Geen zeilweer (21 augustus 2023, Helgoland – Spiekeroog, 32,2 nm)

Geplaatst op door

Vroeg uit de veren want een groot deel van ons rijtje wil om 7 uur weg. Wij ook zodat we met opkomend tij ons nieuwe reisdoel kunnen aanlopen. Wel jammer voor de buitenste boot die gisteravond in het donker aansloot. Ze zijn echter gewaarschuwd.

Het is heerlijk zonnig. En het is helder met goed zicht. Er is maar één ding mis vandaag met het weer – er staat nauwelijks wind. Komt ook niet later – en omdat we ook vaart moeten houden wordt het een dagje motoren. In het ochtendlicht kijken we nog eens terug naar Helgoland.

Eén van de redenen dat we vaart moeten houden is dat we allerlei vaarroutes in de Duitse bocht moeten oversteken met daartussen vakken waar de beroepsvaart voor anker gaat. En wij, wel geholpen door de AIS waardoor al die schepen, met snelheid en koers, op de iPad komen, moeten daar tussendoor.

Het is duidelijk drukker dan afgelopen zaterdag – het kustverkeer houdt kennelijk ook weekend! Eén schip dat ons tegemoet komt roept ons per marifoon op. Op ons antwoord wordt niet meer gereageerd; kennelijk is onze (kleine) koerswijziging voldoende. Voor het oversteken van een vaargeul varen we een schip tegemoet en steken daarna achterlangs. Op ons routekaartje zijn deze manoeuvres allemaal goed te zien.

En ja, ook als je ze ruim passeert lijken ze toch behoorlijk dichtbij!

Als we alle vaargeulen zijn gepasseerd zetten we koers naar de buitenste tonnen van het Otzumer Balje – het zeegat dat naar het eiland Spiekeroog leidt. Een boot komt ons snel achterop varen maar eenmaal in de geul minderen zij vaart. Toch halen ze ons in – het zijn de Seenotretter, de Duitse KNRM. Vrolijk zwaaien ze naar ons (wij hoeven vandaag niet gered). Daarna krijgen we op hun boeggolf buiswater in de kuip.

Met een flinke stroom mee naderen we de smalle geul naar de haven. We minderen wat vaart om de passagiersboot voor te laten maar dan gaan ook wij door de ondiepe geul naar binnen. In de haven staat bij eb maar decimeters water maar dat is voor ons geen probleem. Zeker ook omdat er zachte modderige bodem is.

Na aanleggen en lunch gaan we in warm zonnig zomerweer het eiland verkennen. We waren hier in 2008 toch ook? We herkennen veel maar toch is het ook drukker. Wellicht komt dat door een andere tijd in het seizoen?

De katholieke kerk zagen we al van zee. Die wil ik wel van dichtbij, en van binnen, bekijken. En uiteraard steken we bij Maria een kaarsje op.

We lopen verder richting strand. Op een bankje, er zijn er hier veel, pakt Ellen haar rust. Uitkijkend over het strand zien we nog boten voor anker liggen die wij ook al passeerden.

Na een kleine omwandeling komen we terug in het dorp. We hebben wel wat te drinken verdiend en van een wandeling van ruim 6km krijg ik ook wel honger. De wafel met appelmoes gaat spreekwoordelijk erin als ‘Gods woord in een ouderling’.

Terug gelopen na de haven moeten we ons nog aanmelden. Dat kon alleen tussen 17 en 18 uur. De havenmeesteres van dienst neemt er de tijd voor. Het gevolg is wel dat er een hele rij ontstaat. Daar sta ik zeker een half uur in! Samen met nog twee mannen met een ‘Gill’ zeilpetje!

Maar daarna kunnen we rusten, wassen, het eten opwarmen en allerlei batterijen opladen. Ellen vouwt de was, doet de afwas en ik schrijf een blog. Daarna tijd voor een drankje. Morgen is er weer eens niets waarvoor we voor een bepaalde tijd op moeten staan. En de weersverwachting voor de komende dagen: Zomers!

We blijven hier nog wel even!

Mooi Helgoland (20 aug 2023)

Geplaatst op door

Een nieuwe dag met nieuwe kansen. De zon schijnt uitbundig! Gisteren vond ik Helgoland niet echt mooi, eigenlijk lelijk en saai. Wie weet is dat overdag met een zonnetje erbij heel anders.

Helaas moeten er eerst uit onze rij mensen weg. Ze vertrekken ook nog allemaal een uur na elkaar, de eerste om 8 uur. Niet fijn. De voorstelling pirouetjes draaien in de haven is begonnen.

Ook uit andere rijen zijn er boten die weg moeten en die willen blijven. Wij leggen eerst weer aan in onze rij, maar als blijkt dat, wanneer de volgende boot om 9 uur vertrekt, de volgende en juist de allereerste boot pas om 10 uur wil vertrekken zijn we het zat. Naar de mensen van de eerste boot was ik blijkbaar nogal verontwaardigd waarop de vrouw luid zei dat dat niet verboden was.

Wij gaan ons in een andere rij voegen. We hadden ondertussen vast plannen voor morgen gemaakt zodat we weten wanneer wij morgen willen vertrekken. We leggen aan naast Nederlanders die morgen om 7 uur willen vertrekken. Ons plan was 8 uur, maar een uurtje eerder vinden we prima. Ik maak meteen een papier klaar waarop ik schrijf wat onze vertrektijd morgen is en hang het aan de buitenrailing. Zo zullen wij anderen niet teleurstellen.

Dan vertrekken we om eerst vooral het boveneiland te verkennen. Via een trap komen we boven vanwaar je ver over zee uitkijkt en over Helgoland.

Daar zijn aan de westkant ook de bekende kliffen waar de Jan van Genten broeden en de zeekoeten, vogels die op pinguins lijken. Ik las erover dat ze er vooral in het broedseizoen zijn en dan veel toeristen trekken. Geen idee hoe het nu zou zijn.

We komen eerst een (zielige?) duif tegen die zo dicht naar mij toe loopt zodat ik hem bijna kan aaien. Gewend aan te bedelen en genoeg te krijgen?

Op de uiterste rotsen zit toch een hele kolonie Jan van Genten (en mensen).

De jongen ertussen zijn te herkennen aan hun bruine kleur. De vogels zijn de mensen blijkbaar wel gewend. Het pad loopt vlak langs hen. Met mijn nieuwe zoomlens ben ik blij en ik kan niet stoppen met foto’s maken. Wat een mooie vogels, wat vliegen en landen ze mooi. Hier een impressie.

Ondertussen hebben we al lang op onze benen gestaan dat we naar het plaatsje lopen en op zoek gaan naar een kofiietent.

Een heel klein schattig tentje buiten het drukkere gebied op weg naar de kerk kan ons bekoren. Alsof de eigenaar aan mijn neus kan zien dat ik zo van de Jan van Genten heb genoten geeft hij mij een sticker met daarop de Jan van Genten. Dan moet ik mij wel zo blij voelen als een kind.

De kerk is helaas dicht. We lopen langs de, volgens Google, enige supermarkt die hier vandaag op zondag open is. Maar daar is niet veel te krijgen. We lopen verder naar beneden naar het onderste deel. Lopen we opeens langs een grote supermarkt die open is. We doen daar nog meer boodschappen. Ons bevalt het rondslenteren hier prima, het is niet te druk, maar wel gezellig. Wel overal souveniers winkels en tax-free winkels, die laten we links liggen. Helgoland blijkt een bestemming voor dagjesmensen die dan blijkbaar met de snelboot komen anders heeft het geen zin. Op een aardig pleintje strijken we neer voor de lunch. Joost zegt nu terug naar Nederland te kunnen omdat hij en schnitzel en currywurst heeft gegeten.

Moe en voldaan komen we weer aan op onze boot. Het is stukken rustiger in de haven dan gisteren. Het weekend is nu al blijkbaar voorbij. We rusten uit en zitten lekker op ons bootje te lezen in de zon.

Voor ons legt een soort wedstrijd zeilboot vol met jongelui aan. Grappig om te zien hoe ze alles doen rond aanleggen. Ze vragen heel netjes aan ons of onze elektriciteitssnoer naar een andere paal kan, want hun snoer is te kort. Joost haalt samen met die jongens ons snoer uit de knoop.

Ik kook en we eten buiten terwijl de zon bijna ondergaat. Heel graag was ik nog naar boven gelopen om de zonsondergang bij de vogelkolonie te zien. Maar we hebben beiden niet genoeg energie daarvoor. Maar ook zonder dat vonden wij Helgoland wel de moeite waard!

In de Duitse bocht (19 augustus 2023, Norderney – Helgoland, 45,3nm)

Geplaatst op door

Op tijd naar bed want vroeg uit de veren. We willen met de ebstroom, dus stroom mee, Norderney verlaten en moeten dan 2 uur voor laag water wel vertrekken. Dat is zo rond half negen dus om half zeven moeten de trossen los.

Dat lukt ons! Wel is de wind nog in het noordoosten, in plaats van het verwachtte (zuid)oosten. We motoren dus eerst maar anderhalf uur het zeegat uit. Met mooi ochtendlicht, tegen de verwachting in zitten er geen wolken voor de zon, maakt Ellen foto’s van Norderney.

Bij rood-witte verkennerston hijsen we dan toch de zeilen. We kunnen niet helemaal de koers zeilen die we willen maar aan de wind blijven wel uit de buurt van de verkeerscheidings-stelsels. Wel moeten we later op een iets breder stuk de vaargeul naar de Jade oversteken. Voordeel is wel dat we iets meer aan de rand van een ankergebied uitkomen. Varen tussen grote stilliggende schepen mag wel maar is weinig relaxt.

Bij de Jade staan er opeens flinke golven. Ons opstapje, geplaatst op het voordek, spoelt overboord. Gelukkig zit er een touwtje aan dus we zijn niks kwijt. Maar daardoor slaat het opstapje nu wel steeds tegen de boeg. Omdat we gisteren veiligheidslijnen hebben geplaatst kan ik aangelijnd naar voren. Wel eerst even mijn zeilbroek en laarzen aan om een beetje droog te blijven. Ik schuifel naar voren, ga op het kletsnatte voordek zitten en haal het opstapje weer binnen.

Tevreden keer ik weer terug naar de kuip.

Er blijkt nauwelijks beroepsvaart in de geul naar de Jade en daarna naar de Weser. Wij kunnen nu, omdat de verkeerscheidings-stelsels hier zijn opgehouden, rechtstreeks koers naar Helgoland zetten. Dat betekent een flink ruimere koers en daarmee ook wat rustiger varen. En dat terwijl de snelheid wat hoger ligt. We hebben trouwens al bijna vanaf het begin van het zeilen een knoopje stroom in de rug mee!

Omdat de boot nu zo rustig op het water ligt durft Ellen het wel aan om als lunch een boterham met gebakken ei aan te bieden. Er is nog een plakje ham bij van het eten van gisteren. Maar Ellen is wat overmoedig en schuift het eerste gebakken ei niet op een boterham maar achter de koelkast.

Ze kan er zelf om lachen! En omdat er nog een ei en een plakje ham is komt niemand wat tekort!

Na zo’n acht uur varen doemt Helgoland op uit de heiigheid. Tja, wat moet je er van zeggen – het is net een puist in zee.

Het is rustig buiten op zee, weinig wind, en om niet op gijpkoers de haven in te hoeven zeilen strijken we op zee (en niet in de ruime voorhaven). In de haven moeten de boten, een beetje op grootte, bij elkaar langszij. We vragen nog hulp van de havenmeester maar het komt er op neer dat we het zelf maar moeten uitzoeken.

Dat lukt ons prima. We liggen als zesde in een pak waar later nog weer een motorboot langszij komt. Wij spannen ons in om een elektriciteitssnoer (van het achterdek) en een landvast (van het voordek) naar de wal te brengen. Behoorlijk wat klauteren over alle dekken heen. En alvast één tegenvaller. Dat de eerste twee boten morgen om 9 uur weg willen valt mee te leven. Dat de vierde boot al om 8 uur weg wil is een beetje jammer!

We puffen een beetje uit. Werken het logboek bij en pakken een rustmoment. En kijken nog even terug op de route:

We doen verder kalm aan en eten pasta met de overgebleven saus. Daarna nog een avondwandelingetje. Hier beneden veel appartementen en hotels – maar veel te beleven is er niet. Wel kun je een blik op de vuurtoren werpen.

Na een blokje vergeefs zoeken naar een tent voor koffie komen we terug bij de haven. Als wij het goed begrijpen is het nu rustig:

Ons wacht nog een klauterpartij over vijf boten naar onze rustplaats!

Mee- en tegenvallen (Norderney, 18 aug 2023)

Geplaatst op door

Je hebt van die dagen dat alles tegenvalt, maar als je goed kijkt valt dat ook wel weer mee. Een dagje Norderney, we kunnen rustig aan doen. We moeten van deze plek langszij rond half twee wegwezen. Genoeg tijd om een nieuwe plek te vinden.

Na het ontbijt lopen we naar het toiletgebouw en op de terugweg zien we een mooie vrije plek, met ruime aanvaarroute. Die is voor ons, denken we, dus opschieten. We gooien onze lijnen los en de buurman is opgelucht dat we nu al vertrekken. Hij was duidelijk bang dat we, als hij weg wilde, niet op onze boot zouden zijn. Even later liggen we en hebben tijd voor koffie en een boek of puzzeltje. De ochtend verstrijkt zo en we maken plannen voor de middag. We hebben wat boodschappen nodig en een bouwmarkt of ijzerwarenzaak voor een verbetering aan de stuurautomaat die nu makkelijk losschiet. We kunnen het lopen, maar dan moeten we ook met alles sjouwen en we willen ook nog wel wat van Nordeney zien. De oplossing is een fiets huren via een app. We instaleren de app en na een lunch vertrekken we op zoek naar een fiets in de haven. Joost heeft er gauw een gevonden, maar mij lukt het niet. Helaas moeten we voor een volgende vrije fiets toch nog een stuk lopen, tot bij de supermarkt. Tel uit je winst.

Maar we laten de supermarkt wachten tot het eind. We fietsen richting de boulevard aan het Zuidstrand. Daar neem ik eerst weer even een rustpauze. Joost kijkt lekker rond en ziet waar wij gisteren met de boot aankwamen nu andere zeilboten aankomen.

Ik maak dankbaar gebruik van de openbare w.c.’s aan het strand, We fietsen verder langs de boulevard die een bocht naar het westen en noorden maakt. Nordeney is toch leuker dan we 15 jaar geleden vonden. Maar ja, verwaaid liggen met jonge kinderen, met ook nog veel regen maakt een eiland niet echt heel leuk. Nu is het echt zomerweer en zie je het eiland waarvoor het bedoeld is. Ik las wel al dat de Duitse waddeneilanden bestaan uit betonnen randen en strekdammen om te zorgen dat de eilanden nog blijven bestaan. Met regenachtig weer ziet dat er niet uit, maar vandaag met zon en mensen die in ‘strandkorben’ net boven het beton zitten en wij op de fiets over het betonnen fietspad, heeft dat toch wel wat. Wat wel bevreemdend is dat het een aangrenzend land is, maar dat de strandcultuur toch zo anders is.

Als het fietspad de boulevard verlaat parkeren we onze fiets, waarbij de fiets met de app op slot gezet kan worden, zodat niet iemand anders hem kan huren. De techniek staat voor niets. Joost maakt zich wel even zorgen want zijn telefoon is bijna leeg. Dan heb je wel een fiets gehuurd en op slot gezet maar kan je er straks niets meer mee. Toch gaan we zitten op het terras van een strandtent. Het water liep al in onze mond van wat er op de kaart stond. Joost vraagt zich af hoe laat de bouwmarkt eigenlijk dicht gaat, 17 uur is op google maps te vinden. Helaas, hij wil perse daarheen, dus we verlaten het terras en stappen op de fiets. We komen daar tien voor vijf aan. Helaas, ‘leider’, het personeel staat al buiten af te sluiten. Tja, ze hebben een feestje en gaan wat eerder dicht, leider. Scheisse, vond ik meer toepasselijk. We fietsen maar door naar de supermarkt. Het is weer even wennen een duitse supermarkt. We hadden geloof ik onze boot op z’n hollands moeten vullen met onze geliefde levensmiddelen. Opvallend ook dat we hier nauwelijks alcoholvrij bier kunnen vinden. Terug bij de haven willen we daar onze fiets inleveren via de app. Leider, of te wel scheisse, gaat dat niet met mijn fiets. Die moet teruggezet op de plaats waar de fiets opgehaald was, dus bij de supermarkt!, Joost heeft nog energie om met mijn fiets terug te gaan.

Na dit alles hebben we wel zin om ergens en voor ons bereidde maaltijd te nuttigen. We willen het restaurant in de haven wel eens proberen. Maar eerst even nog was in de wasmachine gooien waarvoor we al munten hebben gekocht. L of S , is iemand twee machines tegelijk aan het vullen, waarop ik nog zei dat ik dat niet zo ‘net’ vond. Dan maar eerst eten, we verwachten een echt zeilcafe. L of S bleek dat niet het geval. Een hele chique tent waar ze geen plaats voor ons hebben. Tja, ‘wochenende’ dus druk. Maar misschien was Joost zijn korte broek niet chique genoeg. We hebben ook helemaal geen zin in een chique maaltijd. We hebben nog eten aan boord om klaar te maken wat Joost doet.

En dan zijn we toch weer heel blij met ons terrasje aan het water. Joost maakt nog profisorisch de stuurautomaat, hij spant de aanhaakbanden over het dek voor onze zeetocht morgen. Ik loop nog een aantal keer naar de wasmachines zonder resultaat. Leider.

Wadvaren bij tegenwind (17 augustus 2023, Borkum – Nordeney, 20,8nm)

Geplaatst op door

Vandaag en morgen pittige Noordoostenwind voorspeld. En ja, in Borkum heb je dan zeilend maar een paar opties. Terug naar Ameland bijvoorbeeld. Of verder naar Delfzijl. Nadeel van Delfzijl is dat je precies dezelfde weg terug moet varen. En terug willen we ook nog niet. En als het niet kan zoals het moet dan moet het maar zoals het kan. We gaan als motorboot naar Nordeney! Ook een mooie uitvalsbasis om als de wind draait nog wat verder te gaan.

We kunnen natuurlijk de lange weg over zee nemen. Zo’n veertig mijl en met Noordoostenwind kracht vijf vast niet heel prettig. Maar als je niet te diep steekt kun je ook ‘binnendoor’ over het wad. En met ons ingetrokken zwaard hebben we maar een diepgang van 1,05m.

Dat moet dus kunnen. Maar dan moeten we wel even goed rekenen. Want we moeten de wantijen (ondiepste punten) achter Borkum en Juist over. We berekenen dat we 2uur voor hoogwater Borkum over het eerste wantij kunnen. Dan hebben we ruim vier uur om ook over het tweede wantij te komen.

We willen dus heel graag om half elf (of iets eerder) vertrekken. Na het ontbijt eerst even de buurman helpen die langs de stijger met de kop in de wind wil gaan liggen. Daarna ook nog even de huurfietsen wegbrengen. Maar dan zijn we er klaar voor. Wel een kleinigheid – we liggen lagerwal met voor en achter twee rijen dik buren. Overleg met de eerder geholpen buurman, en zijn maat die naast hem ligt, levert op dat zij onze achterkant door de wind trekken. Vanaf de 2e boot achter ons. Dat lukt wonderwel goed en zo varen we vijf voor half elf vrolijk de haven uit.

Gelijk stuurboord uit naar het wad. Eerst is de route duidelijk aangegeven met boeien (alleen aan de ‘rode’ kant). Maar op ondiepst is de geul aangegeven met prikken.

Het wantij achter Borkum is het minst diep op onze route. Dus toch wel spannend om te zien of we niet te vroeg zijn en er al over kunnen. Maar onze dieptemeter geeft niet minder aan dan 60cm onder onze boot. Dat gaat dus ruim goed. En op het laatste puntje van Borkum liggen de zeehonden al op ons te wachten.

Nu moeten we met tegenwind over de Osterems. Het water stroomt nog steeds naar binnen en die stroom hebben wij mee. Een knobbelige zee dus waarbij ons voordek, en zelfs de kajuitopbouw, goed afgespoeld wordt met zeewater. Maar achter Juist wordt het rustiger en kunnen we ook een mooie foto nemen met het kenmerkende kunstwerk bij de haveningang.

Wij varen door, eten een boterham en naderen weer een wantij. Maar niet zo spannend dit keer – de dieptemeter blijft boven de meter onder boot. Langs de prikken komt Nordeney in zicht.

Dan is het opeens druk met veerboten. Eén uit Juist en twee van en naar Nordeney moeten allemaal door dezelfde geul. Er is hier meer te kiezen dus dat is wat verwarrend – maar het komt allemaal goed.

En varen we langs Nordeney. We zijn niet enigen die op weg zijn naar de haven. Dat blijkt ook in de haven waar we met moeite een plekje langszij een grote motorboot weten te bemachtigen. Buurman moet morgen om 14uur helaas wel weg – als tenminste de wind gaat liggen – om een paar mensen op te halen en komt daarna weer terug naar zijn gereserveerde plaats. Wel een beetje onhandig tijdstip – maar we zien wel!

Uitrusten, ons melden bij het havenkantoor, douchen en een pasta maaltijd houden ons de rest van de middag en begin van de avond bezig. Daarna nog even een wandelingetje over de haven. Zien we aan de overkant nog net dat een zeilboot naast ons langszij komt liggen. (Wij liggen op de foto helemaal rechts!)

Op de boot blijken het Engelsen die op weg zijn naar Nederland om daar Friesland te bekijken. Eerder waren ze in Noorwegen, Zweden en Denemarken en kwamen vandaag uit Cuxhaven. Morgen gaan ze naar Lauwersoog – en dan de staande mastroute proberen. Moeten eind september terug in Zuid Engeland zijn: ze mogen maar 90 dagen in Schengen gebied doorbrengen – zij zijn zo te horen geen Brexit fans. Motorboot buurman komt nog zijn plannen voor morgen delen – en dan kan ik zelfs nog even als vertaler Duits-Engels aan de slag. Ben ik nou alsnog een talenwonder?