Veranderd? (Schiermonnikoog, 28 aug 2023)

Geplaatst op door

Ik moet eerlijk bekennen dat ik gisteren niet de leukste zeildag vond. Het eerste stuk nog wel toen we als een speer het zeegat bij Borkum uitvoeren met halve wind en stroom mee. Maar de uren met motor tegen wind en stroom inbeuken op een knobbelige zee was niet echt aangenaam. Onder zeilers is het bekend. Met de heersende winden uit het westen is het makkelijk naar het noorden en oosten te varen, maar zie maar eens terug te komen. We leren er wel veel van en weten steeds beter hoe het zal zijn met bepaalde wind op zee en in de zeegaten. Maar de regenbuien en kou daarbij gaven het gevoel dat de herfst was ingetreden.

Vandaag dacht het weer, ik verander nog even terug naar de zomerstand. En dus was dit het eerste wat ik vanmorgen zag toen ik het gordijntje open schoof.

Na een douche is het dan toch heerlijk om zo de dag te beginnen.

De koffie ook maar op dit terras besteld, boek erbij en je hoeft nergens heen.

Maar rond lunchtijd willen we toch het eiland verkennen. We lopen naar het centrum en ‘genieten’ van de lunch op het mooiste terras van Schier (Graaf Bernstorff).

We besluiten om in ieder geval morgen nog op Schier te blijven en huren een fiets voor 1.5 dag. Dat gaat heel snel en even later zitten we op de fiets en trekt het mooie Schier aan ons voorbij. De rode vuurtoren is erg fotogeniek.

De witte vuurtoren hebben we vreemd genoeg vandaag nog niet gezien. Eerder hadden we ze al samen op de foto vanaf de zee. Morgen nog maar ons best doen en kijken hoe we die op de foto krijgen.

Zo eind augustus en aan het eind van de middag staat de zon al wat lager en dan krijg je mooie foto’s! Wat een ruimte, wat een wad!

De geul waardoor we met de boot kwamen ligt zowat droog.

Terug in de haven lekker uitrusten met een boek erbij. Het is hier heel gemoedelijk en rustig. Er liggen geen rijen boten meer gestapeld, maar ieder heeft een eigen steiger plek. Jonge kinderen doen dezelfde spelletjes als onze kinderen deden. Krabbetjes vangen en ze daarna onder luid gegil weer los laten.

We stappen op de fiets naar hetzelfde restaurant. Het is wel weer een beetje ‘sentimentel journey’: de laatste keer dat we hier waren was 15 jaar geleden met de kinderen en een platbodem. We gingen toen ook uit eten in hetzelfde restaurant. Wat schets onze verbazing dat we precies hetzelfde tafeltje krijgen.

De foto’s bewijzen het. Maar wat nog vreemder is, er is haast niets veranderd in die 15 jaar. Alleen de lange kaarsen zijn veranderd in waxinelichtjes in houders. Staan ze tenminste ook niet in de weg bij de foto. Maar ook het tegenlicht doet hetzelfde op de foto!
En tja, dan moeten we ook bekennen wat er wel veranderd is. Wij zijn allemaal 15 jaar ouder!

Het eten was er weer heerlijk. De fietstocht terug ook, met een mooie lucht en een bijna volle maan.


Een heel eind varen (Greetsiel – Schiermonnikoog, 27 augustus 2023, 66,5nm gevaren)

Geplaatst op door

Rond 8 uur hoogwater bij de sluis. Daarna dus stroom mee naar ‘buiten’ en voldoende water om over wat ondieptes te komen. En dus willen we om 7 uur uit de haven vertrekken. En dat lukt! Ellen vind ook nog even tijd om terug te kijken naar Greetsiel!

De sluiswachter zet zijn deuren vast voor ons open. We weten dat we in de sluis flink omhoog gaan en bereiden ons daar op voor. De sluiswachter heeft er daardoor kennelijk vertrouwen in – we schieten omhoog. Zo zijn we wel weer snel de sluis uit.

We kiezen voor een tochtje over het wad met twee ondiepten naar de Westerems. Zo hebben we onderweg opties als de weersomstandigheden veranderen. Vertrokken we met een zonnetje, al snel komt er bewolking opzetten. Ik wissel de zonnebril voor mijn gewone bril – niet de laatste wissel vandaag – en kan de volgende groene ton nu wel zien liggen. Probleemloos arriveren we op het brede water; aan de overkant ligt Eemshaven!

Stroom mee, de zeilen (met een rif) gehesen en halve wind varen we de Eems af. Daar is Borkum al aan bakboord.

En ook de zeehonden liggen nog steeds vlak aan de kust.

Ondanks de hoge snelheid inmiddels wel een klein zorgpunt. De wind is geruimd van Zuid naar Zuidwest. Dat was wel voorspeld maar wij hoopten dat het conform verwachting wat later zou komen. Dit betekent dat we nu het Rifgat moeten nemen en daardoor Noordelijker op zee uitkomen.

Op zee is ook één mooie andere boot. Een 40ft Wanderer die Borkum aan stuurboord laat liggen en langs de eilanden verder vaart.

We moeten hierna kruisen. Aan de buitenkant begrensd door het verkeersscheidingsstelsel. Aan de andere kant ondiepten en de kust; we gaan echter ook een keer eerder overstag om een bui te ontwijken.

Op een gegeven moment ligt het Westgat, het zeegat op weg naar ons doel, pal in de wind. En nu bij laag water aan de kust de stroom op zee keert, en nu tegen staat, heeft kruisen weinig zin meer. De motor moet aan; ook omdat we natuurlijk weer op tijd bij het zeegat moeten zijn en ons reisdoel alleen rond hoogwater bereikbaar is!

Het waait ook harder dan voorspeld. Dat geeft pittige golven. Het is dan ook tweeënhalf uur flink stampen tegen de wind in. Het grootzeil nog op voor enige extra stabiliteit. Ondertussen krijgen we ook een paar flinke buien over ons heen. Gelukkig is er altijd hoop op beter weer!

Dan draaien we het Westgat in. Dat is even geconcentreerd sturen terwijl we motorzeilen. Stroom mee, wind half in de rug, hoge golven en tussen de tonnen blijven. Gelukkig zijn we de enigen. En als we halverwege zijn krijgen we beschutting van het Rif en de Engelsmanplaat en nemen de golven af. Viel het eigenlijk best mee.

Ellen belt met de haven van Schiermonnikoog. Er is nog plaats voor ons. Behoedzaam sturen we door de steeds smallere geul. En we komen, zoals vooraf gepland, precies op hoogwater (even voor 20 uur) aan. Per marifoon wijst de havenmeester ons een plek. Blijkt er slechts genoeg ruimte als we een klein stukje uitsteken achter de steiger. Daar hadden we niet op gerekend – maar het komt allemaal goed.

Snel opruimen en koken. En nog even een foto van ons achteruitzicht maken.

Vanavond zijn er nog buien. Terwijl het blog wordt geschreven helpt de regen al zout van ons dek afspoelen. Langzaam worden we droog en warm. Het was een lange tocht!

Heen en weer (Greetsiel, 26 aug 2023)

Geplaatst op door

Als Joost nog op 1 oor ligt loop ik maar eens naar de douche verderop op de steiger. Hier is een prima voorziening met hokjes met een wc en een douche ineen. De douche is ook nog lekker warm, goed geregeld.

Ik heb me ondertussen wel zorgen gemaakt over het feit dat wij de beloofde dieselpomp in deze haven gisteren niet hebben kunnen vinden. We hebben gisteren zo lang moeten motoren dat we wel bijna door onze dieselvoorraad heen moeten zijn. Omdat onze dieselmeter niet werkt houden we motordraai-uren bij. We willen zondag weer vertrekken en er wordt een gunstige zuidenwand verwacht, maar wat als deze niet sterk genoeg blijkt of toch uit de verkeerde richting? Dan halen we mogelijk Borkum niet eens waar wel een dieselpomp is.

De eerste de beste man van groot formaat die ik op de steiger tegen kom vraag ik of hij misschien de havenmeester is. Dat blijkt niet het geval. Hij heeft niet eens een boot zegt hij. Toch maar vragen of hij weet of je hier diesel kan tanken. Nee, aan het water niet, maar niet zo ver weg bij de molen is een tankstation. Kijk, daar hebben we wat aan. Dan moeten we (Joost) maar een jerrycan kopen en heen en weer gaan lopen met diesel.

Maar zover is het nog niet, eerst rustig ontbijten. Daar komt Joost dan wel zijn bed voor uit. Daarna gaan we Greetsiel in voor een kop koffie. Greetsiel is een mooie oude vissersplaats waar nog een hele vloot vissersboten liggen die noordzeekrab vangen en schol. Het is weekend dus de boten zijn thuis.

Wie er niet thuis zijn, zijn vele vakantiegangers en dagjesmensen op deze zaterdag. Het plaatsje blijft er leuk genoeg door. De koffie drinkt Joost vanuit een echte ‘Strandkorbe’ met uitzicht op de vissersboten.

Tussen deze boten door zie je in de verte de haven waar wij liggen.

Na de koffie lopen we het plaatsje door. Overal winkels met zeemans/vrouws spullen en om je huis maritiem in te richten. En de bekende rekken met bekers met namen van Jan en alleman erop. Wij gaan niet op zoek naar maritieme spullen maar naar diesel voor de boot. Het tankstation is snel gevonden. Met een jerrycan gevuld met 10 liter diesel vertrekken we daar weer. Was de vorige koffie nog zonder iets nu gaan we naar een terras voor koffie ‘mit’.
Joost heeft het zwaar met het tillen van de jerrycan. Hij denkt dat zijn armen er langer van worden, ik denk dat zijn spieren er dikker van worden en dat kan geen kwaad.

Bij de haven gekomen valt Joost zijn oog op een fiets waar een briefje aan hangt: Brötchen Rad. Inmiddels is het al rond 12 uur. De broodjes zullen al wel gehaald zijn dus waarom de fiets niet gebruiken voor het halen van nog een jerrycan diesel? Zo gaat Joost met de fiets nog 3 keer heen en weer, onderbroken door natuurlijke pauzes (regen) terwijl ondertussen een andere bootbezitter de fiets voor hetzelfde doel overneemt als hij arriveert. Een soort dieselestafette.

Op de boot is het nog even goed mikken om de diesel in de tank te gooien. Maar aan het eind van dit alles zijn we blij dat we 40 liter erin hebben zitten. Goed voor zo’n 15 uur motoren.

Later in de middag lopen we nog een keer het plaatsje in voor de boodschappen en het inleveren van Duitse blikjes. We weten zeker dat we deze in Nederland niet in kunnen leveren. Kunnen ze er niet een Europees systeem van maken? Want de blikjes hier in Duitsland gekocht zijn nog niet allemaal leeg. Verder ligt onze bakskist vol met Nederlandse blikjes die we ook niet even platter mogen maken. Maar goed, alles voor het goede doel.

Op deze zogenaamde rustdag hebben onze stappentellers toch nog overuren gemaakt. Na koken en eten op de boot moet er toch nog een keer naar het plaatsje gelopen worden. Duitse ansichtkaarten (ik zie nu pas dat dat eigenlijk een Duits woord is, even opgezocht en dat klopt!) met een Duitse postzegel moeten echt in een Duitse brievenbus. Daar is ook nog niets Europees aan. Vanaf morgen hebben we geen reisdoel meer in Duitsland, vandaar!

Zee- en wadvaren (Langeoog – Greetsiel, 25 augustus 2023, 36,6nm)

Geplaatst op door

Na twee dagen in een haven komt er bij ons onrust. Dan willen we weer verder. Er werd voor vandaag een westenwindje voorspeld – met af en toe ook een vleugje Zuidwest – en dan zou je dus naar het Westen kunnen varen.

Laag water nu zo rond half twaalf. Dat past mooi bij 9 uur vertrek uit Langeoog – stroom mee het zeegat uit. En dan kunnen we mooi om het middaguur weer een zeegat in. Ja, dat het het tijdstip van laag en hoogwater elke dag een uurtje opschuift heeft voordelen.

We verlaten het zeegat zonder problemen en hijsen de zeilen. Gezien de windrinchting is het Dovetief, het zeegat bij Norderney, bezeild. Maar ja, er is geen wind dus houden we de motor ook maar aan.

Bij Norderney weer de bekende boulevard. Aan de buitenkant is er een zeilwedstrijd aan de gang. Vast van het Duitse kampioenschap waar we vorige week op Norderney aankondigingen van zagen. Voor ons een reden dit weekend Norderney letterlijk aan bakboord te laten liggen. Met deze weinige hoeveelheid wind zijn de wedstrijden waarschijnlijk ook niet erg spectaculair.

Nee, wij kiezen na het zeegat weer voor het Memmert-Wattfahrwasser dat onder het eiland Juist doorloopt. En we zien zowel op een bank aan bakboord als op het brede strand aan stuurboord zeehonden.

Al motorzeilend hebben we best rustig aangedaan. Maar toch varen we ‘vroeg’ richting wantij. Te vroeg blijkt – we lopen vast. Maar geen nood – nog geen tien minuten later staat er wel genoeg water en kunnen we verder!

Op zee hadden we een lekker zonnetje. Maar sinds we op de wadden varen zitten er wolken voor de zon. En ja, daar valt af en toe wat uit. Genoeg om even regenkleding aan te doen. En ik heb een wijsje in mijn hoofd; iets met ‘I am Sailing’ of ‘<iets> in the rain’?

We gaan bakboord uit naar het Kopersandpriel en hebben wat moeite met het omvaren van een groene ton. Bij een volgende ton wordt er streng op ons gelet. (En voor de vogelkenners in de familie – Nee, dit is geen fuut!)

Via weer een ondiepte varen we naar de sluis van Leysiel. De oude haven, Greetsiel, die we vandaag als doel hebben uitgekozen, ligt tegenwoordig namelijk in een polder. Na het strijken van de zeilen varen we recht op de sluisingang af.

We kunnen gelijk de sluis invaren. Tegen onze verwachting in gaan we heel stuk naar beneden. Onze lijnen blijken gelukkig lang genoeg. En dan varen we het natuurgebied van de Leyhörn in. En daar, op het zoete water, zijn heel veel vogels!

Maar tot onze verrassing ook een zeehond. Wel fijn denk ik, zo zonder getijden, kun je eten en rusten wanneer je wil…

En zo rustend laten ze zich ook prima fotograferen. We zagen ook zwemmende zeehonden en bruinvissen maar die verdwenen onder water voordat we onze camera scherp hadden staan!

In de haven snel een plek gevonden. Aanleggen bleek wat lastig – ze hebben geen kikkers of iets dergelijks maar een metalen ring waar je je lijn doorheen moet halen. Dat valt al varend niet mee. Maar met een spring, wat heen en weer varen en een helpende hand liggen we dan vlot.

De havenmeester is al naar huis. We nemen een aanlegbiertje en gaan naar het stadje om een hapje te eten. Ellen krijgt niet wat ze bestelde, begint er wel aan, en dan wordt ruilen als de ober met het juiste gerecht aankomt lastig. Het smaakt haar echter zeer goed! De toetjes die volgen smaken zo mogelijk nog beter.

Op de wandeling terug ondervinden we ook weer de nadelen van zoet water. Er zijn veel muggen. Maar ongestoken komen we de boot aan en kijken we terug op een mooie zeildag met helaas iets te weinig wind!

Fietsdag op Langeoog (24 aug 2023)

Geplaatst op door

De weersverwachting blijkt deze dag anders dan gisteren was voorzien. Het is bij opstaan stralend zonnig, maar dat gaat veranderen rond het middaguur. Na het ontbijt in het zonnetje gaan we meteen dus maar aan onze geplande fietstocht beginnen. Dit eiland is ook wel weer bijzonder. Er is in lengterichting maar 1 fietspad tot het einde van het eiland in het oosten. Dat is ongeveer 10 km. Buiten het dorp is hier ongeveer alles beschermd natuurgebied. Je mag dus niet buiten de paden. Wandelpaden op het eiland zijn er ook niet zo veel. Wel kan je het hele strand aflopen. Rond kwart over tien zitten we op de fiets. Het is op het fietspad nog niet heel erg druk. Daar was ik bang voor als je maar 1 fietspad hebt. We fietsen heerlijk met uitzicht over duinen, graslanden en het wad.

Het pad is bijna helemaal vlak. Bij ‘lands end’ wordt het zicht op een zeehondenbank beloofd. Hoewel het eb is is er geen zeehond te zien. Wel natuurlijk veel vogels. Ik ga lekker op het strand liggen uitrusten en van de vogelgeluiden genieten. Joost gaat steeds foto’s maken als ik ga liggen, want wat moet je anders als je zelf niet wil liggen. Vandaar dat ik er steeds zo opsta/lig.

Je mag hier ook het wad niet op. Vandaar die vreemde rij paaltjes op het strand!

Stom dat we geen blikjes drinken in onze tas hebben gedaan. Op deze eilanden mag in de ‘echte’ natuur lijkt wel geen cafe of restaurant staan. Ook op de stranden zijn geen eet of drinkgelegenheden. We begrijpen wel dat Duitsers naar de Nederlandse stranden komen.

Na een half uur fietsen we terug met een windje in de rug toch een stuk sneller dan de heenweg. Op de heenweg zagen we bij een poeltje 1 koe in het water staan. Op de terugweg staan ze er opeens allemaal. Tja, als er 1 koe over de dam is….

We fietsen meteen door naar het dorp. Inmiddels hebben we enorme trek in koffie en iets erbij gekregen. In een tent met uitzicht op de watertoren lukt dat. Joost wil de katholieke kerk nog gaan bekijken. Van buiten hadden we hem al gezien. De katholieke kerken hier hebben bijzonder mooie architectuur kan je wel zeggen.

Joost vindt het kaartjes maken zo leuk dat hij er ook een van de fietstocht heeft gemaakt.

Ik fiets vast terug naar de boot. Joost gaat ook nog boodschappen doen. Het is zoals verwacht bewolkt geworden. Geeft niet, we willen toch uitrusten. In de loop van de middag moeten we de fietsen in het dorp gaan inleveren. Als ik bij mijn fiets kom blijkt de achterband helemaal plat. Vreemd, eerder vandaag nergens last van. Bij het restaurant bij de haven hebben ze gelukkig een pomp en de band blijft gedurende het korte ritje van een kwartier gelukkig hard. Na het inleveren van de fietsen nog even een andere supermarkt in voor dingen die Joost bij de andere niet kon krijgen en dan naar het treintje voor de terugtocht naar de haven. De trein zit overvol met, denken wij, dagjesmensen die met de veerboot het eiland weer gaan verlaten.

Het is inmiddels gaan regenen. We duiken lekker onze kajuit in. Alleen een warme douche kan mij nog naar buiten lokken.