We willen vandaag terug het IJsselmeer op en wel door de Stevinsluis. dus aan de kant van Den Oever. Dan maken we een mooi rondje. De oostenwind is er perfect voor. Gisteren hoorde we echter dat er door herstelwerkzaamheden aan de bijbehorende brug deze niet bediend werd. Toen was nog niet bekend hoe lang het zou duren. Gisteren na vijven lazen we dat de werkzaamheden voorbij waren. Gelukkig. Het zou erg jammer zijn geweest als we vanaf Texel terug moesten naar de Lorenzsluizen bij Kornwerderzand. Dat zou een lang stuk naar het Oosten en dus motoren zijn. Daar hadden we echt geen zin in.

We gaan weer op tijd weg, nadat ik in de haven broodjes had kunnen kopen. We lagen met de kop in de wind. Deze was zo’n 4 Beaufort. We dachten dat het makkelijk wegvaren was. Alle ruimte. Toch lukte het niet goed de punt door de wind te krijgen. Ondertussen dreven we weer af naar de overkant waar net een paar andere boten lagen. Er kwamen gelukkig meteen een paar Duitse zeilers aan die precies wisten wat te doen. Ze stonden klaar met fenders en duwde de boot af vanaf een vingerpier. Hulp waar je wat aan hebt! Zij begrepen ons probleem want ze hadden ook geen boegschroef. Een boegschroef zorgt ervoor dat je je punt naar rechts of links kan sturen. De meeste boten hebben die tegenwoordig. Gisteren hebben we nog met verbazing gekeken naar een zeilend stel die bij aanleggen wel een kwartier lang met hun boegschroef in de weer waren (en wat een irritant geluid) en toch niet aan de kant kwamen. Hulpmiddelen helpen niet als je helemaal niet weet hoe je een boot aan de kant legt. Maar nu dachten wij weer: een boegschroef, dat zou toch fijn zijn.

Buiten de haven was het hijssen van de zeilen snel gedaan en voeren we tegen de stroom maar met wind mee de Texelstroom op. We haalden toch nog zo’n 4-5 knopen snelheid. Er stonden geen steile golven, berucht bij wind tegen stroom. Daarvoor was de wind blijkbaar niet hard genoeg. Wanneer we ondieptes gepasseerd zijn steken we af naar het zuiden en profiteren we juist van de stroom mee richting Den Oever. We moeten wel een tijdje kruisen tegen de wind in.

Bij de sluis gekomen horen we door de marifoon dat de brug over een half uur bediend wordt. Dan maar even aanleggen aan de wachtsteiger. Een vissersboot maakt schoon schip. Daardoor bedenken we dat we nog wat zout water over ons dek wilde gooien. Goed tegen de algen schijnt.

Achter de vissersboot de sluis in. Niet te dicht op, want die motoren geven een waterverplaatsing. Alles gaat deze keer goed in de sluis.

Rond 13 uur vervolgen wij onze weg naar het noorden over het IJsselmeer. Eindbestemming: Enkhuizen. We zetten de stuurautomaat aan. Zo is het zeilen de tweede helft van deze dag een stuk minder inspannend. Omdat aan de wind varen hebben we wel een behoorlijke deining. Met een zonnetje erbij kan ik daar goed op in slaap vallen. Heerlijk!

Om vijf uur leggen we aan in Enkhuizen. Betalen aan de steiger middels QR code.

Tot onze verbazing was de haven drukker dan we hadden verwacht. We zien allerlei boten die gisteren ook op Texel lagen. De boot leggen we tegen de oostenwind in. Zo zitten we eind van de dag in de kuip uit de wind en in de zon. Tijd voor de drie B’s: boot, boek, biertje.

De dag besluiten we met koken, eten, wandelen. Bij het laatste komen we verzeild in een galafeest op straat van eindexamenkandidaten (vermoeden we). Brrr galajurken. Op onze boot doen we lekker de verwarming weer aan.

Na weer een goede nachtrust ging om half acht de wekker. We willen vandaag naar Texel en daarbij natuurlijk zoveel mogelijk van het tij profiteren. Het wantij willen we over bij de Oude Vlie. Daar staat voor ons bijna altijd voldoende water; maar de stroomrichting draait daar ook. En als we daar met hoog water zijn dan hebben we zowel naar het wantij toe als daarna de stroom mee. Maar daarvoor moeten we wel eerst nog een stukje varen – we verwachten een uurtje of drie zeilen.

Als we de lange haven uitvaren komt net de snelboot Tiger aan. Maar we kunnen net de havenuitgang uit en dan ruim baan maken. Hierna even naar het Oosten tegen de wind in. Snel de zeilen omhoog – vanwege de verwachte windkracht 4 tot 5 met een rif. En dan met zeer ruime wind het Schuitengat in – vanwege het opkomende water staat hier de stroom tegen. Maar na twee keer gijpen draaien we bakboord uit de Vliestroom op en hebben we de stroom mee.

Zo’n beetje halve wind en stroom mee – dat is het moment voor een snelheidsrecord. Ten opzichte van de vaste grond dan wel te verstaan. Tikken we, met een vers gezette kop koffie in de hand, 8,3 knopen aan! Ben benieuwd wanneer we dit kunnen overtreffen.

De wind komt toch ietsje uit het zuiden en dat betekent dat we de scheidingston naar de Oude Vlie niet in één keer halen. Na een paar keer gijpen moeten we nu ook nog vier keer overstag. Natuurlijk net nu we een tegenligger hebben, één van de weinige vandaag. Maar er is ruimte genoeg. In de tweede lange slag kunnen we om de scheidingston heen afvallen de Oude Vlie op. Mooi voor hoog water hebben we het wantij bereikt!

De wind die de hele tijd ergens tussen kracht drie en vier schommelde neemt wat af naar een ruime windkracht twee. Lekker in het zonnetje peuzelen we onze boterhammen op. Beker karnemelk past daar prima bij. Wel even bij Omdraai gijpen om het Scheurrak in te varen (kijk gerust op https://webapp.navionics.com/#boating@10&key=_lacIazo%5E om te zien waar we nu zijn).

En dan varen we Texelstroom op en vragen we ons af waarom we de vuurtoren bij De Cocksdorp niet zien. Na even speuren vinden we die – met verrekijker – dan toch. Verder weg dan gedacht. Van ons uit gezien niet meer dan een rode ton.

En dan liggen we voor de haveningang van Oudeschild. Met de fok al binnengehaald draaien we de kop in de wind om ook grootzeil te laten zakken. Dat gaat best vlot. Hoewel we tegen de wind én stroom invaren blijken we netto toch inmiddels een stukje stroomafwaarts gedreven. Met de motor op bijna volle kracht vooruit en schuin insturend trotseren we de forse stroom die dwars op de haveningang staat en varen we de haven binnen.

De jachthaven is helemaal achterin dus ruim de tijd om ons klaar te maken om aan te leggen. Inmiddels is het ook ruim windkracht 5. Klaar voor aanleg in een box blijkt, wat we al wisten, dat er hier vingerpieren zijn. Dat vereist een andere aanlegstrategie. Snel maken we een korte spring van onze middenkikker naar de eerste kikker op de vingerpier. Met de motor in de vooruit hebben we daarna alle tijd om de overige lijnen vast te leggen.

En zo liggen we heerlijk in een weer onwerkelijk lege haven. Kop in de wind – kuip richting zon. Beschut tegen de wind zitten we heerlijk! Tijd voor een (fris)drankje!

Ellen bewaart goede herinneringen aan de sliptongen bij De Kombuis. Na een rondje door het stadje gaan we die herbevestigen. Best druk daar met veel Duitse gasten. Hoewel niet in Zeeland zijn we hier ook aan de kust. Ook altijd weer bijzonder om deze gasten, ook in grote familieverbanden, allemaal afzonderlijk te zien afrekenen. Wij genieten ondertussen van ons lokale biertje (TX donkerblond van Brouwerij TX uit Oosterend). En van de vis natuurlijk!

Op tijd wandelen we weer terug naar de jachthaven. Windkracht 6 is het nu en die krijgen we op de neus. Maar in onze kajuit is het warm en de koffie is er goed!

Wie? Wij? Nee toch!

In tijden niet zo als een blok geslapen. Dat doet een dag zeilen blijkbaar met je. Heerlijk ontspannen wakker geworden terwijl het zonnetje al de boot verlicht. De fourage was helaas niet optimaal, daar heb ik de fouragemeester op aangesproken. Maar een Paaseitje kon ik koken, zodat we toch iets van een Paasontbijt hadden. We wilden rond half 10 vertrekken. Dat werd tegen 10 uur. We motoren het Makkumer diep af gevolgd door een klipper die zijn zeilen al meteen hijst.

Wij niet want wij varen meteen naar de Lorentz sluizen bij Kornwerderzand. Het weer is ons goed gezind zodat we zo vroeg in het jaar al naar Terschelling kunnen varen. We hebben er zin in. De windverwachting is windkracht 3 zuidoost. Later afnemend. Het is niet druk bij de sluizen, tenminste niet onze kant op. Het Paasverkeer komt juist nu terug van de eilanden. We kunnen meteen de sluis in, maar daar liggen toch wel wat bootjes. Geen enkele stress, want sluizen nemen kunnen we nu wel. We zijn goed geworden in lijnen om bolders werpen. Zodoende denken we er geen moment aan om de pikhaak klaar te leggen. Tot mijn schrik staat het water in de sluis erg laag en zijn er alleen bolders in de sluiswand. Daar valt geen lijn om te werpen van een afstand. Daar Joost de boot niet tegen de sluiswand heeft gestuurd is er dus niets meer aan te doen. We komen dwars te liggen in de sluis. Deze sluis is wel zo smal dat we aan beide kanten onze boot vast kunnen zetten, wel geholpen aan de voorzijde door een zeer gemoedelijke vader van puberdochters. Een andere schipper vraagt wat we eigenlijk van plan zijn. Domme vraag: dwarsliggen natuurlijk.

Wij en andere boten komen toch ongeschonden uit deze strijd en we varen het wad op. De wind is vrij kalm maar we gaan stroom mee als een speer door het water. Er zijn nauwelijks golven. Het is heel relaxt zeilen. Ik ga ondertussen aan onze 4 nieuwe landvasten takelingen maken zodat we ze de oude krakende lijnen eindelijk kunnen vervangen door deze lijnen.

Wat kan je verder vertellen over het Wad? Veel, maar van zo’n fantastische zeildag kunnen we beter foto’s laten zien.

Bij het Schuitengat voor Terschelling neemt de wind verder af. Omdat we hier stroom tegen hebben gaan we nog 0.5 tot 1 knoop. Steeds meer zandplaten zien we droog vallen. Met dit slakkegangetje kunnen lekker lang genieten van deze mooie plek met uitzicht op Terschelling. Tot de wind 1,5 mijl voor Terschelling helemaal wegvalt en we de motor starten. Joost ruimt al varend de zeilen vast netjes op.

We varen de haven binnen en kunnen heel makkelijk aanleggen omdat er veel ruimte is en geen wind. Het lijkt wat betreft weer wel hoogzomer maar niet wat betreft drukte. Heerlijk om hier eens zo rustig te liggen.

Enkele familieleden leren snel. Na ons blog van gisteren hebben Martine en Pauline ons gevonden op het wad. Bravo! We kunnen nu niet zomaar van de aardbol verdwijnen. Een hele geruststelling.

Een biertje in het zonnetje in de kuip smaakt dan opperbest. We hoeven alleen een restmaaltijd van zaterdag op te warmen en zo eten we nu al ‘s avonds buiten. Na de afwas nog een wandelingetje naar het dorp voor koffie en een Scelling 5 (Terschellings biertje) en een PaasIJ (Brouwerij ‘t IJ).

Teruglopend naar de haven over een donker voetpad worden we geholpen door het periodieke schijnsel van de Brandaris.