De Westenwind blijft nog even waaien. Afgelopen dagen hield de wind zich koest, wat fijn is als je aan land bent. Vannacht begon de wind al aan te trekken. Hij blaast nu uit het zuiden maar in de middag draait hij weer naar het westen. We hebben besloten om binnendoor, dus via het Lauwersmeer en Leeuwarden richting Harlingen te gaan. We zien wel hoe ver we komen. Harlingen geeft wel de mogelijkheid alsnog het wad weer op te gaan als de wind gunstiger wordt.

We vertrekken om 9 uur, 1.5 uur voor hoog water. Helaas liggen we met de zuidenwind aan lagerwal en de stroming duwt ons ook tegen de steiger op. Een buurman helpt wat afduwen, dat is fijn.

Het is koud op het wad. Een aantal Duitse boten komen ons al zeilend tegemoet. Die hebben fijne wind om naar huis te zeilen! We komen aan bij de sluis, waar al een paar boten wachten op een opening. Die komt er al gauw. Na de sluis varen we meteen naar de jachthaven die daar achter ligt. Er zou daar een dieseltank zijn. We moeten nu eindelijk de tank weer eens vol gooien, dan hebben we de rest van de vakantie geen zorgen meer daarover. Tot onze verbazing gaat er maar 70 liter in. ‘s Avonds rekenen we uit wat ons verbruik dan moet zijn. We hebben eindelijk eens netjes de motoruren bijgehouden sinds het tanken bij ons in de haven. Het klopt dat we een verbruik hebben van 2.5 liter per uur, zoals ons ook was verteld toen we de boot kochten. Voor de zekerheid hadden we gerekend met 3 liter per uur. Dat hoeft dus niet.

Als we het Lauwersmeer over zijn varen we de Frieze wateren op. Op de waterkaart van Friesland staat: Niets zo fris als het Friese water is. Nou, brr, daar komt een koude wind bij en geregeld regen uit de hemel. Het Friese land is erg mooi, maar onder deze omstandigheden geniet je daar iets minder van.

We komen door Dokkum. Mooi die twee molens die daar staan. Ze houden hier nog steeds van bruggeld innen via een klompje. Joost en ik kunnen allebei een keer een klompje vullen. Krijgen we daar geen ruzie over.

We komen onderweg meer molens tegen.

En een bijzonder moderne met wel acht wieken!

En natuurlijk het wereldberoemde bruggetje van Barthlehiem. Terwijl ik er een foto van maak roept een van de fietsers die er bovenop staan naar ons dat dit het bruggetje van Barthlehiem is. Tja, snuggere, het staat er zelfs op! Maar ja, dat kon hij niet zien.

We komen rond 17 uur aan bij Leeuwarden. De bruggen worden daar niet bediend tussen 16 en 18 uur. Dus leggen we aan en kunnen even binnen warm worden en uitrusten. Vooral Joost die toch de meeste tijd aan het roer staat.

Dan gaan we in colonne door het centrum van Leeuwarden. Vorig jaar hebben we daar nog fijn gelegen.

Nu hebben we andere plannen. We willen nog even door tot Franeker. Daar kan je ook prima liggen. Dan zijn we de volgende dag vrij snel bij Harlingen en het wad weer op.

Heerlijk als we rond half negen eenmaal liggen en de stroom hebben aangesloten. Ik kook een supersnelle en lekkere Raasdonders met spek. Dat gaat er na zo’n dag wel in.
Wat zullen we straks weer lekker slapen. Hoewel het even wennen is na al die autoloze eilanden dat er hier auto’s langs rijden.

Het bevalt ons goed op Schiermonnikoog en daarom blijven we nog een dagje. In de ochtend lekker rustig aan met rustig ontbijt, koffie en boodschappen. We bakken een eitje voor de lunch en kijken rond in de haven.

Na de lunch gaan we dan toch op pad. We willen de westkant van het eiland ook eens goed bekijken. Bij de eerste fotostop wordt op kleurrijke wijze landbouw bedreven.

We fietsen verder naar de Westerplas. Door de daar aanwezige vogelhut kennelijk een vogelaars paradijs. En dat klopt. Heel veel lepelaars – die je gewoon vanaf het fietspad kan fotograferen.

En dan trappen we even door tot voorbij de camping en gaan daar het strand op. De één zit graag tegen de duinen aan; de ander verkiest een rustplek op het strand.

Uiteraard een weids uitzicht over zee. Een enkele badgast gaat zwemmen aangemoedigd door een zonnetje dat doorbreekt. Ik heb meer oog voor de schepen in het verkeersscheidingsstelsel.

Hierna stappen we weer op de fiets. We moeten toch ook de witte vuurtoren van dichtbij gaan bekijken.

Hoewel, vuurtoren? Deze Zuidertoren is al in in 1909 gedoofd en heeft daarna ook als watertoren gediend. Wel leuk dat er een Monnik als windwijzer opstaat!

En met wat moeite lukt het ons de rode Noordertoren samen met de Zuidertoren op de foto te krijgen. Beide zijn even oud (uit 1853). Maar de rode toren wordt nog gebruikt (met lichtpatroon Fl(4) W 20s) en is zelfs permanent bemand als zeeverkeerspost voor de Oostelijke Waddenzee. Als we hier varen luisteren we via de marifoon naar ze op kanaal 5.

Daarna fietsen we nog even door het dorp en zien waar Schiermonnikoogers wonen. We leveren de fietsen in, doen een laatste boodschap en wandelen naar de haven. Daar wacht een rustige namiddag met een boek.

Na eten, afwas en koffie gaan we douchen. En nu luisteren we naar Katie Melua, drinken een Fanta of thee en eten een chipje.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik gisteren niet de leukste zeildag vond. Het eerste stuk nog wel toen we als een speer het zeegat bij Borkum uitvoeren met halve wind en stroom mee. Maar de uren met motor tegen wind en stroom inbeuken op een knobbelige zee was niet echt aangenaam. Onder zeilers is het bekend. Met de heersende winden uit het westen is het makkelijk naar het noorden en oosten te varen, maar zie maar eens terug te komen. We leren er wel veel van en weten steeds beter hoe het zal zijn met bepaalde wind op zee en in de zeegaten. Maar de regenbuien en kou daarbij gaven het gevoel dat de herfst was ingetreden.

Vandaag dacht het weer, ik verander nog even terug naar de zomerstand. En dus was dit het eerste wat ik vanmorgen zag toen ik het gordijntje open schoof.

Na een douche is het dan toch heerlijk om zo de dag te beginnen.

De koffie ook maar op dit terras besteld, boek erbij en je hoeft nergens heen.

Maar rond lunchtijd willen we toch het eiland verkennen. We lopen naar het centrum en ‘genieten’ van de lunch op het mooiste terras van Schier (Graaf Bernstorff).

We besluiten om in ieder geval morgen nog op Schier te blijven en huren een fiets voor 1.5 dag. Dat gaat heel snel en even later zitten we op de fiets en trekt het mooie Schier aan ons voorbij. De rode vuurtoren is erg fotogeniek.

De witte vuurtoren hebben we vreemd genoeg vandaag nog niet gezien. Eerder hadden we ze al samen op de foto vanaf de zee. Morgen nog maar ons best doen en kijken hoe we die op de foto krijgen.

Zo eind augustus en aan het eind van de middag staat de zon al wat lager en dan krijg je mooie foto’s! Wat een ruimte, wat een wad!

De geul waardoor we met de boot kwamen ligt zowat droog.

Terug in de haven lekker uitrusten met een boek erbij. Het is hier heel gemoedelijk en rustig. Er liggen geen rijen boten meer gestapeld, maar ieder heeft een eigen steiger plek. Jonge kinderen doen dezelfde spelletjes als onze kinderen deden. Krabbetjes vangen en ze daarna onder luid gegil weer los laten.

We stappen op de fiets naar hetzelfde restaurant. Het is wel weer een beetje ‘sentimentel journey’: de laatste keer dat we hier waren was 15 jaar geleden met de kinderen en een platbodem. We gingen toen ook uit eten in hetzelfde restaurant. Wat schets onze verbazing dat we precies hetzelfde tafeltje krijgen.

De foto’s bewijzen het. Maar wat nog vreemder is, er is haast niets veranderd in die 15 jaar. Alleen de lange kaarsen zijn veranderd in waxinelichtjes in houders. Staan ze tenminste ook niet in de weg bij de foto. Maar ook het tegenlicht doet hetzelfde op de foto!
En tja, dan moeten we ook bekennen wat er wel veranderd is. Wij zijn allemaal 15 jaar ouder!

Het eten was er weer heerlijk. De fietstocht terug ook, met een mooie lucht en een bijna volle maan.

Als Joost nog op 1 oor ligt loop ik maar eens naar de douche verderop op de steiger. Hier is een prima voorziening met hokjes met een wc en een douche ineen. De douche is ook nog lekker warm, goed geregeld.

Ik heb me ondertussen wel zorgen gemaakt over het feit dat wij de beloofde dieselpomp in deze haven gisteren niet hebben kunnen vinden. We hebben gisteren zo lang moeten motoren dat we wel bijna door onze dieselvoorraad heen moeten zijn. Omdat onze dieselmeter niet werkt houden we motordraai-uren bij. We willen zondag weer vertrekken en er wordt een gunstige zuidenwand verwacht, maar wat als deze niet sterk genoeg blijkt of toch uit de verkeerde richting? Dan halen we mogelijk Borkum niet eens waar wel een dieselpomp is.

De eerste de beste man van groot formaat die ik op de steiger tegen kom vraag ik of hij misschien de havenmeester is. Dat blijkt niet het geval. Hij heeft niet eens een boot zegt hij. Toch maar vragen of hij weet of je hier diesel kan tanken. Nee, aan het water niet, maar niet zo ver weg bij de molen is een tankstation. Kijk, daar hebben we wat aan. Dan moeten we (Joost) maar een jerrycan kopen en heen en weer gaan lopen met diesel.

Maar zover is het nog niet, eerst rustig ontbijten. Daar komt Joost dan wel zijn bed voor uit. Daarna gaan we Greetsiel in voor een kop koffie. Greetsiel is een mooie oude vissersplaats waar nog een hele vloot vissersboten liggen die noordzeekrab vangen en schol. Het is weekend dus de boten zijn thuis.

Wie er niet thuis zijn, zijn vele vakantiegangers en dagjesmensen op deze zaterdag. Het plaatsje blijft er leuk genoeg door. De koffie drinkt Joost vanuit een echte ‘Strandkorbe’ met uitzicht op de vissersboten.

Tussen deze boten door zie je in de verte de haven waar wij liggen.

Na de koffie lopen we het plaatsje door. Overal winkels met zeemans/vrouws spullen en om je huis maritiem in te richten. En de bekende rekken met bekers met namen van Jan en alleman erop. Wij gaan niet op zoek naar maritieme spullen maar naar diesel voor de boot. Het tankstation is snel gevonden. Met een jerrycan gevuld met 10 liter diesel vertrekken we daar weer. Was de vorige koffie nog zonder iets nu gaan we naar een terras voor koffie ‘mit’.
Joost heeft het zwaar met het tillen van de jerrycan. Hij denkt dat zijn armen er langer van worden, ik denk dat zijn spieren er dikker van worden en dat kan geen kwaad.

Bij de haven gekomen valt Joost zijn oog op een fiets waar een briefje aan hangt: Brötchen Rad. Inmiddels is het al rond 12 uur. De broodjes zullen al wel gehaald zijn dus waarom de fiets niet gebruiken voor het halen van nog een jerrycan diesel? Zo gaat Joost met de fiets nog 3 keer heen en weer, onderbroken door natuurlijke pauzes (regen) terwijl ondertussen een andere bootbezitter de fiets voor hetzelfde doel overneemt als hij arriveert. Een soort dieselestafette.

Op de boot is het nog even goed mikken om de diesel in de tank te gooien. Maar aan het eind van dit alles zijn we blij dat we 40 liter erin hebben zitten. Goed voor zo’n 15 uur motoren.

Later in de middag lopen we nog een keer het plaatsje in voor de boodschappen en het inleveren van Duitse blikjes. We weten zeker dat we deze in Nederland niet in kunnen leveren. Kunnen ze er niet een Europees systeem van maken? Want de blikjes hier in Duitsland gekocht zijn nog niet allemaal leeg. Verder ligt onze bakskist vol met Nederlandse blikjes die we ook niet even platter mogen maken. Maar goed, alles voor het goede doel.

Op deze zogenaamde rustdag hebben onze stappentellers toch nog overuren gemaakt. Na koken en eten op de boot moet er toch nog een keer naar het plaatsje gelopen worden. Duitse ansichtkaarten (ik zie nu pas dat dat eigenlijk een Duits woord is, even opgezocht en dat klopt!) met een Duitse postzegel moeten echt in een Duitse brievenbus. Daar is ook nog niets Europees aan. Vanaf morgen hebben we geen reisdoel meer in Duitsland, vandaar!