We begonnen onze vakantie met weer een restaurant in Monnickendam te testen. Dit keer ‘de Ouwe Blauwe’, vlak bij het karakteristieke ophaalbruggetje bij de Gemeente haven. We hadden gereserveerd en dat bleek ook echt nodig, om 19 uur zat het al bomvol en het was er ook gezellig. We werden verrast door de soorten bier. Joost smaakte een Hop 24 heel goed en ik laafde mij aan een Woeste golf. Die laatste zou smaken als een Skuumkoppe werd mij vertelt en dat klopte ook. Na wat speurwerk op internet bleek het bier gebrouwen in Utrecht. Zouden ze het recept op Texel gestolen hebben? Het eten was uitstekend, zodanig dat Joost ook zin in appeltaart kreeg met ijs. Het was een toetje voor wel 2 personen. Jammer voor hem dat ik juist nu geen trek in een toetje heb. De volgende ochtend zat hij er nog vol van.

Maar hij sliep nog toen toen ik in de mist naar de markt liep voor brood en fruit. Groot was dan toch mijn verbazing, toen ik weer op de steiger liep, Joost op het dek bezig te zien met de zeilen uitpakken. Kon ik mooi het ontbijt klaarmaken. En na het ontbijt brak de zon opeens door en trok de mist op.

Om 10 uur voeren we weg met een heerlijk zonnetje. Plan was naar Enkhuizen te zeilen en daar voor de buien en de storm in de middag aan te komen, er stond een zuiden wind die toe zou nemen. Daarom hesen we alleen de fok en gingen daarmee zo’n 4.5 knoop. We voeren zo’n 2 uur in het zonnetje waar we van genoten.

Daarna trok het steeds meer dicht. Voor de wind gaan is bij warm weer een warme koers. Maar met deze koude wind een koude. Je kan je niet tegen de wind beschermen. Zodoende trokken we meer kleding aan waaronder ons zeilpak. Verder wel relaxt zeilen zo op het fokje, dus koffie en later de lunch konden makkelijk gemaakt worden. Rond half 2 bereikten we het naviduct bij Enkhuizen. We hadden geluk en konden zo de sluis invaren en om half drie lagen we langszij in de buiten haven van Enkhuizen.

En dan is het fijn om in de benen te gaan. Vanwege de verwachtte regen trekken we onze wandelschoenen aan. Eerst gaan we op weg naar de watersportwinkel Joosten. Voor we daar zijn zien we een zeilboot met een leeuw op z’n zeil. Laat ik nu zelf ook een leeuw zijn.

In de watersportwinkel kopen we van alles.

Oa voor mij warme sokken voor in de laarsen en Joost iets warms voor rond zijn nek. Tja, de herfst is echt begonnen!

We lopen de winkelstraat door naar de AH voor een paar boodschappen en reserveren bij de Italiaan aan de haven voor vanavond. Uiteindelijk hebben we zo’n 2 uur rond getippeld. Lekker uitrusten op de boot, Joost door een uiltje te knappen en ik met een boek op de bank.

In de regen lopen we om 19 uur naar de Italiaan. We worden bediend door een charmante dame waarvoor het overduidelijk haar eerste dag is. Later krijgen we de bevestiging in een gesprek dat ze heeft met onze buren. Het is haar eerste dag en ze heeft nog nooit in de horeca gewerkt. In het restaurant hangt een levensles.

We worden, als we het restaurant verlaten, toch nog verrast door de storm en regen. Ja, dit is herfst. We trekken ons terug op ons gezellige bootje en doen de verwarming aan. De regen tikt op het dak en de boot deint flink heen en weer. En onder een relaxt muziekje (Kisses on the bottom, Paul McCartney) schrijf ik dit blog.

Wij gaan graag vrijdagavond al naar de boot. Maar door drukke werkzaamheden en een verre en drukke autoreis (voor werk) uit Limburg deze vrijdag maar even thuis uitgerust. Maar wel een wekker gezet om op tijd naar de Aquamarijn te gaan. Immers om 10 uur konden we Dick en Juliette op de steiger verwachten om lekker twee dagen mee te varen.

Ellen had, ook omdat we gasten gingen ontvangen een nieuw opstapje gekocht; paar weken terug was ik iets te wild afgestapt waardoor een poot in tweeën was gescheurd. Dat opstapje moest natuurlijk op tijd geplaatst worden. Nadat dat was gebeurt en de spullen aan boord waren ging Ellen naar de markt voor lekker vers brood en ging ik de boot vaarklaar maken.

Klokslag 10 uur kwamen Dick en Juliette aan. Ze waren een beetje bang het koud te krijgen en hadden ook spullen genoeg bij zich. Maar dat kon allemaal mee waarna snel de trossen los gingen. Ondanks wat tegenslag bij het loskomen van de lijnen voeren we soepeltjes de box en daarna de haven uit. Hierna gingen snel de zeilen omhoog.

Lekker weer met niet teveel wind uit Zuidwestelijke richting. Tijd voor koffie! Met deze rustige omstandigheden kan dat prima al varend gezet worden. Het weer bleek meer zeilers in dit eerste herfstweekend naar de Gouwzee getrokken te hebben. Niet vaak troffen we voor Volendam zoveel bootjes aan. Maar daarna kozen velen toch een eigen koers – wij op weg naar de Markerwadden!

Snelheid was met deze windkracht natuurlijk niet hoog. Was ook een beetje heiig zodat er weinig te zien was. Geen Paard van Marken, skyline van Almere of de televisietoren van Lelystad. Voor de gasten wel bijzonder en voor het eerst: zeilen op een koers zonder te zien waar je heen gaat. Maar verder scheen het zonnetje en had Dick bananenbrood meegebracht. Meer dan genoeg om van te genieten!

Op een mooi tijdstip kwamen we aan op het hoofdeiland van de Markerwadden. Er was nog een enkele box leeg waar we snel aanlegden. Na de administratieve havenhandelingen en het versterken van de inwendige mens was het tijd voor de lange wandeling rond dit mooi aangelegde eiland.

Eerste stop natuurlijk het vogelhuis waar de sportieven direct naar boven klimmen. Foto’s nemen is mooi met het zonlicht aan het einde van de middag. Dat wordt dan ook gedaan.

Daarna lopen we rustig de 7.5 kilometer verder. Zien nog wat mooie ankerplekken waar bij zuidwesten wind aan de lijzijde van de Markerwadden in de luwte kan worden geankerd. En nog een paar vogels waaronder, besluiten we, een witte reiger!

Terug op de boot drinken we in de kuip een borrel met hapjes waarna een nasi maaltijd op tafel verschijnt. Dat smaakt allemaal goed na een dag buiten! Als het wat donkerder wordt gaan we in de kajuit nog even spelletjes spelen. We bouwen treinlijnen in “Ticket to ride” en leggen mozaïeken in “Azul”. In beide spellen eindig ik op de tweede plaats.

Na een voor de meesten goede nachtrust bleek het fris bij het ontbijt in de kuip. Daar kan je je echter op kleden en het drukte de pret dan ook niet. Na de afwas verlieten we de haven en hesen buitengaats weer snel de zeilen. Wind bleek iets minder Zuid-Oostelijk dan gewenst. Dit leidde tot een aan-de-windse koers en dan maar zien hoe goed we uit zouden komen. Maar ook verder prima omstandigheden om Juliette en Dick eens rustig aan het roer te laten en, meestal in het zonnetje, te ervaren hoe de Aquamarijn zeilt.

De wind bracht ons ter hoogte van Edam zodat we nog een paar slagen kruisten om op de Gouwzee te komen. Voor Volendam maar de zeilen gestreken en op de motor verder. Met zulke ervaren roergangers aan boord even tijd om, nadat de zeilen waren opgevouwen, eens vanuit een ander perspectief de omgeving te bekijken.

Mooi voor vijven lag de Aquamarijn weer op zijn vaste plek na weer een weekend lekker zeilen!

Het plan was dat zaterdag Ruud en Christa weer eens een dagje mee zouden zeilen. Na een schitterende nazomerweek was was de voorspelling voor zaterdag niet meer goed. Kouder, te veel wind en regen. Niet de omstandigheden voor een rustige warme tocht. Dus een ander plan gemaakt.

Op vrijdagavond haalden we Ruud en Christa op om in Monnickendam uit eten te gaan op het overdekte terras van De Waegh, hartje Monnickendam. Een mooie nazomeravond met heerlijk eten en goed gezelschap: wat wil je nog meer! Oh ja, dat ze op tijd waarschuwen dat de keuken gaat sluiten om nog een nagerecht te bestellen. Dan maar een Irisch coffee, dat was ook niet verkeerd.

Voordat Joost Ruud en Christa naar huis brengt zet hij mij vast af op de boot met onze spullen. Zo kan ik de boel vast luchten en de spullen uitpakken. Wanneer Joost gearriveerd is moet hij het krantje voor de kerk nog maken. Daarna zijn we wel toe aan onze kooi.

Het is westenwind kracht 3 tot 5 waarmee we nu eindelijk Hoorn wel eens kunnen aandoen. Na er vorig jaar twee dagen verwaaid te hebben gelegen vanwege een zomerstorm zijn we er niet meer geweest. Joost heeft deze dag twee keer een ‘call’ van zijn werk. We willen dan al de Gouwzee af zijn. Dat lukt niet. Precies als we op het punt zijn om te gijpen of een stormrondje te varen begint zijn ‘call’. Ik aan het roer, Joost oortjes in en met gebarentaal kiezen we voor het stormrondje (er lagen te veel boten in de weg) en bedient Joost toch de zeilen. Even een high five toen het gelukt was en hij gaat door met zijn call. Het begin van de tocht is het rustig weer en niet koud. Zo hadden Ruud en Christa best mee kunnen varen zeggen we nog. Maar dan trekt het dicht, trekt de wind flink aan en gaat het regenen. Vlak voor Hoorn is de volgende call en willen we over stag om ruimte en tijd te hebben voor het bellen. Het over stag gaan valt weer niet mee, maar de derde poging lukt en Joost verdwijnt naar binnen. De call is verplaatst naar later op de middag en dus gaan we weer over stag om op Hoorn aan te varen. Het is droog als we Hoorn binnen varen en het zal die middag niet meer regenen. Het is drie uur en tot onze verbazing is het al behoorlijk druk in de binnenhaven. We leggen aan langs een motorjacht.

Van de havenmeester hoort Joost dat het zo druk is vanwege Monumentendag. Op internet kijken we even wat er te doen is. We kunnen de toren van de Grote kerk beklimmen maar daarmee wordt ons niet een groots uitzicht over de haven (en onze boot) en het IJsselmeer beloofd dus gaan we Hoorn maar horizontaal verkennen. We moeten even wennen aan de drukte. Markt en zaterdagmiddag is een combi die veel mensen op de been brengt. Hoewel we hier vorig jaar waren toen ook gewoon de winkels en restaurants open waren is het nu veel drukker. Men durft dus weer en eerlijk gezegd is het daardoor toch ook gezelliger. We ploffen neer op een miniterras voor een kop thee met uitzicht op de snoepkraam. We kunnen weer ouderwets mensen kijken.

Na wat boodschappen gedaan te hebben vinden we het tijd voor een biertje. Hierbij hebben we zicht op een monumentaal pandje. Deze sluit net z’n deuren voor monumentendag en we zien hoe de kist met verkleed kleren, waarin net nog een man gasten ontving, in een auto gepakt wordt.

De door mij gemaakte stamppot kunnen we nog buiten nuttigen. Achter ons hebben ze pizza’s besteld. De koerier had toch moeite de goede boot te vinden.

Bij een mooie avond hoort een avondwandeling. Vanaf de haven is naar het oosten een mooi groen natuurgebied waar we langs het water kunnen lopen, terug komen we langs de brandweerkazerne waar een feestje aan de gang is. Brandweerauto’s eruit en alle mensen erin. Gezien het weer had het best andersom gekund. We lopen verder terug eerst door de nieuwbouwwijk met mooie nieuwbouwflats (echt heel mooi) met haventje erbij en daarna langs onze kade nog door naar de Hoofdtoren en de kade met alle charterboten.

Het is op de bootjes een drukte van belang. Ook zijn er twee lange rondvaartboten aangemeerd die hun passagiers spuwen. Zo ontstaat er in Hoorn nog een echte flaneerboulevard. We strijken op het terras aan onze kade neer voor koffie en genieten van de uitgelaten vakantiesfeer die er heerst. Gelukkig ligt onze boot iets verderop, want om dat nu de hele avond voor je kajuitdeur te hebben is net even iets te gezellig.

We slapen lekker uit en komen pas rond 10 uur uit onze kooi. Dat lukt ons haast nooit. Het is prima weer om buiten te ontbijten en lekker te kijken naar alle vertrekkende bootjes. Achter ons wil de binnenste boot van 3 vertrekken. Er wordt druk met elkaar overlegd in het Engels want op de middelste boot zitten Zweedse mensen. De tweede boot wordt losgemaakt waar de derde boot nog aan vast zit en gaat met hulp van z’n boegschroef iets opzij. De motorboot die weg moet is niet heel handig bezig maar vaart er dan uiteindelijk met hulp van z’n boegschroef tussenuit. De andere twee boten proberen met behulp van de boegschroef en mensen aan de kant die aan de lijnen trekken weer aan de kant te komen. Dat lukt prima zonder enige stress. Maar er staat dan ook nauwelijks wind in deze beschutte haven. Dit soort manoeuvres gaat ons niet lukken zonder boegschroef. Maar dat hoeft ook niet. We hebben niemand naast ons gekregen en onze buren wilden niet eerder weg. We hoeven alleen los te maken en de boot af te duwen en we gaan. We varen door de smalle ingang van de binnenhaven naar buiten langs de Hoofdtoren en verder naar buiten. Hoorn, wat ben je toch mooi!!

We kunnen in één lange slag met halve wind naar huis varen. Er zijn veel zeilboten op het water. De lucht trekt steeds meer open.

Om 3 uur leggen we weer aan in Monnickendam. In het zonnetje gaan we rustig lunchen. We nemen de tijde om de boot op te ruimen. Joost gaat het dek een sopje geven terwijl ik in het zonnetje dit blog afschrijf.

Weer een heel weekend om te zeilen. Nadat ik Joost eindelijk van zijn werk heb kunnen rukken rijden we om half zeven met een volle boodschappentas naar Monnickendam. Toen we daar eenmaal aankwamen was het 19 uur en hadden we geen zin om nog te gaan koken. Auto geparkeerd en meteen Monnickendam ingelopen. Deze keer maar eens de pizzeria uitgeprobeerd. Het voelde alsof we in geen eeuwen in een pizzeria hadden gegeten en zeker niet zo een met een echt ouderwetse pizzeria interieur. Het eten was zoals je van een pizzeria kan verwachten. Op de boot hebben we een heerlijk rustig avondje en vermaken we ons met het bijlezen van de laatste Zeilen nummers.

Het is echt al een stuk rustiger in de haven als ik ’s ochtends naar het douche gebouw loop voor een douche. Op onze steiger is er maar een andere boot waar leven te zien is.

Het is noorden wind 4 max 6 eerst en al gauw max 5. Ons plan was om weer eens naar Hoorn te gaan. Dit jaar zijn we daar nog niet geweest. Ligt pal Noord. Was natuurlijk niet zo’n goed idee. Maar we dachten het met 2 lange kruisende slagen te halen. Op de Gouwzee valt de wind ons erg tegen en wat eengolfslag. Maar goed dat we geen gasten hebben. Die zouden dan al groen en geel over de railing hangen. We moeten de hele Gouwzee opkruisen. Door de golfslag kunnen we niet erg scherp varen en bij over stag gaan hebben we vaak de hulp van de motor nodig om door de wind te komen. Als je denkt dat zeilen geen sport is, nou vandaag zeker wel. En een wc bezoek is helemaal een topprestatie! Met deze wind heb je ook geen mogelijkheid om even koffie te zetten. Als we eenmaal de Gouwzee af zijn en langer een koers houden pakken we voor onze caffeine behoefte een cola’tje uit de koelkast.

Na een hele tijd zeilen komen we tot de conclusie dat het nog heel lang gaat duren zo om Hoorn te bereiken. Wel bizar, want Hoorn is helemaal niet ver.

We zijn nog maar net Edam gepasseerd. Laten we daar nog nooit zeilend geweest zijn. 1 en 1 is 2. We keren en varen even later de smalle haveningang in. Op de noordkop van de haveningang zit voor een camping een snackbar waar mensen het kijken van bootjes combineren met vettigheden. In de haven wordt ons een mooie plek in een box aangewezen tegen de wind in. Om half vijf liggen we en zijn we behoorlijk moe.

Eerst maar eens een lunch eten waar we eerder niet aan toe kwamen. Ik ga even liggen en Joost pakt het grootzeil netjes in. Onze overbuurvrouw vertelt ons trots dat we fietsen kunnen lenen in deze haven. Ze blijken vaste ligplaatshouders te zijn in deze kleine verenigingshaven. We moeten zeggen dat alles hier zeer in orde is en ze hebben een enorme rij (lijkt het) spiksplinternieuwe fietsen staan. Het centrum van Edam is slechts 2 kilometer ver en wij verkiezen de benenwagen.

En dan zijn we weer op en top toerist in eigen land. Bij de zeesluis staat een monument geschonken door Amsterdam aan Edam ter herinnering aan de samenwerking van beide steden in de scheepsbouw. We kunnen over de sluis en volgen het Oorgat naar de binnenhaven van Edam.

En weer een stadje met veel mooie oude huizen maar ook originele nieuwbouw die prima past binnen het stadsgezicht. We ploffen neer op een leuk terras en drinken er een Gulpens biertje. Met gevoel voor humor noemt de ober het niet echt een lokaal biertje.

Het restaurant houden we voor een andere keer, het ziet er erg gezellig uit, maar wij hebben pas geluncht en moeten ook ons meegebrachte eten gaan koken. Terug op de boot doe ik dat terwijl Joost even een dutje doet. Tijdens het eten moet het licht al aan, maar we eten natuurlijk laat, maar toch, het najaar komt er aan.

De volgende ochtend doen we rustig aan. Het is grijs miezerweer. Het soort weer waarbij geen enkele buitenactiviteit echt leuk is. Na de watertank bijgevuld te hebben en een kop koffie vertrekken we.

De wind staat opeens dwars op de box. Uit de box komen lukt nog wel maar niet om de punt tegen de wind in te krijgen om de haven uit te varen. Het kost een paar pogingen om dat wel voor elkaar te krijgen. Het waait nog niet eens zo hard, dat geeft niet zoveel vertrouwen. Op het Markermeer gekomen worden we natter dan verwacht en trekken we om de beurt toch maar onze zeilkleding aan. We varen met alleen de fok voor de wind naar Monnickendam. Een grijs Volendam trekt aan ons voorbij.

Voor we het weten zijn we weer in de thuishaven. Om dezelfde afstand te overbruggen hebben we gisteren 3 keer zo lang gevaren. Een heel andere tocht dan gisteren. En dat maakt natuurlijk het zeilen ook zo interessant en afwisselend.

Lunchen, spullen opruimen en de boot weer keurig achterlaten. Nog even langs het havenkantoor voor afspraken over de winter als de boot uit het water gaat. Daar moeten we nu al over nadenken. Maar voor het zover is hopen we nog 2 maanden van onze boot te kunnen genieten. Als daar nog wat mooi najaarsweer voor is, zou dat fijn zijn.

Er werd mooi weer verwacht voor het weekend en we hadden geen verplichtingen. Dus trokken we vrijdagmiddag, na een week hard werken, met gast Mirjam snel naar de Aquamarijn. Tassen naar binnen, kuiptent opgeruimd, zeilen uit de hoezen, schoten aangehaakt en varen maar. Probleemloos voeren we achteruit de box en daarna vooruit de haven uit naar de Gouwzee. Al snel konden we de zeilen hijsen. En voeren we fijn in de avondzon.

Doel van vanavond waren de Marker Wadden. Dit keer niet in de haven maar voor het strand voor anker. De wind zou ’s nachts draaien naar het Oosten – dus dan is het daar heel beschut. Afhankelijk van de wind is dat toch wel drie tot vijf uur varen. Eerst dus maar eens al varend avondeten. Kok Ellen bereidde pasta met een verse saus.

Nu waaide het niet erg hard met als gevolg dat Ellen rustig kon koken maar ook dat de snelheid laag lag. Maar met snelheden tussen de tweeënhalve en drieënhalve knoop kom je er ook. En je komt nog eens wat tegen. Bijvoorbeeld een Duits toeristisch passagiersschip waar met dit mooie weer vrijwel niemand op dek was. We zagen wat beweging in de zaal – wellicht nu etenstijd?

En er zijn ook altijd mensen die op vrijdagavond moeten werken. Konden wij mooi net achterlangs varen – ook omdat Ellen klaagde dat op de foto deze schepen altijd nog zo klein overkomen.

Midden augustus wordt het toch vroeger donker. Met onze navigatieverlichting aan zeilen wij rustig verder. Op het water is het verder stil. Alleen verderop nog een feestboot met over water dreunende muziek. Verder met een bijna volle maan toch echt een mooi plaatje.

En dan zijn we bij de Marker Wadden aangekomen. We strijken de zeilen en zetten de motor aan. Uiteraard ontsteken we ook het stoomlicht én de deklampen om het werk bij het anker bij te lichten. Blijkt dat hier meer zeilboten voor anker liggen. We zoeken een plek met genoeg afstand tot andere boten en gooien het anker uit. We liggen snel vast met wel 20 meter ketting uit. Als ook de ankerbol hangt (zodat ook morgenochtend als het licht wordt duidelijk is dat we voor anker liggen) gaan de navigatielichten uit en ontsteken we het toplicht. Tijd voor een drankje en dan naar bed!

De volgende ochtend zijn als wij ons bed uitkomen de eerste boten al aan het vertrekken. Een enkeling bij ons aan boord wil de dag beginnen met een frisse duik. Bedenk daarbij dat door regen en matig weer de temperatuur van het IJsselmeer is afgenomen tot 18 graden. Brr.

Ankerop en zeilen hijsen – we gaan verder richting Enkhuizen. Zeker in het begin staat er bijna geen wind maar we komen toch vooruit. Kleine bijkomstigheid is dat we in een zwerm beestjes zijn beland. Die doen wel niet veel, behalve kriebelen, maar ook omdat er wel een enkele mug tussenzit is het toch niet fijn. Niet alle passagiers denken er overigens zo over. De bootspinnen hebben de dag van hun leven!

De wind trekt ietsje aan en zo kunnen we toch net na de lunch de zeilen laten zakken voor het naviduct. Na die probleemloos te zijn gepasseerd varen we het laatste stukje naar de buitenhaven. We kunnen niet meer aan de kant maar wel langszij bij een Duits stel dat hun boot de thuishaven Lelystad heeft gegeven. Zij pakken de lijntjes aan en wij liggen in no-time perfect. Na het opruimen van de boot is er tijd voor een borrel met elk kwartier carillonspel vanuit de Dromedaris en (wat verder weg) de Zuidertoren (en een telefoongesprek met mijn zus).

Deze avond gaan we eten bij restaurant Markerwaard (door de dames uitgekozen in verband met de aanwezigheid van Texels Skuumkoppe). Als enige kiezen we voor een tafel binnen – er is immers aan het einde van de avond regen voorspeld. Daar treffen wel allemaal houten modelboten aan. Mooi hoor. Als nagerecht hebben ze een coupe Opa & Oma – ijs, slagroom, advocaat en boerenjongens. Ik kon dat niet laten staan – de dames namen toch een liever een kopje koffie en thee. Toch maar toetjes foto’s!

Terug op de boot is het nog steeds lekker en droog. Voor het slapen gaan worden nog even de kaarsjes ontstoken. ’s Nachts regent het wel en hard.

De volgende ochtend is het weer droog en zijn vrijwel alle beestjes, en resten van  beestjes, verdwenen. Omdat einde van de middag onweer werd verwacht en de buren rond een uur of tien wilden vertrekken zijn we net na tienen weer los. Volle kracht op het naviduct af omdat het licht op groen staat.

Na het naviduct hijsen we de zeilen. Op een (niet heel scherpe) aan-de-windse koers varen we met een kompaskoers van 210 graden richting Gouwzee. Vandaag een wat steviger wind uit het Westen. Maar ook horen we opeens van de centrale meldpost IJsselmeer (in het uurbericht) windwaarschuwingen voor Noord-Oost kracht zes. Dat weer blijkt (en blijft) achter ons te liggen (en in Friesland wateroverlast te veroorzaken). Wij varen droog en grotendeels in het zonnetje – maar achter ons zien we de donkere wolken boven Enkhuizen samenpakken.

Op de Gouwzee varen we halve wind het laatste stukje. Vrolijk zwaait de schipper van de Volendam (boot voor passagiersvervoer tussen Volendam en Marken) als we passeren. Bij de scheidingston van de vaargeul naar Marken en Monnickendam draaien we punt tegen de wind in en laten we de zeilen zakken. Het hele weekend bijna alles gezeild.

Terug in de haven duurt het opruimen net iets te lang. Als we naar de auto lopen vallen de eerste spetters regen!