Als Joost nog op 1 oor ligt loop ik maar eens naar de douche verderop op de steiger. Hier is een prima voorziening met hokjes met een wc en een douche ineen. De douche is ook nog lekker warm, goed geregeld.

Ik heb me ondertussen wel zorgen gemaakt over het feit dat wij de beloofde dieselpomp in deze haven gisteren niet hebben kunnen vinden. We hebben gisteren zo lang moeten motoren dat we wel bijna door onze dieselvoorraad heen moeten zijn. Omdat onze dieselmeter niet werkt houden we motordraai-uren bij. We willen zondag weer vertrekken en er wordt een gunstige zuidenwand verwacht, maar wat als deze niet sterk genoeg blijkt of toch uit de verkeerde richting? Dan halen we mogelijk Borkum niet eens waar wel een dieselpomp is.

De eerste de beste man van groot formaat die ik op de steiger tegen kom vraag ik of hij misschien de havenmeester is. Dat blijkt niet het geval. Hij heeft niet eens een boot zegt hij. Toch maar vragen of hij weet of je hier diesel kan tanken. Nee, aan het water niet, maar niet zo ver weg bij de molen is een tankstation. Kijk, daar hebben we wat aan. Dan moeten we (Joost) maar een jerrycan kopen en heen en weer gaan lopen met diesel.

Maar zover is het nog niet, eerst rustig ontbijten. Daar komt Joost dan wel zijn bed voor uit. Daarna gaan we Greetsiel in voor een kop koffie. Greetsiel is een mooie oude vissersplaats waar nog een hele vloot vissersboten liggen die noordzeekrab vangen en schol. Het is weekend dus de boten zijn thuis.

Wie er niet thuis zijn, zijn vele vakantiegangers en dagjesmensen op deze zaterdag. Het plaatsje blijft er leuk genoeg door. De koffie drinkt Joost vanuit een echte ‘Strandkorbe’ met uitzicht op de vissersboten.

Tussen deze boten door zie je in de verte de haven waar wij liggen.

Na de koffie lopen we het plaatsje door. Overal winkels met zeemans/vrouws spullen en om je huis maritiem in te richten. En de bekende rekken met bekers met namen van Jan en alleman erop. Wij gaan niet op zoek naar maritieme spullen maar naar diesel voor de boot. Het tankstation is snel gevonden. Met een jerrycan gevuld met 10 liter diesel vertrekken we daar weer. Was de vorige koffie nog zonder iets nu gaan we naar een terras voor koffie ‘mit’.
Joost heeft het zwaar met het tillen van de jerrycan. Hij denkt dat zijn armen er langer van worden, ik denk dat zijn spieren er dikker van worden en dat kan geen kwaad.

Bij de haven gekomen valt Joost zijn oog op een fiets waar een briefje aan hangt: Brötchen Rad. Inmiddels is het al rond 12 uur. De broodjes zullen al wel gehaald zijn dus waarom de fiets niet gebruiken voor het halen van nog een jerrycan diesel? Zo gaat Joost met de fiets nog 3 keer heen en weer, onderbroken door natuurlijke pauzes (regen) terwijl ondertussen een andere bootbezitter de fiets voor hetzelfde doel overneemt als hij arriveert. Een soort dieselestafette.

Op de boot is het nog even goed mikken om de diesel in de tank te gooien. Maar aan het eind van dit alles zijn we blij dat we 40 liter erin hebben zitten. Goed voor zo’n 15 uur motoren.

Later in de middag lopen we nog een keer het plaatsje in voor de boodschappen en het inleveren van Duitse blikjes. We weten zeker dat we deze in Nederland niet in kunnen leveren. Kunnen ze er niet een Europees systeem van maken? Want de blikjes hier in Duitsland gekocht zijn nog niet allemaal leeg. Verder ligt onze bakskist vol met Nederlandse blikjes die we ook niet even platter mogen maken. Maar goed, alles voor het goede doel.

Op deze zogenaamde rustdag hebben onze stappentellers toch nog overuren gemaakt. Na koken en eten op de boot moet er toch nog een keer naar het plaatsje gelopen worden. Duitse ansichtkaarten (ik zie nu pas dat dat eigenlijk een Duits woord is, even opgezocht en dat klopt!) met een Duitse postzegel moeten echt in een Duitse brievenbus. Daar is ook nog niets Europees aan. Vanaf morgen hebben we geen reisdoel meer in Duitsland, vandaar!

De weersverwachting blijkt deze dag anders dan gisteren was voorzien. Het is bij opstaan stralend zonnig, maar dat gaat veranderen rond het middaguur. Na het ontbijt in het zonnetje gaan we meteen dus maar aan onze geplande fietstocht beginnen. Dit eiland is ook wel weer bijzonder. Er is in lengterichting maar 1 fietspad tot het einde van het eiland in het oosten. Dat is ongeveer 10 km. Buiten het dorp is hier ongeveer alles beschermd natuurgebied. Je mag dus niet buiten de paden. Wandelpaden op het eiland zijn er ook niet zo veel. Wel kan je het hele strand aflopen. Rond kwart over tien zitten we op de fiets. Het is op het fietspad nog niet heel erg druk. Daar was ik bang voor als je maar 1 fietspad hebt. We fietsen heerlijk met uitzicht over duinen, graslanden en het wad.

Het pad is bijna helemaal vlak. Bij ‘lands end’ wordt het zicht op een zeehondenbank beloofd. Hoewel het eb is is er geen zeehond te zien. Wel natuurlijk veel vogels. Ik ga lekker op het strand liggen uitrusten en van de vogelgeluiden genieten. Joost gaat steeds foto’s maken als ik ga liggen, want wat moet je anders als je zelf niet wil liggen. Vandaar dat ik er steeds zo opsta/lig.

Je mag hier ook het wad niet op. Vandaar die vreemde rij paaltjes op het strand!

Stom dat we geen blikjes drinken in onze tas hebben gedaan. Op deze eilanden mag in de ‘echte’ natuur lijkt wel geen cafe of restaurant staan. Ook op de stranden zijn geen eet of drinkgelegenheden. We begrijpen wel dat Duitsers naar de Nederlandse stranden komen.

Na een half uur fietsen we terug met een windje in de rug toch een stuk sneller dan de heenweg. Op de heenweg zagen we bij een poeltje 1 koe in het water staan. Op de terugweg staan ze er opeens allemaal. Tja, als er 1 koe over de dam is….

We fietsen meteen door naar het dorp. Inmiddels hebben we enorme trek in koffie en iets erbij gekregen. In een tent met uitzicht op de watertoren lukt dat. Joost wil de katholieke kerk nog gaan bekijken. Van buiten hadden we hem al gezien. De katholieke kerken hier hebben bijzonder mooie architectuur kan je wel zeggen.

Joost vindt het kaartjes maken zo leuk dat hij er ook een van de fietstocht heeft gemaakt.

Ik fiets vast terug naar de boot. Joost gaat ook nog boodschappen doen. Het is zoals verwacht bewolkt geworden. Geeft niet, we willen toch uitrusten. In de loop van de middag moeten we de fietsen in het dorp gaan inleveren. Als ik bij mijn fiets kom blijkt de achterband helemaal plat. Vreemd, eerder vandaag nergens last van. Bij het restaurant bij de haven hebben ze gelukkig een pomp en de band blijft gedurende het korte ritje van een kwartier gelukkig hard. Na het inleveren van de fietsen nog even een andere supermarkt in voor dingen die Joost bij de andere niet kon krijgen en dan naar het treintje voor de terugtocht naar de haven. De trein zit overvol met, denken wij, dagjesmensen die met de veerboot het eiland weer gaan verlaten.

Het is inmiddels gaan regenen. We duiken lekker onze kajuit in. Alleen een warme douche kan mij nog naar buiten lokken.

Na twee dagen Spiekeroog begint het te kriebelen. Dan willen we het ergens anders gaan bekijken. Een eiland verder naar het westen ligt Langeoog. Vast ook leuk?

De wind wordt zuidwestelijk. Als we binnendoor over het wad gaan betekent dat niet zeilen want we willen niet laveren in de kleine geulen. Over het wad betekent ook een paar uur voor hoogwater (16:41uur) vertrekken zodat we rond hoog water op het wantij zijn. Nadeel natuurlijk dat je dan pas in de avond op Langeoog bent.

We kunnen natuurlijk ook buitenom over zee. Daar hebben we alle ruimte om te laveren. Wel moeten we dan een paar uur voor laag water (10:40uur) vertrekken om met de stroom mee het zeegat uit te varen. Dat is vroeg maar je hebt nog wel een middag op Langeoog. En voor het laveren heb je ook de tijd want het zeegat bij Langeoog willen we pas in als de vloedstroom weer goed naar binnen loopt!

En dus staat om 7 uur de wekker en varen we, terwijl de eerste nieuwe gasten naar Spiekeroog worden gebracht, voor half acht in de geul naar buiten. De zee is kalm en er staat een fijn windje. Een ook de kleuren op het wad zijn mooi!

Snel de zeilen omhoog en op halve wind de geul uit. Op de drempel staat nog ruim 2 meter water. Geen probleem voor onze langkieler met inklapbaar zwaard!

Na het ontbijt loeven we op en varen we een eerste slag tot een stukje voor het verkeersscheidingsstelsel voor commerciële schepen. En dan doen we gewoon nog twee slagen.

We komen ondertussen allerlei andere schepen tegen. Meest interessante is een marineschip dat heen en weer vaart. De kust wordt (ook hier) goed bewaakt! Zijn kleine zeilbootjes, in dit stuk met nogal wat gasleidingen, het grote gevaar?

Na twee slagen varen we mooi stroom mee de Accumer Ee, het zeegat tussen Langeoog en Baltrum, in. Het eerste stuk net teveel wind tegen om zonder motorhulp te kunnen zeilen. Komt er in de smalle geul ook nog een snelle jongen achterop. (Later leren we dat dit de snelle boot is voor dagtochtjes naar Helgoland. Leuk uitstapje!)

Wij zeilen ondertussen de bocht om en gaan steeds meer voor de wind. Al snel komt Langeoog in bereik van de camera.

Voor de haven strijken we de zeilen en varen door de geul naar de jachthaven. Daar staat een lastige wind maar met wat hulp van sterke mannen liggen we vlot op een goede plek! En hebben we een mooie dag gezeild.

Na de lunch en wat uitgerust te zijn willen we wat van het eiland zien. Het dorp is een eindje weg maar er gaat een treintje, de Inselbahn, vanaf de haven naar toe. Als we dan in het dorp fietsen huren, dat kan alleen daar, kunnen we een dagje rond fietsen en dan aan het eind met het treintje weer terug. Treintje rijdt alleen als de veerboot vertrekt / aankomt maar we kunnen de dienstregeling enigszins herleiden!

En na even wachten rijden we dan, samen met de veerbootpassagiers, naar het dorp.

Fietsen zijn zo gehuurd. Beetje onduidelijk blijft, uit het meegenomen kaartje, op welke paden alleen wandelen is toegestaan. De watertoren kunnen we ook vanaf het eiland zien. We parkeren, na een korte wandeling door een brede ‘hoofdstraat’, onze fietsen en wandelen naar dit uitzichtspunt.

Hierna willen we een strandtent om iets te drinken. We fietsen verkeerd en komen daarna ook nog op een (lang) wandelpad terecht. Dan maar een flesje bij een kiosk. En als die is achterovergeslagen alsnog naar het strand waar Ellen haar rustmoment pakt!

We zoeken in het dorp, wat weer wat toeristischer en grootser is dan Spiekeroog, naar een restaurant. Zeker een kwart heeft op Mittwoch een Ruhetag dus dat beperkt de keuze. We komen terecht in Dwarslooper, een echte Duitse tent! Ik kan de verleiding niet weerstaan om een zigeunerschnitzel en een biertje te bestellen.

Daarna fietsen we door het bos naar de haven. Daar vangt de Aquamarijn, bij laag water, nog een laatste straaltje zonneschijn. De wind is gaan liggen; het wordt vast een rustige nacht.

Het gaat niet om de bestemming maar om de reis ergens naartoe. Een wijsheid aan meerderen toegeschreven. Al zeilend denk je, dat klopt wel. Maar zonder doel is zeilen ook weer minder leuk. En als je niet een bestemming hebt dan heb je bv weer het doel om zo snel mogelijk te gaan. Maar wat mij betreft zijn vertrekken, de reis zelf en aankomen allemaal belangrijke en leuke aspecten van het zeilen.

Het leuke van zeilen is dat je gemakkelijk eilanden aandoet die allemaal een wereld op zich zijn. Denk je de Duitse eilander Kurkultur van Duitsland te kennen zoals op Borkum en Norderney, dan is opeens Spiekeroog weer heel anders. Er wordt in een Duits boekje zelfs gewaarschuwd dat Spiekeroog geen gebruikelijke badplaats is. Het lijkt wat dat betreft veel meer op de Nederlandse waddeneilanden. Maar dan wel op z’n Duits: heel erg aangeharkt. Geen grassprietje staat daar waar het niet hoort. Het dorpje is net een museumdorp, overal mooie huizen en pandjes. Nergens hoogbouw, max 2 verdiepingen. Overal hortensia’s en verder veel groen. Er zijn geen auto’s en de fiets wordt gedoogd maar niet verhuurd. We moeten zeggen dat het wandelen hier heel rustig is, nergens wordt je door massa’s fietsers voorbijgesneld. Om de zoveel meter vind je wel een bankje. Het senioren eiland zou je denken, maar nu zijn er vooral gezinnen met jonge kinderen. Die kinderen fietsen dan wel fanatiek maar ook veilig rond. En verder wordt de bolderkar volop gebruikt voor het vervoer van bagage en kinderen.

Deze ochtend loop ik weer eens mijn favoriete wandeling naar de bakker. Helaas. Dit is wel het eiland voor rustzoekers, maar ook voor die met geduld. Er staat een hele lange rij buiten voor de bakker. Ik heb overigens wel geduld maar geen sta-vlees. Dus loop ik door naar de supermarkt. Ipv met een croissant ons normale yoghurtontbijt ge-upgrade met aalbessen (hier Joahannesbeeren).

Zittend in de kuip hebben we mooi zicht op de veerboten die komen en gaan. je ziet de mensen die aankomen hun eerste foto’s van het eiland maken met daarop dit schattige haventje.

Op deze foto bij hoog water.

Joost gaat op weg voor boodschappen voor het avondeten. Joost gaat het ook nog eens proberen bij de bakker. Ee staat nog steeds een rij, nu wel korter. Joost heeft geduld en succes. Hij heeft het laatste brood te pakken. Bij de lunch blijkt het een geslaagde actie. Lekker Duits brood: het mag in de krant!

We maken nog een kleine wandeling via de waddenkant naar een uitzichtsduin en via de duinen door het dorp.

Het is hier mooi en erg rustig. De meeste mensen zitten blijkbaar op het strand.

Teruglopend naar de haven zijn we wel met velen. Er vertrekken blijkbaar weer veerboten. Er staat zelf een hele rij mensen te wachten. Ha, ha, het eiland van rust, reinheid en …rijen!

Joost kookt en we kunnen nog net buiten eten. Het wordt daarna te fris. Een westenwind trekt aan en het wordt bewolkt. Nog even een foto van de haven bij laag water om de verschillen te zien. En we nemen beiden een douche die zo lekker warm is en waarvoor we niet eens in de rij hoeven te staan. Morgen is het weer tijd om dit eiland te verlaten.