Joost heeft op tijd zijn hielen gelicht. Trek je schoenen aan en ga weer op pad zei de dominee nog. Hij nam dus de veerboot toen het nog droog was. Ondertussen maakte ik een Griekse salade voor onze gasten Fred en Sietske en Anja en Henk. Goed geregeld, want Henk en Anja namen een grote zak verse friet mee. Zo hadden wij het heel gezellig, ging de friet helemaal op en bleef de (gezonde) salade over voor ons, want van restjes hielden onze gasten niet.
Marjolijn en ik hebben ons de avond vermaakt met mijn familievragenlijst in te vullen. En zo kan ik haar ook de spannendste avontuur vertellen dat ik ooit beleefde. De nacht is weer koud, dus ik neem weer een kruik mee in bed.
En dan wakker worden met de regen tikkend op het dek. Helaas is de lekkage toch niet over. Er moet dus toch nog een betere oplossing voor komen. Vanwege de forse regen wagen we ons alleen soms buiten voor een wandeling naar de wc. Alles lijkt water te zijn, van onder en van boven, gelukkig houden we binnen droge voeten en is het warm en gezellig.
Om half drie gaan we op weg om Mirjam van de boot te halen. Ondertussen had ik van Wilma al een foto gekregen dat zij en Marijke en Ruben Mirjam al gespot hadden op de veerboot. Gezellig!
We hebben zelf net een festivalbandje gescoord als we Marijke, Wilma en Ruben in vol regen-ornaat van de boot zien komen en in hun kielzog Mirjam. Mirjam scoort ook nog een festivalbandje en in de regen en wind lopen we gauw naar de boot. De boot met verwarming is zeer gerieflijk zeker als je weet dat Wilma, Marijke en Ruben in een tent gaan slapen.
Het avondmaal bestaat uit restjes van gisteren. Rond 22 uur is het eindelijk droog en maken Mirjam en ik een wandeling door West Terschelling. Krijgen we terug toch weer een buitje op ons hoofd. Erger dan vandaag kan niet, dus we hebben zin in morgen.
Vrijdagavond druppelen een voor een de bandleden (deels met aanhang) Terschelling binnen. Zaterdagmiddag komt ook vriendin Marjolijn die de komende week met Ellen Oerol activiteiten gaat bezoeken. Ook Ellen’s zus Nora is met vrienden inmiddels voor Oerol op Terschelling.
Het idee was dat we overdag eens lekker zouden oefenen – pas halverwege de week werd duidelijk welke liederen we moesten begeleiden. In de kerkzaal is echter ook een Oerol voorstelling – en die is meditatief en met veel stilte. Overdag kunnen we daar dus niet terecht. Plannen veranderen dus – we gaan pas eind van de middag repeteren. Gedurende de dag ontvangen we ondertussen bandleden die graag eens de Aquamarijn willen bekijken. Het eerder geplande samen eten op de boot is – in verband met de verplaatste repetitie – verplaatst naar het huisje naast de kerk waar de rest van de band verblijft. Om de gasten te helpen de Aquamarijn te vinden sturen we ze een foto van onze Aquamarijn-vlag.
Een herkenningspunt is ook wel fijn. De steigers zijn immers inmiddels zeer gevuld. En de aanduiding van het steigernummer (7) staat wel op een lamp aan de linkerkant van de hoofdsteiger maar dat valt niet zo op.
Als het bezoek is vertrokken maak ik snel de satésaus voor bij de nasi vanavond. Ellen en Marjolijn zullen de boodschappen meenemen naar het huisje en daar de rest van de maaltijd bereiden.
De kerk, ET-10, is in Midsland-Noord. Dat betekent, ook op de vouwfiets, een fijne fietstocht van circa 25 minuten. Om halfvier stap ik op, gitaar op de rug, zodat ik om 4 uur een kopje koffie krijg in het huisje. Tegen vijven zoeken we de kerkzaal op. We vinden een mooi decor – met een kleed waar je alleen met sokken op mag lopen. Ook andere techniek vraagt om voorzichtigheid. Dominee Mathilde de Graaff stelt echter eer in om zoveel mogelijk van het decor ook in de kerkdienst te gebruiken. (Ook de reden dat de liederen pas zo laat bekend waren). Wij gaan dus op onze sokken spelen.
We spelen een nummertje of drie door, drinken koffie met de dominee en enkele actieve gemeenteleden en dan is tijd voor het diner. Het smaakt.
Daarna moeten we nog veel doen. Na het eten gaan we direct weer aan de slag. De aanhang brengt ons nog even een kopje koffie maar verder spelen we van alles door en maken de laatste keuzen. Tegen elven stap ik pas weer op de vouwfiets – wind tegen nu gelukkig hoef ik de gitaar niet mee te nemen.
Na een korte nacht met zonnebril op en met de wind in de rug terug naar Midsland Noord. Na een kopje koffie gaan we inspelen. Tegen 10 uur is ook alle bezoek binnen. Het decor is een tent waarbij het bezoek ook op het kleed mag gaan zitten of liggen. Voor de bezoekers die dit wat ongemakkelijk of ‘eng’ vinden staan er buiten de tent ook gewoon stoelen.
Naast het begeleiden van de gemeentezang en wat muziek voor- en achteraf spelen we een zestal ‘meditatieve muziekjes’ tijdens de overweging. De dominee had een overweging gemaakt bij de lezing over het brandende braambos. Haar inspiratie lag in het decor omdat (op het kleed) de schoenen uit moesten. Onze muziek paste goed!
Na de dienst en de koffie lunchten we weer in het huisje waarna het afscheid nemen begint. Ik ga deze middag, met een boot van rederij Doeksen, naar huis. Moet deze week weer werken. Ellen en Marjolijn blijven dus op de Aquamarijn. Morgen komt Mirjam ook.
Op de boot naar Harlingen is het druk maar de reis verloopt voorspoedig. Ik vind mijn auto (die Marjolijn gisteren deze kant op heeft gereden) en rijdt over de Afsluitdijk naar huis. File bij Den Oever waar de ene baan is geblokkeerd door een paardenvervoerwagen met pech. De beschikbare energie van de auto gaat ook wat sneller naar beneden dan verwacht. Een kwartiertje snelladen bij Hoorn brengt uitkomst.
Vrijdagavond ga ik, zo is nu het plan, weer terug.
De temperaturen zijn niet best op het moment. Maar de gevoelstemperatuur is heel verschillend ook per moment. Afhankelijk van hoe hard de wind waait, uit welke richting en of de zon schijnt. Vanochtend bleek het warm genoeg om buiten te ontbijten, nou waren we ook niet de allervroegsten, en dat scheelt ook. Na de koffie gaan we boodschappen doen in West Terschelling. Morgen hebben we de mensen van Ithaka en aanhang uitgenodigd om bij ons ‘s avonds op de boot te eten. Onze koelkast, en voorraadkasten worden volgepropt met eten en drank.
Joost fietst na de lunch naar Formerum voor de boodschappen die we hier niet hebben kunnen krijgen. Er zit daar een ruim gesorteerde Jumbo weten we uit ervaring. Ondertussen ga ik een was doen en zelf onder de douche. We zijn tegelijk weer op de boot waar we de activiteiten kunnen gadeslaan. De haven loopt nu echt vol, dus het is commando stapelen.
De havenmeester duwt met zijn bootje de achteruitvarende boten op hun plek.
We zijn blij dat we dat soort manoeuvres niet hoeven te doen. Onze boot vaart niet zo goed achteruit. Met het oog op calamiteiten moet van de veiligheidsregio Terschelling alle boten met de boeg naar de havenuitgang liggen. Je vraagt je dan wel af wat voor een calamiteiten hebben ze op het oog? Waarbij dan de boten zo snel mogelijk weg moeten kunnen varen? Vooralsnog liggen we als haringen in een ton.
Omdat we nog een beetje zichtbaar willen zijn voor onze bezoekers hijsen we de Amsterdam-Monnickendam Aquamarijn vlag die Nora ooit voor ons gemaakt heeft.
We kunnen deze avond zowaar buiten eten. Ondertussen worden er op sommige boten al ware dansfeestjes georganiseerd waarbij we mee mogen genieten van de verschillende muzieksmaken. Als het te koud wordt om buiten te zitten doen we de luiken dicht en kunnen we van onze eigen muziek genieten.
Ook deze ochtend kunnen we rustig aan doen. Ellen heeft een croissant gehaald en broodjes voor de lunch. Tussen ontbijt en lunch doen we niets anders dan wat lezen en een puzzeltje. Twee keer naar het zonnige buiten, waar het door de wind fris is, om een achterbuurman en een buurman langszij te helpen met aanleggen. Gaat verder helemaal goed.
Geeft wel aan dat de haven volloopt. En dat de meeste boten ook echt voor Oerol komen. Ondertussen is onze muziek voor zondag uitgezocht; wat ik vooraf nog niet wist wordt op de wal voor me geprint en meegenomen. Ook het digitale postertje voor ons ‘optreden’ wordt al meer verspreid!
Na de lunch neemt de wind wat af en wordt het lekker in de kuip, ook doordat met laag water er in de haven wat luwte is. We verplaatsen ons met onze boeken naar buiten. Ik lees momenteel ‘Koers Oostzee’ van Clemens Kok. Gaat deels over vaargebieden die we kennen maar ook over plekken waar we nog op eigen kiel naar toe zouden willen. Kok schrijft vlot grappig en slaat daarbij de wat minder gelukkige schipperskeuzes niet over. Dat relativeert maar weer als wij weer eens in de problemen komen.
Als het echt bijna laag water is vertrekken we voor een wandeling over het groene strand. Nog niet al het water blijkt teruggestroomd naar zee – we lopen toch maar naar een brug om een kreek te passeren.
Daar stroomt het water ook over heen en de brug blijkt glad; aan mijn glijpartij houd ik gelukkig niet meer over dan waterspetters op mijn broek en een half natte sok.
De beelden zijn mooi. Zeker als, naast verschillende zeilboten, ook de veerboot langskomt. Op het strand veel open gepikte schelpen – de vogels hebben hier flink gefoerageerd.
We lopen terug langs de veerhaven waar het een drukte van belang is. Iedereen krioelt door elkaar heen op weg naar huurfiets of bus. Wij wandelen naar de haven waar we in de kuip met een frisdrankje onze leesactiviteiten vervolgen. We helpen ook nog een derde boot in de rij met een extra lijn en een elektriciteitssnoer voor walstroom.
We hebben gereserveerd bij Flamand naast de Brandaris; reserveren blijkt inmiddels wel nodig. Terwijl Ellen een lamspoot soldaat maakt geniet ik van klassieke mosselen. Uiteraard met een toetje – voor mij een lekker groot ijsje.
Terug op de boot is het tijd om binnen gezellig een muziekje te luisteren en de exit poll eens op te zoeken.
Voorlopig geen zeilavonturen! Maar het bootleven in de haven is ook aangenaam. Tegen onze verwachting in is het nog niet heel erg druk. We hebben nog geen langszij liggers gekregen. Er zijn zelfs nog wat stukjes steiger vrij voor eerste leg.
Vandaag geen gat in de dag geslapen. Joost was er zelfs al uit toen ik wakker werd. Maar ik steek wel het eerst m’n neus buiten de boot om croissantjes te gaan halen bij het broodstalletje in de haven. Het is zonniger dan gisteren, maar ook kouder. Na het ontbijt en de koffie loop ik naar de watersportwinkel annex fietsverhuur. Daar haal ik mijn gereserveerde fiets op.
Onze eerste fietstocht wordt niet al te ver, naar West aan Zee, onze geliefde strandtent. Lekker door het bos en de duinen. Joost heeft sinds de prednison altijd maar berehonger. Dus wordt er een hamburger besteld. Ik hou het bij zeekraaltzatziki en brood, erg lekker overigens.
We nemen een andere weg terug, nl de Longway, daarmee komen we precies bij de Brandaris uit. We doen wat boodschappen en fietsen weer naar de haven.
Op de steiger treffen we een buurman in lichte paniek. De stroom doet het niet! Gelukkig hadden we net bij het havenkantoor een briefje zien hangen dat de stroom tijdelijk van de steigers af was vanwege werkzaamheden aan de zonnepanelen. Om vijf uur zou dat waarschijnlijk voorbij zijn. We konden de buurman geruststellen. Hij vertelde ons dan weer dat op dit punt in de haven zondagmiddag een leuk muziekoptreden zal zijn vanaf een boot. Nou, we zijn benieuwd.
Ik zit een tijd lekker buiten in het zonnetje te lezen. Een zeilboot type wedstrijdboot met 5 mannen aan boord komen aan en proberen achteruit varend achter ons aan te leggen. Nu staat de wind ook precies in die richting te blazen. En de regel is: niet met de wind mee aanleggen! Ze proberen deze regel te weerleggen zonder succes. Het anker schampt ons hekwerk omdat ze door de wind naar de steiger worden geduwd. Gelukkig hebben we geen schade en het zijn charmante Franse mannen die duizend keer sorry komen zeggen.
Na het eten zien we het dichttrekken en gaat het regenen. Het begint opeens enorm te waaien. We zetten onze navigatieapparatuur aan om te zien wat de windmeter aangeeft. Bijna 28 knopen! (Windkracht 6) Haast vanuit het niets.
Zo snel als de bui gekomen is, zo snel is hij ook weer verdwenen. Voor dit soort buien met windvlagen moet je bedacht zijn op zee. Nog een wijze les: ‘Komt de regen voor de wind reef dan gezwind’.
We maken nog even een wandelingetje naar Kaapsduin voor een zicht op de ondergaande zon.
We zijn niet de enige daar. Een grote groep Duitse jongeren moesten van hun juf ook van dit uitzicht genieten. Daarnaast probeert ze de hele groep samen met de Brandaris op de foto te krijgen. Terwijl het ons lukt om de Brandaris zonder die jongeren erop te krijgen.
