Om half negen kreeg ik al een appje van Jan van Jachtservice Waterman. Hij had mijn hulp nodig om één van zijn medewerkers succesvol naar onze boot te sturen. Zijn grootste zorg dat ze de boot in de haven niet konden vinden
Dat bleek uiteindelijk geen probleem want om kwart over één belde Jan alweer dat de boot gerepareerd was. Ze hadden nog wel even heen en weer naar de werkplaats gemoeten maar het was in een ochtend gefikst. Fijn!
Daarna dus plannen maken om dezelfde dag nog de boot terug te varen naar de thuishaven. Slechts 6,5km lopen. Maar omdat Marken geen eiland meer is wel zo’n 12 mijl varen (circa 20km). En liefst natuurlijk met daglicht.
We aten vroeg zodat om 18uur Lukas en ik met twee auto’s vertrokken. Eerst naar Monnickendam om daar een auto neer te zetten. En dan samen verder naar Uitdam. Daar aangekomen natuurlijk eerst even naar de motor kijken. Ja, de schroefas zit duidelijk weer vast! Even proefdraaien: het werkt!
Al snel varen we dan de haven uit. Het treft – het is mooi weer. We volgen de vaargeul om het fonteinkruid zoveel mogelijk te ontlopen. Helemaal waterplant vrij is ook deze route niet. Maar probleemloos varen we rond en leggen we twee uur later aan in Monnickendam. In de avondschemer hebben we op de Gouwzee wel even de navigatielampen aangezet.
En na even opruimen laten we de Aquamarijn weer alleen in de avondschemer. Wij maken per auto de tocht naar huis – uiteraard via Uitdam!
Aan een boot is altijd wel wat stuk, las ik in het blad Zeilen. Dat klopt wel. Ben je net heel tevreden dat je iets opgelost hebt dient een nieuw probleem zich aan. Toch vinden we het tot nu wel leuk. Het oplossen van dit soort problemen is heel anders dan ons eigen werk en kan snel voldoening geven.
Vorig weekend en met Koningsdag, waren dagen waarin we niet zijn gaan zeilen vanwege de kou, maar die we gebruikten voor problemen oplossen. We ontdekten water onder de motor. En niet zo’n beetje ook. Die ruimte is met de bilgepomp leeg te pompen. Maar toen bleek dat de slang niet goed vast zat op de pomp en zodoende de pomp niet vacuum kon zuigen. Gelukkig was het havenkantoor open en hadden ze daar een slangenklem. Het probleem waarom er water onder de motor stond laten we Jan de monteur oplossen. Hij had een nieuwe waterkraan gemaakt in het koelsysteem. Ons vermoeden was dat het daarvan zou moeten komen. Dat bleek ook zo en dat probleem werd door Jan opgelost.
Ons stoomlicht, een navigatielamp op de mast die naar voren schijnt en moet branden als je in het donker op de motor vaart, deed het ook niet meer. Voordat de mast op de boot gezet werd deed deze het nog en daarna niet meer. Volgens Rob die alle apparatuur heeft geïnstalleerd moet de lamp zelf stuk zijn. Maar ja dan moeten we de mast in. En we moeten nog uitzoeken wat voor een lamp daarin moet. Het heklicht (achter op de boot) weigerde ook soms, en die lamp hebben we eerst maar open gemaakt. Van de lamp die erin zat bestelden we twee nieuwe en een veilige bootmansstoel waarmee iemand naar boven gehesen kan worden.
Dit weekend wilden we dit probleem oplossen en ook gaan zeilen. We hoopten dat Lukas en Mirjam vrijdagavond mee wilden zodat ze met het hijsen konden helpen. Lukas kon niet, Mirjam ging wel mee vrijdagavond. Maar toen we in de haven waren hadden we geen puf meer om dit uit te proberen en gingen we maar meteen uit eten in de Oude Blauwe. We moesten natuurlijk nog even checken of het kwaliteitsniveau nog genoeg was voor de familiedag van volgende week en of de reservering echt in de boeken stond want het was telefonisch afgesproken (ze deden niet aan een schriftelijke bevestiging). Ik kan de Koedijkfamilie geruststellen. Alles tiptop in orde.
Mirjam rijdt lekker weer naar huis en wij duiken op tijd onze kooi in. De volgende ochtend was er nog niet veel wind. Prima om het mast hijssen te gaan proberen. Omdat ik niet wist of ik sterk genoeg was om Joost omhoog te hijsen en ook weer geleidelijk naar beneden te laten gaan deden we eerst een proef. Joost vijftig cm boven grond hijsen lukte mij alleen om de achterste lier. Echter daarmee draaide de lijn zich helemaal strak om zichzelf heen. Ik kreeg Joost met geen mogelijkheid meer naar beneden. Een andere schipper kwam te hulp. Doordat hij kracht genoeg had om de lijn te laten vieren kon ik hem loskrijgen en belandde Joost met beide voeten op de grond. De andere schipper gaf de tip om de sprayhood weg te klappen voor meer ruimte. Dan kon ik met een grotere lierhendel op de voorste lier draaien waardoor het makkelijker gaat. Daar heb je wat aan! Toen was het een fluitje van een cent.
Zo bungelde Joost hoog in de mast en verving met succes het lampje. Ook hem weer laten zakken ging heel makkelijk en rustig via de lier. We waren supertrots dat we dit met z’n tweeën voor elkaar hadden gekregen.
Het was vandaag open havendag in onze haven en we gingen daar eens even kijken. Daar liepen we Kees en Henriette tegen het lijf. Ze gingen bijna weg om te varen, maar eerst wilde Henriette onze boot nog even van binnen zien. We lieten onze brandblusser controleren bij een kraampje. Die was niet meer goed en we kochten een nieuwe. Ook kochten we twee extra tweedehands fenders voor het goede doel de KNRM. En Jan de monteur stond buiten uitleg te geven over onderhoud aan de motor waar we ook weer wat van opstaken. Hij blijkt in de winter cursussen te geven. Hij heeft vast genoteerd dat wij geïnteresseerd zijn.
Inmiddels was het gaan waaien en wilden we vertrekken. Gauw alles klaargemaakt en trossen los. Met de Noordnoordoostenwind kracht 4 werden we in 3 uur rechtstreeks naar Lelystad geblazen. We vonden makkelijk een plekje langszij een steiger.
Het was heerlijk weer voor een drankje in de kuip. Joost ging daarna even onder zeil terwijl ik nasi klaarmaakte. Ook dat konden we nog buiten nuttigen. Nog een kort avondwandelingetje en dan de gezellige kajuit in. Alleen er nog uit als het donker is voor foto’s van de navigatielichten. Alles doet het weer.
Maandag 11 april zou onze Aquamarijn dan eindelijk te water gaan. Wat uitloop aan klussen aan boord, o.a. doordat apparatuur vertraagd geleverd werd, en zieken bij het havenpersoneel maakten dat dit later was dan we hadden gewild. Spannend voor ons want met Pasen wilden we echt een weekje weg.
Toen we die maandag ruim op tijd in de haven waren, lag onze boot er al in en werd de mast er net opgezet. Ze waren wat voor op schema.
Fijn, dachten we nog, maar daarna gingen ze lunchen en daarna de nieuwe stagen vastzetten. Dus wij ook met onze boterhammetjes ons geïnstalleerd. Het was heerlijk weer, en geen straf.
Na de lunch bleek dat er iets van de verstaging nog niet goed zat. Rene, de stagenman liet zich steeds vrolijk omhoog hijsen. Zo kon hij meteen ons tweede vlaggetjeslijn nog ophangen.
Ondertussen arriveert onze apparatuurman Rob op zijn fietsje om te zien of hij al verder kan met zijn klus, nl de verbinding van de draden van de mast naar de boot maken. Ook de motorman Jan is in de buurt. Hij laat zijn medewerker Hessel controleren of na hun arbeid op onze boot er geen lekkage opgetreden is nu de boot in het water ligt. Erg leuk om te zien. Het zijn allemaal aparte bedrijfjes, maar ze communiceren fantastisch met elkaar. We hebben wat dat betreft geen klagen. En wij staan in het zonnetje lekker toe te kijken.
En dan mogen wij de boot op om de motor te starten en de boot weg te varen naar opzij. Rob gaat aan de gang met de verbindingen van de mast. Ik ga ondertussen de gasflessen halen die opgeslagen waren op het terrein. Ondertussen hebben we ook ontdekt dat onze koelkast het niet doet. Rob kijkt mee, en er blijken verbindingen losgetrokken/ geraakt. Rob gaat het oplossen, maar niet vandaag en ook voor de verbinding van de mast en dus alle apparatuur heeft hij nog onderdelen nodig.
Het is al rond 4 uur als wij de boot naar haar ligplaats varen. Gaat allemaal gesmeerd. Plan is dat wij nu alle lijnen die door de mast lopen weer erin hijsen. Daarvoor hadden we hulplijntjes achtergelaten. We beginnen vol goede moed aan de kraanlijn. De lijn aan het hulplijntje vastgemaakt en hijsen maar. Gaat goed totdat deze de mast in moet. Met geen mogelijkheid lukt het. Ons vermoeden is dat het hulplijntje te dun is en doordat de mast heeft gelegen niet meer op de katrol loopt, maar ernaast is gegaan. We zijn inmiddels zo moe dat we besluiten te stoppen en naar huis te gaan. We vragen via de app onze Rob om hulp. Enige mogelijkheid is dat er een hoogwerker aan te pas komt. Voordat we kunnen schrikken horen we dat deze toevallig op woensdag in de haven is, wel volgeboekt, maar we worden er wel even tussen gezet. Wat een haven! We moeten dan dinsdagavond wel weer even de boot terugvaren naar de plek waar gekraand wordt.
Zo rijden we dinsdagavond weer naar de boot. Eerst gaan we zoveel mogelijk lijnen proberen in de mast te hijsen. Alle lijnen lukken behalve de eerdere kraanlijn. We ontdekken dat wel een lijn aan de verkeerde kant van de verstaging zit. Dat mogen ze morgen ook even oplossen. En dan weer varen naar de kraanplek. Wat een heerlijk weer treffen we deze week. Zo hebben we dat vorig jaar maar weinig gehad . Het is geen straf om dit te doen. Als de schemering inzet liggen we op de plek. Fotografisch gezien een heel mooie plek.
Op woensdag krijgt Joost per mail bericht dat het gelukt is de kraanlijn door de mast te trekken. Ik ga op de fiets naar onze favoriete watersportwinkel Dekker te Zaandam om verschillende dingen te halen, o.a. een middel om te watertank te reinigen. Dat moet 1 keer per jaar gebeuren. Helaas, de software voor onze plotter (digitale kaart) hebben ze daar niet. Die avond varen we de boot weer naar zijn ligplaats. We maken de giek weer aan de mast vast. We vervangen het filter van de watertank. Een ander filtertje zetten we op zijn plek. Dan kunnen we de lege watertank vullen en het reinigingsmiddel toevoegen. Totdat we merken dat het lekt in het in het kastje met de filters. Een filter zit niet goed vast en een poging dit goed te krijgen leidt eerst tot meer water gesproei. Als het wel lukt staat er inmiddels een behoorlijke laag water onder het kastje. Er ligt een laag olie op wat we niet begrijpen. Heeft er ooit vanuit de kombuis olijfolie of zo gelekt? Ons douchepompje doet weer dienst om het water op te pompen. De bodem heeft veel compartimenten, zodat gelukkig het water niet overal staat. De laatste bodem water wegdweilen. En dan zijn we te moe om nog andere dingen te doen. De watertank is vol en het reinigingsmiddel mag de komende 24 uur zijn werk doen terwijl wij naar huis gaan om daar de slaap te vatten.
Vandaag hoeven we niet naar de boot. Ik fiets na mijn werk naar een watersportwinkel in Aalsmeer die de software voor onze plotter wel heeft. We krijgen bericht dat de koelkast het doet en alle apparatuur. Joost gaat naar de kerk voor een witte donderdagdienst. Ik heb per abuis een vergaderafspraak gemaakt voor mijn orkest, helaas.
Op deze goede vrijdag zorgt Joost dat hij op tijd kan stoppen met werken en pak ik de spullen in. We hebben nog veel mee te nemen wat straks weer lekker op de boot kan blijven. Voor we naar Monnickendam rijden brengen we nog even een groentepakket en wat lekkers naar onze vriendin Marjolijn die juist dit zonnige Paasweekend Corona heeft. Wat een vreselijke pech.
We zijn rond 5 uur in de haven. De zeilen moeten nu worden opgehangen. De fok gaat vrIj gemakkelijk. Bij het grootzeil zitten we te hannesen met het inbrengen van de zeillatjes. Bij een woeste poging vliegt het hulplatje door de lucht in het water en zinkt meteen. Niets aan boord wat dit kan vervangen. Dan maar het zeil verder aanbrengen en morgen iets kopen hiervoor. Er blijkt verder toch nog water in een ander compartiment te staan en ik ben even weer zoet om dit droog te krijgen. Ik hang de deze winter genaaide gordijnen op. Als dan alle spullen aan boord zijn gebracht is het half negen en gaan we op weg naar eetcafe de Ouwe Blauwe waar het Woeste Golf biertje nog steeds goed smaakt.
We liggen niet laat in onze kooi. De vakantie is begonnen en we zijn afgemat. Worden wakker gehouden door het gekraak van onze landvasten. Joost gaat in de nacht zijn kooi uit om andere niet krakende lijnen er tussen de zetten, dat heeft effect zodat we tijdens de Stille zaterdagnacht hier ook van kunnen spreken.
Op deze zaterdag vertrekken kan nog niet. Mijn tante, de oudste zus van mijn moeder is overleden en wordt vandaag begraven. Zodoende rij ik weer naar Amsterdam om Nora en Wil en Andre op te halen en te rijden naar een Natuurbegraafplaatst bij de Hoge Veluwe. Ondertussen kan Joost dan zorgen dat de zeillatten in het zeil komen. Dat lukt prima met een verfroerstaafje. Hij fietst voor fourage op de leenfiets van de haven Monnickendam door. Gaat aan de gang om de nieuwe navigatieapparatuur te leren kennen en de software te installeren. Weer een tegenvaller. Het activeren hiervan lukt niet op zijn laptop en zal op een vaste computer moeten. Hij laat zich door Mirjam ophalen. Ik rij zodoende na de begrafenis ook weer naar huis om Joost weer op te pikken. We kennen de weg naar Monnickendam inmiddels op ons duimpje.
Joost gaat koken, ik een blog schrijven, we kijken naar de Stille zaterdag kerkdienst en draaien nog een muziekje. Op onze plotter zien we nu onze boot liggen.
Zeer tevreden ben ik met de gordijnen en de kussenovertrekken die ik heb gemaakt.
We voelen ons weer helemaal thuis op onze Aquamarijn. We denken nu dat alles gereed is voor een vertrek op Paasmorgen.
Grootste nieuws van de week – er is een datum dat de Aquamarijn weer terug het water in gaat. De afspraak staat op donderdag 7 april – mooi anderhalve week voordat we op Paasvakantie gaan. Wel moet er nog één en ander gebeuren. Waar alles rond motor en elektriciteit is gedaan is navigatie elektronica nog niet klaar. In de boot zijn wel de nieuwe marifoon, klokken (afleesapparatuur) en plotter geplaatst. Maar zeker in en aan de mast moeten er nog het nodige geinstalleerd (waaronder radardetector, nieuwe radar, driekleurentoplicht en marifoonantenne).
Als voorbereiding op het nieuwe seizoen moet de boot aan de buitenkant ook grondig schoongemaakt worden. En dus vetrokken we zaterdagochtend naar de haven om daar eens goed aan te beginnen. Het weer was zeer aangenaam en dat helpt! Ellen ging het teakdek insmeren in de hoop dat de groene uitslag verdwijnt. Ik ging met een emmer water en een zachte bezem de romp boven de waterlijn zand (en andere ongerechtingheden) vrij maken. Zeker onder de spuigaten hadden zich aanzienlijke hoeveelheden zand, zeker ten dele uit de Sahare verzameld. Hierna de romp boenen met water en speciale bootzeep; hierna weer afspoelen met water.
Ondertussen ook lunchtijd. Gezeten in de kuip en in het zonnetje aten we onze welverdiende boterhammen, weggespoeld met een blikje fris, op!
Na de lunch Ellen op zoek naar een stroompunt – ze wilde namelijk even stofzuigen. Met het werk en kabels trekken was er het nodige aan rommel op te zuigen. Nu was het op deze mooie dag druk op de haven – vrijwel iedereen bezig het eigen scheepje weer een beter en schoner aanzien te geven. Vaste stroompunten nu dus even bezet. Maar in overleg met de buurman, die met 4 snoeren stroom voor zijn poetsapparaat had geregeld, kon er gestofzuigd worden.
Na het stofzuigen kon de fohn worden aangesloten. Er was immers nog een belangrijke klus: de thuishaven goed op de boot zetten. Daarvoor moest eerst de naam van de vorige thuishaven, “Stavoren”, worden verwijderd. En dat gaat het makkelijkst als de letters een beetje worden verwarmd. Kijk maar, de ‘S’ is er al af!
Hierna samen begonnen de romp in de was te zetten. Dat viel eigenlijk met zijn tweeen best mee. Hierna natuurlijk uitwrijven en oppoetsen. Gelukkig hadden we twee ladders bij ons zodat we ook dit met ons tweeen konden doen: Ellen beneden en ik boven. Dit was wel een zwaar werkje en dan ben je blij dat de Aquamarijn niet nog groter is. Maar het is ook een werkje waarvan je resultaat ziet én goed in de gaten kunt houden waar je wel en nog niet met de poetsdoek bent geweest.
Na vijfen gingen we moe maar voldaan naar huis. Wel met de gedachte dat het de volgende dag na kerktijd nog even moest worden afgemaakt.
Want inderdaad, de oude thuishaven was er af maar een nieuwe moest geplaatst. Een zorgvuldig werkje waarbij we niet werden geholpen door het steeds scheef afscheurende oude schilderstape. Maar met geduld en preciezie kwamen de letters op hun plek en te voorschijn. Ook de kleur past bijna perfect bij de bootnaam!
Uiteraard moest hierna ook de spiegel – om de letters heen – nog in de was worden gezet. Na het aanbrengen van de was moest het poetsen nog even wachten. Mooi even tijd voor de beloning, in het zonnetje en uit de wind, voor al dit harde werk.
En na de beloning nog even poetsen. Wel even doorzetten maar dan doet de spiegel zijn naam ook eer aan!
En dan staat je bootje op het droge. We moesten er nog even heen om de kuiptent er weer op te zetten. Dan is in ieder geval de kuip beschermd. We hebben ook een dektent maar zonder mast en giek kunnen we die nergens aan vast maken. Van huis nemen we een sterke uitklapbare ladder mee. Onze boot is makkelijk te vinden tussen de rest vanwege de klassieke rood/blauwe kleur. De meeste boten zijn wit, het wit van polyester.
De ladder tegen de zijkant van de boot gezet. Joost klimt als eerste naar boven.
Brr, ik vind het best eng, maar ik kom ook boven. Heb zo weer weer even een ander uitzicht!
Precies achter ons stond al een ladder van de buren die ook op hun boot bezig waren met een dektent erop te zetten. Ze verzuchten: tja wat moet je nu de hele winter, een andere hobby zoeken? Gelukkig valt er nog wel wat te klussen.
Nou, wij hebben nog wel wat hobby’s voor de winter. Joost gaat vanmiddag weer de scheidsrechter uithangen. En ik heb weer wat meer tijd voor het cellospelen. Best fijn, zomer en winterhobby’s. Dan gaat het niet gauw vervelen.
In de boot blijkt onze accu nog steeds op dezelfde stand te staan. Dat verbaasd ons omdat hij nu niet opgeladen wordt. Normaal zou hij dan langzaam leeg moeten lopen. We zetten binnen nog even alle kussens rechtop zoals aanbevolen. We ruimen de fenders die nog op de boot lagen op en zetten de kuiptent op. En dan weer de ladder af. We komen gelukkig heelhuids beneden.
Over een paar weken hebben we een afspraak met de Jachtservice om uitleg te krijgen over het verder winterklaar maken van de boot. Daarvoor mag het dus nog niet gaan vriezen.
Even later zitten we weer in de auto op weg naar onze andere hobby’s.
