Vandaag gaan we Wil en Andre achterna, naar Terschelling. Het is zonnig met een noordoosten wind kracht 4 tot 5. Vanaf Harlingen is het grootste deel dan bezeild. Eerst nog even boodschappen doen bij AH. Om 12 uur is het hoog water, maar we willen toch eerder vertrekken. We weten dat we met deze wind wel stroom tegen kunnen hebben.

Maar eerst moeten we weg zien te varen met onze achterkant tegen de wind in, precies de andere kant dan onze boot wil vanwege de schroefwerking. Nu komt onze langste lijn van pas. Het valt niet zo goed uit te leggen, maar Joost legt die lijn helemaal om de boot. We varen achteruit en op het goede moment trekt die lijn ons de goede kant op en moet ik daarna 40 meter lijn binnenhalen. Je ziet de de boegschroefschippers verbaasd kijken, wat zijn die aan het doen!

Om 10.30 varen we dan door de bruggen en zo het Wad op. Bij het hijsen vergeten we een rif erin te doen. Toch eerst maar kijken hoe dat gaat. We volgen grotendeels de vaargeul en het is er behoorlijk druk. Maar de meeste boten komen juist uit Terschelling. Dat was ook onze inschatting, dat er aan het eind van het weekend wel plek voor ons is in de haven van Terschelling. Verder is het leuk dat de bruine vloot weer mag varen. We zien dus overal klippers en dat fotografeert ook mooi.

Een stuk verderop trekken we er toch maar een rif in. Op een stuk moeten we toch kruisen, we hebben inmiddels de stroom wel mee, maar de kruisende slag is dan toch met dwarse en wat tegenstroom en het lukt ons niet overstag te gaan. Niet meteen opgeven zegt Joost, dus we proberen het 3 keer maar moeten dan toch even de motor bijzetten om ons door de wind te helpen. Weer een nieuwe ervaring. Voor het Schuitegat moeten we echt strijken want daar moeten we echt tegen de wind in en daar is geen ruimte om te kruisen. De zandplaten liggen daar vlak naast. Mooi dat we daardoor weer een mooi groepje zeehonden zien liggen.

We worden altijd blij van het aanzicht van Terschelling en zien ook De Walvis liggen.

Het is gelukkig niet heel druk in de haven en we hebben ons aangemeld via de marifoon als iets groter zodat we kunnen liggen bij grotere boten waar er ook meer manoeuvreerruimte is. Toch is het nog een hele klus om de boot aan hoger wal tegen een andere boot aan te leggen. Gelukkig komt er fijne hulp van de kant en liggen we om half vier.

Om zes uur is de de EK wedstrijd Nederland-Tjechie. We gaan op weg naar ons favoriete aankomst terras De Walvis. We zien wel of daar een tv scherm is. We weten meteen een plaatsje buiten in de zon te bemachtigen. Maar geen tv scherm. Nu had ik nog veel data over deze maand op m’n telefoon en ik heb de NPO app en bluetooth oortjes. Joost mag niet klagen met zo’n vrouw. En dan hebben we ook nog een heel grappig tafeltje waar een handig plankje (goed kijken onderaan de foto) is waar de telefoon uit de zon is.

Zo zit Joost de wedstrijd te kijken (genieten is te veel gezegd gezien de uitslag) en ik toch vooral van het uitzicht te genieten. We bestellen er ook maar wat bitterballen en later eten bij. Vonden we het bij elkaar toch een heerlijk uitstapje.

[Gisteravond na afronden van het blog nog een avondwandeling gemaakt. Met hoog water langs de Noorderhaven, via de waddenpromenade naar de Buitenhaven en dan langs het station naar het strand. En dan weer terug via de Zuiderhaven waar ook nog wat passantenplekken blijken te zijn. Harlingen vernieuwd en bouwt nieuwe huizen achter passende grachtengevels. Blijft/wordt een mooie stad zo!]

Mooi weer, weinig wind: wij hadden besloten om een dagje in Harlingen te blijven. Ellen dus vroeg naar de bakker en daarna ontbijt in de zon. Niet veel later kwam de havenmeester ons er aan herinneren dat we moesten verliggen. Toch nog een stukje varen vandaag – wel maar vier boxen verderop. En wederom probleemloos.

Daarna tijd voor koffie op een terras aan de Noorderhaven. Hoog water inmiddels en rond springtij gaan dan de vloeddeuren dicht (zodat het zeewater niet over de kades stroomt). En dan kan je de haven niet uit (en in). Toch weer bootjes vertrokken waarvan de schipper dat niet in de gaten had. Die maar even geïnformeerd dat het nog even kon duren voor de doorvaart kon worden hervat.

Wij daarna de stad in. Op zoek naar een boek; er zijn wel twee boekhandels in het centrum. (Overigens is de boekhandel waar ik ooit de nieuwste Harry Potter kocht er niet meer.) Ook op het lijstje zeepsop om de boot (buitenkant) mee te wassen. En tenslotte heb ik ook nog een korte broek, T-shirt en sokken aangeschaft. Goed geslaagd!

Na de lunch kwamen tante Wil en Oom Andre, met Nora, op bezoek. Ellen had een huisje voor Tante en Oom op Terschelling geregeld (Formerum) en Nora bracht ze naar de boot.

Maar voordat ze op de veerboot van rederij Doeksen gingen wilden ze eerst wel even de zeilboot van ons zien. Even zitten en daarna een korte wandeling naar de veerboot met nogal wat tassen.

Een half uurtje later stonden we op de Waddenpromenade Oom en Tante uit te zwaaien!

Hierna gingen de zussen de stad in terwijl ik – daar waar ik bij kon en nog even zonder sop – wat vuil van de buitenkant van de boot verwijderd heb. Hierna nog even douchen waarna de dames de gekochte kleding toonden.

En toen lekker op een terras een hapje eten.

En nog even genieten van de laatste bootjes die de haven binnen kwamen varen.

Het beloofde een bewolkte dag te worden en de belofte hield stand. Het tegenovergestelde weer van gisteren. Vanwege de lange dag gisteren deden we nu rustig aan. We moesten ons nog aanmelden bij het havenkantoor. Binnen twee tellen was dat gedaan. Alleen mijn lengte (ze bedoelen dan de lengte van de boot) werd gevraagd en meteen daarna kwam er een bon uit de kassa en een plakbon voor aan het want zodat ze kunnen zien dat je betaald hebt. En de toegangskaarten voor de wc en douche. Daar wilde ik gebruik van maken. We gaan langzaamaan onthouden in welke havens er lekkere douches zijn. Hier niet, want je moet iedere 10 sec op een knop drukken om weer wat warm water over je heen te krijgen.

Maar verder liggen we hier graag. Het plaatsje is leuk en aan onze steiger liggen langszij allemaal grote aken. Nu lag er een hele grote. Daar bleken deze ochtend allemaal fietsers vanaf te komen. De boot ging verder. Ik neem aan dat de boot vaart waarheen de fietsers fietsen. Spreek je dan van een boot of een fietsvakantie?

Rond twaalf uur vertrekken we met plan naar Harlingen te zeilen. Gezien het tij moeten we tegen de stroom in, maar omdat er een zuidenwind kracht 4 staat moet dat zeilend wel lukken. En het is een korte tocht, zo’n 7 mijl. Maar eerst moeten we natuurlijk weer de sluis door bij Kornwerderzand.

Eerst komen we terwijl er best een golfslag is een zeilende boot tegen met achter de boot gebonden een opblaasbootje met 2 jonge kinderen erin, wel met zwemvestjes. Ik denk vaak, wat durfden we vroeger aan met onze kinderen. Lieten we ze van alles doen op zo’n platbodem waar geen zeereling op zit. Maar zo onvoorzichtig waren we geloof ik toch niet. Wij trokken ze in een bootje als er een vlakke zee was zonder wind. Je moet er niet aan denken dat het bootje door een golf omslaat. Maar misschien is dat ook onze ‘oudere’ dag, dat je meer gevaren ziet.

Vlak voor de sluis zien we de houten platbodem varen die gisteren voor de sluis was blijven liggen. Zo komen we vaker dezelfde boten tegen en zeggen we al: wat een klein wereldje.

Het water op de Wadden is een stuk rustiger dan aan de IJsselmeer kant. Maar de wind is hetzelfde. Voor de wind gaan we ondanks de tegenstroom nog 4.5 knoop. De hemel lijkt het water te raken zo grijs is het. Normaal kan je Harlingen van verre zien, nu zien we een vaag silhouette. We mogen overigens niet klagen over het weer. Het is niet saai. Iedere dag is heel anders.

En niet is wat het lijkt. Een mossel afhaal kraam?

Vlak voor we Harlingen binnen varen zien we de veerboot van 15 uur naar Terschelling uitvaren. Morgen om deze tijd zitten Wil en Andre daar op.

Wanneer we Harlingen binnen varen bel ik vast het havenkantoor of er plek is in de Noorderhaven. Genoeg plek. De Sasbrug wordt gelijk open gedaan voor ons en daarna meteen de Prins Hendrikbrug.

We kennen het hier op ons duimpje. Vorig jaar hebben we hier gelegen en vroeger met de platbodem ook een aantal keer. Het is een erg leuk stadje om middenin te mogen liggen. Als we aanleggen horen we het carillon. Net klaar met opruimen, begint het te regenen. Wat kunnen we dat toch goed plannen.

We gaan boot(!)schappen doen bij de AH die we ook blindelings kunnen vinden. Daarna wordt de boot van binnen en van buiten wat gereinigd. We zitten in de kuip lekker een boekje te lezen (ik) of op een mobieltje te staren (Joost) tot het opnieuw begint te regenen en we naar binnen gaan en daar doorgaan met dezelfde dingen.

We eten de nasi van gisteren op, lekker makkelijk. Morgen blijven we hier, er is dan namelijk weinig wind. Ik verheug me nu al op een wandelingetje naar de bakker.

De weersverwachting was goed – een zonnige dag met matige Noordenwind. Plan was om over de Texelstroom te vertrekken naar Makkum. Zeker met weinig wind vertrek je dan met laag water zo dat het opkomende water als een steuntje in de rug fungeert. Na het raadplegen van de stroomatlas (die uitgaat van het Hoogwatertijdstip in Harlingen) en wat gereken bleek dat we niet voor drie uur onze zeilen hoefden de hijsen.

Na het verse croissantje, dat Ellen bij de bakker had gehaald, met jus en thee in de kuip was het dus tijd voor ander vertier: een wandeling rond Ottersaat (een zout water plas van Natuurmonumenten) en de Hoge Berg. Na de vele vogels in Ottersaat kwamen al snel een kudde koeien tegen die naar een ander weiland mochten. Moesten ze natuurlijk wel even een dijk oversteken. Wij konden de boerin natuurlijk wel even helpen. je vraagt je, bij de foto, natuurlijk wel af of hier sprake is van een koedijk.

Halverwege was er een pluktuin waar we een kopje koffie met iets erbij nuttigden.

Niet veel later liepen we langs Texels bierbrouwerij, makers van het bij ons populaire Skuumkoppe, waar de doorgang naar ons wandelpad was afgesloten.

Met een kleine omweg kwamen we toch op het Skillepaadje.

Dit paadje voerde ons uiteindelijk terug naar de haven waar het behoorlijk warm was. Hoewel nog geen één uur besloten we toch maar vast te vertrekken, de zeilen te hijsen en dan lekker met een briesje te lunchen. Zo gezegd zo gedaan. Het briesje viel kwa kracht echter nogal tegen, en omdat ook de stroom nog de verkeerde kant op stond kwamen we niet vooruit. Sterker, als de wind even wegviel of er een snelle boot met hoge golven ons uit koers drukte gingen we richting Den Helder. Om verder chagrijn te voorkomen de motor maar bijgezet. Een onmiskenbaar voordeel van wegvallende Noordenwind bij zoneschijn is dat het direct een stuk aangenamer is. Zo konden we vandaag voor het eerst dit jaar in korte broek zeilen.

Op het verwachtte moment kregen we de stroom ook mee en ging de motor weer uit. De wind stelde nog steeds weinig voor maar op de stroom gingen we hoe dan ook de goede kant op. En ondertussen konden we ook de voortgang van de werkzaamheden aan de Afsluitdijk bewonderen. Toen tegen zessen de wind ietsje aantrok haalden we (nog steeds stroom mee) gelijk snelheden van zes knopen. Wel tijd om te gaan koken; we wilden ons diner voor de sluis opeten. En zo zaten we lekker in het zonnetje nasi te eten.

Voor half negen bij de Lorentzsluis bleek dat we even moesten wachten to kwart over negen op de volgende brug (ze zetten het verkeer op de Afsluitdijk niet constant stil). Mooi tijd om even aan te leggen, de huik om het grootzeil te doen en toetje te eten. Ook nog even een houten platbodem, twee vrouwen met een groep kinderen, te helpen aanleggen – zij bleven hier voor de nacht.

Precies om kwart over negen ging de brug open. Wij door de brug en daarna in de sluis een stuk naar beneden – het was buiten inmiddels hoog water en door de volle maan nagenoeg springtij. En dan varen we de bekende geul naar Makkum door. Achter ons zien we nog een zonsondergang. In de schemering leggen we zonder noemenswaardige problemen aan en doen de laatste dingen om de boot nachtklaar te maken. Nog even plannen voor morgen maken!

Vandaag willen we naar Texel. Vanaf Den Oever geen grote afstand, maar je moet je vertrek goed plannen want je moet het eerste deel op de ebstroom varen en het tweede deel met de vloedstroom mee naar Oudeschild, de havenplaats van Texel. Met de Noordenwind zou het voor het grootste deel te bezeilen zijn, soms wat stukjes niet. De beste tijd van vertrek zou 13 uur zijn, dus hebben we nog een ochtend om rustig aan te doen. Het is droog maar koud, dus ontbijten we rustig in de kajuit. We willen nog wel even boodschappen doen, want we hadden al gezien dat de supermarkt in Oudeschild al om 18 uur dicht gaat en we wisten niet of we dat zouden halen. Dus lopen we weer door Den Oever waar helemaal niets aan is. Maar goed om weer even de benen te strekken.

Er zijn al heel wat boten vertrokken als we in de haven aankomen. Eerder had ik al verschillende mensen horen discussiëren over het beste tijdstip van vertrek. Ieder vond wat anders. Onze buurman zei dat hij altijd 2 uur na hoog water vertrok, want ach stroom heb je toch wel een keer tegen.

Wij vertrokken 4 uur na hoog water. Dat is mooi want dan zie je al heel wat zandplaten droog vallen. Dichtbij op een zandplaat een hele groep zeehonden. Overigens niet de eersten van vandaag. Bij het uitvaren van de haven zagen we er twee zwemmen. Je zag ze naar elkaar kijken en denken: waar zijn we nu toch uitgekomen.

We houden de motor het eerste stuk stationair want soms moet hij even helpen om een stukje tegen de wind in te komen. Als we zien dat dat verder niet meer nodig is willen we de motor uitzetten. En dat lukt dus niet. Oh, ja, gisteren hadden we hetzelfde probleem in de haven van Den Oever en lukt het uiteindelijk wel. Maar nu keer op keer geprobeerd, de motor gaat zachter draaien en daarna gaat hij weer lekker draaien. Na wel 30 keer het geprobeerd te hebben lukt het uiteindelijk toch. We begrijpen er niets van. Je kan denken, liever een motor die niet af slaat dan een die niet aan gaat. Maar je wil dit niet en dit probleem zal zich best vaker aandienen.

We zeilen wel vrolijk verder, met noordenwind kracht 3 is het best koud. Het is wel rustig water, er zijn nauwelijks golven. Op de Texelstroom moeten we wel kruisen. Dan komen we al kruisend andere boten tegen die in onze haven lagen maar eerder waren vertrokken. Door de kou krijgen we al zin in een warme douche in de haven. Al rond 4 uur varen we de haven van Oudeschild binnen. We leggen gemakkelijk aan aan een stijger bedoeld voor boten van 12 tot 15 meter. Daar zien we tenminste boxpalen, de steigers voor ‘kleinere’ boten hebben alleen een vingersteigertje. Als we prima liggen kan de motor uit. Helaas, dat lukt dus weer niet. Het vervelende is dat wanneer je het steeds probeert er steeds een hoog schel toontje klinkt als waarschuwing dat je de motor uitzet. Maar deze toon blijft klinken als hij niet uitgaat. De buren maar meteen uitgelegd wat ons probleem is voordat zij gaan klagen. Hebben jullie niet gewoon een uit druk knop. Nee, die hebben we niet. De motor zou bij de motor zelf ook nog uitgezet moeten kunnen worden, maar dat kunnen we zo gauw in het instruktieboekje niet vinden. Enige oplossing, nu het nog kan, een monteur bij onze boot te krijgen. Ik ga ons aanmelden bij het havenkantoor en vraag of ze een monteur weten. Ik krijg een telefoonnummer en Joost belt en legt het probleem uit. De monteur belooft te komen. Hij vindt het wel een leuk probleem want maakt het niet vaak mee. Hij kan het niet oplossen want er zal een rubbertje dat de brandstoftoevoer moet afsluiten niet helemaal meer afsluiten. Zo’n onderdeel heeft hij niet zomaar. Maar hij legt ons wel uit waar we de motor uit kunnen zetten zodat we ons voortaan zelf kunnen helpen. Onze buren hebben er wel lol in. Ze zeiden (leuk achteraf) dat je ook de brandstofkraan dicht kan draaien. Oh, ja, reageren wij schaapachtig. Wij weten nl ook niet waar de brandstofkraan zit. Tja, we hadden nog wel een hulpkaart voor motorstoringen gekocht zodat we in nood in ieder geval wat kunnen doen, maar dit probleem stond daar ook niet bij.

Het weer is ondertussen opgeklaard en ik ga een door kou uitgesteld klusje doen. De deels losgelaten rubbers van de raampjes aan de buitenzijde terugduwen terwijl Joost lastig gevallen wordt door zijn werk. Tegen zessen gaan we dan maar eens aan de wandel om te zien wat we nog herkennen van Oudeschild. We wilden op de boot koken, maar hebben daar opeens geen zin meer in. Heerlijk om in een restaurant je te laten bedienen. We genieten van Texelse producten nl bier, sliptong en lam. Daarbij denken we wel weer aan Mirjam die vegetariër is en ook geen vis meer wil eten o.a. vanwege de overbevissing. We proberen een smoes te verzinnen om ons ‘gedrag’ goed te praten. ‘Deze producten komen niet van ver’. De sliptongetjes waren van eigen Texelse vangst stond op de kaart. Ik moet zeggen dat ik lang niet zulke lekkere sliptongetjes heb gegeten.

Terug op de boot buiten in het zonnetje koffie gedronken en een boek gelezen. Er is nauwelijks meer wind. We lopen nog even naar de dijk waar we uitzicht op de zee, de haven en het Texelse land hebben. Het is een mooie avond, en dan komt ook nog de bijna volle maan op.