Gisteren vanwege de noordenwind uitgeweken naar de Marker wadden. Met de gedachte dat we dan met weer noordenwind snel in Enkhuizen zouden zijn – waarna we onze reis gemakkelijk naar Den Oever zouden kunnen vervolgen.
Maar helaas – de wind is gedraaid naar de noordwesthoek. En dat kleine verschil maakt op een zeilboot veel uit. Zeker als je een een goede uitgangspositie wilt verwerven om naar Terschelling te varen. Met geulen en tij geeft dat toch weer extra dimensies waarmee rekening moet worden gehouden.
Maar goed het werd dus een dagje laveren. Wel met lekkere lange slagen en, omdat er nog steeds een ruime windkracht vijf stond, met twee riffen in het zeil. Dat ging qua snelheid als een zonnetje – veelal lag die ergens tussen de 5 en 6 knopen.
Maar op het IJsselmeer, en zeker ‘in de buurt’ van Stavoren, zijn er ook hoge golven. En golven verzetten je koers naar lij en/of halen de vaart er een beetje uit. Dat geeft ons dan ook wat extra tijd om van de wolkenluchten te genieten.
Zo aan de wind gaat de Aquamarijn scheef en is op de been blijven al best een toer. Ellen brengt dit naar een hoger niveau door tegen de avond ons te voorzien van een kop warme soep. De kombuis is aan de hoge kant – een hele toer om dan iets gedaan te krijgen.
En dan komt de karakteristieke toren van Hindelopen in zicht. Voor het stadje rollen we de Genua in. Maar dan gebeurt iets onbestaanbaars; de schoten komen los van de Genua. We trekken dus niet meer aan het eind van het zeil bij het inrollen. Op het woelige IJsselmeer komen we niet verder dan een zeilbandje om de Genua wat vast te zetten. In de haven lossen we het wel op.
Met de wind in de rug de haven in. Dat geeft wat extra vaart. Dit keer zoeken we ook direct een plaatsje in de oude vissershaven. Uiteindelijk blijkt een box met de kop op de wind de beste plek.
Na 9 en half uur varen zijn 45,5 mijl afgelegd (en een sluis gepasseerd). We ruimen de boel en warmen de nasi van gisteren op. Ellen maakt nog een mooie overzichtsfoto van de haven. Nog een plan voor morgen maken – en dan kunnen we gaan uitblazen!
Afgezien van de twee lange weekenden hebben we dit jaar nog geen vakantie gehad. Daarom maar even veel weken weg. Spelbreker was Joost zijn werkafspraken in de tweede week van juni. Daarom het volgende plan gemaakt. De eerste week varen we de boot naar Terschelling. Daar begin op vrijdag Oerol voor 10 dagen. Joost gaat op de eerste Oerol zondag met zijn muziekvrienden spelen tijdens de kerkdienst in ET10. Die avond gaat hij met de veerboot naar huis om nog een week te werken. Vriendin Marjolijn en dochter Mirjam komen mij die week vergezellen. Maar ook mijn zus Nora is daar met vrienden en er gaan ook KGK-ers naartoe. Een en al gezelligheid dus. Het daarop volgende weekend komt Joost weer terug en vertrekken we nog voor 3 weken vakantie naar waar de wind ons brengt.
We hebben nog steeds delen van de boot te ontdekken. Thuis lag nog steeds een grote zeilzak met een kaartje eraan: spinaker. Maar we hadden de boot met een gennaker gekocht. Beiden zijn zeilen voor ruime windse koersen als het wat minder hard waait en ipv de genua (het voorzeil). Komende vakantie wilden we ons gaan oefenen hierin. Maar wat hebben we nu? Dus moesten we eindelijk die zak eens openen. Tot onze vreugde zat er een gennaker in, want dat hijst en zeilt makkelijker dan een spinaker. En we waren ook heel blij met de slurf waar hij inzit, dat maakt het hijsen stukken makkelijker.
Het weekend voor onze vakantie hebben we het zeil en onze vouwfiets naar de boot gebracht. Ook moesten we nog de lekkage bij de schoorsteen zien op te lossen. Dat is ons niet gelukt. Wel de schroeven uit de schoorsteenplaat gekregen die nat bleken, maar we kregen geen enkele beweging in de plaat en buis. Binnen ook de afdekplaat losgeschroefd en daar kwam een en al nattigheid onder vandaan. Een aantal dagen later kon Jan komen en stuitte hij op hetzelfde als wij: geen beweging in te krijgen. Maar na wat gepoer in een gaatje in het luik waar de schoorsteen op staat liep daar opeens water uit. Blijkbaar was door de schilderbeurt dit verstopt geraakt en kon het water nu de goede uitweg vinden in plaats naar binnen in onze kajuit. We hebben goede hoop. En ik zal vast verklappen dat na een regenbui en het nodige buiswater we binnen geen water meer hebben aangetroffen. Chapeau Jan!
Onze vakantie begon eigenlijk al op 31 mei. Nadat ik de auto had volgepakt, haalde ik Joost op van zijn werk en reden we door naar de haven. Onze routeplanner stuurde ons langs het bijna afgebouwde appartement van Lukas. Moest natuurlijk een foto van gemaakt worden.
Ondertussen haalden Lukas en Mirjam Ruud en Christa op. Ruud was jarig en wij trakteerden hem op een etentje in Monnickendam. De verjaardag wordt pas 2 juni gevierd, Dan wilden wij al het ruime sop gekozen hebben. We hadden een heel gezellig avondje in ons favoriete restaurant de Ouwe Blauwe. Om oude verhalen rond diepvrieskippen hadden we enorme lol.
Na een goede nachtrust terwijl Joost nog sliep, liep ik naar de markt voor brood. Het is grijs weer en er staat een forse wind windkracht vijf. Maar het is droog. Voor we vertrekken moeten we nog even diesel tanken. Wel zo fijn om met een volle tank op weg te gaan. We motoren over de Gouwzee, want de wind staat pal Noord. Jammer want we willen naar het Noorden. Enkhuizen was ons plan. Dan maar kruisen. We zetten 2 riffen in het zeil en de genua rollen we maar een stukje uit. Daarmee zeilen we ondanks de windkracht vijf behoorlijk comfortabel en ook nog 5 a 6 knopen. We zijn niet meer bang voor windkracht 5, we weten dat de boot en wij dat prima aankunnen. Op het vaste land vind iedereen het nu ‘slecht weer’, maar wij genieten van het zeilen. We kunnen max 50/60 graden varen terwijl Enkhuizen op 30 graden ligt. Maar met 60 graden koersen we zo op de Marker Wadden af en waarom zouden we dat niet als eerste bestemming kiezen? Morgen zitten we dan ook gunstig ten opzichte van de Noordenwind die dan ook zal waaien. We denken dat het met dit weer wel rustig zal zijn op de Marker Wadden. Na 3 uurtjes varen komt het in zicht. We zien toch al aardig wat masten. We hebben geluk. Er is nog 1 box vrij tegen de wind in. De boxen aan lager wal zijn allemaal nog vrij. Dus ja, het is relatief rustig. Na uitrusten en een borrel moeten we natuurlijk hier de benen strekken. Het is er een drukte van belang, tenminste van meeuwen, visdieven, eenden, zilverreigers, ganzen
en witte kwikstaart
Het lijkt wel drukker met vogels dan voorgaande jaren. Maar verder kom je er geen kip (zelfs geen diepvries) tegen. Behalve dan de vrijwilligers van natuurmonumenten die een rondje in een soort golfkarretje doen. En: bloemenzeeën!
De boot weer in, want echt aangenaam is het buiten niet. ‘Laat buiten de stormwind nu maar razen, in het donker. want binnen is het warm en licht en goed!’
Na het mooie Hemelvaart weekend de hele week naar de weersverwachting gekeken. We gaan graag weer een lang weekend weg! De paar verwachtte buitjes kunnen we hebben. Wel lastig dat er het hele weekend Noordenwind wordt verwacht. Dat hadden we vorige week ook al en maakt vanuit Monnickendam het varen een rondje lastiger.
Vrijdagavond eten we nog thuis maar daarna pakken we snel de auto in. Het is weer een hele berg; de eerste vakantiespullen gaan ook al mee.We rijden Monnickendam binnen en dan bedenken we dat we het fototoestel dit weekend helaas thuis hebben gelaten. Na deze tegenvaller ook gelijk een meevaller: de lazybag die ons grootzeil moet beschermen is aangepast en nu klaar voor gebruik!
In de avond zitten we op ons vertrouwde plaatsen in de kajuit onze gebruikelijke dingen te doen. We bellen wat, we mailen wat, lezen wat en lossen een puzzeltje op. Was kennelijk ook een best vermoeiende week want we gaan vroeg naar bed!
De volgende ochtend moet Ellen natuurlijk langs de bakker op de markt! Met brood, broodjes, croissants en verse bitterkoekjes komt ze terug. Na het ontbijt in de zon ruim we de kuiptafel op en doen we de schoten aan de zeilen. Probleemloos varen we de haven uit. Omdat het een kalme Noordoostenwind blijkt te zijn kunnen we voor Marken al de zeilen hijsen en varen we kalmpjes de Gouwzee uit. Het gaat lekker tot voor de kust van Wijdenes: de wind wordt wat minder en komt meer uit het Oosten. We kruisen nog twee slagen maar dan is het echt windstil en is er geen golfje meer op het water.
Uiteindelijk dan toch maar de motor aan om de reis naar Enkhuizen te vervolgen. Nadat we zonder problemen de sluis hebben gepasseerd, wat overigens niet voor iedere zeilboot in onze schutting gold waarbij als complicerende factor mag gelden dat het nu weer een kleine windkracht 4 waait, varen we tegen 18 uur de Buitenhaven van Enkhuizen binnen. Die is al behoorlijk vol. Wij vinden nog een plaatsje, als vierde van een pak, aan hogerwal (de Noordzijde). We leggen, een handje geholpen door enkele van de 8 bemanningsleden van de buur- en huurboot, probleemloos aan. En dan is het tijd voor een (alcoholvrij) biertje in de zon.
Tijdens de stamppot raapstelen – dat eten we niet vaak aan boord – vertelden de buren ons dat ze de volgende ochtend om 8uur wilden vertrekken. Dat is even slikken. Maar het weerhoudt ons niet van een avondwandelingetje langs verschillende havens van Enkhuizen. In de Buitenhaven kunnen we natuurlijk niet anders dan foto’s nemen van de Aquamarijn die mooi aan de buitenkant ligt te pronken.
Bij het lichtbaken komen we ook nog een poes tegen die duidelijk op jacht is. Kennelijk is het een watersportpoes – hij heeft al een reddingvest aan.
Als je een wekker zet is het geen moeite om op tijd op te staan. Voor achten varen we weg en worden we uitgezwaaid door de ook al wakkere buren. Op het IJsselmeer staan al snel de zeilen. We willen richting Urk – maar dan moet je eerst een ondiepte ontwijken voordat je naar het Oosten kunt. Netjes aangegeven met tonnen. Maar die koers is, met nog een noordnoordoosten wind kracht 3 a 4, net wel/net niet bezeild. En als je dan gaat knijpen schiet het helemaal niet op.
Dus gaan we overstag en varen een stukje noordnoordwest. Varend aan de wind ontbijten we ook – dat is een hele toer op nu ook wat onrustig water. Na een klein half uur gaan we weer overstag en kunnen nu een wat ruimer aandewindse koers zetten recht op Urk af. Gelijk is de boot ook rustiger wat fijn is bij het koffie zetten. En 2 uur later is Urk in zicht.
We leggen weer aan de dam achter het strand. Het is nog vroeg – 11 uur – dus nu zijn we nog alleen. In de loop van de middag wordt het iets drukker en legger er twee met elkaar bevriende Duitse boten langszij. Wij helpen wat en krijgen, weliswaar wat overdreven, als dank een fles (Italiaanse) wijn.
Op zondag komt er op Urk natuurlijk geen havenmeester. Maar de elektronica en het internet werken wel zodat we met een mobiele telefoon wel netjes ons havengeld kunnen voldoen. Krijgen we daarna per e-mail de toegangscodes van het toilet!
Betalen doe je natuurlijk meteen na aankomst. Was het op het water in de wind nog fris en deden we truien en lange broeken aan. Hier op Urk gaat dat allemaal weer uit en lopen we al snel weer in korte broek en T-shirt.
Om de zon en de warmte wat te ontvluchten zoeken we voor de lunch de schaduw op van het terras van ‘De Kaap’. We moeten even wachten voor een vrij plaatsje maar dan zitten we koel over het water uit te kijken. Bijkomend voordeel is dat we hier kunnen betalen met het diner cadeau dat ik vorig seizoen van AMVJ zaterdag 3 cadeau kreeg voor het fluiten. Mannen, hartelijk dank. Het smaakte ons goed!
Terug op de boot vermaken we ons met een puzzel, middagdutje, een boek en de Groene Amsterdammer. Op zondag is het hier langs de kade ook voor Urkers een mooie plek om te flaneren. Tot onze verbazing wordt er veel klederdracht gedragen. Maar ook de Urkers, en zeker ook de (jonge) vrouwen, die passeren en geen klederdracht dragen zijn duidelijk van de toeristen te onderscheiden. Hier is men vandaag op Pinksterbest gekleed!
Na een lekkere mie-maaltijd en nog wat gesudoku kan Ellen het niet laten om nog een foto te maken van de zonsondergang. Mooi over het strand zien we ook de vuurtoren aangaan!
Na de zomerse Pinksterzondag valt tweede Pinksterdag al gauw tegen. Maar toch we kunnen buiten ontbijten en een krantje lezen.
Het is een eindje varen naar Monnickendam dus we willen ook niet te laat vertrekken. We hebben aan onze twee Duitse buren doorgegeven om 10uur te willen vertrekken. Dat was akkoord en inderdaad vertrekken we alle drie na elkaar rond 10uur. Daarna met een rustig windkrachtje drie, soms terugvallend naar kracht twee, haast voor de wind richting de Houtribsluizen bij Lelystad. Ook onze Duitse buren moeten daarnaar toe; Lelystad Haven is hun thuishaven. Doordat ze aan de buitenkant lagen hadden ze een kleine voorsprong maar langzaam halen we ze in. Snel gaat het allemaal niet; tussen de twee of drie knopen.
Het is druk bij de sluis maar wij blijken het zo gepland te hebben dat we meteen de stuurboordkolk in kunnen varen. Komen we weer achter onze buren te liggen die eerder op de motor verder waren gegaan.
Het is druk op de weg – dus de brug gaat even niet open. Wachten dus terwijl we al wel op Markeermeerpeil zijn. Gelukkig is er ter vermaak een dwarsligger. Als goed excuus geld dit keer dat er ‘aan de overkant’ een Duits sprekende sluis steward staat te schreeuwen. Dat helpt natuurlijk niet.
Na de sluis gaat het opeens wel snel. We hijsen beide zeilen en met ongeveer halve wind spuiten we richting de Gouwzee. Snelheid komt niet onder de zes knopen! De Gouwzee is al in zicht als we in een bui terecht komen. Regen valt er niet maar de wind wordt wel onaangenaam hard. Al zeilen leggen we een rif in het grootzeil – dat blijkt heel soepel te gaan. Ook de Genua rollen we een stuk in. Dan gaan we weer lekker maar op nog meer windvlagen reageren we om de Genua maar helemaal in te rollen. Nog steeds met ruim vijf knopen varen we de Gouwzee op waar we nog een stormrondje varen om niet te hoeven gijpen.
We strijken voor Marken en varen dan op de motor naar de haven. Probleemloos leggen we aan en ruimen we op. Tot slot voor het eerst na de verfbeurt weer de kuiptent opgezet; blijkt dat de schilders twee houders verkeerd om terug hebben gemonteerd. In een klein halfuur lossen we dat op waarna de kuiptent weer perfect staat.
Op naar huis waar we met de kinderen om half acht een eetafspraak hadden.
Een perfect weekend met twee dagen zomers weer en sowieso geen regen. Niet helemaal wat je verwacht bij Noordenwind maar dat maakt ons niet uit. Het was weer fijn!
Na een lange natte winter smachten overtreft het Hemelsvaartweekend al onze verwachtingen. Maar voor het zover is was er nog werk te doen. Dus reed ik afgelopen week een paar keer naar Monnickendam en Joost met mij een keer op een avond. De watertank moest schoon en de filters verwisseld. De lijnen verder door de mast getrokken. Dat was toch nog een heel gepuzzel, vooral omdat de namen van de lijnen op aangehangen etiketten door de winter geheel uitgewist waren. De boot moest schoongemaakt en daar hielp Nora een dagje mee.
Ondertussen kwam Halver de zeilmaker langs om ons nieuwe grootzeil met handige lazybag te plaatsen. Helaas bleek een hulplijntje in de mast die hij hiervoor nodig had vast te zitten. Hij kon wel verder maar wij moesten dat probleem nog oplossen door iemand weer de mast in te hijsen. Helaas bleek hij zelf ook een fout gemaakt, de lazybag was te klein en was niet goed dicht te ritsen. En het is natuurlijk de bedoeling van deze ‘luie zak’ dat het je gemakkelijk wordt gemaakt. Hij zou het gaan oplossen, maar pas na het weekend.
Op donderdagochtend zijn we rond 11 uur in de haven. Het plan is vooral om rustig aan te doen. Het is mooi zonnig weer maar er staat ook nauwelijks wind. Voor we kunnen zeilen moet er nog een aantal zaken geregeld worden. Het is heerlijk weer en een gezellige bedoening in de haven waar veel mensen bezig zijn hun boot na de wintertijd klaar te maken voor het vaarseizoen. Joost moet ik weer in de mast hijsen en hoger dan eerdere keren. Het lijntje wat los moet zit hoger dan de radar. Gezekerd aan twee lijnen bedien ik de lier om Joost omhoog te hijsen. Ik kom niet eens halverwege. Ik roep de buurman erbij die graag even komt helpen. Het lijntje is zo losgemaakt en over het katrolletje gelegd, dat is het werk niet. We laten Joost weer zakken en ik ben blij dat dat klusje gedaan is.
Ervaring maakt alles makkelijker. De genua hebben we snel aangebracht. De klok die het nooit goed heeft gedaan heeft deze winter een nieuw uurwerk gekregen. Joost slaakt een vreugdekreet als de klok in de omhulsel past en het doet. Zijn vreugde is van korte duur die niet eens te meten is met deze klok want de secondewijzer loopt vast tegen het glas. Dan maar de secondewijzer eraf gehaald en zo functioneert de klok prima.
Ondertussen is de middag al een eind op weg en besluiten we vandaag hier te blijven. De meeste verbindingen van lichten in de mast moeten nog gekoppeld worden. Maar eerst gaan we lekker een hapje eten in De Ouwe Blauwe. Wat smaken de asperges heerlijk!
En dan is het tijd om de elektriciteitsdraden vanuit de mast te koppelen.
Helaas blijkt dit merksysteem ook vervaagd en hoe weet je dan wat aan wat moet? Op een gegeven moment doet het toplicht het als de schakelaar van het stoomlicht wordt aangezet. Dat is niet de bedoeling. Ondertussen is het donker genoeg om in ieder geval te kunnen zien welk licht er aan is. Maar de slimmere methode was natuurlijk de spanningsmeter gebruiken en zoeken naar een match bij een omgezette schakelaar. Als alle lichten het doen zijn we er klaar mee. Het plafond waarachter de draden zitten moet nog dicht, maar dat komt morgen wel. Nog een drankje en dan duiken we onze vertrouwde kooi in.
Het is weer stralend weer bij opstaan. Lekker buiten in de kuip ontbijten en daarna de laatste klusjes. We motoren het eerste stuk en komen de ‘-weer boot’ tegen uit Volendam met ramptoeristen.
Verder op de Gouwzee kunnen we onder een zacht briesje rustig het nieuwe zeil hijsen en tegelijk de reeflijnen aanbrengen. Wat een mooi zeil en wat staat ie strak. De doorlopende zeillatten maken dat er geen rare kreukels meer in het zeil zitten.
En op de lazybag hebben we ook de naam van onze boot in de goede lettertype en kleur laten zetten.
De boot glijdt soepeltjes door het water. Wat zijn we blij en trots met het resultaat van de winterschilder en zeilmaker. Maar we houden ook oog voor de natuur. 😁
Met een NNO wind zetten we koers naar Lelystad. We laten dit weekend de favoriete bestemmingen maar even voor wat het is, daar is het nu veel te druk. We willen vooral lekker zeilen. Met een mooie aan de windse koers en een wind die wat verder naar het noorden draait stuurt onze stuurautomaat ons rechtstreeks (met een bocht) naar Lelystad.
We hebben alle ruimte om aan te leggen. En dan is het tijd voor ons eerste ‘ankerbiertje’.
We hebben een nasimaaltijd bij ons om klaar te maken, maar we zien (in oude blogs) dat we al te vaak hier nasi hebben gegeten en lopen naar de Griek die ons 3 jaar geleden erg goed bevallen was. Het is er rustig, in tegenstelling tot de dag ervoor wordt ons verteld.
Dag 3 begint weer met een ontbijt in het zonnetje. We liggen zodanig dat we een foto van de boot kunnen maken waarbij je kan zien dat de naam op de spiegel en op de lazybag dezelfde kleur en letters hebben. Goed gelukt na best wel wat gepuzzel bij bootletters bestellen en de inktkleuren en de lettertype bij de zeilmaker goed te kiezen.
Na het ontbijt maken we een wandeling naar de supermarkt. 18 jaar geleden maakte ik met Lukas en Mirjam dezelfde tocht in de regen terwijl we verwaaid lagen met een platbodem en Joost ziek in z’n kooi lag. Die tocht herinner ik me als lang en vervelend. Toen hadden we ook nog geen smartphone en was het zoeken in een ongezellige nieuwbouwwijk naar de supermarkt. Nu was het stralend weer, hadden we de goede weg zo gevonden en verbaasde ik me erover hoe groen en mooi deze wijk is. Tja, ervaringen worden door de omstandigheden gekleurd. Nu hebben we weer verse broodjes voor de lunch. Na de koffie verlaten we Lelystad.
We zetten koers naar Marina Muiderzand bij Almere. We zijn hier nog nooit geweest, dus een goede reden om dat eens te gaan doen. Met een noordoosten wind varen we heel relaxt voor de wind. We kunnen zo een mooi rondje maken en morgen met oostenwind weer naar huis zeilen. We hebben telefonisch vast een ligplaats gereserveerd die makkelijk in te varen is. Een kleinigheidje, een open motorbootje is er gaan liggen. Gelukkig zit er iemand in die zich gemakkelijk laat wegsturen. We moeten dan wel weer opnieuw aan komen varen om er goed in te komen. Gelukt en we krijgen van een schipper die ook net aanlegde enorme complimenten over onze boot. ‘Wat zit ie strak en glimmend in de verf’. Ja, nog wel denk ik, maar ik zeg dat hij ook net van de schilder komt. Maar ook ons nieuwe zeil en de schone lijnen (ja, ook deze winter weer gewassen) was hem opgevallen toen hij lange tijd achter ons voer. We doen het dus niet eens alleen voor onszelf!
We liggen op een rustig plekje voor ons 2e ankerbiertje. En met boek en puzzelblaadje vermaken we ons.
Nu moet de nasimaaltijd toch echt gekookt worden. Joost lukt dat natuurlijk prima. Na het eten nog een verkenningswandeling in de buurt. Er zijn hier veel zeilscholen en toebehoren, maar de bijbehorende gezelligheid vinden we niet. We lopen nog naar het vlakbij gelegen torenflat wijkje waar veel reclame voor gemaakt wordt. De mondaine uitstraling die het moet hebben heeft het nog niet. Nog te veel zand en puinzooi. We drinken er op een terras nog wel een kopje koffie.
De temperaturen lopen op tot boven de 20 graden. Toch is de wind nog fris wanneer ik ‘s ochtends de douche hier ga uitproberen. Maar daarna is het al lekker om in de kuip te ontbijten. Nog een wandelingetje naar het havenkantoor en de supermarkt in het torenflatwijkje. Het lijkt opeens hoog zomer. Na de koffie vertrekken we. We laten Marina Muiderzand achter ons.
De wind is sterker dan de afgelopen dagen dus we gaan er een rif inzetten. Dat werkt in het nieuwe zeil ook goed. De middag zeilen we heerlijk richting Monnickendam en zelfs wat verder want we hebben alle tijd. De zeildagen sluiten we af met het tweede deel van de nasimaaltijd in onze eigen haven. Hemelvaartsweekend 2024: Ons zeilseizoen kon niet beter beginnen.
Na meerdere heen en weer telefoontjes met de schilder en de haven in Warns, kregen we donderdagmiddag eindelijk het verlossende telefoontje dat de volgende morgen de Aquamarijn geheel in een nieuw verfjasje te water gelaten zal worden. Vijf weken later dan onze verwachting. Snel moest Joost nog wat werkafspraken verzetten zodat we de volgende dag meteen de boot op konden halen. Het weekend had Joost al te veel 4/5 mei verplichtingen.
De volgende ochtend zitten we om kwart voor 8 in de auto op weg naar Warns. Het gaat vlot, Geen files, alleen de andere kant op. Wanneer we in de haven aankomen blijkt de Aquamarijn al in het water te liggen. Degene die haar net gekraand heeft vertelde dat het net tijdens een hoosbui was.
De mast ligt nog op de kant. Het is fijn dat we die nog even kunnen inspecteren en wat muislijntjes (hulplijntjes waarmee we straks de lijnen weer door de mast moeten trekken) die te los zitten aan te trekken. Twee jaar geleden bleek zo’n lijntje in de top niet meer goed om het katrolletje te zitten waardoor de lijn er niet meer inging. En dan heb je een hoge kraan nodig om dit op te lossen.
De mast wordt gehesen en op z’n plek gezet. De stagen moeten weer vast en op spanning gezet.
Vooral een staaltje aan samenwerking zien wij. Dit om zoveel mogelijk boten achter elkaar te water te laten. De volgende boot komt er al aan.
Onze boot wordt daarvoor iets doorgeschoven waar wij verder onze dingen kunnen doen. De aansluitingen van de apparatuur vanuit de mast weer naar binnen leiden en aansluiten (V). De gasflessen aan boord brengen en aansluiten (V), de sprayhood erop zetten (V), de kraanlijn door de mast trekken (V gelukt zonder problemen) en de giek weer aan de mast en de kraanlijn vastmaken (V). Koos de schilder komt nog even langs om een paar dingen uit te leggen. Hij heeft toen de boot al hing de laatste plekjes (waar ze op de schagen stond) kunnen bijwerken. Hij wijst ons nog op het anker dat niet vast zit, het kan daardoor de verf beschadigen, dat zou zonde zijn. Tja, wij leggen uit dat we in geval van nood het anker snel uit willen kunnen gooien. Dat lukt niet als hij vast zit. En de boot is toch een gebruiksvoorwerp. Maar als schilder begrijp ik het wel. En wij zullen vast ook moeten slikken bij de eerste beschadiging.
Onze vinkjes zijn allemaal gezet en we kunnen gaan varen. Alleen is dat best uit een benarde positie, met de punt naar achteren en met harde zijwind nog dicht bij de kraanplek en weinig ruimte. De motor start als een zonnetje, niet passend bij het weer. Met de punt vast aan de voorzijde en een lange lijn van achteren naar de kant draaien we de boot met hulp van de motor naar de kant, bij het loslaten van de voorkant draait de boot mooi door zonder naar voren te varen. Alles volgens plan, behalve dat ik die lange lijn niet op tijd binnen krijg en ik die over boord moet gooien. Moeten we helaas toch nog ergens aanleggen om de lijn op te halen die nu gevaarlijk voor het kraangat ligt. Windkracht 5 met vlagen naar zes. Dan valt aan hoger wal aanleggen ook niet mee. Na een paar pogingen lukt dat en ga ik de lijn halen. Ze hadden hem met verbazing al gevonden en vast binnengehaald.
Op naar de sluis bij Stavoren. Het weer is zoveel slechter dan gisteren (kouder, natter en veel meer wind). Maar ieder nadeel heb z’n voordeel: we zijn de enige in de sluis. We zijn voorbereid op de de klotsbak bij Stavoren, zeker met deze harde zuidwestenwind. En we hebben nog geen zeilen om de boot wat te stabiliseren. De boot is een hobbelpaard geworden en we zijn blij met de sprayhood die de golven water die over de boot slaan voor ons tegen te houden. Wanneer ik mijn rug ga ontlasten door binnen te gaan liggen zie ik dat het bij de natte cel (wc) die bij ons droog hoort te zijn een grote natte bende is. Het vooronderluik blijkt niet goed afgesloten. Na het sluiten stopt de meeste toevoer, er blijkt echter nog water uit de schoorsteenpijp te druppen, dat hoort ook niet, maar niet voor nu op te lossen. Gelukkig hebben we oude handdoeken aan boort om het water wat op te vangen. Als we in de beschutting van Enkhuizen komen worden de golven een stuk minder en het varen aangenamer. De sluis aldaar weer alleen genomen. Nog 3 uur te varen voor we M’dam bereiken. Rond 19.30 leggen we de Aquamarijn op haar vertrouwde plekje. Het laatste vinkje voor vandaag is gezet. We zijn blij dat Lukas ons komt ophalen met de auto.
Wanneer ik dit blog schrijft rijdt Lukas me naar Warns om mijn auto op te halen. Voorlopig hopen we niet meer in Warns te komen, tenminste niet met de auto.
