Soms heb je gewoon pech. Dan is het super zeilweer, lekker warm, een zonnetje en ook nog goede wind en dan heb je bereikbaarheidsdienst. Maar dat vorige weekend is goed besteed aan werken in de tuin, vrienden in de tuin ontvangen en de verjaardag van Ruud. Tussendoor moest ik ook nog zo’n 6 uur naar mijn werk om medicijnvoorschriften te controleren omdat we overgingen van het ene naar het andere voorschrijfsysteem. Alles gaat automatisch over maar moet door een dokter gecontroleerd worden. En dan haal je toch nog fouten uit het systeem.

Na een prachtig warme week gaan we vrijdag naar de boot, meteen toen Joost klaar was met werken. We hadden eten mee om eventueel te koken, maar als er nog ergens een plekje op een terras was zouden we dat niet laten schieten. De laatste avond dat het terras maar tot 20 uur open mag zijn. Om half 7 zitten we dan lekker op het terras van Joon, het restaurant in onze haven. Dat is wel een heel lekker begin van een zeilweekend. Het eten smaakt zeer goed. Voor herhaling vatbaar.

We maken ’s avonds nog een wandelingetje door Monnickendam en zien dat we nog heel wat restaurants kunnen uitproberen.

De volgende dag zouden Nora, Astrid en Hendrik Jan onze boot komen bewonderen. Een eerder bezoek was vanwege slecht weer uitgesteld. Nu was het weer ook een stuk minder dan de vorige dagen. En de moeder van Hendrik Jan is deze week overleden en dus komen zij niet. Nora wilde toch wel komen. Maar eerst moeten we nog wat boodschappen doen. Joost gaat met de auto naar de Deen en ik loop Monnickendam in voor o.a. brood, want ik hou van dit soort ochtendwandelingetjes. Het is een gezellige drukte omdat er markt is. Iedereen staat heel netjes in de rij voor iedere marktkraam. Ik hoop zo dat dat blijft en dat we over een tijd niet weer hoeven te dringen om geholpen te worden. Met brood, wat lekkers en lekker fruit loop ik terug naar de boot. Joost is even later terug.

We hebben net koffie ingeschonken als Nora komt. Voor haar een kop thee. Ze heeft een keer de boot op een avond gezien, maar ze heeft nog niet mee gezeild. Ze heeft een cadeau voor de boot voor ons van haar en Astrid en Hendrik Jan. Het is een mooie vlag met het teken van Amsterdam erop en de naam van onze boot en Monnickendam. Hoewel Joost aarzelt omdat zo’n vlag niet in het want hoort hijssen we hem daar toch in. En kijk hoe mooi hij wappert.

Het is grijs weer, maar er staat wind en het zou droog blijven. We vertrekken voor een niet te groot rondje want Joost moet rond 17 uur terug zijn om te vertrekken naar Afas Life voor een 1e vaccinatie. Het toeristische rondje is dan de Gouwzee uit zeilen en dan naar het Paard van Marken en weer terug.

Met windkracht drie is het prima zeilen, nu geen zeilpakken meer nodig, maar misschien hadden we het daardoor toch weer koud. Nora had zelfs handschoenen van Joost nodig.

Bij dit grijze weer maakt een boot met een kleurige spinaker het uitzicht wel wat mooier.

Om half 5 liggen we weer in de haven. Na wat opgewarmd te zijn in de boot vertrekt Nora naar huis en Joost naar Afas Life. Ik begin vast aan het blog en als Joost appt dat hij op weg terug is ga ik koken.

Deze avond moeten we nogmaals naar onze marifoon kijken. Nadat deze het een keer niet deed en we de oorzaak niet hebben gevonden, deed ie het opeens weer. En dan weet je het eigenlijk wel: op een dag doet hij het opeens weer niet. En die dag was vandaag. Morgen krijgen we weer gasten: Pien en Henk. Tenminste als Joost niet ziek wordt van z’n vaccinatie.

Hier een kort filmpje: https://youtu.be/kqyxrgAR7rE

De vermoeienissen van gisteren zorgden ervoor dat we pas laat wakker werden. Het regende en we deden rustig aan. Ik heb een halogeenlampje in het plafond vervangen. De eigenaren hadden nog keurig reservelampjes liggen op de boot. Meteen even de maten genoteerd. We willen uiteindelijk alle lampjes vervangen door ledlampjes.

Na de lunch gaan we weg. Het is zuidenwind en de haven ligt in de luwte zodat we geen problemen hebben om uit de box te komen. Met deze zuidenwind kunnen we onze tocht naar huis richting noordwesten prima op het fokje doen. We gaan dan nog 5.5 knoop. En zo komt het Paard van Marken snel dichterbij. We zitten eerst nog in de zon en zien voor ons enorme buien overtrekken. We krijgen nog wel wat spatten over ons heen, maar dat mag geen naam hebben. Het is wel altijd heel indrukwekkend om te zien die lucht met buien en opklaringen.

Hoewel we op de Gouwzee de wind tegen hebben gaan we toch proberen te kruisen met enkel de fok. Ook dat lukt met deze boot. Als we de vaargeul naar Monnickendam inslaan is de wind net wat gedraaid en moet toch de motor aan. De zon breekt door en we varen een zonovergoten haven binnen. Een aalscholver zit in het zonnetje zijn vleugels te drogen.

Het is er verder heel stil. Blijkbaar hebben de meeste mensen dit Pinksterweekend al afgeschreven. Te slecht weer. In een zonnetje en onder vogelgetjilp ruimen we de boot op en drinken we nog even wat in de kuip. Zo’n grote haven en zoveel rust! Hoe zou het zijn met mooier weer?

Wanneer we naar Amsterdam rijden zien we boven Amsterdam de nieuwe buien alweer aankomen. We krijgen dat nog net op ons dak inclusief hagel. Thuis hoor ik op het nieuws dat het water tekort van afgelopen jaren er niet meer is. Het grondwaterpeil is weer op niveau. Mijn regenton van 300 liter zit ook vol. Ben benieuwd wanneer ik dat water nodig zal hebben voor de tuin.

Te veel wind en kou dit Pinksterweekend om er ook 3 dagen op uit te gaan. Zaterdag ook echt te veel wind. We gaan wel even naar de boot om te kijken hoe het met haar is. Het vorige weekend ontdekten we aan het eind opeens dat op een plek in de kajuit vlak naast de wc de vloerbedekking erg nat was. We hadden geen tijd om er nog naar te kijken en hebben de vloerbedekking rechtopgezet om te drogen. Op de boot gekomen ontdekten we al gauw dat onder de vloer van de wc water stond. Even wegpompen met de bilgepomp. Dat werkte niet. We hebben heel wat vloerdelen en kasten open getrokken om overal onder te kunnen kijken waar de slang van de bilgepomp heen liep en of er op meer punten water stond. Zo leer je je boot wel kennen. Verder nergens water, gelukkig! We dachten met onze losse douchepomp het water op te pompen, maar deze was niet opgeladen. Uiteindelijk gaat het makkelijker met eruit scheppen en het laatste dweilen.

Toch 3 emmers water kwam er onder vandaan. We denken dat een van boven overlopende wc de oorzaak is geweest. De wc stond een keer boordevol na een vaartocht. We waren vergeten de sluiters dicht te doen. We hadden toen niet door dat er al zoveel naar onderen gelekt was. Nog even de wc doorgepompt om te zien dat het lek niet uit de slangen komt. Verder wilde ik de vloerbedekking even zuigen met de kruimeldief. Een week vakantie met deels veel gasten had deze behoorlijk vies gemaakt. De kruimeldief was al snel leeg en moest ook opgeladen worden. Nu vraag je je misschien af, wat doet een vaste vloerbedekking op een boot? Tja, het lag er al in, alleen in het ‘salon’gedeelte. Maar met kou is daardoor dat deel van de boot het minst koud en het staat best gezellig.

Terug naar huis om samen met de kinderen een ouderwets avondje Songfestival kijken. De door Mirjam aangeraden vegetarische bitterballen smaakten opperbest daarbij.

Op zondagmorgen vertrekken we naar de boot. Vandaag zou het de beste dag zijn wat weer betreft. Niet te harde wind en ook niet zo koud. Terwijl Joost de boot klaarmaakt zuig ik de vloer nog even schoon. Wanneer we willen vertrekken komt er een bui langs. Dan eerst maar rustig koffie drinken en krantje lezen. Om 1 uur varen we weg. Vanwege de westenwind kunnen we direct gaan zeilen richting Marken. Als we uit de luwte van Hemmeland zijn krijgt de boot de volle laag wind en we gaan zo hard als we niet eerder gingen. We schrikken toch wel even, hadden we er toch een rif in moeten zetten? Na een stormrondje varen we noordwaarts richting Volendam. Op het Markermeer aangekomen trekt de wind nog meer aan. De boot is veel te loefgierig en zwaar te sturen. We besluiten tegen de wind in te gaan liggen en toch een rif erin te zetten. En daarna stuurt de boot ook beter. We gaan naar het zuidoosten naar een haventje tussen de Oostvaarders en de Lepelaarsplassen in genaamd WSV de Block van Kuffeler. Niet een verre tocht, zo’n 7 mijl. We zijn er nog nooit geweest en een wandeling daar lijkt ons ook leuk. Een ligplaats hebben we al telefonisch gereserveerd. De verwachting was afnemende wind van 5 naar 4. Daar lijkt het helemaal niet op. We krijgen forse dwarse golven. De wind bleek achteraf kracht 6 met vlagen naar 7. Op andere boten liggen we met zo’n wind en koers te rollen of te klappen op de golven. Daar is nu geen sprake van, wat doet ze het toch goed! Als de bemanning het nu ook maar kan! We zijn blij dat we met deze wind met z’n tweeën zeilen en geen gasten hebben. Na drieën strijken we en varen de vluchthaven in. Meteen is het daar een stuk kalmer. We maken de boot klaar voor aanleggen. We hebben om een ruime plek gevraagd omdat we niet makkelijke kunnen manoeuvreren. De wind staat pal op de box. joost stuurt de boot goed de box in en ik leg de spruit over de eerste paal. Dat geeft altijd rust, want dan liggen we in ieder geval zonder dat er wat kan gebeuren. Fenders tussen de buurboot en de onze gegooid want de boot wordt daarheen geblazen. De spruit is net te kort om goed de kant te halen in de grote box. Joost klimt op de buurboot om aan wal te gaan. We leggen de voorlijnen vast, maar de boot krijgen we nog niet dicht genoeg bij de kant. Maar Joost kan er ook niet meer op. Ik probeer van alles, maar ik krijg geen lijnen om de andere achterste paal die ver weg is. De boot maar weer naar de buurboot trekken zodat Joost weer op de boot kan en we samen het wel voor elkaar krijgen. He, he, een te grote box is dus ook niet alles. Maar er is hier wel een vorstelijk trappetje vast aan de stijger waar we dankbaar gebruik van maken.

Om half vijf lunchen we pas. Daarna ons snel aangemeld bij de havenmeester. Het is een vereniging dus er is geen echte havenmeester maar verenigingsleden die dit om toerbuurten moeten doen.

We gaan aan de wandel want bij zo’n late lunch moeten we nog niet aan avondeten denken. We willen de wandeling rondom de lepelaarsplassen maken, 12 km. We worden begroet door heel veel vogelgeluiden, het fluitekruid staat hoog, de wind is gaan liggen en de zon komt door: schitterend!

We lopen naar een vogelobservatiepost. We zien ganzen, eenden, meerkoeten, futen en een zwarte zwaan. Helaas geen lepelaars en geen ijsvogel. Wel een bever.

We lopen verder. We gaan het bos uit en lopen verder langs weiden en het water rond Waterwijk in Almere.

Hier zien we heel wat villa’s met boten voor hun huis. En dan denken we weer aan de vorige eigenaren, dat toen ze woonden bij hun boot haast niet meer gingen varen.

Op de dijk zien we het Paard van Marken liggen. Echt niet ver weg!

Het laatste stuk over de dijk terug naar de haven was niet meer zo aangenaam door zwermen muggen. Doen muggen eigenlijk nog iets goeds voor deze wereld? Joost mist de zwaluwen die ze wel lusten, maar in de haven blijken ze wel rond te vliegen. Een hele geruststelling. Na drie uur wandelen zijn we behoorlijk moe. Joost kookt een snelle hap. Verwarming maar weer aan en dan zitten we er weer warmpjes bij.

Na weer een goede nachtrust ging om 8 uur de wekker. De Aquamarijn had de terugreis naar Monnickendam voor de boeg en dat is best een trip! De Valkjes moesten terug naar Rufus; dat is een stuk dichterbij. Aanvullend voordeel voor de twee kleinere bootjes: de windverwachting was kracht 3 à 4 uit zuid tot zuidwestelijke richting wat betekent dat Rufus vanaf de Rakkenpolle bezeild is. De Aquamarijn moest echter rekening houden met kruisen op het IJsselmeer. Om die zeilervaring mee te maken ging Marjolijn met ons mee.

Al voor 10 uur stak de Aquamarijn van wal. Eenmaal goed en wel in de Johan-Frisovaargeul konden we achter ons al snel de Valkjes de andere kant op zien varen en de Jeltesloot insteken. Dat ging zo te zien lekker vlot!

Was het nog droog toen we vertrokken – al snel vielen op de Fluessen de eerste buien op de Aquamarijn. Maar bij de brug bij Warns was het weer droog en werden we na een vriendelijk woord met de brugwachtster via de marifoon voorspoedig doorgelaten. Op naar Stavoren waar Aquamarijn een aantal jaren thuis was. Maar de Zuidelijke sluisdeur stond al open dus snel konden we door.

Na de sluis in de beschermde kom de stootwillen opruimen en de zeilen hijsen – we konden daar mooi in de wind varen! Inmiddels barstte een forse bui boven onze hoofden los. Dat gebeurt nou altijd als je met zijn allen buiten bezig bent. Maar met een Westelijke koers konden we al snel lekker wegzeilen en gingen de dames binnen koffie drinken. Mooi op tijd voor de regenbui overging in hagel.

Het weer knapte daarna wel weer op en een flink stuk uit de kust dachten we met wat Westelijker wind wel direct in één slag naar Enkhuizen te kunnen varen. Maar bij de buien bleek in eerste instantie de wind wat veranderlijk en voeren we bijna richting Lemmer. Even overstag – en wat later bleek de wind weer teruggedraaid. Toen konden we de lange slag naar Enkhuizen wel maken!

We gingen lekker vlot met een aantal zeilboten in vergelijkbare koersen en met vergelijkbare snelheden. De Valkjes hadden ook vlot gezeild. En omdat het IJsselmeer geen zee is en er dus best wel wat telefoon bereik is, ontvingen we een foto van de bemanningen op het Rufus terras. Lekker warme chocolademelk met slagroom!

Na de boterhammen met kaas konden we de zeilen strijken in het Krabbersgat voor Enkhuizen. Ook hier konden we de sluizen van het naviduct zo in varen. En daarna al uitvarend weer hijsen motorend tegen de wind in – mooi snel en efficiënt de sluis gepasseerd!

Hierna een lange slag – eerst maar eens richting Almere in de hoop zo het Paard van Marken te kunnen halen. We zaten lekker in het zonnetje terwijl boven Flevoland de buien hingen. De wind draaide weer wat terug naar het Westen maar nam wel steeds verder af. Omdat we toch wel graag voor het donker thuis wilden zijn (en ook de volgende dag weer moesten werken) de motor bijgezet. Ondertussen werd het ook wel tijd om het avondeten te gaan koken.

Net na de afwas konden we de Gouwzee opvaren. Nog steeds in het zonnetje maar de buien aan bakboord wel wat dichterbij. De pot met goud onder de regenboog lag dit keer in Marken.

Wij voeren door naar Monnickendam waar we om half negen vastknoopten in onze box. Daarna de zeilen opbergen, de boot aan kant, spullen pakken en de kuiptent opgezet. Om tien uur reed Lukas, die ons had opgehaald, het jachthaven terrein af.

Ondanks een enkele bui een mooie tocht gevaren. We kunnen best een afstand aan!

Dat was prima te doen met z’n zessen op de boot slapen. Iedereen heeft goed geslapen en het niet koud gehad. Ik ben als eerste op, waarna Mirjam volgt. We lopen samen naar de bakker. De croissantjes zijn zo groot dat het haast een volledig ontbijt is. Een doos vol stukjes pannenkoek die Lukas en Mirjam van huis hadden meegenomen worden verwarmd en ook nog verorbert. We zitten gezellig met z’n allen in de kajuit. Ook Antonella en Luuk die op de valk hebben geslapen komen aan boord. Zij hebben met behulp van de extra slaapzak het ook niet koud gehad.

Het is grijs en af en toe regent het en er staat amper wind. We hebben geen haast. Dus nog maar koffie zetten. We besluiten voor de lunch naar het eiland voor Heeg te varen. Niet erg ver weg, maar met de valkjes met weinig wind goed te doen.

Wij gaan ze met de Aquamarijn achterna. Lukas en Mirjam zijn als een speer er vandoor gegaan. Antonella, Luuk en Nadia zitten vast in het riet. Als wij aangelegd zijn bij het eiland komen Lukas en Mirjam er al aan. Op dat moment breekt de zon ook door en kan alle zeilkleding en meer uit. Joost gaat eitjes bakken voor op brood.

Wij hebben onze lunch op als Antonella, Luuk en Nadia aankomen die nog even een extra rondje om het eiland hebben gezeild. Plan was eerst na de lunch verder te zeilen, maar de wind neemt verder af. We besluiten dat we de nacht op het eiland door gaan brengen. Dan hebben we geen stroom, maar onze accu’s zijn vol genoeg. Er moeten nog wel boodschappen gedaan worden voor het avondeten, dus varen Marjolijn, Nadia en ik met een valkje naar Heeg. Joost en Antonella gaan gitaar spelen, Mirjam maakt foto’s, Lukas doet een tukje en Luuk gaat vogelen. Antonella en Luuk waren weer de dappersten, zij hebben ook nog gezwommen.

Aan het eind van de middag zitten we weer met z’n allen in de kuip voor een borrel. Als het gaat regenen doen we de kuiptent er weer op. Nadia maakt heerlijke nasi. Geheel vegan en we krijgen ook nog als toetje Ben and Jerry’s vegan ijs in drie smaken. We vermaken ons verder weer met spelletjes. Jammer dat ons avontuurlijke eilandgevoel wat teniet gedaan wordt door de lantaarnpalen die ze hier langs de kade hebben gezet.