Poehpoeh, wat een ‘stille’ week! 11 t/m 16 april 2022

Geplaatst op door

Maandag 11 april zou onze Aquamarijn dan eindelijk te water gaan. Wat uitloop aan klussen aan boord, o.a. doordat apparatuur vertraagd geleverd werd, en zieken bij het havenpersoneel maakten dat dit later was dan we hadden gewild. Spannend voor ons want met Pasen wilden we echt een weekje weg.

Toen we die maandag ruim op tijd in de haven waren, lag onze boot er al in en werd de mast er net opgezet. Ze waren wat voor op schema.

Fijn, dachten we nog, maar daarna gingen ze lunchen en daarna de nieuwe stagen vastzetten. Dus wij ook met onze boterhammetjes ons geïnstalleerd. Het was heerlijk weer, en geen straf.

Na de lunch bleek dat er iets van de verstaging nog niet goed zat. Rene, de stagenman liet zich steeds vrolijk omhoog hijsen. Zo kon hij meteen ons tweede vlaggetjeslijn nog ophangen.

Ondertussen arriveert onze apparatuurman Rob op zijn fietsje om te zien of hij al verder kan met zijn klus, nl de verbinding van de draden van de mast naar de boot maken. Ook de motorman Jan is in de buurt. Hij laat zijn medewerker Hessel controleren of na hun arbeid op onze boot er geen lekkage opgetreden is nu de boot in het water ligt. Erg leuk om te zien. Het zijn allemaal aparte bedrijfjes, maar ze communiceren fantastisch met elkaar. We hebben wat dat betreft geen klagen. En wij staan in het zonnetje lekker toe te kijken.

En dan mogen wij de boot op om de motor te starten en de boot weg te varen naar opzij. Rob gaat aan de gang met de verbindingen van de mast. Ik ga ondertussen de gasflessen halen die opgeslagen waren op het terrein. Ondertussen hebben we ook ontdekt dat onze koelkast het niet doet. Rob kijkt mee, en er blijken verbindingen losgetrokken/ geraakt. Rob gaat het oplossen, maar niet vandaag en ook voor de verbinding van de mast en dus alle apparatuur heeft hij nog onderdelen nodig.

Het is al rond 4 uur als wij de boot naar haar ligplaats varen. Gaat allemaal gesmeerd. Plan is dat wij nu alle lijnen die door de mast lopen weer erin hijsen. Daarvoor hadden we hulplijntjes achtergelaten. We beginnen vol goede moed aan de kraanlijn. De lijn aan het hulplijntje vastgemaakt en hijsen maar. Gaat goed totdat deze de mast in moet. Met geen mogelijkheid lukt het. Ons vermoeden is dat het hulplijntje te dun is en doordat de mast heeft gelegen niet meer op de katrol loopt, maar ernaast is gegaan. We zijn inmiddels zo moe dat we besluiten te stoppen en naar huis te gaan. We vragen via de app onze Rob om hulp. Enige mogelijkheid is dat er een hoogwerker aan te pas komt. Voordat we kunnen schrikken horen we dat deze toevallig op woensdag in de haven is, wel volgeboekt, maar we worden er wel even tussen gezet. Wat een haven! We moeten dan dinsdagavond wel weer even de boot terugvaren naar de plek waar gekraand wordt.

Zo rijden we dinsdagavond weer naar de boot. Eerst gaan we zoveel mogelijk lijnen proberen in de mast te hijsen. Alle lijnen lukken behalve de eerdere kraanlijn. We ontdekken dat wel een lijn aan de verkeerde kant van de verstaging zit. Dat mogen ze morgen ook even oplossen. En dan weer varen naar de kraanplek. Wat een heerlijk weer treffen we deze week. Zo hebben we dat vorig jaar maar weinig gehad . Het is geen straf om dit te doen. Als de schemering inzet liggen we op de plek. Fotografisch gezien een heel mooie plek.

Op woensdag krijgt Joost per mail bericht dat het gelukt is de kraanlijn door de mast te trekken. Ik ga op de fiets naar onze favoriete watersportwinkel Dekker te Zaandam om verschillende dingen te halen, o.a. een middel om te watertank te reinigen. Dat moet 1 keer per jaar gebeuren. Helaas, de software voor onze plotter (digitale kaart) hebben ze daar niet. Die avond varen we de boot weer naar zijn ligplaats. We maken de giek weer aan de mast vast. We vervangen het filter van de watertank. Een ander filtertje zetten we op zijn plek. Dan kunnen we de lege watertank vullen en het reinigingsmiddel toevoegen. Totdat we merken dat het lekt in het in het kastje met de filters. Een filter zit niet goed vast en een poging dit goed te krijgen leidt eerst tot meer water gesproei. Als het wel lukt staat er inmiddels een behoorlijke laag water onder het kastje. Er ligt een laag olie op wat we niet begrijpen. Heeft er ooit vanuit de kombuis olijfolie of zo gelekt? Ons douchepompje doet weer dienst om het water op te pompen. De bodem heeft veel compartimenten, zodat gelukkig het water niet overal staat. De laatste bodem water wegdweilen. En dan zijn we te moe om nog andere dingen te doen. De watertank is vol en het reinigingsmiddel mag de komende 24 uur zijn werk doen terwijl wij naar huis gaan om daar de slaap te vatten.

Vandaag hoeven we niet naar de boot. Ik fiets na mijn werk naar een watersportwinkel in Aalsmeer die de software voor onze plotter wel heeft. We krijgen bericht dat de koelkast het doet en alle apparatuur. Joost gaat naar de kerk voor een witte donderdagdienst. Ik heb per abuis een vergaderafspraak gemaakt voor mijn orkest, helaas.

Op deze goede vrijdag zorgt Joost dat hij op tijd kan stoppen met werken en pak ik de spullen in. We hebben nog veel mee te nemen wat straks weer lekker op de boot kan blijven. Voor we naar Monnickendam rijden brengen we nog even een groentepakket en wat lekkers naar onze vriendin Marjolijn die juist dit zonnige Paasweekend Corona heeft. Wat een vreselijke pech.

We zijn rond 5 uur in de haven. De zeilen moeten nu worden opgehangen. De fok gaat vrIj gemakkelijk. Bij het grootzeil zitten we te hannesen met het inbrengen van de zeillatjes. Bij een woeste poging vliegt het hulplatje door de lucht in het water en zinkt meteen. Niets aan boord wat dit kan vervangen. Dan maar het zeil verder aanbrengen en morgen iets kopen hiervoor. Er blijkt verder toch nog water in een ander compartiment te staan en ik ben even weer zoet om dit droog te krijgen. Ik hang de deze winter genaaide gordijnen op. Als dan alle spullen aan boord zijn gebracht is het half negen en gaan we op weg naar eetcafe de Ouwe Blauwe waar het Woeste Golf biertje nog steeds goed smaakt.

We liggen niet laat in onze kooi. De vakantie is begonnen en we zijn afgemat. Worden wakker gehouden door het gekraak van onze landvasten. Joost gaat in de nacht zijn kooi uit om andere niet krakende lijnen er tussen de zetten, dat heeft effect zodat we tijdens de Stille zaterdagnacht hier ook van kunnen spreken.

Op deze zaterdag vertrekken kan nog niet. Mijn tante, de oudste zus van mijn moeder is overleden en wordt vandaag begraven. Zodoende rij ik weer naar Amsterdam om Nora en Wil en Andre op te halen en te rijden naar een Natuurbegraafplaatst bij de Hoge Veluwe. Ondertussen kan Joost dan zorgen dat de zeillatten in het zeil komen. Dat lukt prima met een verfroerstaafje. Hij fietst voor fourage op de leenfiets van de haven Monnickendam door. Gaat aan de gang om de nieuwe navigatieapparatuur te leren kennen en de software te installeren. Weer een tegenvaller. Het activeren hiervan lukt niet op zijn laptop en zal op een vaste computer moeten. Hij laat zich door Mirjam ophalen. Ik rij zodoende na de begrafenis ook weer naar huis om Joost weer op te pikken. We kennen de weg naar Monnickendam inmiddels op ons duimpje.

Joost gaat koken, ik een blog schrijven, we kijken naar de Stille zaterdag kerkdienst en draaien nog een muziekje. Op onze plotter zien we nu onze boot liggen.

Zeer tevreden ben ik met de gordijnen en de kussenovertrekken die ik heb gemaakt.

We voelen ons weer helemaal thuis op onze Aquamarijn. We denken nu dat alles gereed is voor een vertrek op Paasmorgen.

Poetsen (26 en 27 maart 2022)

Geplaatst op door

Grootste nieuws van de week – er is een datum dat de Aquamarijn weer terug het water in gaat. De afspraak staat op donderdag 7 april – mooi anderhalve week voordat we op Paasvakantie gaan. Wel moet er nog één en ander gebeuren. Waar alles rond motor en elektriciteit is gedaan is navigatie elektronica nog niet klaar. In de boot zijn wel de nieuwe marifoon, klokken (afleesapparatuur) en plotter geplaatst. Maar zeker in en aan de mast moeten er nog het nodige geinstalleerd (waaronder radardetector, nieuwe radar, driekleurentoplicht en marifoonantenne).

Als voorbereiding op het nieuwe seizoen moet de boot aan de buitenkant ook grondig schoongemaakt worden. En dus vetrokken we zaterdagochtend naar de haven om daar eens goed aan te beginnen. Het weer was zeer aangenaam en dat helpt! Ellen ging het teakdek insmeren in de hoop dat de groene uitslag verdwijnt. Ik ging met een emmer water en een zachte bezem de romp boven de waterlijn zand (en andere ongerechtingheden) vrij maken. Zeker onder de spuigaten hadden zich aanzienlijke hoeveelheden zand, zeker ten dele uit de Sahare verzameld. Hierna de romp boenen met water en speciale bootzeep; hierna weer afspoelen met water.

Ondertussen ook lunchtijd. Gezeten in de kuip en in het zonnetje aten we onze welverdiende boterhammen, weggespoeld met een blikje fris, op!

Na de lunch Ellen op zoek naar een stroompunt – ze wilde namelijk even stofzuigen. Met het werk en kabels trekken was er het nodige aan rommel op te zuigen. Nu was het op deze mooie dag druk op de haven – vrijwel iedereen bezig het eigen scheepje weer een beter en schoner aanzien te geven. Vaste stroompunten nu dus even bezet. Maar in overleg met de buurman, die met 4 snoeren stroom voor zijn poetsapparaat had geregeld, kon er gestofzuigd worden.

Na het stofzuigen kon de fohn worden aangesloten. Er was immers nog een belangrijke klus: de thuishaven goed op de boot zetten. Daarvoor moest eerst de naam van de vorige thuishaven, “Stavoren”, worden verwijderd. En dat gaat het makkelijkst als de letters een beetje worden verwarmd. Kijk maar, de ‘S’ is er al af!

Hierna samen begonnen de romp in de was te zetten. Dat viel eigenlijk met zijn tweeen best mee. Hierna natuurlijk uitwrijven en oppoetsen. Gelukkig hadden we twee ladders bij ons zodat we ook dit met ons tweeen konden doen: Ellen beneden en ik boven. Dit was wel een zwaar werkje en dan ben je blij dat de Aquamarijn niet nog groter is. Maar het is ook een werkje waarvan je resultaat ziet én goed in de gaten kunt houden waar je wel en nog niet met de poetsdoek bent geweest.

Na vijfen gingen we moe maar voldaan naar huis. Wel met de gedachte dat het de volgende dag na kerktijd nog even moest worden afgemaakt.

Want inderdaad, de oude thuishaven was er af maar een nieuwe moest geplaatst. Een zorgvuldig werkje waarbij we niet werden geholpen door het steeds scheef afscheurende oude schilderstape. Maar met geduld en preciezie kwamen de letters op hun plek en te voorschijn. Ook de kleur past bijna perfect bij de bootnaam!

Uiteraard moest hierna ook de spiegel – om de letters heen – nog in de was worden gezet. Na het aanbrengen van de was moest het poetsen nog even wachten. Mooi even tijd voor de beloning, in het zonnetje en uit de wind, voor al dit harde werk.

En na de beloning nog even poetsen. Wel even doorzetten maar dan doet de spiegel zijn naam ook eer aan!

Lente in Monnickendam (6 maart 2022)

Geplaatst op door

Het kriebelt enorm. We willen zo graag weer varen. Maar onze boot staat nog op de kant. Er is al heel wat verbeterd aan de boot, maar er moet ook nog heel wat gebeuren. We gaan maar eens even poolshoogte nemen. Het is een mooie zonnige zondag met een nog wel koude Noordoosten wind. Deze keer klimt alleen Joost op de boot. Hij is tevreden over wat hij binnen aantreft. En vooral: geen tekenen van vocht binnen. Dat waar alle botenbezitters zo bang voor zijn in de winter. We lopen even onze steiger op. De vorige keer lag er vreemd genoeg een boot op onze plek. Die was er nu niet meer. We staren naar de lege plek en zien onze boot er alweer liggen. Hoe lang nog? Teruglopend zien we aan het eind van de steiger de eerste tekenen van lente in Monnickendam.

Onze eerste winter met en zonder boot. Dat klinkt misschien vreemd, maar een boot hebben en er niet mee kunnen varen is een nieuwe ervaring. We weten weer wat verlangen is. Wie had dat ooit gedacht. Afgelopen zomer vroegen we ons af of het zeilen ons ooit zou gaan vervelen. Mirjam zei toen dat het misschien wel goed is zo’n winterstop. Dan blijft het leuk. Ha, ha! We hebben gelukkig ook andere hobby’s. Maar in deze 2e Coronawinter is het leven toch wel saai. Hoe kunnen we toch nog een beetje met de boot bezig zijn? Omdat ik graag met mijn handen bezig ben bedacht ik dat ik wel nieuwe gordijnen voor de boot kon naaien. De huidige gele vonden we niet zo mooi. Dus de oude gordijnen van de boot gehaald en deze met mooiere stof in gebroken wit nagemaakt. Dat was nog goed opletten want de 6 gordijntjes lopen allen schreef af en hebben per tweetal een andere breedte. Of het helemaal goed gelukt is weten we pas als de boot weer in het water ligt, dan hangen we ze pas weer op.

Van mijn zus Astrid kreeg ik voor mijn verjaardag afgelopen zomer een mooie belofte: ze wil theedoeken en handdoeken weven voor onze boot, met de naam Aquamarijn erop. In januari deden we een weekendje Rotterdam en konden we vast zien hoe ze eruit zouden gaan zien. Zo houdt de boot ook Astrid bezig!

Een andere klus is de lijnen die we mee naar huis genomen hebben wassen. Dan zijn ze weer soepeler en lopen ze straks beter. Dat kan is ons verteld gewoon in de wasmachine. En inderdaad komen ze er schoon, maar helaas ook fors in de knoop uit de machine. Hebben we weer wat te doen!

Er is rond de motor en accu’s heel wat werk verricht door Jan Dijkman van Jachtservice De Waterman. Hij stuurde ons, om ons op de hoogte te houden, heel wat wat foto’s.

We hebben beiden ook wat moeten studeren. Vanwege de nieuwe navigatieapparatuur moet door Joost het Marcom B diploma gehaald worden. Een schriftelijk en deels praktisch examen waarin je moet aantonen dat je de marifoon kan bedienen in Nautisch Engels en ook digitaal berichten kan zenden. Hij is geslaagd met vlag en wimpel. Ik heb het examen basiscertificaat marifonie gedaan. Niet perse noodzakelijk omdat Joost deze al had. Op een boot waar een marifoon aanwezig is moet 1 persoon zijn die een marifoonbewijs heeft. Andere personen mogen de marifoon wel bedienen. Nu vond ik het wel handig om er meer van te weten en met een Burn-out was het voor mij een mooie manier om te zien of nieuwe kennis opnemen weer ging lukken. Met 2 fouten van de 40 vragen was dat geen vraag meer.

En verder kijken we de hele winter vlogs via YouTube van zeilers die hun zeilavonturen via film vastleggen. Zo varen we mee naar Spitsbergen, IJsland, Zweden, Spanje en Portugal. Veel beter voor ons humeur dan het zoveelste programma over Corona of over de oorlog in Oekraïne. Dat moeten we deels wel volgen, maar voor het slapen gaan kijken we zeilvlogs. Dan slaap je een stuk beter.

Stuurlui aan de wal (6 november 2021)

Geplaatst op door

En dan staat je bootje op het droge. We moesten er nog even heen om de kuiptent er weer op te zetten. Dan is in ieder geval de kuip beschermd. We hebben ook een dektent maar zonder mast en giek kunnen we die nergens aan vast maken. Van huis nemen we een sterke uitklapbare ladder mee. Onze boot is makkelijk te vinden tussen de rest vanwege de klassieke rood/blauwe kleur. De meeste boten zijn wit, het wit van polyester.

De ladder tegen de zijkant van de boot gezet. Joost klimt als eerste naar boven.

Brr, ik vind het best eng, maar ik kom ook boven. Heb zo weer weer even een ander uitzicht!

Precies achter ons stond al een ladder van de buren die ook op hun boot bezig waren met een dektent erop te zetten. Ze verzuchten: tja wat moet je nu de hele winter, een andere hobby zoeken? Gelukkig valt er nog wel wat te klussen.

Nou, wij hebben nog wel wat hobby’s voor de winter. Joost gaat vanmiddag weer de scheidsrechter uithangen. En ik heb weer wat meer tijd voor het cellospelen. Best fijn, zomer en winterhobby’s. Dan gaat het niet gauw vervelen.

In de boot blijkt onze accu nog steeds op dezelfde stand te staan. Dat verbaasd ons omdat hij nu niet opgeladen wordt. Normaal zou hij dan langzaam leeg moeten lopen. We zetten binnen nog even alle kussens rechtop zoals aanbevolen. We ruimen de fenders die nog op de boot lagen op en zetten de kuiptent op. En dan weer de ladder af. We komen gelukkig heelhuids beneden.

Over een paar weken hebben we een afspraak met de Jachtservice om uitleg te krijgen over het verder winterklaar maken van de boot. Daarvoor mag het dus nog niet gaan vriezen.

Even later zitten we weer in de auto op weg naar onze andere hobby’s.

Eruit (2 november 2021)

Geplaatst op door

Vandaag het allerlaatste tochtje van het kalenderjaar. En niet ver – een rondje om binnen de haven naar de kraan. Omdat Ellen niet kon had ik toch een opstapper meegevraagd die bij het aanleggen even een lijntje om een paaltje kan gooien.

Dat deed hij overigens prima. Waarna de opstapper weer vertrok naar zijn thuiswerkplek en ik de eerste werkman kon ontvangen die vast de stagen wat losser zette.En gelijk de oude kabels door de zwanenhals getrokken zodat die ook vrij kwamen. Ook hier trouwens een touwtje door de zwanenhals meegetrokken zodat later de kabels ook weer terug door heet gat de boot in kunnen.

Want dat moet er natuurlijk vooral gebeuren – de mast eraf en de boot eruit zodat er een nieuwe marifoon (en andere) kabels en nieuwe verstaging kan worden aangelegd. Daarvoor eerst maar eens de boot in het “hijsgat leggen”. Mooi voor Monnickendam!

En dan nu maar een fotorapportage van wat er verder gebeurde. Eerst moet er iets aan de mast worden gemaakt, ongeveer in het midden, waaraan die  lange spriet kan worden opgetild. Daarvoor wordt eerst een collega omhoog gehesen.

Nadat ook een lijn onder op de mast is vastgemaakt wordt de mast een beetje opgehesen en nadat alles los is gemaakt wordt de onderkant naar de kant getild.

Doordat de kraan kan rijden gaat dan het hele gevaarte richting een inmiddels klaar gezet karretje. Niet veel later ligt de mast horizontaal en kan deze later richting de werkplaats worden gereden.

Ondertussen ligt de Aquamarijn zonder mast te wachten op wat komen gaat.

De kraan wordt teruggereden, twee brede banden worden onder het schip doorgehaald. En voorzichtig gaat het dan omhoog waarbij er nog lang water uit de zwaardkast stroomt.

De kraan rijdt weer van het water af.

Ondertussen loopt de monteur langs die het motoronderhoud heeft gedaan. “Zit goed in de verf” merkt hij op. Nadat mij duidelijk wordt dat hij de monteur is merkt hij ook op dat hij een hele liefdesbrief over de boot bij zijn baas heeft ingeleverd. Het kan verkeren!

En dan is het tijd om het verzamelde vuil van het onderwaterschip af te spuiten. Dat is een werkje waarbij goed het resultaat is te zien.

De boot wordt op een bok gezet. Hierbij worden wat extra houten balken ingezet om de boot op te laten rusten. Daarna wordt de bok met een trekker en soort hefkarretje opgetild en wordt de schone Aquamarijn richting zijn winterplek gereden.

Inmiddels is Ellen er ook om me op te halen. We lopen nog even langs het bedrijf dat de motoronderhoud doet en maken een afspraak voor het winterklaar maken.

Daarna kunnen we op huis aan. Zaterdag nog maar weer even terug om de kuiptent of het winterzeil te plaatsen.