Rustig opstaan vandaag. Verwachting was mooi weer maar geen of nauwelijks wind. Dan hoeft er geen haast gemaakt te worden.

Nadat Ellen de Enkhuizer havendouche had beproefd (schrijven we verder niet over naar huis) en we in de kajuit hadden ontbeten liepen we door zonnig Enkhuizen naar Albert Heijn en bakker. Daarna was het tijd voor koffie. Omdat er echter een belangrijk ingrediënt voor het avondeten vergeten was liep ik snel nog een keer heen en weer.

Koffie op het achterdek in het zonnetje is altijd lekker en zeker in de luwte van de havenkom was het op deze zomerse herfstmorgen zelfs warm. Omdat Ellen het natuurlijk niet had kunnen laten om iets lekker bij de koffie te halen, muffins met respectievelijk chocolade of lemon curd, was het ook helemaal niet erg dat we een tweede kopje koffie nodig hadden om dat lekkers weg te werken.

Maar toen waren we dan ook echt vaarklaar en gingen de trossen los. Plan was om op het Markermeer een plek te zoeken voor de nacht en vooral niet te veel te motoren. Maar eerst nu met rustig weer en de tijd nog snel wat foto’s maken van de mooie haven met de Dromedaris aan de kant.

Na het passeren van het Naviduct bleek er toch een Zuid Oosten windje te staan. Snel de zeilen omhoog en aan de wind naar het Zuiden. Nadat eerst alleen ZuidZuidWest als koers mogelijk bleek kromp de wind naar het Oosten en konden we echt naar het zuiden. En zo kwam met een vaartje van 3 knopen (na een paar uur) de skyline van Almere voor de boeg.

Natuurlijk hadden we ook een periode met wat minder wind. Bijzonderheid van de dag was dat we in die periode een flinke lading spinrag over ons heen kregen. Nu zijn er altijd wel een paar spinnen aan boord – maar dit was toch vooral komen aanwaaien. En het zat ook tot aan de top van de mast aan stag en zeil.

Ellen had een plekje geregeld in de haven van de watersportvereniging de Blocq van Kuffeler. Daar wilden we wel voor het donker aanleggen en met de laatste 2 mijl op de motor lukte dat. Wel nog even de drukke vaargeul met vrachtschepen (van/naar Amsterdam naar/van Enkhuizen of Lelystad en verder) oversteken. En nog even achterom kijken naar de zon die achter de wolken is verdwenen (helder herkenbaar de 2 molens aan het begin van de dijk naar Marken met daarachter industrie van de Amsterdamse haven).

In de haven troffen we weer de Zeezeilers op cursus aan. We gingen er maar weer voor liggen. Niet veel later vertrokken zij – varen bij nacht hoort er kennelijk in deze cursusweek ook bij! We drinken een biertje, eten lekker nasi en zitten er in onze kajuit warmpjes bij!

Een ding stond vast. Joost moest voor 8 uur de auto terugbrengen naar de verhuur. We zouden dan opnieuw naar het weerbericht kijken. Alleen bij een verandering leek Terschelling nog mogelijk. Maar nee, geen verandering en dus niet verstandig naar Terschelling te gaan. Heen, maar ook terug zouden we veel moeten motoren en daarvoor hebben we niet een zeilboot gekocht. Ons motto blijft toch echt: gaan waar de wind ons brengt. Maar eerst kon ik me nog een keer omdraaien en kwam Joost er ook nog even bij nadat hij de auto weggebracht had. De wind blies overigens nog stevig uit het zuiden en bracht geluiden voort waarbij je niet dacht: ik sta eens lekker op. Toen er eenmaal zonlicht door het bovenluik kwam waren we wel in de stemming.

Heerlijk weer varen. De wind zou eerst nog even uit het zuiden blazen, maar via west naar het noorden draaien. Daarmee dachten we Urk te kunnen gaan halen. Eerst was de wind toch nog wel zuidelijk en moesten we kruisen, wind uit west hebben we niet gehad. Wel een windstilte waarbij we na een half uur dobberen toch maar besloten de motor bij te zetten.

Na drie kwartier zagen we het eerst aan de windmolens dat er weer een wind opstak. En deze was inderdaad uit het noorden. Met een aangename ruime koers richting het zuiden en het zonnetje in ons gezicht wat dit een onverwacht genoegen. Logisch dat sommige mensen hun boot zo noemen.

Ondertussen was de middag toch al gevorderd en zagen we dat de koers verleggen naar Urk te veel een gijp koers was en dat we dan tegen of in het donker aan zouden komen. Onze aangename koers voorzetten zou ons in Enkhuizen brengen zo rond 18 uur. Het voelt een beetje gek deze vakantie van Enkhuizen naar Makkum gegaan te zijn en dan weer terug. Maar er is helemaal niets mis met Enkhuizen, we komen er graag. En de vorige keer dat we er waren was het herfst en nu opeens een mooie nazomerdag. Overigens begreep ik van Astrid dat er in Rotterdam de hele dag storm en regen was.

Het was lekker rustig in Enkhuizen, alle ruimte om aan te leggen. Vlak achter ons kwam een zeilboot van de zeezeilers.nl uit Harlingen aanleggen. Duidelijk een instruktie boot met wel 6 mannen aan boord. Op een bankje nog net in het zonnetje drinken we een biertje met uitzicht op onze boot en de haven.

We slaan de mannen zo gade. Iedereen moet even naar huis bellen lijkt het wel. Zouden ze zeilminnende partners hebben of niet? De (vermeende) schipper komt ons een retorische vraag stellen: een Koopmans zeker? En “zucht, zucht, onmiskenbaar”. Even later gaat hij haar met een scheepsmaat nog van dichtbij bewonderen. En ik meen te zien dat ze jaloers naar Joost kijken. Hij heeft én een mooie boot én een mmm.. uh zeilminnende vrouw.

Ondertussen is ons een boot aan de andere kant van de haven opgevallen: de Nynke, een Bavaria 36. Deze boot hadden we vorig jaar voor een week gehuurd waarbij de kinderen weer eens mee gingen. We hadden schade veroorzaakt bij harde wind en omdat je weer vaart met een onbekende boot. Dat is altijd heel vervelend en toen dachten we voor het eerst: wat zou een eigen boot toch fijn zijn. We hebben de Nynke nog even van dichtbij geïnspecteerd. De schade was hersteld, maar wat een lelijke boot eigenlijk. Zie op de foto de Nynke op de voorgrond en aan de overkant de Aquamarijn.

Na deze heerlijke dag hadden we geen zin in koken. Na enige moeite vonden we een open restaurant, waar iedereen dus zat en het erg gezellig was. Het eten liet ons smaken. Het kunstwerk aan de muur van een koe vonden we erg mooi en deed ons meteen aan Aad denken. Vandaar dat we er een foto van maakten.

Harde wind, koude dag. Soms wil je wel eens wat anders.

Nu waren we op weg naar zeilboerderij Rufus heel vaak langs Sauna de Woudfennen gereden die vlak bij Joure naast de snelweg uit Sneek ligt. Dat leek ons wel wat voor deze dag.

Maar hoe kom je daar en, nog lastiger bleek, hoe kom je weer terug. Het OV bleek er – mede vanwege wegwerkzaamheden – ruim de tijd voor te nemen waarbij  aan begin en eind steeds een flinke wandeling resteerde. Zo bleef er nauwelijks tijd voor de Sauna over.

Vriend Google bracht ons echter op een taxi- en autoverhuurbedrijf op 5 minuten loopafstand. En na een belletje of twee en een korte wandeling konden we instappen.

Onze navigatieapp leidde ons langs de omleiding over allerlei landweggetjes naar de snelweg oprit bij Bolsward. Zo kom je nog eens op plekken waar je niet eerder was.

En zo kwamen we probleemloos bij De Woudfennen. Daar neem je geen foto’s maar laat ik samenvatten dat de sauna’s warm waren het dompelbad koud en het eten en drankjes lekker. Verder is er een mooie tuin waar we zelfs even uit de wind in de zon afkoelden. Geluid van de snelweg hoor je daar wel.

Voor de terugweg in het donker een kleine omweg gemaakt met iets minder binnenwegen. Veilig kwamen we weer in Makkum aan. Nog even een drankje, het weerbericht checken en plannen maken!

Op ons blog van gisteren reageerde Christa met dat we toch kanjers zijn omdat we door weer en wind varen. Vandaag geen kanjers. We hadden nog wel het plan opgevat om vandaag naar Terschelling te zeilen. Het wad op en naar een waddeneiland doen we toch het liefst. Maar de windvoorspelling was best fors, maar nog net te doen. Met een zuiden wind en windkracht 5 tot 6 zouden we op ons fokje kunnen gaan voor de wind en stroom mee. Moet lukken. We moesten dan wel weer op tijd weg om rond hoog water bij Kornwerderzand te zijn. Deze nacht waaide het weer fors. Niet alleen buiten spookte het maar binnen was Joost ook aan het spoken. Hij was al een hele tijd wakker toen hij om zes uur zich aankleedde om naar buiten te gaan voor de wc. En daar bleef het niet bij. Meerdere keren ging hij naar buiten om over de zee-railing te hangen. Zeeziek zijn terwijl je aan de wal ligt, kan dat ook? Maar gezien de bijkomende forse hoofdpijn was de diagnose natuurlijk weer ‘vakantie-migraine’.

Zo voeren we om 8 uur niet uit, maar ging Joost z’n kooi weer in en was ik klaarwakker. Dat ik toen opeens alle tijd had om de krant te lezen en een boek is natuurlijk niet heel erg. Maar niet naar Terschelling gaan terwijl de twee dagen daarna echt te harde wind wordt voorspeld is wel zuur. Het was ook nog eens zonnig met een stralend blauwe hemel.

Ik vermaakte me deze dag met boodschappen doen, in de kuip in het zonnetje lezen en later toen het te koud werd weer in de kajuit. Er kwam weer een klipper met jongelui aanleggen. Die hadden het even zwaar met het oprollen van het zeil onder deze wind.

Rond een uur of vier kwam Joost z’n kooi uit, niet meer misselijk, dus werd eerst een kopje thee geprobeerd wat erin bleef. Om vijf uur zijn we maar eens aan de wandel gegaan. Dit keer het hele vakantie eiland voor Makkum verkent. Het staat er vol met vakantiewoningen, stacaravans en een paar grote jachthavens. Allemaal vanwege dat ene Makkumerstrand. Vooral voor surfers een waar genoegen bleek. Verder was alles zo georganiseerd dat het wel een Duits strand leek met (wat natuurlijk wel fijn is) een toiletgebouw. Ik wordt nooit zo vrolijk van het massatoerisme. Zeker niet in dit jaargetij waarbij het ook nog erg verlaten is. En ik moet natuurlijk niet neerkijken op massatoerisme, ook wij zijn toeristen. Mocht je het nog niet gelezen hebben Ilja Leonard Pfeiffer schrijft erover in Grand Hotel Europe en confronteert je ermee. Op de terugweg kwamen we langs een uitkijktoren, dat heb je in zo’n toeristisch gebied. Die moest natuurlijk beklommen en van daaruit hadden we een mooi uitzicht op onze haven voor het dorp Makkum. Een volledige regenboog omgeeft het pittoreske plaatje. Ingezoomt kan je onze boot zien liggen tussen de grote Klippers.

Terug op de boot zal ik later gaan koken en smaakt het Joost gelukkig weer. We maken plannen voor morgen voor als het weer te hard waait.

In de loop van de middag hadden we nog een zeiljacht langszij gekregen. Wij waren wandelen in de stad en ook daarna de bemanning niet gesproken. Wij wilden echter rond 8 uur vertrekken; aan het einde van de dag werd harde wind voorspeld. Nu maar hopen dat we een beetje op tijd contact konden krijgen. Gelukkig kwam buurvrouw om half acht terug uit het toiletgebouw: uiteraard wilden ze ons om 8 uur wel de gelegenheid geven om te vertrekken!

Nu was er verder niet al te veel activiteit op de buurboot. Dus rustig aan troffen we de laatste voorbereidingen. Hieronder viel ons in een regenpak hijsen; het zou tot 3 uur ’s middags regenen. En zo moesten wij ons opeens haasten toen klokslag 8 uur onze buren tevoorschijn kwamen en losgooiden. Niet veel later volgden wij probleemloos – onze reddingvesten deden we in het Krabbersgat wel aan. Op het IJsselmeer snel de zeilen omhoog en de motor uit. Met ruime wind naar het Noorden richting Makkum.

Met uitzondering van de regen was het aangenaam rustig weer. Windkrachtje 3, nauwelijks golfslag dat is best rustig varen. Beetje fris was het natuurlijk ook wel maar daar zijn we op gekleed. Verder verzorgen we de inwendige mens goed onder meer met de specialiteit van de bakker op de zaterdag markt in Monnickendam.

Nu werd het zo waar al voor 12en droog. Dat kwam echter samen met minder wind. Het schoot dus niet echt op. Maar omdat het zicht inmiddels wel weer redelijk was (voor het oog – niet voor de fotocamera) konden we ons vergapen aan de “skylines” van Stavoren, Medemblik, Hindeloopen en Workum.

Net toen we goed de hallen bij de scheepswerf (voor grote plezierjachten) bij Makkum goed konden zien werd het zicht fors minder en begon het weer te regenen. Maar omdat we inmiddels bij het windpark voor Makkum waren hadden we aan de draaiende wieken ook externe verificatie dat het harder waaide. En op een zeilboot betekent dat ook dat je harder kunt.

Bij de vaargeul naar Makkum ruimde we de zeilen weer op en legden we het laatste stukje af op de motor. We kennen het hier inmiddels goed dus we varen zo naar onze favoriete plek toe. Ruim keuze in plaatsen overigens – er zijn vandaag vrijwel geen passanten (later komt er nog een boot bij). We liggen goed als we de Onverwacht aan horen komen. Op dek een blaasband met lekker vrolijke muziek. Daar blijf je wel even naar kijken en luisteren!

Een plek om te douchen, nog wat werk af te maken, aalscholvers te kijken en na de borrel even langs de dijk te lopen voor de zonsondergang.

Daarna eten in de gezellig kombuis. De afwas is daarna wel een dingetje. Dat daarbij ook nog het water opraakt zorgt voor een vrolijke onderbreking. Niets leuker dan water vullen bij deklichten en een lantaarnpaal.

En zo liggen we weer fijn bij de grens tussen IJsselmeer en Waddenzee. Wel even naar het weerbericht kijken om te zien of we morgen verder kunnen.