Midden in de stad gaan de bruggen niet vroeg open. Al te vroeg hoeven we de wekker dan ook niet te zetten. Zijn we eindelijk op en kijken we door het raampje zien we dat de zon al schijnt.

Ellen haalt nog snel vers brood en lekker. Rond 10 uur sluiten we aan in een konvooi de stad uit. We beginnen met 4 schepen maar onderweg sluiten er nog drie aan. En zo varen we de stad uit terug naar het Harinxma kanaal. Daar twee spoorbruggen. Dat geeft altijd wat gedoe omdat treinen voorgaan.Ook ontbreekt hier een goede aanlegplek. Ondanks wind in de rug gaan we, met beperkt oponthoud, toch gemakkelijk door beide bruggen.

Hier ontmoeten we ook een Duits zeilschip dat de hele dag onze route volgt. Meestal varen ze wat harder, maar omdat ze bij bruggen geen marifoon gebruiken, hebben wij daar vaak minder oponthoud. Zo blijven we mooi bij elkaar.

Na om Leeuwarden te zijn gevaren en voorbij het aquaduct over de N31, wordt het landschap echt Fries. We proberen op de fok te zeilen. Twee dagen geleden was dat ons zeer goed bevallen. Maar vandaag wordt het niks – de wind is erg fors (5 beaufort met uitschieters) en al Zuidwest (in plaats van de eerst verwachtte Westenwind). Zo komen we niet vooruit en houden op de smalle vaart onvoldoende koers. Vandaag dus een heel stuk motoren voor de boeg.

Vlak voor Grou slaan we een brug over en varen een klein stukje om – direct naar het Prinses Margriet kanaal. Dat blijkt sneller dan voor de brug wachten (tenminste zonder marifoongebruik) want vlak voor de Duitse boot varen wij langs het Theehuis. Uiteraard laten we in deze positie het Theehuis rechts liggen.

De Duitse boot begrijpt kennelijk dat achter ons aanvaren ook voordelen heeft. Zo geven we – na contact met de brugwachter – wat extra gas voor de spoorbrug Grou. Ook de bruggen bij Aldskou en Uitwellingerga openen zonder oponthoud voor ons. Ondertussen zien we dat er op het Starteiland niets valt te beleven. Niet gek met maar zo’n drie zeiltjes rond het Sneekermeer.

We varen de Jetlesloot op en denken bij Heeg nog even aan onze platbodemverhuurder Varskip. Sinds wij daar voor de zomervakanties huurden (2005-2008) is er vrijwel niets aan de website veranderd. Ook nog steeds dezelfde boten. Met die boten kwamen we ook in Gaastmeer. Daar hebben we goede herinneringen aan dus willen we daar nog wel eens kijken. De haven is rustig maar eigenlijk niet veranderd.

Ook het restaurant D’Ald Herberch is er nog steeds. Waar het vroeger toch vooral een eetcafé was is het nu een echt restaurant. Het eten nog steeds erg lekker. We kiezen voor het zero waste menu en eten met vereende krachten onze bordjes leeg. Met de eigenaar praten we nog wat na over de trek van het platteland (jongeren) en naar het platteland (pensionado’s). Voor een café in Gaastmeer is er geen klandizie!

Jammer dat we vandaag niet konden zeilen .De zon scheen de hele dag, de harde wind was fris. Een mooie tocht!

Vandaag wordt de meeste wind verwacht. We blijven hier daarom nog een dag, er is ook nog genoeg te zien.

Na een laat ontbijt lopen we door de Prinsentuin naar het Princessenhof, een korte wandeling. Hier bevindt zich het keramiekmuseum. Maar ons trok de tentoonstelling over M.C. Escher. Dit bleken helaas 2 kleine zalen te zijn en ging vooral over het feit dat het Princessehof het geboortehuis van Escher was. Een zaal was beschildert door een kunstenaar met Eschermotieven.

Dan besef je weer dat tekenen het pogen is iets wat driedimensionaal is te maken tot iets tweedimensionaals. En daarmee kan de kijker goed voor de gek gehouden worden. Leuk was om juist in dit keramiek museum te lezen dat Escher voor zijn herhalende patroonmotieven geïnspireerd werd door de Moorse keramiek (mozaïek) van Alhambra. Hij en z’n vrouw hebben daar dagen patronen na zitten tekenen.

Maar de belangrijkste bewoonster van dit statige pand is Maria Louise, prinses van Oranje-Nassau, geweest, stammoeder van ons Koningshuis.

We lopen nog even door het keramiek gedeelte waarbij we de afdeling hedendaags leuk vonden vanwege het tonen van allerlei keramiek gemaakt van slib. Twee jonge ontwerpers zijn lang bezig geweest om keramiek uit slib te maken wat van dichtbij komt (itt de meeste gebruikelijke grondstoffen) en industrieel toepasbaar is. Daar zijn ze redelijk in geslaagd maar blijven bezig dit te verfijnen.

Hierna is het tijd voor koffie met je raad het al: Oranjekoek. En nu begrijp ik pas echt de naam van oranjekoek, naar de Frieze tak van de Oranjes? Maar wikipedia vertelt dat het komt door de schil van de sinaasappels die erbij gebruikt wordt.

We vervolgen ons culturele programma in de bioscoop. Die heerlijke relaxstoelen waarin je bijna horizontaal naar een film kan kijken wilden we nog wel een keer gebruiken. De film ‘See how they run‘ was zeer vermakelijk. Een geweldig script waarbij Agatha Christie en The Mouse Trap in voor komen. Ga het zien! De titel begrepen we niet, maar na opzoeken blijkt het een zin uit een kinderliedje over hollende muizen te zijn. En nu begrijpt Joost ook het lied van Lady Madonna beter.

Genoeg cultuur. De maag wil ook weer wat en voor onze late lunch weet Fellini, een Italiaan, ons goed te bedienen. Op de terugweg naar de boot koop ik een spijkerbroek. Joost gaat nog een keer boodschappen doen. Verder is het heerlijk toeven op de boot terwijl de herfstbladeren door de harde wind onze boot versieren.

Een avondwandelingetje

en een borrel tot besluit…

Elk half uur gaat de Prins Hendrikbrug, die de Noorderhaven afsluit, open. We wilden op tijd vertrekken, maar douche toilet, bakker en het mooie stadsgezicht hielden iets op. Maar kwart over tien verlieten we met een hulplijn om de schroefwerking keurig netjes onze box. Even later lagen we klaar voor de brug en zagen we de brugwachter het brugwachtershuisje binnengaan. De brug van vijf voor half elf hadden we gehaald!

Eerste ‘hindernis’ op weg naar het ten oosten gelegen Leeuwarden de Tjerk Hiddesluis. Hier zijn werkzaamheden aangekondigd met een maximale vertraging van een uur. Dan valt het mee als de sluiswachter per marifoon meldt dat het ‘maar’ een half uur duurt. Een goede aanlegplaats is er niet dus drijven we een tijdje voor de sluis. Maar als het werk klaar is varen we achter een vissersboot uit Yerseke de sluis in. Vanwege de werkzaamheden is maar een halve sluis in gebruik. We passen er dan ook maar net in. De sluisdeuren halverwege zijn ook niet om hoog water tegen te houden; zo is er een interessant doorkijkje achter ons!

En dan, na de Koningsbrug die naast het aquaduct van de weg naar Leeuwarden ligt, rollen we de fok uit. En dan blijkt het met de zuidenwind heerlijk zeilen op het Harinxmakanaal. Het zonnetje schijnt en we gaan, als er geen bomen om een boerderij staan op de stuurboordswal, wel tussen de vier en vijf knopen. En er zijn mooie uitzichten.

Af en toe moet er een brug worden gepasseerd en rollen we het zeil weer in en varen we een stukje op de motor. Maar na de brug weer snel verder op windenergie!

Die bruggen zijn natuurlijk vaak bij dorpjes (en bij het stadje (Franeker). En al die dorpjes hebben één of meer kerktorens. Wij vinden die van Deinum het mooist – zeker geen stompe toren…

Met halve wind heb je natuurlijk op een kanaal weinig golfslag. En omdat de kombuis vandaag ook aan de lage kant is kan Ellen zich voor de lunch uitsloven – we eten ei met spek op brood!

En dan verlaten we om half drie het Harinxmakanaal en slaan we linksaf naar Leeuwarden. De eerste stadsbrug die we tegenkomen, de Slauerhoffbrug, is al gelijk een bezienswaardigheid. Ook achteromkijkend een plaatje!

Bruggen zijn hier trouwens sowieso mooi versierd. Op de volgende brug is bij opening bijvoorbeeld een doek met een tekening van Mata Hari te zien. Maar het mooist vinden we de onderkant van de Vrouwenpoortbrug vlakbij de scheve toren Oldenhove.

Na deze brug leggen we aan aan de Prinsentuin. Onhandig alleen dat ze hier ringen hebben om je lijnen door te doen; je moet wel van boord of hulp krijgen van een buurman. In ons geval kwam de schipper van de Marmara al toegesneld.

Lopen door de stad en boodschappen doen. Uiteraard met herinneringen aan de eerdere keren dat we hier waren (onder meer als we met de platbodem verwaaid lagen in Harlingen). Na de boodschappen, via de havenmeester terug naar de Aquamarijn voor een borrel en daarna een vegetarische nasi.

Na het eten lopen we langs het water naar de bioscoop. We gaan naar Soof 3. In de bioscoop vraagt een medewerker al of Ellen ‘me mee heeft weten te krijgen’. De zaal is goed gevuld – maar toch vooral met Friezinnen. De stoelen zijn erg goed en er viel genoeg te lachen. Tevreden en vrolijk liepen we terug door de Prinsentuin naar ons varend huis!

Na een dag varen en uit eten sliepen we als een roos. Ik ga als eerste eruit om naar de winkel te wandelen voor een paar boodschappen en croissantjes voor het ontbijt. Op de terugweg loop ik langs het vrouwtje van Stavoren die uitkijkt over onze haven.

Is Joost al uit z’n nest gekomen? Ja, dat valt weer mee. we kunnen gaan ontbijten.

Onze enige buren vertrekken vlak voor ons. En dan gooien wij ook los. De weg naar buiten is kort, maar we zijn zo vlot met opruimen van de fenders dat we de haven uitvarend meteen kunnen hijssen. Vandaag geen klotsbak want er staat niet veel wind. De windverwachting via Windfinder was de hele dag windkracht 3, maar over de marifoon krijgen we te horen 1-3. Dat is wel wat anders. We willen naar Harlingen en met een noordwestenwind goed te bezeilen. Maar we gaan slechts 1.5 tot max 3 knopen. Dat stuurt onze planning in de war. Willen we met de laatste vloedstroom nog naar Harlingen varen dan moeten we om half 3 wel door de Stevin sluizen zijn. We zeilen eerst 2 uurtjes heel rustig aan. Het mooie rustige weer nodigt uit om lekker een boek te lezen terwijl Joost het verkeer in de gaten houdt. Daarna starten we de motor en ruimt Joost ondertussen de zeilen op. Op naar de sluis.

Om kwart over twee varen we de sluis uit en het wad op. Tot onze verbazing is hier nog minder wind dan op het IJsselmeer. Het water is helemaal vlak. Helaas, geen zeiltochtje over het wad maar motoren. Joost gaat het dek maar eens overgieten met emmers zout water. Goed tegen de groene aanslag op het dek en heel milieuvriendelijk. Ondertussen dwingt een achteropkomende vissersboot ons naar de andere zijde van de vaargeul. Hij vist aan stuurboordzijde van de vaargeul. Zouter heb ik het nog niet gehad. Het levert wel een mooie foto op.

Voor we Harlingen binnenvaren probeer ik de havenmeester te bellen om te weten te komen of er plek is in de Noorderhaven. De brug wordt namelijk maar 2 keer per uur geopend. Zonde als we er voor niets ingaan. Ik krijg echter voicemail. Dan maar gewoon proberen. In de oude buitenhaven moeten we 15 minuten wachten voor de brug naar de Noorderhaven open gaat.

Gelukkig is er nog een plekje in een box aan de drijvende steiger. Joost betaalt via een digitaal systeem.

Dan wordt ik opeens gebeld. Het is de havenmeester die gezien heeft dat ik belde. Ik vertelde hem dat we wilden weten of er plek is maar dat we inmiddels al liggen. ‘Maar waar ligt u dan?’, vraagt hij. ‘In de Noorderhaven’. ‘Maar dat kan niet want ik sta bij de brug en ik zie u niet. U ligt vast in de andere haven, de Marshaven’. Ik laat Joost die buiten in de kuip staat nog even zwaaien. Nee, hij ziet het niet. ‘We komen hier vaker en dit is toch echt de Noorderhaven’, probeer ik nog. Maar de havenmeester is er zeker van dat we ergens anders liggen en dat is van een andere exploitant. We blijven beiden uiterst vriendelijk en hangen dan op. Ik begrijp er niets van. Dan kijk ik naar de website waar ik het telefoonnummer van de havenmeester heb opgezocht. Het blijkt de Noorderhaven in Zutphen te zijn. Ik SMS nog maar even een excuus voor mijn vergissing en dat wij in Harlingen zijn. Hij antwoord gevat: ‘Vandaar dat ik u niet kon zien, dat is wel heel ver weg’.

We gaan Harlingen in, doen een paar boodschappen en willen enkel een biertje drinken in een poffertjestent. Dan worden we toch door de geur verleidt en bestellen een portie voor ons samen. Later zie ik dat ze hier een aanbieding hebben voor 60 plussers. Een extra klein portie??

Voorlopig hebben we dan nog geen trek en als de trek er wel is warmen we de tweede helft op van het eten van zaterdagavond. Lekker makkelijk.

We buigen ons over plannen voor morgen. We hoopten dat de voorspelde harde wind voor de rest van de week nog afgeblazen zou worden. Helaas niet. Dat betekent niet naar de Waddeneilanden en zelfs het IJsselmeer niet op. We gaan Friesland maar weer eens van binnenuit verkennen. Morgen op weg naar Leeuwarden.

Wij lagen nog maar net te kooi of er kwam een bui over. Regen kletterde op het dek. Ook een enkele donderslag. Dat valt dan overdag niet. Maar het leidde tot een wat onwennige nacht waarna we pas om 9 uur weer in onze kleren schoten.

Na ontbijt en boot vaarklaar maken vertrokken we toch nog netjes om half elf. Direct buiten de haven konden we in het Monnickendammergat al de zeilen hijsen. Met Ellen aan het roer voeren we de Gouwzee af.

Wind was West tot Noordwest 4 soms 5. Omdat in de haven nog wat in de luwte zaten niet gereefd. En dat bleek prima te kunnen. Wel was de snelheid veelal tussen de 5 en 6 knopen. Al snel zagen we dan ook het puntje van de Dam van Marken achter ons.

De kombuis aan de hoge kant en na de Gouwzee toch wat hogere golven. Koffie zetten is dan een balanceeract. Maar Ellen kreeg het gedaan – er was na alle boodschappen van gisteren ook een gevulde koek bij!

Min of meer ruim aan de wind voeren we vlot naar de Krabbegatsluizen bij Enkhuizen. Die stad lieten we dit keer letterlijk links liggen – we willen immers verder! Dus direct na de sluis de zeilen weer omhoog zodat we in het Krabbegat aan stuurboordswal naar het IJsselmeer konden zeilen.

Op het IJsselmeer wel iets meer golven. Dat doet iets met de snelheid. Ook nog enige twijfel of we richting Den Oever moeten. Dat blijkt echter niet bezeild. Al nadenkend over ons einddoel voor de dag worden we opgelopen door de Spirit. Mooie boot!

En toen kregen we al gauw de geest – Stavoren moest het worden. Nog wel een keer overstag om het Vrouwenzand te ontlopen. Maar na een volgende slag ligt Stavoren al gauw aan stuurboord.

We gaan dit keer eens in de Oude Haven liggen – daar hebben we nooit eerder zelf aangelegd. Bij het strijken van de zeilen blijkt het hier voor Stavoren weer klotsbak maar alles, vooral ook onze eigen botten, blijft heel! En zo varen we rustig langs het havenlicht op de bakboordswal.

Blijkt plek zat. We leggen probleemloos aan in een soort van box. En het zonnetje schijnt terwijl we de boot opruimen en klaar maken voor de nacht.

Ellen reserveert het Schotse restaurant in Stadsboerderij de Koebrug. Toen we twee zomers terug met de Myrthe waren aten we hier voor het eerst. En dat beviel. En ook vanavond smaakt het ons zeer!

Terug op de boot kijken we terug op de mooie tocht van de dag. En maken plannen voor de komende dagen. Wel enige zorgen over de windverwachtingen. Daarvan komt in het tweede deel van de week mogelijk teveel van het goede uit een lastige hoek. En we willen graag onze vakantie in Monnickendam beëindigen.

Morgen in ieder geval verder Noordwaarts!