Om 8 uur werd ik wakker, ik dacht nog even wakker te liggen, was het toch opeens half 10. Snel er maar uit voordat de buurboten boos op onze boot kloppen dat ze willen vertrekken. De buurman blijkt inderdaad om 10 uur te willen vertrekken. Dat wordt dus niet eerst rustig ontbijten, maar meteen de stroomkabel opruimen over 4 boten en de lange lijn binnen vissen.

Van deze plek varen we wel heel makkelijk weg. We varen via het Krabbersgat het IJsselmeer op. Veel boten hijssen al in het Krabbersgat, wij kiezen liever het ruime sop waar de helft van de boten koers zetten naar Lemmer en de andere helft richting afsluitdijk. Het is best alweer druk.

Nog even omkijkend heb je mooi zicht op Enkhuizen. Met het nieuwe objectief met grote zoomlens van Joost voor mijn verjaardag gekregen, kan ik Enkhuizen mooi dichtbij halen. Zie de mooie toren van de Zuiderkerk waar ik gisteren het concert bijwoonde.

Op de I-pad kunnen we nu ook de gegevens van de AIS laden zodat we buiten ook zicht hebben op de boten om ons heen.

Het blijft opletten want niet alle boten hebben AIS. Er staat weer een heerlijke wind kracht 5 uit het zuidwesten en daarmee koersen we heel gemakkelijk naar Makkum, waarbij we meestal rond de 6 knopen varen. Opeens klappert de genua enorm. Gaan we al te veel voor de wind? Dan blijkt opeens dat de genua los is geschoten van de beide schoten waarmee het zeil bediend wordt. Deze keer geen kapot harpje (want dat zit daar niet) maar een touw-verbindingsstuk is losgeschoten. (Zie foto’s later) Eerst maar de genua ingerold en de schoten binnen gehaald. Met een ruime koers kan je best wel alleen op het grootzeil varen, maar dat scheelt toch net wat snelheid. Joost wil de boel toch repareren en dat kan toch het beste onder zeil omdat de boot dan veel stabieler is. Joost zijn trapezewerk onder de snelheid van 6 knopen is uitmuntend. Wat denk je dat hij vroeg toen hij terug in de kuip was? ‘Heb je er wel een foto van gemaakt?’

Tijdens de lunch probeer ik de bramenjam van Martine uit. Echt heerlijk, Martine!

Misschien lijkt het op de foto’s geen lekker weer, maar het is heerlijk zeilweer. Slechts af en toe krijgen we een fijne regenbui over ons, te weinig om regenkleding aan te doen. Dit soort weer levert schitterende luchten op waar ik erg van geniet.

Vier uur na ons vertrek uit Enkhuizen gaan we de zeilen strijken om de vaargeul naar Makkum in te varen. Zo snel hebben we het nog nooit gedaan. In de gemeentehaven van Makkum is altijd plek zelfs in het hoogseizoen. Om half 3 liggen we. Genoeg tijd om rustig aan te doen. Wel willen we nog wat boodschappen doen zodat we voor de komende dagen genoeg eten hebben. Helaas vergeten we de lege blikjes. Onze luieremmer van weleer doet dienst als afvalbak voor blikjes. Maar deze moet nodig geleegd. Loop ik later toch nog een keer naar de winkel.

Na een heerlijke nasimaaltijd moet de afwas van de hele dag nog gedaan worden. En Joost repareert de verbinding tussen genua en schoten. Tja, je blijft zo wel bezig!

Noodverbinding

Nieuwe verbinding

Ook morgen gaan we niet rustig opstaan. Het is namelijk rond 9 uur hoog water en dan willen we al bij het wantij zijn voor ons tocht over het wad naar Terschelling. De Lorenzsluis die we eerst moeten nemen gaat voor ons niet open tussen 7 en 9. We zullen dus voor 7 uur door de sluis moeten. Plan is om 6 uur te vertrekken. Nu dus maar gauw naar bed.

Al een tijdje de laatste voorbereidingen aan het treffen om op vakantie te gaan. Onze elektronicaman, van RoBie Nautical Service, installeerde een handige uitbreiding zodat we nu ook de AIS signalen op de I-Pad kunnen inzien. Daarnaast repareerde hij onze tweede muziekbox en hing onze bakboordlamp op. Ook zelf de nodige karweitjes gedaan. We hebben onze zwemtrap gerepareerd en Ellen heeft fenders van nieuwe ventielen voorzien. De fenders zijn nu ook allemaal weer op de goede druk!

En na weer een goede medische uitslag, met het doktersadvies om toch vooral regelmatig rust te nemen, konden we dan ook nu echt vertrekken. Op vrijdagavond nog even bij mijn ouders langs en toen naar Monnickendam. Op zaterdag zouden Jan en Martine meevaren om zo een langdurende belofte in te vullen. We hoopten daarom op mooi weer. Na een goede nachtrust was de kuip kletsnat en kwam de regen rechtstandig naar beneden.

Buienradar en Windfinder beloofden echter betere tijden. Dus Jan en Martine opgehaald in Amsterdam-Buitenveldert, waar ze hun auto achterlaten. Komen ze vanavond met het OV wel weer terug. Aangekomen in Monnickendam werd het weer al beter. Ellen had de koffie klaar en Martine had appelflappen gebakken – dat was genieten in de kajuit.

Ondertussen was het droog geworden en gingen we de boot vaarklaar maken. Soepeltjes voeren we daarna de haven uit waarna we al snel tegen de wind in konden varen om het zeil te hijsen. (Dat is makkelijkst; het zeil klappert wel een beetje maar blijft wel recht achter de mast.) Vanwege de windverwachting (later op de middag kracht 4 a 5) kozen we voor een rif in het zeil. Draaien naar voor de wind en daarna twee keer gijpen en we varen op de Gouwzee. Martine neemt de helmstok in handen; eens kijken of Martine na haar ervaring in de Fidelio (een Varuna 500) 40 jaar geleden het zeilen nog niet verleerd is.

Hoewel de telescooparm even wennen was ging dat toch helemaal niet gek. Keurig voeren we, met Volendam al in de zon, de Gouwzee uit. Voor het gemak dan toch maar de stuurautomaat aangezet – we moeten immers nu een hele tijd dezelfde koers (zo’n 30 graden) varen. Wel blijven opletten want het is soms in de buurt best wel druk.

Ja, het wordt voor ons wat wennen. We gaan nooit zo in het hoogseizoen op vakantie. Maar laten we ons bij één ding tegelijk bepalen. Nu is het tijd voor de lunch – en dat is lekker en leuk!

De snelheid ligt zo tussen de 4,5 en 5,5 knopen met zeker aan het eind, als de wind wat aantrekt, uitschieters naar boven de 6 knopen. We genieten!

En zo zijn we toch nog voor vier uur bij het Naviduct. De sluisdeur gaat voor ons open en we varen als tweede de sluis in. Probleemloos leggen we aan. Dat kunnen we niet zeggen van twee solozeilers die niet erg voorbereid de sluis in blijken te komen. Ellen voorkomt nog dat er één van achter bij ons binnenvaart. Maar uiteindelijk is de sluis schadevrij vol. Martine ziet in de andere kolk nog een motorboot dwarsliggen – dat hoort er natuurlijk wel bij!

Ook in de buitenhaven is het druk. Maar de havenmeester wijst ons een plekje langszij een andere boot – we zijn de vijfde vanaf de kant. We leggen probleemloos aan. Daarna brengen we een lange lijn aan de kant om voor extra stabiliteit te zorgen. Jan zorgt nog voor enige opwinding door – bij een overstap – bijna tussen twee boten in het water te belanden. Met alleen een schaafwond, veroorzaakt door een zeereling, op zijn arm redt hij zichzelf! Als ook de stroom is aangesloten is het tijd voor een drankje. We verbazen ons over de manoeuvres van boten die nog weer na ons komen. Ook hele grote boten proberen tegen beter weten in aan het einde van de haven nog een plekje te vinden en moeten dan keren.

Bij de wandeling naar het restaurant kijken we nog even aan de overkant naar de Aquamarijn die aan de buitenkant ligt.

In het restaurant gaat het vlot. We hebben nauwelijks tijd om van de mooie plafondlamp te genieten. Tot genoegen hebben ze mosselen! Maar er blijkt voor ieder wat wils; ook bij het toetje!

Na het eten lopen we nog even Enkhuizen door. Bij de Zuiderkerk ziet Ellen dat er een concert is met orgel en cello – daar heeft zij wel zin in. Ik loop met Jan en Martine door naar het station waar net hun trein binnenrijdt. Hoewel het nog zeker 10 minuten duurt voor deze weer vertrekt haasten ze zich toch naar binnen – de trein zou toch zonder hen vertrekken.

Terug op de boot weten we dat Ellen heeft genoten van het (meeste van het) concert. tevreden kijk ik ook nog even op de gevaren route. Morgen moeten we – als buitenste in een lange rij – vast vroeg op. Komt goed uit – wij willen ook verder!

Vroeg uit werk. Ellen al aan het koken, of althans de voorbereidingen aan het treffen. Zullen we toch maar niet vanavond al gaan varen? Nu schijnt de zon nog! En ook – voor zondag is zoveel wind voorspeld dat we dan niet kunnen zeilen!

En zo zitten we om kwart over vijf in de auto naar Monnickendam. En dan moet er natuurlijk nog van alles voordat de boot zeilklaar is. Ellen maakt een praatje met beide buren; onze vaste buurman gaat naar Terschelling – de passanten aan stuurboord genieten van een weekje varen in Nederland. Vaarklaar maken doen we ondertussen in recordtijd zodat we al voor zeven in het Monnickendammergat varen. Bij de scheidington naar Marken hijsen we de zeilen. Wel met een rif erin – want er staat een best windje (uit het zuidwesten).

We willen naar Flevoland – naar de haven van de watersportvereniging ‘de Blocq van Kuffeler’. Dat is een fijne haven en goed bezeild. Wel willen we op enige afstand onder Marken door om de waterplanten te missen. Dus we varen nadat we de Gouwzee uit zijn nog een tijdje met het zeil over stuurboord door. Maken dan een stormrondje en zetten met ruime wind koers naar de haven.

En dan is er koffie en genieten we van de zon en de fraaie luchten!

Met een rif en de zeilen goed ga je bij deze wind nog best hard. Regelmatig meten we een snelheid van 7 knopen over de grond; onze snelheidsmeter door het water moeten we wel weer eens nodig ijken.

Het duurt dan ook niet lang of we zijn het Paard van Marken voorbij. De skyline van Amsterdam is vandaag ook goed zichtbaar. De windmolens, voor ons een echt oriëntatiepunt staan aan het begin van de dijk naar Marken.

Na een goede twee uur varen is de haven bereikt. We strijken buitengaats en tuffen dan lekker de haven in naar de ons telefonisch toegewezen box. Op de steiger is er hulp en een stuurmens aan de wal. Zonder problemen leggen we op onze wijze aan.

Dan, tegen tienen, is het tijd voor de avondmaaltijd en een drankje.

De volgende ochtend geen haast. Na het ontbijt wandelen we ‘even’ naar de vogelhut bij de Lepelaarsplas. Op het smalle, onverharde pad, zien we veel bramen. In Trouw van vandaag lezen we dat deze plant echt in Nederland thuis hoort. En ook op dit nieuwe land zijn ze dus al. Enkele bramen zijn al rijp en ook goed eetbaar.

Helaas krijgen we ook een bui op ons dak. Geen onweer dus we kunnen veilig onder een boom schuilen terwijl het water om ons heen neerklettert. Jammer dat we nog niet bij de nog beter overdekte vogelhut zijn.

Na de bui lopen we door en bereiken we de vogelhut. Top attractie deze morgen de familie Zwaan. De kinderen, keurig opgevoed, volgens netjes in een rij hun ouder.

We lopen over het verharde fietspad terug naar de haven. Dat gaat toch wel een stuk sneller. Natte schoenen en sokken uit en tijd voor koffie. Bij de laatste slokken komt de havenmeester naar onze plannen informeren: ‘we maken ons klaar voor vertrek’!

De windverwachting is een beetje minder wind dan gisteren – maar nog altijd een goede kracht vier. We hijsen, nog in de havenkom, ons zeil met weer een rif er in. Buitengaats ook weer een niet geheel uitgerolde Genua erbij. En de stuurautomaat op een noordwestelijke koers en we varen weer lekker. Anders dan gisteren krijgen we af en toe buiswater over ons heen en ook de snelheidsmeter geeft zelfs soms 7,5knopen aan. Het waait dus, anders dan voorspeld, ietsje harder dan gisteren. Dat blijkt ook te kloppen als we achteraf de waarnemingen van ‘Markermeer Midden’ nakijken – tussen 14 en 17 wind tussen kracht 5 en 6!

Maar de boot doet het goed en wij hebben controle en zeilen kruisend de Gouwzee binnen waar we, weer in de buurt van de scheidingston, moeten strijken omdat we daarna echt tegen de wind in moeten.

Weer op onze plek ruimen we de zeilen op waarna we gaan avondeten. Buiten klettert de regen op het dek maar wij zitten lekker droog.

Na weer een goede nacht proberen we tijdens het ontbijt voetbal te kijken maar daarvoor is de techniek niet goed genoeg. De kerkdienst doet het wel. Er is koffie met een koek, een tijdschrift en diverse elektronische apparaten. Komt de zon er ook nog door?

Het weer zit niet mee. Te veel of te weinig wind in de weekenden. Dit weekend lijkt het weer te hard te waaien, maar aan het begin nauwelijks. Er is een weergat zaterdagochtend vroeg, maar aangezien het op zondag echt de hele dag te hard waait zou een tochtje op vrijdagmiddag moeten beginnen en weer op zaterdagochtend moeten eindigen met de terugkeer in de thuishaven.

We besluiten maar gewoon een weekendje Monnickendam te doen. Dat komt ook niet slecht uit want naast dat er in Monnickendam het 2e feestweekend van de feestweek ‘450 jaar slag op de Zuiderzee’ is hebben wij op zaterdag 36 jaar verkering. In Monnickendam is er keus genoeg aan restaurantjes. We hebben deze keer Joon gereserveerd, het eettentje in onze eigen haven.

Dan kunnen we ook nog als feestje noemen dat er bij Joost op de Pet-scan geen ernstiger zaken gevonden zijn. Hoewel hij nog steeds niet van zijn klachten af is en er verder gezocht wordt middels opnieuw een bronchoscopie, bezoek aan de KNO arts en aan de reumatoloog, modderen we maar vrolijk verder.

Op vrijdagavond is het windstil en heerlijk om buiten als avondeten een maaltijdsalade te nuttigen onder het gezang van de merel.

Om de benen te strekken lopen we nog even het centrum in, ook om te zien hoe het met de festiviteiten staat. Het is heel druk in het centrum. Overal op straat verklede en feestvierende mensen. De binnenhaven ligt vol met houten botters. Op de lange brug maakt iedereen een selfie met deze mooie achtergrond. Wij dus ook.

Het gaat er overigens gemoedelijk aan toe. Maar dat is de indruk die Monnickendam altijd op ons maakt.

De volgende ochtend ontbijten we op ons terras op het water en doen verder rustig aan. Het is nog behoorlijk warm. Eind van de ochtend lopen we maar eens naar de markt voor brood. Het is nu nog drukker met mensen en tafereeltjes die opgevoerd worden. Vanmiddag wordt de slag op de Zuiderzee nagespeeld in het Monnickendammer gat. Vreemd genoeg liggen de boten van de Spaanse vloot ook te wachten in Monnickendam op wat er komen gaat. Tekenen van vijandigheden zie ik niet. Alleen maar mensen met veel plezier in dit alles.

We lunchen op de boot en rusten weer uit voor we op weg gaan naar het Hemmeland van waaruit de zeeslag te zien zal zijn. De wind is al behoorlijk aangetrokken. Toch brand de zon ook goed. Er liggen daar heel wat boten, maar ook alle charterschepen zijn uitgevaren met gasten om het spektakel te bekijken. De enscenering viel mij wat tegen. Je zou denken uit Monnickendam komen de Geuzen aangevaren en van de andere kant de Spaanse vloot waarbij ze elkaar echt treffen. Maar alle boten varen daar al wat rond elkaar. Om 16uur is er dan het startsein van de gevechten. Ik ben er niet gerust op, ik zie veel meer Spaanse boten dan Nederlandse. Maar de toeschouwers rondom hebben plezier dus het zal wel goed komen. Een boot gaat zogenaamd in de fik: rookpluimen en vurige lampen. Uiteindelijk wordt het grote Spaanse schip ‘de Inquisitie’ ge-enterd. We zien een man de mast inklimmen. Dat moet Jan Haring zijn. Hij haalt de Spaanse vlag neer en dan wordt er overal gejuicht. Jan Haring wordt uit de mast geknald en zal het niet overleven. We zien daar een slap aftreksel van: hij glijdt langzaam en beheerst naar beneden.

De strijd is gestreden en wij keren ons om voor de terugweg naar de haven. Daar tekent zich een behoorlijk donkere lucht af. We versnellen maar even onze pas. Joost krijgt een berichtje van Gerda dat ze met vriendin Christien in de Bierderij zit, vlak bij de haven. We komen er langs als het begint te hozen. Ik loop vast naar de boot als Joost ze ophaalt en naar onze boot brengt. Christien bleek een vriendin in Monnickendam te hebben die hen uitgenodigd had voor de feestelijkheden. Ze drinken bij ons gezellig nog een (0.0) biertje aan boord terwijl het blijft regenen. Ze verlaten ook nog met regen de boot op weg naar huis.

Wij hebben dan nog even tijd om uit te rusten voor we naar het restaurant lopen. Het is er binnen goed druk. Het eten is heerlijk.

Het is een beetje vreemd dit restaurant in onze haven. Van buiten zie je er niet aan af dat het een exclusieve tent is. En je verwacht op deze plek ook eerder een eetcafe of zo. Heerlijk om daarna zo snel weer thuis op de boot te zijn.

Op zondag verblijven we gewoon op onze boot terwijl er een forse wind staat zodat het behoorlijk giert in de haven. Ik maak in m’n eentje een wandelingetje over Hemmeland. We gaan op tijd naar huis om vanavond als afsluiting van dit feestweekend ook met de kinderen uit eten te gaan. We gaan het nieuwe Villa Borghese in Nieuw West uitproberen.

Eind vorig weekend ging er weer wat stuk, nl de Lagun kuiptafel. Het blad rust op een staander met een pin-gat constructie waarmee de tafel ook kan draaien. Daarvoor zit in het metalen gat een kunststof glijlager. Deze ging stuk doordat ik met mijn gewicht op de tafel leunde. De tafel hing daardoor schreef. Na wat zoeken op internet bleek dat alle onderdelen apart te bestellen zijn. Daar wordt ik nu zo blij van! Dus zegt het voort: Lagun, supermerk!!

Toen bleek ook dat de oude er verkeerd in had gezeten en daardoor kwetsbaarder. Het was echter nog een crime om de kapotte lager uit de stang te krijgen en de nieuwe er weer in. Joost zorgde voor het eerste en Marjolijn en ik, die vrijdag naar de boot gingen, voor het tweede. Zo konden we nadat we op het strandje in de buurt waren geweest en gekookt, eten van een tafel waar niets vanaf glijdt.

De volgende morgen gingen wij eerst naar de markt in Monnickendam om nog het een en ander voor het ontbijt te halen en profiand voor de fietstocht van Marjolijn. We hadden haar fiets op de fietsendrager meegenomen en zij zou deze morgen naar huis fietsen. Toen we nog aan het ontbijt zaten kwam Joost aan. Hij had zijn auto aan Lukas uitgeleend (wegens een voetbaltoernooi van zijn werk in de Kwakel waar hij heel heel veel teamshirtjes heen moest brengen) en was met het OV gekomen. Hij had er een uur over gedaan dankzij een snelle busverbinding vanaf station Noord van de Noordzuidlijn. De koffie was net klaar en de koektrommel weer aangevuld met heerlijke bitterkoekjes van de markt.

Toen we Marjolijn uitgezwaaid hadden moesten we nog een probleem oplossen: onze zo goed als lege dieseltank weer bij zien te vullen. Om te tanken moeten we zo’n 700 meter omvaren naar de tank in onze haven. Deze bereikten we zonder problemen. Komen we toch weer voor een verrassing te staan met onze tank. Met 90 liter tanken was hij vol. De tank die minimaal 120 liter kan hebben was dus helemaal niet leeg. Vorige week waren we verbaasd dat het reservelampje opeens brandde. Maar nu na voltanken deden de indicatielampjes het ook niet. Het reservelampje bleef knipperen.

Blij met een volle tank en inmiddels gewend aan dat er weer wat stuk is vertrokken wij voor onze zeiltocht naar de Marker Wadden. Het was eerst behoorlijk warm met weinig wind, maar langzamerhand ging de wind meer aantrekken en ook krimpen (van oost naar noord) zodat we zonder verdere slagen opeens zo op de Marker Wadden aanvoeren. We hadden behoefte aan rust en gingen ankeren en niet de haven in.

Zo aten we buiten met op de achtergrond de vogelgeluiden. De eerste wolkenhemel sinds weken verscheen zodat de zon daarin verdween.

Hoewel het lang licht is heb je buiten dan toch eerder een lampje nodig.

Het was een rustige nacht voor het ankeren, maar er kleppert toch altijd wel iets door de deining zodat Joost er ‘s nachts uit is geweest om een en ander vast te sjorren.

‘s Ochtends bleek de kuip vol muggenzwermen, de plek waar ankerend altijd de minste wind is. Een spin die iedere avond weer een web spint tussen de buiskap en de kajuit ingang had veel muggen gevangen. Voor ons nog niet genoeg gezien de muggenzwermen. Maar ik verbaas me er steeds over dat die spinnen meer voer vangen dan ze op kunnen eten. Niet zo diervriendelijk.

We gaan binnen ontbijten en laten de horren en het muggennet nog maar staan. Het is binnen koeler dan buiten! Omdat er geen wind is, wachten we rustig af met koffie en een krantje. Omdat we vlak bij de haveningang liggen zien we de boten met dagjesmensen naar binnen varen.

Rond half twee gaan we toch maar. De muggen zijn er nog steeds, de wind nog steeds niet. We hoopten al motorend van het eerste minder en van het tweede meer te krijgen. Helaas, we varen tijden zonder wind in muggenzwermen. Soms wordt het me te gortig en ga ik binnen zitten. Joost probeert de beestjes van zich af te slaan.

Pas als we de Gouwzee opvaren begint het te waaien en verdwijnen de muggen. Als we aankomen in de haven is het tijd om eens rustig buiten wat te drinken zonder gestoord te worden door: muggen.