Vrijdagavond vierden we met Lukas zijn verjaardag. Zodoende vertrokken we op zaterdagochtend naar de boot waarbij we Marjolijn ophaalden die dit weekend met ons mee vaart. In de auto bespreken we wensen en plannen aan de hand van de windverwachting. We willen allemaal graag naar de Marker Wadden. Marjolijn is er nog nooit geweest. De windvoorspelling is nogal onzeker, weinig wind en uit diverse richtingen. Maar in de haven staat toch al een briesje. En het is nog steeds mooi weer. De zomer waarvan je dacht dat die niet meer zou komen is toch al weken aan de gang. We maken de boot klaar en zetten koffie om in thermosbekers te doen. Even het wierfilter controleren (zat wier in) en het oliepijl. Daar moeten we toch echt een gewoonte van maken. Starten maar!

Op de Gouwzee hijsen en dan varen we aan de wind een koers dat steeds het midden houdt tussen naar Enkhuizen of Marker Wadden varen. Ook is de wind vlagerig zodat Joost het niet aan de stuurautomaat over kan laten. Kletsen, lezen, de innerlijke mens verzorgen, zo vliegt een dag. Rond half vier valt de wind weg. We zijn nog op een uur varen verwijderd van de Marker Wadden en besluiten verder op de motor te gaan. Het is maar de vraag of we een plekje in de haven kunnen vinden, het is nog steeds topdrukte op het water. Buiten liggen al genoeg boten voor anker. Bij het binnenvaren staat een vrijwilligster aan de kant naar ons te wenken. Zeggen ze ons hier al dat de haven vol is? Nee, we krijgen juist te horen dat er nog een box vrij is voor ons. Even later liggen we.

Het aanleggen ging prima bij ons maar niet voor de ons helpende buurman. Bij een lijn aanpakken buigt hij zich voorover waarbij zijn zonnebril uit zijn hemdzakje in het water valt. Om z’n bril te redden springt hij pardoes het water in. Nogal ondoordacht want hij had nog meer kostbare spullen op zak. Die konden nog gered worden. De rest van de familie staat er wat beteuterd bij. Vrouwlief meldt nog dat het niet de eerste keer is dat hij zo z’n zonnebril verliest. Het was een dure begrijpen we. Er wordt de middag en avond af en toe nog een poging ondernomen met schepnet van andere buren en duikbril van ons om de bril te zoeken. Tevergeefs. Brillen zwemmen beter dan je zou denken. Tja, wij hadden die ervaring al met de bril van Ytzen in Friesland in veel ondieper water. Flink gezocht en niet gevonden. En in het Nederlandse water zie je ook geen hand voor ogen.

Marjolijn en ik gaan lekker zwemmen vanaf het strandje met uitzicht op de ankerende boten. Vanaf de boten komen mensen ook met opblaasboten of supboarden naar het strandje.

Na het zwemmen is het tijd voor een borrel en een boek. En na koken en eten gaan we een wandeling over het eiland maken. Tot zonsondergang mag je je buiten de zeg maar nederzetting begeven. Ieder seizoen is het hier anders.

We klimmen de uitkijkpost op

en gaan vogel uitkijkhutten in. We zijn de verrekijker vergeten. Dan maar ons fototoestel gebruikt. Wat zit daar in die tak? Is het een staartmees? Wie het weet mag het zeggen.

Nu vliegen er heel veel zwaluwen rond. Het is dus nog zomer! Maar ook zien we zwermen spreeuwen, de voorbode van het najaar? De zon is onder gegaan achter een laag bewolking. Terug op de boot willen we nog even buiten zitten. Maar zwermen muggen (toch nog zomer!) jagen ons de kajuit in.

Ik ben al vroeg wakker en maak een klein wandelingetje. Nog steeds die zwermen zwaluwen, wat hebben ze het toch druk.

Er zijn geen vroege vogels die van het strand gebruik maken.

Er is meer bewolking en het duurt even tot de zon er toch doorheen komt. Maar bij het ontbijt in de kuip verwarmt hij ons. Nog geen wind dus nemen we ook een kop koffie terwijl we andere vertrekkende en ook alweer aankomende boten gadeslaan. Maar dan gaan wij toch ook met het plan om achterom de Wadden te varen en op dezelfde ankerplek te gaan liggen als vorige week. Het is er net zo rustig als vorige week. Het zonnetje schijnt en we gaan weer zwemmen. Zelfs Joost neemt weer een duik, de derde keer dit jaar, het moet niet gekker worden!

Een rare wolk die er steeds hangt lijkt eerst op te lossen, maar later komen er toch steeds meer wolken.

Dan steekt ook de de wind op, en trekt ook snel aan. Daarmee kunnen we aan de wind naar Monnickendam zeilen. Het blijft droog. We hebben bij de Ouwe Blauwe gereserveerd en moeten toch nog haast maken met opruimen om op tijd daar te zijn. Het is wat frisser geworden, maar toch eten we voor het eerst daar buiten op het terras. We hebben discussie bij welk seizoen mosselen horen, maar dat neemt niet weg dat ze wel genoten worden.

Het weekend had Joost het druk met de organisatie van de Pride kerkdienst. Maar omdat vrienden Harm en Jaap deze week hun reünie zeilweek houden en we daar graag bij wilden zijn heeft Joost maandag vrij genomen. Op zondag om half zes vertrekken we samen met Nora naar Lelystad Bataviahaven waar we met ze hebben afgesproken. We hebben zeer ruime wind en niet erg hard, daarom hijsen we maar weer de gennaker. De wind is vlagerig en daarom staat de gennaker niet zo mooi als vorig weekend. Ondertussen warmen we eten op en nuttigen het.

Het is erg rustig op het water. Als we nog ruim 5 mijl hebben te gaan laten we de zeilen zakken en gaat de motor aan. Te weinig wind om vaart te houden. En we willen er toch wel rond half 10 zijn. We wisselen via Whatsapp onze locaties uit. Zo zien we waar ze ongeveer liggen in de Bataviahaven. Wanneer we daar aankomen staan ze met hun gasten Anneke, Eefke en Jannet ons op te wachten.

Er is vlak bij hen een plekje vrij waar Joost knap instuurt. Het is een vrolijk weerzien tussen allemaal oudleden van de studentenvereniging VCSA. Enkelen heffen het verenigingslied, anderen generen zich en vragen zich af wat de omgeving hiervan moet denken. Een evangelisatiegroep?

We gaan buiten in hun kuip zitten, een mooie avond want inmiddels is het windstil geworden. Zet oud VCS’ers bij elkaar en het is meteen weer gezellig. De drank gaat niet meer zo hard als vroeger en alcoholvrij behoort ook tot de opties.

Rond half twaalf gaan we verder binnen in de kajuit om de andere gasten in de haven te sparen. Ik vind het ook altijd fijn dat het rond die tijd in havens meestal wel rustig is. Het wordt uiteindelijk half twee als iedereen zijn slaapplek opzoekt. Niet gek voor 60 plussers, en die ene 60 minner. Nora en Anneke slapen bij ons in de boot. Nog even het een en ander ombouwen en dan kan ieder liggen.

De een na de ander kruipt de volgende dag uit de boten om lekker in de kuipen te ontbijten. Harm blijkt wel de vroegste vogel en is al helemaal naar de supermarkt gelopen voor aardbeien en andere lekkernijen. Om elf uur vertrekken we. Het doel is Monnickendam. Harm en Jaap zijn daar nog nooit geweest met de zeilboot in al die jaren. Ik heb m’n best gedaan ze daar eens heen te lokken. Voor ons ook het meest praktisch want Joost moet dinsdag gewoon weer werken. Anneke vaart vandaag met ons mee.

Buiten de haven kunnen we al snel de zeilen hijsen. Met een aan de windse koers gaan we met een mooie vaart, wij eerst voorop maar later ingehaald door de anderen. Zij hebben een Bavaria gehuurd en die gaat zeker op aan de windse koersen wat scherper en sneller. We kunnen zo mooi foto’s van elkaar maken. Jammer dat het juist nu geen weer is voor de gennaker.

We naderen de Gouwzee en zijn de anderen al een tijdje kwijt. We dachten dat ze voor ons waren maar zitten toch opeens achter ons. Gezien het mooie weer gaan we achter de dam van Marken in de Gouwzee ankeren. De andere boot legt bij ons aan.

En dan gaan de meesten zwemmen. De tijd vliegt en dan moeten we maar eens naar de haven vertrekken. Een plaatsje precies achter onze boot had ik voor de andere boot gereserveerd.

Zwemmen, al is het maar even maakt hongerig. Met vereende krachten koken we een bloemkool curry. Het blijkt dat we in onze kuip met z’n negenen kunnen zitten, inclusief Liam die zich nog nauwelijks heeft laten zien. Heel gezellig!

En dan moeten toch vijf van de negen op huis aan. Daarvoor maken we nog even een groepsfoto. Joost is de chauffeur die Anneke, Eefke, Jannet en Nora naar het station en/of huis brengt en gaat zelf ook op huis aan.

Harm en ik doen op onze boot de afwas die er nog staat en daarna is er koffie op hun boot. En dan moeten ze natuurlijk ook nog Monnickendam verkennen. Voor een biertje strijken we nog even op een terras neer. Wat een heerlijke dag was dit.

De volgende morgen nog even samen ontbijten en koffie drinken. De watertank wordt ook bijgevuld. En dan mag ik ze uitzwaaien. Ik roep nog: vaarwel! Dat duurt niet eens een minuut blijkt achteraf, alleen dat heb ik dan nog niet door. Ik wordt wat later gebeld door Harm dat de motor is uitgevallen en ze aan de andere kant van de haven zijn gestrand tussen twee boxpalen. Schipper Jaap heeft gedaan wat je moet doen zonder motor: tegen de wind in zien aan te leggen. De beschikbare box was echter te smal voor hun boot. De oorzaak van de motoruitval: water in de dieseltank.

Voor ik naar ze toe loop loop ik bij onze monteur Jan binnen en vertel het probleem. Heeft hij nog tijd vandaag? Hij zou kijken. Aangekomen bij Harm en Jaap kan ik zien hoe ongelukkig de boot daar ligt. Met een lange lijn, door klauteren over verschillende bootjes en met hulp van Engelsman Richard die aan die steiger ligt wordt de boot aan de kopse kant van de steiger gelegd. Liam lijkt blij lekker engels te kunnen spreken met iemand en lijkt deze pech stukken leuker te vinden dan het zeilen. We krijgen antwoord van Jan dat ze ons om half vier kunnen helpen. Terwijl ik ga rusten op mijn boot gaan zij hun onfortuinlijke tegenslag weg proberen te eten met appeltaart. Gelukkig is Liam op de boot als de monteur eerder dan verwacht er is. De motor krijgt hij alweer snel aan de praat. Daarna moet de boot omgevaren worden naar hun werkplaats. Alle diesel, moet uit de boot gepompt worden, dat duurt wel even. Dat is dus wachten. En daarna de tank weer vullen met schone diesel.

Dat kan je dan beter samen doen.

Monteur Jan vrolijkt de boel op met zijn sterke verhalen en grappen en grollen.
Om half zes kunnen ze dan vertrekken op weg naar andere vrienden die met smart op hen wachten.

Vaar deze keer echt wel!

Als je al heel wat verjaardagen hebt meegemaakt is niet iedere verjaardag nog heel bijzonder. En een midzomer verjaardag kent vele afwezigen. Dus moet je toch zelf de slingers ophangen. Ik had mijn wens aan de kinderen duidelijk gemaakt dat ik het erg leuk zou vinden als ze op m’n verjaardag mee zouden zeilen. Het zijn mooi weer zeilers, dus had ik geluk met het mooie weer en hebben ze mijn wens vervuld.

Nu had vriendin Marjolijn in Zweden deze ochtend toch ook de slingers voor me opgehangen appte ze.

Onderbroekenlol!

Joost en ik vertrokken al vrijdagavond naar de boot. Zo kon deze ochtend Joost de boot op tijd gereed maken en ik naar de markt en de naastgelegen banketbakker voor de innerlijke verjaardagsmens. Rond 10 uur kwamen Lukas en Mirjam aan. We wilden snel vertrekken omdat later de wind zou inzakken. Op de Gouwzee kunnen we hijsen. Lukas denkt dat hij sterker is dan zijn vader en neemt het hijsen over. Waarschijnlijk is dat ook wel zo. Zo gaat dat.

Wanneer de zeilen staan is het tijd voor koffie met gebak. Prima te doen met weinig wind. En natuurlijk cadeautjes, van ieder krijg ik een deel van de Waddentrilogie geschreven door Mathijs Deen.

Maar het cadeau vandaag is natuurlijk samen zeilen op deze zonnige dag.

De wind neemt verder af en we besluiten eindelijk eens onze gennaker te hijsen. Een zeil bedoeld voor weinig wind en ruime koersen. Mocht het ingewikkeld zijn, dan hebben we wat extra handen aan boord. Maar het valt alles mee.

Eerst de gehele slurf (waar de gennaker inzit) hijsen.

En natuurlijk de genua strijken.

Vervolgens de twee hoeken van de zeilen vastmaken en dan de slurf omhoog hijsen zodat het zeil tevoorschijn komt.

Nog even de schroot aantrekken en dan is het genieten geblazen.

De lichaamstaal van Joost spreekt boekdelen.

Dankzij onze fotograaf Mirjam hebben we er mooie foto’s van. Maar de gennaker in rood is natuurlijk zelf ook zeer fotogeniek.

In plaats van dobberen gaan we nu 2 tot 3 knopen. Zo zeilen we nog een paar uur verder.

We zijn op weg naar Enkhuizen en willen er niet te laat aankomen. Om half drie besluiten we toch de gennakaer te strijken en verder te motoren. Nu gaan de handelingen andersom. Eerst de slurf weer over het zeil trekken en daarna de slurf weer laten zakken en in de zak doen. Ons ruime dek maakt het allemaal gemakkelijk.

Het geluid van de motor samen met de warmte heeft Lukas, die gezegd had niet te willen blijven slapen op de boot, in slaap doen vallen.

Na ruim een uur bereiken we de sluis en daarna varen we Enkhuizen binnen. De drukte valt nog mee en we leggen naast een motorboot aan. Achter ons wel rijen dik maar dat blijkt een hele grote groep die op de kade gaan barbecuen. Het doet ons denken aan onze flottieljes op de Middellandse zee. We zijn blij dat we ons nu niet in een grote groep hoeven te mengen. Ieder gaat even z’n ding doen, lezen, liggen, douchen. Daarna begeven we ons naar de overzijde van de haven voor restaurant Bij NAP. We hebben er nog niet eerder gegeten en daarom goed om vandaag eens uit te proberen. We hebben de hele dag buiten gezeten, dus binnen zitten vonden we eigenlijk wel prima, daar was het wat rustiger. Hoewel ik wel moest vragen of de muziek wat zachter mocht en een dame aan een andere tafel konden we helaas niet de mond snoeien.

Het eten is prima, ze nemen rustig de tijd voor de gangen. Op een gegeven moment net wat te veel. Want mijn wens was om nog ouderwets een spelletje op de boot te doen. Dan maar geen koffie en op naar de boot.

We gaan klaverjassen en het spel is net op tijd klaar met winnaars Joost en Mirjam, omdat Lukas een bepaalde trein wilde halen. Op het perron maken we er een mooi toneelstukje van met afscheid nemen van Lukas alsof hij heel lang weggaat. Lukas hoeft zich niet erg te generen want er zit niemand in zijn coupé.

Mirjam blijft wel slapen. Deze verjaardag is voorbij, een hele leuke!

De volgende dag gaan we na ontbijt en koffie weer varen. De wind is gedraaid en daardoor hebben we dezelfde omstandigheden als gisteren wat betreft windrichting, maar ook wat sterkte betreft. De gennaker wordt weer gehesen. We maken veel minder foto’s, maar kunnen het toch niet laten…

De zon staat aan de andere kant en zo is de gennaker nog mooier.

En Joost is nog net zo tevreden.

Mirjam toont zich een volwaardig bemanningslid en dan komt de thuishaven ook weer in zicht.