Dit Pinksterweekend willen we de boot maar Zeeland brengen, naar Port Zelande. Hier kan onze boot gratis twee weken liggen vanwege de samenwerking met onze haven in Monnickendam. Na die twee weken begint onze vakantie van 3 weken die we in Zeeland en misschien ook nog buitengaads willen doorbrengen.

Vorige week hebben we op zondag de bus en trein naar huis genomen vanuit Alphen aan de Rijn. Gisteravond hebben we ons door Lukas met de auto laten brengen. We wilden namelijk nog een extra zeil op de boot mee hebben voor de komende vakantie.

Lukas hielp nog even Joost in de mast hijsen omdat het lijntje van de lazy jack toch nog niet goed zat. Daarna wilde hij snel naar huis want het Nederlands elftal speelde Dus van een afstand geen bye, bye, zwaai, zwaai meer.

Vandaag varen we even na 8 uur uit de gastvrije haven. We hebben in dit deel van de staande mastroute veel bruggen voor de boeg ( weer een uitdrukking uit de scheepvaart). De bottle neck zit hem in de spoorbrug bij Gouda. Deze wordt maar eens in de twee uur bediend. We willen graag de opening van 10.30 halen.

De meeste bruggen liggen in Alphen aan de Rijn. Ze gaan vlot achter elkaar open. We passeren Avifauna. En de eerste hefbrug ligt ook nog in Alphen. Vervolgens passeren we de hefbruggen van Boskoop en Waddinxveen.

Wat een timing: we zijn een kwartier voor het openen van de spoorbrug Gouda daar aanwezig. Bij openen gaan wij zoals het hoort er snel doorheen. De brugwachter komt naar buiten om de tegenliggers te manen vaart te maken. Brugwachter: een relaxt beroep? Ik denk het toch niet. Er zal maar alweer een trein aankomen.

Het volgende obstakel is de Julianasluis. Hier moeten we even wachten omdat net de andere kant bediend wordt. Na de sluis komen we op de Hollandse IJssel en hebben we een tijd lang geen bruggen. We passeren na Moordrecht allerlei plaatsen met ‘aan de IJssel’ in hun naam. Hoe verzinnen ze het.

Voordat de IJssel in de Nieuwe Maas stroomt is daar de Stormvloedkering bij Krimpen a/d IJssel. Deze staat open. Ook de sluis ernaast die we moeten nemen. Op de sluis een brug. Die wil maar niet open. We horen over de megafoon waarom niet. Een fietser is blijven staan aan de verkeerde kant van de slagboom en het duurt een tijd voor deze besluit zijn fiets over de boom heen te tillen om terug te keren. ‘U houdt de boel wel vreselijk op’.

Dan komt het spannendste stukje tot nu toe. We moeten vlak voor de van Brienoordbrug linksaf de Nieuwe Maas opdraaien.

Hier varen veel grote boten. Maar op onze AIS kunnen we goed de boten zien en hun snelheid zodat we het juiste moment kunnen kiezen om over te steken. Het valt reuze mee, er is ruimte genoeg om over te steken. Even verder waar de Lek overgaatin de Nieuwe Maas houden wij stuurboordwal en varen zo het Noord op, het vaarwater richting Dordrecht.

Er zit ons nog 1 brug dwars, de Alblasserdambrug. Deze draait pas om 14 uur terwijl we er al om 13.30 zijn. Er is geen aanlegplaats. Zodoende varen we wat rondjes en hebben alle tijd een superjacht te bewonderen en erover te lezen. Over deze Y720 van jachtbouwer Oceanco wordt beweerd dat Steven Spielberg de eigenaar wordt. Wij zullen nooit in zijn films voorkomen, maar zijn boot wel in ons blog samen met onze boot. Vertel dat maar eens na! En evident wiens boot de mooiste is.

Hier wordt overigens ook het super zeiljacht gebouwd voor Jeff Bezos waarover zo’n ophef is omdat de Rotterdamse brug de Hef tijdelijk ontmanteld moet worden om deze boot naar zee te kunnen laten varen.

Tot nu toe was het vrij fris maar met Dordrecht in het zicht komt ook de zon tevoorschijn.

We varen recht op de Boombrug af waarachter de Wijnhaven. Even wachten voor het open draaien en uitgaande boten voor laten gaan. We mogen in box 3 gaan liggen die wat groot is en onhandige hoge palen heeft waar je geen lijntje over kan gooien, maar een lijn moet oppikken. Dat hadden we niet op tijd door. Maar in deze verenigingshaven is iedereen hulpvaardig en komt het goed. Helaas verzoekt de havenmeester ons vriendelijk naar een andere box te verhuizen omdat de eigenaar van deze box vervroegd thuis komt. Goed voor Joost zijn stuurmanskunst en deze keer is hij geheel geslaagd.

Het is opeens hoogzomer warm in de haven. Joost heeft tijdens zijn wandelingetje door Dordrecht, niet zo vreemd, voor vanavond bij een Griek gereserveerd. Voor we hier aanvallen verkennen we ook nog samen Dordrecht. Een hele mooie gezellige stad. Jammer eigenlijk dat we morgen weer verder moeten.

Na een goede nachtrust en een ontbijtje uit de wind en in de zon was het tijd om na alle ontwikkelingen weer plannen te maken. Extra reden: onze gasfles was gisteravond na de thee en voor de afwas leeggeraakt en de reserve sluiten we liever niet aan. De afwas hadden we met warm water uit de douche weggewerkt maar thee of koffie zetten zat er vanochtend niet meer in. En dus trokken we voor het plannen maken naar het eetcafé op het haventerrein.

We willen naar een plek waar we makkelijk 1) onze reis naar het zuiden kunnen voortzetten, 2) met de auto kunnen komen en 3) ook onderweg nog even onze gasfles kunnen wisselen. Via een tip havenmeester voor gas weten we dat we naar het Braassemermeer moeten omdat we aan de zuidkant kunnen bunkeren en een gasfles vinden. Via Internet vinden we daarna veel havens waar we niet terecht kunnen maar een telefoontje naar de Watersportvereniging Alphen aan de Rijn (www.wvalphen.nl) levert ons een plek voor een week op!

Omdat we hopen een stukje op de genua te kunnen varen plaatsen we weer de schoten. En hoewel we haast aan lager wal liggen komen we toch met een achterspring goed weg. En al snel varen we door echt Hollands landschap.

Na twee bruggen gaan we bij Oude Wetering, wat een leuk dorpje aan het water, stuurboord uit. Een mooie gelegenheid om de Genua uit te rollen.

En zo varen we het Braassemermeer op. Daarna weer snel strijken want we moeten aanleggen bij de bunkerboot van Van Leersum. Aanleggen valt aan lager wal niet mee. Maar als dat is gelukt blijkt er ruim 100l in onze dieseltank bij te passen – dat is meer dan wat we dachten. Goed dus dat we hebben bijgevuld! Ook de gasfles kan probleemloos worden verwisseld.

Wegvaren gaat wel weer probleemloos. En binnen de kortste keren vragen we netjes per marifoon of ook de Woubrugse brug kan worden geopend.

Op 0,7 mijl aan bakboord ligt de bestemming van vandaag. De kleine brug gaat al snel open en een enthousiaste havenmeester verwelkomt ons en wijst ons een plek waar een ander al op ons staat te wachten.Onze aanlegmethode met spruit oogst bewondering en verwondering maar al snel liggen we op onze mooie plek!

Het welkom is haast ongekend. Nadat Ellen is gaan betalen komt de havenmeester nog drie keer langs. Als oud zeiler, hij vindt zich zelf met 80 jaar te oud, vind hij dat we een mooi schip hebben. En wij weten inmiddels ook van alles over bushaltes en winkelcentra in de buurt. Mooi is ook de informatieve folder die aan passanten wordt uitgereikt. Daarin wordt duidelijk dat er twee restaurants zijn in Woubrugge (waarvan één een Chinees) en een Chinees en fastfood zaak in het winkelcentrum op ongeveer gelijke afstand. Misschien iets voor vanavond. Maar eerst zitten en liggen we in de kuip in de zon te genieten van een boek en het uitzicht.

We besloten, omdat het een leuk dorpje is, naar Woubrugge te lopen voor het avondeten. Polder rechts behoorlijk stuk lager – de boeren prijzen langs de dijkweg hun waren aan: melkproducten, rabarber, tuinplanten. Onderweg ook het oude gemaal (uit 1879) op de foto gezet.

Blijkt er, na ruim 20 minuten wandelen langs het water, nog maar één restaurant in Woubrugge te zijn en dat is nagenoeg vol. De chinees blijkt – via Internet – sinds 2021 al vertrokken. (Terug op boot blijkt de folder van de haven in 2020 gedrukt; er waren er vast nog wat over door alle corona jaren.) Er zit niks anders op dan koers te zetten naar het Chinees restaurant in het winkelcentrum. Nog een tippel van 3 kwartier. Maar de Chinees is een typische Nederlandse Chinees – waar we nog net binnen komen voordat de gasten voor ons vertrekken. Heel stil. Maar wel met Haaienvinnensoep! Lekker!

Met een zeer gevulde maag lopen we terug naar de haven. Die ligt er mooi bij in het late zonlicht. (De Aquamarijn ligt rechts van het vierkante appartementsgebouw!)

En ook de Aquamarijn doet het goed bij dit licht!

Opnieuw gaat de wekker. En nu op een tijdstip dat je denkt, ik wil er helemaal niet uit. Het regent ook nog. Dapper hijsen we ons in onze zeilpakken. Maar als je dan in de buitenlucht staat in verlicht Amsterdam is het toch genieten.

De spoorbrug gaat open en eerst komt het konvooi van de andere kant, slechts 2 boten. Daarna mogen wij, met 4 boten. Wij als soort van aanvoerder. We hadden begrepen dat we hard genoeg moeten varen, zo’n 9 km per uur. Er wordt dan gezorgd dat je bij alle bruggen meteen door kan varen. Normaal mag je pas door de brug varen als het roodgroene licht groen is geworden. Er werd ons toegeroepen dat we daar niet op moeten wachten, doorvaren a.u.b. Het is werkelijk wonderbaarlijk hoe als een geoliede machine alle 11 bruggen over de Singelgracht, de Kostverloren vaart en de Schinkel midden in de nacht voor ons open gaan, en bij elke brug staat een brugwachter! Er is overigens geen bruisend nachtleven meer. Enkele fietsers die moeten wachten roepen naar Mirjam, die vrolijk terug zwaait.

Het fotograferen is ook een sentimental journey. Het straatje waar ik zoveel jaar in fietste naar het Bonaireplein en straat.

De fietsers die bij de Overtoom staan te wachten. Ik heb daar zo vaak midden in de nacht gestaan, net niet thuis en dan gaat de brug nog open voor zo’n konvooi (meestal veel groter dan vandaag) en dat het dan ook nog begint te plensen.

De tramremisie bij de Havenstraat hebben we nog nooit gezien zo vol met trams.

Tot slot de Nieuwe Meer sluis en de Schinkelbruggen die bestaan uit 2 snelwegdelen en 2 spoordelen.

Allemaal gaan ze gratis en voor niets voor ons open. Niet helemaal waar, we hebben dit jaar (voor het eerst nodig) een vaarwatervignet moeten kopen a 40 euro om door Amsterdam te mogen varen. Dat mogen we dan wel 3 jaar lang doen. In een uurtje zijn we erdoorheen en we leggen om 02.30 aan op de steiger in het Nieuwe Meer. De wekker gaat op vijf uur. De dappersten, Joost en Mirjam varen dan weg voor de Schipholbrug die gedraaid wordt tussen 5 en half 7. Even 20 minuten wachten en dan wordt deze ook voor ons gedraaid.

Om 07.30 hopen we dat de Leimuiderbrug open gaat. Helaas, voor sportboten wordt deze pas om 9 uur bediend. Ik ga weer mijn kooi in. Joost blijft op. Nog een paar bruggen en een aardig aantal mijl over de ringvaart voordat we om half 11 aanleggen bij Kaag eiland. Met een straffe wind viel dat niet mee. Joost is dan wel toe aan een tijd pitten en Mirjam ook. Lukas is zijn kooi niet meer uit geweest sinds hij er bij het Nieuwe Meer inging. Hij leek de hele tijd te slapen, maar dat was maar schijn. Hij heeft nauwelijks geslapen, hoofdpijn, oorpijn en is verkouden. Gelukkig hebben we twee testen aan boord. En tja, hij is Corona positief.

En dat gooit roet in het eten voor de plannen van de komende dagen. We zouden ons traditionele zeilweekend met de van Osnabrugges dit jaar op de Kagerplassen houden. Marjolijn en Antonella zouden vandaag komen. Die bellen we af, zij willen geen risico lopen opnieuw besmet te worden. Zo zijn we wel de rest van de dag bezig met plannen te maken en weer om te buigen. In Coronatijd ook heel normaal maar we hoopten dat dat voorbij was. We hadden slechts twee testen aan boord. Joost had al een paar dagen een vreemde hoest. Goede kans dat hij ook besmet is. Voor wie gebruiken we dan de tweede test? Mirjam heeft volgende week examen en wil heel graag Coronavrij zien te blijven anders mag ze het tentamen niet doen. Zij wil weten of ze al besmet is, zo niet dan wil ze naar huis. Ze blijkt negatief. Alleen blijkt na 3/4 uur bij de bushalte te hebben gestaan dat er helemaal geen bus gaat hier. Zeer vreemd. Marjolijn gebeld om te vragen of ze met Joost zijn auto Mirjam op wil halen. Dat gebeurt. Ze neemt ook twee testen voor mij en Joost mee. Tegen mijn verwachting in zijn wij allebei negatief. Vervolgens wil Lukas het liefst naar huis om ons niet te besmetten (en om in zijn eigen bed te kunnen slapen). Hij heeft er veel voor over en wil wel bijna 5 uur gaan wandelen of 2 uur fietsen. Dat lijkt met een Coronabesmetting niet een slim plan. Dan blijken Martine en Pien (altijd in voor een leuk uitje) Lukas te willen ophalen. Wij snel koken en eten want dat hebben zij al gedaan. Met mondkapjes en nog meer testen komen ze bij Kaag eiland aan. Ze willen nog wel even wat drinken op de boot (het is ten slotte een uitje). Lukas wacht zo lang in de auto, arme ziel. En dan blijkt ook de reden dat ze het eiland op wilden pas echt.

Na ze weer uitgezwaaid te hebben zitten we opeens weer heel rustig met z’n tweeën op de boot. Er moet nog wel een afwas van de hele dag gedaan worden en verder wat troep geruimd.

We verheugen ons op een lange ononderbroken nacht. Morgen zien we wel weer wat we verder gaan doen.