We hadden de vorige avond niks van onze buren gehoord. Maar we wilden zelf op tijd weg om naar Terschelling te kunnen varen. Toch verrassend als er dan tijdens het ontbijt nog voor negen uur op de boot geklopt wordt – de buren willen over een kwartier weg.

Nu was het ontbijt bijna genuttigd en hebben we niet veel nodig. En zo varen we binnen het gevraagde kwartier fraai de haven uit en staan om half tien de zeilen. Op naar de Lorentz sluizen. Lekker zonnetje, fris windje dat ruim achter staat (uit het Zuid-Oosten). Voor Ellen tijd om de Sudoku puzzel ‘eindelijk’ eens op te lossen.

Nog voor half 12 de haven in bij de Lorentz sluis – een uur voor hoog water. De sluisdeuren van de kleine sluis gaan voor onze neus dicht en dus leggen we, als de sluismeester ons marifoonbericht niet kan beantwoorden, maar aan. Uit het marifoonverkeer dat verder wordt gewisseld blijkt het probleem – de brug na de sluis heeft een storing. En dan loopt het systeem vast. Want terwijl de monteur al aanwezig is sluiten steeds meer schepen aan. En dat zal aan de ‘buitenkant’ niet anders zijn.

Schippers reageren heel verschillend op dit soort tegenslag. Lopen rusteloos over de steiger. Anderen vragen of die soms meer informatie hebben. Of je eet vast een boterham en wachten die komen gaan lijdzaam af.

Uiteindelijk komt dan toch het moment dat je de sluis in mag. Wij liggen vooraan en komen dus ook vooraan in de sluis terecht – ondanks meewind en meestroom geen problemen voor ons. Dat niet iedereen met deze op zich bekende omstandigheden bekend is blijkt achter ons waar een schip eerst voor vast maakt en niet veel later dwars in de sluis ligt. Niet uit de vlag wordt daarna de nationaliteit van de schipper en zijn opvarenden duidelijk.

Door de vertraging, het is inmiddels half drie, is het hoog water moment al voorbij als we de sluis en brug gepasseerd zijn. Nu staat er met doodtij en zuidoostenwind toch al weinig water en dus nemen we dit keer de “diepstekende boten route” over de Boontjes naar Harlingen. Wij hijsen, een beetje uit de drukte die uit twee volle sluizen komt, de zeilen met een rif omdat het inmiddels ruim windkracht 4 is, en beginnen daarom achteraan. Maar varend met een aandewindse koers langs de Waddenzeedijk halen we er toch nog een paar in.

De 7 mijl naar Harlingen gebruiken we ook om te overleggen of we met het tijdsverlies nog wel naar Terschelling moeten gaan. We hebben weliswaar nog stroom mee maar we moeten er toch op rekenen tussen 7 en 8 aan te komen. We gaan er voor en omdat het een nogal voordewinds stuk varen is kiezen we ervoor om het grootzeil te strijken en op de genua verder te gaan. Ook handig als de wind (als verwacht) verder aantrekt naar kracht 5 a 6. En zo varen we de geul langs de Pollendam op en Harlingen voorbij.

Je vaart hier in een recreatiegeul om de beroepsvaart te ontzien. Dat steekt ook gelijk fijn wat af. En stroom en wind mee houdt de vaart er goed in – soms meer dan 8 knopen over de grond!

Op deze route komen we ook langs (veelal) onbewoond eiland Griend. Wel is daar een vogelwachtershuis.

Nu we toch op een route zijn die we haast nooit kiezen willen we ook wel weer eens door de Slenk, een smalle geul tussen nog twee droogvallende platen (de Jacobsruggen en de Grooteplaat) voor Terschelling. Aanvullende attractie – hier varen ook de meeste schepen van Doeksen voorbij. We verlaten nadat we Griend gepasseerd zijn de Blauwe Slenk en gaan rechtsaf de West Meep op. Niet alleen aandewind – maar ook stroom tegen. Maar met wat motorhulp komen we toch bij de oost-kardinale ton die de ingang van de Slenk weergeeft. Wel nog even twee boten van Doeksen voor laten gaan.

In de Slenk hebben we weer stroom mee. Toch is de snelheid wat minder want de wind valt wat weg. We horen het water van de platen afstromen en geluiden van volges. En een zeehond steekt zijn snuit boven water.

En aan de andere kant van de boot, kijkend over Jacobsruggen, daalt de zon boven Vlieland.

In de Slenk zitten veel bochten. Zo komt het dat niet veel later de Aquamarijn de zonsondergang tegemoet vaart.

Aan het einde van de Slenk wacht het Schuitenrak en varen we halve wind naar de haveningang. We vinden uiteindelijk een plek in een haast lege haven waar aanleggen aan een hoge wal door de aangetrokken wind nog lastig blijkt.

Daarna opruimen en eten en water tanken. De wind trekt verder aan dus we proberen zoveel mogelijk herrie te vermijden. Een paar steigers verderop is dat niet zo gelukt.

Wij kijken in onze lekker verwarmde kajuit terug op lange fijne vaardag!

Nog een laatste week weg dit vaarseizoen. Het weekend heeft goede papieren wat wind en zon betreft. Daarna lijken de herfststormen zich aan te dienen. We zien wel, we handelen naar bevinden.
Joost begint met een goede uitslag bij de longarts. Z’n longziekte lijkt genezen. Jammer dat hij dan voor de vakantie begint toch ziek is. Een gewoon virusje, dat kan ook gewoon. Toch maar vrijdagavond naar de boot, na een nacht slapen gaat het misschien wel beter. Als Joost ‘s ochtends zittend op de bank weer in slaap valt ga ik maar even vergeten boodschappen halen. Na een kop koffie krijgt Joost er toch zin in, maken we de boot klaar en gooien we los.

Er is een zuidoosten wind voorspelt kracht 2. Goed om meteen op de Gouwzee de gennaker te hijsen. Dat kunnen we door oefening nu best snel. Tevreden glijden we de Gouwzee uit. Een andere boot heeft een gennaker die qua kleur bij de Aqumarijn zou passen.

Echter blijkt de wind steeds noordoostelijker te worden en worden we eigenlijk een hoek in gedrukt (Hoornse hop) waar we niet willen zijn. De gennaker maar weer gestreken. Aan de wind varen we naar Enkhuizen. De sluis schut snel en om 6 uur varen we de sluis uit. De wind is toegenomen en komt uit het oosten nu. Het is nog mooi zonnig. We besluiten door te zeilen naar de gemeentehaven van Stavoren. Met halve wind kunnen we daar over 2 uur zijn. Dan is het wel donker, maar die haven kennen we, het is daar heel rustig. Moet lukken.

Met een ondergaande zon doe ik alvast voorbereidingen voor het avondeten. De haven komt in zicht. Op de AIS zien we tot onze verbazing dat er in die ‘rustige’ haven heel veel boten liggen. (De volgende morgen zien we dat veel boten mee hebben gedaan aan de Windmill cup, een zeilwedstrijd gesponsord door windpark Fryslan. Op hun site prijken nu veel foto’s vanuit de lucht. Jammer, toen waren we er nog niet. Hadden we onze boot ook eens vanuit de lucht kunnen zien.) We vinden nog een plekje langszij een jacht van 44 ft. In het donker leggen we de boot vast.

Om 21 uur zitten we dan aan het avondeten. We kunnen daarna geen pap meer zeggen, laat staan een blog schrijven. Het virus van Joost krijgt mij ook te pakken, dus gaan we maar bijtijds naar bed.

Zaterdag begin van de middag rijden we van Hoorn naar Monnickendam. We hebben er drie feestdagen ter ere van het diamanten bruidspaar Ruud en Christa opzitten en kijken tevreden terug. Het is hier niet echt de plek om er verslag van te doen, maar kort samengevat waren alle onderdelen geslaagd en erg gezellig. Van een receptie op de 12e, via een lunch en rondvaart in Alkmaar, een puzzeltocht en een diner met een dinerquiz, tot het bezoek van het museum van de twintigste eeuw in Hoorn. En het weer was steeds zo stralend als het bruidspaar.

Hoeveel geluk kan je hebben? Een serveerster in het museum wilde ook het toekomstig geluk blijkbaar zeker stellen en brak daarvoor wel heel wat glazen.

En dan hebben wij het geluk dat we op weg zijn naar onze boot. Even langs de appie voor wat eten, losgooien maar. Even tanken, dat is ook zo gedaan, kunnen we voorlopig even voort. We halen de gennaker tevoorschijn vanwege de matige wind.

Maar als we deze willen hijsen trekt de wind juist aan en doen we de gennaker maar weer terug in de zak. We zijn op weg naar de Marker Wadden. Genoeg stad en drukte gehad deze dagen. We varen vlak langs het meetstation Markermeer Midden. We bekijken altijd de windverwachting voor deze plek, maar ook de daadwerkelijk wind achteraf kunnen we bekijken.

De wind trekt steeds meer aan zodat een ankerplek niet verstandig is als we rustig willen slapen. We varen de haven in en zijn benieuwd of er nog plek is. De havenmeester staat ons al op te wachten. Wat een fijne vrijwilligers daar! We mogen op het laatste vrije plekje aan de meldsteiger gaan liggen. Het is 20 uur de zon gaat onder en het wordt donker en fris.

We gaan naar binnen en ik leg de laatste hand aan een maaltijd waar ik tijdens het varen al mee begonnen was. We zijn moe van alles en duiken op tijd onze kooi in voor een weldadige slaap.

De volgende ochtend maken we een wandeling van een uur over het eiland. Het is weer mooi weer en al gauw warmer dan verwacht.

Vreemd dat we weinig vogels zien. Houden die meer van de avond? We varen rond 12 uur uit.

We moeten eerst noordelijker varen vanwege de westenwind. Maar daarna kunnen we dan in een slag naar huis varen. In Monnickendam doen we rustig aan. We eten nog op de boot en rijden dan naar huis. We hebben in meerdere opzichten heerlijke dagen achter de rug!

In augustus en september worden er veel feestjes gevierd! We hebben ons daarmee prima vermaakt vorige weekenden, maar het water lonkt altijd! Voor vandaag wordt nog een mooie nazomerdag voorspeld en die laten we niet voorbijgaan en Ruud en Christa zeker ook niet! Zo luiden we ook nog eens de feestweek in van Ruud en Christa 60 jaar getrouwd!

Wij staan om 10 uur voor hun deur en zij staan helemaal klaar. Nog even hun keukentrapje ingeladen zodat de opstap naar onze boot makkelijker wordt. Het opstappen op de boot lukt dankzij het trappetje en een kontje helemaal. Het spannendste van de dag is achter de rug.

Joost gaat de boot klaarmaken voor vertrek terwijl ik koffie zet en de fourage opberg in kastjes en koelkast. Dan blijkt de koelkast het niet te doen. Bij nader onderzoek blijkt de accu leeg terwijl we wel aan de stroom liggen. We denken dat de walstroom het niet doet en Joost loopt naar het havenkantoor. Dat is het echter niet. Uiteindelijk blijkt dat de hoofdschakelaar uitgeschakeld was. Dat is snel opgelost. We laten de accu’s nog maar even laden terwijl wij koffie drinken. Tot mijn verbazing wil Christa wel een stroopwafel erbij.

Boot en mens voldoende opgeladen om te vertrekken. Op de Gouwzee hijsen we de zeilen. Joost legt weer graag uit wat er op het instrumentarium te zien is.

We zien van verre dat Volendam ook een feestweek heeft.

De buitenlucht maakt hongerig dus de broodjes komen te voorschijn. Gelukkig doet de koelkast het weer prima en is de witte wijn ook koud genoeg geworden. Santé!

We hebben geen doel, het zeilen zelf is het doel. Dus we varen een rondje, dat wil zeggen, eigenlijk een driehoek. Op de ruimere koers is de wind toch wat matigjes. Goede reden om de gennaker weer te hijssen zodat Ruud en Christa deze pracht ook ‘life’ kunnen bewonderen.

Zo zien ze ook dat het toch nog een gedoe van lijntjes is en het niet altijd meteen goed gaat. Maar als ie staat is het een beauty.

Tijd vervliegt op het water. Voor we de Gouwzee indraaien moet de gennaker weer naar beneden. En na de helft van de Gouwzee gezeild te hebben gaan we toch maar strijken. We willen op een Christelijk tijdstip in de haven zijn om daar nog lekker buiten te kunnen eten.
We zijn in een bepaald opzicht toch een traditioneel stel. Joost ruimt in de haven buiten alles op terwijl ik in de kombuis de nasi opwarm. Hoewel: de nasi is dan gisteren door Joost al gemaakt, om het ons vandaag zo makkelijk mogelijk te maken. En dan zitten we in de kuip van het eten en het laatste zonnetje te genieten.

Heelhuids en met trappetje leveren we Ruud en Christa thuis weer af. Precies op tijd voor de voetbalwedstrijd van Oranje. En er zijn gelukkig geen sporen van huisvredebreuk. Ze hebben niet door gehad dat Martine stiekem alle fotoalbums doorgespit heeft op materiaal voor de dinerquiz komend weekend.