Categorie archieven: Voorbereiding

Activiteten die horen bij de voorbereiding van tocht

Poehpoeh, wat een ‘stille’ week! 11 t/m 16 april 2022

Geplaatst op door

Maandag 11 april zou onze Aquamarijn dan eindelijk te water gaan. Wat uitloop aan klussen aan boord, o.a. doordat apparatuur vertraagd geleverd werd, en zieken bij het havenpersoneel maakten dat dit later was dan we hadden gewild. Spannend voor ons want met Pasen wilden we echt een weekje weg.

Toen we die maandag ruim op tijd in de haven waren, lag onze boot er al in en werd de mast er net opgezet. Ze waren wat voor op schema.

Fijn, dachten we nog, maar daarna gingen ze lunchen en daarna de nieuwe stagen vastzetten. Dus wij ook met onze boterhammetjes ons geïnstalleerd. Het was heerlijk weer, en geen straf.

Na de lunch bleek dat er iets van de verstaging nog niet goed zat. Rene, de stagenman liet zich steeds vrolijk omhoog hijsen. Zo kon hij meteen ons tweede vlaggetjeslijn nog ophangen.

Ondertussen arriveert onze apparatuurman Rob op zijn fietsje om te zien of hij al verder kan met zijn klus, nl de verbinding van de draden van de mast naar de boot maken. Ook de motorman Jan is in de buurt. Hij laat zijn medewerker Hessel controleren of na hun arbeid op onze boot er geen lekkage opgetreden is nu de boot in het water ligt. Erg leuk om te zien. Het zijn allemaal aparte bedrijfjes, maar ze communiceren fantastisch met elkaar. We hebben wat dat betreft geen klagen. En wij staan in het zonnetje lekker toe te kijken.

En dan mogen wij de boot op om de motor te starten en de boot weg te varen naar opzij. Rob gaat aan de gang met de verbindingen van de mast. Ik ga ondertussen de gasflessen halen die opgeslagen waren op het terrein. Ondertussen hebben we ook ontdekt dat onze koelkast het niet doet. Rob kijkt mee, en er blijken verbindingen losgetrokken/ geraakt. Rob gaat het oplossen, maar niet vandaag en ook voor de verbinding van de mast en dus alle apparatuur heeft hij nog onderdelen nodig.

Het is al rond 4 uur als wij de boot naar haar ligplaats varen. Gaat allemaal gesmeerd. Plan is dat wij nu alle lijnen die door de mast lopen weer erin hijsen. Daarvoor hadden we hulplijntjes achtergelaten. We beginnen vol goede moed aan de kraanlijn. De lijn aan het hulplijntje vastgemaakt en hijsen maar. Gaat goed totdat deze de mast in moet. Met geen mogelijkheid lukt het. Ons vermoeden is dat het hulplijntje te dun is en doordat de mast heeft gelegen niet meer op de katrol loopt, maar ernaast is gegaan. We zijn inmiddels zo moe dat we besluiten te stoppen en naar huis te gaan. We vragen via de app onze Rob om hulp. Enige mogelijkheid is dat er een hoogwerker aan te pas komt. Voordat we kunnen schrikken horen we dat deze toevallig op woensdag in de haven is, wel volgeboekt, maar we worden er wel even tussen gezet. Wat een haven! We moeten dan dinsdagavond wel weer even de boot terugvaren naar de plek waar gekraand wordt.

Zo rijden we dinsdagavond weer naar de boot. Eerst gaan we zoveel mogelijk lijnen proberen in de mast te hijsen. Alle lijnen lukken behalve de eerdere kraanlijn. We ontdekken dat wel een lijn aan de verkeerde kant van de verstaging zit. Dat mogen ze morgen ook even oplossen. En dan weer varen naar de kraanplek. Wat een heerlijk weer treffen we deze week. Zo hebben we dat vorig jaar maar weinig gehad . Het is geen straf om dit te doen. Als de schemering inzet liggen we op de plek. Fotografisch gezien een heel mooie plek.

Op woensdag krijgt Joost per mail bericht dat het gelukt is de kraanlijn door de mast te trekken. Ik ga op de fiets naar onze favoriete watersportwinkel Dekker te Zaandam om verschillende dingen te halen, o.a. een middel om te watertank te reinigen. Dat moet 1 keer per jaar gebeuren. Helaas, de software voor onze plotter (digitale kaart) hebben ze daar niet. Die avond varen we de boot weer naar zijn ligplaats. We maken de giek weer aan de mast vast. We vervangen het filter van de watertank. Een ander filtertje zetten we op zijn plek. Dan kunnen we de lege watertank vullen en het reinigingsmiddel toevoegen. Totdat we merken dat het lekt in het in het kastje met de filters. Een filter zit niet goed vast en een poging dit goed te krijgen leidt eerst tot meer water gesproei. Als het wel lukt staat er inmiddels een behoorlijke laag water onder het kastje. Er ligt een laag olie op wat we niet begrijpen. Heeft er ooit vanuit de kombuis olijfolie of zo gelekt? Ons douchepompje doet weer dienst om het water op te pompen. De bodem heeft veel compartimenten, zodat gelukkig het water niet overal staat. De laatste bodem water wegdweilen. En dan zijn we te moe om nog andere dingen te doen. De watertank is vol en het reinigingsmiddel mag de komende 24 uur zijn werk doen terwijl wij naar huis gaan om daar de slaap te vatten.

Vandaag hoeven we niet naar de boot. Ik fiets na mijn werk naar een watersportwinkel in Aalsmeer die de software voor onze plotter wel heeft. We krijgen bericht dat de koelkast het doet en alle apparatuur. Joost gaat naar de kerk voor een witte donderdagdienst. Ik heb per abuis een vergaderafspraak gemaakt voor mijn orkest, helaas.

Op deze goede vrijdag zorgt Joost dat hij op tijd kan stoppen met werken en pak ik de spullen in. We hebben nog veel mee te nemen wat straks weer lekker op de boot kan blijven. Voor we naar Monnickendam rijden brengen we nog even een groentepakket en wat lekkers naar onze vriendin Marjolijn die juist dit zonnige Paasweekend Corona heeft. Wat een vreselijke pech.

We zijn rond 5 uur in de haven. De zeilen moeten nu worden opgehangen. De fok gaat vrIj gemakkelijk. Bij het grootzeil zitten we te hannesen met het inbrengen van de zeillatjes. Bij een woeste poging vliegt het hulplatje door de lucht in het water en zinkt meteen. Niets aan boord wat dit kan vervangen. Dan maar het zeil verder aanbrengen en morgen iets kopen hiervoor. Er blijkt verder toch nog water in een ander compartiment te staan en ik ben even weer zoet om dit droog te krijgen. Ik hang de deze winter genaaide gordijnen op. Als dan alle spullen aan boord zijn gebracht is het half negen en gaan we op weg naar eetcafe de Ouwe Blauwe waar het Woeste Golf biertje nog steeds goed smaakt.

We liggen niet laat in onze kooi. De vakantie is begonnen en we zijn afgemat. Worden wakker gehouden door het gekraak van onze landvasten. Joost gaat in de nacht zijn kooi uit om andere niet krakende lijnen er tussen de zetten, dat heeft effect zodat we tijdens de Stille zaterdagnacht hier ook van kunnen spreken.

Op deze zaterdag vertrekken kan nog niet. Mijn tante, de oudste zus van mijn moeder is overleden en wordt vandaag begraven. Zodoende rij ik weer naar Amsterdam om Nora en Wil en Andre op te halen en te rijden naar een Natuurbegraafplaatst bij de Hoge Veluwe. Ondertussen kan Joost dan zorgen dat de zeillatten in het zeil komen. Dat lukt prima met een verfroerstaafje. Hij fietst voor fourage op de leenfiets van de haven Monnickendam door. Gaat aan de gang om de nieuwe navigatieapparatuur te leren kennen en de software te installeren. Weer een tegenvaller. Het activeren hiervan lukt niet op zijn laptop en zal op een vaste computer moeten. Hij laat zich door Mirjam ophalen. Ik rij zodoende na de begrafenis ook weer naar huis om Joost weer op te pikken. We kennen de weg naar Monnickendam inmiddels op ons duimpje.

Joost gaat koken, ik een blog schrijven, we kijken naar de Stille zaterdag kerkdienst en draaien nog een muziekje. Op onze plotter zien we nu onze boot liggen.

Zeer tevreden ben ik met de gordijnen en de kussenovertrekken die ik heb gemaakt.

We voelen ons weer helemaal thuis op onze Aquamarijn. We denken nu dat alles gereed is voor een vertrek op Paasmorgen.

Poetsen (26 en 27 maart 2022)

Geplaatst op door

Grootste nieuws van de week – er is een datum dat de Aquamarijn weer terug het water in gaat. De afspraak staat op donderdag 7 april – mooi anderhalve week voordat we op Paasvakantie gaan. Wel moet er nog één en ander gebeuren. Waar alles rond motor en elektriciteit is gedaan is navigatie elektronica nog niet klaar. In de boot zijn wel de nieuwe marifoon, klokken (afleesapparatuur) en plotter geplaatst. Maar zeker in en aan de mast moeten er nog het nodige geinstalleerd (waaronder radardetector, nieuwe radar, driekleurentoplicht en marifoonantenne).

Als voorbereiding op het nieuwe seizoen moet de boot aan de buitenkant ook grondig schoongemaakt worden. En dus vetrokken we zaterdagochtend naar de haven om daar eens goed aan te beginnen. Het weer was zeer aangenaam en dat helpt! Ellen ging het teakdek insmeren in de hoop dat de groene uitslag verdwijnt. Ik ging met een emmer water en een zachte bezem de romp boven de waterlijn zand (en andere ongerechtingheden) vrij maken. Zeker onder de spuigaten hadden zich aanzienlijke hoeveelheden zand, zeker ten dele uit de Sahare verzameld. Hierna de romp boenen met water en speciale bootzeep; hierna weer afspoelen met water.

Ondertussen ook lunchtijd. Gezeten in de kuip en in het zonnetje aten we onze welverdiende boterhammen, weggespoeld met een blikje fris, op!

Na de lunch Ellen op zoek naar een stroompunt – ze wilde namelijk even stofzuigen. Met het werk en kabels trekken was er het nodige aan rommel op te zuigen. Nu was het op deze mooie dag druk op de haven – vrijwel iedereen bezig het eigen scheepje weer een beter en schoner aanzien te geven. Vaste stroompunten nu dus even bezet. Maar in overleg met de buurman, die met 4 snoeren stroom voor zijn poetsapparaat had geregeld, kon er gestofzuigd worden.

Na het stofzuigen kon de fohn worden aangesloten. Er was immers nog een belangrijke klus: de thuishaven goed op de boot zetten. Daarvoor moest eerst de naam van de vorige thuishaven, “Stavoren”, worden verwijderd. En dat gaat het makkelijkst als de letters een beetje worden verwarmd. Kijk maar, de ‘S’ is er al af!

Hierna samen begonnen de romp in de was te zetten. Dat viel eigenlijk met zijn tweeen best mee. Hierna natuurlijk uitwrijven en oppoetsen. Gelukkig hadden we twee ladders bij ons zodat we ook dit met ons tweeen konden doen: Ellen beneden en ik boven. Dit was wel een zwaar werkje en dan ben je blij dat de Aquamarijn niet nog groter is. Maar het is ook een werkje waarvan je resultaat ziet én goed in de gaten kunt houden waar je wel en nog niet met de poetsdoek bent geweest.

Na vijfen gingen we moe maar voldaan naar huis. Wel met de gedachte dat het de volgende dag na kerktijd nog even moest worden afgemaakt.

Want inderdaad, de oude thuishaven was er af maar een nieuwe moest geplaatst. Een zorgvuldig werkje waarbij we niet werden geholpen door het steeds scheef afscheurende oude schilderstape. Maar met geduld en preciezie kwamen de letters op hun plek en te voorschijn. Ook de kleur past bijna perfect bij de bootnaam!

Uiteraard moest hierna ook de spiegel – om de letters heen – nog in de was worden gezet. Na het aanbrengen van de was moest het poetsen nog even wachten. Mooi even tijd voor de beloning, in het zonnetje en uit de wind, voor al dit harde werk.

En na de beloning nog even poetsen. Wel even doorzetten maar dan doet de spiegel zijn naam ook eer aan!

Lente in Monnickendam (6 maart 2022)

Geplaatst op door

Het kriebelt enorm. We willen zo graag weer varen. Maar onze boot staat nog op de kant. Er is al heel wat verbeterd aan de boot, maar er moet ook nog heel wat gebeuren. We gaan maar eens even poolshoogte nemen. Het is een mooie zonnige zondag met een nog wel koude Noordoosten wind. Deze keer klimt alleen Joost op de boot. Hij is tevreden over wat hij binnen aantreft. En vooral: geen tekenen van vocht binnen. Dat waar alle botenbezitters zo bang voor zijn in de winter. We lopen even onze steiger op. De vorige keer lag er vreemd genoeg een boot op onze plek. Die was er nu niet meer. We staren naar de lege plek en zien onze boot er alweer liggen. Hoe lang nog? Teruglopend zien we aan het eind van de steiger de eerste tekenen van lente in Monnickendam.

Onze eerste winter met en zonder boot. Dat klinkt misschien vreemd, maar een boot hebben en er niet mee kunnen varen is een nieuwe ervaring. We weten weer wat verlangen is. Wie had dat ooit gedacht. Afgelopen zomer vroegen we ons af of het zeilen ons ooit zou gaan vervelen. Mirjam zei toen dat het misschien wel goed is zo’n winterstop. Dan blijft het leuk. Ha, ha! We hebben gelukkig ook andere hobby’s. Maar in deze 2e Coronawinter is het leven toch wel saai. Hoe kunnen we toch nog een beetje met de boot bezig zijn? Omdat ik graag met mijn handen bezig ben bedacht ik dat ik wel nieuwe gordijnen voor de boot kon naaien. De huidige gele vonden we niet zo mooi. Dus de oude gordijnen van de boot gehaald en deze met mooiere stof in gebroken wit nagemaakt. Dat was nog goed opletten want de 6 gordijntjes lopen allen schreef af en hebben per tweetal een andere breedte. Of het helemaal goed gelukt is weten we pas als de boot weer in het water ligt, dan hangen we ze pas weer op.

Van mijn zus Astrid kreeg ik voor mijn verjaardag afgelopen zomer een mooie belofte: ze wil theedoeken en handdoeken weven voor onze boot, met de naam Aquamarijn erop. In januari deden we een weekendje Rotterdam en konden we vast zien hoe ze eruit zouden gaan zien. Zo houdt de boot ook Astrid bezig!

Een andere klus is de lijnen die we mee naar huis genomen hebben wassen. Dan zijn ze weer soepeler en lopen ze straks beter. Dat kan is ons verteld gewoon in de wasmachine. En inderdaad komen ze er schoon, maar helaas ook fors in de knoop uit de machine. Hebben we weer wat te doen!

Er is rond de motor en accu’s heel wat werk verricht door Jan Dijkman van Jachtservice De Waterman. Hij stuurde ons, om ons op de hoogte te houden, heel wat wat foto’s.

We hebben beiden ook wat moeten studeren. Vanwege de nieuwe navigatieapparatuur moet door Joost het Marcom B diploma gehaald worden. Een schriftelijk en deels praktisch examen waarin je moet aantonen dat je de marifoon kan bedienen in Nautisch Engels en ook digitaal berichten kan zenden. Hij is geslaagd met vlag en wimpel. Ik heb het examen basiscertificaat marifonie gedaan. Niet perse noodzakelijk omdat Joost deze al had. Op een boot waar een marifoon aanwezig is moet 1 persoon zijn die een marifoonbewijs heeft. Andere personen mogen de marifoon wel bedienen. Nu vond ik het wel handig om er meer van te weten en met een Burn-out was het voor mij een mooie manier om te zien of nieuwe kennis opnemen weer ging lukken. Met 2 fouten van de 40 vragen was dat geen vraag meer.

En verder kijken we de hele winter vlogs via YouTube van zeilers die hun zeilavonturen via film vastleggen. Zo varen we mee naar Spitsbergen, IJsland, Zweden, Spanje en Portugal. Veel beter voor ons humeur dan het zoveelste programma over Corona of over de oorlog in Oekraïne. Dat moeten we deels wel volgen, maar voor het slapen gaan kijken we zeilvlogs. Dan slaap je een stuk beter.

Boodschappenlijst en klusjes (1 mei 2021)

Geplaatst op door

Volgende week, de week van Hemelvaart, gaan we voor het eerst een weekje met de Aquamarijn op stap. En we hadden nog een heel boodschappenlijstje van spullen die we aan boort willen hebben. Nu we weer naar een winkel mogen maar gelijk vroeg op de pad naar Dekker Watersport in Zaandam.

Op de boodschappenlijst stonden de 2021 waterkaarten voor IJsselmeer en Waddenzee, een landvast van twee keer de bootlengte en twee stootwillen. Maar ja, als toch aan het winkelen bent kom je op aanvullende ideeën; zo kochten we ook een boekje voor knopen en een verlengsnoer voor de walstroom.

Aan de landvast werd voor ons een mooie lus gesplitst. Dat werkje zag er leuk uit dus hebben we ook maar gelijk een splitsnaald aangeschaft en takelgaren voor het andere uiteinde. Met een volle achterbak daarna op weg naar Monnickendam

Van vorige week resteerde nog de klus om de nieuwe radio in te bouwen. Zodra alles aan boord was ging ik daarmee aan de slag. Eigenlijk viel dat allemaal erg mee. Eigenlijk alleen maar stekkers klikken. Enige probleem was dat twee toch wel belangrijke voedingsdraden waren verlengd met stekkertjes en nu los hadden gelaten; voordat ik dat doorhad (en begreep dat het zo niet kon werken) was ik toch wel even verder. Maar daarna kwam er snel geluid uit de boxjes (Blof via mijn telefoon) en na een boterham werd de radio op zijn plek vastgezet.

Terwijl ik met de radio bezig was ging Ellen een genaaide takeling maken aan het andere eind van onze nieuwe landvast. Gelukkig hadden we net ook stevige naai naalden gekocht (handig voor de tent dacht Ellen) dus kon ze met deze handleiding  aan de slag. Vergeten een foto te maken – maar het zag er zeker net zo netjes uit!

Ons volgende klusje had wat meer voeten in de aarde. We wilden weten of het uiteinde van de ankerketting met een touw vastzit aan de boot. Daarvoor moest de ketting, die netjes in een bak in het vooronder (achter ons bed) in een bak lig, er helemaal uit. Dat eruit halen viel nog niet mee – de ketting bleek wat stroef te lopen. Dus maar eens door het luik achter ons bed gekeken.

De ketting was er al even niet uit geweest en de schakels bleven wat veel in elkaar. Maar door aan beide kanten te werken kregen we de hele ankerketting op de steiger. En ja hoor, het einde zat met een touw vast!

Hierna hebben we de ketting netjes uitgelegd zodat we 5 meter konden afpassen. We wilden de ketting nog markeren met takelgaren. Een veelvoud van rode markeringen bij elk veelvoud van  tien meter. Vijf meter verder hetzelfde met een enkele zwarte markering erbij.

En daarna nog maar eens water over de ketting en vuil eraf in de hoop dat de volgende keer de ketting beter loopt. Een passant op de steiger vond daarna dat onze ketting er weer bijna als nieuw uitzag. Nou ja, bijna dan.

En na al dit harde werken vonden we in dit eerste weekend dat de terrassen weer open zijn dat we ook wat horeca moesten steunen. Dus om half zes snel naar het terras in de haven voor een biertje en een bitterbal.

Dat smaakte goed!

Terug naar de boot voor de afwas. En daarna nog even vanaf steiger D een foto van de achterkant van de boot. Daarna maar weer naar huis voor de avondmaaltijd.

Lijstje afwerken (24 april 2021)

Geplaatst op door

Weer een fris weekend en ook nog veel andere dingen te doen. Alleen dan maar op zaterdag naar de boot met een lijstje dingen om te doen.

Allereerst wilden we de opblaaskano aan boord leggen. Onze verbinding met het vaste land als we lekker voor anker liggen. (En dan natuurlijk daar waar niet veel stroming staat.) Ook zonder lucht in onze kano is het best een fors ding. En nu is er in ons vooronder best wel wat ruimte – maar daar zit dan wel een “klein” deurtje voor. Maar goed eerst maar eens kijken. En nadat we de kano door het voorluik hadden laten zakken bleek het eigenlijk prima door de deur te passen. Peddels konden er ook nog makkelijk bij. Komt er ook wel weer uit.

Taakje twee betrof onze KNRM vlag. Netjes aangeschaft om de reddingmaatschappij te steunen lag het vlaggetje nog het plastic in de kajuit. Inmiddels hadden we er ook de “havenvlag” bijgekregen. Die dus aan elkaar gebonden en hijsen maar. Snel was ook dit item van onze lijst afgerond.


Hierna wilden we ons windscherm, dat we op de zeereling rond de kuip kunnen plaatsen uitproberen. Dit scherm bestaat uit drie delen en dat was even puzzelen. Maar naar twee keer draaien en een rits losmaken zit het scherm vast. Het scherm werkt prima maar met deze frisse wind is het toch beter de kuiptent dicht te doen. Dus snel ook maar weer oefenen in het opruimen van het windscherm en we kunnen een derde vinkje op ons virtuele lijstje zetten.

Tot slot willen we ook de radio/muziekinstallatie vervangen. De ingebouwde autoradio doet het nog prima. Maar ja, een radio-cd-speler is niet meer van deze tijd. Tegenwoordig wil je muziek vanaf je telefoon spelen. Het mooiste zou dus zijn om de autoradio door een modern exemplaar te vervangen. Taak voor vandaag is dan de radio uit de slede te verwijderen. Nu is er van bijna alles een handleiding bewaard gebleven maar hiervoor moesten we even op Internet zoeken. En dan blijkt dat je hier twee hendeltjes voor nodig hebt. En omdat we niet meteen op de meest voor de hand liggende plek keken hebben we flink gezocht en dan vind je van alles. Zoals het oude naamplaatje van de ‘Marlena’ uit 1980.


Maar goed natuurlijk waren de hendeltjes op een logisch plek en daarmee konden we de radio eruit wippen. Het inbouwen van de direct bestelde moderne autoradio doen we een volgende keer.

En dan is er nog tijd voor een biertje in de kuiptent. Aan lijzijde staat de zon zodat we tent open kunnen zetten en de zon op ons gezicht schijnt.


Na het eten van pasta met saus en de afwas doen we de boot weer dicht en rijden we weer terug naar ons huis.