Zaterdag begin van de middag rijden we van Hoorn naar Monnickendam. We hebben er drie feestdagen ter ere van het diamanten bruidspaar Ruud en Christa opzitten en kijken tevreden terug. Het is hier niet echt de plek om er verslag van te doen, maar kort samengevat waren alle onderdelen geslaagd en erg gezellig. Van een receptie op de 12e, via een lunch en rondvaart in Alkmaar, een puzzeltocht en een diner met een dinerquiz, tot het bezoek van het museum van de twintigste eeuw in Hoorn. En het weer was steeds zo stralend als het bruidspaar.

Hoeveel geluk kan je hebben? Een serveerster in het museum wilde ook het toekomstig geluk blijkbaar zeker stellen en brak daarvoor wel heel wat glazen.

En dan hebben wij het geluk dat we op weg zijn naar onze boot. Even langs de appie voor wat eten, losgooien maar. Even tanken, dat is ook zo gedaan, kunnen we voorlopig even voort. We halen de gennaker tevoorschijn vanwege de matige wind.

Maar als we deze willen hijsen trekt de wind juist aan en doen we de gennaker maar weer terug in de zak. We zijn op weg naar de Marker Wadden. Genoeg stad en drukte gehad deze dagen. We varen vlak langs het meetstation Markermeer Midden. We bekijken altijd de windverwachting voor deze plek, maar ook de daadwerkelijk wind achteraf kunnen we bekijken.

De wind trekt steeds meer aan zodat een ankerplek niet verstandig is als we rustig willen slapen. We varen de haven in en zijn benieuwd of er nog plek is. De havenmeester staat ons al op te wachten. Wat een fijne vrijwilligers daar! We mogen op het laatste vrije plekje aan de meldsteiger gaan liggen. Het is 20 uur de zon gaat onder en het wordt donker en fris.

We gaan naar binnen en ik leg de laatste hand aan een maaltijd waar ik tijdens het varen al mee begonnen was. We zijn moe van alles en duiken op tijd onze kooi in voor een weldadige slaap.

De volgende ochtend maken we een wandeling van een uur over het eiland. Het is weer mooi weer en al gauw warmer dan verwacht.

Vreemd dat we weinig vogels zien. Houden die meer van de avond? We varen rond 12 uur uit.

We moeten eerst noordelijker varen vanwege de westenwind. Maar daarna kunnen we dan in een slag naar huis varen. In Monnickendam doen we rustig aan. We eten nog op de boot en rijden dan naar huis. We hebben in meerdere opzichten heerlijke dagen achter de rug!

In augustus en september worden er veel feestjes gevierd! We hebben ons daarmee prima vermaakt vorige weekenden, maar het water lonkt altijd! Voor vandaag wordt nog een mooie nazomerdag voorspeld en die laten we niet voorbijgaan en Ruud en Christa zeker ook niet! Zo luiden we ook nog eens de feestweek in van Ruud en Christa 60 jaar getrouwd!

Wij staan om 10 uur voor hun deur en zij staan helemaal klaar. Nog even hun keukentrapje ingeladen zodat de opstap naar onze boot makkelijker wordt. Het opstappen op de boot lukt dankzij het trappetje en een kontje helemaal. Het spannendste van de dag is achter de rug.

Joost gaat de boot klaarmaken voor vertrek terwijl ik koffie zet en de fourage opberg in kastjes en koelkast. Dan blijkt de koelkast het niet te doen. Bij nader onderzoek blijkt de accu leeg terwijl we wel aan de stroom liggen. We denken dat de walstroom het niet doet en Joost loopt naar het havenkantoor. Dat is het echter niet. Uiteindelijk blijkt dat de hoofdschakelaar uitgeschakeld was. Dat is snel opgelost. We laten de accu’s nog maar even laden terwijl wij koffie drinken. Tot mijn verbazing wil Christa wel een stroopwafel erbij.

Boot en mens voldoende opgeladen om te vertrekken. Op de Gouwzee hijsen we de zeilen. Joost legt weer graag uit wat er op het instrumentarium te zien is.

We zien van verre dat Volendam ook een feestweek heeft.

De buitenlucht maakt hongerig dus de broodjes komen te voorschijn. Gelukkig doet de koelkast het weer prima en is de witte wijn ook koud genoeg geworden. Santé!

We hebben geen doel, het zeilen zelf is het doel. Dus we varen een rondje, dat wil zeggen, eigenlijk een driehoek. Op de ruimere koers is de wind toch wat matigjes. Goede reden om de gennaker weer te hijssen zodat Ruud en Christa deze pracht ook ‘life’ kunnen bewonderen.

Zo zien ze ook dat het toch nog een gedoe van lijntjes is en het niet altijd meteen goed gaat. Maar als ie staat is het een beauty.

Tijd vervliegt op het water. Voor we de Gouwzee indraaien moet de gennaker weer naar beneden. En na de helft van de Gouwzee gezeild te hebben gaan we toch maar strijken. We willen op een Christelijk tijdstip in de haven zijn om daar nog lekker buiten te kunnen eten.
We zijn in een bepaald opzicht toch een traditioneel stel. Joost ruimt in de haven buiten alles op terwijl ik in de kombuis de nasi opwarm. Hoewel: de nasi is dan gisteren door Joost al gemaakt, om het ons vandaag zo makkelijk mogelijk te maken. En dan zitten we in de kuip van het eten en het laatste zonnetje te genieten.

Heelhuids en met trappetje leveren we Ruud en Christa thuis weer af. Precies op tijd voor de voetbalwedstrijd van Oranje. En er zijn gelukkig geen sporen van huisvredebreuk. Ze hebben niet door gehad dat Martine stiekem alle fotoalbums doorgespit heeft op materiaal voor de dinerquiz komend weekend.

Vrijdagavond vierden we met Lukas zijn verjaardag. Zodoende vertrokken we op zaterdagochtend naar de boot waarbij we Marjolijn ophaalden die dit weekend met ons mee vaart. In de auto bespreken we wensen en plannen aan de hand van de windverwachting. We willen allemaal graag naar de Marker Wadden. Marjolijn is er nog nooit geweest. De windvoorspelling is nogal onzeker, weinig wind en uit diverse richtingen. Maar in de haven staat toch al een briesje. En het is nog steeds mooi weer. De zomer waarvan je dacht dat die niet meer zou komen is toch al weken aan de gang. We maken de boot klaar en zetten koffie om in thermosbekers te doen. Even het wierfilter controleren (zat wier in) en het oliepijl. Daar moeten we toch echt een gewoonte van maken. Starten maar!

Op de Gouwzee hijsen en dan varen we aan de wind een koers dat steeds het midden houdt tussen naar Enkhuizen of Marker Wadden varen. Ook is de wind vlagerig zodat Joost het niet aan de stuurautomaat over kan laten. Kletsen, lezen, de innerlijke mens verzorgen, zo vliegt een dag. Rond half vier valt de wind weg. We zijn nog op een uur varen verwijderd van de Marker Wadden en besluiten verder op de motor te gaan. Het is maar de vraag of we een plekje in de haven kunnen vinden, het is nog steeds topdrukte op het water. Buiten liggen al genoeg boten voor anker. Bij het binnenvaren staat een vrijwilligster aan de kant naar ons te wenken. Zeggen ze ons hier al dat de haven vol is? Nee, we krijgen juist te horen dat er nog een box vrij is voor ons. Even later liggen we.

Het aanleggen ging prima bij ons maar niet voor de ons helpende buurman. Bij een lijn aanpakken buigt hij zich voorover waarbij zijn zonnebril uit zijn hemdzakje in het water valt. Om z’n bril te redden springt hij pardoes het water in. Nogal ondoordacht want hij had nog meer kostbare spullen op zak. Die konden nog gered worden. De rest van de familie staat er wat beteuterd bij. Vrouwlief meldt nog dat het niet de eerste keer is dat hij zo z’n zonnebril verliest. Het was een dure begrijpen we. Er wordt de middag en avond af en toe nog een poging ondernomen met schepnet van andere buren en duikbril van ons om de bril te zoeken. Tevergeefs. Brillen zwemmen beter dan je zou denken. Tja, wij hadden die ervaring al met de bril van Ytzen in Friesland in veel ondieper water. Flink gezocht en niet gevonden. En in het Nederlandse water zie je ook geen hand voor ogen.

Marjolijn en ik gaan lekker zwemmen vanaf het strandje met uitzicht op de ankerende boten. Vanaf de boten komen mensen ook met opblaasboten of supboarden naar het strandje.

Na het zwemmen is het tijd voor een borrel en een boek. En na koken en eten gaan we een wandeling over het eiland maken. Tot zonsondergang mag je je buiten de zeg maar nederzetting begeven. Ieder seizoen is het hier anders.

We klimmen de uitkijkpost op

en gaan vogel uitkijkhutten in. We zijn de verrekijker vergeten. Dan maar ons fototoestel gebruikt. Wat zit daar in die tak? Is het een staartmees? Wie het weet mag het zeggen.

Nu vliegen er heel veel zwaluwen rond. Het is dus nog zomer! Maar ook zien we zwermen spreeuwen, de voorbode van het najaar? De zon is onder gegaan achter een laag bewolking. Terug op de boot willen we nog even buiten zitten. Maar zwermen muggen (toch nog zomer!) jagen ons de kajuit in.

Ik ben al vroeg wakker en maak een klein wandelingetje. Nog steeds die zwermen zwaluwen, wat hebben ze het toch druk.

Er zijn geen vroege vogels die van het strand gebruik maken.

Er is meer bewolking en het duurt even tot de zon er toch doorheen komt. Maar bij het ontbijt in de kuip verwarmt hij ons. Nog geen wind dus nemen we ook een kop koffie terwijl we andere vertrekkende en ook alweer aankomende boten gadeslaan. Maar dan gaan wij toch ook met het plan om achterom de Wadden te varen en op dezelfde ankerplek te gaan liggen als vorige week. Het is er net zo rustig als vorige week. Het zonnetje schijnt en we gaan weer zwemmen. Zelfs Joost neemt weer een duik, de derde keer dit jaar, het moet niet gekker worden!

Een rare wolk die er steeds hangt lijkt eerst op te lossen, maar later komen er toch steeds meer wolken.

Dan steekt ook de de wind op, en trekt ook snel aan. Daarmee kunnen we aan de wind naar Monnickendam zeilen. Het blijft droog. We hebben bij de Ouwe Blauwe gereserveerd en moeten toch nog haast maken met opruimen om op tijd daar te zijn. Het is wat frisser geworden, maar toch eten we voor het eerst daar buiten op het terras. We hebben discussie bij welk seizoen mosselen horen, maar dat neemt niet weg dat ze wel genoten worden.