Vorig weekend werd Ruud zijn verjaardag gevierd. We zijn alleen naar de boot geweest voor de reparatie van de verbinding met het blok. Met een harpje een maatje groter en dus meer trekkracht ziet het er weer helemaal goed uit.

Afgelopen week is onze monteur ook bezig geweest met controle en reparatie omdat onze motoraccu het niet deed. De accu is vervangen, maar er bleek ook water in de motor doordat een klep op een vacuumsysteem voor het koelwater kapot bleek. Ook dat is weer gerepareerd.

Dit weekend gaan Ruud en Christa op zaterdag een dagje meevaren. Er is namelijk nog steeds zon en wind, maar nu is het ook warm. Zelfs te warm om aan land te blijven.

Joost brengt me vrijdag eind van de middag naar de boot en rijdt dan zelf naar Amsterdam Noord waar hij een etentje van zijn werk heeft. Ik heb genoeg klusjes om me te vermaken. Koelkast schoonmaken en vullen, watertank vullen, maag vullen. Uitrusten en voor me uit staren.

Bed opmaken en de afgebroken rand van de bakskist lijmen.

Als ik dan om tien uur moe maar tevreden binnen ga zitten blijkt Joost er alweer aan te komen.

De volgende morgen gaat Joost Ruud en Christa ophalen en ik loop naar de markt voor brood en fruit. De koffie staat klaar wanneer zij met keukentrap arriveren om op de boot te klimmen. Na koffie buiten in de kuip vertrekken we. De boot gaat niet de kant op die wij willen, daarna wel door Joost zijn inmiddels opgedane stuurmanschap. Aan het einde van het Monnickerdammergat hijsen we de zeilen. De wind staat noordelijker dan verwacht en zo houden we nog even de motor bij. Als deze dan eindelijk uitkan ervaren ook Ruud en Christa het zeilersgeluk van het uitgaan van de motor. Rust en toch door het water glijden! Er staan geen hoge golven, dus het blijft ook aangenaam voor ze. Het is voor ons echt voor het eerst helemaal niet koud met toch een aardige wind.

We zetten koers naar Hoorn. Wanneer je de Gouwzee af bent is dat nog zo’n 10 mijl varen. Een mooie bestemming voor een dagtocht heen en weer. Wat kan je dan nog meer vertellen dan dat het genieten is keer vier? Dat de fourage op orde is en broodjes, oude kaas, een Turks smeerseltje, wijn en karnemelk een onderdeel zijn van onze lunch. En dat de vaart er op een gegeven moment wat uitgaat. Hebben we last van de waterplanten die er meer zijn dan verwacht? Wij dachten dat die door het lang koud blijven van het water niet al zo fors aanwezig zouden zijn.

Rond drieën bereiken we Hoorn en strijken we de zeilen. Ook motorend komen we niet meer zo snel vooruit.

De haven blijkt al behoorlijk druk voor deze tijd met ook een aantal vreselijk lelijke grote motorjachten. Zouden ze moeten verbieden in dit soort mooie stadsgezichten. De drukte blijkt te komen door de Hoornse stadsfeesten die er dit weekend zijn. De havenmeester vertellen we dat we slechts een uurtje willen blijven. We krijgen een plek toegewezen. Wanneer we liggen merken we pas hoe heet het vandaag is. Het is hier niet aangenaam. Suppers denken hier wel verkoeling te krijgen.

We dachten dat de oudste senioren wel even wilden gaan liggen maar dat vonden ze zonde van hun tijd. Christa wil zelfs een trainingsparcours doen waarvoor Ruud bedankt. Overstappen op een andere boot, bij de andere boot de kant op, stukje lopen en dan weer terug de boot op in omgekeerde volgorde.

Maar dan heb je wel weer even een ander uitzicht gehad! Zijn de scheepsjongens er nog?

Tijd om deze hitte te verlaten en de verkoeling op het Markermeer weer op te zoeken.

We zijn nog maar net de haven uit en het alarm van onze motor gaat af. Wat, oververhitting? Joost maant dat we eerst snel gaan hijsen voordat de motor uitgaat. Ondertussen ziet hij ook nog dat we al op de reservediesel varen niet wetende voor hoever we nog diesel hebben. Als we zeilen en de motor uit is kunnen we weer even rustig nadenken. Natuurlijk, het wierfilter! Het blijkt vol met waterplanten te zitten. Joost reinigt het en zo kan het koelwater voor de motor weer doorstromen en zijn werk doen. Blijft nog de vraag hoe lang we nog kunnen motoren met de hoeveelheid diesel? In ieder geval is de wind zo dat we kunnen blijven zeilen tot vlak voor de haveningang.

We kunnen weer even ontspannen terwijl de stuurautomaat z’n werk doet. Tijd voor een borrel! En later voor het voorgerecht: Gazpacho. Bij de Gouwzee strijkt Joost al zeilend het grootzeil. Op de genua waarmee we een paar keer moeten gijpen varen we door tot de haveningang. Motor starten en dan naar onze plek in de haven. Wel even de instructie gegeven aan de oudste senioren: wat er ook gebeurd, jullie blijven zitten! Maar we halen zonder kleerscheuren onze ligplaats. Wanneer de boot helemaal goed vastligt zitten ze nog steeds braaf op hun plek. Maar het is tijd om naar binnen te gaan. Het is inmiddels half negen en fris geworden. Binnen waar het aangenaam warm is eten we koude quiche (met zalm en paprika) en fruit met Turkse yoghurt toe.

Het is al laat als Joost zijn schipperspet verwisselt voor een chauffeurspet en Ruud en Christa naar huis rijdt terwijl ik de afwas doe. We hadden een inspannende (vooral Joost) en ontspannende dag, maar bovenal een hele gezellige topzeildag!

Voor de zondag hadden we geen duidelijke plannen. In ieder geval diesel tanken, maar zelfs daar hebben we geen puf voor. We doen heel rustig aan. In onze haven staat met noord en oostenwind een heerlijk windje. We hangen ons zonnescherm op boven de kuip. Daarmee is het heel goed toeven hier. Tijd voor een blog te schrijven, de krant of een boek te lezen of gewoon niets te doen. We zien wel hoe laat we naar huis gaan.

Twaalf dagen hebben we zon en wind gehad. We mogen niet klagen. Topdagen voor zeilers! Slechts 1 nacht regen. Als we dan toch iets op te merken hebben dan is het over de temperatuur. We vonden het vaak toch wel koud. En wat natuurlijk vreemd is, maar ook met die kou te maken heeft, het was voortdurend noordoosten wind. En dat is niet volgens de normale weerpatronen van de tijd van het jaar.

Vandaag maken we ons rondje af en varen weer naar onze thuishaven Monnickendam. Omdat we steeds hebben kunnen zeilen en de wind niet veranderd is moeten de laatste dagen wel tegen de wind in zijn en motorend. Gisteren al, maar vandaag helemaal.

Nu is ons motorstartprobleem nog niet opgelost en waren we vandaag ook niet van plan om de motor uit te zetten voor we thuis zijn. Wat zijn we overigens blij dat dit probleem niet al was op zee.

Rond half elf vertrekken we uit de Marina Amsterdam. We hebben de boot eerst langs de steiger naar achteren kunnen trekken zodat we met een achterspring de moeilijke draai naar bakboord kunnen maken. Dat gaat helemaal volgens plan. We draaien het IJ op en kunnen rustig genieten van het zicht op Amsterdam. Hoezo rustig?

Niet veel later lijken we in een James Bond film beland. We worden achtervolgd door zo’n 20 waterscooters.

Ze hebben ons natuurlijk zo ingehaald en ook de maximum vaarsnelheid overschreden. Dit is blijkbaar de nieuwste manier om Amsterdam te verkennen. Zij slaan al snel af zodat wij rustig verder kunnen. Een zwaan denkt, dat kan ik ook.

Bij het Centraal station moeten we drie pontjes voor laten gaan.

Daarna kijken we op de nieuwe boulevard uit en de mensen die daar zitten op ons.

Dan gaan we op weg naar de Oranje sluizen. We kunnen meteen de sluis in. Gelukkig is het niet heel warm weer ( wat dit betreft dan) want dan kan het op dit soort feestdagen hier heel druk zijn met sloepen. Uit de sluis varend gaat meteen de Schellingwouder brug open. Op het Buitenij staat een forse golfslag. We hebben pal wind tegen, een koude koers en omdat we motoren worden de golven niet door de zeilen afgevlakt. Maar Joost kan er vandaag prima tegen. Hij laat dan wel het koffie zetten en broodjes smeren aan mij over. Als we het paard zien ruiken wij de stal.

Om drie uur varen we de Gouwzee op en om half vier leggen we weer aan in onze box. Dan moeten we opruimen en inpakken.

Als ik een kar ga halen sta ik nog even te kletsen met de Quincy’s. Zo noemen we ze maar, de zeilers van de Quincy die net zo lang hun boot hebben als wij en er net zoveel van genieten. Ook zij waren 12 dagen weggeweest.

We hebben het weer goed geregeld: thuis hebben Lukas en Mirjam een heerlijke maaltijd voor ons gekookt.

Na best een lange nacht slapen, acht en half uur, valt het niet mee om op gang te komen. Ellen had al helemaal de ontbijttafel in de kuip gedekt en was al van de zon en de jus d’orange aan het genieten toen ik er bijkwam. Met eerst maar eens een paar slokken thee.

Het was ook rustig aan onze ontbijttafel met om ons heen al vertrekkende bootjes. Ellen had de afgelopen dagen last van wat verstopte oren. Dat bemoeilijkt de communicatie en zorgt soms voor wat irritatie. Met olie, spray en druppels was daar vanochtend forse verbetering in gekomen. Zo kon ik zonder stemverheffing spreken en verstond Ellen ook wat ik (ongevraagd) zei. Fijn!

Na het ontbijt moest natuurlijk aan wondverzorging worden gedaan. Ik hoopte te kunnen douchen om de bloedresten uit mijn haar te kunnen wassen. Maar ja, dan moet het natuurlijk niet meteen weer gaan bloeden. Maar het viel allemaal best mee. Een ‘klein’ wondje en geen bult!

Hierna de tippel naar het grote toiletgebouw ondernomen. Dat was wel een teleurstelling. De douche bleef minuten koud en was uiteindelijk met een beetje goede wil lauw te noemen. Een douche waar je hooguit doet wat nodig is, in mijn geval dus haar wassen, en dan er weer snel onderuit. Een tweede tegenvaller is dat het een douche is die alle kanten opspuit – hele best ruime douchehokje dus kletsnat. Met wat gebalanceer op één been sla ik mij ook daar door heen.

Ons verblijf in IJmuiden is zo een beetje rauw. Dat past goed bij het motto dat overal op vlaggen staat: ‘IJmuiden rauw aan zee’.

Op de boot drinken we koffie in de zon. Lekker met Oranjekoek. En dan is het zo rustigjes aan tijd om te gaan varen. Als we echter zo ver zijn wil de motor niet starten. Alles wijst op accuproblemen. Voor onze tocht was onze technische hulp er niet meer aan toegekomen om naar de startaccu te kijken, waar we problemen mee dachten te hebben. Ook lijkt het erop dat deze nacht de andere accu’s aan de walstroom niet goed zijn opgeladen.

We leggen de boot weer aan de walstroom wat niet blijkt mee te vallen omdat de contacten op de wal niet zo betrouwbaar lijken. Maar als er eenmaal verbinding is start de motor. Pff. De motor kan dus tijdens het varen nu niet meer zo maar uit. Wel blijken de accu’s op de motordynamo wel op te laden!

Opgelucht varen we de haven uit. En zien dan de lichtenlijn van dichtbij. Gisteren nog even gesproken over hoe je kan zien aan welke kant van de lijn je zit (als je er niet recht op zit). Je moet dus bijsturen in de richting waar het voorste licht zich bevind ten opzichte van het achterste licht.

Niet veel verder kunnen we de sluis aanroepen. De ‘Kleine sluis’ mogen we, na een korte wachttijd aan de wachtsteiger, in. Tegelijkertijd vaart de ‘Zandexpress 4’ de Zuidersluis in.

In de sluis komt tijdens het schutten de sluiswachter even buiten zijn huisje te staan om van boven een praatje te maken. Ik begin een gesprek maar hij verstaat me niet. Blijkt dat ik met enige stemverheffing moet antwoorden. Gelukkig heb ik dat de afgelopen dagen al geoefend.

En dan varen we het Noordzeekanaal op. We zijn al best even onderweg als we achter ons de ingang zien van ‘Zeesluis IJmuiden’. Dat ding is dus echt heel groot!

En voort gaat de tocht langs onder meer Zijkanaal C, de Afrikahaven, de Australiëhaven en de Petroleumhaven. Bij de Hempont weer het vertrouwde beeld. Denk wel dat ze hun kleren eens in de was moeten doen.

Daarna doemt, midden in de haven, al snel de skyline van met name Amsterdam Noord op. We hebben besloten (weer) aan te leggen in de Amsterdam Marina bij de oude NDSM werf. Dat is net na al die grote boten voor die gebouwen!

Soepel leggen we aan op de best lastige plek K1 helemaal achter aan de pier. Met de kop in de frisse wind zodat we in de kuip redelijk beschut zitten. En dan kan het genieten van de zon beginnen. Ellen kookt een pastamaaltijd met garnalen, courgette, bieslook en knoflook. En die eten we, met een wit wijntje, ook lekker buiten op.

Na afwas en koffie nog even een avondwandeling. We kunnen het niet laten om nog even vanaf de straat een foto van Aquamarijn te maken.

Van een afstand is er al best een skyline. Maar er wordt nog flink gewerkt en gebouwd. Ziet er veelal best aardig uit! Maar of we onze woning in Nieuw-West voor een appartement hier zouden ruilen weten we nog niet zo.

En dan is er nog een mooie zonsondergang. We drinken nog een drankje en schrijven het blogbericht af! We zijn ook vandaag goed terecht gekomen!

De tocht der tochten! Voor ons dan. Eindelijk echt de Noordzee op. Hoewel we vorig jaar natuurlijk bij Zeeland een stukje Noordzee hebben meegepikt (van Hellevoetsluis-Haringvliet naar Roompot-Oosterschelde). Maar toen was de zee echt vlak.

Eerst moeten we nog zien weg te komen. Ondertussen (want Pinksterweekend) is het een stuk drukker geworden in de haven. De wind kan hier je boot raar te pakken krijgen en we manoevreren niet zo makkelijk. Dus gebruiken om af te varen maar weer onze lange hulplijnen. Dat gaat helemaal prima, behalve dat er op het moment dat we goed onze box uit zijn en weg willen varen een andere boot zijn box uitvaart zonder te kijken. Die boot manouvreerde beter en ze voeren snel achteruit van ons vandaan. Niet zonder wat krachttermen van Joost in ontvangst te nemen.

De zeilen staan goed rond een uur of 11. Mooie timing! Het stuk van Oudeschild naar het zeegat hebben we nog wel een flinke stroom tegen. Omdat de wind ook erg tegenvalt halen we op zeil niet de gewenste snelheid en zetten we de motor bij. Dan is onze snelheid toch nog maar 2.5 – 3 knopen over de grond. We doen daardoor wel 1.5 uur over het stukje naar de veerhaven van de TESO (Den Helder- Texel vv).

Joost meldt ons netjes aan bij de verkeerscentrale Den Helder zodat ze weten dat we willen oversteken daar waar de veerboot gaat. ‘Komt helemaal goed’ kreeg hij te horen. Vlak na onze oversteek steekt de veerboot achter ons langs en zoals we weten van onze vele TESO tochtjes in het verleden kruisen de veerboten uit beide richtingen elkaar ongeveer in het midden.

We naderen de zuidkant van Texel en hebben zicht op het beruchte Molengat richting het Noorden als je bovenlangs naar de eilanden wil gaan varen. Het ziet er nu niet gevaarlijk uit maar bij heftig weer is het een erg nauwe doorgang met zandbanken aan beide zijden. Wij nemen het Schulpengat naar het zuiden en varen mooi voor de Lange Jaap langs.

Het is overigens schitterend zonnig weer. Geen wolkje aan de hemel. Het is genieten want we varen ook nog een warme koers met ruime wind.

Helaas kan pas rond 14 uur de motor uit. We varen dan wel zo voor de wind dat de Joost de zeilen op vlinderen heeft kunnen zetten. We krijgen nu ook langzaam de stroom mee naar het zuiden. En dan glijdt de dag zomaar voorbij. Je doet niets en zit alleen maar te genieten. Er is meer deining dan we in Zeeland hadden, maar het valt erg mee. We kunnen er in ieder geval beiden goed tegen. Joost smaakt een broodje opperbest.

We varen zo’n 3 mijl buiten de kust. De plaatsen zijn wel te herkennen maar best ver weg.

Bergen aan Zee en Egmond aan zee

Tegen 18 uur naderen we al de IJgeul voor IJmuiden. We zijn wat voor op ons schema. We besluiten eerst wat dichter naar de kust te zeilen en dan voor de IJgeul te strijken. Maar tijdens een gecontroleerde gijp gebeurt er iets ongecontroleerds. Het harpje van het blok waar de grootschoot aan zit breekt open en het grootzeil schiet helemaal naar buiten met blok en al. Hij heeft nog wel de schoot te pakken. Eerst even rust om te bedenken wat te doen. We zullen tegen de wind in moeten gaan varen om het grootzeil binnen te halen en te strijken. Maar eerst de genua strijken. Bij tegen de wind in varen merk je pas dat er best wel aardige golven zijn. De giek en de schoot hangen weer boven de boot als Joost, doordat hij eens goed wil kijken wat er stuk is aan het harpje, door een golf het blok tegen zijn hoofd krijgt geslingerd.

Pas als hij een noodtouwtje heeft gelegd aan het blok, het grootzeil heeft gestreken en opgedoekt en we verder motorend op weg naar de IJgeul zijn ontdekken we dat hij op zijn voorhoofd een fors bloedende wond heeft. Zijn nieuwe petje heeft heel wat bloed opgevangen. Flink wat keukenpapier om hoofd en petje te deppen, dan een grote pleister en het petje er weer op. Je ziet er niets meer van.

Joost meldt zich nu bij de havendienst IJmuiden die aangeven dat er geen uitvarend verkeer is.

We hadden al gelezen dat bij IJmuiden best forse boten in en uitvaren maar dat het geen drukken haven is. Zo’n 24 schepen per dag. We varen de IJgeul op en houden de lichtenlijn aan.

We krijgen best wat golven nu van opzij maar dat is goed te doen en rond 19 uur varen we tussen de havenhoofden door.

Even verder aan stuurboord ligt de Marina. Er zou daar altijd plek zijn. Er is duidelijk aangegeven waar we mogen liggen. Er is inderdaad plek genoeg!

Met hulp van een andere schipper liggen we vrij snel. Het is dan toch al tegen achten en we zijn best moe. Ook voor vandaag hebben we weer een maaltijd over gehouden die we alleen hoeven op te warmen. We eten het nog net buiten op. We zien dat er nu wel een grote jongen naar buiten gaat.

We lopen nog even naar het toiletgebouw. In deze grote haven is dat nog een hele tippel.

Dan zien we waarom IJmuiden zo’n geweldig lelijke stad is. Helmgras, jachthaven, zee, strand met strandhuisjes en de hoogovens op een lijn.

We zijn trots dat we hier over zee zijn gekomen. Deze winter keken we You Tube filmpjes van zeilers die over zee aankwamen in IJmuiden. ‘Dan ben je pas een echte zeiler’ dacht ik dan.

Voila: zeilers Joost en Ellen! Als dit blog af is liggen deze zeilers gauw onder zeil.