Na een lange nacht rustig opstaan met ontbijt in de kuip. Vandaag schijnt de zon en er is matige wind voorspeld – perfect weer om te gaan fietsen. Een mooie gelegenheid om ook weer eens buiten Oudeschild iets van Texel te zien.

Dus na het ontbijt fietsen gehuurd en eerst maar eens boodschappen gedaan. Onze voorraad fris en bier diende nodig te worden aangevuld. En bij de lokale Spar konden we een heel doos blikken Skuumkoppe meenemen; wij kunnen voorlopig weer even toe. Toen we dit in de boot hadden opgeruimd was het natuurlijk tijd voor een kopje koffie in onze eigen kuip in ieders zon.

Daarna de fiets opgestapt en zoals zo vaak eerst maar eens langs de Wadden – dit keer in Noordelijke richting. Bij het fietsen huren hebben we een handig kaartje gekregen waarop de fietsknooppunten vermeld zijn. Zo raken we de weg niet kwijt!

Eerste “point of interest” langs de dijk is de IJzeren Kaap uit 1854. Vanuit zee goed te zien en inderdaad ook als baken voor de Texelstroom bedoeld – samen met de Kerktoren van Oosterend vormt deze kaap een rechte lijn. Omdat er geen licht (of vuur) in de Kaap en kerk zit wel alleen maar voor overdag.

Hierna slaan we even het binnenland in naar Oosterend. Daar drinken we een tweede kopje koffie. Ook bezoeken we de dorpskerk (de Maartenskerk) waar een ijverige lokale kerkbewaarder ons van alles verteld over deze oudste kerk van Texel en het eiland in het algemeen.

We lopen nog een rondje om de kerk en stappen weer op de fiets en rijden door het dorp langs het voetbalveld terug naar de Waddendijk.

Verder naar het Noorden. Als we even aan de binnenkant fietsen zien we allemaal kleurige bloemen om het akkerveld heen staan. En in de verte zien we De Cocksdorp en de Eierlandse vuurtoren liggen.

Weer op de dijk kijken we uit over kwelders en zee en zien Vlieland liggen.

Op het Noordelijkste punt, bij de reddingbootschuur en de veerdienst naar Vlieland, eten we onze lunch bij Kaap Noord.Er blijkt nog een brouwerij op Texel te bestaan en hun blond biertje ‘Eilandkriebel’ smaakt ons prima!

Daarna fietsen we naar De Cocksdorp waar Ellen in een winkel, waar ik zo’n 20 jaar geleden een fijne blauwe fleece trui kocht, een mooi winddicht vest koopt. Langs de Krimweg fietsen we richting Duinen waarna we langs de Zeedijk richting De Koog fietsen.

En dan via Ecomare onder Den Burg langs naar de Hoge Berg. Niet echt een hoge berg maar wel duidelijk enige glooiing; een overblijfsel van de ijstijd. We fietsen weer via het Skillepaadje dat ons terugvoert Oudeschild waar we direct weer de haven opzoeken. Tevreden, meer dan 45km gefietst met heerlijk korte broeken weer!

Gisteren hebben we het plan opgevat om vandaag weer te gaan zeilen. We hadden gisteren maar een kort stukje gezeild en daardoor ook zin gekregen in weer een langere tocht. Met wind uit het NNW zouden we prima over het wad naar Texel kunnen zeilen. Je moet daarvoor wel een wantij over. Een ondiepte op het wad waar de vloedstromen elkaar tegen komen. Het beste passeer je deze met hoog water. We hebben uitgerekend dat we een uur voor hoog water er ook nog prima over kunnen en anders kunnen we ons zwaard nog ophalen zodat we maar 1 meter diep steken. Nadat ik broodjes bij de havenwinkel heb gehaald kunnen we vertrekken. Het wegvaren was weer een hele klus, terwijl het niet hard waaide. Het was best goed gegaan als niet allerlei booteigenaren zich ermee gaan bemoeien en aan onze lijnen gaan trekken.

We vertrekken om 10 uur bij opkomend water zodat we de vloedstroom mee hebben naar het wantij. We hijsen pas de zeilen als we de vloedstroom en de tegenwind richting Vlieland hebben gehad. Met de stroom mee varen we de Vliestroom op om de Richel heen. Ik vraag me steeds af waar dat huisje voor dient op de Richel. Er staat nu in de kaart dat het er is tot nov 2021.

We zien op het wad steeds meer het zonnetje tevoorschijn komen.

We halen soms de 8 knopen stroom en wind mee. Daardoor zijn we al 2 uur voor hoog water bij het wantij. Maar ook dat moeten we kunnen halen. We halen niet het zwaard op tot mijn teleurstelling. Waarvoor hebben we dan deze boot als het zo makkelijk gaat. Aan de andere kant van het wantij hebben we nu helaas nog 2 uur stroom tegen. De Aquamarijn komt tegenliggers tegen met de naam Aquarel en Aquarus. De derde boot geeft ons geen voorrang terwijl we die volgens de regels (varend rechts in de vaargeul en het zeil over bakboord) wel moeten hebben. De schipper van die boot bleek niet in de gaten te hebben dat hij fout zat, ging ons nog de les lezen.

We varen niet meer erg snel met de tegenstroom. Dat komt wel na de kentering, dachten we. Helaas werd het nog slechter. De golven hielden ons tegen. De wind bleek helaas meer naar West doorgedraaid te zijn en dan heb je stroom tegen wind en dat maakt vervelende golven. En omdat ons doel Texel ook nog naar het westen ligt moeten we gaan kruisen. Een doel tegen de wind in moet je als het even kan vermijden schreef Joost laatst nog! Ach ja, dat hoort bij zeilen. En zo gaan we de laatste uurtjes van onze tocht steeds overstag. Veel boten halen ons in en daar heeft Joost dan de pest in. Wat doen we niet goed dat we nu geen vaart hebben? Tja, waarschijnlijk toch omdat die boten nog wat scherper kunnen varen.

Het laatste uurtje wordt het kouder. Rond zes uur leggen we aan in de haven van Oudeschild waar heel veel plek is. Er zitten wel heel veel mensen nog lekker in het zonnetje op hun boot. Het is er meteen lekker warm, zodat we in het zonnetje een biertje drinken. De foto met de zelfontspanner daarvan is helaas mislukt en ook van Joost zijn gitaarspel daarbij. Ik ga lekker koken en we kunnen nog buiten eten. Dan is bijna iedereen naar binnen of vertrokken van zijn boot want we horen alleen nog maar de vogelgeluiden.

Soms is alles klaar en zit je alleen nog te kijken of je nog een bladzijde zult lezen of naar bed zult gaan. En dan na elven, terwijl het regent, komen er op eens lichtjes op je boot af. Een grote catamaran wil nog langszij. Dat mag natuurlijk maar ik trek toch even mijn schoenen aan om een handje te helpen.

Blijkt de catamaran onder Zwitserse vlag te varen met allemaal jongelui aan boord. Duidelijke taakverdeling – wel vier jongens houden stootwillen tussen de catamaran en de Aquamarijn. Spreken onderling een soort van Duits, maar met mij wordt Engels gesproken. Pak een lijntje aan en geef een lijntje door en vertel dat we morgenochtend willen vertrekken. Niet veel later staat niets een ongestoorde nachtrust in de weg.

Volgende ochtend blijkt pas hoe groot en dan vooral breed de Catamaran is. Blijkt van het project oceanyouthsailing.com die vanuit Lelystad opereren. Nadat wij onze fietsen hebben weggebracht, water bijgevuld en de Aquamarijn zeilklaar is gemaakt blijkt de bemanning ook wakker. Keurig gaan ze opzij zodat we nog voor tienen rustig in zijn vooruit de Terschellinger steiger kunnen verlaten.

Buiten de haven is het opkomend tij bij nog steeds Noordenwind. De wind voel matig maar omdat we in de beschutting van het eiland zitten laten we toch een rif zitten. Het grootzeil gaat weer snel omhoog en zeilend met nog een beetje motorsteun gaan we de haveningang weer voorbij. Ter hoogte van het groene strand staat de fok ook uit, is er iets meer wind en kan de motor uit. Heerlijk zeilen we over het Schuitengat. Dat we stroom tegen hebben verlengt alleen maar het plezier. Water is hier ook rustig dus wordt koffie gezet en gedronken. We kijken nog even naar het duin waar we gisteren opstonden.

De bocht in de vaargeul kunnen we zeilend nemen; wel moeten we oploeven. Maar dan kunnen we met halve wind vanuit het Schuitengat de Vliestrroom op varen richting het Stortemelk. De golven zijn hier hoger en lijken uit twee richtingen te komen. Maar de golfsnelheid is niet hoog en de Aquamarijn vaart er gemakkelijk doorheen. Wel moeten we rekening houden met de stroom – het opkomend tij zet ons naar stuurboord en om niet op de Richel te belanden sturen we een Westelijker koers dan we daadwerkelijk varen. Maar zonder problemen bereiken we de Vliesloot waar we aan de kant moeten voor de veerboot maar verder rustig onze zeilen kunnen strijken. We varen daarna probleemloos de haven in en, geleerd van eerdere ervaringen, zoeken een plaatsje bij de wat grotere boten.

En dan liggen we net na enen al op onze plek; best een vlot einde van deze mooie zeildag. Was het echter tijdens het zeilen onverwacht droog, nu we in de haven liggen gaat het toch regenen. Maar goed, tijd even om te lunchen, te douchen een een krantje te lezen .

Eind van de middag wordt het droog en wandelen we even heen en weer naar het dorp Oost-Vlieland. We eten vanavond in het Badhuys dat aan het Noordzeestrand ligt (ter hoogste van het Zuider Stortemelk. We wandelen er naar toe via het bos – en komen ook langs camping Stortemelk.

We eten lekker en ook het bier smaakt goed. De bediening is vriendelijk; wel misschien een idee om bij de Spaghetti Vongole een bordje te geven voor de schelpen?

Als we het restaurant verlaten zien we dat de Brandaris zijn licht heeft ontstoken.

Omdat we via de Badweg (met een kleine ‘sentimental journey’ omweg langs appartementscomplex Eureka) teruglopen kunnen we ook controleren of het licht op Vuurboetsduin brand.

Even later zien we ook nog de Vuurturen van Eierland (bij de Cocksdorp, Texel) verlicht en een helikopter landen. Maar dat wil niet meer zo mooi op de foto!

We hadden besloten nog een dag op Terschelling te blijven. Ik had een mooie wandeling op het oog die ik afgelopen najaar met Marjolijn had gemaakt en Joost niet kende. Gisteravond beloofde het ’s ochtends nog droog met een zonnetje te worden en ’s midddags bewolkt maar droog. Droog was het wel, maar een zonnetje zagen we niet. Eerst ging ik langs het havenkantoor om een nacht te verlengen en naar de fietsenverhuur om de fietsen ook een dag langer te houden. Daarna buiten ontbijten en de buren bijna zien vertrekken. O.a. een buurman met een geheel houten platbodem en een houten bijboot. Die man wil z’n vrouw ’s winters nooit zien, denk ik dan. Het was ook een vreselijke kletsmajoor en betweter en hij had een goede toehoorder aan zijn buurman. Gisteravond laat had hij nog tegen Joost een opmerking gemaakt over (de enige) rubberstrip langs een raampje wat los zat. Joost bedankte toen voor de tip en ging meteen naar binnen. Hij had zichzelf gered van enorme verhandelingen over sluis en dijkbouw en groene initiatieven die veel en veel te duur waren. Helaas waren we daar nu indirect getuige van.

We vertrokken op de fiets om deze bij de Walvis te stallen en daar eerst een kop koffie te drinken. Vandaaruit liep de wandeling langs het groene strand. Dit gebied heet zo omdat hier eerst het strand was, maar toen een zandplaat hier tegenaan kwam te liggen vergroende dit strand. We zien een mooie groep ganzen. Even opzoeken op onze Terschelling vogelkaart, dat moet de grauwe gans zijn.

De route is niet heel duidelijk aangegeven zodat we een tijdje verkeerd lopen. Daardoor zien we een afgerasterd stuk waar geiten in een groep aanwezig zijn. Zij worden ingezet om de Amerikaanse vogelkers te bestrijden. Ze zijn nou niet heel hard aan het werk.

We zien ook veel mooie bloemen.

En dan komen we bij ons doel. Een heel hoog duin. Ons wordt succes gewenst door mensen die daar zitten uit te rusten. Ik heb dit eerder gedaan, maar het viel zwaarder dan afgelopen winter.

Het zand glijdt nu nog meer onder je voeten weg. Maar we komen er en dan is het uitzicht erg mooi.

Jammer van de enorme buien die we rond Vlieland zien liggen. Komt dat deze kant op?

We gaan niet over het strand, maar hetzelfde duin naar beneden om daar een andere weg terug te nemen. Als we bij onze fietsen aankomen hebben we ongemerkt 2,5 uur gelopen. Het begint te miezeren en als we op de fiets naar huis zitten begint het harder te regenen. Komen we helaas toch nat thuis. Joost gaat meteen maar de was in een machine stoppen bij het havengebouw terwijl ik wentelteefjes bak van oud brood. Helaas blijkt het veronderstelde kaneel niet op de boot te zijn. Dan maar zonder.

De regen komt verder met bakken uit de hemel. Dus we blijven de middag in de boot muziekje luisteren en boeken lezen. Heerlijk, na gedane arbeid. Joost gaat dapper nog een keer door de regen om de was in de droger te stoppen en blijft daar maar wachten gewapend met een puzzelboekje. Hij is wel de held als hij terug komt met schone en droge was.

Rond half 8 is het eindelijk droog. Boodschappen zijn niet per se nodig, maar wel prettig om vast in huis te hebben. Ik ga op de fiets even naar de Spar in West Terschelling terwijl Joost kookt. Ook de avond vermaken we ons met boeken. Ik heb er in ieder geval nog genoeg liggen voor dagen met regen, maar daar hoop je dan ook weer niet op.

We lagen deze nacht langszij en onze buren wilden vanochtend tussen 9 en 10 vertrekken. Dus wij al even eerder een wekker gezet om niet door de buren gewekt te hoeven worden. Want even losknopen van de buren en dan op hun plaats weer vastmaken is toch iets wat je met een wakkere kop wil doen. En zo hadden we zelf tijd om eerst in een zonnige kuip te ontbijten.

Na dit klusje, waar we een lange lijn aan de kant (hoger wal) vasthielden en werden geholpen door de voor ons liggende buren, was het tijd voor de afwas. Ook konden we met het afwaswater even de ramen en ruiten afnemen. Door de zoutkristallen die we gister tijdens de zeiltocht hadden meegenomen leek het alsof het buiten regende. Nadat dat ook was gedaan was het tijd voor koffie, met koek en een digitaal krantje.

Plan was om vandaag een stuk te fietsen op eerst bij Jonker gehuurde fietsen. Langs de waddenkant vinden wij altijd erg bijzonder. En ondanks een forse (kracht vier) tegenwind lieten we ons er niet van weerhouden. Onderweg bewonderden we bij hoog water scholeksters die voorbijvlogen en ook meeuwen die lopend aan de waterkant krabbetjes vingen. Daarbij werden we regelmatig voorbijgefietst door senioren die wat meewarig naar onze bagagedrager keken naar de ontbrekende batterij. Wij stampten vrolijk verder tot aan de Dwarsdijk, voorbij Oosterend, waar de Boschplaat begint. Ook daar was het, na vijf kwartier trappen, nog geen tijd voor een rustpauze. We hadden die gepland in Strandpaviljoen Heartbreak hotel aan het Noordzeestrand. Toen we daar beneden aan het duin onze fietsen hadden geparkeerd werden we niet teleurgesteld.

Na een lunch op een winderig terras (en een wat te goed te volgen gesprek aan de buurtafel) gingen de fietstocht verder voor de wind richting Formerum. Nog wel even tijd voor een rustmoment op de bank in de zon.

In Formerum bezochten we Wil en André in hun vakantiewoning. Mooi en modern. Na de thee in hun tuin naar Strandpaviljoen West aan Zee waar we gevieren genoten van soep, Mango curry en schaaldieren. Uiteraard dronken we daar ook wat bij!

Nadat Wil en André op de taxi waren gezet fietsten we de kortste weg terug naar de haven. Wel even stoppen om bij het lage water op het wad nog even een paar plaatjes te schieten!