Opeens was er op de meren wind. En dat maakt zelfs in onze stabiele boot aanleggen een iets ingewikkelder aangelegenheid. Een paar observaties.
Allereerst wordt wel duidelijk dat de meeste bootgebruikers niet veel opleiding hebben genoten. In het algemeen leggen ze de boot aan de lage kant en duwen er wat extra fenders tussen om schade te voorkomen. In boxen bijvoorbeeld, is dat met een extra loopplank, extra gemakkelijk….
Wij willen, ook als we vrijwel aan lager wal liggen, los van de steigers in de box liggen. Met zo’n goed bestuurbare boot moet dat ook goed kunnen; zelfs met de achterkant naar de steiger. Wel wil je dan vanaf de achterste bolder op de boot, om te beginnen, aan de hoge kant een lijntje naar voren; dat voorkomt dat de achterkant hard tegen de wal slaat en je kan dit lijntje gelijk gebruiken als spring om naar de hoge kant te komen.
Met zo’n harde wind staan er gelijk allerlei mensen op de kant die graag een handje willen helpen. Het gebrek aan kennis is echter een groot risico. Deze mensen trekken namelijk liever het aangegeven lijntje naar zich toe… Enig geschreeuw van de schipper (nach fornen, nicht na hinten) en wat vriendelijker instructies van andere bemanningsleden, doen een verbaasde vrouw in bikini toch de stijger oplopen en de lijn om de kikker aldaar (naar voren) vast te zetten. Een snel op de kant gekomen Lukas doet de rest. Niet lang daarna liggen wij, als enige in Wasserwanderraststatte Malchow, los van de steiger vast. En is er nog een aantrekkelijk kleine opstap naar de kant ook!
Het tweede bijzondere van de schippers en de hulptroepen is dat ze graag op de kant vastknopen. Dit geeft dan wel weer Ruud de kans om onze buren, in een varende bungalow, te helpen een spring te benutten bij het achteruit wegvaren van lager wal. Zeer tot zijn verassing ziet de schipper, die terecht bang was tegen onze boot aan te varen, dat met een lijntje aan de kant de boot wegdraait. Als Ruud het lijntje losgooit vaart de boot netjes weg naar het ruime sop.
Dat het ook anders kan bleek in Waren. Netjes werd op de kant een lijntje aangepakt (terwijl we voor ook al een lijntje om de paal hadden), om de bolder geslagen waarna het eind weer terug aan boord werd gegeven. Fijn, we liggen!
Categorie archieven: Techniek
Panne (en goede service)
De voortekenen waren er al. Ruud moest met koud water afwassen. De motor temperatuur liep op; zelfs het controlelampje ging branden. Maar de informatie werd niet bij elkaar gebracht. En ook de instructies in het meegeven boek gaven niet meer aan dan dat we, als we al onderdelen konden vinden, we het niet zelf hoefden te onderhouden.
En dus we vertrokken, en erg blij waren de eerste schutting in Lübz mee te kunnen, begon opeens het dashboard flink te piepen. De motor temperatuur was nog hoger. Het controlelampje brandde.
Midden in de natuur stilgelegd en gebeld. Nergens een autoweg/opstapplaats te bekennen. Binnen 10 minuten teruggebeld met het verzoek voorzichtig terug te varen. Dat maar gedaan; het afgrijselijke gepiep negerend.
In Lübz aangelegd aan het stadspark. Ellen ging bij de reeds gelokaliseerde bakker lekker gebak halen. Dat gebak was nauwelijks op of daar stonden de monteurs; binnen anderhalf uur!
Er moest water in het interne koelsysteem worden bijgevuld maar vooral moest het filter dat het externe koelwater schoon houdt worden gereinigd. Dit zat vol met allerlei groen spul dat op het water drijft. Twee uur na het bellen konden we onze weg naar de Plau See vervolgen.
Service is dus prima. Wel is dit een klusje dat ik preventief op andere huurboten regelmatig zelf preventief uitvoerde. Nu zit dit filter op deze boot wel erg verstopt; toch houd ik het idee dat dit probleem te voorkomen was. Wellicht speelt mee dat deze boten niet vaak 3 weken achtereen worden verhuurd.
naschrift
Wat zie ik een meneer onder de kraan schoonmaken? Zijn waterfilter! Die vult zich in een smal kanaal met veel sluizen nu eenmaal snel.
Brazilië – Duitsland
Na lekker doorvaren liggen we in Berlijn aan de Charlottenburger Ufer. Geen walstroom (Landstrohm is Duits) en wel veel bomen. Het bekijken van de eerste halve finale aan boord is dus niet mogelijk. Na een korte verkenningstocht blijken op de hoek, een brug terug, wel twee gelegenheden met grote TV schermen.
Zo belanden wij, nadat onze boot buurman vol zelfvertrouwen een 2-1 zege voorspelde, om half 10 in Tapas bar Siësta. Ze hebben allerlei lekkers en cocktails; wij zijn tevreden met het aanbod van koffie, cola, witte wijn en bier. Alles wordt vlot gebracht door een zomers geklede dame zonder, en dat is zeker bijzonder, tatoos.
De eerste 10 minuten begint Brazilië, zoals bekend, sterk. Daarna is zowat elke Duitse aanval een Tor. Bij 0-3 wordt Schnapps van het huis rondgebracht. Bij de rust en de hele tweede helft is niet zo zeer sprake van een uitbundige sfeer; eerder wordt er met enig ongeloof gekeken. Nou ja, behalve dan die ene gast die door de spanning vooraf zich iets teveel moed heeft ingedronken.
Bij het afscheid weet iedereen zeker dat Holland morgen ook wint; dat zou in Zuid Amerika een historische finale opleveren. Wij moeten het nog maar zien. De serveerster is verder zo in de war geraakt dat ze de fooi niet herkent.
Na een paar minuten lopen nemen we nog een afzakkertje aan boord.
Een vies praatje voor een schone ‘See’
Van Zehdenick naar Oranienburg 35 km en 4 sluizen
Deze ochtend kan er dan eindelijk verse broodjes door mij gehaald worden. De bakker was de dag ervoor al ontdekt en hij bleek ook op maandag open. (Dat was nl in Frankrijk op maandag niet).
Naast onze haven was de volgende sluis, maar we besloten even terug de varen naar de eerder gelegen jachthaven om onze ‘Fekalientank’ te legen. Deze zit nl na twee dagen al vol. We hebben een luxe boot met twee douches, en al het water wat we gebruiken, ook het water uit het meer waarmee de wc’s (wel 3 stuks) worden gespoeld, wordt opgevangen in de fekalientank. Wat dat betreft heeft Duitsland het voor het milieu goed geregeld en er zijn ook genoeg plaatsen waar je dat kan doen. Tegen betaling, dat wel, maar daar zeurt hier niemand over. In Nederland wil men het gratis houden omdat anders iedereen het wil omzeilen!!
Na dit klusje konden we meteen in de sluis mee en gingen we onder de klassieke klapbrug van Zehdenick door. De tocht vandaag was wat saaier omdat we voor het grote deel over een kanaal, de Havel-Oder-Wasserstrasse gingen. Voor de laatste sluis waren we gewaarschuwd omdat het vrachtverkeer er voorrang heeft. Maar het bleek dat we mee mochten met zo’n grote aak. Deze lag dwars in de sluis, maar er konden nog wel wat bootjes bij.
Daarna waren we snel bij ons einddoel: Oranienburg, een voorstad van Berlijn. Vlakbij Schloss Oranienburg was een haven waar we, even achteruit inparkerend aanlegden. De havenmeester adviseerde ons een restaurantje waar vervolgens de rest van de havengasten zaten. Het eten was er heerlijk en de eigenaar werd heel enthousiast toen hij hoorde dat wij Nederlanders waren. Hij ging meteen de hele geschiedenis vertellen van Louise Henriette van Nassau, echtgenoot van de keurvorst en dochter van Frederik Hendrik, die het kasteel heeft laten bouwen, maar ook een weeshuis oprichtte. Met een wandelingetjes langs het kasteel en de tuinen, die helaas ’s avonds gesloten waren kwamen we weer uit bij onze boot. Enkelen van ons hebben de rust nog een aardige tijd verstoord met een luidruchtige discussie op het dek.
WM 2014 met satelliettelevisie
Nu we de kwartfinales op de Duitse TV hebben gezien vallen wel een paar dingen op.
Allereerst maar even de techniek. Die functioneert prima als ons schip in de open ruimte vaart. Maar onderweg tussen de bomen kan je het wel vergeten dat je iets ziet. En zo moest België het zonder enige support vanuit de Topas doen; het spijt ons. Ook heb je op de voor de TV 230V nodig. Daarvoor kun je enige tijd van je accu gebruik maken; ook kan je met een kabel van de steiger stroom aansluiten (“landstroom”). Dat laatste werkte kennelijk niet zo goed in Furstenberg; gelukkig ging pas tijdens de nabeschouwing het licht en de TV uit.
Wat zitten er trouwens veel zenders op de satelliet. Nu is het voetbal in Duitsland natuurlijk op 1 (ARD) of 2 (ZDF). Maar om de een of andere reden zitten die niet naast elkaar. Nu hadden ze in de jachthaven alles al zo klaar gezet dat we niets van Duitsland-Frankrijk op de ARD zouden missen; de wedstrijd van Oranje was echter op de ZDF .Dat was dus even zoeken – zo’n 150 zenders verderop (of terug) werd de zender gevonden. Ruim op tijd voor de aftrap!
Het Duitse commentaar bevalt ons wel. Rustig en objectief en duidelijk verstand van zaken. Ze zagen ook de keeperswissel ruim op tijd aankomen….
Je kan, tenslotte, overal meeleven. Op de steiger keek iedereen in zijn eigen boot. Na de vierde penalty van Costa Rica was het duidelijk bij ons het meest onrustig. Niet veel later ging de telefoon; de wedstrijd, prima penalty’s en de bijzondere coaching moesten toch even met kenners onder elkaar (waarvan 1 uit Oudorp) worden besproken!