Het waait vandaag wat hard. Goede smoes om nog een dagje op Texel te blijven. We vermaken ons wel met een lekkere douche, boeken, de krant, computerspelletjes en de tochtvoorbereiding.
Van Texel naar IJmuiden behoeft inderdaad enige voorbereiding. Allereerst kan je niet gewoon langs de kust varen; met name voor Petten is het wat ondiep. Bij Egmond aan zee ligt er weer een windpark – daar wil je juist niet omheen maar binnendoor. En bij IJmuiden zelf wil je met een ruime bocht naar binnen zodat je makkelijk tussen de pieren doorvaart. Zo zetten we met de hand de route op de elektronische kaart in de iPad. De iPad rekent dan voor ons uit dat de tocht zo’n veertig mijl is. (Voor noodgevallen en overzicht hebben we overigens ook de papieren kaarten aan boord.)
Nu staat er voor de haven van IJmuiden nog wel eens vervelende dwarsstroming. Om tweeënhalf uur voor hoogwater is er echter nauwelijks stroming. Wij komen dus het liefst tussen drie en twee uur voor hoogwater aan.
Met een gemiddelde snelheid van vijf knopen kun je dan nog niet uitrekenen wanneer je kunt (moet) vertrekken. Ook de stroming speelt nog een rol en die staat gedurende deze tocht zowel mee als tegen. Met de HP33 kunnen we ook deze puzzel oplossen waarbij het wat lastig is dat de stroming langs de kust ten opzichte van hoogwater in Hoek van Holland wordt weergeven.
Wij hopen morgen om 11uur op de Waddenzee de zeilen te hijsen en dan rond 19uur IJmuiden binnen te lopen!
Na de lunch – het restant pasta van eergisteren – wandelen we weer naar het dorp. Naast de boodschappen wil Ellen warme truien passen. Na eerst allerlei ingewikkeld gebreide wollen truien gepast te hebben slaagt ze uiteindelijk in de winkel voor scheepsbenodigdheden. Ze koopt een warme katoenen schipperstrui. Ze heeft nu een boot, een schipper en een schipperstrui – wat zou zij zich nog meer moeten wensen?
In de middag maak ik me vooral nog even druk met het overbrengen van de elektronisch voorbereide tocht op de iPad in de plotter van de Aquamarijn. Dat is nog wat gepruts vooral omdat de handleidingen niet helemaal geweldig zijn. Na wat gepruts en wat hulp van een Youtube filmpje is het gelukt. Als we willen kan morgen de stuurautomaat de hele tocht sturen!
Het diner nuttigen we bij de Compagnie. Het eerste restaurant vanuit de jachthaven. Bovenop een terp dus we kijken mooi uit op zee. We beginnen natuurlijk met een Texels biertje; Ellen een Skumkoppe, ik een HelBlond van brouwerij TX.
We eten een eenvoudige doch voedzame maaltijd. Het toetje is wel iets bijzonders. Het toetje ‘TX19’ is volgens de kaart bedacht door de schipper van de TX19. Het bevat vanille-ijs met advocaat, boerenjongens en slagroom. Ik heb altijd gedacht dat mijn vader de bedenker van dit toetje was. Dat moet dus even besteld.
Maar nee, dit is toch anders dan mijn vader had bedacht: iets minder vanille-ijs en meer boerenjongens en vooral meer advocaat!
Na de koffie wandelen we terug naar de haven. Waar we ons nog even vermaken met boeken, filmpjes en ons blog.
Het weerbeeld voor dit weekend is divers. Eindelijk eens wat hogere temperaturen, afwisselend veel en weinig wind en buien met onweer. Wanneer de ergste buien komen verschuift steeds in de voorspelling.
We vertrekken vrijdagavond naar de boot. Zaterdagochtend heeft dan toch de beste papieren om te zeilen. We kunnen dan zaterdag op tijd vertrekken. De zon gaat bijna onder als we op de boot aankomen. We installeren ons met boek en puzzelboek en koffie en een muziekje op. De forse buien en het onweer dat overtrekt maakt het extra gezellig, want we zitten warm en droog. En wat nu valt valt morgen niet.
‘s Ochtends zijn de buien verdwenen en zien we op buienrader dat de volgende buien pas om 3 uur arriveren. Dus maken we de boot snel klaar voor vertrek. Plan is om een kort tochtje te maken om te zien of alles het doet en voor de buien weer binnen te zijn. Vanaf Koningsdag a.s.donderdag willen we vier dagen op stap met de boot. Dan willen we niet voor verrassingen komen te staan.
Het zonnetje komt door als we de haven uit varen. Er is nauwelijks wind. Ach ja, je kan niet alles hebben. We genieten van weer op het water zijn en dat zonder dat we het koud hebben. Joost hijst het grootzeil. Dat gaat niet zo makkelijk. Even wat laten zakken en de siliconen spray gebruiken. Daarna vliegt het zeil zo omhoog. Met weinig wind gaan we tussen de 1.5 en 2.5 knoop.
De stuurautomaat moet ook even getest nu er een mooie kist ter bescherming omheen zit. Helaas hij doet het niet. Laten we nu net de bakskist volgestouwd hebben boven op deze kist. We waren zo tevreden wat er nu allemaal wel niet in kan. Dus moeten al die spullen eruit om te kijken wat het probleem is. De kist eruit. Dan blijkt een klein onderdeel van de stuurautomaat niet goed vast te zitten. Het lag dus niet aan de kist, die voldoet prima!
Tijd om weer te keren, de bewolking komt al opzetten. Maar geen wind en dus worden de zeilen gestreken en tijdens het motoren pakt Joost de zeilen in.
Anderhalve mijl voor de haven gaat het dan toch al regenen, eerder dan verwacht. Lichte regen gaat over in een forse bui. We hijssen ons toch nog even snel in onze zeilpakken.
Als we weer op onze plek liggen kunnen we alles weer uittrekken en in de boot uithangen om te drogen. De verwarming helpt daarbij. We rusten lekker uit op de boot voor we weer naar huis vertrekken.
P.s. We worden niet gesponsord door TeamO maar willen dat best wel!
Wel of niet varen, dat lijkt nu steeds de vraag. Met minder energie kan je minder kou en minder wind hebben. Dus spreken we maar af dat we wel zullen zien, maar in ieder geval wel naar de boot gaan.
Zo staan we rustig op en zijn pas rond 12 uur op de haven. Er staat alweer een koude Noorden wind. De heersende wind in Nederland zou Zuidwest zijn. Toch menen wij dat daar de laatste jaren verandering in is gekomen. Het waait wel erg vaak uit het Noorden! De windkracht is 4 -5 en zal in de loop van de dag aantrekken tot 6. Vandaag gaan we niet meer varen.
De zon schijnt nog wel en zo wandelen we naar het strandtentje Strandvier op Hemmeland. Eerst langs de hoge kant van het schiereiland. Brr wat is die wind die over het water scheert koud. Maar ons strandtentje ligt op het zuiden lekker beschut en dan is het heerlijk in de zon zitten met een lekkere lunch.
De zon verdwijnt zoals voorspeld en dan gaan we weer op de boot aan.
Het is koud genoeg om onze dieselkachel aan te steken. Dit is een hele zuinige brander en geeft gelijkmatige warmte af. Je hebt wat meer geduld nodig voor het warm is (itt de Eberspacher die snel warme lucht blaast) maar dan zitten we de rest van de middag en avond er warmpjes bij zonder de herrie van de blazer.
Vandaag geen inspannende klusjes. Joost gaat nog een digitale kaart uploaden terwijl ik een boek pak. We hebben een kant en klare maaltijd van huis mee waar alleen nog wat rijst bij gekookt moet worden. Een niet inspannend klusje blijkt Joost toch nogal wat hoofdbrekens te kosten. We hebben PLB’s (personal located beacon) gekocht voor in onze reddingsvesten. Dit is een alarm dat afgaat als je te water gaat. Er gaat een alarm op je boot maar er wordt ook via AIS een noodsignaal verstuurd met je positie naar iedereen die in de buurt is en de kustwacht. Het moet eerst wel geïnstalleerd worden en getest. Om 23 uur is dat dan eindelijk gelukt. Op de doos staat wat cynisch: built for adventure. Tja, alleen het installeren al!
Ik vergeet even het inspannende klusje van ons bed opmaken. Dan kijken we nog even een You Tube zeilers filmpje op mijn I-pad en duiken daarna onze kooi in.
Na een heel goede lange nacht (we moeten altijd op de boot slapen geloof ik) genieten we rustig van het ontbijt. We hebben de dieselkachel zachtjes laten branden en wat is het aangenaam hier. Buiten is het grijs, grauw en koud. We zijn er al snel over uit: ook vandaag gaat deze boot de haven niet verlaten.
Ik mag de klus van het PLB installeren afmaken. Het moet nu nog in de reddingsvesten vastgemaakt worden. De eerste vraag was hoe krijg ik het reddingsvest op de goede plek open. Zo leer je je reddingsvest ook weer kennen. Hoewel we netjes de gebruiksaanwijzing hebben bewaard hebben we toch veel meer aan een You Tube filmpje. Vervolgens hebben we een gebruiksaanwijzing voor de PLB vastmaken. Hier klopt de volgorde toch niet helemaal. Het is denk ik heel moeilijk om een gebruiksaanwijzing goed te schrijven. We waren door een zeiler in een You Tube filmpje al gewaarschuwd voor zijn fout vanwege de gebruiksaanwijzing. Hij had eerst de PLB in het reddingsvest vastgemaakt en daarna bleek dat hij eerst de PLB moest installeren en er dus er weer uit moest halen. Tja, die volgorde in de handleiding klopte ook al niet. Hoe was het ook alweer? Built for adventure?? Bij het tweede reddingsvest was het zo gebeurd. Oefening baart kunst. Kan ik mij ergens in laten huren voor die klus?
Deze winter heb ik van oude lakens een slingerzeil gemaakt. Deze moest nog uitgeprobeerd worden. Het nut van een slingerzeil is dat je een slaapplaats creëert waar je onder zeil en dus met deining toch in je bed blijft liggen. Bij lange of nachtelijke tochten kan je dan afwisselend wacht houden en slapen.
De ‘droogtest’ is geslaagd. Of het al deinend ook werkt weten we pas als we het onder zeil uitproberen,
Deze activiteiten werden onderbroken door het voorzien van de innerlijke mens. In veler opzichten voldaan vertrekken we eind van de middag van onze boot naar huis. Zonder te zeilen is onze boot ook een heerlijk vakantiehuisje.
Wat keken we uit naar het nieuwe vaarseizoen en wat duurde die winter lang! De winteravonden vermaakten we ons met You Tube vlogs van zeilers dichtbij en verder weg.
Nu bespreken we onze gezondheidsproblemen meestal liever niet via dit kanaal. Toch moeten we even melding maken van het feit dat ons beider energieniveau niet erg hoog is. Ik kamp al 1,5 jaar met een burn-out gecompliceerd door een hart en vaataandoening. Joost was blijven hoesten na een forse griep begin dit jaar en kwam niet meer op gewicht. Op goede vrijdag kregen we de uitslag dat hij een aanhoudende longontsteking heeft. Dat was voor ons goed nieuws want vooral ik was bang voor erger. Aan de antibiotica zou je denken, maar nee, ze willen de verwekker via een bronchuscopie op het spoor komen en dan gericht behandelen. Dat gebeurt de dinsdag na Pasen.
Het plan om de hele week van Pasen met vakantie te gaan hadden we al laten varen vanwege de aanhoudende kou. Eventueel zouden we de Paasdagen kunnen varen.
Onze boot was deze winter in het water gebleven. Wel hadden we de kuiptent laten wassen en een nieuwe genua besteld. Onze zwager Jan heeft een mooie kist getimmerd met uitsparingen voor in de bakskist ter bescherming van de stuurautomaat. Hij heeft een keer de maten opgenomen om het thuis in elkaar te timmeren. Het was steeds te koud om dat bij de boot te doen.
Afgelopen woensdag kwam Jan de kist brengen en het paste precies. We zijn heel blij met deze oplossing. We hebben nu geen kans dat lijnen in de bakskist in de stuurautomaat komen. Vandaag kon ik ook de kuiptent en de genua ophalen bij de zeilmaker zodat Jan kon helpen deze aan boord te krijgen.
Op zaterdag lacht de zon ons toe. We hebben geen energie om te gaan varen maar er zijn genoeg klusjes om te doen op de boot. We gaan iedere dag lekker naar de boot, op ons Paasbest en gewoon weer naar huis om thuis te slapen. En we besluiten vooral rustig aan te doen, niet meer dan we aankunnen.
Op de boot aangekomen inspecteert Joost meteen de nieuwe genua. Wat blijkt in de zak zit onze oude! Wij meteen naar de zeilmaker. Ze zouden toch niet het nieuwe zeil door de schredder gehaald hebben? Maar gelukkig, het nieuwe zeil ligt er nog. Het oude houden ze om te recyclen. De zeilmaker kwam meteen even om ons grootzeil te beoordelen. Goed genoeg nog voor een jaartje zeilen, maar misschien komende winter maar laten vervangen. Hierna heerlijk in het zonnetje in de kuip koffie drinken.
Joost gaat de oude vlaggetjes vervangen, zoals je ziet wel aan vervanging toe.
Daarna wilden we het dek van groene aanslag ontdoen. Joost maakte eerst het dek nat met emmers slootwater, daarna ging ik er overheen met een speciale spray waarna Joost dit met een bezem inwreef. In laten trekken en daarna weer emmers water over het dek.
Tussendoor houden we een lunch en uitrustpauze. En nadien ook weer uitrusten binnen in de kajuit met de verwarming aan. Hier hadden we het bij moeten laten. Maar we wilden nog graag de watertank vullen en een schoonmaakgoedje bij doen. Een lang verhaal kort: de tank blijkt bij vullen te lekken door de tankdoppen onder de kajuitvloer. We merkten dit op doordat het keukenkastje opeens vol stroomde met water. Een kleine klus loopt zo dus enorm uit de hand.
We zijn zo’n 2 uur verder wanneer de tank vol zit, er niets meer lekt en het keukenkastje droog is. Aan het eind van ons latijn verlaten we het niet zinkende schip, de vloeren nog open. In plaats van op de boot te koken rijden we langs de eerste de beste Mc Donalds om onze honger te stillen en door naar huis te rijden.
Op eerste Paasdag gaan we eerst naar de kerk. Daarna rijden we door naar de boot. Joost gaat aan de gang met het bijwerken van de digitale zeekaarten. Ik zit lekker een tijdje in de zon te lezen. En dan kan ik het toch niet laten om de bakskist schoon te gaan maken. Het is lekker zonnig en dan droogt alles ook snel. Dit jaar halen we niet de lijnen van de boot om ze thuis in de wasmachine te doen. Een paar lijnen die liggend op het dek wel erg groen geworden zijn laat ik weken in de biotex.
We hebben een maaltijd uit onze vriezer meegenomen om op te warmen, ook lekker en makkelijk. Voor we naar huis gaan lopen we nog even Monnickendam in voor een kopje koffie als nagerecht.
Tweede Paasdag rijden we begin van de middag weer naar de boot. In de loop van de middag gaat het regenen en we willen het dekhuis en de kuip verder schoonmaken, de watertank legen (ontdoen van het water met schoonmaakgoedje) en een keer doorspoelen en weer vullen en de kuiptent er weer opzetten voor het gaat regenen.
De schoon gewassen kuiptent laat zich moeizaam weer in het gareel brengen. Er is heel wat trek en duwwerk voor nodig en het is net niet klaar voor het begint te regenen.
Vandaag ook weer een tegenvaller. Er lekt weer iets in het keukenkastje. Een filter blijkt te lekken. Waarom eergisteren dan niet? Of is dat ons niet opgevallen vanwege de grotere lekkage vanuit de tank zelf. Joost lost alle lekkages op door de schroefranden met vaseline in te smeren. Ik weet niet of dit een reguliere methode is, maar het werkt wel.
Om de watertank te vullen moeten we nu door de stromende regen om de kraan aan te zetten. Wanneer de tank vol met schoon water is, doen we een afwas van alles wat we afgelopen dagen vies hebben gemaakt. En dan op huis aan waar Lukas, geheel passend bij het weer, een stapel (spek)pannenkoeken heeft gebakken.
Maandag 11 april zou onze Aquamarijn dan eindelijk te water gaan. Wat uitloop aan klussen aan boord, o.a. doordat apparatuur vertraagd geleverd werd, en zieken bij het havenpersoneel maakten dat dit later was dan we hadden gewild. Spannend voor ons want met Pasen wilden we echt een weekje weg.
Toen we die maandag ruim op tijd in de haven waren, lag onze boot er al in en werd de mast er net opgezet. Ze waren wat voor op schema.
Fijn, dachten we nog, maar daarna gingen ze lunchen en daarna de nieuwe stagen vastzetten. Dus wij ook met onze boterhammetjes ons geïnstalleerd. Het was heerlijk weer, en geen straf.
Na de lunch bleek dat er iets van de verstaging nog niet goed zat. Rene, de stagenman liet zich steeds vrolijk omhoog hijsen. Zo kon hij meteen ons tweede vlaggetjeslijn nog ophangen.
Ondertussen arriveert onze apparatuurman Rob op zijn fietsje om te zien of hij al verder kan met zijn klus, nl de verbinding van de draden van de mast naar de boot maken. Ook de motorman Jan is in de buurt. Hij laat zijn medewerker Hessel controleren of na hun arbeid op onze boot er geen lekkage opgetreden is nu de boot in het water ligt. Erg leuk om te zien. Het zijn allemaal aparte bedrijfjes, maar ze communiceren fantastisch met elkaar. We hebben wat dat betreft geen klagen. En wij staan in het zonnetje lekker toe te kijken.
En dan mogen wij de boot op om de motor te starten en de boot weg te varen naar opzij. Rob gaat aan de gang met de verbindingen van de mast. Ik ga ondertussen de gasflessen halen die opgeslagen waren op het terrein. Ondertussen hebben we ook ontdekt dat onze koelkast het niet doet. Rob kijkt mee, en er blijken verbindingen losgetrokken/ geraakt. Rob gaat het oplossen, maar niet vandaag en ook voor de verbinding van de mast en dus alle apparatuur heeft hij nog onderdelen nodig.
Het is al rond 4 uur als wij de boot naar haar ligplaats varen. Gaat allemaal gesmeerd. Plan is dat wij nu alle lijnen die door de mast lopen weer erin hijsen. Daarvoor hadden we hulplijntjes achtergelaten. We beginnen vol goede moed aan de kraanlijn. De lijn aan het hulplijntje vastgemaakt en hijsen maar. Gaat goed totdat deze de mast in moet. Met geen mogelijkheid lukt het. Ons vermoeden is dat het hulplijntje te dun is en doordat de mast heeft gelegen niet meer op de katrol loopt, maar ernaast is gegaan. We zijn inmiddels zo moe dat we besluiten te stoppen en naar huis te gaan. We vragen via de app onze Rob om hulp. Enige mogelijkheid is dat er een hoogwerker aan te pas komt. Voordat we kunnen schrikken horen we dat deze toevallig op woensdag in de haven is, wel volgeboekt, maar we worden er wel even tussen gezet. Wat een haven! We moeten dan dinsdagavond wel weer even de boot terugvaren naar de plek waar gekraand wordt.
Zo rijden we dinsdagavond weer naar de boot. Eerst gaan we zoveel mogelijk lijnen proberen in de mast te hijsen. Alle lijnen lukken behalve de eerdere kraanlijn. We ontdekken dat wel een lijn aan de verkeerde kant van de verstaging zit. Dat mogen ze morgen ook even oplossen. En dan weer varen naar de kraanplek. Wat een heerlijk weer treffen we deze week. Zo hebben we dat vorig jaar maar weinig gehad . Het is geen straf om dit te doen. Als de schemering inzet liggen we op de plek. Fotografisch gezien een heel mooie plek.
Op woensdag krijgt Joost per mail bericht dat het gelukt is de kraanlijn door de mast te trekken. Ik ga op de fiets naar onze favoriete watersportwinkel Dekker te Zaandam om verschillende dingen te halen, o.a. een middel om te watertank te reinigen. Dat moet 1 keer per jaar gebeuren. Helaas, de software voor onze plotter (digitale kaart) hebben ze daar niet. Die avond varen we de boot weer naar zijn ligplaats. We maken de giek weer aan de mast vast. We vervangen het filter van de watertank. Een ander filtertje zetten we op zijn plek. Dan kunnen we de lege watertank vullen en het reinigingsmiddel toevoegen. Totdat we merken dat het lekt in het in het kastje met de filters. Een filter zit niet goed vast en een poging dit goed te krijgen leidt eerst tot meer water gesproei. Als het wel lukt staat er inmiddels een behoorlijke laag water onder het kastje. Er ligt een laag olie op wat we niet begrijpen. Heeft er ooit vanuit de kombuis olijfolie of zo gelekt? Ons douchepompje doet weer dienst om het water op te pompen. De bodem heeft veel compartimenten, zodat gelukkig het water niet overal staat. De laatste bodem water wegdweilen. En dan zijn we te moe om nog andere dingen te doen. De watertank is vol en het reinigingsmiddel mag de komende 24 uur zijn werk doen terwijl wij naar huis gaan om daar de slaap te vatten.
Vandaag hoeven we niet naar de boot. Ik fiets na mijn werk naar een watersportwinkel in Aalsmeer die de software voor onze plotter wel heeft. We krijgen bericht dat de koelkast het doet en alle apparatuur. Joost gaat naar de kerk voor een witte donderdagdienst. Ik heb per abuis een vergaderafspraak gemaakt voor mijn orkest, helaas.
Op deze goede vrijdag zorgt Joost dat hij op tijd kan stoppen met werken en pak ik de spullen in. We hebben nog veel mee te nemen wat straks weer lekker op de boot kan blijven. Voor we naar Monnickendam rijden brengen we nog even een groentepakket en wat lekkers naar onze vriendin Marjolijn die juist dit zonnige Paasweekend Corona heeft. Wat een vreselijke pech.
We zijn rond 5 uur in de haven. De zeilen moeten nu worden opgehangen. De fok gaat vrIj gemakkelijk. Bij het grootzeil zitten we te hannesen met het inbrengen van de zeillatjes. Bij een woeste poging vliegt het hulplatje door de lucht in het water en zinkt meteen. Niets aan boord wat dit kan vervangen. Dan maar het zeil verder aanbrengen en morgen iets kopen hiervoor. Er blijkt verder toch nog water in een ander compartiment te staan en ik ben even weer zoet om dit droog te krijgen. Ik hang de deze winter genaaide gordijnen op. Als dan alle spullen aan boord zijn gebracht is het half negen en gaan we op weg naar eetcafe de Ouwe Blauwe waar het Woeste Golf biertje nog steeds goed smaakt.
We liggen niet laat in onze kooi. De vakantie is begonnen en we zijn afgemat. Worden wakker gehouden door het gekraak van onze landvasten. Joost gaat in de nacht zijn kooi uit om andere niet krakende lijnen er tussen de zetten, dat heeft effect zodat we tijdens de Stille zaterdagnacht hier ook van kunnen spreken.
Op deze zaterdag vertrekken kan nog niet. Mijn tante, de oudste zus van mijn moeder is overleden en wordt vandaag begraven. Zodoende rij ik weer naar Amsterdam om Nora en Wil en Andre op te halen en te rijden naar een Natuurbegraafplaatst bij de Hoge Veluwe. Ondertussen kan Joost dan zorgen dat de zeillatten in het zeil komen. Dat lukt prima met een verfroerstaafje. Hij fietst voor fourage op de leenfiets van de haven Monnickendam door. Gaat aan de gang om de nieuwe navigatieapparatuur te leren kennen en de software te installeren. Weer een tegenvaller. Het activeren hiervan lukt niet op zijn laptop en zal op een vaste computer moeten. Hij laat zich door Mirjam ophalen. Ik rij zodoende na de begrafenis ook weer naar huis om Joost weer op te pikken. We kennen de weg naar Monnickendam inmiddels op ons duimpje.
Joost gaat koken, ik een blog schrijven, we kijken naar de Stille zaterdag kerkdienst en draaien nog een muziekje. Op onze plotter zien we nu onze boot liggen.
Zeer tevreden ben ik met de gordijnen en de kussenovertrekken die ik heb gemaakt.
We voelen ons weer helemaal thuis op onze Aquamarijn. We denken nu dat alles gereed is voor een vertrek op Paasmorgen.
