Als je al heel wat verjaardagen hebt meegemaakt is niet iedere verjaardag nog heel bijzonder. En een midzomer verjaardag kent vele afwezigen. Dus moet je toch zelf de slingers ophangen. Ik had mijn wens aan de kinderen duidelijk gemaakt dat ik het erg leuk zou vinden als ze op m’n verjaardag mee zouden zeilen. Het zijn mooi weer zeilers, dus had ik geluk met het mooie weer en hebben ze mijn wens vervuld.

Nu had vriendin Marjolijn in Zweden deze ochtend toch ook de slingers voor me opgehangen appte ze.

Onderbroekenlol!

Joost en ik vertrokken al vrijdagavond naar de boot. Zo kon deze ochtend Joost de boot op tijd gereed maken en ik naar de markt en de naastgelegen banketbakker voor de innerlijke verjaardagsmens. Rond 10 uur kwamen Lukas en Mirjam aan. We wilden snel vertrekken omdat later de wind zou inzakken. Op de Gouwzee kunnen we hijsen. Lukas denkt dat hij sterker is dan zijn vader en neemt het hijsen over. Waarschijnlijk is dat ook wel zo. Zo gaat dat.

Wanneer de zeilen staan is het tijd voor koffie met gebak. Prima te doen met weinig wind. En natuurlijk cadeautjes, van ieder krijg ik een deel van de Waddentrilogie geschreven door Mathijs Deen.

Maar het cadeau vandaag is natuurlijk samen zeilen op deze zonnige dag.

De wind neemt verder af en we besluiten eindelijk eens onze gennaker te hijsen. Een zeil bedoeld voor weinig wind en ruime koersen. Mocht het ingewikkeld zijn, dan hebben we wat extra handen aan boord. Maar het valt alles mee.

Eerst de gehele slurf (waar de gennaker inzit) hijsen.

En natuurlijk de genua strijken.

Vervolgens de twee hoeken van de zeilen vastmaken en dan de slurf omhoog hijsen zodat het zeil tevoorschijn komt.

Nog even de schroot aantrekken en dan is het genieten geblazen.

De lichaamstaal van Joost spreekt boekdelen.

Dankzij onze fotograaf Mirjam hebben we er mooie foto’s van. Maar de gennaker in rood is natuurlijk zelf ook zeer fotogeniek.

In plaats van dobberen gaan we nu 2 tot 3 knopen. Zo zeilen we nog een paar uur verder.

We zijn op weg naar Enkhuizen en willen er niet te laat aankomen. Om half drie besluiten we toch de gennakaer te strijken en verder te motoren. Nu gaan de handelingen andersom. Eerst de slurf weer over het zeil trekken en daarna de slurf weer laten zakken en in de zak doen. Ons ruime dek maakt het allemaal gemakkelijk.

Het geluid van de motor samen met de warmte heeft Lukas, die gezegd had niet te willen blijven slapen op de boot, in slaap doen vallen.

Na ruim een uur bereiken we de sluis en daarna varen we Enkhuizen binnen. De drukte valt nog mee en we leggen naast een motorboot aan. Achter ons wel rijen dik maar dat blijkt een hele grote groep die op de kade gaan barbecuen. Het doet ons denken aan onze flottieljes op de Middellandse zee. We zijn blij dat we ons nu niet in een grote groep hoeven te mengen. Ieder gaat even z’n ding doen, lezen, liggen, douchen. Daarna begeven we ons naar de overzijde van de haven voor restaurant Bij NAP. We hebben er nog niet eerder gegeten en daarom goed om vandaag eens uit te proberen. We hebben de hele dag buiten gezeten, dus binnen zitten vonden we eigenlijk wel prima, daar was het wat rustiger. Hoewel ik wel moest vragen of de muziek wat zachter mocht en een dame aan een andere tafel konden we helaas niet de mond snoeien.

Het eten is prima, ze nemen rustig de tijd voor de gangen. Op een gegeven moment net wat te veel. Want mijn wens was om nog ouderwets een spelletje op de boot te doen. Dan maar geen koffie en op naar de boot.

We gaan klaverjassen en het spel is net op tijd klaar met winnaars Joost en Mirjam, omdat Lukas een bepaalde trein wilde halen. Op het perron maken we er een mooi toneelstukje van met afscheid nemen van Lukas alsof hij heel lang weggaat. Lukas hoeft zich niet erg te generen want er zit niemand in zijn coupé.

Mirjam blijft wel slapen. Deze verjaardag is voorbij, een hele leuke!

De volgende dag gaan we na ontbijt en koffie weer varen. De wind is gedraaid en daardoor hebben we dezelfde omstandigheden als gisteren wat betreft windrichting, maar ook wat sterkte betreft. De gennaker wordt weer gehesen. We maken veel minder foto’s, maar kunnen het toch niet laten…

De zon staat aan de andere kant en zo is de gennaker nog mooier.

En Joost is nog net zo tevreden.

Mirjam toont zich een volwaardig bemanningslid en dan komt de thuishaven ook weer in zicht.

We lagen goed beschut vannacht. Bijzonder om vlak naast het station te liggen.

De ochtend brengt geen mooi weer. Het ziet er grijs uit en dat zal de hele dag zo blijven. Ik loop naar de bakker met een ommetje. Enkhuizen is mijn favoriete stad. Later lopen we samen nog naar de watersportwinkel Joosten om een klein onderdeeltje wat kapot is gegaan te kopen.
Daarna maken we de boot klaar voor vertrek.

Er staat nog steeds een harde wind kracht 5 en wel uit het zuidwesten. Hoe is het toch mogelijk dat als we op reis willen er heel vaak noordenwind is en als we naar huis willen zuidwesten wind. Die hebben we nu precies tegen. Motoren is geen optie, te veel golven, dat is heel onrustig varen. Dus wordt het weer kruisen. Eerst weer door de sluis waar het rustig is. Dan de zeilen hijsen, weer met twee riffen erin. Helaas, de genua wil niet uit. Joost had in Enkhuizen wat herstelwerkzaamheden gedaan aan de lijn in de trommel (waarmee het zeil om de stag draait), maar blijkbaar niet helemaal goed. Nu moest hij naar voren om herstelwerkzaamheden te verrichten van de herstelwerkzaamheden. Gaat helemaal goed. Geen man over boord! Zeilen maar!

We koersen dan aan de wind, je raad het al, naar de Marker Wadden, waar we nu niet willen zijn. Vlak voor de Marker Wadden gaan we overstag. En nog een aantal keer. Via de marifoon krijgen we een windwaarschuwing: windkracht 6 en deze wordt later niet afgeblazen. Joost vond het gisteren niet erg heftig. Dat krijg je ervan, dan wordt het vandaag heftiger. Ondanks de twee riffen gaan we behoorlijk scheef en zijn er enorme golven.

Ik zit en lig graag een tijd binnen om mijn rug wat rust te geven. Ik kan daar goed tegen, gelukkig.

Nog een waarschuwing over de marifoon: pas op drijvende veenplaten. We zien er inderdaad een paar gaan, als je ze ziet is het gevaar alweer geweken. Een aanvaring hiermee lijkt niet echt te voorkomen. We denken dat onze boot het wel kan hebben, maar onze nieuwe verflaag?

En dan komt de Gouwzee in zicht.

Daar gaan we strijken en motoren we de laatste mijlen van onze vakantie weg.
Na 6 uur en 32 mijl varen (rechtstreeks 17 mijl) leggen we tegen achten aan in een verlaten haven, dat krijg je met dit weer.

Oh nee, onze nieuwe Duitse buren zijn wel thuis met gasten en ze zitten lekker in hun kajuit te kaarten. Precies het beeld van een kajuitboot zoals ik vroeger zag en waardoor ik dat ook graag wilde.

We gaan snel op pad, want we hopen dat we in De Ouwe Blauwe nog een hapje kunnen eten. Het is er drukker dan normaal op dit tijdstip, maar ze hebben gelukkig nog een tafeltje voor ons. Vijf weken nadat we hier met de kinderen en Ruud en Christa aten zitten we er weer. En ondertussen hebben we heel wat beleefd.

Bij navraag bij het personeel waarom het binnen en buiten zo druk is horen we dat het het jaarlijkse Jan Haringweekend is met zeilwedstrijden en wedstrijd haringroken. Maar het is door de gemeente afgelast omdat ze de veiligheid niet meer kunnen waarborgen. Maar de horeca heeft erop gerekend, mensen hebben er vrij voor genomen en de horeca wil er toch een feestje van maken. Nou, het is hier inderdaad gezellig druk!

Terug naar de boot voor het laatste blog. We slapen nog op de boot en morgen ruimen we op. Morgen wordt het windkracht 6 – 7. Dan hebben we hier niets meer te zoeken. We hebben het erg goed gehad! Toch hopen we nog op een mooie lange zomer. En op weekenden met gasten, zodat we in de kuip of kajuit gezellig spelletjes kunnen doen.

De windverwachting is voor de komende dagen niet best. Dat wil zeggen er is veel tot teveel wind. De vraag die ons dan ook veel bezighoudt is of we vandaag, morgen, deze week kunnen zeilen. Graag leggen we de Aquamarijn weer in Monnickendam zodat we er na de vakantie in een weekend met mooi weer zo weer met de Aquamarijn weg kunnen.

Vanochtend is de verwachting windkracht 5 tot 6 uit west- tot noordwestelijke richting. Later neemt de wind conform verwachting af naar 4 tot 5. Na enig overleg en een blik voor de verwachtingen voor de komende dagen met ook veel wind besluiten we Makkum te verlaten en naar Enkhuizen te varen.

Met harde wind is het zeker op het IJsselmeer in het algemeen fijner om te zeilen dan te motoren. Bij het vertrekklaar maken van de boot treffen we wel al de voorbereidingen voor het tweede rif in het zeil – dat is vast genoeg. Ondanks de dwarsige wind vertrekken we daarna probleemloos uit onze box.

De vaarweg van Makkum naar het IJsselmeer, het Makkummerdiep, ligt haast recht tegen de wind. Wij maken daar gebruik van door alvast het grootzeil te hijsen. Dan hoeven we dat op de woelige baren van het IJsselmeer niet meer te doen. Op het IJsselmeer nog drie groene boeien op de motor voorbij varen en daarna kunnen we afvallen met een koers pal zuid naar Enkhuizen. Net daarvoor meldt de Centrale Meldpost IJsselmeer ons dat er een windwaarschuwing geldt voor windkracht 6! In hetzelfde bericht blijkt overigens dat het zo hard nu niet waait. Er staat een goede 5 bij de Rotterdamse Hoek (overigens aan de polder kant van het IJsselmeer).

We rollen ook een stukje Genua uit en komen goed op gang met snelheden van meestal 6 tot 7 knopen. In het algemeen is het droog in de kuip. Maar een enkele rare golf spat toch in de kuip uiteen. Mijn rechteroor is goed gewassen. Ook Ellen houdt het niet helemaal droog. Het mag de pret niet drukken.

Comfortabel zeilen we door daarbij goed geholpen door de stuurautomaat. De koers is (niet zo scherp) aan de wind en dat betekent wel dat we een beetje schuin gaan. Te spectaculair wordt het niet – de gangboorden blijven, op wat opspattend buiswater na, droog.

Het is niet druk op het water. En wat we zien zijn vooral klippers. Ook in Makkum vertrokken ze al voor ons (met klasjes Duitse scholieren). Onze eerste tegenligger moet daarom maar op de foto!

Niet lang daarna meldt de Centrale Meldpost IJsselmeer dat de windwaarschuwing is ingetrokken. Blijft natuurlijk met windkracht vijf wel hard waaien. Maar wij schieten ook lekker op. Na ruim drieënhalf uur varen komt Enkhuizen in zicht en maken we ons klaar om de zeilen weer in te nemen. Ook hier maken we gebruik van het feit dat de wind haast pal tegenstaat op het Krabbersgat – een mooie plek om zonder al teveel golfslag het grootzeil te laten zakken.

Was het in Makkum wel erg stil – in de ons vertrouwde Buitenhaven liggen best veel schepen. Tot onze verrassing is er echter nog één box leeg aan de kop van de haven (vlak naast het station. Ligt de Aquamarijn beschut én met de neus in de wind. In de kuip is het daarom aangenaam. Hebben we ook een mooi havenoverzicht.

Als we goed en wel liggen bereid Ellen een heerlijke lunch: wentelteefjes!

Daarna is het tijd voor klusjes, puzzeltjes, een boek. Zo wordt er water gevuld, het rolsysteem van de Genua wat geoptimaliseerd, en de takel aan een schoot gerepareerd.

Dan wandelen we naar de Albert Heijn waar we veel lege blikjes (en een paar lege flesjes) inleveren. Allemaal zelf in de afgelopen drie weken geleegd. Uiteraard vullen we ook onze voorraden weer aan. Na het boodschappen doen herpakken we ons boek en nemen daar een borrel bij.

Ellen wou iets eten zonder pasta of rijst. Nou dan weet ik het wel: zuurkool!

We zitten binnen. Buiten wordt het vlot frisser. Ook omdat we hier in de schaduw zitten. Als de scholieren op de klippers zich niet meer in deze haven gaan ophouden wordt het een rustige avond en nacht.