Na lekker doorvaren liggen we in Berlijn aan de Charlottenburger Ufer. Geen walstroom (Landstrohm is Duits) en wel veel bomen. Het bekijken van de eerste halve finale aan boord is dus niet mogelijk. Na een korte verkenningstocht blijken op de hoek, een brug terug, wel twee gelegenheden met grote TV schermen.
Zo belanden wij, nadat onze boot buurman vol zelfvertrouwen een 2-1 zege voorspelde, om half 10 in Tapas bar Siësta. Ze hebben allerlei lekkers en cocktails; wij zijn tevreden met het aanbod van koffie, cola, witte wijn en bier. Alles wordt vlot gebracht door een zomers geklede dame zonder, en dat is zeker bijzonder, tatoos.
De eerste 10 minuten begint Brazilië, zoals bekend, sterk. Daarna is zowat elke Duitse aanval een Tor. Bij 0-3 wordt Schnapps van het huis rondgebracht. Bij de rust en de hele tweede helft is niet zo zeer sprake van een uitbundige sfeer; eerder wordt er met enig ongeloof gekeken. Nou ja, behalve dan die ene gast die door de spanning vooraf zich iets teveel moed heeft ingedronken.
Bij het afscheid weet iedereen zeker dat Holland morgen ook wint; dat zou in Zuid Amerika een historische finale opleveren. Wij moeten het nog maar zien. De serveerster is verder zo in de war geraakt dat ze de fooi niet herkent.
Na een paar minuten lopen nemen we nog een afzakkertje aan boord.

Van Zehdenick naar Oranienburg 35 km en 4 sluizen

Deze ochtend kan er dan eindelijk verse broodjes door mij gehaald worden. De bakker was de dag ervoor al ontdekt en hij bleek ook op maandag open. (Dat was nl in Frankrijk op maandag niet).

Naast onze haven was de volgende sluis, maar we besloten even terug de varen naar de eerder gelegen jachthaven om onze ‘Fekalientank’ te legen. Deze zit nl na twee dagen al vol. We hebben een luxe boot met twee douches, en al het water wat we gebruiken, ook het water uit het meer waarmee de wc’s (wel 3 stuks) worden gespoeld, wordt opgevangen in de fekalientank. Wat dat betreft heeft Duitsland het voor het milieu goed geregeld en er zijn ook genoeg plaatsen waar je dat kan doen. Tegen betaling, dat wel, maar daar zeurt hier niemand over. In Nederland wil men het gratis houden omdat anders iedereen het wil omzeilen!!
Na dit klusje konden we meteen in de sluis mee en gingen we onder de klassieke klapbrug van Zehdenick door. De tocht vandaag was wat saaier omdat we voor het grote deel over een kanaal, de Havel-Oder-Wasserstrasse gingen. Voor de laatste sluis waren we gewaarschuwd omdat het vrachtverkeer er voorrang heeft. Maar het bleek dat we mee mochten met zo’n grote aak. Deze lag dwars in de sluis, maar er konden nog wel wat bootjes bij.

Daarna waren we snel bij ons einddoel: Oranienburg, een voorstad van Berlijn. Vlakbij Schloss Oranienburg was een haven waar we, even achteruit inparkerend aanlegden. De havenmeester adviseerde ons een restaurantje waar vervolgens de rest van de havengasten zaten. Het eten was er heerlijk en de eigenaar werd heel enthousiast toen hij hoorde dat wij Nederlanders waren. Hij ging meteen de hele geschiedenis vertellen van Louise Henriette van Nassau, echtgenoot van de keurvorst en dochter van Frederik Hendrik, die het kasteel heeft laten bouwen, maar ook een weeshuis oprichtte. Met een wandelingetjes langs het kasteel en de tuinen, die helaas ’s avonds gesloten waren kwamen we weer uit bij onze boot. Enkelen van ons hebben de rust nog een aardige tijd verstoord met een luidruchtige discussie op het dek.

Nu we de kwartfinales op de Duitse TV hebben gezien vallen wel een paar dingen op.

Allereerst maar even de techniek. Die functioneert prima als ons schip in de open ruimte vaart. Maar onderweg tussen de bomen kan je het wel vergeten dat je iets ziet. En zo moest België het zonder enige support vanuit de Topas doen; het spijt ons. Ook heb je op de voor de TV 230V nodig. Daarvoor kun je enige tijd van je accu gebruik maken; ook kan je met een kabel van de steiger stroom aansluiten (“landstroom”). Dat laatste werkte kennelijk niet zo goed in Furstenberg; gelukkig ging pas tijdens de nabeschouwing het licht en de TV uit.

Wat zitten er trouwens veel zenders op de satelliet. Nu is het voetbal in Duitsland natuurlijk op 1 (ARD) of 2 (ZDF). Maar om de een of andere reden zitten die niet naast elkaar. Nu hadden ze in de jachthaven alles al zo klaar gezet dat we niets van Duitsland-Frankrijk op de ARD zouden missen; de wedstrijd van Oranje was echter op de ZDF .Dat was dus even zoeken – zo’n 150 zenders verderop (of terug) werd de zender gevonden. Ruim op tijd voor de aftrap!

Het Duitse commentaar bevalt ons wel. Rustig en objectief en duidelijk verstand van zaken. Ze zagen ook de keeperswissel ruim op tijd aankomen….

Je kan, tenslotte, overal meeleven. Op de steiger keek iedereen in zijn eigen boot. Na de vierde penalty van Costa Rica was het duidelijk bij ons het meest onrustig. Niet veel later ging de telefoon; de wedstrijd, prima penalty’s en de bijzondere coaching moesten toch even met kenners onder elkaar (waarvan 1 uit Oudorp) worden besproken!