Volgende week, de week van Hemelvaart, gaan we voor het eerst een weekje met de Aquamarijn op stap. En we hadden nog een heel boodschappenlijstje van spullen die we aan boort willen hebben. Nu we weer naar een winkel mogen maar gelijk vroeg op de pad naar Dekker Watersport in Zaandam.

Op de boodschappenlijst stonden de 2021 waterkaarten voor IJsselmeer en Waddenzee, een landvast van twee keer de bootlengte en twee stootwillen. Maar ja, als toch aan het winkelen bent kom je op aanvullende ideeën; zo kochten we ook een boekje voor knopen en een verlengsnoer voor de walstroom.

Aan de landvast werd voor ons een mooie lus gesplitst. Dat werkje zag er leuk uit dus hebben we ook maar gelijk een splitsnaald aangeschaft en takelgaren voor het andere uiteinde. Met een volle achterbak daarna op weg naar Monnickendam

Van vorige week resteerde nog de klus om de nieuwe radio in te bouwen. Zodra alles aan boord was ging ik daarmee aan de slag. Eigenlijk viel dat allemaal erg mee. Eigenlijk alleen maar stekkers klikken. Enige probleem was dat twee toch wel belangrijke voedingsdraden waren verlengd met stekkertjes en nu los hadden gelaten; voordat ik dat doorhad (en begreep dat het zo niet kon werken) was ik toch wel even verder. Maar daarna kwam er snel geluid uit de boxjes (Blof via mijn telefoon) en na een boterham werd de radio op zijn plek vastgezet.

Terwijl ik met de radio bezig was ging Ellen een genaaide takeling maken aan het andere eind van onze nieuwe landvast. Gelukkig hadden we net ook stevige naai naalden gekocht (handig voor de tent dacht Ellen) dus kon ze met deze handleiding  aan de slag. Vergeten een foto te maken – maar het zag er zeker net zo netjes uit!

Ons volgende klusje had wat meer voeten in de aarde. We wilden weten of het uiteinde van de ankerketting met een touw vastzit aan de boot. Daarvoor moest de ketting, die netjes in een bak in het vooronder (achter ons bed) in een bak lig, er helemaal uit. Dat eruit halen viel nog niet mee – de ketting bleek wat stroef te lopen. Dus maar eens door het luik achter ons bed gekeken.

De ketting was er al even niet uit geweest en de schakels bleven wat veel in elkaar. Maar door aan beide kanten te werken kregen we de hele ankerketting op de steiger. En ja hoor, het einde zat met een touw vast!

Hierna hebben we de ketting netjes uitgelegd zodat we 5 meter konden afpassen. We wilden de ketting nog markeren met takelgaren. Een veelvoud van rode markeringen bij elk veelvoud van  tien meter. Vijf meter verder hetzelfde met een enkele zwarte markering erbij.

En daarna nog maar eens water over de ketting en vuil eraf in de hoop dat de volgende keer de ketting beter loopt. Een passant op de steiger vond daarna dat onze ketting er weer bijna als nieuw uitzag. Nou ja, bijna dan.

En na al dit harde werken vonden we in dit eerste weekend dat de terrassen weer open zijn dat we ook wat horeca moesten steunen. Dus om half zes snel naar het terras in de haven voor een biertje en een bitterbal.

Dat smaakte goed!

Terug naar de boot voor de afwas. En daarna nog even vanaf steiger D een foto van de achterkant van de boot. Daarna maar weer naar huis voor de avondmaaltijd.

Weer een fris weekend en ook nog veel andere dingen te doen. Alleen dan maar op zaterdag naar de boot met een lijstje dingen om te doen.

Allereerst wilden we de opblaaskano aan boord leggen. Onze verbinding met het vaste land als we lekker voor anker liggen. (En dan natuurlijk daar waar niet veel stroming staat.) Ook zonder lucht in onze kano is het best een fors ding. En nu is er in ons vooronder best wel wat ruimte – maar daar zit dan wel een “klein” deurtje voor. Maar goed eerst maar eens kijken. En nadat we de kano door het voorluik hadden laten zakken bleek het eigenlijk prima door de deur te passen. Peddels konden er ook nog makkelijk bij. Komt er ook wel weer uit.

Taakje twee betrof onze KNRM vlag. Netjes aangeschaft om de reddingmaatschappij te steunen lag het vlaggetje nog het plastic in de kajuit. Inmiddels hadden we er ook de “havenvlag” bijgekregen. Die dus aan elkaar gebonden en hijsen maar. Snel was ook dit item van onze lijst afgerond.

Hierna wilden we ons windscherm, dat we op de zeereling rond de kuip kunnen plaatsen uitproberen. Dit scherm bestaat uit drie delen en dat was even puzzelen. Maar naar twee keer draaien en een rits losmaken zit het scherm vast. Het scherm werkt prima maar met deze frisse wind is het toch beter de kuiptent dicht te doen. Dus snel ook maar weer oefenen in het opruimen van het windscherm en we kunnen een derde vinkje op ons virtuele lijstje zetten.

Tot slot willen we ook de radio/muziekinstallatie vervangen. De ingebouwde autoradio doet het nog prima. Maar ja, een radio-cd-speler is niet meer van deze tijd. Tegenwoordig wil je muziek vanaf je telefoon spelen. Het mooiste zou dus zijn om de autoradio door een modern exemplaar te vervangen. Taak voor vandaag is dan de radio uit de slede te verwijderen. Nu is er van bijna alles een handleiding bewaard gebleven maar hiervoor moesten we even op Internet zoeken. En dan blijkt dat je hier twee hendeltjes voor nodig hebt. En omdat we niet meteen op de meest voor de hand liggende plek keken hebben we flink gezocht en dan vind je van alles. Zoals het oude naamplaatje van de ‘Marlena’ uit 1980.

Maar goed natuurlijk waren de hendeltjes op een logisch plek en daarmee konden we de radio eruit wippen. Het inbouwen van de direct bestelde moderne autoradio doen we een volgende keer.

En dan is er nog tijd voor een biertje in de kuiptent. Aan lijzijde staat de zon zodat we tent open kunnen zetten en de zon op ons gezicht schijnt.

Na het eten van pasta met saus en de afwas doen we de boot weer dicht en rijden we weer terug naar ons huis.

Hoewel we dus eigenlijk nooit van plan waren een boot te kopen had ik ooit wel een naam bedacht: ‘Vooruitzicht’ als een samenstelling van ‘uitzicht’ en ‘voorpret’, twee zaken waar ik van hou en met een toespeling naar ‘wie weet komt het er nog van’.

Maar nu we een boot hebben lijkt ‘Vooruitzicht’ dan juist een vreemde naam. En zoals we al zeiden vinden we de naam ‘Aquamarijn’ erg mooi.

Eerst even over de geschreven en omgeschreven regels van bootnamen.

Het Binnenvaartpolitiereglement schrijft voor dat iedere boot een naam moet hebben die goed leesbaar en onuitwisbaar op de boot geschreven staat. In Nederland is er verder geen registratiesysteem van boten in tegenstelling tot andere landen waar boten net als auto’s ook een kenteken hebben. Verder mag dus officieel iedere naam in tegenstelling tot namen van kinderen waar wel regels aan verbonden zijn.

Er zijn twee ongeschreven regels. Ten eerste dat een boot een vrouwennaam heeft, of in ieder geval geen mannennaam. Dus geen Henk, Piet, Joost of Klaas maar Noor, Ellen (gezien!) of Anna Jacoba. Waarom? Geen idee, maar dingen groeien zo. Als we verwijzen naar de boot spreken we dus altijd van ‘haar’ en niet van ‘zijn’. Het mag wel, want in de van Dale staat dat het woord ‘boot’ M of V is. Maar ik zei al het is een ongeschreven regel.

De tweede ongeschreven regel is: verander nooit de bootnaam want dat brengt ongeluk.

Kortom, de bootnaam blijft: Aquamarijn. Naast mooi is deze naam ook heel toepasselijk. Aquamarijn betekend letterlijk: Zeewater. Ik heb aqua (groenachtigblauw) altijd een mooie kleur gevonden, kies graag wat kleding betreft groenblauwe kleuren. Maar Aquamarijn is ook de naam van een edelsteen met natuurlijk de aqua kleur.

Aan edelstenen worden geneeskrachtige werkingen toegedicht. Aquamarijn zou onbezorgd, ontspannen en vrolijk maken. Het helpt je in de flow te komen en in het moment te leven. Nu sta ik altijd een beetje cynisch tegenover geneeskracht van stenen. Maar ik denk dat onze boot Aquamarijn wel de beloofde werking op ons zal hebben.

Wil je nog een leuk artikel lezen over bootnamen?

https://onzetaal.nl/uploads/editor/1607_bootnamen.pdf