Na een week hard werken kon ik om 18uur het KPMG kantoor verlaten. Vlot naar huis was het plan; maar ik was niet de enige op de weg. Even voor half zeven reed ik de auto ons hofje in. Mirjam, Ellen en de spullen stonden al te wachten. Nog even de fietsendrager in Ellen’s auto, inpakken en op naar Lukas.

We gaan gezellig met de kinderen eten in Monnickendam. Gezellig, maar ook een logistieke oplossing. Zij nemen de auto namelijk weer mee terug naar Amsterdam. Zo kan Marjolijn de auto volgende week naar Harlingen meenemen voor een weekje Oerol. Dat doet ze samen met Ellen; ik ga dan weer werken en neem de auto dan ook weer mee terug naar huis. Vermoedelijk herhalen we de truc in omgekeerde volgorde een weekend later als de boot weer terug naar Noord-Holland gaat.

Inmiddels wat laat zet ik het gezelschap bij de Ouwe Blauwe af waarna ik de auto nog even parkeer op de haven. We eten lekker en praten goed bij. We halen zelfs herinneringen op aan onze vakantie in Luxemburg; Mirjam en Lukas hebben plannen daar een weekje naar toe te gaan. Na het eten lopen we terug naar de haven, brengen de spullen naar de Aquamarijn waarna de kinderen vertrekken.

Helaas moeten ze, al bijna op de snelweg, toch weer terug. Ellen had in de snelheid en met de gedachte niks te willen vergeten ook Mirjams regenjas ingepakt. Gelukkig kwam ze daar snel achter toen er 2 zwarte regenjassen uit de tassen kwamen en ik er maar 1 tegelijk draag.

Wij hadden verder een rustige avond en nacht en werden wakker met tikkende regen op het dek boven ons hoofd. Best gezellig geluid. Na het ontbijt miezerde het nog wat maar wij konden toch rustig de boot vaarklaar maken. En nu we (meer dan) een week weg gaan gelijk water en diesel tanken.

Voor het tanken van diesel moeten we een rondje om de haven varen en dan in de vaart, met veel klippers aan de kant, keren. Maar dan lig je ook mooi bij het centrum met uitzicht op de Ouwe Blauwe. Tanken gaat vlot – dit keer 73 liter!

En dan steken we van wal. Zuidwesten wind kracht 4 a 5. Wij kunnen dan ook lekker op de Genua voor de wind naar Enkhuizen varen. Op de Gouwzee zijn we de Reiger nog niet eens gepasseerd of het zeil staat al.

Wind varieert wat in kracht en richting. Snelheid tussen de 2,5 en 5,5 knopen en een paar keer gijpen. Het regent, het miezert, het is droog en heel af en toe schijnt zelfs een beetje zon. Maar over het algemeen is de lucht grijs.

De afgelopen week zijn er nieuwe accu’s geplaatst; een belangrijk deel kunnen we dus op de stuurautomaat varen. Dat voorkomt dat we verkrampt zitten en dat voorkomt weer spierpijn. We drinken tweemaal koffie (met koek) en eten daarna een boterham. Zo kom je de tijd wel door die hoort bij zo’n 15 mijl zeilen. Ook omdat je soms wat vreemde boten, of vreemde zeilen, tegenkomt.

En dan zijn we al bij de sluis waar we meteen in kunnen varen. Zonder noemenswaardige gebeurtenissen varen we een kwartiertje later de Buitenhaven binnen. Op aanwijzing van de havenmeesteres leggen we langszij een andere blauwe boot aan. Snel ruimen we op zodat we droog in de kajuit kunnen terugkijken op een fijne zeildag terwijl een bui boven ons losbarst.

Ik doe even een middagdutje als opeens mijn achternaam wordt geroepen. Blijkt een collega die vandaag uit Durgerdam hierheen is gezeild. Konden ons mooi via AIS volgen. Gaan zelf in de Compagniehaven liggen maar maken eerst nog een foto van de Aquamarijn en haar bemanning.

Daarna nog een event in de haven. Op de boot bakboord achter ons heeft een mevrouw een telefoon in een open binnenzak. Als ze even voorover buigt om de zee-reling over te stappen floept de telefoon uit de zak en met een mooi boogje het havenwater in. Dat lever veel gepraat en gedoe op. Telefoon 3 weken uit, ook allemaal pasjes mee het diepe in en het is 3 meter diep leest de schipper van de dieptemeter af. Nadat dit van alle kanten is besproken en het even rustig is verschijnt er een mijnheer op de kade die even informeert hoe het precies is gegaan. Blijkt een bestelde duiker te zijn. Niet veel later verschijnt hij met een duikerspak en persluchtflessen en gaat het water in. Na een minuutje of vijf blijkt het succes te hebben. Hij komt met de telefoon die druipt van het water weer boven. Of het ding ook nog werkt verteld het verhaal (nog) niet.

We koken een pastamaaltijd en lopen nog een rondje door de stad. Helaas kunnen we bij de Albert Heijn onze lege blikjes niet kwijt; toch vullen we onze voorraad blikjes maar wel aan. We wandelen terug en zetten koffie en een lekker muziekje op. Wordt vast een fijne nacht!

Hemelvaartsweekend. Heerlijk om dan meer dan twee dagen te kunnen zeilen. Zondag moeten we wel terug zijn voor Ruud z’n verjaardag. Maar drie dagen is bij goede wind genoeg om Friesland aan te doen. Het stabiele zonnige weer heeft plaatsgemaakt voor de gebruikelijke afwisseling van fronten. Voor zeilers vaak interessanter. We hebben drie heel verschillende zeildagen.

Woensdagavond nestelen we ons in onze boot zodat we donderdagochtend op tijd kunnen vertrekken. Er is aan het eind van de dag harde wind voorspeld. We willen graag daarvoor in Friesland zijn. Wanneer we om 9 uur vertrekken is het nog heel stil in de haven en het is verder grijs. Geen last van mooi weer zeilers! We gaan richting Enkhuizen met ruime tot voor de wind koersen en de wind zal over de dag toenemen. Daarom hijsen we alleen de genua. Dat is dan vrij relaxt zeilen terwijl we toch nog een snelheid van 4 tot 6 knopen halen. Helaas brengt de grijze lucht ook regen. Maar daar mogen we niet over klagen.

Rond 1 uur zijn we bij de sluis bij Enkhuizen. Daarna stomen we door naar Stavoren met een windkracht van ruim 5. Stavoren komt niet snel in zicht, maar dat komt door het slechte zicht. En als we Stavoren zien zijn we er ook. Strijken is heel makkelijk als je alleen op de genua vaart en zo varen we makkelijk de gemeentehaven van Stavoren binnen. We kunnen liggen op onze favoriete plek. De wind lijkt nog verder aan te trekken.

Een uurtje later lopen we langs de dijk naar restaurant de Potvis bij de Marina. We hebben er voor het laatst 5 jaar geleden gegeten met de kinderen toen we onze laatste huurboot hadden en net averij hadden opgelopen aan onze huurboot. Sindsdien hing er een naar gevoel over deze plek. Uiteindelijk gaf die schade ons een zetje richting eigen boot en nu zijn we blij daarmee.

Met het restaurant is overigens niets mis, lekker eten en uitzicht op de haven en boten die komen en gaan. We zien een boot aankomen die Joost kent van een vlog van de bemanning. Nu zien we ze in de weer met de camera. Wat een gedoe om steeds filmpjes te maken. Ach dat kan je ook van een blog zeggen. Maar die foto’s maken we toch al en achteraf schrijven geeft minder verstoring van je reis op zich.

Terug op de boot willen we, nu het donker is de navigatieverlichting testen. Jawel hoor, stoom komt weer uit Joost zijn oren. Het stoomlicht doet het wel, maar als hij het toplicht aandoet gaat tegelijk het stoomlicht branden, ook beide lampjes op het dashboard. Toch een paar draadjes verkeerd met elkaar verbonden! Dat gaan we niet ‘s avonds laat oplossen. Slapen is een beter idee.

Dag 2 ziet er geheel anders uit. Stralende zon, nog wel een forse wind. We doen even rustig aan, we willen vandaag naar Enkhuizen, en dat is niet ver. Wanneer we dan toch uitvaren merken we hoe we ingespeeld zijn op deze boot en op elkaar. De forse golven voor Stavoren boezemen geen angst meer in. We hijsen nu wel het grootzeil. Al snel is Stavoren verdwenen.

We gaan eerst wat noordelijk vanwege de westenwind daarna 1 keer over stag om richting Enkhuizen te gaan. Rond vier uur kunnen we daar zelfs weer een plekje in een box krijgen.

Later lopen we naar Joosten voor mijn vervroegde verjaarscadeau van Joost. Een stel echte stoere Ierse leren zeillaarzen, warm en waterdicht. Mijn zeillaarzen waren poreus geworden. En koude natte voeten zijn niet fijn. Laat de regen nu maar komen!

Ik kook op de boot en we kunnen nog buiten eten. Ik vraag me af of de vrouw van het jonge stel op de zeilboot naast ons het zeilen wel echt leuk vindt. Ze kwamen gelijk aan met ons. Elke instructie die hij haar gaf eindigde met het woord ‘schat’. Ik zou er argwaan van krijgen. En dan heet de boot ook nog eens Stijfkop.

Dag 3 is om weer naar Monnickendam te varen. Ik doe eerst nog een boodschappenrondje door Enkhuizen. En dan nog een bakje koffie in de kuip. We vertrekken met een lange lijn aan de achterpaal om helemaal uit de box te kunnen draaien. Onze nieuwe buurman kijkt bewonderend toe en roept ons toe: zo heb je inderdaad geen boegschroef nodig. Ook vraagt hij nog aan Joost of zij elkaar ergens van kennen? Of Joost soms neuroloog is. Dat brengt mij toch een lachsalvo, nee, verre van dat.

Aan de andere kant van de sluis lijkt er wel even wind, maar al gauw liggen we te dobberen. Dag 3 beloofde ook weinig wind, maar wel hoge temperaturen. Wat we later ankerend hadden willen doen, doen we nu maar onder zeil. Het dek poetsen. Eerder heb ik al een groot deel gedaan, en dat ziet er zo goed uit dat we de rest ook zo willen hebben.

En daarbij hebben we een speeltje, een vervroegd vaderdagcadeau. Een hogedruk spuit op batterij die via een slangetje water uit het meer opzuigt. Dat scheelt emmers water met een puts naar boven hengelen. De spuit kan ook op een zachtere straal want hoge druk is niet goed voor ons teak. De rolverdeling is duidelijk, ik lig op m’n knieën te schrobben en Joost spuit het dek schoon. Ik mag later ook nog even de spuit hanteren.

Omdat het dek rond loopt blijft de zwaartekracht je parten spelen en blijft het een vermoeiende klus. Dus weer komt het hele dek niet af. Het loopt niet weg, zullen we maar zeggen.

Er lijkt een tijdje wat meer wind te komen, we hijsen zelfs nog de gennaker, en eten ondertussen. Tot er helemaal geen wind meer is en we het laatste uur naar onze thuishaven motoren.