Na de lunch en de terugwandeling naar de Aquamarijn vermaken we ons met puzzeltjes, boek en een middagdutje. Ook testen we de douches van de RN&SYC zodat we ons na een volle dag op zee weer fris voelen.

Ook als goede voorbereiding op het diner. We hebben gereserveerd in de het restaurant van de club en in de dinerzaal gelden strikte regels voor kleding en het gebruik van mobiele telefoons. Wij (ik vooral) kunnen niet helemaal aan deze regels voldoen maar met smart casual kom ik toch nog wel een heel eind. Fijn dat ik toch 1 lange broek bij me heb die geen spijkerbroek is.

We eten in de rustige ‘dining room’ heel Engels (Lamsbout, Rump steak met blauwe kaas) en heel lekker! Drinken er allebei een andere pint lokaal bier bij. Ook het toetje, een soort warm appelgebak met ijs smaakt uitstekend. We besluiten op de boot cafeïne vrije koffie te drinken.

Op de wandeling terug vraagt Ellen aan de schipper van de boot achter ons of ze soms ook in Monnickendam hun vaste ligplaats hebben. Hun schip heeft namelijk een bijzondere naam; een naam die een schip tegenover ons aan de D-steiger in Monnickendam ook heeft. Maar de mensen herkennen we niet en het schip is wel blauw maar toch anders. De schipper weet meteen waarover we het hebben. Ja, dat was zijn vorige boot en de nieuwe eigenaren hebben de naam gehouden. Hij is er niet blij mee, maar ja. Hij weet zelfs een anekdote te vertellen over toen de twee schepen met dezelfde bijzondere naam waren verwisseld: het andere schip lag toen op zijn plaats in een drukke haven.
Wij konden ondertussen uitwisselen dat we hier op de club goed hadden gegeten. Aan zijn gezicht te zien hadden ze het elders in Lowestoft niet zo getroffen.

Na een lange nacht gaan we bij de koffie eerst maar eens plannen maken. Met kaarten, boeken en onze nieuwe vaarbijbel ‘Reeds nautical almanac’ moeten we veel bladeren want er is hier veel moois te zien. Uiteraard moeten we ook rekening houden met het weer. We weten in ieder geval nu waar we morgen naar toe willen en hoe laat we dan – vanwege het tij – moeten vertrekken.

Na de lunch gaan we boodschappen doen in de ASDA superstore. Inderdaad een hele grote supermarkt – Albert Heijn, Blokker en Zeeman ineen. Verse producten vinden we er ook zodat ons kostje voor het avondmaal gekocht is.

Daarna tijd om het ‘oude’ Lowestoft eens te voet te gaan verkennen. Allereerst een spandoek waarin duidelijk wordt dat onze Yacht club ook op andere manieren geld probeert bij te verdienen om de contributie voor de leden laag te houden (en de service hoog). De ‘dining room’ op deze foto’s wel wat chiquer aangekleed dan waar wij gisteren aten. Iemand interesse?

In de winkelstraat en de daarop volgende ‘High street’ veel verpauperde gebouwen. Maar ook veel renovatie werk. Op de boulevard waar we gisteren bij het strand waren is het werk al veel gedaan. Maar er is ook nog veel te doen.

Hoogtepunt (voor ons dan) is de vuurtoren die lekker tussen de bomen ligt.

Bomen waarin ook eekhoorns huizen.

Typisch Engels is natuurlijk ook een bowling green; daar mag je niet op lopen.

Lopend richting zee zien we dat de vuurtoren toch boven de bomen uitsteekt.

Aan de zeekant ligt een dijk waar we overheen mogen wandelen. Echt een zeewering. Beneden ons klotsen de golven tegen de neergelegde rotsblokken en de muur.

Waar ze hier trots op zijn is dat in Lowestoft het meeste Oostelijke puntje van Groot-Brittannië is. Daar hebben ze dan ook een gedenkplaat voor gemaakt. Met zon lijkt het nog iets.

Bij deze cirkel ook een windroos. We leren dat Amsterdam 133 mijl van deze plek is. Het zullen we Engelse mijlen zijn; toch weer anders dan de zeemijlen waar we aan gewend zijn.

Dat Oostelijkste puntje is wel iets hier. Zelfs het theater ziet het als een aanbeveling.

Terug op de boot eten we een verse pastamaaltijd. De verdere avond zijn voor onze lees- en puzzelboeken!

Na een heel leuke bruiloft van Fleur en Martijn duiken we om half twee ons bed in. We zetten toch maar een wekker. Morgen begint onze vakantie van drie weken! Ons enige doel voor morgen is liefst voor het donker in IJmuiden aan te komen. Om 9 uur gaat de wekker. Eerst een ontbijtje op bed. En later nog koffie, zo’n feestje hakt er wel in zeg! Daarna de laatste dingen inpakken. In principe is al alles op de boot. Ik heb op vrijdag de koelkast en andere kasten gevuld met eten. We vertrekken heel relaxt!

In de haven melden we ons af voor drie weken waarvoor we de gebruikelijke fles rosé krijgen. Heerlijk! (Knipoog naar Christa) We willen toch ook maar weer tanken. Hoewel de tank nog 2/3 vol is willen we met een volle tank vertrekken vanwege onze grootse plannen. Helaas zit het bij het tanken niet mee. Het duurt lang voor iemand komt helpen en dan steekt hij de slang eerst bij een heel groot motorjacht erin die natuurlijk een hele grote tank heeft en het meest opvalt omdat hij zo groot is. Nou ja, een gezellig praatje met een buurman die ook aan de tanksteiger ligt helpt de boosheid te verjagen. Hij blijkt ook na heel veel jaren huren een boot gekocht te hebben. Is zelfs van Amsterdam naar Marken verhuisd om dichter bij de boot te wonen en dat bevalt hem prima. Hij vertelt dat hij eerst ook op zoek naar een Koopmans was en deze niet kon vinden in een goede prijsklasse. Zijn boot vond hij in Stockholm. Wanneer ik vertel dat wij niet van plan waren een boot te kopen tot ik deze boot ergens op een site zag staan, moet hij lachen. Heb jij ervoor gezorgd dat jullie een boot kochten? Ik heb echt mijn vrouw over moeten halen. En dat is zoals het meestal gaat: de mannen willen heel graag een boot en de vrouwen niet. Even later komt hij trots met zijn kleinzoon (rond een jaar oud) aanlopen. Ze gaan een dagje mee op de boot. 

Onze 43 liter diesel zit erin en we kunnen gaan varen. We zetten koers naar het paard van Marken en daarna naar Amsterdam. We gaan met een ruime koers en zetten vanwege niet veel wind de gennaker. We gaan wel even rekenen. We willen rond half tien door de sluis bij IJmuiden, dan kunnen we nog bij daglicht de haven binnenlopen. Dan willen we uiterlijk half zeven de Oranjesluizen door.

Terwijl het eerst nog behoorlijk druk op het water is met zeilboten zijn die bij de sluizen toch helemaal verdwenen. Alleen nog allerlei soorten sloepen. We boffen we kunnen bij aankomst om 6 uur meteen door de Schellingwouder brug en daarna de Oranjesluizen in. Het volgende uur varen we over het IJ. Altijd leuk! Daarna komt het toch wel saaie Noordzee kanaal. Ik ga koken, we eten en ik vermaak me weer met de afwas en koffie zetten. Zo komt rond 9 uur de sluizen van IJmuiden in zicht.

Het is hier niet mooi maar het is hier wel fantastisch! En het is zo rustig nu. Zondag blijkt een prima vertrekdag! We liggen alleen in de sluis.

De sluis uit vaart een boot voor ons de haven uit. Een andere grote tanker wordt gesleept en geduwd.

Wij slaan bakboord af richting Marina en hebben zo de vuurtoren lichten en het rare strandje daar in zicht.

Het aanleggen gaat niet helemaal volgens het boekje. Het is pas de 2e keer dat we hier zijn en hadden niet onthouden dat het zo lastig aanleggen is hier. Gelukkig krijgen we hulp en liggen we als de zon ondergaat.

Dan moeten we nog wel een vaarplan maken voor morgen. Allerlei formaliteiten hadden we al voorbereid. Tegenwoordig moet je ook voor Engeland een ETA aanvragen, 3 dagen van te voren! Is gelukt! Dan moet je vanwege het feit dat je naar Engeland het Schengengebied uitgaat de Nederlandse douane informeren en je moet je komst in Engeland aankondigen. Alles staat klaar om morgenochtend te verzenden.

Ja, de droom wordt werkelijkheid. De weersverwachting is helemaal goed. Morgen gaan we naar Engeland!

Marjolijn en ik hebben een heerlijke Oerol week achter de rug. Mooie voorstellingen gezien, prachtig zomers weer gehad, gefietst, gewandeld en wel 4 keer in zee gezwommen. Op vrijdagavond is Joost na een week werken met de auto naar Harlingen gereden. Hij haalde de laatste boot van 20 uur en na tienen liep hij de steiger op. Nog even een drankje buiten in de kuip en bijpraten. Opnieuw de vertrektijd berekend als we stroom mee terug naar Kornwerderzand willen. We hoeven pas rond half twee weg. Morgen kunnen we eerst rustig aan doen.

De volgende ochtend zijn we toch verbaasd dat er al heel wat boten vertrokken zijn vroeg in de ochtend. En er vertrekken nog steeds veel boten. Wij houden ons reisschema aan. Er is nu geen zuchtje wind en in de middag mogelijk wat meer.

Ik breng mijn gehuurde fiets terug naar Jonker, de fiets en watersportwinkel en Joost ruilt een lege gasfles om voor een volle (tegen betaling natuurlijk).

Joost zijn vouwfiets wordt weer aan boord gebracht. Marjolijn heeft haar spullen gepakt. En dan komt Nora nog even langs met heerlijke brownies. We hebben genoeg tijd voor koffie en lekkers en om elkaars Oerol belevenissen te horen. Gezellig! 

Dan is het tijd om Nora en Marjolijn gedag te zeggen. Marjolijn heeft de veerboot om half drie geboekt. Nora mag nog een paar dagen blijven. Onze buren zijn op tijd vertrokken zodat wij ook echt om half twee weg kunnen varen.

Buiten hijsen we de zeilen. Er leek eerst toch echt wat wind te staan, maar het valt erg tegen. Dus blijft de motor aan, zeker omdat we eerst nog een stukje stroom tegen hebben. Het schiet dus eerst nog niet op. In het Schuitegat op het smalste stuk komt de veerboot van Marjolijn ons vlak langs inhalen. Ik nog appen om haar te waarschuwen. We zien allerlei mensen op het dek staan maar Marjolijn niet. 

Blijkt later dat Marjolijn niet op deze boot zat. Ze had haar boot naar later omgeboekt om nog een keer te kunnen zwemmen. 

Als we eenmaal de stroom meekrijgen gaan we tenminste lekker vooruit met ruim 6 knopen. Helaas geen wind, dus de motor moet helpen. Volgens planning zijn we rond vijf uur bij het wantij. En een uur later voor de brug van de sluis. Het is daar erg druk met wachtende boten. Marjolijn, die met Joost zijn auto, een fietsendrager en haar fiets vanuit Harlingen naar huis zou rijden belt ons dan. Ze krijgt de trekhaak(die bij Joost zijn auto er iedere keer ingezet moet worden) er niet in. Op de heenreis was haar dat wel gelukt. Het is best ingewikkeld en Joost en ik hadden op haar verzoek van te voren een instructiefilmpje gemaakt. Het was wel een buurman en buurman filmpje geworden, maar ze had het begrepen. Terwijl Joost haar nog wat tips probeert te geven, gaat ons motoralarm piepen. Tegelijk mogen de boten door de brug. We weten ons uit het gekrioel te werken en aan te leggen aan de wachtsteiger. Een lang verhaal kort: het schoonmaken van het wierfilter helpt. Een brug en sluis later wat totaal 2 uur kost en we varen weer op het IJsselmeer. Van Marjolijn kregen we het bericht dat ze met hulp van een man die VW monteur was en die ze toevallig aansprak het gelukt is de trekhaak erop te zetten. Alle problemen weer opgelost! 

Zeilen gehesen en hoewel weinig wind zeilen we gemiddeld met 2.5 knoop. Daarmee komen we tot rust. Koken en maag vullen is ook fijn.

Helaas blijft weer de verwachtte windtoename uit. Na 3 uur zeilen gaan we dan toch maar strijken en motoren. Het is zo laat geworden dan je niet fatsoenlijk meer een volle haven in durft te varen en bij een ander langszij gaat. We hopen dat op eilandje De Kreupel ten noorden van Enkhuizen het niet druk is en we daar wel nog een plekje aan een steiger kunnen krijgen. Inmiddels is het natuurlijk toch gaan waaien, ankeren is ook geen optie. We zijn nog nooit op De Kreupel geweest. Dus is dit onze oefening: na middernacht, in het donker dus, zo stil mogelijk, een onbekende haven in varen. We vinden zelf dat we geslaagd zijn. Om 1 uur ‘s nachts liggen we aan een steiger zonder andere boten te hebben geraakt. Of iemand ons gehoord heeft weten we natuurlijk niet. En dan nemen we toch nog maar een drankje want dan kan je niet meteen slapen.

Helaas gaat mijn biologische wekker altijd om half negen. Joost ligt nog lekker te pitten. Ondertussen verken ik het hier. 

Dat is vooral vanaf de boot rond kijken. Het is hier een vogeleiland en wij havengebruikers mogen niet van de steigers af.

Er staat wel een huisje. Er zou ook een havenmeester zijn. Ze komt al naar me toe en ik ga met haar mee om te betalen. Het eiland is van Staatsbosbeheer (bos??) en de havenmeesters zijn vrijwilligers. Grappige bij dit soort vrijwilligers is dat ze voor het betalen altijd zeggen neem rustig plaats. Om vervolgens een heel gesprek te beginnen. Zouden ze hier nu voor hun rust zijn of voor de contacten? Voor het havengeld krijgen we geen voorzieningen, alleen een steiger waarbij je nog op moeten passen dat je niet over een losse plank struikelt. Het heet hier niet voor niets De Kreupel. Wij zijn in ieder geval gewaarschuwd.

We laten de buien rustig over ons heentrekken. Soms is er helemaal geen wind en dan trekt ie weer enorm aan. Begin van de middag vertrekken we als 1 van de laatste boten uit de haven. 

Eerst is er weinig wind, maar langzaam trekt deze aan. Na de sluis bij Enkhuizen komt de wind steeds meer uit de Zuidwest hoek. Tegenwind dus. Het lijkt ons steeds te treffen als we naar huis willen. We krijgen zelfs windkracht 6 om de oren. Het laatste stuk is onaangenaam en we strijken de genua om met motor en grootzeil Monnickendam te bereiken. Boven Marken zien we een mooie lucht, het lijkt op te klaren, maar de harde wind blijft.

Het is dan al 9 uur. We eten gauw wat en ruimen op. We hebben nu hier geen auto staan en gaan met het OV naar huis. 

Achteraf onze route bekeken hebben we niet eens zo slecht gevaren.

We zijn rond 11 uur thuis. De feestweek kan beginnen. Morgen studeert Mirjam af en zaterdag trouwen Fleur en Martijn. We hebben er zin in!

Wakker worden met mooi weer. Ellen was er al vroeg uit. Om drukte te voorkomen vast haar Oeral bandjes halen en gelijk maar boodschappen gehaald. Dat is nog eens efficiënt!

Ontbijten daarna, met verse croissant (!), in de kuip. Opvallend is dat buren voor, naast en achter ons vertrekken. Kennelijk niet voor Oerol gekomen en dan is Terschelling wel wat druk. Buren naast ons gaan naar Vlieland – bij gebrek aan wind zal dat ook wel motoren worden. Wij krijgen zo wel weer vrij uitzicht op zee. Het zal geen dag duren!

De zon brandt fel op onze hoofden. Tijd om ons zonnescherm voor de dag te halen zodat we in de schaduw kunnen zitten. Met vereende krachten hangen we snel op. Gedurende de dag moeten we het met de draaiing van de aarde nog wel een paar keer stellen. Maar het maakt het leven aan boord wel aangenamer!

We komen niet veel van de boot vandaag. Het is veel te warm om je in te spannen. We lezen, puzzelen, helpen nieuwe buren aanleggen en maken ons niet druk.

Aan het einde van de middag gaan we er op uit. We fietsen lekker langs het Groene Strand en gaan daarna op zoek naar het huis waar Nora deze Oerol week met vriend(inn)en verblijft. Vlak bij het meertje van Hee vinden we uiteindelijk de plek en wat navragen ook het juiste huisje. We drinken een biertje, vertellen wat over vaartochten en bespreken het Oerol rooster.

We fietsen terug naar de haven waar het nog steeds erg warm is. We eten het avondeten weer in de kuip maar wachten nog wat met warme klussen als afwassen.

Laat in de avond dan ook met de laptop naar buiten om dit blog te schrijven. We lezen bij het lampje, drinken een biertje en door de aantrekkende wind wordt het langzaam steeds aangenamer.

Morgen komt Marjolijn en barst Oerol echt los. Vorig jaar deed Ellen daarvan dagelijks verslag maar dat was ook tijdverdrijf omdat er door het weer (heel veel regen) niet veel beters te doen was. Dit jaar is de weersverwachting veel beter (vanuit buitenrecreatieperspectief). Geen blog dus komende week. Volgende week zaterdag gaan we op terugreis – daarvan volgt vast wel een verslag!