Soms zit alles mee zoals je hoopte. Vandaag prima weer om weer terug te zeilen over de Waddenzee richting Warns. Het tij valt ook gunstig zodat we om half 9 kunnen vertrekken. Dat nu het goede moment is blijkt ook doordat wel vier andere zeilboten voor ons vertrekken. We verlaten Terschelling in een mooi ochtendzonnetje.

We hijsen de zeilen nog in de haven, er ligt toch geen veerboot die kan gaan vertrekken. Op het Schuitengat hebben we stroom mee, maar moeten we wel erg aan de wind varen. Daarom houden we de motor erbij. En dat is maar goed ook voor het laatste stukje waar we de Vliestroom opgaan vlak bij het Stortemelk. Vlak naast de vaargeul zie je hoe ondiep het daar is door de branding. We hebben even een behoorlijke zee met golven van alle kanten. Maar de Aquamarijn slaat zich er goed doorheen en zo gauw we op de Vliestroom zitten wordt het water rustiger en hebben we ook een koers met halve wind. Eindelijk tijd om te kunnen ontbijten. Dat heb je ervan als je dat niet voor vertrek wil doen.

Gisteren hebben we helaas geen Noorderlicht gezien. Nu genieten we maar van een regenboog boven Vlieland. De regenbui die hoort bij deze regenboog stelt niet veel voor. Een paar spatten maar. Achter ons aan komen ook nog een aantal mooie grote zeilboten.

Wanneer de vaargeul naar het Oosten buigt varen we voor de wind en dan is het het meest efficiënt om te vlinderen. Dat zie je de andere boten ook doen.

De wind is de hele tijd zo’n kracht 4 – 5. En met een koers van halve wind tot aan de wind gaan we meestal zo’n 6 knopen. Zo zijn we best snel bij Harlingen waar we de Boontjes richting Kornwerderzand opgaan. De wind is zuidwestelijker geworden en we zijn benieuwd of we hier nog wel kunnen zeilen. Maar ook hier gaat het als een speer. Een zonnetje erbij en genieten maar!

De zeilboten die eerder uit Terschelling vertrokken hebben we bijna ingehaald als we bij de sluis komen. Daar blijkt het ook nog eens heel druk met beroepsvaart (Charters).

Over de marifoon horen we dat een Charter gevraagd wordt de kleine sluis te nemen. Dat wil hij niet, hij is bang, geloof ik, vast te komen zitten. Ons geluk want nu moet hij wachten en mogen alle recreatievaart (zoals alle zeilbootjes genoemd worden die geen Charters zijn) de kleine sluis nemen. Past precies, deurtjes dicht. In onze sluis staat bij alle boten de marifoons duidelijk aan. We kunnen met z’n allen genieten van een schipper van een Charter die niet meer mee kon in de grote sluis. Hem wordt vertelt dat hij moet wachten op de volgende schutting. ‘Alleen als er dan geen recreatievaart voor gaat, want dat wil hij toch echt niet hebben.’ De recreatievaart lacht zich een kriek om deze opmerking.

Om half 2 verlaten we de sluizen en hijsen we opnieuw de zeilen. Nog ruim 2 uurtjes varen naar Stavoren waar we door de sluis gaan om bij Warns aan te komen. We hebben al contact gehad met Koos van Rainbow jachtschilders dat we even voor vijf uur zullen arriveren. Hij komt meteen even bij ons kijken. Sinds ze onze boot geschilderd hebben hebben we lekkage bij de schoorsteen, daar gaan ze naar kijken. Daarnaast hebben we twee kleine schadeplekjes op de romp die ze zullen bijwerken. Koos bekijkt de hele boot even en is tevreden. Hij vindt dat we voor een jaar varen maar weinig schade hebben. En dat bij mensen die nog maar pas een boot hebben. De boot zullen we daarvoor hier wel achter moeten laten. Komende week is een droge week, dus dan kunnen ze het mooi doen.

Tevreden over deze dag gaan we eerst nog even wat in het zonnetje drinken.

Dan wordt het opruimen en koken. En de route met het openbaar vervoer uitzoeken. Dat wordt weer een mijl op zeven!

Bij alle plannenmakerij was er één ding duidelijk. Op donderdag gaan we zeker in de ochtend niet varen. De resten van orkaan Kirk zouden dan overwaaien wat met een flinke wind kracht 6 gepaard zou gaan. Daar hoeven wij niet zo nodig doorheen te zeilen.

Dus weer lekker uitslapen en rustig ontbijten. Ik ga ook nog even onder de havendouche staan die er lang over doet om warm te worden. We pakken een krant, puzzel en/of boek. Ben zelf al weer gevorderd in deel twee van de wadden trilogie van Matthijs Deen. De koffie is bruin, de verwarming snort: we zitten er warmpjes bij.

Er moeten wel even boodschappen worden gedaan. Voor lunch en diner morgen. Ik pak de vouwfiets en ga snel even heen en weer. Ellen pakt nog wat groene plekken op dek aan. Een frustrerend werkje; na elke plek valt weer een andere plek erg op.

Na de lunch trekken we de wandelschoenen weer aan. Weer gelijk het bos in achter de haven (en de zeevaartschool). We komen langs de bunkers van de Tigerstelling die nog steeds redelijk in takt zijn. Bij deze bunkers uit de 2e wereldoorlog stelden de Duitsers radar op en hebben daarmee behoorlijk wat vliegtuigen neergehaald.

Wij wandelen anderhalf uur verder door bos en over heide.

De noordenwind is fris maar het is best lekker weer. Ook een egeltje is uit zijn hol gekomen om van het weer te genieten.

De tocht voert weer over het Kaapse Duin. Daarboven treffen we een bankje aan waar even een takje uit de schoen kan worden gehaald.

Bij hotel Nap, beneden naast de Brandaris, is het tijd voor kop koffie of thee. Terug op de boot hernemen wij onze boeken en puzzels.

Voor het avondeten hebben we gereserveerd bij eetcafé Storm. Dit is een populaire plek; toen we van de week binnenliepen konden we niet zomaar terecht. Storm is tevens het proeflokaal van de Schoemrakker brouwerij. Naast ons lekkere eten nemen we dan ook een Brandaan. We bestuderen het viltje van de brouwerij – ja, een Schoemrakker is dezelfde vogel als die we gisteren in de branding zagen lopen.

De kans op een waarneming van Noorderlicht is relatief groot vandaag. We lopen na het eten in het donker nogmaals het Kaapse Duin op. We zien de lichten van Vlieland, Texel en Huisduinen (de lange Jaap). Voor Ameland lijkt het licht van de Brandaris wat te fel. Omdat er een bui over gaat geen Noorderlicht – we moeten het doen met een foto op de telefoon van een mijnheer die om dezelfde reden op het duin is maar al voor de bui aankwam.

Op de boot proberen we het nog even. En ook de camera ligt er klaar voor en is getest. Mooie foto van het duin achter de haven verlicht door de Brandaris. Maar nog geen Noorderlicht. Wie weet komt dat nog!

Alweer schijnt het zonnetje bij het ontwaken. Afgelopen jaar ben ik bij elkaar 4 weken op Terschelling geweest en in al die weken heb ik de zon weinig gezien. Terwijl er op de eilanden meer kans op zon is. Maar deze week lijkt de regel weer op te gaan. Na ontbijt en koffie haalt Joost zijn vouwfiets uit de boot. Ik ga voor mijzelf een fiets huren bij Jonker, vlak bij de haven. Joost vraagt of daar zijn banden nog even opgepompt kunnen worden. De aardige medewerker die dat graag doet molt daarbij het ventiel, zo’n vreselijk Frans ventiel. Hij denkt het te kunnen vervangen, maar ik vertel dat dat bij het voorwiel ook niet gelukt is en de hele binnenband vervangen moest worden. Dat wil hij niet geloven. Maar het blijkt waar. De jongeman voelt zich er nog schuldig over, maar omdat hij wel zo’n maat binnenband heeft en hij deze er vandaag op kan zetten zijn wij er wel blij mee. Het kan beter bij de fietsenmaker gebeuren dan ergens ‘in the middle of knowhere’. Zo gaan we met 2 huurfietsen op pad.

Met een windje in de rug rijden we vrolijk langs bos en duin. Maar het tempo wordt door Joost opgevoerd omdat hij wil laten zien dat hij e-bikers kan inhalen en voor blijven. Maar banken genoeg om even uit te rusten, de griep lijkt wel over, maar de conditie is niet meteen weer op peil.

We fietsen door naar Midsland Noord om even het strand op te gaan.

De strandtent daar is gesloten. Nou was dat niet ons doel, maar nog een bakkie was best lekker geweest. We bewonderen maar weer even de grappige strandlopers.

Wij strandlopen vandaag wat minder, we hebben per slot van rekening fietsen gehuurd. We fietsen naar ons uiteindelijke doel in Midsland: Hans en Grietje, het pannenkoekenrestaurant. We hebben goede kritieken gehoord en willen het eindelijk eens zelf proeven daar. Het is er uitermate rustig. Het is op Terschelling echt komkommertijd. De pannenkoeken smaken overigens erg goed. We nemen nog een extra drankje zodat we nog extra kunnen uitrusten voor we de terugreis aanvaarden. De verwachte tegenwind valt ons mee. De zon is wel inmiddels verdwenen achter wolken.

Aan onze steiger is nog een boot komen liggen. Maar eigenlijk lag er al steeds een boot en deze lag er in het voorjaar ook. Wat vooral opviel was dat hij wel eens een likje verf kon gebruiken en hij wekte de indruk dat er niet meer meer gevaren werd. Nu dacht ik voor het eerst: eigenlijk lijkt het wel een Koopmans! Toen zagen we dat hij te koop staat. Wij natuurlijk nieuwsgierig. Het blijkt inderdaad een Koopmans, van het zelfde bouwjaar als onze boot, helaas polyester. Een beetje erg groot, 52 ft (15 meter!). Prijs valt mee, maar een opknappertje. Een mooie boot als je een wereldreis gaat maken. Of als je je huis verkoopt en op een boot wil gaan wonen, wat best aardig wat mensen doen in Nederland.

Onze boot is de rest van de middag en avond onze uitrustplek met boek en puzzel, een rest nasimaaltijd en gezellige regen op ons dak. Een grotere boot? Geen denken aan, we zouden erin verdrinken!

Na al het wikken en wegen was het plan vandaag eens lekker rustig aan te doen. Dat past ook goed bij ons herstel van alle verkoudheidsklachten. Ellen heeft hier toch het meeste moeite mee en heeft voor het ontbijt al gedoucht. Om half tien zijn we beiden in de kleren en eten we samen ons ontbijt.

We willen zo rustig aan doen dat we zelfs koffie voor ons gaan laten zetten. Dat kunnen we dan wel gelijk combineren met het wegbrengen van wat afval, incasseren statiegeld en het doen van een enkele boodschap. Naast een paar broodjes een nieuw Sudoku boekje van de juiste moeilijkheidsgraad! En dan bij de koffie in Zeezicht zien we over de haven heen de Aquamarijn liggen in de zon voor het duin. En ja, die catamaran die veel weg heeft van een flatgebouw ligt er ook nog steeds.

Na de terugwandeling, het oplossen van de eerste Sudoku’s en het eten van een broodje besluiten we om het dek nog wat te boenen. We zijn tevreden met het resultaat van gisteren, toen we vooral zout water over het dek lieten lopen en de zon het werk verder lieten doen, maar willen de wat taaiere groene plekken nogmaals aanpakken. Taakverdeling is dat ik met de puts er voor zorg dat het dek nat is waarna Ellen met de zachte bezem het dek schrobt. De houten buitenrand wordt hier en daar nog wat bewerkt met een handborstel.

We zijn net weer naar binnen om uit te puffen of we zien dat ook de grote catamaran een poetsbeurt krijgt. Gaat toch iets anders met drie bemanningsleden en een schuimspuit. Zouden ze dit elke dag (of week) doen?

Voor het avondeten wandelen we nog even naar Kaapsduin – het is helder weer en dan is het uitzicht van het hoogste duin altijd fraai. We worden niet teleurgesteld. Al valt het niet mee om de vuurtorens van Ameland en Texel waar te nemen. En wie ziet de kerktorens van Franeker?

Beneden in het dorp wilden we bij Storm eten. Maar helaas – daar was het druk en konden we zonder reservering voorlopig niet terecht. Dan maar weer naar Zeezicht – Ellen had de kaart die ochtend al bekeken, wist wat ze wilde eten en vindt de aankleding erg gezellig. En net als in Storm is er voor mij in Zeezicht Brandaan Schoemrakker van de tap. We zaten dan ook al snel tevreden achter bier en warme hap.

Leuk is dat er altijd wel bootjes voorbij varen. Zelfs in het donker. Ik neem nog een toetje: Coupe Terschelling (ijs met Cranberrie compote en slagroom) en we drinken nog koffie (voor Ellen met bonbons). En we bedenken dat straks ook geen afwas hebben staan.

In de zachte avond wandelen we langs de haven terug. Ons pad verlicht door de Brandaris. Vast nog even lezen en puzzelen in onze kajuit. Maar ook – op tijd weer naar bed!