete cellist, Steven Isserlis, met het Hindsgavl Nordic kamer ensemble (een verzameling goede jonge Scandinavische musici) deze middag speelde, in het kader van de Sommer Klassisk serie, in de Tivoli concertzaal. (Eigenlijk wist Ellen dit natuurlijk al; zou ze invloed op de weergoden hebben?) Ellen had Isserlis ook al een keer in het Muziekgebouw aan het IJ gehoord en sindsdien had hij (volgens Ellen) niet meer in Nederland gespeeld. Deze kans konden we nu dus niet laten lopen.

Toch maar Tivoli dus. Rond het middaguur vertrokken we te voet naar een derde brug over het water. Kopenhagen bleek ook daar mooi. Net na enen was men wat verbaasd dat we de kaartjes aan de kassa wilden kopen maar dat kon prima. Mochten we gelijk ook het park in (voor attracties moesten we dan nog betalen) en gingen op zoek naar een plek om te eten. Die zijn er voldoende maar wij kozen er voor om, typisch Deens, een bordje herring en een bordje agurk te delen. Daarbij natuurlijk een lekker biertje; ditmaal gebrouwen door de Tivoli brouwmeester.

Het concert, met muziek van Christensen, Haydn, Boccherini en Dvorak, was goed toegankelijk. De solist zag er, zoals dat hoort, wat excentriek uit. En de akoestiek van de zaal was goed! Bravo! Werd er tot driemaal toe aan het einde van een muziekstuk geroepen.

Na de muziek was het bijna droog en wandelden we via 2 winkels naar de Hati. Deze avond aten we vegetarisch aan boord. Inmiddels scheen de zon en aten we, na wat dweilen, bijna droog op het achterdek. Alleen het zitvlak hielden we niet allemaal droog.

Tot slot van ons bezoek aan Københvn een avondwandeling. Om het Operagebouw uit 2005 heen gewandeld; heel mooi maar waar parkeren de gasten? Toen ook nog even naar de andere kant van het water voor een biertje. Ook in de schemering is Københvn een mooie stad!

Men zegt dat het leven een feest is maar dat je zelf de slingers op moet hangen. Maar toen ik vanochtend het dek op stapte zag ik dat de boot tegenover ons de slingers uit had gehangen. Er kwamen meerdere rondvaartboten voorbij met een life big band aan boord en het carillion van de Verlosserskerk hier vlakbij werd bespeeld door een Nederlanse carillionspeler. Dat kan niet toevallig zijn! Misschien moet het gezegde luiden: Het  leven is een feest maar je moet de slingers wel zien! We hadden dus een feestje te vieren. Met wat fantasie werd alles voor ons geregeld en het stralend zonnige weer ook.

Na een bezoek aan de bakker ontbeten we op het dek. Joost had gezorgd voor half zacht gekookte eitjes. Ik kan dat namelijk niet. Na het ontbijt op weg op zoek naar waterkaarten van Noord Denemarken en een goede plek voor een speciaal etentje vanavond. Het tweede hadden we gauw gevonden, daar waar de koffie met chocolade gebak ook zo goed smaakte en dicht bij de boot. Dit deel van Kopenhagen is echt heel leuk. Verschillende boekhandels bezocht maar geen waterkaarten gevonden. Een tweede warenhuis bezocht op zoek naar een nachtpon was ook geen succes. Wel de lunch op een heel leuk plein met heel veel terrassen. Het was opeens veel drukker in Kopenhagen en we weten niet of dat kwam door het mooie weer of doordat het zaterdag was. De sfeer was daarbij erg goed. Iedereen geniet van het mooie weer buiten!

De bedoeling was om vanmiddag de toren van de Verlosserskerk te beklimmen. Dit is de op een na hoogste toren van Kopenhagen. Al gebouwd in de tweede helft van de 18e eeuw. Het bijzondere is dat de trap in de toren buitenlangs gaat in een spiraalvorm. We besloten dit pas te doen nadat we op de boot even hadden uitgerust. Ondertussen werd het carillon van deze toren bespeeld door een Nederlandse carillonspeler. Klein Amsterdam! Ja, vandaag klopt dat helemaal.

De beklimming van de toren was schitterend. Hopelijk geven de foto’s een goede indruk. Het was heel helder en we konden goed zien waar we gevaren hadden. Ook kon je heel goed Zweden zien liggen. Hierna maakten we ons op om naar het restaurant Kanalen te gaan. Geweldig eten en een erg leuke ober/wijnkenner maakte deze avond onvergetelijk!

Op dit moment barst opeens het vuurwerk los!!

De rondvaarten stoppen op tijd en daarna blijkt Christianshvn een rustige plek. We genoten dan ook van een goede nachtrust. Na een kalm ontbijt in het zonnetje op het achterdek gingen we voor een kopje koffie naar de Nyhavn. Tegenover een oud lichtschip uit Gedser (er zijn daar inderdaad ondiepten) kregen we een hele kan. Konden we rustig leegdrinken en toeristen kijken.

Op miraculeuze wijze was gister bij het aanleggen mijn zonnebril verdwenen. (Ja, er zat een touwtje aan. Wel is dat touwtje oud en liet het wellicht al wat makkelijk los.) Ik zat tijdens het ontbijt dus al weer te knijpen. Het was dus zaak snel weer een nieuwe te kopen. Daarvoor naar het warenhuis in de buurt: Magasin du Nord. Ja, die naam klinkt chique! Voor een zonnebril snel geslaagd. Maar wij moesten deze winkel toch nog wat nader inspecteren. Het lijkt wel op de Bijenkorf,maar heeft zeker ook die dingen in de collectie waar we vroeger voor naar de V&D gingen. Sowieso, staat de collectie wat dichter op elkaar dan we van de V&D gewend waren – meer kleren per vierkante meter zeg maar. Op de dames afdeling zag Ellen echter niets waarvoor ze zelfs maar zou overwegen het te gaan passen. Een beetje oubollig vond ze het (geloof ik). Wel bijna een koffiekan en/of mooie pan gekocht. Ook zeer ruime en mooie collectie!

We liepen na het Magasin door een aantal winkelstraten. Allemaal ruim opgezet en voetgangersgebied. Daarna naar de botanische tuin (een park) waar we ons afvroegen of we hier in 2009 met de kinderen ook waren geweest. Toen we uiteindelijk in de kas terecht kwamen wisten we het zeker: die trappen waren we toen opgeklommen!

Bij de uitgang van de tuin zagen we al voor de tweede keer vandaag een standbeeld van Tycho Brahe .Een Deense astronoom, vooral bekend om zijn zeer nauwkeurige waarnemingen. Zijn (latere) assistent Keppler maakte er dankbaar gebruik van om zijn wetten op te stellen. Natuurlijk moest Tycho op de foto!

Na de lunch op het terras van een leuk buurtrestaurantje gingen we naar het Stratens Museum voor Kunst (in het Engels noemen ze zichzelf de National Gallery). Hier van alles gezien van Europese en Deens kunst. Ze hebben een paar Picasso’s, Matisse’s en zelfs iets van Rembrandt. En best veel Nederlands werk waar we de schildersnamen kennen  van de straten in Amsterdam Zuid. Ook vermeldenswaard is dat het een mooi gebouw is om in te zijn; wel moet er wel wat aan airconditioning worden gedaan – het was in veel zalen bloedje warm terwijl het buiten nog geen 20 graden was….

Terug naar de boot om eind van de middag even uit te puffen. Na een biertje op het achterdek snel naar binnen omdat het begon te regenen. Door de regen, zou zo weer over zijn, ook wat verlaat op weg naar het avondeten. Bleek ook in Christianshvn niet veel te zijn en toen we eindelijk wat gevonden hadden was dat vol. Inmiddels was de zon weer gaan schijnen. En niet veel later vonden we aan de overkant een Italiaan waar we respectievelijk vis en pizza hebben gegeten.

Het is gelukt! We hebben Kopenhagen bereikt en liggen in de Christianshavn vlakbij de beroemde Nyhavn.

En dat na een superdag zeilen. De voorspellingen kwamen uit: veel zon en veel wind. We hadden besloten vroeg op te staan zodat we op tijd Kopenhagen zouden invaren in de hoop ook een plekje voor de boot in het centrum te vinden.  7 uur stonden we op en om 8 uur verlieten we de haven, ondanks de toen al matige wind ging dat vlekkeloos. Nou ja, alleen gehinderd door het gepiep van de gps (navigatie) omdat Joost per ongeluk op de ‘man over boord’ knop had gedrukt en deze niet meer uit kreeg. Dan maar de hele navigatie uit en op zee verder kijken. Bij het hijsen van van de zeilen een volgend probleem: de val van het grootzeil had zich om de deklamp (hoog in de mast) geslingerd en maakte het hijsen onmogelijk. Met een windkrachtje vier denk je die waait wel weer los, maar nee hoor. Joost had uit uiteindelijk een slimme oplossing gevonden wat werkte. Een kluwen lijn aan de val geknoopt en gehesen om gewicht in de zaak te brengen waardoor de val loskwam. Gelukkig, we zagen ons al op een superzeildag motoren!

We gingen als een speer, zo’n 7 a 8 knopen (mogelijk voegt Joost de statistieken weer toe) met vrijwel halve wind. En dan is het eigenlijk alleen maar toeschouwer zijn van het spel van de wind, de zeilen en het water. We voeren langs de krijtrotsen waar we de vorige avond nog gewandeld hadden. Twee uur verder kwam de Oresundbrug, de brug tussen Kopenhagen en Malmo in zicht. Deze verbinding tussen Denemarken en Zweden bestaat voor een deel uit een brug en voor een deel uit een tunnel. Wij voeren daar waar de tunnel was. Ondertussen pakten wolken boven Zweden zich samen en leidde ook tot een bui daar en bij ons tot verder aanwakkeren van de wind.

We moesten de zeilen strijken omdat de koers tegen de wind in zou gaan en we rustig wilden navigeren richting de stad. Ondertussen hadden we de zeegebieden van Kopenhagen in zicht met o.a. de industriehaven en het vliegveld. De toegang tot de stad was voor jachten een andere dan voor de vracht en cruiseschepen. Dat was wel goed geregeld. Zo voeren we heel relax de Bomlobet op, een zeearm die door Kopenhagen loopt. Het was geheel tegen onze verwachting op het water helemaal niet druk. Dit in tegenstelling tot de kades. We konden zo zien waar de zeemeermin stond: daar waar de meeste mensen zich samenpakten.

Waar rechtsaf de Nyhaven lag moesten wij linksaf de Tangraven in. Daar moesten we wachten voor de klapbrug, die toegang geeft tot de ingang van de Christianshaven. Een keer per uur wordt deze bediend. We waren er ruim voor drie uur en legden aan aan de wachtsteiger. We lieten Nederlanders bij ons langszij komen die in een vrij klein bootje (thuishaven Terherne) helemaal vanuit Friesland Kopenhagen hadden bereikt. Nu hadden zij 2 maanden vrij!

Om drie uur ging inderdaad de klapbrug open en konden we de haven binnen varen, zeer benieuwd of er wel plek voor ons was. De brug zou overigens om half 4 nog bediend worden en daarna pas weer om half 7. Je kan er nergens anders uit. Het was zoeken en een keer heen en weer varen, maar toen zagen we (als relatief grote boot) een plek langszij als derde boot in de rij. De twee boten leken niet bemand en we waagden de gok maar. Zonder hulp van bemanning op zo’n boot was het nog een hele toer goed vast te komen liggen. Maar toen we eenmaal lagen waren we zeer tevreden. Helemaal toen later de havenmeester langskwam en vertelde dat die andere twee boten nooit vaarden. We kunnen hier dus makkelijk een paar dagen blijven liggen zonder te hoeven verplaatsen. Met wat geklauter langs kade en de voorliggende boten konden we ons ook van elektriciteit voorzien. We dronken een biertje in de kuip met zicht op de ene rondvaartboot na de andere. We horen de gidsen steeds opnieuw vertellen dat dit klein Amsterdam is. Vandaar dat we ons hier zo thuis voelen.

Hoewel we best moe waren na zo’n dag gaan we nog even de stad in, we moeten namelijk nog wat eten. Bij de Nyhaven is het erg gezellig, daarbij een klein pleintje vol mensen die luisterden naar een jazz bandje (ivm het Jazz festival). Daarvoor dansten, oa een stel van minstens 80 plus (deed ons denken aan Wim en Wil Bots) en nog meer ouderen, op de muziek. Ik moest het filmen, het was zo vrolijk, mooi, ongegeneerd, en al die mensen die toekeken met een glimlach op hun gezicht!

De weersverwachting was voor zomerzeilers in meerdere opzichten niet best. Allereerst, de hele dag geen wind van betekenis. Ten tweede, de hele dag wel regen. Nu kunnen we op de motor natuurlijk best een stukje door de regen varen. Maar waarom zouden we; we hoeven nergens heen en de verwachting voor morgen is een lekkere NW-wind (kracht 3 a 4) en zonnig. We gaan vandaag dus niet een stukje van ons zeilplezier van morgen wegmoteren…

En we hebben in Denemarken nog niet eerder per trein gereisd. En op half uur treinen ligt een oud stadje: Køge. Ellen had er van alles over gelezen en dus gingen we na rustig opstaan op weg naar het station. Kaartje kopen en instappen in het ene treinstel. Het was niet druk.

Køge bleek enorm aan het verbouwen te zijn. Met name een brede band langs het spoor. We gingen eerste het oude centrum in. Na koffie (met gebak) zagen we inderdaad wat oude vakwerkhuizen en een groot plein waar ook enkele marktkraampjes op stonden. In het kerkje bleek net een orgelconcert afgelopen (Bach, Mendelssohn en Schumann, helaas gemist); een twintigtal bezoekers kwam net naar buiten zetten.

Het is een stadje maar het bruiste niet erg. Dat kwam ook omdat we de oude haven niet zo gemakkelijk konden vinden, en die zou toch aan het oude centrum moeten grenzen. Maar de brede band verbouwingen bleek daar dus tussen te zitten. Via de perrontunnel van het station konden we te voet aan de goede kant komen. Toen nog wat zoeken en jawel, we vonden een rijtje restaurants.
Daar heel Deens een verzamelschotel besteld (om te delen). Op de foto’s wat we bestelden en wat we kregen (A of B?) Het was bijzonder, over het algemeen lekker en er was zowel rauwe vis als smorrebrot bij.

Daarna met de trein maar weer terug naar de boot in Rødveg. Kopje thee, een boek, we vermaken ons wel. Toen ook op de boot ons maaltje gaan koken: Pasta met saus van verse groenten. Het eten was bijna klaar toe er op onze boot werd geklopt. Naar buiten gesneld; bleek het een Duitser te zijn die 5 weken terug ook op deze boot had gevaren. En dat wou hij ons even laten weten. Mijn Duits leed niet onder mijn verbazinng en ik kon hem vertellen dat de boot ons ook erg beviel en dat we op weg naar het Noorden waren. Zijn vriendin vond de situatie ook wat bijzonder. Kon terug in de kombuis net op tijd voorkomen dat de saus aanbrandde.

Na het eten bleek de regen eindelijk gestopt en kwam er zelfs een bleek zonnetje tevoorschijn. We hebben ons klaar gemaakt voor een avondwandeling; we gingen de rode pijlen volgen langs Stevns Klint (met uitzicht op Møns Klint) en een oude kalksteengroeve. Op driekwart bleek dat we langs een drukke weg terug moesten lopen; we hebben de route dus maar wat uitgebreid. Na twee uur lopen, net na zonsondergang, klommen we weer op de boot.