Je hebt van die dagen dat alles tegenvalt, maar als je goed kijkt valt dat ook wel weer mee. Een dagje Norderney, we kunnen rustig aan doen. We moeten van deze plek langszij rond half twee wegwezen. Genoeg tijd om een nieuwe plek te vinden.
Na het ontbijt lopen we naar het toiletgebouw en op de terugweg zien we een mooie vrije plek, met ruime aanvaarroute. Die is voor ons, denken we, dus opschieten. We gooien onze lijnen los en de buurman is opgelucht dat we nu al vertrekken. Hij was duidelijk bang dat we, als hij weg wilde, niet op onze boot zouden zijn. Even later liggen we en hebben tijd voor koffie en een boek of puzzeltje. De ochtend verstrijkt zo en we maken plannen voor de middag. We hebben wat boodschappen nodig en een bouwmarkt of ijzerwarenzaak voor een verbetering aan de stuurautomaat die nu makkelijk losschiet. We kunnen het lopen, maar dan moeten we ook met alles sjouwen en we willen ook nog wel wat van Nordeney zien. De oplossing is een fiets huren via een app. We instaleren de app en na een lunch vertrekken we op zoek naar een fiets in de haven. Joost heeft er gauw een gevonden, maar mij lukt het niet. Helaas moeten we voor een volgende vrije fiets toch nog een stuk lopen, tot bij de supermarkt. Tel uit je winst.
Maar we laten de supermarkt wachten tot het eind. We fietsen richting de boulevard aan het Zuidstrand. Daar neem ik eerst weer even een rustpauze. Joost kijkt lekker rond en ziet waar wij gisteren met de boot aankwamen nu andere zeilboten aankomen.
Ik maak dankbaar gebruik van de openbare w.c.’s aan het strand, We fietsen verder langs de boulevard die een bocht naar het westen en noorden maakt. Nordeney is toch leuker dan we 15 jaar geleden vonden. Maar ja, verwaaid liggen met jonge kinderen, met ook nog veel regen maakt een eiland niet echt heel leuk. Nu is het echt zomerweer en zie je het eiland waarvoor het bedoeld is. Ik las wel al dat de Duitse waddeneilanden bestaan uit betonnen randen en strekdammen om te zorgen dat de eilanden nog blijven bestaan. Met regenachtig weer ziet dat er niet uit, maar vandaag met zon en mensen die in ‘strandkorben’ net boven het beton zitten en wij op de fiets over het betonnen fietspad, heeft dat toch wel wat. Wat wel bevreemdend is dat het een aangrenzend land is, maar dat de strandcultuur toch zo anders is.
Als het fietspad de boulevard verlaat parkeren we onze fiets, waarbij de fiets met de app op slot gezet kan worden, zodat niet iemand anders hem kan huren. De techniek staat voor niets. Joost maakt zich wel even zorgen want zijn telefoon is bijna leeg. Dan heb je wel een fiets gehuurd en op slot gezet maar kan je er straks niets meer mee. Toch gaan we zitten op het terras van een strandtent. Het water liep al in onze mond van wat er op de kaart stond. Joost vraagt zich af hoe laat de bouwmarkt eigenlijk dicht gaat, 17 uur is op google maps te vinden. Helaas, hij wil perse daarheen, dus we verlaten het terras en stappen op de fiets. We komen daar tien voor vijf aan. Helaas, ‘leider’, het personeel staat al buiten af te sluiten. Tja, ze hebben een feestje en gaan wat eerder dicht, leider. Scheisse, vond ik meer toepasselijk. We fietsen maar door naar de supermarkt. Het is weer even wennen een duitse supermarkt. We hadden geloof ik onze boot op z’n hollands moeten vullen met onze geliefde levensmiddelen. Opvallend ook dat we hier nauwelijks alcoholvrij bier kunnen vinden. Terug bij de haven willen we daar onze fiets inleveren via de app. Leider, of te wel scheisse, gaat dat niet met mijn fiets. Die moet teruggezet op de plaats waar de fiets opgehaald was, dus bij de supermarkt!, Joost heeft nog energie om met mijn fiets terug te gaan.
Na dit alles hebben we wel zin om ergens en voor ons bereidde maaltijd te nuttigen. We willen het restaurant in de haven wel eens proberen. Maar eerst even nog was in de wasmachine gooien waarvoor we al munten hebben gekocht. L of S , is iemand twee machines tegelijk aan het vullen, waarop ik nog zei dat ik dat niet zo ‘net’ vond. Dan maar eerst eten, we verwachten een echt zeilcafe. L of S bleek dat niet het geval. Een hele chique tent waar ze geen plaats voor ons hebben. Tja, ‘wochenende’ dus druk. Maar misschien was Joost zijn korte broek niet chique genoeg. We hebben ook helemaal geen zin in een chique maaltijd. We hebben nog eten aan boord om klaar te maken wat Joost doet.
En dan zijn we toch weer heel blij met ons terrasje aan het water. Joost maakt nog profisorisch de stuurautomaat, hij spant de aanhaakbanden over het dek voor onze zeetocht morgen. Ik loop nog een aantal keer naar de wasmachines zonder resultaat. Leider.
