Toch maar een blog schrijven. Maar wat valt er te melden?
Allereerst dat we, dromend en nagenietend van de mooie tocht van gisteren een gat in de dag sliepen. Na zonsondergang aanleggen betekent natuurlijk ook tot ver in het donker opruimen en dan nog wat drinken. En natuurlijk met een tevreden gevoel over het bereikte doel!
Na het late ontbijt klusjes opgepakt. Zo moest de genua nog in de rolfokhoes en ook de stuurautomaat behoefde onderhoud.
Ondertussen komen er ook de nodig boten binnen en moet er hier en daar geholpen worden bij het aanleggen. In principe zou dat beperkt moeten zijn tot het aanpakken (of opvangen) van een lijntje en die om de – hier op Terschelling – best wel kleine paaltje te leggen. Maar het werd ook een beetje trekken aan lijnen en duwen tegen rompen; het zet je eigen vaarprestaties wat in perspectief. Daar moet wel bij gezegd worden dat er vandaag meer dwarswind stond dan gisteren.
Ook maar vast de vouwfiets uitgepakt en in elkaar gezet. Daarvoor ook houders voor de lichten toegevoegd. Dat ging vlot – samen zetten we de fiets op de steiger om later in de fietsenstalling te zetten.
Na de thee wandelen we naar het dorp. Zin in een borrel bij de Walvis – misschien wel de tent met het mooiste uitzicht en onze favoriet. Maar helaas – vanwege voorbereidingen voor Oerol gingen ze vandaag al om 17uur dicht. Iets te vaak gaan we daar onverrichter zake weer weg.
Bij Zeezicht kwamen we echter ook aan onze trekken!
Na de Pasta maaltijd, en afwas, maken we nog een paar sudoko’s en lezen we nog wat. En er wordt een blog geschreven!
Het gesmede plan voor vandaag is naar Terschelling varen. We zijn er dan wel heel op tijd voor Oerol, maar de verwachting is dat het ook nog hard gaat waaien komende week. Dan zijn we er maar op tijd. Alleen zit het tij niet helemaal mee. Het is eigenlijk te vroeg (06.30) hoog water of te laat (19.10). Maar na wat rekenwerk besluiten we rond 1.5 uur voor hoog water 19.10 het wantij te passeren. Dan moeten we Terschelling wel bereiken voor het donker is. We kunnen op tijd door de sluis gaan en dan gaan tij-stoppen na de sluis en brug bij Kornwerderzand. Daar bakken we dan pannenkoeken zodat onze magen ook nog de avond tevreden zijn. Dit plan hebben we ooit eerder uitgevoerd op de platbodem met de kinderen. Toen was ons schema wel wat vroeger maar kwamen we toch pas net voor zonsondergang aan omdat we te lang bleven doormodderen met te weinig wind.
Te weinig wind daar zullen we geen last van hebben. En ook niet meer van een noordenwind zoals gisteren. De wind komt uit het noordwesten tot westen kracht drie. Dat voorspelt een aangename tocht te worden. Eigenlijk beginnen we de dag al met een tijstop in Hindeloopen. We hoeven pas om 13 uur weg. We liggen eindelijk weer eens in de oude pittoreske haven van Hindeloopen. Meestal vol, maar nu in het voorseizoen lekker rustig. Dat nodigt uit tot fotograferen, rustige wandelingetjes naar de douche en watersportwinkel in de andere haven en boodschappen doen in de dichtbij gelegen Spar.
Joost heeft bij de watersportwinkel een nieuw soort verbinding kunnen krijgen voor tussen de genua en de schoten. Vorig jaar hebben we daar ook al problemen mee gehad, daarom nu een nieuwe oplossing.
Vlak naast ons ligt de reddingsboot van de KNMR en meerdere bijgebouwen. Ze zoeken nog vrijwilligers. Je kan middels deze beslisboom kijken waar je voor geschikt bent.
Mocht je nergens voor geschikt zijn, kan je nog altijd ‘redder aan de wal’ (donateur) worden.
Rond 1 uur laten we Hindeloopen achter ons en varen in 1.5 uur naar de sluis bij Kornwerderzand. We moeten even wachten, maar om half vier zijn we door de sluis en brug en hebben we weer aangelegd aan de wachtsteiger. Pannenkoeken bakken, eten en nog even rusten en dan is het gaan!
Het eerste gedeelte over het wantij is niet bezeilbaar want het gaat net te veel westelijk. Grootzeil staand en motor bij. Als we bij het Inschot komen kan de genua erbij en de motor uit. Er zijn weinig golven en we glijden door het water. De hele dag bewolkt, maar boven zee zien we het opentrekken.
Zo worden we op het laatst nog even in de schijnwerpers gezet door de ondergaande zon.
We komen echt bij zonsondergang aan.
Genoeg plek in de haven aan de steiger. Liggen wij vast goed als het hier met Oerol druk wordt.
Gisteren vanwege de noordenwind uitgeweken naar de Marker wadden. Met de gedachte dat we dan met weer noordenwind snel in Enkhuizen zouden zijn – waarna we onze reis gemakkelijk naar Den Oever zouden kunnen vervolgen.
Maar helaas – de wind is gedraaid naar de noordwesthoek. En dat kleine verschil maakt op een zeilboot veel uit. Zeker als je een een goede uitgangspositie wilt verwerven om naar Terschelling te varen. Met geulen en tij geeft dat toch weer extra dimensies waarmee rekening moet worden gehouden.
Maar goed het werd dus een dagje laveren. Wel met lekkere lange slagen en, omdat er nog steeds een ruime windkracht vijf stond, met twee riffen in het zeil. Dat ging qua snelheid als een zonnetje – veelal lag die ergens tussen de 5 en 6 knopen.
Maar op het IJsselmeer, en zeker ‘in de buurt’ van Stavoren, zijn er ook hoge golven. En golven verzetten je koers naar lij en/of halen de vaart er een beetje uit. Dat geeft ons dan ook wat extra tijd om van de wolkenluchten te genieten.
Zo aan de wind gaat de Aquamarijn scheef en is op de been blijven al best een toer. Ellen brengt dit naar een hoger niveau door tegen de avond ons te voorzien van een kop warme soep. De kombuis is aan de hoge kant – een hele toer om dan iets gedaan te krijgen.
En dan komt de karakteristieke toren van Hindelopen in zicht. Voor het stadje rollen we de Genua in. Maar dan gebeurt iets onbestaanbaars; de schoten komen los van de Genua. We trekken dus niet meer aan het eind van het zeil bij het inrollen. Op het woelige IJsselmeer komen we niet verder dan een zeilbandje om de Genua wat vast te zetten. In de haven lossen we het wel op.
Met de wind in de rug de haven in. Dat geeft wat extra vaart. Dit keer zoeken we ook direct een plaatsje in de oude vissershaven. Uiteindelijk blijkt een box met de kop op de wind de beste plek.
Na 9 en half uur varen zijn 45,5 mijl afgelegd (en een sluis gepasseerd). We ruimen de boel en warmen de nasi van gisteren op. Ellen maakt nog een mooie overzichtsfoto van de haven. Nog een plan voor morgen maken – en dan kunnen we gaan uitblazen!
Afgezien van de twee lange weekenden hebben we dit jaar nog geen vakantie gehad. Daarom maar even veel weken weg. Spelbreker was Joost zijn werkafspraken in de tweede week van juni. Daarom het volgende plan gemaakt. De eerste week varen we de boot naar Terschelling. Daar begin op vrijdag Oerol voor 10 dagen. Joost gaat op de eerste Oerol zondag met zijn muziekvrienden spelen tijdens de kerkdienst in ET10. Die avond gaat hij met de veerboot naar huis om nog een week te werken. Vriendin Marjolijn en dochter Mirjam komen mij die week vergezellen. Maar ook mijn zus Nora is daar met vrienden en er gaan ook KGK-ers naartoe. Een en al gezelligheid dus. Het daarop volgende weekend komt Joost weer terug en vertrekken we nog voor 3 weken vakantie naar waar de wind ons brengt.
We hebben nog steeds delen van de boot te ontdekken. Thuis lag nog steeds een grote zeilzak met een kaartje eraan: spinaker. Maar we hadden de boot met een gennaker gekocht. Beiden zijn zeilen voor ruime windse koersen als het wat minder hard waait en ipv de genua (het voorzeil). Komende vakantie wilden we ons gaan oefenen hierin. Maar wat hebben we nu? Dus moesten we eindelijk die zak eens openen. Tot onze vreugde zat er een gennaker in, want dat hijst en zeilt makkelijker dan een spinaker. En we waren ook heel blij met de slurf waar hij inzit, dat maakt het hijsen stukken makkelijker.
Het weekend voor onze vakantie hebben we het zeil en onze vouwfiets naar de boot gebracht. Ook moesten we nog de lekkage bij de schoorsteen zien op te lossen. Dat is ons niet gelukt. Wel de schroeven uit de schoorsteenplaat gekregen die nat bleken, maar we kregen geen enkele beweging in de plaat en buis. Binnen ook de afdekplaat losgeschroefd en daar kwam een en al nattigheid onder vandaan. Een aantal dagen later kon Jan komen en stuitte hij op hetzelfde als wij: geen beweging in te krijgen. Maar na wat gepoer in een gaatje in het luik waar de schoorsteen op staat liep daar opeens water uit. Blijkbaar was door de schilderbeurt dit verstopt geraakt en kon het water nu de goede uitweg vinden in plaats naar binnen in onze kajuit. We hebben goede hoop. En ik zal vast verklappen dat na een regenbui en het nodige buiswater we binnen geen water meer hebben aangetroffen. Chapeau Jan!
Onze vakantie begon eigenlijk al op 31 mei. Nadat ik de auto had volgepakt, haalde ik Joost op van zijn werk en reden we door naar de haven. Onze routeplanner stuurde ons langs het bijna afgebouwde appartement van Lukas. Moest natuurlijk een foto van gemaakt worden.
Ondertussen haalden Lukas en Mirjam Ruud en Christa op. Ruud was jarig en wij trakteerden hem op een etentje in Monnickendam. De verjaardag wordt pas 2 juni gevierd, Dan wilden wij al het ruime sop gekozen hebben. We hadden een heel gezellig avondje in ons favoriete restaurant de Ouwe Blauwe. Om oude verhalen rond diepvrieskippen hadden we enorme lol.
Na een goede nachtrust terwijl Joost nog sliep, liep ik naar de markt voor brood. Het is grijs weer en er staat een forse wind windkracht vijf. Maar het is droog. Voor we vertrekken moeten we nog even diesel tanken. Wel zo fijn om met een volle tank op weg te gaan. We motoren over de Gouwzee, want de wind staat pal Noord. Jammer want we willen naar het Noorden. Enkhuizen was ons plan. Dan maar kruisen. We zetten 2 riffen in het zeil en de genua rollen we maar een stukje uit. Daarmee zeilen we ondanks de windkracht vijf behoorlijk comfortabel en ook nog 5 a 6 knopen. We zijn niet meer bang voor windkracht 5, we weten dat de boot en wij dat prima aankunnen. Op het vaste land vind iedereen het nu ‘slecht weer’, maar wij genieten van het zeilen. We kunnen max 50/60 graden varen terwijl Enkhuizen op 30 graden ligt. Maar met 60 graden koersen we zo op de Marker Wadden af en waarom zouden we dat niet als eerste bestemming kiezen? Morgen zitten we dan ook gunstig ten opzichte van de Noordenwind die dan ook zal waaien. We denken dat het met dit weer wel rustig zal zijn op de Marker Wadden. Na 3 uurtjes varen komt het in zicht. We zien toch al aardig wat masten. We hebben geluk. Er is nog 1 box vrij tegen de wind in. De boxen aan lager wal zijn allemaal nog vrij. Dus ja, het is relatief rustig. Na uitrusten en een borrel moeten we natuurlijk hier de benen strekken. Het is er een drukte van belang, tenminste van meeuwen, visdieven, eenden, zilverreigers, ganzen
en witte kwikstaart
Het lijkt wel drukker met vogels dan voorgaande jaren. Maar verder kom je er geen kip (zelfs geen diepvries) tegen. Behalve dan de vrijwilligers van natuurmonumenten die een rondje in een soort golfkarretje doen. En: bloemenzeeën!
De boot weer in, want echt aangenaam is het buiten niet. ‘Laat buiten de stormwind nu maar razen, in het donker. want binnen is het warm en licht en goed!’
Na het mooie Hemelvaart weekend de hele week naar de weersverwachting gekeken. We gaan graag weer een lang weekend weg! De paar verwachtte buitjes kunnen we hebben. Wel lastig dat er het hele weekend Noordenwind wordt verwacht. Dat hadden we vorige week ook al en maakt vanuit Monnickendam het varen een rondje lastiger.
Vrijdagavond eten we nog thuis maar daarna pakken we snel de auto in. Het is weer een hele berg; de eerste vakantiespullen gaan ook al mee.We rijden Monnickendam binnen en dan bedenken we dat we het fototoestel dit weekend helaas thuis hebben gelaten. Na deze tegenvaller ook gelijk een meevaller: de lazybag die ons grootzeil moet beschermen is aangepast en nu klaar voor gebruik!
In de avond zitten we op ons vertrouwde plaatsen in de kajuit onze gebruikelijke dingen te doen. We bellen wat, we mailen wat, lezen wat en lossen een puzzeltje op. Was kennelijk ook een best vermoeiende week want we gaan vroeg naar bed!
De volgende ochtend moet Ellen natuurlijk langs de bakker op de markt! Met brood, broodjes, croissants en verse bitterkoekjes komt ze terug. Na het ontbijt in de zon ruim we de kuiptafel op en doen we de schoten aan de zeilen. Probleemloos varen we de haven uit. Omdat het een kalme Noordoostenwind blijkt te zijn kunnen we voor Marken al de zeilen hijsen en varen we kalmpjes de Gouwzee uit. Het gaat lekker tot voor de kust van Wijdenes: de wind wordt wat minder en komt meer uit het Oosten. We kruisen nog twee slagen maar dan is het echt windstil en is er geen golfje meer op het water.
Uiteindelijk dan toch maar de motor aan om de reis naar Enkhuizen te vervolgen. Nadat we zonder problemen de sluis hebben gepasseerd, wat overigens niet voor iedere zeilboot in onze schutting gold waarbij als complicerende factor mag gelden dat het nu weer een kleine windkracht 4 waait, varen we tegen 18 uur de Buitenhaven van Enkhuizen binnen. Die is al behoorlijk vol. Wij vinden nog een plaatsje, als vierde van een pak, aan hogerwal (de Noordzijde). We leggen, een handje geholpen door enkele van de 8 bemanningsleden van de buur- en huurboot, probleemloos aan. En dan is het tijd voor een (alcoholvrij) biertje in de zon.
Tijdens de stamppot raapstelen – dat eten we niet vaak aan boord – vertelden de buren ons dat ze de volgende ochtend om 8uur wilden vertrekken. Dat is even slikken. Maar het weerhoudt ons niet van een avondwandelingetje langs verschillende havens van Enkhuizen. In de Buitenhaven kunnen we natuurlijk niet anders dan foto’s nemen van de Aquamarijn die mooi aan de buitenkant ligt te pronken.
Bij het lichtbaken komen we ook nog een poes tegen die duidelijk op jacht is. Kennelijk is het een watersportpoes – hij heeft al een reddingvest aan.
Als je een wekker zet is het geen moeite om op tijd op te staan. Voor achten varen we weg en worden we uitgezwaaid door de ook al wakkere buren. Op het IJsselmeer staan al snel de zeilen. We willen richting Urk – maar dan moet je eerst een ondiepte ontwijken voordat je naar het Oosten kunt. Netjes aangegeven met tonnen. Maar die koers is, met nog een noordnoordoosten wind kracht 3 a 4, net wel/net niet bezeild. En als je dan gaat knijpen schiet het helemaal niet op.
Dus gaan we overstag en varen een stukje noordnoordwest. Varend aan de wind ontbijten we ook – dat is een hele toer op nu ook wat onrustig water. Na een klein half uur gaan we weer overstag en kunnen nu een wat ruimer aandewindse koers zetten recht op Urk af. Gelijk is de boot ook rustiger wat fijn is bij het koffie zetten. En 2 uur later is Urk in zicht.
We leggen weer aan de dam achter het strand. Het is nog vroeg – 11 uur – dus nu zijn we nog alleen. In de loop van de middag wordt het iets drukker en legger er twee met elkaar bevriende Duitse boten langszij. Wij helpen wat en krijgen, weliswaar wat overdreven, als dank een fles (Italiaanse) wijn.
Op zondag komt er op Urk natuurlijk geen havenmeester. Maar de elektronica en het internet werken wel zodat we met een mobiele telefoon wel netjes ons havengeld kunnen voldoen. Krijgen we daarna per e-mail de toegangscodes van het toilet!
Betalen doe je natuurlijk meteen na aankomst. Was het op het water in de wind nog fris en deden we truien en lange broeken aan. Hier op Urk gaat dat allemaal weer uit en lopen we al snel weer in korte broek en T-shirt.
Om de zon en de warmte wat te ontvluchten zoeken we voor de lunch de schaduw op van het terras van ‘De Kaap’. We moeten even wachten voor een vrij plaatsje maar dan zitten we koel over het water uit te kijken. Bijkomend voordeel is dat we hier kunnen betalen met het diner cadeau dat ik vorig seizoen van AMVJ zaterdag 3 cadeau kreeg voor het fluiten. Mannen, hartelijk dank. Het smaakte ons goed!
Terug op de boot vermaken we ons met een puzzel, middagdutje, een boek en de Groene Amsterdammer. Op zondag is het hier langs de kade ook voor Urkers een mooie plek om te flaneren. Tot onze verbazing wordt er veel klederdracht gedragen. Maar ook de Urkers, en zeker ook de (jonge) vrouwen, die passeren en geen klederdracht dragen zijn duidelijk van de toeristen te onderscheiden. Hier is men vandaag op Pinksterbest gekleed!
Na een lekkere mie-maaltijd en nog wat gesudoku kan Ellen het niet laten om nog een foto te maken van de zonsondergang. Mooi over het strand zien we ook de vuurtoren aangaan!
Na de zomerse Pinksterzondag valt tweede Pinksterdag al gauw tegen. Maar toch we kunnen buiten ontbijten en een krantje lezen.
Het is een eindje varen naar Monnickendam dus we willen ook niet te laat vertrekken. We hebben aan onze twee Duitse buren doorgegeven om 10uur te willen vertrekken. Dat was akkoord en inderdaad vertrekken we alle drie na elkaar rond 10uur. Daarna met een rustig windkrachtje drie, soms terugvallend naar kracht twee, haast voor de wind richting de Houtribsluizen bij Lelystad. Ook onze Duitse buren moeten daarnaar toe; Lelystad Haven is hun thuishaven. Doordat ze aan de buitenkant lagen hadden ze een kleine voorsprong maar langzaam halen we ze in. Snel gaat het allemaal niet; tussen de twee of drie knopen.
Het is druk bij de sluis maar wij blijken het zo gepland te hebben dat we meteen de stuurboordkolk in kunnen varen. Komen we weer achter onze buren te liggen die eerder op de motor verder waren gegaan.
Het is druk op de weg – dus de brug gaat even niet open. Wachten dus terwijl we al wel op Markeermeerpeil zijn. Gelukkig is er ter vermaak een dwarsligger. Als goed excuus geld dit keer dat er ‘aan de overkant’ een Duits sprekende sluis steward staat te schreeuwen. Dat helpt natuurlijk niet.
Na de sluis gaat het opeens wel snel. We hijsen beide zeilen en met ongeveer halve wind spuiten we richting de Gouwzee. Snelheid komt niet onder de zes knopen! De Gouwzee is al in zicht als we in een bui terecht komen. Regen valt er niet maar de wind wordt wel onaangenaam hard. Al zeilen leggen we een rif in het grootzeil – dat blijkt heel soepel te gaan. Ook de Genua rollen we een stuk in. Dan gaan we weer lekker maar op nog meer windvlagen reageren we om de Genua maar helemaal in te rollen. Nog steeds met ruim vijf knopen varen we de Gouwzee op waar we nog een stormrondje varen om niet te hoeven gijpen.
We strijken voor Marken en varen dan op de motor naar de haven. Probleemloos leggen we aan en ruimen we op. Tot slot voor het eerst na de verfbeurt weer de kuiptent opgezet; blijkt dat de schilders twee houders verkeerd om terug hebben gemonteerd. In een klein halfuur lossen we dat op waarna de kuiptent weer perfect staat.
Op naar huis waar we met de kinderen om half acht een eetafspraak hadden.
Een perfect weekend met twee dagen zomers weer en sowieso geen regen. Niet helemaal wat je verwacht bij Noordenwind maar dat maakt ons niet uit. Het was weer fijn!
