Iedereen weet dat je jezelf niet moet vastknopen in een sluis….
Maar ik loop op de zaken vooruit. Ik ben weer als eerste wakker en zodoende ga ik me aanmelden bij de havenmeester en onze schuld voldoen en loop ik door naar de bakker in het dorp.
Daarna ontbijten in het zonnetje dat al behoorlijk brandt. Maar in de middag gaat het betrekken en komt er afkoeling en regen. We zullen zien. We willen vandaag naar Willemstad. Daarvoor moeten we eerst 2 sluizen door en vlak voor Willemstad nog de Volkeraksluizen.
Onze ligplaats in de haven geeft mooi zicht op de Grevelingensluis zodat we pas los hoeven te gooien als scheepvaart uit de sluis komt. Tijd genoeg om de sluis te halen.
Appeltje, eitje, sluizen kunnen we nu wel als onze broekzak. We wisten van gisteren dat deze sluis best lang duurt. Ik heb voor vast en Joost achter. Op een gegeven moment gaat de voorkant steeds meer naar buiten zonder dat ik er wat aan kan doen. Ik kijk naar Joost. Hé, zit je lijn niet vast? Ja, hoor, Joost zat te dromen en de lijn die hij eerst nog steeds had laten slippen had zich vast getrokken. En een lijn waar een boot aan hangt krijg je niet meer los, dat weten we allemaal. Ik zet mijn lijn met ruimte vast en loop naar Joost. Gauw de bakskist ingedoken voor de grote kabelschaar. Eerst een nieuwe lijn over de bolder gegooid en daarna knipte Joost de lijn door. En daar werden we te water gelaten. En dat is best een zachte landing. Gelukkig kwamen we daar zonder kleerscheuren vanaf, alleen met een kapotte lijn.
Wat waren wij blij dat we de laatste keer bij de watersportwinkel deze kabelschaar hebben gekocht. Hij is bedoelt voor situaties die je nooit mee hoopt te maken. Dat je mast breekt, en je boot dreigt te zinken doordat de mast nog vast aan de verstaging zit en de boot omtrekt. Als je dan de stag doorknipt red je je boot tegen zinken. Maar dat we nu deze schaar zo goed konden gebruiken bij een wel heel domme fout hadden we nooit gedacht. Een ander stel op een jacht heeft er leuke foto’s of een filmpje aan over gehouden.
We trillen nog wat na als we de volgende sluis invaren. Maar een ezel… en verder gaat het water hier omhoog en dan heb je dat probleem niet.
We varen nu in het Volkerak en daar is het echt heel druk met vrachtschepen.
Aan de overkant probeert een zeilboot er een beetje tussendoor te kruisen. Wij blijven aan de kant met een jachtenstrook ver van de grote jongens. We passeren heel veel zwanen. Zijn dit ook al kuddedieren? Het weer is grijs geworden en dat worden de foto’s dan ook.
Bij de Volkeraksluis is er een speciale sportbotensluis. Toch mag hier ook een klein vrachtschip eerst in. De twee motorjachten dralen zo met invaren dat we ze voorbij gaan. Blijkbaar erg bang voor de draaiende motor en dito water verplaatsing van het vrachtschip, waar je inderdaad niet bovenop moet gaan liggen.
Uit de sluis gekomen moeten we nu wel het vaarwater van de grote vrachtschepen oversteken om bij Willemstad te komen. Onze AIS helpt om het goede moment te bepalen. We krijgen van de havenmeester die mooi in een uitzichttoren zit een plaats aangewezen in de gemeentehaven. Als ik terugkom van ons aanmelden barst de bui los. We kunnen niet van een bui spreken want het regent een paar uur door. Zijn we maar mooi op tijd binnen weer waar we ons verder vermaken met een boek en een gezellig muziekje op. We warmen de pastamaaltijd van gisteren op en als de regen bijna over is gaan we Willemstad verkennen. Daarover morgen meer (maar wat een juweeltje!). We blijven hier namelijk nog een dag. Morgenavond komen twee oudcollega’s (stel) van Joost ons opzoeken en dan gaan we hier uit eten. Het restaurant hebben wij vanavond vast uitgezocht. En Joost heeft een Bosche bol geprobeerd. Ja, we zijn hier in Brabant!
